TWEEDE BLAD
buitenland.
MIM DOM BERNAC.
POLITIEKE PRAATJES.
BINNENLAND.
km Bon $Sai*c§ié.
S-faai*Sem»BiHisse3. Handschoenen -hooi* alle geflegjenhederif
DOHDERDAG 16 OCTOBER 1313
1'
iiioyons.
FËUiLLETOi,
HIEUWE
XIII.
fa onze steden is het aantal gemengde huwe
lijken reusachtig groot, het is dus zeker van
belang voor den propagandist te weten, of in
zoodanige huisgezinnen ook nog iets voor hem
te doen valt.
Het is ongelukkig, maar waar, dat m vele
zulke gemengde huwelijken de katholieke man
weldra aan zijn geloof verzaakt. Het huisgezin
hoort dus tot de groep der naam-katholieken.
Alleen, de propagandist zal hier nog grooter
moeite hebben om vasten voet te krijgen.
Heel dikwijls zal hij ul. rekening moeten hou
den met een sterken tegenstand van de zijde
der vrouw. Huisbezoek zal daarom in den regel
jrerkeerd werken, de tegenwerking der vrouw zal
er te grooter om worden. Goede lectuur, kort
maar pittig, zal het middel dienen te zijn. Men
hebbe echter te zorgen dat de lectuur ook wer
kelijk in handen van den man komt, de vrouw
kan ze zoo licht verdonkeremanen.
Is de man goed, men zorge dat hij goed blijft,
hij heeft thuis allicht zelf zooveel bekoring te
overwinnen. Lectuur, den man in handen gege
ven, zal het beste middel zijn.
Nu nog de huisgezinnen, waarvan de vrouw
katholiek is. Is de harmonie in het huishouden
maar zoo-zoo, of is de man erkend vrijzinnig of
socialist, er zal niet veel voor ons te halen zijn.
Gelukkig zijn er echter nog wel huisgezinnen
waarin de katholieke vrouw op haren tamelijk
onverschilligen man een gunstigen invloed weet
uit te oefenen. En hier valt voor ons nog aardig
wat te verdienen, als we maar gebruik weten te
maken van de graag aangeboden hulp der
vrouw. Daarom neme de propagandist haar in
den ann.
Begin maar eens met lectuur. Godsdienstige
zal wel geen nut afwerpen, eukele bizonderc
gevallen uitgezonderd, maar politieke blaadjes
zullen veel kunnen uitwerken. Vlugschriften,
waarin de daden der tegenpartij aan de kaak
worden gesteld, of waarin gewezen wordt op de
practische voordeelen door de onzen verkregen,
zullen met behulp van de vrouw hun doel niet
missen.
We zullen er door verkrijgen dat deze zaken
eens door man en vrouw besproken worden, in
goeden geest. Allicht, dat er bij den man een
goede gezindheid ontstaat. Tegen de verkiezin
gen zal een huisbezoek van den propagandist,
met vobrkennis van. de vrouw, de kroon op het
werk kunnen zetten, en een stent winst voor ons
tplcveren.
Ik heb u nu geschetst, op welke manier de
propagandist nuttig kan werken in zijn wijk. Het
hoofddoel voor hem is stemmen te winnen. Daar
werkt hij de geheele vier jaren voor. Iemands
gezindheid te veranderen gaat eenmaal niet op
eens, vooral niet in een verkiezingstijd, als de
kiezer vau alle zijden met propagandalectuuv
ovi.:den wordt. Hij voelt dan te veel, waarom
liet I.' doen is, de rustige tijd, wanneer de ge-
tnoa ren kalm, en de zenuwen gestild zijn, is je
ware.
Hiermede is een der hoofdbezigheden eener
degelijke propagandaclub, nl. het huisbezoek,
behandeld. Tegelijk is daarbij besproken het wer
ken voor de goede pers, de katholieke vakorgani
satie, enz.
Zeker, het hoofdwerk moet hier geschieden
door den propagandist, toch kan de club-zelf,
door aan deze actie een meer algemeen karakter
te geven, krachtigen steun bieden. Bijvoorbeeld
nis hoofdpunt voor een wintercampagne geeft
het Bestuur aan: „Strijd tegen de neutrale pers!"
Deze actie kan ingeluid worden door een ferme
propaganda-vergadcring, voor alle katholieken
toegankelijk.
Nu moet de propagandist aan het werk. Zou
het dan echter niet mogelijk zijn hem brochures
in handen te geven, waarin de echt „neutrale"
daden eener veel verspreide neutrale krant, eens
duchtig aan de kaak worden gesteld, op dezelfde
manier als in de Volksmissionaris de Nieuwe
Rotterdamsche Courant" en de „Telegraaf on
der handen werdén genomen?
Krijgen wc eenmaal eens een stevig centraal
verband tusschen propaganda-clubs, dan zou
het zelfs zeer wenschelijk zijn, dat deze organi
satie zich er eens toe zette, al de meest versprei
de neutrale volkskranten een voor een na te
gaan en in een brochure te bespreken. Ik geloof,
dat velen de oogen zouden geopend worden..
De staatsgreep in Mexico.
Na een onderhoud mot president Wilson
heeft "Bacon, de voorzitter van de commissie
van buitenland,scha zaken uit den Senaat,
verklaard dat na Huerta's staatsgreep de re
geering der Ver. Staten er niet aan kan
denken Ue geldigheid van do aanstaande pre
sidentsverkiezing in Mexico te erkennen.
„Huerta heeft alte fatsoen afgelegd eii is
naar de praktijken der middeleeuwen: terug
gekeerd" zeide Bacon verder. „Het is de
plicht van alle beschaafde landen, hem aan
het verstand te brengen dat zulks niet kan
worden geduld. De gevangenneming van af
gevaardigden, strijdig met de grondwet, be
wijst dat zijn bewind enkel op geweld be
rust, maar ik betwijfel of hij sterk genoeg
staat om dat Lang vol te houden."
De ramp vau de Volturno.
Uit New-York wordt door Keuter gemeld:
Kapitein Inch van de „Volturno" gaf-per draad
loos telegram het volgend verhaal van de ramp:
Het gedeelte der bemanning, dat niet de
wacht had, verbrandde in het benedenschip na
een reoka ontploffingen onder den bak.
Reddingbooten werden uitgezet, maar de twee
eerste verbrijzelden, terwijl de derde, waarin
zich kajuitspassagiers bevonden, wel het water
bereikte, maar omsloeg en zich vervolgens weer
©prichte. In de vierde had een gedeelte der
bemanning en een aantal tusscliendeks-paesa-
giers plaats genomen. Zij kon zonder ongeluk
ken vrijkomen. De vijfde kwam onder den ach
tersteven en zonk.
Met het uitzetten van booten werd opgehou
den, nadat verbinding met de „Oarmania" ver
kregen was en het vuur bedwongen scheen.
Hater nam de brand weer in hevigheid toe
en breidde zich naar achteren uit, maar dit
werd geheim gehouden voor de passagiers, die
zich den geheelen nacht rustig hielden, terwijl
kapitein Inch met de bemanning voortdurend
in de weer was om vlotten te maken, die ge
bruikt zouden wordon, als ten slotte ook op het
achterdek brand zou uitbreken.
Toen de passagiers zich des morgeus ont
scheepten, gedroegen zij zich ordelijk en er was
geen sprake van een paniek.
De board of trad© besloot een onderzoek in
to stellen naar de ramp der „Volturno."
I)o Katholieke Volksbond in Oostenrijk.
De Oo&tenrijkscho Volksbond bestaat nog
pas drie jaren. En ook kan deze organisa
tie lang niet alle Katholieken dor monarchie
omvatten, dewijl de niet-Duitschers onder
onze geloofsgenooton daar geen, althans geen
behoorlijke plaats vinden. En toch mag deze
Bond, nu hij op zijn korten levensloop ter
gelegenheid der algemeen© vergadering kon
terugzien, reeds van snellen groei gewagen,
iloeds 287 afdeeb'ngen zijn er met 21000 le
den. Van dit laatste getal valt juist de helft
op Ween en, terwijl in do groot e Duitsch-
Oostenrijksche hoofdstad ook 49 afdeeliijgen
gevestigd zijn-
Er zijn niet minder dan 1500 Vertrauens-
münner, dio den band vormen tusschen de
afdeelingen en hof. centraal bestuur, cn wat
vooral een vrucht tiaar werken belooft is de
omstandigheid, dat alle standen in den
Volksbond vertegenwoordigd zijn: geestelij-
kon en leokeo, adellijken, ambtenaren, mid
denstanders en arbeiders,
Van de 15000 leden, waaromtrent gegevens
betreffende hun maatschappelijke positie be
kend zijn, mogen er 5500 tot do arbeiders
wordon gerekend, 4300 tot de klein-indus-
trieelen, 3500 tot de ambtenaarswereld, 2200
tot de boeren, een schoon bewijs, hoe Ka
tholieke organisaties, in tegenstelling tot de
bekrompen eenzijdigheid van klassenstrijds-
veroeiugingen, alle dee'.en des volks als één
geheel beschouwen, en hun loeren één te
zijn.
In het laatste jaar worden 614 openbare
vergaderingen gehouden en 585 conferenties
der voormannen.
Het hoofddoel is, goede kennis te ver
breiden omtrent godsdienstige en sociale
vraagstukken en het aankweekon van het
besef van saamhoorigheid tegenover de ver
woestende en ontbindende werkzaamheid der
socialisten on hun bondgenooton.
Daarbij wordt natuurlijk ook slerk geij-
y-1 voer de Katholieke pers, wijl het niet
voel baat op te bouwen, wanneer men tege
lijk de sloopers aan het werk laat en zelfs
in de gezinnen binnenlaat.
i ij de n.s het Oongres werd thans to Wee-
nen een groote vergadering gehouden in do
Volkshallo van liet Weeuer Raadhuis, waai
de vorst-aartsbisscliop va n Woon en, dr.
Piffl, en de burgemeester, dr. Weiskisoh-
eer, tegenwoordig waren.
„Tn een tijd, waarin het werk der ziel
zorg steeds zwaarder wordt, ligt de hooge
betoekenis van het werk dei- Katholieke
Vereenig ingen klaar aan den dag", aldus
nam de aartsbisschop terstond na de ope
ning der vergadering door den voorzitter het
woord. „Haar arbeid is een onmisbare hulp
der zielzorg geworden. Dit is een elemen
taire waarheid, die thans niet meer te loo
chenen valt. Daarom moet de bisschop de
werkzaamheid vau die vereenigingon, wel
ke op positief Katholieken grondslag staan,
voor de uitbreiding van het Katholiek ge
loofsbewustzijn in het practische leven wél
waardeeren. Tot de vereonigingen, die zich
do ontwikkeling en vorming van het volk
in Katholieken geest-, den arbeid van man
tot man ten doel hebben gesteld, behoort
ook" da Katli- Volksbond voor Oostenrijk.
„Zijn stichting werd door Kardinaal Nagl
zéér begroet en hij heeft den zielzorgers
sterk1 op het hart gedrukt, deze organisatie
te steunen.
„Ik wil daaraan niets veranderen. Ik' wil
er slechts den wensch bijvoegen: moge het
Katholieke volk steeds zijn taak vol ver
antwoordelijkheid in zeer nauwe aansluiting
aan het Episcopaat van Oostenrijk vervul
len. In dezen zin begroet ik de verkiezing
van Z. D. H. don iWijbisscho-p, dr. Pfluger,
in het bestuur, als te waardeeren waarborg,
en hoop dat diensvolgens de aanvallen uit
het eigen kamp op den Volksbond eindelijk
zullen verstommen, aanvallen, die slechts cr
toe kunnen strekken, verwarring iu onze
gelederen te brengen. Nog geldt de regel,
dat in het. diocees do bisschop en niet lee-
ken over do rechtzinnigheid enden kerke.lij
ken zin hebben te oorxleelen, en daarbij
moet het blijven. Ik wil niet, dat vetera-
ranen in den strijd tegen de liberale we
reldbeschouwing thans door ecu eenzijdige
en liefdelooste kritiek als liberaal-katholie
ken worden gebrandmerkt cn ik wijs dit als
bisschop met kracht af. Wij hebben nog to
veel vijanden dan dat. wij ons de luxe kun
nen veroorloven van een strijd in het eigen
kamp over nauwelijks in de waagschaal val
lende kleinigheden. Wij in Oostenrijk heb
ben vóór alles tegen hot indifferentisme en
het openlijk ongeloof te strijden, en ik als
bisschop verzoek u, met terzijdestelling van
allo persoonlijke verschillen en van elk ver-
eenigings-egoïsme, gemeenschappelijk den
strijd tegen den vijand to voeren. Inwaar-
decring van ons heilig geloof en in liefde
tot de Kerk en Haar Opperhoofd zijn wij
allen één en dat fc, de hoofdzaak; al het
overige is met goeden wil te vinden."
Aldus do vorst-aarlsbisschop. Ook spraken
nog de burgemeester en do hoofdredacteur
der „Keichspost", <ir_ bunder.
De Katholieke Volksbond gaat blijkbaar
een schoon© en vruchtbare toekomst tege
moet, merkt het oir. op.
Een mijnramp.
We hebben in het kort de telegrammen mede
gedeeld, die melding maakten van een ernstige
mijnramp in Engeland.
Thans worden hierover meer bijzon-dorheden
bekend.
De ramp is gebeurd in de Universal-mijn
die in eigendom aan de Leo vis, Mertbyr, Con
solidated Colliery Company Lmtd., toebehoort
en is gelegen in de onmiddellijk© nabijheid van
het mijndorp Senghenydd, tussehen Caerphilly
en Rad-goed.
Het is nog onmogelijk, orn het aantal dooden
met; juistheid op te geven. dagploeg, die aan
'fc werk was, toen. de ontploffing plaats greep,
telde '931 man. Daarvan zijn 513 door een der
hulpputtcn gered, terwijl verscheidene arbei
ders als lijken aan de oppervlakte werden ge
bracht.
De Tel. geeft de volgende bijzonderheden:
De ontploffing had plaats om 8 uur in den
morgen, even nadat do dagploeg in de mijn - r
was afgedaald, cn op mijlen afstand schudde de™^Ulr0,Um<? 1°°^' 8t^ ,hot
grond door den ontzettende* schok. De puto-1 Vrodo8Palc,s. inberna-tronale Vredes-
i -_v congressen in haar midden gehad: ons land
ver Lapping werd o P inters geslagen, en dem0lglon bemerken dat do opening van
geweldige luchtdruk t om e een arbeider, die op ijgii Vredespaleis niet alleen overeenkomstig
twintig cl van den putingang stond, door hom do officieel© voorschriften door do diploma-
hef, hoofd af te rukken. j tleke kringen vormelijk is gevierd maar voor
Onmiddellijk stroomde een ontzaglijke me- honderden Parlementsleden en hondorden vre-
nigte, doodolijk beangste vrouwen en kind eten <Ich-vrienden uit alle landen der wereld aan-
naar den mijningang, daar de geringe plaatse-1™*** J* 8«vvoest, om naar Nederland te gaan,
lijko politiemacht haar slechts met de groot-b.j deojxnimg van het symbool dor vrede*
rr beweging to getuigen van hun onwankelbaar
ste moeite m bedwang kon houden. Zoo spoc- jn verwezenlijking van hun-ideaal,
dig mogelijk werden cl© reddingsstations van! jjo intornationale Vredescongressen zijn
Orumlin en Aber-anan telefonisch gewaar- voorbij. Hebben zij een blijvend gevolg ach-
sehuwd, en al do dokters uit, het mijndistrict tergelaten? Nog steeds zijn er tal van per-
waren spoedig op de plaats van de ramp ver
zameld.
De eerste teddingbrigade, aangevoerd door
den directeur der mijn, mr. Edward Shaw,
daalde door een hulpput in d'e mijn af. Een
uur ging voorbij, zonder dat men aan de opper
vlakte eenig toeken van leven van deze brigade
ontving. Het was een uur van onbescbryflyken
angst, en de mijnambtenaren begonnen reeds
sombere voorgevoelens t© koesteren aangaande
de vooruitzichten der reddingbnigad-e om nog
iets te kunnen redden: zij beschouwden den
toestand der begraven mannen als hopeloos.
Om tien uur echter rees (ie eerste lift met
geredden naar de oppervlakte, en staag ging
nu de mand op en neer, totdat er 513 arbeiders
boven waren gebracht, maar de hoop, om de an
deren te redden, is zeer goring, wegens den
brand, die op d© ontploffing volgde. Do ge
redde arbeiders werden voor-loopig naar de
timmerloods gebracht, en leverden een jammer
lijken aanblik op. Verscheidene hunner zullen
er bet leven wel niet afbrengen en bijna allen
leden aan brandwonden, min of meer zware
kwetsuren en de gevolgen van hot inademen
vau rook en giftig© dampen.
Onder de vermisten bevindt zich een jonge
man, wièus twee broeders twaalf jaren geleden'
in diezelfde mijn den dood vonden.
In oen interview verklaarde de directeur der
mijn dat in de Oostelijke m ij n afdeel in g alles
in orde-was, maar dat de zaken or in do Wes-
termijn zeer donker uit zagen. Dit is de voor
naamste schacht en hier waren do thans
levend begraven mannen aan het werk. Wel
hoopte hij, dat de brand in dit gedeelte be
dwongen zou kunnen worden, maar hij vreesde,
dat het dau toch wel to laat zou blijken, om
nog iemand te redden, ofschoon men alle h-oop
toch niet mocht laten varen.
Mr. John Rees, directeur van dp Abertrideor-
mijn,-die met mr. Shaw in do ongeluksmijn
afdaalde, verklaarde, dat zij onmogelijk tot de
plek van de ontploffing konden doordringen
van wege bet giftige ontploffingsgas, en dat
do reddingbrigado verscheidene lijkeu op haar
weg vónd-. Deze lijken dragen de duidelijke ken-
teekonen van de ontzettende kracht der ont
ploffing.
Do gewonde arbeiders werden naar de zie
kenbarakken van hot Leger dos Hei-Is, in de
nabijheid van den mijningang, gebracht, ter
wijl verscheidene andere gebouwen, tot de mijn
onderneming beboerend, tot tijdelijke lijken
huizen werden ingericht.
Hoewel de hoop blijft bestaan, al is zij nog
zoo flauw, dat niet allo nog in de mijn aan
wezige arbeiders gedood zijn, is het toch zoo
goed als zeker, dat minstens 150 dier ongeluk-
kn'gen, dis vlak bij de plek der ontploffing werk
ten, door het zich onmiddellijk ontwikkelen
de giftig© ga-s gedood zijn. Op verren afstand
zelfs, worden arbeiders door den luchtdruk
met zooveel kracht tegen de sehaehtwanden ge
worpen, dat zij hun beeuen en armen braken
of op andere wij 7.9 ernstig gewond werden.
Een Reuterberiebt uit Cardiff, meldde gis
terenavond: l)e brand in de mijn is gebluscht.
Men organiseert thans mldingploegen om haar
te onderzoeken.
Gisterenmorgen om tien uur waren in het ge
heel zes en twintig lijken gevonden.
Het totaal der geredden bedraagt 487. Over
het lot van 329 arbeiders verkeert men in on
zekerheid.
WAT NUT
Men schrijft ons:
Hot XX o Wereldcongres voor den Vrede
en de XVHIe Bijeenkomst der Interparla-
sonen, die niet kennen het verschil tussehen'
deze Congressen en do officieel© Vredescon
ferenties; personen, die niet weten dat deze
congressen niet andere kunnen zijn dan een
jaarlijksch vereonigingspuut voor alle goed-
willenden, waarop zij trachten hun denk
beelden weder meer bekend te maken, bun
onderlinge organisatie te versterken, en waar
op zij wensolion voor de toekomst uitspreken,
die door do officieele .Vredesconferenties moe
ten vervuld worden. Voor wie miskent hot
karakter der Congressen, zullen ook de Haag-
sclie bijeenkomsten onbevredigend zijn ge
weest. Ook na de Congressen rommelt het nogi
in hot Oosten, is er van vermindering van
bewapening1- in Europa geen sprake!
Wie echter beseffen dat deze Congressen
onmogelijk een verandering in de verhoudin
gen tusschen de Staten rechtstreeks kunnen
tot stand brengen, zij zullen dankbaar erken
nen het vele goede dat de zo Congressen heb
ben voortgebracht. Door de uitstapjes naa®
Rotterdam, naar Delft, naar Alkmaar en Am
sterdams», naar Arnhem, door het concert in
het Kurhaus en de openbare vergadering in
„Concordia", zuilen tal van personen voop
bet eerst iets van de vredesbeweging hebben
bemerkt on gehoord, en misschien daardoor
tot belangstelling, gebracht zijn. Het is ge
makkelijk met al de feestelijkheden den spot
te drijven en te zoggen, dat het dus weer een
„echt Congres" was, véél feest en weinig
werkl Wit» zich echter bewust is dat de
vredesbeweging behoëfto heeft aan de in
stemming der geheele bevolking, die zat het
Congres dankbaar zijn voor do uitstapjes, dio
de algemeen© aandacht der bevolking hebben
weten te trekken, oen aandacht die eerste -
voorwaarde is voor de instemming 1
Wat er gewerkt is? Het Vredescongres
heeft over de vraag, hoe de pers voor de vre
desbeweging te winnen, verschillende voor
stellen aangenomen, die do nationale vereeni
gingon ieder in eigen land nu zullen moeten
trachten uit to voeren. In de rapporten van
Fri-ed on Lc Foyer zullen zij belangrijke aan
wijzingen v'n-den, hoe ti handelen.
Vredescongres cn Interparlementaire Unie
beiden hebben bijgedragen tot do meerder»
bekendheid van het voorstel der Amerikaan
se,he Regeering, dat allo Staten zich ver
binden -zullen géén oorlog te verklaren, dan
na eerst het geschil aan een internationale
commissie van onderzoek te hebben voorge
legd.
Op het .Vredescongres hoeft Prof. Van Vol-
lenhoven gelegenheid gehad, zijn internatio
nale - pol i tièdenkbeeldie n to bepalen voor hon
derden buitenlanders, die, zooals het orgaan
van den Duibschen V re des bond schrijft, al
dus do internationale politiegedachte hoor
den uiteenzetten „onder geheel nieuwe en bó«
langwekkemlo gezichtspunten)."
De Interparlementaire Unie heeft over hoti
vraagstuk der voortdurende onzijdigheid van
Staten interessante beraadslagingen gehouden
en heeft gedachtig aan de groote bètoekeuia
van algemeen internationaal verkeer voor don
Vrede de invoering van een algemeo'no
5-oents port voor brieven over de geheele we
reld aanbcvo-len.
Op het Vredescongres is dank zij Pref.
Quidde's arbeid de eerste siap gedaan, om#
don algemoenen, vagen wensch naar vermin-
doring vau bewapening te kunnen vervangen
door do aanbeveling van een bepaald om
schreven in bijzonderheden geregeld voor
stel.
Zoo hebben beide congressen opnieuw da
aandacht gevestigd op tal van punten van
groot belang, en zullen de Congressen ten go-
volgo hebben dat steeds méér personen aan'
die punten hun belangstelling en studiekracht
schenken, aldus tot do eindelijk» oplossing!
dier problemen medewerkend.
Wij, Nederlandera, mogen te meer dankbaar,
zijn over den goeden afloop dier Congressen,
daar deze zonder eenigon twijfel onzen go©-
den naam van gastvrijheid en van organisee-
rend vermogen hebben verhoogd. Maai' thans
geen rust van voldaanheid I Ook van ons,
Nederlanders, moge gelden, wat La Fontaine
in heb Vredespaleis ten aanzien van de ge
heele Vredesbeweging zeide: „Met grooter,
wilskracht nog hernemen wij onzen dagelijk-1
sohen arbeid. Dit uur van rust en zegepraal
aan het ©inde der eerste periode mag voo-r ons 1
slechts een halte zijn op den weg, die leidon;
moet naar algeheel© verwezenlijking van ons
ideaal." i
Wat staat ons dan nu in het bijzonder
te doen? Voor wie weet, dat rechtstreeksohe
hervormingen in het internationaal recht
slechts van do Dorde .Vredesconferentie kun-
nen verwacht worden, staat het antwoord1
vast: mede te helpen dat de Derde Vredescon-,
forentie inderdaad, overeenkomstig do af-
99
Een herinnering van 't Fransi-lio Keizerrijk.
11.)
Als ge een beetje lunger onder ons <-e-
iweest waart zondt ge geweten hebben, dat*de
naam Etiene Gérard niet onbekend is, zeide
hij. en ik ben er trotsoh op te weten dat ik in
eeu paar histories, die de soldaten elkaar
graag bij hun wachtvuur zitten te vertellen,
de held geweest ben. Maar ik zal u dat alles
later wel eens vertellen. Alleen dit nog: bet
Is nu heelemaal alleen toeval dat ook ik gis
terenavond tegenwoordig was bij do gevan
genneming van dien eenen samenzweerder.
De reden ervan was deze, dat Kolonel Lasal
le bevreesd was, ze niet alleen te kunnen
overrompelen. Tot mijn grooten spijt, vonden
we er slechts dien eeuen kinderachtigen laf
aard, dien wo zoo spoedig mogelijk aan den
V>t'ovoo&t-maarseha] k ov^rgavou,
En de ander ik bedoel Tons sar?
O, dat lijkt me tenminste eerst eeu man 1
?®G. Wat had ik graag met hem kennis wil-1
«m maken. Maar hij ontvluchtte juist. Zij!
^bben -hem nog evon gc/ten rm b»m e©n
salvo van pisloolschoteu nagezonden, maar
hij scheen den poel op ziju duimpje te kennen
en wist heu zoo om den tuin te leiden, dat ze
zijn spoor niet meer konden volgen.
Eu wat zal het lot van don gevangene
wezen?
Luitenant Gérard haalde de schouders op.
j Dat weet Ik niet, maar hot spijt mij
1 voor uw nicht, dat zij, die zoo'n mooi meisje
is, haar liefde hoeft weggeschonken aan zoo'n
I elleudigen lafaard, terwijl er toch zooveel
flinke, moedige mannen iu do buurt ziju, die
gelukkig zouden wezen, als bet hun werd
toegestaan om haar lief te hebben. Naar ik
hoor, begint het den keizer gruwelijk te ver-
i ^*°len steeds weer van nieuw© aansjlageni
I teffe,u zh" '©ven l© hoeren en heeft hij daar-
1 stellen Ce" waa»'schuwend voorbeeld te
Ondertusschen waren we het kamp gena-
üei'i. In liet centrum cr vau Bevond zich een
groote open ruimte en daarop stonden een
-zeer groote tent en een menigte kleine hou
ten hutjes, waarboven lustig de driekleur
wapperde.
Dat. zijn do appartementen van den kei
zer en die kleine tent daar verder op is het
hoofdkwartier van generaal Nei.i, onder
wiens bevel deze troepen hier staan. Ge be
grijpt, dat dit slee,hts een van de vele legers
is, die hier gekampeerd liggen vanaf Duin
kerken in het Noorden, tot dit plaatsje in
het Zuiden, De keizer trekt, van het eenc le
ger naar liet andere, ieder en troeo zelf in-
I specieerend, maar het leger hier is toch het
grootste en best georganiseerde vau al de
langs de kust geposteerde en daarom genie
ten wij dan ook het voorrecht om hem het
allermeest iu ons midden te zieu, vooral nu
de keizerin en het hof hier ook vlak by, te
Point de Brique, zijna ngekomen. Go treft
het, liij is hier juist op het ©ogenblik.
We reden door de," lange sf raten van ten
ten, langs groepen forsoh gebouwde votera-
nen eu onderofficieren, die telkenmale als
hun oog zich in de richting wendde, waar
j Engeland lag, de handen dreigend halden en
■een gesmóorden' vloek uitten. Ware het Pit
i niet gelukt de grootste zeemacht ter wereld
te plaatsen tusschen do heide kusten, dan
zou de geschiedenis van Europa misschien
een geheel ander verloop gehad hebben dau
zij nu hacL
Toen luitenant Gérard do belangstelling
zag, waarmede ik de manoeuvi-eerend© troe
pen gadesloeg, was hij zoo vriendelijk mijne
nieuwsgierigheid, in wat zij deden, te bevre
digen, door te zeggen: „Die mannen daar op
hun groot© zwarte paarden, met de zware
j blauwe duffels op bet kruis, zijn de kuras
siers; ze zijn zoo zwaar, dat ze slechts één
keer een uitval kunnen doen, zoodat wij, wan
neer zij een charge maken, or voor moeten
zorgen, dat zy onmiddellijk gevolgd worden
door een brigade jagers of huzaren om hen
ito helpen, do overwinning te behalen,
j Wie is die burger, die ze inspecteert?
vrneg jl- ii 1 ctiw-ciérig-
Dat is geen burger; dat is niemand an
ders dau generaal St. Cyr, ook wel bijge
naamd de Rynlandsche Spartaan. Hij is van
meemng, dat een goed soldaat zich dadelijk
doet kennen door den eenvoud van zijn loven
en van zijn kleeding. Daarom dragen hy noch
zijn manschappen eon uniform; men kan ze
j evenwel dadelijk herkennen aan hun eeri-
voddig blauw rijkleed. St. Cyr is een uit
muntend soldaat, maar hij is niet populair
en dat komt omdat hy nooit eens een praatjo
maakt met zijn minderen en zich soms zelfs
wel heel© dagen achtereen iti zijn tent op
sluit, waar hij den tijd doorbrengt, met viool
spelen. Ik, wat mij betreft, ben van meen ing,
dat men er niet minder goed soldaat, om is,
1 als men van een glas ouden, besten wijn
houdt of een sierlük uniform draagt met een
I paar Brandenburgers op de borst. Ik vind,
dat die beide dingen best samen kunnen gaau
en go kunt gerust aan een ieder vragen, ol'
ze me tot een minder degelijk soldaat hebben
gemaakt. Ziet ge daar die infanterie, daar
links van uï
Dio mannen met die gele belegsels op
hun uniform?
Juist, dat ziin Oudin-ot's beroemde gre
nadiers. En die andere grenadiers met hun
roode epauletten en hun bonte mutsen boveu
hun knapzakken uitstekend, ziin de keizer-
lijko garde, de opvolgers van de oude garde
onder hot consulaat, die de overwinning te
Marengo voor ons behaaldon. Na den slag
kregen achttienhonderd van hen bet eere-
j kruis. Daar hebt ge het 57e van de linie, bij
genaamd „Le terrible", en daar bet 7© van
de lichte infanterie. Ze zijn pas van de Pyre
neeën teruggekomen en bekend omdat ze het
langst en liet best kunnen mareheeren ent
1 het lastigst zijn van alle legers. De li elite'
cavalerie in het groen zijn de jagers te paarcfi
van de garde, soms wel eens de guides geJ
noemd. Men zegt dat ze des keizers lieve-,
lirigstroopen zyn, ofschoon ik niet kan zegJ
gen dat het van een goeden smaak zou goJ
tuigen, als hij hen boven de huzaren van,
Rercbény verkoos. Die ander cavalerie metI'
de groeno pelisses zijn ook jagers. Zie hun'
kolonel eens; is het geen kranige figuur, en!
was een prachtige zwenking! Wij zouden het'
ze niet verbeteren.
HOOFDSTUK X.
DE ANTI CHAMBRE VAN DEN KEIZER
Het kamp van Boulogne telde toentertijd»
150,000 man infanterie en 50.000 man cava
lerie, zoodat haar bevolking op die van Pa
rijs na de grootste van geheel Frankrijk was.
Het was in vier kampen verdeeld, het reek-,
ter- en linkerkaiup, het kamp van VVirne-
roux en dat van Ambletcuse. Slechts aan del
landzijde was liet open en gemakkeliik te bof,
reiken; aan da zeezijde werd knt bcscnenuct
en ingesloten door batterijen met reusachtige
kanonnen, welke boven op de hoogste rotsi
punten geplaatst waren, om met meer gomaM
