DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Haagsche Brieven.
Hindephuisveat 29-31-33, Haarlem
EEH5TE BLAO.
Letterkundige kroniek.
STADSNIEUWS.
3UI3DAG 7 OCTOBER 1914
3I»I» Jaargang Ho. 825?
ABONNEMENTSPBXJTS»
«muitten voor Haarlem Ï1M
Voor da plaatsen, w«*r een agent fa gevestigd {kom der gem.) 1.35
Y°°r ,®wrig» plaatsen in Nederland franco per poet lü#
AraonoerUika nummer» C.03
Bureaux van Redactie en Administratie
Bnftereemmunaal Telefoonnummer I486.
PRIJS DER ADVEBTENTWNt
Van I regels W cent (contant 50 eent). Iedere regel aiser M uL
Bruten Haarlem en de Agentschappen 15 ei per regel. Buitent ft) et
Dienstaanbiedingen 25 ei (S regels), driemaal voor 50 ei (A contant).
Alle Malende atxmnfs V dit blad. die la td bedt
GULDEN ba
levenslange ongw-
aebikiheid tot
arerkea.
GULDEN b9
•verladen.
venwkertagspolfa *ön, «Qa volgruu de
GULDEN bfl 1fH GULDEN H
verlies vu
déa oog.
baad of voet.
eg Ai potfasMi vermeld, tegea unlotim vereekerd voort
GULDEN ba
De oHkeertng ieoer Sedngea wordt gogsraadeevd deer de MuMianB ^«HnisdSi 'A
verlies vsa
Hm duisL
auLDEN ba
verliea vw
é*m
GULDEN ba
verlies vu
Mn enderea
V^Meiwingnbaak* fa StbMia.
Dit nummer
*faree bladsn.
bestaat uit
agenda.
8 October.
Sl Vincentiu6-bibliotheek N. Groen-
'iiark.t 's avonds van TA9 uur geopend.
Zusterschool Anthoniestraat des
'vouds vau TA9 uur geopend.
Statenzaal Prinsenhof VA uur Ge
meenteraadsvergadering.
Bioscope Union Schoterweg Voor
stelling.
.Apoll o-theater Bartel jorisstraat
Voorstellingen.
Bioscope-theater Groote Markt
Voorstellingen.
Teylers Museum tentoonstelling van
moderne aquarellen.
Bisschoppelijk Museum (Jansstr.
'9). Geopend eiken dag van 10—5 uur, tegen
'«taling van 25 cents. Uitgezonderd Zaterda
gen en R. K. Feestdagen.
XXVI.
Toen ik in mijn vorigen brie! o. ui. ook
^Miroef over de toon aanstaande geiuoeute-
l'Mdavefkie/.ingeii, die hier nog moesten ge-
'Ouden worden voor drie vacatures, toen
'prak ik de hoop uit, dat de rechtsche par-
ajen in staat zouden zijn, om in den rooden
burcht vau district I weer een bres te schie
ten. Zoo is het ook gebeurd; de heer C, D.
Wesson ug, de caudidaat der rechtsche
is nil wor •.(•kozen. En wel bij eerste stem
ming en met flinke meerderheid. Hij kreeg
■B94 stemmen tegen 3212 op den heer Sik
ke m a (S. I>. A. P.) en 85 op den heer D e
f s 0 r (S- D. PAllerlei omstandigheden
acbiien dit succes onzer kiezers in de hand
jcwi ikt. maar ontkend kan toch niet wor-
cn, dat ook in onze stad de roode spring
vloed is tot stand gebracht. „Ook in Den
daag zal do roode springvloed wel gekeerd
'Ain, schreef ik in mijn vorigen brief. 'Zoo
j> liet. Aardig om te zien, is nu, hoe de so-
•iaaldemocraten trachten dit algemeen
«rschijnsel (men denke ook aan Rotterdam,
doogezand, Leiden en vooral Middelburg) weg
>n redeneeren. Met allerlei cijfer gegoochel
',v«ot het Haagsche socialistische orgaan ten
dotte to concludeeren:
„dat onze eigen aanhang volkomen on-
aangetast is gebleven."
En dit wel om deze reden, dat de heer
b j k k e m a 243 stommen méér kreeg dan
'd do eerste stemming in Juli, toen hij
eandidaat was. Om de sterkte van „on-
Qn eigen aanhang" te leeren kennen, moet
nen echter niet het Julicijfer van den heer
31 k k e m a nemen, maar dat van b.v. den
'eer Huge n h o 11 z, die teen 3500 stem-
<ven kreeg, terwijl do aftredende sociaal-de
mocraat, de heer H o e j e n b o s er zelfs 3932
k'ist te veroveren.
Neg sterker was het bij de Kamerverkie-
.uigen, toen de heer Ter Laan bij eerste
temming reeds 4835 stemmen kreeg.
Wel zijn er meer Kamer- dan Raads-
kiezers, maar zóó veel loopen die getallen
niet uit elkaar. Als men nu nog weet, dat de
sociaal-democratische propaganda heeft ge
daan, wat maar kan; dat er een verkieziugs-
krant is verschenen, vol met strijdmateriaal
tegen den rechtschen eandidaat; dat er huis
bezoek is gedaan straat in, straat uit; dat er
op den dag van de stemming is gereden en
getuft; i.e. w. dat de heele socialistische ma
chinerie heeft gewerkt „full speed"; dat men
zelfs relletjes geprovoceerd heeft, waaruit
munt werd geslagen tegen de Katholieke bij
zondere school en waarin Roomsche geestelij
ken en broeders ten tooneele werden ge
voerd en dat daar tegenover bij gebrek aan
fondsen de rechtsche propagandisten zich op
allerlei wijzen moesten behelpen en bekrim
pen, dan zal men begrijpen, hoeveel teleur
stelling de roode benden over deze verkie
zing boekten. Ik houd het er dan ook nog
altijd voor, dat district I van Deu Haag
niet is een vast rood district. Stelt men
het getal overtuigde socialistenstemmers
op 3500, dan rekent men zeker niet te wei
nig. De rechtsche Kamercandidaat, de hier
buiten Patrimonium vrij wel onbekende
heer G. S m e e n k (A.R.), in Arnhem woon
achtig kreeg dezen zomer 4145 stemmen en
bij de herstemming voor de Provinciale Sta
ten kreeg Wesseling er nog 3843. Zag ik te
veel, als ik dus het getal vaste recht
sche stemmen op rond, 4000 noteer? In Dis
trict I zitten dus de liberalen met hun klein
groepje op de wip en voorloopig hangt het
van hun gezindheid af, welke partij voor de
Kamer zal winnen. Verandert hun inzicht ten
opzicht» van den rooden broeder, dan g&at
de heer Ter Laan er weer met vlag en wim
pel uit en kwam zijn zetel eens door toeval
lige omstandigheden open, dan zou een even-
tuëele opvolger voor een harden strijd komen
te staan, als voor rechts een populaire
eandidaat wordt gesteld en alle zeilen wor
den bijgezet. De zaken zóó beziende, springt
onmiddellijk in het oog de zware verant
woordelijkheid der rechtsche kiesvereenigin-
gen in Den Haag L Er is nu gejuicht en ge
fuifd naar aanleiding der mooie overwinning.
Dat is goed. Eerlijk verdiend. Maar daar
moest het nu eens niet bij blijven. Nog
duizenden rechtsche kiezers zijn geen lid der
rechtsche kiesvereeniginge11In dit district
is er bij verkiezingen a 11 ij d gebrek aan
geld. In honderden gezinnen leest men nog
geen Christelijk blad en zag men den recht
schen huisbezoeker nog nimmer. De chiste-
lijk-historische partij mist er bijna alle or
ganisatie, zij kan er nog niet voor iedere
bus een leider aanwijzen. Van een geregeld
contact met alle kiezers is dan ook geen
sprake. Kan dat alles nu niet anders war
den? Kunnen niet alle rechtsche kiezers in
de kiesvereeniging worden gebracht Kan
men niet een fonds vormen, behoorlijk ge
administreerd en waar ieder wekelijks zijn
oent of zijn twee centen in stort? Kan de
propaganda voor de Christelijke pers niet
nog krachtiger worden aangepakt? Kunnen
er geen ontwikkelingsavonden worden georga
niseerd, geen wijkvergaderingen worden be
legd?
Wel zeker, dat alles kanl
Maar waarom doet men het dan niet?
O, ik weet wel, er zijn duizend redenen
voor één. Uitvluchten, zeg ik u. Eén krach
tige figuur kan alles veranderen. Enkele flin
ke, overtuigde mannen van goeden wille en
met eenig organiseerend talent en veel
liefde en volharding kunnen dit district óm
zetten.
Vooral als straks de politieke wind uit an
dere richting gaat waaien en in onze zeiltjes
gaat blazen. Als de voorteekencn niet bedrie
gen, dan gaan we een tijdperk van wetge
vende onvruchtbaarheid en hooge belastin
gen te gemoet. Er is nu reeds kentering in
de geesten, zooals alom merkbaar wordt.
Komaan, iaat ieder zijn plicht kennen en
doen. Dan beleven de Christelijke partijen in
ons land spoedig weer betere tijden. De heer
Troelstra zei op liet jongste Zwolsclie Con
gres der S. D. A. P.: „In haar veelbe
wogen leven zijn aan de Partij nederlagen
niet bespaard gebleven, maar wij hebben de
nederlagen steeds in overwinningen Weten om
te zetten, omdat wij uit de nederlagen lessen
hebben weten te putten." Daar zit in die
woorden een vingerwijzing ook voor ons. De
wintertijd breekt aan. Zooals bij de veldle
gers, zoo ook voor het politieke leger. Dat
is de tijd, om de legcrorganisatie te vervol
maken, om nieuwe strijders te drillen, om
de verbruikte ammunitie aan te vullen, om
nieuwe plannen te beramen en. een volgende
campagne voor te bereiden. Wee het leger,
dat 's winters meent te kunnen slapen ach
ter moeders pappot! Laten de, generaals cn
aanvoerders, na onderling overleg nu spoedig
het signaal: „verzamelen" laten blazen. Voe
len zij zich daartoe niet geroepen, dan moe
ten zij maar heengaan. Is hun de moed in de
schoenen gezakt, ig hun energie verbruikt,
hebben zij het geloef in eigen en anderer
kracht verloren, dan staan anderen wel ge
reed, om hun plaatsen te vervullen. Geaar
zeld mag -er niet worden, moeilijke tijden
wachten ons, de komende strijd wenkt ons
reeds. God wil he tl
's Gravenhage, 5 Oct. 1913.
Haarlemsche Alledagjes No. 963.
OPVOEDERS VAN ONZE JEUGD!
Het feestcomité voor de Onafhankelijkheids-
feesten in Schoten heeft voor het feest al
daar de medewerking gevraagd van het on
derwijzend personeel van de Openbare school.
„Ze voelen er niets voer", zoo hooren
we als de reden noemen van deze weigering.
Hier zou meenen wij een opheldering
hoogst gewenscht zbn.
Is het om revolutionaire, anti-Oranjege
zinde ideeën eens te luchten, dat dit perso
neel aan dit vaderlandslievend feest weigert
ruee te werken
Laat men dat maar eens ronduit zeggen:
de ouders hebben er recht op te weten, hoe
de vaderlandsche geschiedenis practisch
wordt geleerd en in welke richting het on
derwijzend personeel door doen en door la
ten de geesten der kinderen wil sturen!
R. K. VROUWENBOND.
In de gistermiddag gehouden bestuursver
gadering van den R- K. Vrouwenbond, ai-
deeling Haarlem, waarin de functies moes
ten worden aangewezen in het nieuwgekozeif
bestuur, wei-den gekozen tot presidente Me
vrouw Diepenbrock—Sinkel, tit vioepresiden-
te Mevr. v. Dieren Bijvoet-Haakman v. d.
Berg, tot le secr. Mejuffr. Loomeijer, tot
tweede secretaresse Mevrouw Schiphorst
B. H. Molkenboer
V ornlel.schetsen.
O.P.
ifwT5**0 »*ndjo der „Witte Bibliotheek",
;,ani H^RD Bussuin6chen uitgever
,i rar>d, brengt ons bovenvermelde
eisen van dan Dominicaan Molkenboer. 1)
'8i (*0n letterlievende geen onbekende.
niet zoo heel lang geleden schonk hij
«U vor5!enbundel, en vele zijn de arti-
r?n.' waarmee hij de bladzijden van jaar-
I°n de kolommen van Roomsche dag-
verrijkte. Ik herinner mij 'tis jaren
dat ik voor 'teerst een gedicht
hu 111 'n wnl Tan religieuse
rjnnakketi, die met Nieuwjaar en lang daar-
wT treffend exempel voor 't Roomsche-
_7®nten-animarinm! een vreedzame in-
aT* doen tn 't grain van den katholieken
Dat vers, te midden van goed
ig We ontboezemingen-op rijm en stich-
'«rhalen met aller best-bedoelde plaat-
«ed daar aan ate een lieve ranke bloem
redactenr dezer „Kroniek" stelt zich
Berk^6 iT 0011 boek. een autenr of een
'tsar* vw»8hijneel te bespreken. Bij
u,ha Q0er®n uitgevers houdt hij zich
'"ttaiitv toezending vau litteraire
m>.l!! AÓTT- R°d. „N. H. Crt.", Haar-
echter van elk boek de
in een entourage van bunders, roode en
witte, respectabele kool. En later las ik mij
warm aan de Romeinsche brieven in „Het
Centrum", terwijl de thee in het kopje ver
kilde. Het was een welkome aandoening, de
zen „ronden Romer" (epitheton, waarmede
hij eens een publicist orneerde, doch die veel
meer toepasselijk is op hem zelf) met fieren
gang achter de burchtvronwe Marie Koenen
te zien voortschrijden uit de witte poort der
Bussumsehe forteresse-van-eultuur.
Iu den loop der negentiende eeuw is er-een
eerbiedwaardig quantum arbeids verricht,
dat ons kan inleiden tot het Vondel-pheno-
j meen. Allereerst denken we natuurlijk aan
de monumentale van Lennep-uitgave, waar-
door deze ons oneindig meer aan zijn schim
i heeft verplicht dan door zijn vermakelijke
geschiedenissen en spraakkunsten. In 't al
gemeen genomen, stond echter de Hollander
der vorige eeuw verre van Vondel's psyche.
'.Een lettermenseh uit het eerste kwart, mijn
heer W. G. (den naam van dit creatuur vol
uit te pennen is hem te veel eer gedaan, is
te veel inkt aan hem gespendeerd), stelde
Helmers boven onzen Justus. Bilderdijk heeft
nog een genadig complimentje: hij prijst
Vondel „een ruwen diamant, maar van het
eêlste water". Men krijgt den indruk, dat Mr.
Willem alleen die verzen van hem kent, die
jin het eerste dunne deeltje van de Ungersche
j editie voorkomen. Maar ruw zijn toch ook
die niet, 't zijn lieve onbeholpenheden. De
■eerbiedwekkende Huet, eerbiedwekkend door-
I dat hij op zijn kleine levensglobe met de enge
einders alle denkbare cirkels heeft weten
'te trekken, heeft het Vondellicht wel zien
gloren, maar het is hem bang geworden, als
het den geloovige bang wordt voor een too-
versehijn, waarachter hij suspecte geesten
vermoedt. We zouden vele anderen kunnen
noemen. Heel zeker is er een uitzondering te
maken voor sommige Roomsche litterators.
Maar is die grandioze Thijm niet een een
zame figuurf Mij dunkt, hij, de beschei-
dene, moet zich zelf vaak gevoeld hebben als
de eenige in het land en in de eeuw, die blik
ken van elkaar-verstaan met de Vondel-oogen
kon wisselen. Schaepman heeft Vondel een
bekend vers gewijd, dat rethorisch is en mooi;
'net is een Bilderdijksch poëem en verraadt
de aesthetische sympathieën van een Doctor
politico-socialis. De statige van Lennep-ban-
den, bet beeld in het stadspark, en ook die
sublieme „Portretten" van den katholieken
hêroos der vergane eeuw, zij zijn ons alle dier
baar, maar veel verder dan tot Vondel's
scboone uiterlijkheid brengen zij ons niet.
De laatste decennia brachten verandering.
De hang naar een spiritualistische levenszie-
ning, voor zoover het de niet-kerkelijken be
trof, heeft daartoe veel bijgedragen, de Room-
schen verdiepten hun Vondelbeschouwing, de
Calvinist echter staat verre van den Agrip-
pijner, in eenzame starheid, al schijnt ook
deze reeds te evolueeren. Velen zijn er toe
gekomen, Vondel te gaan lezen, al was ook
maar een schouwburg-avondje de aanleiding.
Straks had ik het willen opmerken, en ik wil
het nu niet verzuimen, dat men niet moet
voorbijzien, dat Vondel immer, in de eeuw
van Voltaire en Feitama zoo goed als in die
van Strauss en Moleschott, zijn bescheiden
school van stille verliefden beeft gehad. Le
zer! Wellicht is het u ook ooit gebeurd, dat
Meijer, en tot penningmeesteresse M' vrouw
Dirken.
IN DEN SCHOUWBURG.
Joseph in Dotnan.
Vondels meesterwerk „Joseph in Dotkan"
voor een bijna ledigen Schouwburgl
't Is wel treurig, dat dit prachtige, diep-
ontroerende treurspel van den grooten Ka
tholieken dichter zoo weinig belangstelling
alhier heeit ondervonden.
En toch de opvoering van dit treurspel
door het Vondel-tooneel had beter verdiend,
al zou het reeds ziju om het edel pogen Von
del meer bekent te maken door een zijner
schoonste werken.
De „Joseph in Dothan" is een prachtwerk,
dat van 't begin tot 't einde boeit door de
heeriijk-schoone verzen, waarin in de meest
aangrijpende taal de geschiedenis wordt ver
haald van het moordplan der zenen van Ja
cob tegen hunnen broeder Joseph, en het
verkoopen van dezen als slaaf aan den Ara-
biscfien koopman.
Al kunnen we niet zeggen, dat de opvoe
ring van dit treurspel, gisterenavond in on
zen Schouwburg gegeven, geheel af was,
toch hebben wij kunnen genieten van de
eenvoudige schoonheid, welke uit dit treur
spel spreekt.
Mevr. M. Ei i'mann-Sasbach speelde met ge
voel de rol van Joseph; vooral de beschrij
ving van den naren droom in het eerste be
drijf en de smeekbede tot den Ismaëller in
het vierde, wei-den met veel gevoel gezegd.
Ruben vond een waardige vertolker in den
heer E. Erfmann, die deze zware rol goed
meester is. Heerlijk was de lange monoloog,
waarmee dit treurspel sluit en waarin Vondel
op aangrijpende wijze den toestand schildert
van Jozefs ouden vader en grootvader, wan
neer zij de droeve tijding vernemen van den
dood van hunnen lieveling.
Als Levi, de valschaax-d, die in zulke scher
pe taal uiting kan geven aan zijn haat tegen
zijn broeder, was Coen Hissink heel goed
Hij speelde met veel temperament en stond
dan ook veel iiooger, dan Joh. v. Dorpen als
Simeon, die met hem deelt in den haat tegen
Joseph.
Het monotoon opzeggen van de verzen
dikwijls tamelijk onverstaanbaar r— door de
zen acteur bewees ten duidelijkste dat ver
zen-zeggen niet ieders werk is, en dat men
een goed speler kan zijn en toch geen
Vondel-speler.
De heer L. Moor als Juda was beter, doch
hij deed wat te romantisch en legde het ei-
te dik op.
Alex Poolman als vraohtmeester was goed.
De reien werden gezegd door de dames
Gilhuys-Sasbach en C. Mertens-de Jaeger.
Waarom moesten deze twee engelen met
een paar miniatuur-vleugels verschijnen? Ze
werden er blijkbaar zeer door belemmerd
in hunne bewegingen en stonden er zeer
stijf bij, terwijl zij de heerlijk-mooie reien
opzqgden. De-prachtige rei op het einde van
liet vierde bedrijf werd geheel weggelaten.
Waarom?
Hoewel de handeling in dit treurspel op
verschillende plaatsen geschiedt werd hier
in alle bedrijven hetzelfde decor een land
schap met heuvels en een paar palmen midden
op 't tooneel gebruikt.
Over het geheel was de vertolking dus wel
goed, wat van zeer veel belang is in dit
treurspel, waarin niet veel actie is en dus
ge in een vergeten hoek van het land in een
schamel kamerkijn te keuvelen zat met een
vrouke van de smalle gemeente, en dat ge
dan een levensverfijning kondt waarnemen,
die u peinzen liet: vanwaar die stil-gouden
blik, dat gracelijk gebaar, dat geestige woord-
1 gespeel? Zie naar het wankele boekenrekje:
daar staan kerkboekjes in alle formaten, daar
'staat de Groote Kateehismus, daar staat de
almanak van 't Missiehuis te Steyl onder
vele veelkleurige broeders, daar heffen zich
ook twee zware deelen. Als ge zijt heenge
gaan, en haar avondbrood is genuttigd, en
haar lampje gloort vredig en vertrouwd, dan
zet zich eenzaam oud-Moederke iu den ouden
leunstoel en achter den knijpbril turen de
zwakke oogen op de rainiscule letters der „A!-
taergeheimenissen" in de Allardsche editie.
En als ge verwondei-d zijt, hoe dat tengere
boekhouêrtje bij u om den hoek, zijn oude da-
I gen, zijn naargeestig werk en Everard Pot
gieter ten trots, nog immer zoo gluuder-blij
u groet, alsof bij een gouden geluksschrijn
bergt in zijn ingevallen borst, ga eens zacht
jes bij hem binnen in den vooravond, na liet
Zondagsche lof: de late zonneschijn op de tee.
derlijk onderhouden meubels en een oude, vro
me man, die daar met Vondel in stil-zoete
gemeenschap verwijlt, weegt dat niet op te
gen de lectuur van Barones Orczy of Louise
van Saksen? Ik dwaalde daar af, en heb te
rug te keeren naar de bespreking van het
aangekondigde boek, dat mij overigens sug
gereer tot wat voorafging.
Ik zeide reeds, dat onze tijd den innerlij-
ken Vondel meer dan ooit nabij is. Men wane
echter dit boekje van Molkenboer geen Von-
del-psychologie, al wemelt het van fijne ziol-
de dictie het voornaamste is.
Zaterdagavond wordt „Joseph in Dothan'
nogmaals gegevenwe durven verwachten,
dat er dan meer belangstelling zal zijn voor
dit ontroerende treurspel.
VOOR DE DRUKKE FEESTDAGEN.
De Direotie van de N. Z. H. T\ M. heeft
aan het personeel van de electriseke tram
voor 'de buitengewone inspanning welke ge
durende de feestdagen van dat personeel is
gevorderd, een extra-belooning van f 1.50 toe
gekend.
VISCH WEDSTRIJD.
Zondagmorgen hield de visehvereeniging
„De Lustige Hengelaar" in dit seizoen haar
tweeden wedstrijd in het baarsvissciien. De
wedstrijd zou gehouden worden aan den Sla
perdijk bij Vijfhuizen, doch het was onmo
gelijk om te vissclien, daar liet kroos wel tien
centimeter dik in hot geheele kanaal stond.
Besloten werd daarom den wedstrijd te hou
den in de Ringvaart Er werd twee uur ge-
vischt, wegens het ongunstige weer. Slechts
83 baarsjes en een snoek werden gevangen.
.Voor den heer O. Blok was het een voor-
deolige wedstrijd, die vier minuten vóór het
einde een snoek ving met worm van onge
veer anderhalf pond. De voorzitter de hoer
C. Spoor had. den geheelen wedstrijd gestaan
als vermoedelijke winner van dén eersten
prijs voor het vangen van do grootste visch.
Toen de wedstrijd geëindigd was, werd een
foto genomen van de hengelaars en de con
troleurs aan den waterkant, waarna per spoor
de terugtocht werd aanvaard. De prijzen wer
den door den voorzitter in de vergaderzaal
van den heer G. Booms uitgereikt als volgt:
le prijs de heer C. Blok, een marmeren pen
dule met candelabres, 2e prijs A. Scheffer,
een stel koperen bloempotten, 3 3e prijs I.
van Deursen, een stel vazen. 4e prijs C.
Spoor, een doublé ketting. 5e prijs A. van
der Aa, een schoorsfceengarnituur. De troosi-
prijs, een lederen portemonnaie, die de heer
G. Booms had aangeboden voor het vangen
van het kleinste vischje werd behaald door
den heer S. van Westerhoven.
MUNTGASMETER GELICHT.
In een perceel aan de Kloosterstraat onder
Schoten is de muntgasmeter gelicht on zijn
de 2i/a centstukken medegenomen. De poli
tie doet onderzoek.
Van onze Rechtbank
(Zitting van gisteren).
Vooreerst stonden eenige kinderzaakjes op
de rol, die, als altijd, met gesloten deuren
werden behandeld.
Een rare sinjeur.
Vóór het houten schuttinkje stond de ke
telmaker V. v. d. W. uit IJmuiden, nu ge
detineerd in het Huis van Bewaring.
Een rare sinjeur bleek het te zijn. Om in
de gevangenis te komen, had hij een horloge
gestolen. Hij kwam 8 September bij den goud-
smid L. A. Plas, aldaar, den winkel binnen
en vroeg om een zilveren horloge te zien.
De. winkelier legde een zilveren klokje op de
j toonbank, en zou er nog meer laten zien om
z'n klant keus te geven.
„All right!" zeide deze laatste. Ik heb ge
noeg, stak het horloge in z'n zak en ging heen.
De juwelier bad daar niet van terug en zette
den dief achterna, doch deze weigerde het
horloge af te geven, voordat de politie er tus-
kundigo trekjes. In zijn groet aan den lezer
noemt de schrijver Thijm als zijn meester en
zinspeelt op de „Portretten". Wat den opzet
aangaat, komen deze mengelingen van ver-
dichting en historie met de „Portretten" vaak
overeen, overigens is er een onderscheid, van.
zelf te verklaren uit de mentaliteit van beide
uitstekende auteurs. Doen de Thijmsche ver
tellingen u vaak aan het geniale denken, in
dit kleine witblauwe boek hebt ge te doen met
de scboone verpoozingen van een fijnzinni-
gen, tot het uiterste geeultiveerden dilettant.
Het zijn dan vier verhalen, die tot titel voe
ren „Rond Palamedes", „Gysbreght onsterf-
felyck", „Van Lucifers opgang" en „Een Von-
delzoon". Uit vrees van de schreef der ma
tigheid te overschrijden zal ik van citaten ge
heelonthouder zijn. Enkele adnostaties mogen
volstaan.
De genesis van den „Palamedes" wordt ons
geboden in de eerste schets. Mooi is de tee-
kening van Vondel's jeugdmelancholie: wij,
nerveuzen van onzen tijd, vinden dat dubbel
interessant. Er wordt geschilderd de wroe
ging van Mauri ts 11a den moord op Barne-
velcl. Maurits zit iu den avond aan zijn haard
vuur, en als in ijlkoorts gebiedt hij den page:
„Doe dat hoofd weg, jonker; zie-jij dat hooi'il
niet? bij God, zie-jij dat hoofd niet..... doe
't weg, zeg ikMaurits was in Vondel's
oog een Nero redivivus, een tweede Nero,
sinds do bijl vau den beul Bfirneveld s nek
had gekorven.
i De schrijver vindt gelegenheid, ui deze
schets eenige regels in le vlechten o\ er on-
del's natuurliefde. Ik wensclite hier te wijzen
op het onderscheid, dat bestaat tusschen do
gloeiende liefde voor don schoonen buiten-
HURLEMSCHE CMOT
1000
400
300
150
60
15
I
partijen m Juli tengevolge van liet monster
verbond van liberaal en sociaal uitgeworpen,
