Serietitel reeds geplaatst la uze
vorige oplage.
Scheepvaartberichr en.
Van overal.
ingezonden fóetiedeeling.
Sterke Zenuwen
Kunst en Letteren.
reeds de bekende onheilspellende roode kleur
had aangenomen, nam hij roerend afscheid
van zijn vriend en voorganger, waarbij de
dronkemanstranen hem over de wangen big
gelden, om zich daarna zigzagsgewijze naar
huis ie sleepen.
Den volgenden morgen had ons schrijver
tje een fatsoenlijken kater en alleen de ge
dachte aan zijn nieuwe betrekking schonk
hem de kracht om naar de mandiekamer te
gaan en een koud stortbad te nemen.
Een half uur later stond hij voor de deur
van het kantoor en trachtte tevergeefs om
het. weerbarstige slot te openen, wat hem met
zijn suffen kop niet wou gelukken.
Eindelijk sprong het slot open, maar nu
klemde de deur nog. Dat was te veel voor
Piet's geduld; hij ging een pas achteruit, nam
een aanloopje en bonkte met de schouders
tegen de weerspannige deur.
Het resultaat was verrassend. De deur
vloog met een knal open en Piet, die daar
door zijn evenwicht verloor, viel de kamer
binnen, rolde over den grond en botste met
een vaart tegen het voetstuk van den seis
mograaf. Toen hij op wilde staan struikelde
hij en viel weer tegen het toestel met zoo'n
kracht, dat de kamer ervan dreunde.
Dat bracht hem tot bezinning. Hij kroop
overeind, opende de ramen en liep naar het
toestel terug.
Daar had je het nou. Een paar bolletjes
kwik hadden zich van den grooten klomp af
gescheiden en waren in de inkervingen ge
gleden. Nu was goede raad duur, Op den
bureaustoel van zijn chef ging hij het geval
overdenken en kwam tot het besluit alles
te laten zooals het was en kalm de gevolgen
af te wachten.
Eenmaal zoover kreeg hij zijn zorgeloos
heid terug en vroolijk fluitend begon hij den
vloer te vegen.
Dien dag kwam zijn wandaad nog niet uit,
omdat de officieren op een naburige plan
tage op bezoek waren.
Piet. kon vroeg naar de kooi gaan en met
een gerust geweten uitslapen.
Den volgenden morgen kwam de comman
dant terug. Toevallig' viel zijn blik op den
seismograaf.
„Ben jij daar aan geweest?" vroeg hij
hoogst verbaasd. Piet was juist in een ande
ren hoek bezig te vegen en hoewel hij op de
vraag was voorbereid, kreeg hij er toch kip-
pevel van. Om zijn gemoedstoestand niet te
verraden en wat tijd te winnen, maakte hij
van een ouden truc gebruik: hij trok een dom
gezicht en staarde zijn chef met zijn waterige
oogen wezenloos aan, alsof hij hem niet had
begrepen.
De commandant kon zijn lachen haast niet
bedwingen, maar hij redde nog bijtijds den
ernst van de situatie door zijn vraag te her
halen.
Piet antwoordde ontkennend, en voegde
er aan toe, dat hij het ding niet vertrouwde.
De commandant begreep het zaakje nog
niet goed, maar na nog een onderzoekenden
blik op het schaapachtige uiterlijk vau zijn
factottfm te hebben geworpen, twijfelde hij
niet meer. 1
De eerste luitenant werd erbij geroepen.
Deze vertrouwde de zaak ook maar half,
maar toen de kapitein hem beval om het
toestel weer in orde te maken, en het geval
direct te rapporteeren, wierp hij niets meer
tegen, omdat hij de strengheid van den com
mandant maar al te goed kende.
En zoo stuurde hij het bericht de wereld
in, dat er in den afgeloopen nacht een aard
schok was gevoeld.
Maar Jan Piet kon zijn mond niet houden.
Dien avond werd er in de cantine braaf ge
lachen, toen het mooie verhaal de ronde deed
en al zijn kameraden vonden het noodig om
hem met den goeden uitslag geluk te wen-
sehen en hem eeu stevig glas toe te drinken.
Toen Piet laat in den avond huiswaarts
keerde, was hij meer dronken dan hij ooit ge
weest was, met het resultaat, dat hij den
volgenden dag reeds uit zijn betrekking werd
ontslagen en een paar dage* politiekamer
kroeg.
Natuurlijk kwam de heelo toedracht ook
den commandant ter oore. Maar het bericht
omtrent de aardbeving was al verzonden en
daar was niets meer aan te doen.
(Hbl.
wij, op Vlaanderen! op onze Vlaamsche aar
de, op onze ziel!"
SANGUINOSE is het eenvoudige natuur-
ftiiddel dat de zenuwkracht onderhoudt en
versterkt.
Prof. Dr. Nestor Charbonnier zegt van de
Sanguinose: „Ik aarzel niet te verklaren dat
de Sanguinose het beste middel is dat ik ken
tot bestrijding- van de neurasthenie (zenuw
zwakte) en al bare gevolgen". Wat aan zwak
ke zenuwen de kracht her,geeft, is van zelf
ook in staat om sterke zenuwen op kracht
te houden. Wilt gij sterke zenuwen krijgen,
probeer de Sanguinose. En wilt gij een krach
tig zenuwgestel behouden, neem geregeld el-
ken dag ééne lepel Sanguinose, gij zult er
U wèl bij bevinden!
Prijs per flacon f 1.50; 6 fl. f 8.12 fl.
f 15.—.
Bij alle eerste Apothekers en voorname
Drogisten.
WACHT U VOOR NAMAAK.
De Riemerstraat 2c/4.
VAN DAM en Co.
Den Haag.
'PASTOR HUGO VERRIEST AAN HET
WOORD.
In de Vlaamsche bladen lezen we nu groo-
ëe verslagen van de Verriest-huldiging op
Zondag 1.1. te Ingoyghen.
Ziehier wat de pastoor ten slotte sprak,
na al de hem aangeboden huldiging:
„Toen trad Hugo Verriest vooruit en een
groote aandachtige stilte daalde over de dui
zendkoppige menigte. Hij sprak met een klare
stem de stem zijner beste dagen die
,ver deinde en elk woord trof de luisterende
menigte als een pijl. Het was onze Vlaam
sche „Predikatie op den Berg."
„Ik geef u een woord dat gij moogt mede-
jdragen door heel Vlaanderen: Ons volk leeft
nu, onvergankelijk. Gij zijt het ontwaakte,
heerlijke, levende, ontembare en kunstvolle
volk. Zijn kracht en macht huist iu uw ziel.
En als ik u daar zie, onder de ontzaggelijke
hemelen van mijn land, dan ben ik preusch
en fier op u, Vlaanderen! Velen, als ze
iworden gevierd, zeggen dat ze het niet ver
dienen. Ik ben mijn heele leven een kind
der waarheid geweest en ik zegge u: Ja,
ik hebbe dat verdiend. Alleen zoo grootsch,
zoo heerlijk niet als gij dat hebt gedaan.
Het is nu vijftig jaar geleden dat ik professor
iwerd, en ik geef u hier de heilige getuigenis
dat er in die 50 jaar geen dag en geen uur
verloopen is, zonder dat ik in mijn diepste
ziel heb gesmacht „Ons volk moet herle
ven!'' zonder dat ik het gezegd en herzegd
aan mijn leerlingen: „Ons volk moet her
leven!" En nu, nu staat .Vlaanderen daar,
lals een kracht, ontzaggelijk en grootsch. Zijn
iWoord ligt op uw lippen. Zijn kracht ligt
in uw daad. Zijn onderwijs ligt in uw wil. Ik
iheb het gevraagd en gezegd, luid en hoog,
als ik, voo» twee jaar, voor den Koning
Btond en voor onze Koninginne: „Wie zal
'Vlaanderen den weg verspei'ren?" en ik
heb mogen roepenNiemand! Niemand!
ien dat woord herhale ik u en prent het in u:
„Niemand! Niemand! Niemand 1 De dijk is
doorgebrokenVlaanderen spoelt alles weg!"
En dat zweren wij hier, hand in hand,
Jen oog in oog." „Niemand zal Vlaanderen
den weg versperren!: Dat zal onze trouwe
i®orge zijn! Dat meenen wii, dat zweren
HAARLEM.
GEMEENTEZAKEN.
Verzoek om booinen te veilen.
Door een negental bewoners van den Gast-
huissingel vanaf de Houtbrug tot de Wa-
genmakersiaan is aan den Raad hetver
zoek gericht om de voor hun perceelen
staande boomen, 8 stuks, te willen doen ver
wijderen en wel omdat de boomen het toe
treden van licht beletten tot de perceelen;
omdat de rijweg daar, met het oog op het
drukke auto-verkeer, zeer smal is, en om
die reden niet zonder gevaar; omdat de vlag
gen niet kunnen worden uitgestoken; en
dat het dichte bladerdak het uitzicht be
lemmert vanuit de bovenwoningen.
Personalia.
De beer K. Pijper verzoekt om eervol
ontslag als onderwijzer aan de school voor
M. U. L. O. no. 6.
De heer J. Butter verzoekt hetzelfde
als onderwijzer aan de school voor gewoon
Lag. Ond. no. 2.
De heer P. Schoft verzoekt eervol ont
slag als onderwijzer a&>. de Opleidingsschool
tot het Hooger- en Middelbaar Onderwijs
voor jongens en meisjes.
De heer D. Inklaar verzoekt ontslag
uit zijne betrekking van onderwijzer aan
de Opleidingsschool voor Jongens.
Onderwijzend personeel.
B. en W. stellen voor, krachtens art. 7
der regeling van het herhalingsonder wijs,
alhier, voor de volgende cursus aan de her
halingsschool, hetzelfde onderwijzend perso
neel te benoemen, dat dienst deed bij den
cursus 19131914.
Een Eigendomskwestie.
Een zestal bewoners en eigenaars van per
ceelen aan het Donkere Spaarne en van ach
ter deze perceelen gelegen terreinen, heb
ben het volgende adres aan den Raad ge
richt:
dat over de voor hunne perceelen liggende
straat langs het water ligt een met gras
begroeide "strook grond ter oppervlakte van
5 aren 25 centiaren;
dat zij sedert onheugelijke jaren over dien
grasgrond hebben beschikt en daarop onge
stoord en ondubbelzinnig, daden van bezit
hebben uitgeoefend, totdat nu zeer onlangs
de Gemeente in die strook door werklieden
in haar dienst heeft doen graven, daarlangs
trottoirhanden en daarop bestrating heeft
doen aanleggen, met de kennelijke bedoeling
daarvan te maken openbare straat en ioswal
of marktterrein.
dat vertooners tegen deze onteigening ten
algemeenen nutte om redenen hen daartoe
moveerende geen verzet wenschen te doen
en hunne bezitrechten niet zullen doen gel
den zoolang de weg om eene billijke scha
deloosstelling van de Gemeente te verkrij
gen, hun nog openstaat.
dat zij om daartoe te geraken thans aan
Uwen Raad wenschen voor te stellen en
aan te bieden hunne rechten, op die strook
grond van hen te koopen tegen betaling
van f 2.50 per vierkanten meter, of wel
tegen betaling van zoodanige som als door
deskundigen in gemeen overleg te benoe
men, zal worden vastgesteld.
WEER EEN ONGELUK OP 'T KOPJE.
Gistermorgen moest een loopjongen van een
onzer Haarlemseho kleermakersfirma's een
boodschap doen op den Kinheimweg bij Bloe-
mendaal. Per bezorg-fiets ging liet er heen,
maar blijkbaar kon de knaap den lust niet
weerstaan, een tochtje-óm te doen. Op 't Kopje
werd het bekende kunstje uitgehaald om in
volle vaart den yeg af te rijden.... met het
gevolg dat hij met fiets en al ondersteboven
smakte en de jongen gewond op den weg
bleef liggen. In villa Dennenoord werd de
knaap liefderijk opgenomen en verbonden:
zijn been was gewond en de borstkas ge
kneusd. De geneesheer oordeelde het noo
dig den jongen naar het St. Elisabethsgasthuis
te doen vervoeren waar hij nu wordt ver
pleegd. De fiets was ook deerlijk beschadigd.
De onvoorzichtige knaap, G. gelieeten. woont
in de Stoofsteeg.
TAAL- EN LETTERKUNDIG CONGRES.
Thans is definitief bepaald, dat het vol
gend taal- en letterkundig congres alhier
zal gehouden worden.
POSTDUIVENVEREEN. AMSTERDAMSCH
KWARTIER.
De postduivenvereniging Amsterdamsch
Kwartier hield Zondag een wedvlucht met
jonge duiven van Hoei (België) afstand 213
K.M.
De duiven werden des morgens te 7 uur
met zwaren tegenwind in vrijheid gesteld.
De prijzen werden behaald als volgt: W.
Looyenga, le, 2e en 10e; Th. N. v. d. Hey-
de 3e en 8e; J. Radsma 4e, 6e en 7e; H.
Sondorp 5e, en A. Glas 9e prijs. De ©ere
prijs, een kanarievogel, uitgeloofd door den
heer Boogaard werd behaald door W.
Looyenga.
Ook hield deze vereniging een wedvlucht
met oude en jonge duiven van 's Hertogen
bosch. De prijzen werden behaald door de
heeren V. Vergers le en 10e; P. Kok 2e,
3e en 7e; H. R. Mulder 4e en 8e; J. fRads-
ma 5e en 6e en Th. N. v. d. Heydc 9e prijs.
FAILLIET VERKLAARD.
Door de Arr. Rechtbank alhier, zijn bij
vonnis van gisteren in staat van faillissement
verklaard
Th. Massee, uiinnier, wonende te Lisse, de
nalatenschap vau H. F. P. Kobe, leerhande
laar te Haarlem, Gierstraat. J. P. Kottc-
mann, kruidenier te Haarlem, Schermer
straat.
In allen Rechter-commissaris Mr. E. J.
Durhaus Mees, Curator Mr. G. A. Fe its.
BRANDJE.
Terwijl de bewoners afwezig waren be
merkten buren dat er rook kwam uit het
dakraam van perceel 19 aan de Schouwtjes-
laan, bewoond door H. B. van Velzeu. Toen
men het huis binnendrong stond dit vol
rook, doch men bemerkte geen vlammen. Het
bleek dat eenige doeken smeulden, alsmede
eenig huisraad. Met eenige emmers water
werd het gebluseht. Spuit X en Jetje rukten
uit, doch deden geen dienst. Tot nu toe is de
oorzaak onbekend. Een en ander braht he
denmiddag half drie, toen het gebeurde, heel
wat beweging in de stilte straat.
BURGERLIJKE STAND.
Geboren: 17 Aug. d. van M, C. Kuijper—
Lammers. d. van A. C. Morsink—Ittmann.
18 Aug. d. van M. Blazer—v. Zandbergen.
z. van W. HeijnermanVoerman. 19
Aug. z. vau AT M. v. TongerenKoppen.
16 Aug. d. van N. Seheffer—Zuidam.
Overleden: 17 Aug. O. H. Kappelhof, 81 j.,
Maerten van Heemskerkstraat. 18 Aug.
F., 22 m., z. van J. Wensing, Pieterkiesstraat.
J. H. v. Broekhuizen—Augustus, 88 j.,
SehotersingeL A. Ton—Klasing, 72 j.,
Kamperlaan. A., 6 j., z. van W. Cassee,
Westergracht.
HEEMSTEDE.
Treurig ongeluk.
Gistermiddag- 12 uur gebeurde op den Bin
nenweg nabij de Hazegaterslaan een treurig
ongeluk.
Hot zes-jarig zpontje van P. van Bakel
wonende Molenwerfslaan, mocht meerijden op
een vuilniskar. Op bovenbedoelde plaats viel
hij er af met het treurig gevolg dat hij het
wiel van do vuilniskar over het hoofd kreeg
en onmiddellijk dood was.
Per doodenbrancard werd het lijkje naai
de ouderlijke woning vervoerd.
BUITENLAND.
EEN SCHEEPSRAMP.
Volgens een bericht uit Juneau in Alaska
aan het Handelsblad is in de Gambei-baai
het stoomschip „State of California" vergaan.
25 of meer passagiers en 27 man bemanning
zijn vermoedelijk omgekomen. Het schip stiet
op een rots. Do lading en mail is verloren.
Eenige opvarenden- wisten zich op vlotten
te redden. De passagiers konden echter over
het algemeen niet tijdig genoeg wegkomen.
DE VREDE VlN BOEKAREST.
SOFIA, 12 Aug. De Bulgaarsche minister
raad besliste lieden den vrede van Boekarest
te ratifieeeren.
MEXICO EN DE VER. STATEN.
NEW YORK, 19 Augustus. Volgens een
telegram .uit Mexico-City heeft generaal Huer-
ta president Wilson geantwoord dat hij elke
inmenging van de Vereenigde Staten tussohen
de verschillende Mexieaansche partijen ab
soluut weigeren moet, terwijl hij ook elke
bemiddeling van welke mogendheid ook, met
beslistheid weigeren zal. Dit antwoord van
Huerta, dat aan president- Wilson is mede
gedeeld, heeft groot opzien gebaard.
ALBANlë.
TURIJN, 19 Augustus. De „Stampa" publi
ceert eeu telegram uit Napels waarin wordt
medegedeeld dat een ItaJiaansche prins die
met een Oostenrijksohe prinses is getrouwd,
door ambtelijke Albanisehe kringen tot vorst
vau Albanië is bestemd. De bedoelde prins
zou de graaf van Turijn, een neef van Koning
Victor Ananuel zijn.
Een officieele bevestiging van dit bericht
is nog niet ontvangen.
DE MOGENDHEDEN EN TURKIJE.
WEENBN, 19 Augustus. Onder de Kabi
netten vinden onderhandelingen plaats, welke
ten doel hebben om zoo snel mogelijk een
stap der mogendheden bij de Porte te doen,
om Turkije terug te houden van de verdere
overschrijding der Maritza. Bovendien is de
bedoeling niet slechts Turkije te noodzaken
van Adrianopel af te zien, doch ook de Por te
af te raden een aanval op Bulgaarsch gebied
te doen.
IJMUIDEN. N.W.
Gearriveerd. 19 Augustus.
Iris, s. Trangsund.
Vertrokken 19 Augustus
Friesenberg, s. Blyth.
NEDERL. SïOOMVA ARTLIJN Ien
Juno vertrok 18 Aug. van Catanis naar
Messina.
Mars vertrok 18 Aug. van Holtenau naar
Pillau.
Calypso vertrok 18 Aug. van Savona naar
Livorno.
Hector vertrok 19 Aug. van Algiers naar
Salonica.
Pollux vertrok 18 Aug. van Algiers naar
Rotterdam.
Venus arriveerde 18 Aug. te Malaga van
Iziza.
Zeus vertrok 18 Aug. vau Patras naar
Piraeus.
(Zeepost.).
Hoe pater Olirwalder den Mahdi ont
vluchte. De naam van nater Ohrwalder. die
op zijnen post als missionaris verre in Soe
dan is overleden, zooals wij gemeld hebben,
werd 21 jaar geleden in heel de wereld be
roemd, wegens zijne ontvluchting uit de ge
vangenschap van den Mahdi, bloediger
gedachtenis.
Op 24-jarigen ouderdom was, naar liet H.
v. A. meldt, pater Ohrwalder in de gevan
genschap van den Mahdi geraakt; hij had
onzeggelijke vermoeinissen, onmensehelijke
behandeling, erge ziekten en honger en de
scherpste geestelijke ontberingen en kwellin
gen geleden, verscheidene malen was hij met
terechtstelling bedreigd, een paar malen wa
ren hiervoor alle maatregelen genomen, en
niettemin had hij, na negen jaar gevangen
schap, de hoop op ontvluchten niet opge
geven. Al de boden, die hij heimelijk had ge
zonden, hadden hem iu den steek gelaten.
In 't jaar 1890 kwam nu een jonge Arabier,
Aehmed Hassan, vau den stam der Ahabda,
uit Kairo, en vroeg aan pater Ohrwalder
eenen brief voor zijn familie. De pater be
sloot zich van dezen Arabier voor zijne
vlucht te bedienen. Hij gaf hem eene aanbe
veling voor den bisschop Franz Sogaro, die
de geldmiddelen voor de vlucht zou hijeen-
brengen, en 'de Arabier beloofde een jaar
later te zullen terugkeeren.
Het laatste jaar zijner gevangenschap
bracht pater Ohrwalder zoo ellendig door als
de eerste negen; hij won zijn onderhoud met
zeepziederij en weverij, hoewel de ongewone
arbeid zijne laatste krachten opteerde, en
wachtte geduldig op den terugkeer van den
Arabier. Het jaar verliep en Aehmed Has
san verscheen niet. Op 27 October 1891, veel
later dan was afgesproken, verscheen hij
evenwel in Omdurman, verklaarde de reden
zijner vertraging, en nu werden in allerijl
de laatste voorbereidselen tot de vlucht, ge
troffen, waardoor buiten den pater ook twee
zusters der missie en eene zwarte slavin zon
den gered worden. In 't geheim kocht Hassan
kam eel en, en in de laatste dagen van
November begunstigde de opstand tegen
Abbullah, den opvolger van den Mabdff de
vlucht.
Op 30 November, 's avonds, braken zeven
personen, Ohrwalder zelf, de twee zusters,
de zwarte slavin, Aehmed Hassan en twee
zijner stamgenooten, op met zeven kameelen.
Een koude noorderwind blies hen in het ge
laat versterkt door den razenden loop der ka
meelen. De smalle weg liep door doornstrui
ken, zoo vertelt Ohrwalder zelf de hijzonder-
heden der vlucht, die men in de duisternis
niet kon zien. De doornen verscheurden onze
kleeren, onze voeten en onze handen, die wij
voor de oogen hielden om deze te beseher
men. Het bloed droop van onze ledematen,
maar er w as aan geen stilstaan te ^denken,
steeds rasteloos ging het naar t Noorden.
Tijd is geld, zegt men; maar voor ons was
tijd leven. Wij overschreden de diepe bedden
der stortbeken, dikwijls struikelden de ka
meelen en met lien de berijders, maar er was
geen tijd om over smarten en kwetsuien te
klagen.
Na den eersten nacht waren de oogen clei
vluchtelingen gezwollen, zij waren om om
te vallen van vermoeienis, eene der zusters
werd van uitgeputheid bewusteloos, maar
vooruit, steeds verder en verder ging de
ijlende vlucht, dag en nac-ht, door verlaten
woestijnen in den dag, 's nachts langs heen
den stroom.
Den derden dag waren de vluchtelingen
voor Berber; tegen den avono vulden zu
tegenover de stad hunne lederen zakken en
reden snel verder in de drie-en half dagen
liaddeu zij slechts vier men kunnen slapen.
Beschuit en water was hun eemg voedsel, de
rit had de vluchtelingen stram gemaakt en
gewond, hunne kwetsuren brandden, maar
verder en verder moest de vlucht, want hun
vertrek moest in Omdurman langbekend
zijn en in eiken ruiter dien de vluchtelingen
ontmoetten, vermoedden zu een onderdaan
van den Maluli, die ze wildenaanhoudcn en
volgens de hevelen van Abdullah levend of
dood naar de residentie brengen.
De kameelen waren letterlijk afgereden en
enkel nog geraamten, en de vluchtelingen
zelf waren alleen nog vel en boenen. Ons
proviand was op, zoo beschrijft Ohrwalder
den toestand der vluchtelingen den vijfden
dag van den rit. De kameelen en w« waren
doodmoede. Mijne rechterhand deed mij pijn,
daar ik steeds de zweep moest -voeren om
het arme dier aan te zetten. De nabijheid van
óns doel gaf ons den moed, om die vreeselijke
vermoeinissen te verdragen. De grootste vij
and was de slaap, 't Is onhesehrafelijk welk
geweld die tyran ons aandeed. Yvij poog tien
met luide stem te praten, ons door plotseling
schudden op te schrikken, de huid ten
bloede te knijpen, onze haren uit te rukken
om toch maar den slaap te verjagen. Als
lood vielen onze oogleden neer en de grootste
kracht was er noodig om ze weder te openen
Op 8 December eindelijk naderden wij de
bron Murad, tussehen Korosko en Abu-
Hamed. Reeds zagen wii de aan
gehouwen gelijkende vestingen op de bei gen
rond de bronnen en de in den morgen wind
fladderende roode vlag met halve maan en
sterre. Aehmed, riep ik, groet de vlag der
vrijheid! De moedige redder nam zijn geweer
en verschillende salvo's verkondigden aan
het Egyptische garnizoen onze aankomst.
Krachtig weerklonken de salvo's m de naak
te bergen. Thans waren wij aan de gruwzame
handen van den Khalifa Ahdullahi ont
komen en wij hadden onze geesten van onder
zijne Farua ie voorschijn gehaald; de Kha
lifa placht namelijk te zeggen, dat hy de
geesten zijner vijanden onder het schapen
vel (Farua) had, waarop hij zijne gebeden
stort; waarmee liti wilde zeggen, dat ny zij
vijanden in zijne hand had._
Thans waren wij weer vrije mensclien. Een
uit hut diepste onzer ziel oprijzend dankge
bed steeg over de bergen van Murad naai
den helderen hemel; 't waren gevoelens, die
wij niet in woorden uiten konden.
Net als bij ons! Een aantal vrouwen
in Boven-Elzas hebben aan het kreitsbe-
stuur van Muihuizen in Elzas een verzoek
schrift gericht, waarin het o.m. heet:
„Vermits het een ware landplaag is, dat
er eiken Zondag feest is: Vroeger wijdde
de man zich aan zijn gezin, was daar ge
lukkig en tevreden mee; nu is liet tegen
deel waar, de man heeft geen tijd meer, hij
moet naar het verecnigingslokaal, en Zon
dags eerst recht! Dan moet de man met
zijn vereeniging alles meemaken. Hij vraagt
niet naar vrouw en kind, of er brood in
huis is of niet, de contributie moet betaald
worden; het bosch feest, de kermis, het volks
feest, het uitstapje enz. moet hij meema
ken. Dat kost alles geld, en het gezin kan
'gebrek lijden... Een groote zegen voor vele
duizenden gezinnen zou het zijn, als er niet
zooveel vereenigingen en feesten waren
Eik afgelegen boerendorp is van dit ver
derfelijke bedrijf aangetast, vandaar de drin
gende bede van vele vrouwen, kinderen,
moeders en bejaarde ouders, dat er aan deze
landplaag een halt toegeroepen worde 1"...
Net als bij ons!
Ontvlucht. Harry Thaw, de Amerikaan-
sehe millionair die vijf jaar geleden eer
architect doodschoot en vervolgens in eer-
krankzinnigengesticht opgesloten werd, is
volgens een telegram uit New-York, Zon
dag ontsnapt. Hij bevond zich op het voor
plein, toen de poortwachter een beambte
binnenliet. Thaw wierp zich op den poort
wachter (dien men intussc-heu voor omge
kocht houdt) en sprong in een huurauto,
die buiten wachtte. Snel reed de tuf weg.
Beambten, van het gesticht, die de vluch
teling nageijld waren, zagen toen, hoe Thaw
uit de taxi overstapte in een groote auto,
die dadelijk in razende vaart met hem ver
dween. Auto's ter vervolging uitgestuurd
konden het spoor van den ontsnapte niet
meer vinden. Hij zit nu in Connecticut, dat
hem niet uitlevert.
Aartehertog Frans Ferdinand. De Oos
tenrijksche keizer heeft een brief gericht
aan aartshertog Frans Ferdinand, waarin hij
dezen zijn benoeming mededeelt tot inspec
teur-generaal van leger en vloot.
Een aanslag. Uit Agram (Oostenrijk)
wordt gemeld' dat toen gisteren de konink
lijke commissaris van Kroatië, de kathe
draal, waar hij een godsdienstoefening ter
eere van den verjaardag des Keizers had
bijgewoond, verliet, een student op hem
schoot en hem licht aan den arm wondde.
De aanvaller is gevat.
Het Fransche vreemdenlegioen. Te
Keulen zijn een veertig oudgedienden van
het Fransche vreemdenlegioen samengeko
men om maatregelen te beramen, hoe het
best de Duitschers te waarschuwen voor
dc ellende, die hun in dien dienst wacht.
Een nieuwe volksstam. Onlangs zijn in
teressante mededeelingen gedaan over de ex
peditie van den Engelschen ontdekkingsrei
ziger Wollastone, die Nieuw-Guinea bereisde
en daarbij onder meer belangrijke steun
mocht ondervinden van de Nederlandse!)©
regeering.
Door iusschenkomst van de Nederlandsche
autoriteiten werden hem manschappen en
bagagedragers meegegeven. Dr. Wollastone
was eigenlijk zijn expeditie begonnen met het
doel den Kaislensherg te beklimmen. Reeds
eerder had hij dat zonder resultaat beproefd
en ook nu mocht het hem niet gelukken zijn
doel te bereiken. Hevige regenbuien en on
doordringbare mist, gebrek aan voldoende
voedsel drongen hem terug te keeren voor hij
aan den bergtop was. Evenwel is de tocht
lang niet zonder resultaat geweest. Op eeu
hoogte vau 1700 meter vond Wollastone, zoo
deelt de L. K. mede, een nog geheel onbeken
den volksstam van het Papoea-type. Hoewel
niet behoorende tot de eigenlijke dwergvol
ken, waren de menschen van kleine gestalte.
Het is een belangwekkend volk; de huid
kleur is donker, koffiebruin. Kleeren zijn
dezen inboorlingen totaal onbekend; zij dra
gen. die in geen enkelen vorm, hoewel de
nachten op die hoogten zeer koud zijn. Het
bleken vriendelijke intelligente meuscheu te
zijn, verstandiger dan de kustbewoners en
zeer behulpzaam. Zij hielpen handig de goe
deren vervoeren, verschaften den reizigers
voedingsstoffen, en waren niet diefachtig ol"
achterdochtig.
Hun meerdere ontwikkeling bleek uit do
handige wijze, waarop zij den landbouw be
oefenden; zij teelen zich aardappelen, tabak
en suikerriet, dat in die hooge regionen zeer
goed groeit.
Op jacht wapenen zij zich met pijl en boog
en ze dragen dan een rugtasch bij zich als
weitaseh. De zoete aardappelen, boven het
vuur geroosterd, zijn de voornaamste spijs,
ook eten de inboorlingen met graagte ratten,
muizen en verschillende vogelsoorten. Zij
zijn evenals de meeste Australische inboor
lingen verwoede rookers.
Bij het eten gebruikt dit merkwaardig volk
een lepel uit het schouderblad van de een
of andere varkenssoort gemaakt.
De wapenen, die zij gebruiken, zijn meest
van een hard soort leisteen vervaardigd,
soms ook van vuursteen. Zij construeeren
daaruit messen, waaruit zelfs bamboe wordt
gesneden en ook bijlen, waarvan zij zeer han
dig gebruik maken. Vuur weten ze door een
kunstig apparaat uit steen gemaakt te krij
gen.
Intusschen zijn deze lieden op andere pun
ten nog vrij onontwikkeld. Zoo weten zij niet
van sparen, zij leven van den eenen dag in
den anderen. Omtrent godsdienst van het
volk of schrijfwijze, die het mogelijk bezit,
wist Wollastone zoo goed als niets mede tfc
deelen.
Jammer genoeg, gingen trouwens belang
rijke gegevens van de expeditie verloren. Op
den terugweg sloeg- een der booten, waar
mede men tegen den stroom opvoer, om;
Wollastone was bijna verdronken. Bij dat on.
geval gingen alle photografische opnamen
en het dagboek over drie maanden verloren.
De gegevens over fauna en flora wist men
evenwel te bewaren.
Dynamiet-aanslagen te Johannesburg.
Uit Johannesburg wordt volgens de Tel
aan de „Daily Telegraph" gemeld, dat men
aldaar zeer opgewonden is over de ontdek
king van een koffer met ontplofbare stol-
fen in het hoofdgebouw van de brandweer.
Het is niet voor de eerste maal, dat dit ge
schiedt. lederen dag hoort men, dat dyna
miet en bommen worden gevonden in de
nabijheid van openbare gebouwen, met het
blijkbare doel, deze in de lucht te doen
springen. Ook te Germiston werden verschil
lende bommen gevonden. Op andere plaat
sen werden bommen, waaraan een lont was
bevestigd, ontdekt, die op zekere afsianden
van elkaar waren neergelegd, alsof er een
complot bestond de stad te verwoesten. Het
kan echter ook zijn, dat de samenzweer
ders, bevreesd geworden voor ontdekking,
zich van hun ontplofbaar materiaal hebben
willen ontdoen, maar in ieder geval blijkt
hieruit zegt het blad waartoe de mis
dadigers in staat waren geweest als zij hier
in niet door het krachtdadig optreden der.
politie en der militaire macht- waren verhm-
iderd geworden.
