De Luxe Broodbakkerij
Smakelijk Brood
Een Rembrandt,
van uiisluiienii prima kwaliteit.
Zware beproeving.
HE8R1 C. i. CARELS
voorheen Paul Kaüsev
HOOFDDORP, Z o n d a g 23 Febr., zal de Vroegmis wordeü
ZONDAG, 7 uur voor het Geestelijk en I opgedragen voor de zielernstvan het overle-
UUMVI, Q L naI den bondslid, den heer J. Warmerhoven. Alle
tijdelijk welzijn der Parochie. 9 uur de Ca- j
tcchismus; 10 uur voor Antonius Goossens;
half 3 Lof en Meditatie.
VAANDAG, H. Mis bij de Eerw. Zusters
en kwart over 8 in de kerk voor zekere
Overledenen.
DINSDAG, kwart voor 8 voor zekere
overledenenkwart over 8 voor Maria de
JongKlerk.
WOENSDAG, kwart voor 8 voor Joannes
JWilhelmus de Heij, kwart over 8 voor
Agatha de Heij-Oudejans.
j DONDERDAG, kwart voor 8 voor Cor-
uelis Verhoef en Catharina Croonen; kwart
over 8 voor Petrus Heemskerk en Joanna
leden worden dringend uitgenoodigd, om ge
tooid met het insigne te naderen tot de H.
Tafel.
Namens bet Bestuur,
J. VAN BAKEL, Secr.
Piet Weeten zat in bet opkamertje, achter bij
het raam, met de knieën over elkaar gebogen,
het grijze hoofd rustend op de vereelte hand. Hij
keek het raam uit naar buiten, waar alles nat
en mistig was.
Vier duizend aeht honderd! herhaalde hij
bij zich zeiven, halfluid.
Ja, Westen veel is het niet! zei de notaris,
't Valt. me niet mee.
Hoeveel zou er schoon voor me overschie
ten! mijnheer de notaris, als alles er af is!
Nu, ik denk ruim twee duizend gulden.
Hierna was het weer stil in de kamer.
De notaris ging weer aan het rekenen en
zijn klerk schreef krassend het proces-verbaal
van den verkoop op. De oude Westen keek naar
buiten. Van den ouden toren galmde het klok»
Afdecling LTSSE.
Boudsgehouw: Bondstraat H 47.
Zaterdag 22 Febr. 's-Avonds van 7—8 u.
Spaarkas en van 7 tot half 8 zitting Retraite-
fonds.
Zondag, 23 Febr., direct na de Hoogmis,
vergadering voor diegenen, die zich opgege-
'van Lommerse, daarna oefening van den ven hebben om deel te nemen aan de feest-
H- Kruisweg en vereering van de relikwie. viering op den 2en Paaschdag te Amsterdam. eoifden t„_pn over de We
VRUDAG, kwart voor 8 tot zekere in- j Dinsdag 25 Febr. »savonds repetitie' TL™ .f!
tentie; kwart over 8 voor Margaretha Zang.
OBeemsterboer—Oudejans. W o e n s d a g 26 en V r ij d a g 28 Febr. Re-
ZATERDAG, kwart voor 8 uur voor ze-petitie Gymnastiek- en Sehermver.
kere overledenen; kwart voor 8 voor ze- Zij die zich op willen geven voor het jon-
kere overledenen; 6 uur Lof tot opening genskoor der Zangvereeniging „St. Grego-
van de maand Maart ter eere van den H. rius," alleen kinderen van de leden van den
jozef^ Ned. R. K. Volksbond, kunnen zich aanmel-
Dö gebeden worden verzocht voor j den bij C. v. d. Reep en bij H. Salman Hzn.
Joannes Kunst 1 Leeftijd van 7 tot 10 jaar.
en Jacobus Schoot, Namens het Bestuur,
die met de laatste H.H. Sacramenten der, C. v. d. VLUGT, 2e Secr.
Stervenden zijn voorzien en voor.
Afdeeling SASSENHEIM.
Dinsdag 26 Febr. Repetitie Turnclub.
Woensdag 27 Febr. Cursus door den
Eerw. Geest. Adviseur. Onderwerp: Ontstaan
van Kerk en Staat.
V r ij d a g 29 Febr. Repetitie Turnclub.
Hermanus Schulte
Maria de JongKlerk
die in den Heer is overleden.
Namens het Bestuur,
A. WEIJERS, Pres.
NIEUW-VENNEP.
ZONDAG, 7 uur Vroegmis, 10 uur Hoogmis,
B uur Vespers, Catechismus naar gewoonte.
WOENSDAG, kwart over drie uur oefe
ning vau den Kruisweg.
De gebeden worden verzocht voor
Cornelia Zeestraten, hvr. van Joannes Afdeeling NOORD WIJK.
- o 'Maandag. Repititie van St. Cecilia en
SüJüL*® a d6r I ook van 't zangkoor St. Gregorius.
Namens het Bestuur,
G. v. d. WEIJDEN Lzn., W.n. Secr.
Stervenden is voorzien en voor
Cornelia Mostert
en Gijsbertus Verhoeven,
die in den Heer zijn overleden.
De Kerkbericliten die te laat inkwamen
voor dit nummer, zijn opgenomen in de
NIEUWE HAAULEMSCHE COURANT van
bed» n.
Afdeeling VOORHOUT.
Maandag 24 Febr. Rep. van St. Cecilia en
vergadering van bet afdeelingsbestuur.
Namens het Bestuur,
A. HEERINGS. Secr.
LEVERT:
Een gure motregen 1
Bij de rivier aan het veer staat een oud huis
met gelapte en verweerde muren, waarop vuil-
natte plekken, ontstaande door het water dat
Afdeeling HAARLEM.
Bondsgebouw Smedestraat 23.
Zondag 23 Febr. Sigarenmakers.
Maandag 24 Febr. Ondersteuningsfonds.
Dinsdag 25 Febr. Ge^omb. Vakb-asturec,
Woensdag 26 Febr. Eerbied in Gods Huis.
Cursus Metaalbewerkers.
Donderdag 27 Febr. Arbeids Recht.
V r ij d a g 28 Febr. Hoofdbestuur. Meubel
makers. Propagandaclub.
Zaterdag 1 Maart 8 uur Hulpspaarbunk
Seboterkwartier. Half 9 spaarkas St. Nico-
laas (winterprovisie) Half 9 Spaarbank. In
schrijving coöperatieve bakkerij. Bibliotheek.
Namens het Bestuur,
A. L. VOLLAERTS, Secr.
Afdeeling OVERVEEN EN OMSTREKEN.
Zaterdag 22 Februari, des avonds van
half acht tot half negen, zitting spaarbank
en spaarkas in het gewone lobaal.
Op 21, 22 en 23 Febr. bloemententoonstel
ling der Onderafd. „St. Isidorus" in café uit de lekke goot sijpelt, zichtbaar zijn. Een
Ruimzicht van den beer Jongkees. Op vertoon roestig uithangbord boven de groen geverfde
van diploma hebben al onze hondsleden met Jeiir 8teit een „dorstend hert'' voor en met
één dame vrije toegang. j zwarte letters heeft later een verver in den
Dinsdag 25 Febr., des avonds te half -r, v<„.
n lavenden stroom de woorden: „P. Janse; Ver
acht; algemeene ledenvergadering in cafe
Ruimzicht van den heer Jongkees. Alsdan e^mug geschilderd t Hert leek er door go-
zal een voordracht worden gegeven door een schrokken en staart besluiteloos voor zich.
onzer leden; tevens uitreiking der prijzen der j Binnen de herberg is het vol en druk zoodat
gehouden bloemententoonstelling door den de deur slechts op een kiertje kan geopend
Heer C. Schipper van Schoten. Alle Katho-worden. Telkens als dat gebeurt, komen wol-
lieke ingezetenen hebben vrije toegang tot ten rook en lauwe walm den bezoeker tege-
deze verg. Een groote opkomst wordt dus moet. jn groepjes aan de vierkante tafeltjes bij
verwacht. Namens het Bestuur, vensters zitten de boeren met hun gladge-
„r „-nTirpn schoren gezichten, roodbruin van den vongen
W. v. d. AARDWEG, secr. 2omer> met hun 8]uikgestl.eken haren onder
Afdeeling SCHOTEN EN OMSTREKEN. zwartf pettea' huB zwarte stropdassen en hun
hm j in v v, ïr o „j zwartlakensehe jassen om het hoekig lichaam.
Maandag 24 Febr. half 9, vergadering w f
hoofdbestuur gekomen uit den polder
Woensdag 26 Febr. 8 uur. Cursus door, en de kastelein had zich de handen gewreven
den Zeereerw. heer Pastoor. j van blijdschap, als hij het niet te volhandig had
V r ij d a g 28 Febr. half 9 vergadering afd. gehad.
Eerbied in Gods Huis.
De huishoudelijke vergadering zal gehou
den worden op Woensdag 5 Maart. De agenda
zal de volgende week worden bekend ge
maakt.
Namens het Bestuur,
CHR. HUIJBOOM, Yoorz.
H. BURGER, le Secr.
Afdeeling VELSEN EN O.
Bondsgebouw: Rijksweg H 24 h.
Algemeene ledenvergadering op Zondag
23 Februari des avonds 8 uur, Agenda: In-
Yan het opkamertje naast de trapkast wer
den de dubbele bedsteedeuren opengeslagen.
Er werd een tafeltje in de opening gezet voor
huizen. Hij kon juist zien, hoe de koster aan
het touw trok. Het klokgelui was voor een doo-
de, den ouden Joosten, die aan de kanker was
gestorven. Hij had veel geleden, maar nu was hij
dood. De dood gaf toch rust aan allen, die lijden
Twee duizend, een honderd en vijftig gul
den, Westen, zei de notaris, zijn potlood neer
leggend. Er kan nog wat bij komen in den af,
slag, maar ik denk niet, dat het veel is.
En hij moest acht en twintig honderd hebben,
dat moest, anders was alles tevergeefsch.
Langzaam ging hij die herberg uit in den kil
len regen, die zijn kleeren doorweekten
Hij moest ze hebben
In den afslag was er nog twee honderd gulden
bijgekomen. En verder had hij allee bij elkaar
geschraapt en zijn laatste stuk van waarde ver
kocht. zijn horloge, dat hij van zijn groot
vader had, die ook Pieter heette. Er ontbrak
nu slechts een goede honderd gulden aan.
Pietex Westen had maar één dochter, één
kind, dat getrouwd geweest was. Zjj was nu we
duwe, een paar weken pas.
Dat huwelijk was tegen zijn zin geweest. Zij
waren maar boerenmenechen, hij en zijn doch
ter, en zijn schoonzoon was een mijnheer. Die
was aan het spoor geplaatst. Maar zijn dochter
had dien jongeman lief en 't was zijn eenig kind,
dat hij geen verdriet wilde aandoen.
Maar alles was nu voorbij. Zijn schoonzoon
was gestorven. En juist op den dag van de he-
grafenis had de oude man een briefje gekregen
ven den stationschef, om even op zijn bureau te
komen. De chef had een heel bedenkelijk gezicht
gezet en hem een heele uitlegging gegeven van
hetgeen de overledene vroeger o-p het bureau
had moeten doen en van de boeken en zijn kas,
en hoe die niet met elkander klopten.
Veel had de oude man er niet van begrepen,
maar wel begreep hij dat er iets niet in orde
was en dat hij zou moeten bijpassen, omdat hij
borg was.... en dat zoo spoedig mogelijk om
de zaak niet ruchtbaar te maken. De chef van
het bureau had het bedrag, dat hij moest bij
passen, op een papiertje geschreven, dat hij had
weggestopt in den omslag van zijn zakboek en
dat weer diep in den binnenzak. Toen was hij
weer naar het sterfhuis gegaan.
Scheelt er wat aan! had men hem daar ge
vraagd.
Aan mij niemendal, had hij geantwoord en
hij had gezwegen tot ze weg waren.
Opeens was hij toen voor zijn dochter gaan
staan met de linkerhand in den binnenzak, waar
zijn portefeuille zat, en hij had haar aangeke
ken, in de mooie blauwe oogen, die nu dood van
het weenen waren.
Was hij werkelijk een goede man voor je,.
altijd? had hij gevraagd. Altijd....?
Er liepen groote tranen langs de wangen van
zijn dochter en snikkend sloeg zij haar armen
om zijn hals.
U kon niet beter voor mij zijn dan hij.
De oude man liet zijn portefeuille los en trok
zijn hand terug.
't Is goed, Anna, zeide hij zuchtend
't Is goed, kind
Wat moest bij nu gaan beginnen! Hjj wist
het niet en kon er nog niet aan denk'en. Eerst
moest hij nog de laatste honderd gulden hebben.
De mijnheer van het spoor had hem nog een
maand tijd gegeven. Helaas, de helft daarvan
was reeds om. 's Nachts kon hij niet slapen en
lag hij de dagen te tellen, die nog overbleven.
Nog maar een paar weken en hij zou moeten
plaats maken voor den kooper van zijn huis en
bouwland.en waarheen dan? En die honderd
gulden I Hij kon niet slapen, onmogelijk, en hij
stak een lampje aan. Doelloos trok hij een Lado
open van de oude tafel, die hem nog overschoot.
Alleen het kerkboek van zijn overleden vrouw
't Ging er meestal karig toe in het kleine
huisje van een onzer provinciesteden, waar de
oude schilder woonde. Reeds vele jaren was dat
huisje zijn woning en zijn vrouw, zacht, inne
mend en goedig, deelde het met hem.
Het penceel brengt niet veel op of men moet
een meester wezen. Dat nu was de oude man
niet. In zijn jeugd schilderde hij wel aardig en
zelfs slaagde hij er in. op een tentoonstelling
nu en dan een stuk van zijn hand te verkoopen.
Maar van sparen, van geld overleggen voor den
ouden dag was er geen sprake.
Dfe buren waren van oordeel, dat het maar
gelukkig was, dat het paar geen kinderen had.
Wat de schilder en zijn vrouw, die trouw zijn
armoede met hem deelde, daarover dachten, valt
moeilijk te zeggen, want als iemand de fijnge
voeligheid miste om daaraan te herinneren, be
waarden zij steeds het zwijgen.
In den laatsten tijd schilderde de oude man
niet meer; hij kon zijn schilderijen toch niet ver
koopen. Thans verdiende hij zijn brood door bet
vervaardigen van teekeningen voor geïllustreer
de tijdschriften, prentenboeken en modeplaten.
Al was het een karig stukje brood, hij was er
tevreden mede, want hij had nu geregelder in
komsten dan in zijn jeugd, toen bij zich nog
eerzuchtige illusies maakte.
Als nu een of ander bezoeker hem aanried,
de „Rembrandt" te verkoopen, die hij indertijd
op een veiling ontdekt bad en voor een prijsje
was machtig geworden, schudde hij altijd wei
gerend het hoofd.
„Waarom zou ik dat doen?" vroeg hij. „Gij
hebt toch wel in het „Kunstnieuws" van de
kranten gemerkt, dat de prijzen der Rembrandt's
in Engeland en Amerika voortdurend stijgen?
Hoe langer ik den „Joodschen tempel" bewaar,
des te meer wordt hij waard. Een mooi kapi
taal, rente op rente. De oude man glimlachte.
Het is een appeltje voor den dorst, weet ge, en
een flinke appel ookAls ik oud word en niet
meer werken kan, zal hij ons kunnen helpen."
Als ik oud woidl Hoe naief klonk dat
woord in den mond van d>eu 67-jarigen man.
Ofschoon hij zeer goedmoedig en hartelijk
was, kon hij zich echtei boos maken, als men de
echtheid van zijn „Rembrandt" in twijfel trok.
En dat gebeurde nog al eens.
- Houdt ge dat voor een „Rembrandt"?
vroeg men hem dan. 't Is een kopie, mijn waarde.
- Hoe durft gij dat te beweren, mijnheer?
Een kopie?.Denkt gjj dan dat ik, een man
van de kunst, mij zou hebben laten beetnemen?
Neen mijnheer, neem me niet kwalijk, maar ik
merk hieruit duidelijk, dat gij geen kunstken
ner zijtl Die R daar in den hoek is het authen
tieke naamcijfer van Rembrandt. En dan dat
eigenaardige licht en bruin, die schakeeringen
van tinten en schaduwen, u't dat alles spreekt
de meester. Elke toets roept u als 't ware toe:
Rembrandt 1 Dat kan geen kopiist weergeven;
dat is werk van den onsterfelijken meester zei
ven.
Hierover viel weinig meer te twisten. Het
was dan ook pijnlijk, den goeden ouden schilder
in zijn zwak punt aan te tasten. Al meende men
het beslist beter te weten, men gaf maar .toe
Ach, het zou erg wreed zyn geweest, den braven
oude zyn illusie te ontnemen. Want men ont
nam daarmede meteen zijn hoop op de toekomst,
als hij „oud" zou zijn.
berieïler met een grooten brief, die een Engel-
scle postzegel droeg Op het brievenhoofd las
men: „Th. Dixon and Sons, Dealers in ol«l
pictures, Southampton Street, London." De in
houd van den brief, in tamelijk goed Eranseh
gesteld, bevatte de mededeeling van den beven-
genoemden kunsthandelaar dat hij de berichten
had gelezen over de bewonderensivriar-djgr
..Remhrandt". welken de sreadresseerde beaat, e«
dat hij er 100 pond voor bood.
De oude man was verrukt. Eindelijk was er
toch een kunsthandelaar, die de echtheid van
zijn „Rembrandt" erkende. Hij was Ilollastkir
in merg en been en verafschuwde .de domi®6
meening, dat in het buitenland alles beter,
mooier en degelijker is dan hier te lande. Dut
er echter in Engeland beter kunstkenners zijn
dan hier in ons land, stond bij hem van dien
tijd af vast als een paal boven water.
Maar schriel toch waren die Engelséfee*!
Was dat nu een aanbod: 1200 gulden voor een
Rembrandt. Hy had minstens, op zijn aller
minst 12.000 gulden verwacht. Neen, de *sed
mocht wel erg nijpen, maar voor 100 pond wiWc
hij zijn kostbare schilderij niet afstaan.
Toch besloot hij te schrijven.... na lange
aarzeling. Maar wat zou hij voor zijn „Rem
brandt" vragen? Ze moesten eens weigeren,
als hjj te veel vroeg; 800 pond b.v. Neen, als hij
700 pond vroeg, zou er meer kans bestaan. J»
dien zin dicteerde de oude aan zijn vaeuw
een brief.
Een bankier, die vroeger wel eens schilde
rijen van bem kocht (uit medelijden, beweerden
jaloersche jonge schilders) toonde hij zegevie
rend den brief, welke hy uit Londen ontvanger
had.
Ziet gij nu wel, gij hebt meer dan eens
de echtheid van mijn „Rembrandt" betwijfeld,
en nu erkennen kunsthandelaars als Dixon and
Sons te Londen het stuk voor echt.
Hoe weten ze dat; ze hebben de schiMt
ry niet eens gezien.
O, de beschryvingg in de bladen heel
hen voldoende op de hoogte gebracht. De En
gelsche bladen schijnen er over geschreven Ie
hebben.
Vier dagen later ontving de oude se hHdex
een brief uit Londen, meldende dat de prije
van 700 pond wel wat hoog werd geacht, doeh
dat men dien wel betalen zou, als het stuk eg
risico van den afzender onbeschadigd aankwam.
De oude man was in de welken.
„notaris" en zijn „klerk". Toen de notaris zijn
plaats had ingenomen werd het gegons, dat lag er in, en een boekje van zijn fonds. Als hij
in de herberg gehoord werd, wat minder. Door
den dikken rook heen keek de notaris naar be
neden. Er was een flinke opkomst en op de Dy was een oud man.
tafeltjes stonden al glazen genoeg.daar kon het zeker waard.
dood was, zou hij ten minste goed begraven wor
den.... Honderd twintig gulden stond er op.
honderd gulden was
De oude wreef zich over het voorhoofd
't Was eigenlijk zonde en jamtner, honderd en
twintig gulden alleen om later begraven te wor-
goed geld van komen. Hij zag nog eens rond
en begon toen de voorwaarden van den verkoop
te lezen.
stallatie nieuwe leden, notulen, ingekomen" Naast het tafeltje van den notaris, geleund den. Hij nam een stuk krant en pakte het boekje
stukken, verslag der gehouden verloting. tegen den post van de beddeur, stond de af- er in, en daarbij een klein briefje, waarop hij bij
Donderdag, 27 Febr., des avonds TA uur slager. Ook hij had een gladgeschoren gezicht 't flauw lichtend vlammetje van het lampje
ontwikkelingscursus door onzen Zeereerw. en was geheel in het zwart evenals de meeste eenige liancpooteu gekrabbeld had met een
Adviseur, pastoor F. J^. M. Wassen. Zoowel de boeren. Alleen had hij geen pet op en waren stomp potlood, wat bem heel veel moeite kostte.
zijn haren niet platgestreken, doch had hij deze Morgen zou hij dat medegeven aan Piet den
naar voren gekamd met een krul boven elk oor. kboer, als hjj met den wagen naar de stad
Ilij wachtte lijdelijk tot de notaris het stuk ge- ."--ed om melk te bezorgen. Dan kon die het
lezen had, slikte eens en begon: 1 afgeven bij den meneer van het bureau, 't Boekje
Wie zet dat in en biedt er geld voor? De was zoo goed als geld, en hij zou tooh wel begra-
woning van Piet Westen met twee en een half ven worden.van den arme. Er zou wel niet
bunder best bouwland. Wie zet dat in?
Twee duizend 1 riep een uit de menigte.
't Is wel vijf waard 1 Twee duizend ge-
nieuwe als de oude leden worden verzocht
deze vergadering te komen bijwonen.
Namens het Bestuur,
P. VAN 'T PADJE, Voorz.
JAC ZUURBIER. Secr.
Afdeeling HEEMSTEDE.
R. K. Vereen igingsgehouw.
Zondag 23 Febr. Bibliotheek van half 12
tot 12 uur. boden, riep de afslager dreunend. Wie zeit
Maandag 24 Febr. Ledenvergadering. beterj
Als spreker zal optreden de WelEd. Zeerge
leerde heer Dr. E. A. M. Droog. Deze vergade
ring is ook voor niet-leden toegankelijk.
Maandag 24 Febr. 's avonds 8 uur voort
zetting Socialen Cursus.
Het was thans heel stil in de zaal en de
rookwolkjes kringelden lustig omhoog naar de
bruine zoldering, doen kwam er een hooger
bod, en nog een soms kwamen er twee, drie
Dinsdag 25 Febr. van 7 tot 814 uur repe- tegelijk en daartussehen hoorde men de
titie Gymnastiekvereen. en om halfnegen dreunende stem van den afslager, het bod her
repetitie Harmonie St. Michaël. halend, droog en hard, zonder eenige buiging
•D0m4 5 27 Febr. Bestunrsvergade- Vierduizend achthonderd, eenmaal
vereen^00 rCPetltie GymnaSÜek"vierduizend achthonderd, andermaal.Wie zeit
V r ü'd a g 28 Febr. Repetitie Harmonie „St. ^r? Nie™ndmeei\ Vi«duizend achtbon-
Michaël. <*6rd 7oor de,r"e maal.
Namens het Bestuur, I Toen kwam er weer gegons van stemmen. Er
TH. TELLINGS, 2de secr. werd geroepen en gelachener werd geklonken
j en gedronken. Het strijkgeld rammelde op de
Afde°?ing BENNEBROEK EN OMSTR. tafel.
voor hem geluid worden zooals voor den ouden
Joosten, en hij zou een ruwe grenen kist krijgen.
Maar.'t was voor zijn dochter.
liet zweet stond hem op het voorhoofd, maar
nu was het gereed; 't adres stond er op. Hjj
zuchtte diep, maar hij gevoelde zich zeer ver
licht
Maar hij was moe, ach zoo moe.
Er viel een gouden lichtstreep door de bleek
groene ruitjes op de roode tegels van den vloer
en in de hooge bedstede die leeg was, en op den
oude, die nog op zyn stoel zat,.... naar het
raam gekeerd, waardoor de dag was gekomen,
het hoofd neergezonken, en zijn vereelte, kno
kige h\:Ni op het pakje met het briefje met de
hanepooten, d«t zoo goed als geld was.
De arme man uras van de ontroering gestor
ven.
De dood had hem rust gebracht
„Res.bode".
Vijf jaren daarna was hij werkelijk oud. Hij
moest dit nu zelf erkennen. Zyn gezichts
vermogen nam af; zijn teekeningen werden zoo
danig, dat hy nu van dit tijdschrift, dan weer
van dien boekhandelaar het troostelooze briefje
ontving, waarin hy met de vormelijke beleefd
heid, die in de zakenwereld gangbare munt is,
kennis kreeg dat men zich tot zijn leedwezen
verplicht zag, af te zien van zijn gewaardeerde
medewerking om redenen, onafhankelijk van
den wil des schrijvers, en met de bijvoeging, dat
het dezen zeer aangenaam zou zijn, als hij hem
een dienst kon bewijzen, enz. En dan volgden
nog verdere banaliteiten..
De snee brood werd dagelijks dunner; de re
keningen bij dokter en apotheker konden niet
worden voldaan.
Ik geloof, dat we nu oud worden, Blaartje,
zei de oude zuchtend tot zyn vrouw, die hem
met voorbeeldelooze zorg en de aandoenlijke tee-
derheid eèner oude vrouw verpleegde. Het zal
nu wel zoo langzaam aan tijd worden, dat we
onzen Rembrandt van de band doen. 't Gaat me
wel erg aan het hart, maar met de opbrengst
zyn we voor goed onder dak.
En de oude man keek zuchtend naar het oude
beroo-kte schilderstuk, dat op de eereplaats tus-
schen de beide vensters hing.
Zullen we maar eens naar de directies van
onze verschillende musea schrijven? Ik zou het
stuk van onzen grooten meester zoo graag bin
nen ons Holland houden.... Dan zou ik het
later van tijd tot tijd nog eens gaan bekijken.
Want we hebben dan geld genoeg.... en een
retourtje eerste klas, in zoo'n verwarmde wa
gen kan er dan wel op overschieten 1
De directeuren van de Amsterdamsche en
Haagsche, Rotterdamsehe en andere musea
kwamen kijken. Maar de ou^e heer maakte zich
telkens verschrikkelijk boos, want ook zij, de
verblinden, waren van meening dat deze Rem
brandt een kopie was. En sommigen hunner wa
ren nog knorrig bovendien, dat men hen een
reis voor niets liet maken.
De oude man kon maar niet begrijpen, dat
men tegenwoordig zulte onbekwame mensehen
aan het hoofd van onze kunstverzamelingen be
noemde. Er waren geen kunstkenners meer.
Het is een geslacht vol eigenwaan, dacht de
oude man; in mijn tyd was het heel anders.
Natuurlijk werd in bladen en tijdschriften,
die zich met kunstzaken bezig honden, op spot
tende toon geschreven over de „valsche" Rem
brandt. En belangstellende lazers zonden num
mers, met rood of blauw kry't omhaald, aan
den eigenaar der besproken schilderij, zich ver
kneukelende in het vooruitzicht van een scher
pen pennestryd. Maar de oude vrouw waakte.
Geen enkel van die venijnige artikelen kwam
onder do oogen van den ouden afgeleefden
man; ze werden dadelijk ten vure gedoemd.
Op een goeden morgen kwam een brieve^
Drie maanden later had hjj nog geen cent
voor zijn kostbare „Rembrandt."
Het zijn flesschentrekkers geweest, aaow-
pelde men. Maar de oude lieden hoopteB leges
alle hoop in.
De ellende werd grooter, toen de ouds mam
op het ziekbed werd geworpen.
Tijdens zyn ziekte werd hy door den ban
kier bezocht.
Wel oude heer, hoe gaat het? vroeg des*.
Slecht was het antwoord. Ik geloof, dal
het spoedig met mij gedaan zal zyn.
KomL kom, als de zaken zoo goed gaas.
En hij reikte hem twee biljetten van 1QQ gul
den over.
Mijnheer, zei de oude waardig. Wat beles-
kent dat?
Wel, hmdat is op afrekening van
de Engelsche kunsthandelaars, die my «tit in
een wissel hebben overgemaakt.
O zoo, Dixon and Sons.
Juist.
Ik dacht wel, dat het geld zou kernen.
Neem my .niet kwalijk, mijn eerste gedachte
bij het zien van het geld was aan een aalmoe#
Die zou ik nooit aangenomen hebben.
Uit dankbaarheid drong hy den bankier een
mooie ets op, die hy reeds lang had bewaard.
Drie weken later was de oude kunstschilder
gestorven. Eenigen tyd later volgde zyn vronw
hem in het graf, nadat zij nog door bemidde
ling van den bankier 300 gulden had gekregen.
De ets hangt in het kantoor van den ban
kier. Als men hem nu vraagt: Wat kost die
ets? dan is zijn antwoord: ƒ500.Maar dat
is te veel! roept men dan uit.
Dan lacht de bankier geheimzinnig en kijkt
met innige voldoening naar de ets van den
ouden schilder.
„Res. Bede."
T WAS HEM AL GELIJK!
Spiegels ging bij Miele om zijn haar le la
ten korten.
Als het gekapt en gekamd was, kwam er
in den winkel een schoon hondje met laBg
krulhaar en wreef tegen Spiegel's beenen.
Spiegels, zei de barbier, gij hebt daar een
schoon hondje.
't Gaat nog al! zei Spiegels!
Gij zoudt het moeten laten scheren.
En ik ben daar niet tegen, antwoordt
Spiegels.
Heel het lyf zou moeten gesehoren zyn.
't En ware niet slecht, schijnt mij.
En de scheerder schoor het hondje al het
haar van 'tlijf.
En nn, zei Miele, de pootjes met een mof
felt je op 't einde!
't Is mijn gedacht, zei Spiegels.
En de arbeider schoor met zorg de vier
pootjes.
En nu, zei de scheerder, hoe begeert gij
dat ik 't steertje schikkeï Met een kwispel-
tje op 't einde!
i)at is mij al gelijk, zei Spiegels.
Hoe, 't is u al gelijk!
Bij ja, zei Spiegels al lachend, dat en is
mijn hondje nietl
DRAADLOOZE TELEGRAFIE-VERSüS
NOORDERLICHT.
Hoewel sinds lang aangenomen werd dat
het Noorderlicht als een electrisch verschijn--
sel moest beschouwd worden, was tot nog toe
het strenge bewijs voor deze hypothese nogi
niet geleverd. Thans echter schijnt dezej
vraag opgelost te zijn, men heeft namelijk!
bemerkt dat gedurende periodes van sterk'
noorderlicht, de draadlooze telegrammen,!
welke van uit Spitsbergen naar Hammerfesti
gezonden worden, niet opgevangen worden.
Zooals men weet, werkt deze verbinding ove-j
rigens uitnemend. De storingen houden dan:
ook direct op, nadat het Noorderlicht ver
dooft. j
