(SRtV SW&ehüifzem marteljorissr
Slobkousen.
Sport en Wedstrijden.
Uit onze Oost.
1 Orvific is "toen mMTrnidaén op een plankje
gekropen.
fS9
II9CEZONDEIS.
!da.r„ede^.™«»i«ndW,«1 'ia Id^'siw. d« papter» v„
Door de vereenigingen. wordt hieraan niet
j tótijd gedacht. Hoe de meening over dit
i, Versiaggeverswerk' is, kan blijken uit de
vraag, er was geen ironische bedoeling
bij, welke ons in den verkiezingstijd met
vier of vijf vergaderingen op 'één avond,
Öoor een of twee verslaggevers te verslaan,
Üoor een der eerste voormannen uit het
vakvcreenigingsleven gesteld werd: „Maar
al dat „over-werk" wordt dan toch zeker
betaald?"We hebben geen gezicht ge
trokken als een driedubbel vraagteekert,
taaar in allen ernst er op gewezen, dat dit
hu eenmaal tot het journalistenleven be
hoorde, waartegen vooral een katholiek jour
nalist niet moet opzien.
Maar als er nu over Zondagsrust beslist
f'rordt, zooals thans door het Bureau van
e EK. vakorganisatie, dan gaat het hart
open, want ook journalisten hebben ver
plichtingen aan hun gezinsleven. Ook zij
nebben wel eens een rustdag noodig, al zul
len er maar weinigen zijn, die niet op den
Kondag toch nog een of ander te schrijven
hebben of in orde te maken.
.Wij hopen dan ook, dat' doze proef zal
blagen en navolging zal vinden, natuurlijk.
Voor hot oogenblik zullen we er dan niet
toieni
van zeggen.
VERKEERDE CONCLUSIES,
In dc „Tijd" wordt er twijfel over uitgespro
ken, of een loonsvorhoogiug der drukkersge
zellen de werklieden economisch en sociaal ook 1,!?'
„Zog 1 hebben jelui ook
moer een sikkepit baten zal.
middelen tot verbetering van dit verkeer
werden door de vergadering goedgekeurd.
Voorts werden middelen tot propaganda der
vereeniging besproken, en werd aan het be
stuur een crediet toegestaan om deze te
verwezenlijken.
•Tot commissieleden voor het nazien der
rekening werden gekozen de afgevaardigden
van Rijswijk1, Veen weg en Den' Hoorn.
Tenslotte werd de afstandsrit voor den
komenden winter door het Westland be
paald, welke afstandsrit nader door de com
missie zal worden uitgewerkt.
De vergadering werd bijgewoond door den
heer J. Cock, secretaris van 'den Ijsbond
Hollands Noorderkwartier, die oen hartelijk
opwekkend woord tot samenwerken sprak,
waarna de voorzitter dezen afgevaardigde
namens de vergadering dank' gebracht.
Hierna werd de vergadering gesloten.
VOGEL OF VLIEGER?
Men schrijft aan het „HM." uit den Haag.
Vrijdag, toen Leo van Steijn na zijn hoogte-
recordvlucht was geland en wij ons gesprek
mot hem beëindigd hadden, kwamen de beide
chauffeurs, die als mecaniciens waren opgetre
den, met levendig gebaar ep ons toegeloopen.
„Hebt u, toen m'neer Van Steijn boven was,
hier djen ééndekkcr wel zien ronddraaien?"
vroegen zij, nog enthousiast.
Eendekker!Eéndekkert" riepen we on-
Ik voor mij geloof, dat in menige plaats het
eenige gevolg zal zijn, dat de werklieden nog
meer bier zullen drinken."
Dit is een pendant van de vermaarde uitla
ting, ook in de Tijd, dat een salarisvcrbetering
voor de onderwijzers tot gevolg zal hebben, dat-
de heeren nog duurdere sigaren zullen rooken.
Dergelijke beweringen zondigen door haar
algemeenheid.
Men behoeft zich niet tot de werklieden en
onderwijzers te bepalen om te kunnen verzeke
ren, dat er in alle standen en rangen personen
rijn, aan wie een looneverhooging niet besteed
ie, die hun ruimer inkomen niet doelmatig zul
len gebruiken.
Nu is het opvallend, dat een dergelijke be
duchtheid nooit wordt uitgesproken als het dc
positieverbetering van hooger geplaatsten be
treft, maar dat ze met het grootste gemak en
de grootste lichtvaardigheid wordt gelanceerd
ten opzichte van wie lager in rang zijn.
/Zulke uitspraken doen hij önnadenkenden
veel kwaad, zegt het Hgzn. omdat ieder in zijn
Dmgeving allicht een voorbeeld kent. dat ze
bevestigt, en velen maar al te geneigd zijn tot
veralgemeenen.
Bovendien zijn ze in haar algemeenheid liefde
loos en onrechtvaardig en moeten deswege met
klem worden afgewezen.
De politie beetgenomen. Men herinnert
ticb, dat te Heerlen tijdens een voorstelling
in een bioscoop door den heer Nöggerath uit
Amsterdam, ingezelsebap van een deurwaar
der beslag gelegd werd op een film: ,J)e laat
ste dagen van Pompeji". De film was afkom
stig uit Dnitsehland. En wat blijkt nuf Dat
de in beslag genomen films (zes rollen) ver
wisseld zijn voor waardeloozo films. Hoe dit
geschied ist Dat zal de politie trachten op te
Bporen
ZUID-HOLLA NDSCHE IJSVEREENIGING.
Zaterdag had te 's Gravenhage de alge-
meen.e vergadering plaats van de Zuid-Hol-
iandscho IJsvereeniging. Vertegenwoordigd
waren do afdeelingen Rijswijk, Reeuwijk,
Gouda, Veenweg, Ter Aar, ZoctermeerZeg-
waart, Schipluiden, Vrijenban, Noord wijk,
Vlaardingen, Den Haag, Kwintsheul, 's Gra
ven zand e, Hof van Delft, Voorschoten, Ke-
thel, Wateringen, Voorburg, Do Inor, Voor
hout en Leidon, zijnde 21 afdeelingen.
Het jaarverslag, dat uit den aard don zaak
kort was, werd aangenomen; cle rekening
en verantwoording werden goedgekeurd en
de penningmeester onder dankbetuiging ge
dechargeerd.
Als bestuursleden worden bij acclamatie
herkozen, de heeren: W. F. Margadant, voor-
.zitter; mr. E. O. Wiersma, onder voorzitter;
Joh. D. Looyen, secretaris; en H. van der
Blooten, penningmeester.
De secretaris gaf verder verslag van de
gecombineerde vergadering, gehouden met
de zustervereenigingen uit de provinciën N.-
Holland en Utrecht; waar maatregelen wa
ren voorgesteld om te komen tot betere
verbinding en doorgaande banen in do ver
schillende provinciën onderling, in het be
lang van do ijssport en het ijstoerisme. De
n ééndekker ge
zien?"
„Weineen!" antwoordden onze collega'sI
„Wie heeft er clan 'n ééndekker gezien?"
„Wel bier, de beide helpers van Van Steijn."
„Och wat, dat moet immers 'n mystificatie
wezen."
Maar toen begonnen beide mannen, druk en
overtuigend te vertellen.
Daar op het middenterrein hadden ze ge
staan, toen Van Steijn in de richting van
Kijkduin in de wolken verdween. De eèn was
toen op den grond gaan zitten en had recht
omhoog naar de veder-wolkjes getuurd. En
toen, plotseling, had hij op zeer groote hoogte
den eendekker gezien. Met treffende snelheid
was hij togon den wind in aan komen zeilen
en recht boven het landgoed Duindigt was hij
wijde cirkels gaa"n beschrijven. Hoe langer
hoe hooger was hij gestegen. En ten leste
hadden ze 'm slechts met behulp van een
kijker kunnen volgen. In die richting- was
hij verdwenen.
Daar stonden we. Twijfelen mochten we
niet meer.
'n Ééndekkcr? Wie kon dat geweest zijn.
„Is Olieslagers in 't land?" vroeg er een.
„Och watl Olieslagers 1 die vliegt in de
eerste plaats niet zoolang ie geen duiten ziet.
En in de tweede plaats vliegt ie niet zóó
hoog, dat ie in 'n helder stuk hemel onzicht
baar wordt."
„Bafiker dan?" opperde een ander.
Maar ook die kon 'fc niet geweest zijn.
Want met zijn oude zwakke vijftig paards kan
die zoo'n "hoogte niet bereiken.
„Frits Lutge!" meende nummer drie.
„Toe, maak nou geen grapjes," viel een
ander stekelig in.
Ja, maar meer ééndekkCrs hebben we in
Holland niet, want we wisten dat 't Van der
Burg niet kon wezen.
Wat deksel nog toe, wie was daar zoo stie-
kunï naar Holland gekomen.
„Woet jo wa.t mogelijk is", meenden wij,
„dat 't do Duitscher Schlegel is geweest of een
van de andere Duitsche vliegers, die voor de
Flugspende uit is."
Deze mogelijkheid werd geaccepteerd. In 't
gezicht van de zee kon hij van koers veran
derd zijn.
smal toeloopend. Dit had meer van 'a Antoi
nette, maar nog meer van eën Rumplear-Tau-
be. De moeste kans dus, dat 'i een Duitscher
was.
Daar kwam hij:.
(Hij daalde scherp en zeker fioffi op een paar
bjömdend meter. Plotseling stond hij toen stil,
rperloos, weer recht met den kop in den wind.
„'tls geen vliegmachine, 't kan geen vlieg
machine zijn!"
„Wat is het dan?"
„Een vlieger van het proefstation voor me
teorologische .waarnemingen; het posthuis is
hier vlak by, in de duinen."
„Dat kan niet. Je met geen lijn. En htoe
aofu dat zekere doelvaste draaien dan in z'n
wérk zijn gegaan?"
iWe tuurden .weer. Nog altijd stond „de
vliegmachine", onbeweeglijk op dezelfde
plaats, kop in den wind.
„Zullen .we 's instappen en kijken wat het
is ,Van Stoyn", vroeg Hofstee.
Maar toen, plotseling met een krachtige
wending, en draaiend om zijn as, zooals geen
vliegmachine, zonder of met Pegoud, kan,
ging hij van den wind af en bewoog hij even
de Vleugels.
„'ths een wouwl" zei de opzichter van het
landgoed.
„'n Wouw? wat is 'n wouw?
„'n Groote roofvogel."
Ja, 't moest oen groote vogel zijn. i
Maar 'n wouw was het niet. De kleur was
anders. Dat zagen de kenners, toen de vogel Per draad geseind, vernamen we van eeinge
wéér-keerde en lager nog maar weder abso-betrouwbare passagiers, daar officieel nog
i niets wordt losgelaten en opzienbare parti-
pend, kwamen aan boord en deelden den ge
zagvoerder mede, zoo spoedig mogelijk naar
Amboina terug te stoomen om assistentie te
halen. De Mohammedaanscbe bevolking, op
gestookt en aangevoerd door hadji's, bad
reeds drie gewapende politiedienaren dood
geschoten en één gewond, terwijl, de pastoor
P. van den Raad van de missie van het Hei
lig Hart zwaar verwond was door eenige
houwen op heit hoofd. De controleur zelf was
ook gemolesteerd eD zijn leven werd gered
door den naar Amboina vervoerden en ge
wonden pradjoerit.. De bevolking was zeer
opgewonden, terwijl verhalen van zich ten
doode gewijde moslemen circuleerden.
Vrouwen en kinderen hadden zich uit Toeal
verwijderd en men bereidde zich voor op een
ernstig treffen. De divisie-commandant van
de gewapende politie-uienaren was aan boord
en nam onmiddellijk de leiding over zijn
mannetjes in handen, terwijl de 1ste luitenant
der infanterie Borgeeins, die met de Baud
op reis was naar zijne bestemming, het ex-
ploratiedetachement voor Zuid-Nieuw-Gui-
nea, met een drie en twintigtal soldaten ge-
barkeerde.
Voorloopig kau men dus gerustgesteld zijn,
daar een kleine veertig man zich wel niet
zoo spoedig laten intimideeren.
De prefect dr. Neyens was ook aan boord
'en mocht naar don wal, ofschoon men niet
(instond voor zijn leven.
Bovenstaande berichten, gedeeltelijk reeds
luut onbeweeglijk, met roerlooze vleugels, te
gen den wind in kwam aanzetten.
P« veldwachter hief toen de gissing uit ons
midden op.
„Het is een arend, 'n zee-arend 1"
Én de jager en de opzichter moesten het
beamen.
Het was een groote zee-arend.
En toen trof ons iets. 'n Arend is hier in
Holland al 'n merkwaardige verschijning.
Maar hoeveel merkwaardiger was het, sa
mentreffen
Dat kier oen arend kwam kijken naar den
men.sell, die een arend zijn wilde.
Den volgenden dag, lazen we 'n gemengd
bericht, afkomstig uit Loosduinen.
Op het landgoed Oekenburg had de jacht
opziener, den middag te voren, een zee-arend
geschoten, welke een vlucht van niet minder
dan drie-en-een-halve el had.
Maar er is meer.
Toen wij de vermeende vliegmachine, den
zeearend, scherp en kantig afgeteekend tegen
de glanzende heldere lucht, onbeweeglijk, d.
w.z. absoluut zonder oenig beweeg van vleu
gels, tegen den wind in zagen voortglijden,
hebben we gedacht aan de gebroeders Wright.
Observeer dc groote vogels 1 is door hen ter
harte genomen.
Ze hebben de groote vleugels geobserveerd.
En zo hebben hetzelfde waargenomen als
wij.
Het varen niet onbewogen vleugels tegen
den wind in.
En zij hebben eenvoudig twee groote vleu
gels gebouwd met wat de vogels ook heb-
ben -een stuur.
Waarop het in Dayton het was immers
in de buurt van Dayton gebeurd is, dat
de niensoh in een vliegtuig zonder motor en
zonder eenige voortstuwonde kracht aan te
wenden, gevlogen beeft, recht tegen den
wind in.
euliere telegrammen wellicht familieleden
noodeloos ongerust zouden maken. Handel en
scheepvaart stonden zoo goed ais stil.
Des nachts was het natuurlijk groote con
ferentie en waren de autoriteiten alien op de
been om zoo spoedig mogelijk ter hulp te
snellen. Zes uren na ontvangst van het be
richt vertrok de Baud weder naar Kei met
den resident en den gewestclijken militairen
commandant. Een veertigtal soldaten, waar
onder twaalf Europeesche militairen, onder
bevel van den lste-luit. der infanterie Giel
met, een vijftig dwangarbeiders trokken uit
om het Nederiandschc gezag te handhaven.
En nu de vermoedelijke oorzaak van deze
onlusten. Wellicht aangemoedigd door het
succes der Tnrksche wapenen, het klinkt
misschien wel wat vreemd, doch dit werd
toch dadelijk als hoofdaanieiding vermeld,
en de indringerige Katholieke missie moe
de, Red. N. Haarl. Crt.) werd besloten tot
het uitroepen van den Heiligen oorlog.
Op de Kei-eilanden, die voornamelijk be
woond. worden door Islamieten eu waar ook
heel wat hadji's wonen, arbeiden sinds jaren
de pastoors van de missie van het Heilig
Hart.
Te Langgocr hebben zij eene groote mooie
pastorie met klooster, waar schoolonderwijs
gegeven wordt en ook ambachten worden ge
leerd.
Op verschillende andere plaatsen, o.a. op
Groot-Kei, hebben nog eeu vijftal pastoors
een arbeidsveld gekozen onder de heidenen
en mogen zij werkelijk op eenig sncces bogen.
Eenige maanden geleden schreven wij reeds
over de wanordelijke toestanffëht"vooral op
geestelijk gebied, die op de Kei-eilanden zou
den heerschen en dat de gouverneur-gene
raal een streng onderzoek had gelast
Zoo was te Amboina o-a. bekend geraakt,
boe een pastoor op Groot-Kei den toegang
tot een kampong geweigerd had aan eenige
Christen pradjoerits (Protestuntscbe zen
ding) en men was het er algemeen over eens,
dat de pastoors zich veel te veel met be
stuurszaken inlieten. Ook in de Javapost la
zen we toch herhaaldelijk i" causerieën van
de Kei-eilanden, dat het bestuur onvoldoende
Enfin, straks in Den Haag, zouden we wel .De antj-katholieke relletje, op de Kei-eilanden j oj. te zwa]{ was> 0f, dat er in het geheel geen
verder informeeren. j De laatste Indische mail brengt nieuws bestuur was. In hun godsdienstijver, wie
Van Steijn en Hofstee waren int.ussehen uitvan deze relletjes, eu wel uit anti-clerieale zou dezen missionarissen ongelijk willen ge-
don gondel geklauterd en terwijl Hofstee z'n j bron. Men merkt dat direct wanneer men ven? gingen zij dikwijls te ver en wensch-
vorkleumdo boenen stond te Wrijven en Van het volgende leest van den correspondent te ten zij bijzondere voordeden voor bun kudde.
Steijn zich van z'n dikke jas en warme zijden i Ambon van het Soer. Hbld.: Vele conflicten waren het gevolg van een en
kap ontdeed, werkten we verder aan ons 1 Den 12den September j.l- kwam tegen mid- ander en waar bestuursambtenaren elke mail
telegrafisch verslag, dat tusschen twee.dernacht een stoomschip van do Koninklijke lastig worden gevallen met. tractaatjes van
haak.jes, al met bijzonder veel moeite van hetPaketvaart Maatschappij hevig gillende en de Heilige Inquisitie uit Buitenzorg, was het
fluitende de Ambonbaai binnenstoomeu en dus zaak, dc pastoors in eeu goede luim te
daar er absoluut geen «chip verwacht werd, houden en zooveel mogelijk te schipperen,
moest er wel iets bijzonders gebeurd zijn, Tact, veel tact is tegenwoordig hoofdver-
vooral toen al heel spoedig bekend werd, dat'eischte voor eeu ambtenaar,
het de Band was, die vóór eenige dagen naar I Van harte hopen wij, dat de misleide be-
Merauke was vertrokken. Het lekte al gauwvol king tot rast kome, doch nog meer wun-
uit, dat op de Kei-eilanden de toestand ge- sehen we een rechtvaardig bestuur, dat de
spannen was on overdreven verhalen deden macht en de kracht heeft zonder onderscheid
spoedig de ronde. Van moord en doodslag, des persoone op te treden. Vermoedelijk zul-
godsdienstoorlog enz., werd gesproken en toen len ex wel geen slachtoffers meer vallen, of-
een gewonde gewapende politiedienaar naar schoon bekend is, dat de bevolking in het bp -
het hospitaal werd vervoerd, bleek ten dui- zit is van vuurwapenen. Dat de opstand zal
delijkste, dat de boel niet in den haak was. overslaan naar andere eilanden is niet te ver-
Den llden September om 4 uur nam. was wachten, doch het wordt tijd, dat de vrijheid
de Band te Toeal, de hoofdplaats van de Kei- in zake godsdienst gehandhaafd wordt en hei-
eilanden en de zetel van den controleur, den, Mohammedaan en Christen, met gelijke
ge isoleerde Duindigt veld naar het hoofdbureau
is to krijgen.
Nauwelijks bezig, klonk op eens de
schreeuw: „Daar is ie weerl daar is "ie
weer, de eendekker!"
We ijlden te hoop en tuurden.
„Daar, daar, kijk daar, daar draait ie. Hij
is aanmerkelijk lager dan daar straks."
Én jawel, scherp en kantig in de zou, en
strak en zuiver, ingelegd in het glanzende
cobalt van de strakke heldere lucht stond daar
de éénd-ekker met don kop in den wind.
Langzaam gleed hij vooruit in recht' lijn.
Statig en Strak en als uit steen gebeiteld.
Maar toen begon hij te zwieren, naar links,
in een fraaie als afgepaste spiraal. 'nBlériot!
werd gezegd. Maar 'n Blériot heeft andere
vleugels. Ronder aan de'einden en niet zoo
Wij zullen ook van anderen kant er nog
wel van hooren. Red. N. H. Ct.)
EEN ERNSTIG ONGELUK.
Op passar Ikan te Batavia heeft een ernstig
ongeluk plaats gehad. Men is daar een nieu
we loods aan het bouwen voor de vischmarkt.
Het werk wordt uitgevoerd door de aanne
mers Les en Peters naar de plannen van ge
meentewerken.
Het werk was tot nu toe goedgekeurd dooi
den opzichter van gemeentewerken Ghijscis,
die heeft geconstateerd, dat hot overeenkom
stig dc bestekken was uitgevoerd. Het werk
was bijna gereed toen het ongeluk gebeur
de. Toen de werklieden bezig waren hoor
den zij een hevig gekraak.
Zij vluchtten zoo snel zij konden. De ge-
heele loods, w aarop reods heb pannendak was
aangebracht viel zijwaarts om naar den kant
van het kanaal.
Een aantal personen kon niet tijdig ge
noog weg komen en raakte onder de neer
stortende balken en pannen. Een persoon werd
gedood, een vijftal ernstig, twee personen licht,
gewond.
De gewonden en, de doodc.n worden naar liet
Stadsverband overgebracht.
Do heer Ganne on de wmirn. hoofdcom
missaris van politie, de heer Kop, waren
spoedig op liet, terrein.
Be directeur van gemeenlewerken "werd
verwacht.
Aan wicn de schuld van hot ongeval moet
woorden geweten, zal moeten worden ui (ge
maald,. Natuurlijk kan een ernstig onderzoek
niet uitblijven.
Wie is verantwoordelijk voor het ongeval?
De ontwerper of de aannemer, die het werk
uitvoerde? vraagt „de Tel." Men sprak er
van, dat do bovenbouw veel te zwaar was
voor den onderbouw, dat daardoor de loods
topzwaar was geworden cn daarom hot ven-
wiolifi had verloren.
EEN ONVERWACHT BUITENKANSJE.
Een jongmensoh in den handel, bij een
firma te Soorabaja, was geëngageerd mot een
meisje in Holland, en 't was afspraak tus
schen beiden, dat zij den Oceaan zou over
steken, zoodra. hij hier voldoende inkomsten
zou hebben verworven om do financieelc las
ten van een huishouden to dra.gcn, zoo le
zen wij o.m. in een correspondentie uit Soe
ra ba ja aan de „Locomotief".
Gelet echter op de ongepermitteerde duurte
van 't leven in onze heerlijke Krokodillen
stad, was hij allengs tot de. overtuiging geko
men, dat er voor hem de eerste jaren van
een redelijk trnctement geen sprake zou kun
nen zijn.
Vandaar, dat hij nu ongeveer veertien da
gen geleden, na rijp beraad, er toe overging,
zijn meisje maar liever af te schrijven, daar
er toch in lang nog van geen trouwerij zou
kunnen komen.
Men verbeelde zich echter zijn verras
sing, toen hij dezer dagen de bewuste brief
was al lang en breed onderweg van de
zelfde jongedame een telegrafisdien postwis
sel van drie mille ontving met uitnoodiging,
om por eerste gelegenheid weer huis toe te
komen, daar ze door Vrouwe Fortune Wesv.n-
stigd was met niet meer of minder dan de
honderdduizend 1
Do jongeling haastte ziel), aan de vrien
delijke invitatie te voldoen, zit op 't ooger.
blik al aan boord, en hoopt op de een of an
dere manier nog gelegenheid te vinden, den
heilloozen brief die hem, helaas, twee mails
vóór is, te doen onderscheppen.
Voor den inhoud dezer rnbriek stelt de
Redactie Heb niet aansprakelijk.
Van ingezonden stnkken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de copy den inzender nie»
teruggegeven.
op den mond legde. Verschrikt hield ik stil
eu luisterde, en ja, daar voor ons hoorde ik
duidelijk iets kraken, wat me deed denken
aan het openen eenev deur, wier scharnieren
niet goed gesmeerd waren. Sneller en sneller
gingen we voort, maar het scheen me toe, als
duurde de tocht nn eenige uren, nn geen en- j
hoorden we een vrouwenstem op klagenden, bang ben voor die proppenscbietertjes daar,
om hulp smeekenden toon roepen en e.en j wel? Of denkt ge me levend in handen te kun
dienstmeisje vloog ons voorbij
hij vermoord mijnheer Bernac.
Waar is bij dan? vroeg de Savary.
Daar! daar! In de bibliotheek, daar ach- j een zware
ter die deur met dat groene gordijn ervoor, daarmede
kèlëItehtstraaï tot ons doordrong on we al Een nieuwe gil weerklonk, gevolgd door een ons afstormen. Op een wenk
testend langs de met glibberig, vochtig mos j luiden snik en een hard knappend geluid.'-"""^"" te;
begroeide wanden, onzen weg door dezen stik- .Toen was alles stil. Ik begreep, wat er gebeur''
donkeren tunnel voort moesten 7,etten. i was. Had ik datzelfde geluid nog niets eens
Vooruit, zoo snel als maar eenigsziusgehoord, nog geen week geleden in de eenza-
mogclijk is, zei de Savary. De kerel is voor me hut in den zoutpoel: We snelden naar de
ons. Nu tenminste zal hij ons niet ontkomen! aangewezen deur, opende haar, maar hieven
Aarzelend bleef ik evenwel staan. Wis), j op den drempel staan, van schrik en afgrij-
Toussne wel, op welke wijze de deur geopend!zen trillend op onze boenen, want daar aan
moest worden. Te oordeelen naar het geluid,1 zijn schrijftafel zat mijn oom met omgedraai-
dat ik hoorde, zon ik zeggen van niet, maar den hals. Het gelaat met de verwrongen trek-
tnisschien had hij haar reeds geopend en sloot ken staarde ons hoven zijn rug aan. Naast
bij haar nn weer vóór wij hem hadden kunnen hem stond Tonssac, zijn moordenaar, triom-
bereiken. Maar met een vrij onzachten duw fantelijk lachend, om hetgeen hij gedaan had.
stieten mijn beide metgezellen me terzijde en Met de hand wijzend naar zijn slachtoffer,
wilden mé voorbiisnèllen. Dat kon ik even-wel zeidc hij:
van die afdeeling, gearriveerd. De controleur, mnot gewogen worden
hulpprediker en gevolg, lot de tanden gewa- (De tendenz zit er dik op, zooals men ziet.
wc zijn vingers om den hals des generaals, die
1 ondanks al zijn pogingen zich niet aan dien
1 machtige greep scheen te kunnen ontworste-
eclrter zagen we den reus
DE RAADSVERKIEZING IN OVER VEEN.
Mijnheer de Eedacteur!
Met "de opname der volgende regelen zult
U zeer velen een dienst bewijzen. Bij voorbaat
onzen dank.
Bij de laatete candidaatstelling voor den
gemeenteraad, is hier iets bekend geworden,
wat van niet te onderschatten beteekenis is,
en tevens niet genoeg kan worden afgekeurd.
Er fe n.1. door eenige personon, allen katho
liek, tegenover den oandidaat der R. IC. Kies-
vereeniging, een anderen gesteld, n.1. dien
der beide linksche Kieevcreenigingen te Bloe-
mcndaal. Wel ja, heeren!
Gij zijt, geen leden der Kath. Kioevcr-
oeniging. Dat is al een bedenkelijk verschijn
sel!
Zullen wij eens even nagaan wat er gebeurd
is; weet ge nog wel, verleden jaar? Er moest
een eandidaat gesteld worden voor den ge
meenteraad. Vóór de vergadering der Kiesver
reikte hij haar ook aan Gérard over, die er
eenige teugen uit nam en haar toen aan den
generaal teruggaf.
Laat ons nu van hier gaan; we hebben
n-jLiu n.n,,™. -h)er niets meer te doen en moeten zoo snel
eikenhouten stoel op en kwam1 geheele kasteel ^ébwrd'móest woeden, weer-1 mogelijk naar den keizer gaan om bem rap-
klonk. Touseac voelde zijn krachten al minder port uit te brengen over al het gebeurde, zei
Help, help; jncn krijgen? .Ta? Welnu, dan zal ik dat krank
i zinnige denkbeeld even gauw uit uw Jioofd len. Eensklaps echter zagen
wegtrommelen, en hij lichtte met ééne hand wankelen. Een akelig gebrul, dat door het;
vuurden we alio drie t egelijkertiid En toch 'niet opgeven, wilde hij zich niet overwonnen Bernac moeten wij by elkander doen en mee-
ni et t egenG a and e hel bloed hem uit verschei-1 verklaren. Gérard en ik grepen hem vast en nemen, want uit eenige blijkt maar al te dm-
dene wonden spwt en zijn kleederen bevoch-1 wilden ons juist op hem werpen, toen de j deluk, dat ook to, m enkele komplotten be-
tio-de hield hii staml en bleef hii het /warezware reus mei een hard verscheurenden kreettrokken is. Maar kijk eens, wat hebben we
gevwte iovcn zS hoofd "waaien PlS op den grond tuimelde en een dof gereutel hier en dit zeggend baalde hij een juist vol-
evenwel liet hij den arm zakken en sloeg met ons zijn naderenden dood aankondigde. Sava- Tooiden bTlp^t.® ^^k^idT
kracht.... niet ons maar de eikenhouten ta- ry, doodsbleek en hygend, hield zachaan eeri lezen: „Mynieste ^adulle JJ;
fel, waarvan de houtsplinters in alle nchtin- der kasten vast teneinde met te vallen. Het zend
gon rondvlogen, terwijl de stoel zelt golieelangstzweet psrelde hein op het) voorhoofd,
zijn neusvleugels en lippen trilden hevig en
wilden me voorbijsnellen,
niet uitstaan. Zoo snel mijn beenen me dragen
konden vloog ik vooruit en uitte een kreet
van vTeugde. De deur was geopend en een
zacht Bobt drong tot ons door. Voort ging
nu onze tocht, dc trap op, weer een open
staande deur en langen gang door, de wen
teltrap op cn toen, toen stond ik evenals dien
Gij zijt te laat, net nog te laat gekomen,
vrienden. Ik heb, zooals ge ziet, nog den tijd
weten te vinden earet mijn schuld af te doen.
doen.
Geef u over, eu nu onmiddellijk! beet de
Savary hem dreigend toe.
Nooit! Nooit van mijn leven, zeg ik u,
eersten avond van mijn komst in Frankrijk i verstaat ge me? En nu gaat uit den weg en
weer in het kasteel mijner voorouders, in mijn laat. me door, vervolgde hii ons een voor een
geliefd Grosbois. Plotseling drong een vree-
eelijke gil tot ons door.
Hij ver-moordt hem! Hij vermoordt hmn! TTU den w
met zijn onheilspellend glinsterende, woest
rollende oogen aanstarend.
weg! Ce denkt Toe)" nTeT, dat Ik
vernield was. Zijn woede kende nu geen gren
zen meer. Als een getergd dier sprong hij op
ons af, greep de Savary om het midden en
sleurde hem met zieh mede. Mijne knieën
knikten, de geheele kamer scheen met me in
de rondte te draaien al sneller en sneller, toen
ik zag, dat Tonssac de forsche vingers als
klauwen om Savary's hals geslagen had. Een
woedende strijd begon een strijd op leven
en dood. Savary weerde zich dapper, maar
zou ook binnenkort bet onderspit hebben moe
ten delven als wij bem niet te hulp gesprongen
waren. Brullend van woede greep hij ons beet
en wierp ons met alle toekenen van minach
ting van zich, om zich weer op zijn slachtof
fer te werpen. Maar alweer grepen wij hem
beet en dwongen wij hem Savary los té laten:
alweer werden we op zijde gesmeten eu zagen
het duurde eenige oogenbliikken voor
spreken kon.
Ik had een gevoel alsof ik gekraakt werd
tusschen de machtige klauwen van een reus-
achtigen beer, zeide hij toen. Goddank, dat is
tenminste alweer een vijand van den Keizer
minder op aarde. Maar wat een zeldzame
dappere man was hii.
Ja, dapper, dat was hij. Wat. een kranig
6oldaat zou hij geweest zijn! Wat ^een^ pracht
stuk van een huzaar voor Berchény s troep.
En wat verduiveld stom om zich zoo tegen
den keizer te verzetten.
Daar ik te moe en ellendig was door al het
vreeselijike, wat ik gezien had, bleef ik zwij
gen. Savary lachte en gaf me wat cognac te
Tilt TTT* TI kleine veldflesch. Daarna
mij per keerende post n-og zulk een
fleschje, als ge mij ongeveer drie jaar gele
den gezonden hebt. Ik bedoel dat afkooksel
van amandelen, dat geen sporen nalaat. Tk
heb bijzondere redenen, waarom ik u drin
gend verzoek het mij in den loop van de vol
gende -week toe te zenden; wacht dus niet
langer dan noodig is. Ala ik u somtijds bi?
het een of ander van dienst, kan zijn, bijvoor
beeld bij den keizer, zeg mij dit dan maar
gerust en ik zal al mijn invloed bij hem aan
wenden om u te helpen.
Wel, wel, dat is wat moois. Onze vriend
Bernac is dus ook nog een giftmenger op
den koop toe; zie maar eens, die brief is ge
adresseerd aan een chemist te Amiens. Ik
zou wel eens willen weteD, voor wie dat af
treksel van amandelen, de geen sporen na
laat, bestemd was, en gij?
(Wordt vervolgo).
