fWÈEOE BLAD
MIJN OOI BEfiüAO.
POLITIEKE PRAATJES.
BUITfNlAND.
BINNENLAND.
DONDERDAG IS OCTOBER 1913
&iaapie^wBr#&!sse!«
ilanslsöinoeneii alia cgeü&gegiitedlesr^
FEOiLLETOi,
NIEUWE
XIII.
In onze steden is het aantal gemengde huwe
lijken reusachtig groot, het «s dus zeker van
belang voor den propagandist te weten, of m
zoodanige huisgezinnen ook nog iets voor hem
te Heiis ongelukkig, maar waar, dat in vele
zulke gemengde huwelijken de katholieke man
weldra aan zijn geloof verzaakt. Het huisgezin
hoort dus tot de groep der naam-katholieken.
Alleen, de propagandist zal hier nog grooter
moeite hebben om vasten voet te krijgen.
Heel dikwijls zal hij nl. rekening moeten hou
den met' een sterken tegenstand van de zijde
der vrouw. Huisbezoek zal daarom in ueii regel
verkeerd werken, de tegenwerking dei vrouw zal
er te grooter om worden. Goede lectuur, kort
maar pittig, zal het middel dienen te zijn. Men
hebbe echter tb zorgen dat de lectuur ook wer
kelijk in handen van den man komt, de vrouw
kan ze zoo licht verdonkeremanen
Is de man goed, men zorge dat luj goea blijft,
hii heeft thuis allicht zelf zooveel bekoring te
overwinnen. Lectuur, den man in handen gege
ven, zal het beste middel zijn.
Nu nog de huisgezinnen, waarvan de vrouw
katholiek is. Is de harmonie in het huishouden
maar zoo-zoo, of is de man erkend vrijzinnig of
socialist, er zal niet veel voor ons te halen zijn.
Gelukkig' zijn er echter nog wel huisgezinnen
waarin de katholieke vrouw op haren tamelijk
onverschilligen man een gunstigen invloed weet
uit te oefenen. En hier valt voor ons nog aardig
wat te verdienen, als we maar gebruik weten te
maken van de graag aangeboden hulp der
vrouw. Daarom neme tie propagandist naar m
den arm.
Begin maar eens met lectuur. Godsdienstige
zal wel geen nut afwerpen, enkele bizondere
gevallen uitgezonderd, maar politieke blaadjes
zullen veel kunnen uitwerken. Vlugschriften,
waarin de daden der tegenpartij aan de kaak
worden gesteld,-»of waarin gewezen wordt op de
practische voordeelen door de onzen verkregen,
zullen met behulp van de vrouw hun doel niet
missen.
We zullen er door verkrijgen dat deze zaken
eens door man en vrouw besproken worden, in
goeden geest. Allicht, dat er bij den man een
goede gezindheid ontstaat. Tegen de verkiezin
gen zal een huisbezoek van den propagandist,
met voorkennis van de vrouw, de kroon op het
werk kunnen zetten, en een stem winst voor ons.
ipleveren.
Ik heb u nu geschetst, op welke manier de
Eropagandist nuttig kan werken in zijn wijk. Het
oofddoel voor hem is stemmen te winnen. Daar
werkt hij de gcheele vier jaren voor. Iemands
gezindheid te veranderen gaat eenmaal niet op
eens, vooral niet ia een verkiezingstijd, als de
kiezi r van alle zijden met propagandalectuuv
ov .den wordt. Hij voelt dan te veel, waarom
hei doen is, de rustige tijd, wanneer de ge
mot, .ren kalm, en de zenuwen gestild zijn, is je
ware.
I iiennede is een tier hoofdbezigheden eeiier
degelijke propagandaclub, nl. liet huisbezoek,
behandeld. Tegelijk is daarbij besproken het wer
ken voor de goedé pers, de katholieke vakorgani
satie, enz.
Zeker, het hoofdwerk moet hier geschieden
door den propagandist, toch kan de club-zelf,
door aan deze actie een meer algemeen karakter
te geven, krachtigen steun bieden. Bijvoorbeeld
als hoofdpunt vóór een wintercampagne geeft
het Bestuur aan„Strijd tegen de neutrale pms!"
Deze actie kan ingeluid worden door een ferme
propaganda-vergadering, voor alle katholieken
toegankelijk.
Nu moet de propagandist aan het werk. Zou
net dan echter niet mogelijk zijn hem brochures
in handen tc geven, waarin de echt „neutrale"
daden eener veel v ispreide neutrale krant, eens
duchtig aan de kaak worden gesteld, op dezelfde
manier als in de Volksmissionaris de „Nieuwe
Rotterdainsche Courant" en de „Telegraaf" on
der handen werden genomen?
Krijgen we eenmaal eens een stevig centraal
verband tusschen propaganda-clubs, dan zou
het zelfs zeer wenschelijk zijn, dat deze organi
satie zich er eens toe zette, al de meest versprei
de neutrale volkskranten éen voor een na te
gaan en in een brochure te bespreken. !k geloof,
dat velen de oogen zouden geopend worden..
l>c staatsgreep in Mexico,
Nu een onderhoud mot president Wilson
heeft Bacon, de voorzitter van de commissie
van buitenlandsche zaken uit den Senaat,
verklaard dat na Husrta's staatsgreep de re
geering der Ver. Staten er niet aan kan
denken Ue 'geldigheid van de aanstaande pre»
sidentsverkiezing in Mexico te erkennen.
„Huerta heeft allo fatsoen afgelegd en is
naar de praktijken der middeleeuwen terug-
gekoerd" zeide Bacon verder. „Het is de
plicht van alle beschaafde landen, hem aan
het verstand te brengen dat zulks niet kan
worden geduld. De gevangenneming van af
gevaardigden, strijdig met de grondwet, be
wijst dat zijn bewind enkel op geweld be
rust, maar ik' liet wij fel of hij sterk genoeg
staat om dat bang vol te houden."
De ramp van de Volturno.
Uit New-York worrit door lïeuter gemeld:
Kapitein Inch van de „Volturno" gaf per draad
loos telegram het volgend verhaal van de ramp:
Het gedeelte der bemanning, dat niet do
wacht had, verbrandde in het benedenschip na
een reeks ontploffingen onder den bak.
lteddingbooten werden uitgezet, maar de twee
eerste verbrijzelden, terwijl de derde, waarin
zich kajuitspassagiers bevonden, wel bet water
bereikte, maar omsloeg en zich vervolgens weer
oprichte. In de vierde had een gedeelte der
bemanning en een aantal tusschendeks-passa-
giers plaats genomen. Zij kon zonder ongeluk
ken vrijkomen. De vijfde kwam onder don ach
tersteven. cu zonk.
Met het uitzetten van booten werd opgehou
den, nadat verbinding met de „Carmania" ver
kregen was en het vuur bedwongen scheen.
Dat.er nam de brand weer in hevigheid toe
en breidde zich naar achteren uit, maar dit
werd geheim gehouden voor de passagiers, die
zich den geheelen nacht rustig hielden, terwijl
kapitein Inch met de bemanning voortdurend
in de weer was om vlotten te maken, die ge
bruikt zouden worden, als ten slotte ook op het
achterdek brand zou uitbreken.
Toon de passagiers zich des morgens ont
scheepten, gedroegen zij zich ordelijk en er was
geen sprake van een paniek.
De board of trade besloot een onderzoek in
to stellen nnnr de ramp der „Volturno."
De Katholieke Volksbond in Oostenrijk,
Do Oostenryksche Volksbond bestaat nog
pas drie jaren. En ook kan deze organisa
tie lang niet alle Katholieken der monarchie
omvatten, dewijl de niot-Duitschers onder
onze geloofsgonooton daar geen, althans geen
behoorlijke plaats vinden. Iin toch mag deze
Bond, nu hij op zijn korten levensloop ter
gelegenheid der algemeenc vergadering kon
terugzien, reeds van snellen groei gewagen.
Reeds 237 afdeob'ngen zijn er met 21000 le
den. Van dit laatste getal valt juist de helft
op Woon on, terwijl in do groote Duitsch-
Oostenrijksche hoofdstad ook 49 afdeelingen
gevestigd zijn.
Er zijn niet minder dan 1500 Vertrauens-
inannor, die den band vormen tusschen de
afdeed ingen en het centraal bestuur, on wat
vooral oon vruchtbaar werken belooft is de
omstandigheid, dat alle standen in den
Volksbond vertegenwoordigd zijn: geestelij
ken en leeken, adellijken, ambtonaren, mid
denstanders en arbeiders.
Van de 16000 leden, waaromtrent gegevens
betreffende hun maatschappelijke positie be
kend zijn, mogen, er 5500 tot de arbeiders
worden gerekend, 4300 tot de kïein-indus-
trieelon, 3500 tot de ambtenaars wereld, 2200
tot de boeren, een schoon bewijs, hoe Ka
tholieke organisaties, in tegenstelling tot de
bekrompen eenzijdigheid van klassenstrijds-
verocnigingen, alle deelen des volks als één
geheel beschouwen, en hun loeren één te
zijn.
In het laatste jaar werden 614 openbare
vergaderingen gehouden en 585 conferenties
der voormannen.
liet hoofddoel is, goede kennis te ver
breiden omtrent godsdienstige en sociale
vraagstukken on het aanlcweeken van het
besef van saamhoorigheid tegenover de ver
woestende eu ontbindende werkzaamheid der
socialisten en hun bondgencoten.
Daarbij wordt natuurlijk ook sterk geij
verd voor de Katholieke pers, wijl het niet
veel baat op te bouwen, wanneer men tege
lijk de sloopers aan het werk laat en zelfs
in de gezinnen binnenlaat.
Tijdens 'ie® Oengros werd thans te Wee-
oen een groote vergadering gehouden in de
Volkshalle van het Weener K,aalhuis, waar
do vorst-aartsbisschop van Weenen, «Ir.
F iff!, en de burgemeester, dr. Weisk is. di
ner, tegenwoordig waren.
„In een tijd, waarin het werk' der ziel
zorg steeds zwaarder wordt, ligt de hooge
beteekenis van het werk der Katholieke
Vereenigingen klaar aan den dag", aldus
nam de aartsbisschop terstond na de ope
ning dor vergadering door den voorzitter het
woord. „Tiaar arbeid is een onmisbare hulp
der zielzorg gewonden. Dit is een elemen
taire waarheid, die thans niet meer te loo
chenen valt. Daarom moet de bisschop de
werkzaamheid van die vereenigingen, wel
ke op positief Katholieken grondslag staan,
voor de uitbreiding van het Katholiek ge
loofsbewustzijn in het practische leven wél
waardeeren. Tot do vereenigingen, die zich
de ontwikkeling en vorming van het volk
in Katholieken geest, den arbeid van man
tob man ten doeL hebben gesteld, behoort
ook de Kath. Volksbond voor Oostenrijk.
„Zijn stichting werd door Kardinaal Nagl
zéér begroet en hij heeft den zielzorgers
sterk' op het hart gedrukt, deze organisatie
te steunen.'
„Ik wil daaraan, niets veranderen. Ik wil
er slechts den wensch bijvoegen: moge het
Katholieke volk steeds zijn taak vol ver
antwoordelijkheid in zeer nauwe aansluiting
aan het Episcopaat van Oostenrijk vervul
len. In dezen zin begroet ik de verkiezing
van Z. D. H. den Wijbisschop, dr. Pfluger,
in het bestuur, als te waardeeren waarborg,
en hoop dat diensvelgeans de aanvallen uit
het eigen kamp op don Volksbond eindelijk
zullen verstommen, aanvallen, die slechts cr
toe kunnen strekken, verwarring in onze
gelederen te brengen. Nog geldt do rogel,
dat in het diocees de bisschop en niet lee
ken over do rechtzinnigheid en den kerkdij
ken zin hebben te oordeelen, en daarbij
moot het blijven, fk wil niet, dat vetera-
rauen in den strijd tegen de liberale we
reldbeschouwing thans door een eenzijdige
en liefdelooss© kritiek als liberaal-katholie
ken worden gebrandmerkt en ik wijs dit als
bisschop met kracht al'. Wij hebben nog to
veel vijanden dan dat wij ons de luxe kun
nen veroorloven van een strijd in het eigen
kamp over nauwelijks in de waagschaal val
lende kleinigheden. ,Wij in Oostenrijk heb
ben vóór alles tegen hot indifferentisme en
het openlijk ongeloof t,e strijden, en ik als
bisschop verzoek u, niet terzijdestelling van
allo persoonlijke verschillen en van elk ver-
eeniginigs-egoïsme, gemeenschappelijk den
strijd tegen den vijand te voeren, in waar-
deoring van ons heilig geloof en in liefde
tot de Kerk en Haar Opperhoofd 'zijn wij
allen één en dat H <ie hoofdzaak; al het
ovorige is met goeden wil te vinden."
Aldus de vorst.-a-arlabi.ssoliopOok spraken
nog de burgemeester en de hoofdredacteur
der „Reichspost", dr. F under.
De Katholieke Volksbond gaat blijkbaar
een schoon© en vruchtbare toekomst tege
moet, merkt bet (;ir. op.
Een mjjjnraiup.
We hebben in hot kort do telegrammen mede
gedeeld, die melding maakten van een ernstige
mijnramp in Engeland.
Thans worden hierover meer bijzonderheden
bekend.
De ramp is gebeurd ;n de Universal-mijn
die in eigendom aan de I.eevis, Merthyr, Con
solidated Colliery Company Lmtd., toebehoort
en Is gelegen in de onmiddellijke nabijheid van
het mijndorp Senghenydd, tusschen Caerphilly
en Bad goed.
Het is nog onmogelijk, om het aantal dooden
met juistheid op tc geven. De dagploeg, die aan
't werk was, toen do ontploffing plaats greep,
telde 981 man. Daarvan zijn 513 door een der
hulpputton gered, terwijl verscheidene arbei
ders als lijken aan do oppervlakte werden ge
bracht.
De Tel. geeft do volgende bijzonderheden
De ontploffing li ad p'aats om 8 uur in den
morgen, even nadat do dagploeg in do mijn
was afgedaald, en op mijlen afstand schudde de
grond door den ontzettenden schok. I)e pulo-
verkapping werd tot splinters geslagen, en do
geweldige luchtdruk doodde een arbeider, die op
twintig cl van den put ingang stond, door hom
het hoofd af te rukken.
Onmiddellijk stroomde een ontzaglijke me
nigte, doodelijk beangste vrouwen en kinderen
naar den mijningang, daar de geringe pilaatse-
lijko politiemacht haar slechts met de groot
ste moeite in bedwang kon houden. Zoo spoe
dig mogelijk werd cu de reddingsstations van
Orumlin en Aberanan telefonisch gewaar
schuwd, eu al do dokters uit het mijndistrict
waren spoedig op de plaats van de ramp ver
zameld.
De eerste reddingbrigade, aangevoerd door
den directeur der mijn, xnr. Edward Shaw,
daalde door een hulpput in de mijn af. Een
uur ging voorbij, zonder dat men aan de opper
vlakte eenig teekon van leven van deze brigade
ontving. Het was een uur van onbeschrijflijkcu
angst, en de mynambtenaren begonnen reeds
sombere voorgevoelens te koesteren aangaande
de vooruitzichten d>er rwldingbrigade om nog
iets te kunnen redden: zij beschouwden den
toestand der begraven mannen als hopeloos.
Om tien uur echter rees d'e eerste lift met
geredden naar de oppervlakte, en staag ging
nu de mand op en neer, totdat er 513 arbeiders
boven waren gebracht, maar de hoop, om de an
deren te redden, ia zeer gering, wegens den
brand, die op de ontploffing volgde. De ge
redde arbeiders worden voorioopig naar de
timmerloodis gebracht, en leverden een jammer
lijken aanblik op. Verscheidene hunner zullen
er het leven wel niet afbrengen en bijna allen
leden aan brandwonden, min of meer zware
kwetsuren en de gevolgen van het inademen
van rook en giftige dampen.
Onder de vermisten, bevindt zich een jonge
man, wiens twee broeders twaalf jaren geleden
in dezelfde mijn den dood vonden.
In een interview verklaarde de directeur der
mijn dat in do Oostelijke mijnafdeeling alles
in orde was, maar dat do zaken er in de Wes-
termijn zeer donker uit zagen. Dit is de voor
naamste schacht en hier waren do thans
lovend begraven mannen aan het werk. Wel
hoopte hij, dat de brand in dit gedeelte be
dwongen zou kunnen worden, maar hij vreesde,
dal liet dau toch wol te laat zou blijken, om
nog iemand te redden, ofschoon men alle hoop
toch niet mocht laten varen.
Mr. John Rees, directeur van de Abertrideor-
mijn, dio met mr. Shaw in de ongeluksmijn
afdaalde, verklaarde, dat zij onmogelijk tot de
plek van de ontploffing konden doordringen
van wege hot giftige ontploffuigsgaa, en dat
de reddingbrigade verscheidene lijken op haar
weg vond. Deze lijken dragen de duidelijke ken-
teekenen van do ontzettende kracht der ont
ploffing.
De gewonde arbeiders werden naar do zie
ken barakken van liet Leger dos Heils, in de
nabijheid van den mijningang, gebracht, ter
wijl verscheidene andere gebouwen, tot do mijn
onderneming beboerend, tot tijdelijke lijken
huizen werden ingericht.
Hoewel de hoop blijft bestaan, al is zij nog
zoo flauw, dat niet allo nog in de mijn aan
wezige arbeiden gedood zijn, is het toch zoo
goed als zeker, dat minstens 150 <lier ongeluk-
kigen, die vlak bij de plek der ontploffing werk
ten, door het zich onmiddellijk ontwikkelen
de giftige gis gedood zijn. Dp verren afstand
zelfs, werden arbeiders door den luchtdruk
met zooveel kracht tegen de scbaehtwanden ge
worpen, dat zij hun beonen en armen braken
of op andere wijze ernstig gewond werden.
Een Reuterbericht uit Cardiff, meldde gis
terenavond: Do brand in de mijn is gebluscht.
Men organiseert thans reddingploegen om haar
i to onderzoeken.
Gisterenmorgen, om tien uur waren in het ge
heel zes en twintig lijken gevonden.
Het totaal der geredden bedraagt 487. Over
j het lot van 329 arbeiders verkeert men in on-
zekerheid.
WAT NUT
Men schrijft ons
Het XXe Wereldcongres voor den Vred©
en de XVHIo Bijeenkomst der Interparle
mentair© Unio zijn voorbij. Do stad van het
Vredespaleis heeft do internationale Vredes-
opngiussen in haar midden gehad; ons land
hooft mogen bemerken dat de opening van
fielt Vredespaleis niet alleen overeenkomstig
do officieel© voorschriften door do diploma
tiek© kringen vormelijk is gevierd, maar voor
honderden Parlementsleden on honderden vre-
des-vrienden uit allo landen der woreld aan
leid rig is geweest, om naar Nederland te gaan,
om bij die opening van het symbool der vredes
beweging te getuigen van hun onwankelbaar
geloof in do verwezenlijking van hun ideaal.
Do internationale Vredescongressen zijn
voorbij. Hebben zij oen blijvend gevolg ach
tergelaten? Nog steeds zijn er tal van per
sonen, dio niet kennen het verschil tusschen i
deze Congressen eu de officieel© Vredescon
ferenties; personen, die niet weten dat deza
congressen niet anders kunnen zijn dan een
jaai-lijksoti voreenigjngspuufc voor allo goed- r'
willenden, waarop zij trachten hun denk-
beelden weder meer bekend te maken, hun
onderlinge organisatie te vorstorkon, en waar- u:
op zij wensohen voor do toekomst uitspreken, I
dio door de officieel© .Vredesconferenties moe
ten vervuld worden. Voor wie miskent hot
karakter dor Congressen, zullen ook de Haag-
sche bijeenkomsten onbevredigend zijn ge»
woest. Ook na de Congressen rommelt hot nog
in hot Oosten, is er van vermindering van
bewapening in Europa geen sprake!
Wie echter beseffen <lat deze Congressen
onmogelijk oen verandering in do verhoudin-
gen tussohon de Staten rechtstreeks kunnen'
tot stand brongen, syj zullen dankbaar erken
nen hot veie goede dat deze Congressen heb-':
ben voortgebracht. Door do uitstapjes naar
Rotterdam, naar Delft, naar Alkmaar en Am-
stordag1, naar Arnhem, door het concert in
het Kurhaus en do openbare vergadering in
„Concordia", zullen tal van personen voori.,
het eerst iets van dc vredesbeweging hebben;
bemerkt en gehoord, en misschien daardoor,
tot belangstelling, gebracht Xjijn. Het is go-,,
makkelijk met al do feestelijkheden den spot
te drijven eu te zoggen, dat het dus weer eenj
„echt Congres" was, véél leest en weinig
werk! Wie zich echter bewust is dat do
vredesbeweging behodlto heeft aan de in-
stemming der geheel© bevolking, die zal het
Congres dankbaar zijn voor de uitstapjes, die
do algemoene aandacht der bevolking hebben
weten to trekken, een aandacht die eerste':,
voorwaarde is voor de instemming!
Wat er gewerkt is? Het Vredescongres
heeft over do vraag, hoe de pors voor de vre
desbeweging to winnen, verschillende voor-
stellen aangenomen, die de nationale vereeni
gingen ieder in eigen land nu zullen moeten
trachten uit te voeren. In de rapporten van,1
Fried en Lp Foyer zullen Zij belangrijke aan
wijzingen vinden, hoe te handelen.
.Vredescongres en Interparlementaire Unie
beiden hebben bijgedragen lot do meerdere
bekendheid van het voorstel der Amerikaan»
sche Regiering, dat alle Staten zich ver-
binden zullen géén oorlog te verklaren, dan
na eerst bet geschil aan ©en internationale!
commissie van onderzoek te hebben voorge
legd.
Op het Vredescongres hoeft Prof. Van Vol
lenhoven gelegenheid gehad, zijn internaüo-
nale-politiedenkbeelden te bepalen voor hon
derden buitenlanders, die, zooals het orgaan
van den Duitachea Vredebond schrijft, al
dus de internationale politiegedachto hoor»
deu uiteenzetten „onder geheel nieuwe en bé-
iangwekkendo gezichtspunten;."
De Interparlementaire Unie heeft over het
vraagstuk der voortdurende onzijdigheid van
Staten intereseante beraadslagingen gehouden
en hoeft gedachtig aan dc groote beteekenis
van algemeen internationaal verkeer voor den
Vrede de invoering van een algemeen©
5-oeats port voor brieven over de geboete wo
reld aanbevolen.
Op het Vredescongres is dank zij Prof.
Quidde's arbeid de eerste stap gedaan, om,
don algemeenen, vagen wensch naar vermin
dering van bewapening te kunnen vervangen
door de aanbeveling van oen bepaald om-
schreven in bijzonderheden geregeld voor
stel.
Zoo hebben 1 tolde congressen opnieuw da
aandacht gevestigd op tal van punten van i
groot belang, en zullen de Congressen ten ge
volge hebben dat steeds méér personen aan
die punten hun belangstelling en studiekracht i
schenken, aldus tot de cindolijke oplossing
dier problemen medewerkend.
Wij, Nederlanders, mogen te meer dankbaar
zijn over den goeden afloop dier Congressen,
daar deze zonder ©enigen twijfel onzen goe
den naam van gastvrijheid en van organisee-
rend vermogen hebben verhoogd. Maar thans
geen rust van voldaanheidOok van ons,
Nederlanders, moge gelden, wat La Fonlain©
in heb Vredespaleis ten aanzien van de ge-
lieolo Vredesbeweging zeide: „Mot grooter,
wilskracht nog hernomen wij onzen dagolijk- i
schen arbeid. Dit uur van rust en zegepraal
aan liet einde der eerste periode mag voor ons
slechts een halte zijn op den weg, die leiden!
moet naar algeheel» verwezenlijking van ons
ideaal." wi!
Wat staat ons dan nu in het. bijzonder
te doen? Voor wie weet, dat rechtstreeksche
hervormingen in het internationaal recht i
slechts van do Derde Vredesconferentie kun- 'i
nen verwacht worden, staat het antwoord
vast: mede te helpen dat de Derde Vredescon
ferentie inderdaad, overeenkomstig do af- 1
Eten herinnering van 't Fransehe Keizerrijk.
II.)
Als ge een beetje langer onder ons ge
weest waart zondt go geweten hebbon, dat <le
naam Etieue Gérard niet onbekend is, zeide
hij, en ik ben er trotsch op te weten dat ik in
een paar histories, die de soldaten elkaar
«rang bij hun wachtvuur zitten te vertellen,
«le held geweest ben. Maar ik zal u dat alles
later wel eens vertollen. Alleen dit. nog: het
iU nu heelemaal alleen toeval dat ook ik gis
terenavond tegenwoordig was bij do gevan
genneming van dien eenen samenzweerder.
t)e reden ervan was deze, dat Kolonel Lasal-
lo bevreesd was, ze niet alleen te kunnen
Overrompelen). Tot mijn grooteu spijt vonden
We er slechts djen eenen kinderachtigen laf
aard, dien we zoo spoedig mogelijk aan den
Provoost-maarsehalk overgaven.
Eu de ander ik bedoel Toussae?
l""~ O, dat lijkt me tenminste eerst een man
»- Wat had ik graag met hein kennis wil-
M Diaken. Maar bij ontvluchtte juist. Zij
Iipdi noflf gvgti g*1 gbh
Siilvo van pistoolschoten nagezonden, maar
hij scheen (Jeu poel op zijn duimpje te kennen
en wist hen zoo om den tuin te leiden, dat ze
zijn spoor niet meer konden volgen.
Eu wat zal het lot van don gevangene
wezen?
Luitenant Gérard haalde de schouders op.
I)at weet ik niet, maar het spijt mij
voor uw nicht, dat zij, die zoo'n mooi meisje
is, haar liefde heeft weggeschonken aan zoo'n
ellendigen lafaard, terwijl er toch zooveel
flinke, moedige mannen iu de buurt zijn, die
gelukkig zouden wezen, als liet. hun werd
toegestaan om haar lief to hebben. Naar ik
hoor, begint het den keizer gruwelijk te ver-
Velen steeds weer van nieuwe aanklagen)
legen zijn leven te hoeren en hoeft hij daar-
om besloten oen waarschuwend voorbeeld te
stellen.
Ondertusschen waren we liet kamp gena
derd. In het centrum er van bevond zich een
groote open ruimte en daarop stonden oen
zeer groote leut en een menigto kleine hou
ten hutjes, waarboven lustig de driekleur
wapperde.
Dat zijn de appartementen van den kei
zer en die Rloine tent daar verder op is het
hoofdkwartier van generaal Ncij, onder
wiens bevel deze troepen hier slaan. Go be
grijpt, dat dit slechts een van de vete legere
is, die hier gekampeerd liggen vanaf Duin
kerken in het Noorden, tot dit plaatsje iu
het Zuiden, De keizer trekt van het eeno le
ger naar het andere, iederen tror-o zelf in-
specteerend, maar het leger hier is toch bet
'grootste en best georganiseerde van al de
langs de kust geposteerde en daarom genie-
I ten wij dan ook liet voorrecht om hem het
allermeest in ons midden te zien, vooral nu
j de keizerin en het hof hier ook vlak bij, te
Point de Brique, zijna ngekomen. Go treft
hel, bij is hier juist op liet oogenblik.
1 We reden door de lange straten van ten
ten, langs groepen forsch gebouwde vetera
nen en onderofficieren, die telkenmale als
hun oog zieh in de richting wendde, waar
Engeland lag, de handen dreigend balden en
een gesmoordeu vloek uitten. Ware het Pit.
niet gelukt de grootste zeemacht ter wereld
j te plaatsen tusschen de beide kusten, dan
'zou de geschiedenis van Europa misschien
een geheel ander verloop gehad hebben dan
zij nu had.
Toen luitenant Gérard de belangstelling
zag, waarmede ik de ma noen vererende troe-
pen gadesloeg, was hij zoo vriendelijk mijne
nieuwsgierigheid, in wat zij deden, te bevro-
j digen, door te zeggen: ..Die mannen daar op
hun groote zwarte paarden, mot de zware
blauwe duffels op hét kruis, zijn de kuras-
siors; ze zijn zoo zwaar, dat ze slechts één
jkeer een uitval kunnen doen, zoodat wij, wan-
neer zij ecu charge maken, er voor moeten
j morgen, dat zij onmiddellijk gevolgd worden
door eeri brigade jagers of huzaren om ben
te helpen do overwinning te behalen.
Wie is die burger; die ze inspecteert?
'vroeg ik Jen nieuwsgierig.
Dat is geen burger; dat is niemand an
ders dan generaal St. Cyr, ook wel bijge
naamd do Rijnlamlsebe Spartaan. Hij is van
meening, dat een goed soldaat zich dadelijk
doet kennen door den eenvoud van zijn leven
en van zijn kleeding. Daarom dragen hij noch
zijn manschappen een uniform; men kan ze
evenwel dadelijk herkennen aan hun eenl-
voudig blauw rijkleed. St. Cyr is een uit
muntend soldaat, maar hij is niet populair
eu dat komt omdat hij nooit eens een praatje
maakt met zijn minderen en zich soms zelfs
wel heele dagen achtereen in zijn tont op
sluit, waar hij den tijd doorbrengt, met viool
spelen. Ik, wat mij betreft, ben van meening,
dat men er niet minder goed eohlaat om is,
als men van een glas ouden, besten wijn
houdt of een sierlijk uniform draagt met een
paar Brandenburgers op de borst. Ik vind,
dat die beide dingen best samen kunnen gaan
en ge kunt gerust aan een ieder vrageu, of
ze me tot een minder degelijk soldaat hebben
gemaakt. Ziet ge daar die infanterie, daar
links van uï
Die mannen met die gele belegsels op
hun uniform?
Juist, dat zijn Oudinot's beroemde gre
nadiers. En die andere grenadiers met hun
roode. epauletten en hun bont© mutsen boven
hun knapzakken uitstekend, zijn de keizer
lijke garde, de opvolgers van do oude gardo
onder het consulaat, die de overwinning te
Marengo voor ons behaalden. Na den slag
kregen achttienhonderd van beu liet ©ere
kruis. Daar hebt ge het 57e vau de linie, bü-
genaamd „Lo terrible", eu daar het 7e vau
(le lichte infanterie. Ze zijn pas van de Pyre
neeën teruggekomen en bekend omdat ze het
i langst en het Lest kunnen marclieeren erii
hot lastigst zijn van alle legers. De lichte
cavalerie in het groen zijn de jagers te paardï
i van de garde, soms wel eens de guides ge-j
noemd. Men zegt dat zo des keizers lieve-,
lingstroepen zijn, ofschoon ik niet kan zeg-]
gen dat het van een goeden smaak zou gó?
tuigen, al» hij hen l>oven de huzaren van
Berchény verkoos. Die ander cavalerie met'
do groene pelisses zijn ook jagers. Zie hun
kolonel eens; is het geen kranige figuur, eni j
was een prachtige zwenking! Wij zouden het'
ze niet verbeteren.
HOOFDSTUK X.
DE ANTI-CHAMBRE VAN DEN KEIZER
Hot kamp van Boulogne telde toen lor tij A
1.50,C00 man infanterie en 50,000 man cava-'
lerie, zoodat haar bevolking op die vau Pa
rijs na de grootste van geheel Frankrijk was.
Hot was in vier kampen verdeeld, het reeli-j
ter- en linkerkamp, het kamp van Wimo-,
reux en dat van Ambleteuse. Slechts aan de
landzijde was liet open en gemakkelijk te Imn
reiken; aan de zeezijde werd het beschermd
en ingesloton door batterijen met reusachtige,
kanonnen, welke boven op de hoogste rots<
punten geplaatst waren, om met meer gem#»
