Van Overat.
Landbouw en Visscheri]
Klokslag 12 uur dreunde een sckot. De deu
ren van een balkon vrerden geopend en twee
herauten In middeleeuwscbe kleederdracht
traden naar voren en kondigden door krach-
tig hoorngeschal uit zilveren klaroenen de
komst van den Paus aan. Weldra verschijnt
op het balkon aan de Oostzijde de Opper
priester in het wit en met rooden hoed, ge
volgd door zijn hof.
In verschillende talen weergalmt tusschen
de muren van 't plein: „Leve de Paus". De
muziek speelt, de bazuinen schallen; men
w ui ft met hoeden, petten, zakdoeken, handen.
He Paus beschouwt met vaderlijke goedheid
en vreugde deze juichende menigte geduren
de enkele minuten en wuift zelf met den
hoed. Die beweging lokt een onbeschrijfelijk
enthousiasme uitEene handbeweging
van-den Paus doet plots alles verstommen.
Het plein, pas weerkaatsend de duizenden
juichkreten, schijnt doodsehen verlaten....
Met heldere stem geeft Z. Heiligheid de knie
lende menigte den apostoliscken zegen,
waarna de grijze Opperherder wederom af
scheid neemt van zijne dierbare getrouwen.
Nu kliukt bet diiemaal uit de borst der dui
zenden turners: „Hoera!!" De audiëntie is af-
geloopen.
Langzaam gulpt nu bet Damascusplein
leeg, de menigte gaat uiteen onder den in
druk van het onvergetelijke schouwspel, druk
besprekend de waarlijk kinderachtige hou
ding der Italiaansche en stedelijke regeering,
door de geheele troepen- en politiemacht te
mobiliseeren, om de turners te „bescher
men?" tegen de anti-clericalen.
's Namiddags 4 uur had in het Stadium op
pl.m. 2 K.M. huiten de „Piazza del Populo
het 2e Bondsfeest plaats van den Italiaanschen
Kath. Turnbond, bestaande uit gezamenlijke
uitvoering der verplichte vrije oefeningen,
pyramiden, toesteloefeningen, enz. Ook kier
wederom sterke politiemacht, die heel
kalmpjes, met gekruiste armen, het schouw
spel aangaapte. De verschillende nummers
der Fransche, Belgische, Canadcescke, Elzas
Lotharingselie en Oostenrijksclie afdeelingen
werden door de duizenden toeschouwers op
luidruchtige wijze toegejuclit. Alles liep in
de beste orde af. De turners trokken weder
om bij groepen naar liunne hotels, hier en
daar begeleid door enkele jongelui van ver
dacht allooi. Hier was van toepassing: „Veel
geschreeuw en weinig wol."
Om half negen had in Hotel Majestic een
lunch plaarts, aangeboden door den graaf de
Carpegna. De afgevaardigden van Frank
rfjk, België, Elzas, Zwitserland, Oostenrijk
en Nederland (Limburg), benevens een 60-tal
juryleden, namen er aan deel. Gedurende, het
maal werden toasten uitgebracht op den
Paus, den voorzitter van de Union interna
tionale enz. De afgevaardigden hielden alle
eene redevoering. De afgevaardigde van Ne
derland, de heer J. Adam, secretaris van
den (Turnbond Bisdom Roermond, besloot de
reeks van waarlijk schoone speeches en
bracht ten slotte een toast uit op alle Bon
den, aangesloten bij de IJ. I., op diens hoofd
besturen tot heil van alle aangesloten turn-
veTeenigingen.
De houding van de Italiaansche regeering
werd sterk afgekeurd en krachtig was voor
al het protest van de Duitseh-Oostenrijksche
afgevaardigden.
Na afloop ontvingen de afgevaardigden uit
handen van den graaf de Carpegna, namens
den Paus eene zilveren medaille, benevens
van den Italiaanschen Turnbond eene bron
nen plaque groot 30 bij 40 c.M., voortellend
de herinnering aan de Constantijnsche fees
ten. De afgevaardigde van Nederland ont
ving bovendien een eigenhandig geschreven
brief van den Paus, waarin de H. Vader de
turners aanspoort zich aaneen te sluiten ter
bevordering van de christelijke deugd en
hun den pauselijken zegen wordt verleend.
Dinsdag had het 4e Congres der U. I. O. C
E. P. plaats, welke de goed geslaagde sport-
feesten besloot.
Aen een part. corr. uit Rome aan de
„Msb." ontleenen wij het volgende:
Ook Zondag 7 Sept. werden versehillendo
clubs op haar weg naar de kampplaats aan
de via Plaminia door het anti-clericaal ge
spuis lastig gevallen. Sommigen, zooals de ro
buste, stóükgespierde Gentenaren .en Osten
denaren, leerden den betoogenden mannetjes
van „Giordano Bruno" dit wel af, maar an
deren, zooals de kleine jongens van sommige
patronaten, moesten zich het gejouw der anti
papisten laten welgevallen. Hier en daar had
den botsingen plaats, waarbij verscheidene
„heeren" van „Giordano Bruno" werden opge
pikt.
De Belgen, *vij zeiden het reeds, stapten
frank en vrij door Rome's straten. Slechts
weinigen dorsten tot deze reuzen een scheld
woord richten, en gebeurde het, dqn be
toogden zij zonder vrees voor hun land en
den Paus.
Zoo bijv. Zondagmorgen, toen zij naar de
St. Pieter trokken. Diep verontwaardigd over
het feit, dat zij hun vlag niet mochten la
ten wapperen, zongen zij nu uit volle borst
den „Vlaamsohen Leeuw". Ofschoon de anti-
clericalen van dit lied geen woord begrepen,
begonnen zij de Belgen uit te jouwen en te
schreeuwen „Abasso il Papa", (weg met den
Paus). De Belgen antwoorden met een „leve
België, leve de Paus!"
Wellicht zou een heftige botsing zijn ont
staan, indien niet dadelijk een groote poli
tiemacht tusschenbeide ware gekomen. Thans
werden de Gentenaren, geflankeerd door po
litieagenten, om zoo naar het Vaticaan ge
bracht te worden. De heer Verdonck, direc
teur van „Ganda", gaf onmiddellijk bevel:
„versnelden pass" en daar stapten de Bel
gen met reuzenschreden voort, zoodat de tra
ge Romeinsche politieagenten ten slotte niet
meer konden bijhouden.
„Piano, pianissimo", riepen de transpiree-
rendo agenten, maar de Belgen glimlachten
eens en zetten den versnelden pas voort. Hin
gen glimlachten eens en zetten den versnel-
delijk konden de agenten niet meer, en vroe
gen zij den Belgen even halt te houden.
Juist was er eene herberg in de nabij -
tie id, en de Belgen, met hun bekende gast
vrijheid, boden hun vermoeiden geleiders een
biertje aan.
(Toen zij hun tocht verder voortzetten, had-
San de agenten geen lust jneer om deze
iieuzen te volgen.
Ook des namiddags zagen de anti-clericalen
ïnet ontzag op hen neer en konden zij zingend
haar het Stadium trekken, waar zich om
streeks vijf uur een groote menigte verza
meld had.
Aan het défilé namen ook onze Limburg-
Bche vertegenwoordigers, de heeren Adam.'
Limpens en Koning, mét de Limburgs sche [venhoofd en andere werkenn zijn zeven me-
bondsvlag en de Nederlandsche driekleur dsel.ter hoog met aarde bedekt.
Wij konden onze vreugde haast niet bedwin- Een katholiek Lord Mayor. De gfemeen-
gen, toen wij, te midden van de honderdenteraad van Manchester een stad met
vlaggen en vaandels, ook onze driekleur za- j 715,000 inwoners heeft met algemeene
gen wapperen. Wij maakten een ©eresaluut stemmen den katholieken heer Mac Cabe ge-
aan deze mannen, die Katholiek-Nederland j kozen tot Lord Mayor. De nieuwe burgemees-
vertegenwoordigden en ons de stille hoop ter genoot zijn onderwijs bij de schoolbroe-
gaven, dat wij, wanneer het volgende bonds- j ders en daarna aan de industrieschool. Sinds
feest der katholieke turners plaats heeft, ster-1910 is hij directeur van het kanaal van Man
ker zullen vertegenwoordigd zijn. chester. Reeds sinds geruimén tijd had hij
Des avonds was er internationaal diner, j zitting in het bestuur van verscheidene door
waarop geprotesteerd werd tegen de van re- wijlen kardinaal Vaughan gestichte sociale
góeringswege ondervonden bejegening. of liefdadigheidsinstellingen
De Nederlandsche vertegenwoordiger, de j Nestor Wilmart. Te oordbelen naar een
heer Adam, secretaris van den R. K. Turn-bericht in de „Matin" van Parijs, bestaat er
bond in het bisdom Roermond, liet laatst het!kans, dat men Nestor Wilmart, den Relgi-
woord voerend, verklaarde, dat de voorzitterschen millionnair, van wien verhaald
van dezen bond, de heer Brinkman, wegenswordt dat hij valsche effecten heeft vervaar-
ongesteldlieid Rome had moeten verlaten. In digd zal moeten vrijlaten. Er zou nl. geen;
zijn naam zeide hij, dat het den Nederlan- delict te ontdekken zijn, waarvoor men den
ders speet, niet in grooter getale aanwezig j oud-bestuurder van „Gent-Terneuzen" zou
te kunnen zijn. Hij sprak echter de hoop kunnen vervolgen. Want er zijn geen valsche
uit, dat bij de volgende feesten de bond met t effecten. De effecten, voor het bestaan waar-
grootere gelederen zou tegenwoordigd zijn,1 van men hem heeft gearresteerd, hebhen de
om te toonen dat de Nederlandsche gym nas-vereischte handteekeningen en de Maat-
tiek zich meten kan met die der andere na-schappij erkent dit. Alleen is de uitgifte er-
ties. Hij dankte voor het gulle onthaal doorvan niet goedgekeurd in een vergadering
den Itaiiaansohen bond en bracht een toast uitvan aandeelhouders, daar deze niet is bijeen-
op den bloei van den Italiaanschen bond engeroepen. De geleende 1Yt millioen francs
den algemeenen internationalen bond van Ka- j zijn gestort in de kas der Maatschappij, die
tholieke vereenigingen ter bevordering 'derongeveer de helft ervan heeft betaald aan
lichamelijke ontwikkeling. 1 bemiddelaars. Wilmart zelf heeft niets ge-
Deze woorden van den Limburgschen af-1 stolen en geen valsche stukken vervaardigd,
gevaardigde .werden luide toegejuicht. j Zóó vertelt de „Matin."
Op het eind der feestelijke bijeenkomst had i Een dubbel leven. New-York heeft een
de heer Adam een prachtige zilveren me-drie-en-twintig-jarig jongmensch, Johan
daille en een eigenhandig schrijven van den Schildknecht, die bij de Washburn Flour
Paus in ontvangst te nemen. Company als kassier werkzaam was, in kor-
Dit schrijven-luidt ongeveer als volgt: ten tijd 240,000 gulden verduisterd. Het ge
tart d ^onen van den Katholieken Turnbond rechtelijk onderzoek bracht aan het licht, dat
in het Bisdom Roermond. Met den wensch, Schildknecht een dubbel leven leidde. Van
dat de. oefeningen den geest mogen venster-1'e morgens negen tot 's middags vijf uur
ken ter verkrijging en ter verdediging derwas hij kassier bij genoemde firma waar-
Cliristelijke deugden, verleenen Wij met bij- j mede hij een weekgeld van 48 gulden ver
zond ere toegenegenheid den Apostolischen ze- j diende. Zaterdagsavonds en Zondags vertoef-
gen. Gegeven op het Vaticaan, September de hij in de groote hadplaatsen, waar hij een
1913." millionnairsleven leidde en in de duurste ho.
Verder heeft de R. K. Limburgsche Turn-tels zijn intrek nam. Voorts hield hij er twee
bond van den Italiaanschen bond een prach-groote luxe auto's op na, een kamerdienaar,
tig© massief bronzen plaque ontvangen. De j een kamenierster en een chauffeur, die een
stempel van dit mooie stuk bevat in de bo- hooger salaris ontving dan Schildknecht met
venhoeken de insignes van den internationa- j zijn kassierschap verdiende, 's Maandags
len bond van Katholieke Turnvereenigingenging hij weer naar zijn kantoor oir zijn kas-
en van de Italiaansche Unie. In het middensiersplichten te vervullen. Het is de politie
nog niet gelukt, den oplichter in handen te
krijgen.
Thaw. Wat dit beteek ent?
Het is de naam van een man, Harry K.
Thaw, over wien in Amerika iedereen
spreekt en wiens naam dag in dag uit hui
ten Amerika in de couranten prijkt. Of die
man dan zoo beroemd is?
Zijn beroemdheid bestaat daarin, dat hij in
veel processen is gewikkeld geweest en dat
iedere staat in Amerika hem gaarne kwijt is.
De N. R. Ct. schrijft over dezen eigenaar
een getrouwe eopie van de Constantijnsche
poort met het kruisteeken: „Ih hoe signo
vinoes". Het opschrift luidt: „2e Internati
onale bondsfeest van de F. A. S. O. I. te
Rome aan den R. K. Turnbond van het bis
dom Roermond."
GESTRAFT.
Een Russische luifcenant-aviateur, die voor
kort de waaghalzerij van Pegoud wilde nadoen
en in de lucht eenige malen met zijn toe
stel een salto-mortale maakte, is door zijn
chef tot 30 dagen arrest veroordeeld, om-j dige moordenaar-millionair:
dat hij, volkomen nutteloos, zijn leven op
het spel had gezet.
VLIEGONGELUKKEN.
Het uitstapje van Harry K. Thaw naar
Canada is dan tot een onglorieus eind geko
men. Slechts betrekkelijk kort heeft de geëx
alteerde man weer eens het voorrecht mogen
Up de Hünstuok bij Koblenz reed een of-genieten „in bet kalklicht" te staan. Zucht
fieier-aviateur met zijn vliegtoestel midden om het middelpunt te wezen van de publieke
in de toeschouwers. Er werden vijf menschen belangstelling, de begeerte om weer eens de
gedood en in 't gedrang, dat daarop ontstond,hoofdrol te spelen in een groot proces, en na-
werdon 15 personen gewond. Het is geble- j tuur lijk ook wel de ingeschapen^ drang tot
ken dat de vlieger buiten sohuld is. Bij het de vrijheid, hebben Thaw de poging om uit
opstijgen werd zijn toestel door een rukwind het Matteawan-gesticht te ontsnappen, doen
gegrepen en op zijde geduwd.
ondernemen. Aanvankelijk gelukte alles
De Duitsohe vlieger Hans Lörenz is Thaw slaagde er zelfs in de Canadeescho
bij Bork doodgevallen. 1 grens over te komen. Toen werd bij gegre
pen en voor den rechter gebracht, die be
VLIEGEN IN HOLLAND. sliste, dat hij moest worden in vrijheid ge
Van Meel heeft zich Zaterdag te Sbester-steld; maar onmiddellijk werd hij opnieuw
berg vrijwel den geheelen dag op zijn Van gevat, nu vanwege de immigratie-autorilei-
Meel tweedekker, voorzien van een 80 paards j ten, die Thaw als ongewenscht buitenlander
Gnome iqotor, geoefend. Hij heeft een vlucht'uit Canada wilden hebben,
met den luitenant-vlieger Roeperbosch ge-1 Ten tijde van deze tweede inhechtenisne
maakt, waarbij hij in 10 min. een hoogte vanming welke uit den aard der zaak voor
1000 meter bereikte, daarna maakte hij nogThaw een bittere teleurstelling was dook
een passagiersvlueht met jhr. Ram.
bet gerucht op dat de Canadeesclie justitie
Jan Olieslagers, de „Antwerpsche dui- opnieuw de hand op Thaw zou leggen, dat
vel", heeft Zaterdag prachtige vluchten bo- hij naar Montreal zou worden gebracht, en
ven Amsterdam gemaakt, waarbij hij een dat daar over liet geval-Thaw oen proces zou
hoogte van 1400 meter bereikte. worden gevoerd, om enkele betwistbare pun-
Hij steeg op en daalde achter het ter- ten in de Canadeesclie immigratiewetgeving
rein van Entos. Vóór, hij nederdaalde deed hijuit te maken.
kranige acrobatische toeren met zijn toestel j De zaken zijn echter anders geloopen. Na
in de lucht, o.m. .danste hij op de maat der door Canadeesclie immigratie-beambten over
muziek een wals. Ook gisteren vloog Jan
Olieslagers op groote hoogte.
de grens te zijn gebracht, was Thaw op
het grondgebied' der Vereeuigde Staten
opnieuw vrij man. Maar wat kon hij^ met
zijn vrijheid doen? Hij stond hulpeloos in de
wereld; en hij wist weinig anders te doen
dan de gastvrijheid te aanvaarden van de
journalisten, die hem in een auto waren ge
volgd toen hij van Coaticook over de grens
werd gebracht. Thaw trok in zijn auto de sta
ten Vermont en Newhampshire door. Pas bij
Colebrook kreeg de politie hem te pakken.
NEDERLANDSCHE MAATSCHAPPIJ VOOR
TUINBOUW EN PLANTKUNDE.
Zaterdag had in het Hotel „De Witte Brug"
te 's Gravenhage de een-en-vijftigste algemee
ne vergadering der Nederlandsche Maatschap- Colebrook kreeg de pontie hem te pannen,
pij voor Tuinbouw en Plantkunde plaats, on- i Colebrook is een plaatsje in bet Noorden van
der leiding van den heer S. R. van Franck, j New Hampshire niet ver van de Canadee-
onder-voorzitter der Maatschappij. Zooals la-sche grens.
ter uit een ingekomen schrijven bleek, hadj Of er nog formaliteiten noodig zullen zijn
de voorzitter, de heer jhr. J. O. de Jong om de autoriteiten van den staat New
van Beek en Donk, als president bedankt, j Hampshire er toe te krijgen, Thaw uit te le-
Van het hoofdbestuur werden in de plaatsveren aan den staat New-York, weten wij
vaii de aftredende leden De Greeff en Voort- j niet; maar veel moeinjkliet.en zal men in
man, die niet herkiesbaar waren, gekozen j New Har "hire niet maken. ermoedelij
de heeren J. Bolhuis te Groningen, en A. O.zit Thaw thans al wel weer veilig opgebor-
Ide te Wageningen. j gen in het_ Matteawan-gesticht voor misdadi-
De Afdeeling Amsterdam en Omstreken j ge krankzinnigen. n
stelde voor: Vanwege de Maatschappij worde; Wie door deze ontknooping nog wei ne
in de zomer van het jaar 1915 of 1916 eenmeest zal zijn opgelucht is mevr. JNesbi -
groote Nationale Tentoonstelling van Versie-1 Thaw, die vreesde dat haar man haai naar
ringskunst met Bloemen en Planten gehouden het leven zou staan.
in een der hoofdplaatsen des Rijks en daar- Voor Thaw blijft van heel de korte epi-
voor wórdt een commissie benoemd, die desode der vlucht toch altijd deze herinnering,
plannen voor zulk een tentoonstelling uit- j dat hij in Canada a'6 vroeger bij zijn pio-
werkt, welke dan door het hoofdbestuur aan cessen in New-York manifesten aan peis
de algemeene vergadering ter goedkeuring en volk heeft kunnen uitvaardigen en dn
worden voorgelegd. j hij af en toe de menigte heeft kunnen toe-
Het Hoofdbestuur had zioh met de hoofd-spreken,
strekking van het voorstel vereenigd, maarj Treurige toestanden. Gedurende zijn reis
gepraeadviseerd een commissie te benoemen, door het Zuiden van Frankrijk werd aan Pre-
die een en ander zal onderzoeken. jsident Poincaré Woensdagmiddag te Guéret
Als plaats, waai' de algemeene vergadering(Creuse) een banket aangeboden inde
het volgende jaar zal worden gehouden, werd j vroegere kapel van het klooster der zusters
Velp gekozen, terwijl Leiden voor de winter-1 van de Goddelijke Voorzienigheid, welk
bijeenkomst, en 's Gravenhage voor de vriend- klooster onalngs gerechtelijk verkocht was.
nchappelijke bijeenkomst werden aangewezen, j E g^aata die blootvoets marcheert. Een
dergelijk landsverdediger telt 't 21ste regi
ment Fransclie infanterie de Langres onder
zijn soldaten. Het is een ier-en-twinlig jarig
inboorling an Martinique Didier Sergent
Een haven van Pompeji ontdekt. Bij de genaamd. Deze zwarte reeruut beloofde zich
ontgravingen te Pompeji is, volgens het an zijn militaire plichten te kwijten, op oor-
„Giornale dTtalia"e een haven ontdekt, 700 waarde, dat men hem toestond geen schoenen
meter van de stadspoort, 1250 meter land- te dragen. Aan zijn erzoek is oldaan. En zoo
inwaarts van d« tegenwoordige kust. Het ha- marcheert deze brac neger lustig blootvoets
met de andere mede en legt met evenveel ge
mak afstanden van 30 h 40 kilometer af.
Twee slachtoffers van een broedertwist.
Te Joudreville, hij Nancy, ontstond een twist
tusschen twee Italianen, de gebroeders Mar-'
candali. De 83-jarige Angelo Marcandali
sloeg zijn 27-jarige broeder Louis met een
flesch op het hoofd, waarop deze woedend
van pijn een revolver trok. Een buurman
wierp zich tusschen de vechtenden. Met twee
revolverschoten deed Louis den ongelukki-
gen man dood neervallen, daarna keerde hij
zich tegen zijn broeder, op wien hij vier
schoten loste, die het slachtoffer in de borst
troffen. De ongelukkige viel eveneens dood
neer. De moordenaar melde zich later bij. de
politie te Pienne aan.
Geen pleizierreis. Bij de aankomst van
den Orient Express te Parijs bemerkte een
treinbeambte twee personen onder aan een
der wagens hangen. Zij zaten vol slijk en stof.
Hij beval den mannen hun eigenaardige ver
blijfplaats te verlaten en bracht ze daarna
naar het politiebureua.
Het bleek, dat men met twee Roemeenl
sche deserteurs te doen had, die uit hun re
giment te Boekarest ontvlucht waren. Daar
zij geen geld hadden om 'een lange reis te
maken, hadden zij vier dagen onder aan den
trein gehangen en zoodoende een afstand van
2.534 kilometer afgelegd.
Een jeugdige booswicht. Dezer dagen
had zich de negenjarige Gabriël Lancelot
uit Baud voor de rechtbank te Moriban we
gens moord te verantwoorden. Den twaalf
den Juni was de kleine Pierre Guegan aan
het visschen in de rivier de Evel. Op een
gegeven oogenblik kwamen een vijftal kin
deren, onder wiel zieli Gabriël Lancelot be
vond, zich bij hem voegen. Eensklaps gaf Ga
briël Pierre een duw die hem in het water
deed rollen. De dader verbood den anderen
kinderen" het slachtoffer te redden, dot dan
ook verdronk. Den volgenden morgen vond
men het lijk en daar de kinderen uit vrees
voor den jeugdigen boosdoener niets van het
drama durfde vertellen, weet men den dood
van Pierre aan een ongeluk. Eenige dagen
later kwam evenwel de ware toedracht dei-
zaak aan het licht. De moordenaar werd aan
gehouden, dóch is nu door de rechtbank we
gens zijn jeugdigen leeftijd vrijgesproken.
Spoorwegongelukken in Engeland. In bet
eerste kwartaal van 1913 zijn er in het Ver-
eenigde Koninkrijk, volgens het regeeringsver-
slag, 284 menschen bij een spoorwegongeluk
omgekomen, tegen 245 in hetzelfde kwartaal
van 1912, en 2457 gewond tegen 2189. Van de
gedooden zijn 30 reizigers en 120 leden v«n het
personeel van spoorweg of aannemer. Yan de
overige 134 zijn 107 menschen die gedood zijn
door zich op de sporen te hegeven, zelfmoorde
naars en anderen. Van de gewonden zijn 789
reizigers en 1565 leden van personeel.
Gevaarlijke jongelui. Woensdagochtend
vroeg, werd de slachter en herbergier, Karl
Schroder, te Braunlage, dood gevonden. Men
had hem beroofd en doodgeschoten. Twee
jonge lieden, die Dinsdagavond in de her
berg van Schroder groote verteringen had
den gemaakt en sedert verdwenen waren,
werden van den moord verdacht. Het bleek
dat beiden naar Osterade waren gevlucht,
waar zij zich in een kleedingmagazijn van
nieuwe kleeren wilden voorzien. Daar zij
zich wilden* verkleeden, hetgeen, den eige
naar der zaak niet toestond, kwam liet tot
een twist, waarbij de politic te pas kwam.
Bij hun verschijning, werden de agenten
met revolverschoten ontvangen, waardoor
één persoon gedood en een agent van politic
gewond werd. Het gelukte intusschen een
der moordenaars te arrestcercn, terwijl de
andere naar het achterhuis vluchtte, waar
hij zich barricadeerde en op zijn vervolgers
schoten loste, die de politie beantwoordde.
Men legde zwavel onder het venster, met
het doel, hem door rook te verdrijven. Toen
hij zich aan het venster vertoonde, werd
hij door een 6chot gedood.
Een ander bericht meldt, aldus de Tel., dat
nog niet vaststaat of de moordenaar doodge
schoten is dan wel zich zelf èen kogel door
't hoofd heeft gejaagd.
Omkooping' in Rusland. Een Peters-
burgsch blad verhaalt, naar de „Voss. Ztg."
meldt, eenige staaltjes van Russische omkoo-
perij. Want het,is bekend, dat men in Rus
land niets verkrijgen kan zonder te „smee-
ren." Maar veel ligt aan de manier, waarop
dat gebeurt. En daarin zijn de Russen mees
ters.
Een grootindustrieel in Petersburg had
de hulp van een ambtenaar noodig voor een
levering; hij was een slimme rakker, wien
het aan de noodige humor niet ontbrak. Op
een prachtigen zomerdag ging hij naar het
bureau van dien ambtenaar met een zwarten
regenjas aan, op overschoenen en met een
parapluie in de hand. Zoo verscheen hij bij
den geweldige.
Wel, mijnheer de handelsraad, zeide Tsji-
nownik, gaat gij een reis maken naar de
noordpool!
Och neen, mijn kikvorsch voorspelt regen.
En ik heb mij er op ingericht.
De ambtenaar keek eens naar de lucht.
Geen wolkje te zien. De heldere Juli-hemel
stond strak boven de stad.
Uw kikvorsch weet er niets van hoor!
Geen sprake van regen.
Wedden, dat het binneu een half uur re
gent?
Wedden, waarom?
Ik zet dui. t d roebels tegen een dat bet
binnen een half uur giet!
Top, zei de Tsjinownik.
En de industrieel haalde een pakje bank
noten uit zijn portefeuille, dat hij op tafel
legde. Hij keek op zijn horloge en zeide: Het
is nu half twaalf. Als het om twaalf uur
niet regent, heb ik de weddenschap verloren.
Over de leverantie werd geen woord ge
sproken. En de duizend rochels bleven op
het bureau.
Maar de industrieel kreeg de levering.
Een andere geschiedenis is niet minder
merkwaardig.
Een groot grondbezitter in den Kaukasus
zat leelijk in de klem. Hij kon eiken dag een
staatsdocument verwachten, waarin hij werd
aangemaand een zeker bedrag te storten, iBn
hij bezat het niet. Kon de zending van dat
document drie maanden worden vertraagd,
dan was liij gered.
Hij deed genoeg zijn best, bracht hemelden
aarde in beweging, maar het lukte hem niet.
Overal werd zijn verzoek afgewezen. Hij liep
van bureau tot bureau, maar niets baatte.
Terwijl hii in gedachten verdiept de trap
van net regeeringsgebonw afging, werd hü
aan zijn jas getrokken. Een kleine nietige
persoonlijkheid stond naast hem.
Gij wenscht? vroeg de grondbezitter, iet
wat uit de hoogte.
Uwe pogingen, om de zaak uitgesteld te
krijgen, zijn mislukt, heer!
Ja, wat zou dat?
Ik kan er voor zorgen!
Gij? En hoe?
Dat is mijn zaak!
En de kosten?
Honderd roebel.
Verbaasd zag de grootgrondbezitter den
kleinen man aan; deze bleef hem met zijn
slimme oogen aanstaren en zeide: Honderd
roebel kunt ge lielit- er aan wagen. Gelukt
het, dan kunt ge later uwe edelmoedigheid
toonen.
De grondbezitter bedacht zich een oogen
blik, haalde toen een bankbiljet van honderd
uit zijn portefeuille en gaf het den schrijver.
Mijn naam is Petrof, zeide deze. Ik zal
er voor zorgen. U zult tijd genoeg liebben,
om de zaak in orde te brengen. Een half jaar
een jaar weet ik het
Het duurde twee jaar, voordat de grond
bezitter iets van de zaak hoorde.
Wat was er gebeurd. Niets, natuurlijk. Een
vergissing van een schrijver, die twee stuk
ken in verkeerde enveloppen deed, zoodal een
brief die voor den Kaukasus bestemd was
naar Wladiwo6tock werd gezonden. En toen
was er nog geen spoorweg. De *post had
maandenlang noodig, om naar het verre Oos
ten te komen. Toen eindelijk de vergissing
uitkwam, kon niemand meer nagaan, hoe
het gekomen was.
Een hondenleven in Dollarland. Dc
groote bladen van Chicago liebben volgens
de „Tel." alle het interview gepubliceerd,
hetwelk een reporter heeft mogen hebben
met mevrouw Vaurier, de gade van een veel
vuldig millionnair, die zich in heftige be-
uitliet over de „schavuitenstre
ken en de onbeschofte ruwheid" der gemeen
telijke hondenvangers. Deze dame, wier her-
senlooze zucht tot verkwisting blijkbaar
slechts geëvenaard wordt door haar ziekelij
ke honden-adoratie, vertelde, nog gansch
bleek en trillend van woede, dat men Theo,
haar bull-terrier, „op de schandelijkste wijze
beleedigd(had."
Toen hij namelijk een paar passen van
zijn woning af was dit is geen drukfout:
Theo houdt er inderdaad een zeer weelderig
ingerichte, uit vier groote kamers bestaan
de, eigen woning op na en mevrouw,
Vaurier hem zijn muilkorf had afgedaan (wat
niet mag om dezen tijd van het jaar) sprong
er plotseling een verraderlijke hondenvanger
te voorschijn, greep Theo zoo maar in den
kraag, en sleepte hem mee, alsof hij de eerste
de teste, ordinaire hond was. Direct riep
zijn meesteres een huurauto aan en reed
naar burgemeester Harrison, met wiens hulp
zij haar'lieveling spoedig terug kreeg. Om
Theo eenigszins te doen bekomen tan de
afschuwelijke vernedering, die hij had moe
ten ondergaan men bedenke eens, dat hij'
met honden uit den middenstand, ja, zelfs met
eenige bastaards van de straat in één hok
was opgesloten geweest ging mevrouw
Vaurier den ganschen dag in haar zachtst-
veerenden auto uit rijden en bracht hem
daarna zelf naar bed, na hem eigenhandig
in zijn badkamer te hebben gewasschen.
Want Theo heeft een slaapkamer, vol van
de zachtste kussens, overal met
een duimdik tapijt op den vloer, een badka
mer, geheel uit wit porceleln met. warm- en
koudwatcrdouühe, een eetkamer en een pro
visiekamer, waar de fijnst® delicato-sen in
overvloed voorradig zijn.
Nadat zij dit alles verteld had, en deels
had laten zien, eindigde mevrouw Vaurier
haar schokkend relaas met de woorden: „Na
zijn bad gaf ik hem zelf zijn eten in zijn
eetzaaltje. Nu slaapt hij en mag niet. gestoord
worden. Blijkbaar besefte de millionnares zel
ve het aandoenlijk-malle dezer opmerking niet
Een humane rooverl In den ouderdom
van 70 jaren is dezer dagen in de staats
gevangenis van Georgit, bij Milledgeville,
een der daar geïnterneerden,. Bill Miner, ge
storven. Wie Bill Miner was? Bijna iedere
Amerikaan zou glimlachend mompelen:
„That good old lobster!" Want Bill Miner
was niets slechts de meest bekende, maar
men kan bijna zeggen de hoogst geschatte
en meest beminde spoorwegroover in de Ver
eeuigde Staten, en oen ware origineel.
Zijn opperste trots was, dat hij nooit in
zijn aan avonturen en wisselvalligheden rijk
leven iets „werkelijks eerloos" had gedaan
Hij hield er een zelfgemaakte wijsbegeerte
op na en leefde daar 50 jaren in het Wil
de Westen naar, trouw en streng. Gedu
rende de laatste maanden van zijn leven
dicteerde hij zijn levensgeschiedenis, die
binnenkort zooals de Tel. mededeelt, zal
worden gepubliceerd. Zij brengt licht in een
gansche reeks spoorwegovervallen, die tot
dusverre nimmer zijn opgehelderd.
Ondanks zijn misdadig handwerk kon Old
Bill er zich op beroemen, nooit een haar
op 't hoofd eencr vrouw of van een kind
te hebben gekrenkt, en nooit een mensch
d.w.z. een afzonderlijk individu te hebben
bestolen. Zijn speciaal vak was de. beroo-
ving van sneltreinen, die hij vaak geheel
alleen aanhield. Zijn slachtoffers waren
echter steeds de groote kapitalistische cur-
poraties, de spoorwegmaatschappijen, de
trusts, en vooral de expeditie-maatschap
pijen, waaraan hij een bijzonderen hekel
had. Tot zijn levens-maxima behoorden de
volgende „zelfgeboden":
„Neem nooit, wat een ander mensch toe-
behoort, beroof alleen de groote corpora-
ties!", „Verleen iedere vrouw steods en ten
allen tijde hulp!". „Wees behulpzaam jegens
iedereen en geef den behoeftige geld!" „Zeg
nooit iets slechts van iemand, van wien
nog iets goeds te zeggen valt!"
Zes maanden werken, zes rnaainlon rust,
dat was zijn leuze. Hij reisde zeer vaak
naar Europa, woonde in Engeland, te Pa
rijs en te Berlijn in de fijnste hotels, maak
te kunstreisjea naar Italië, maar. zijn „be
roep" oefende hij slechts in Amerika uit,
„In de Staten," zoo placht Old Bill te zeg
gen, „moet men geld maken, maar men moet
het uitgeven in Europa!" Jarenlang
hij te New-York op grooten voet, en leiddé
hij het bestaan van een kunstkenner eü
phjlanthroop.
Het grootste kranten archief Reeds
sinds verscheidene jaren bobben ver
schillende museums en bibliotheken zien
ook bezig gehouden met cte conrantenvevza-
