MDE BLAD
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Uit de Statenzaal»
VOOR DE R00MSCHE VROUW.
Nalezing van de Raadsvergadering
tPAG 31 OCTOBER 6913
NIEUWE HAARLENSCHE COI
I
II. De behandeling der artikelen.
Van het met zooveel emphase en poeha hij
de algemeene beschouwingen uiteengezette
socialistische standpunt des heeven Nagtzaam
is hij de behandeling der artikelenniets
te merken geweest!
Of 'tzou moeten zijn bij de verschillende ge
legenheden, dat de socialistische voorman
kosteloos onderwijs ter sprake bracht.
Maar dat precies ontbrak m liet allesbehalve-
beseheiden verlangenslijstje, dat ons in het
bpgin der vergadering was opgedischt!
Kosteloos onderwijs, een stokpaardje van
den beer Nagtzaam.
Bij de subsidie aan de Ambachtsschool
kwam hij er mede aan. en ook later kregen
we dat nog eens een paar malen te hooron.
Maar telkens hebben wij van degenen dio
den socialist antwoordden, een repliek ge
hoord, die ons alleraangenaamst aandeed.
De heer Rinkema zei het, toen het ging
over de kostelooze toelating aan de Am
bachtsschool: er zijn verschillende ouders, die
voor hun kinderen gedurende het eerste j aar
kostelooze toelating vragen, maar die er op
staan om hel tweede jaar en volgende te be
talen: daar stellen die ouders prijs op! I)ie
willen niet hij de opvoeding van hun kin
deren, wat hun taak is, zooals ze voelen, zoo'n
aalmoes of bedeeling van kostelooze toela
ting!
En wethouder Loosjes zeidq met betrekking
tot het Lager Onderwijs hetzelfde: de raen-
schen zijn niet voor dat kosteloos onderwijs!
Ze willen graag voor hun kinderen betalen,
en alleen wie werkelijk niet kan, vraagt er
>m
De heer Nagtzaam kwam nn wel met het
leuterpraatje aan, dat die ouders het toch
eigenlijk niet kunnen missen, en 'dat zo
uit schaamte of uit ijdelhcid toch betalen,
hoewel ze 'tniet goed kunnen doen.... maar
dat toont alweer hoe vriend Nagtzaam alléén
je theorie te pakken heeft en heel theoretisch
redeneert, maar van de practijk des levens
onder het volk (het goedgezinde, aan eer en
eergevoel hechtende volk!) niets weet!
Neen: de diepgevoelde plicht van vader en
moeder is het, die ze cr toe brengt om voor
hun kinderen schoolgeld te betalen als ze het
kunnen doen, en juist de socialisten zijn 't,
die den ouders het verantwoordelijkheidsge
voel en het begrip van ouderplieht ontnemen,
door alles wat do opvoeding betreft, maar op
de schouders van de overheid te laden:school
onderwijs, kindervoeding, kleeding, wat niet
al: 'tmoct alles maar kosteloos zijn! Ouder
zorg en ouderplieht. het geheele denkbeeld
van het saamgehoorig huisgezin, naar Chris-
telijken trant ingericht, moet volgens de roode
hoeren verdwijnen voor staatszorgonze
stad is waarlijk gelukkig te prijzen dat on
danks de uitbreiding van den rooden vloed
bet gezond verstand en het goede inzicht
tal van ouders voor p r a c t i s c h-mêedoen
aandie ontkerstening bewaart!
Behalve dit eene, zou men alléén nog liet
volkomen onvoorbereide, klakkeloos-gedane
voorstel-Poppc, om de opcenten op bet per
soneel progressief te makon. een bewijs kun
nen noemen van de roode gemeente-politiek.
Doch.... dit voorstel verdween door zijn
eigen fouten: en zoo bleef er bij slot van re-
kering niets-socialistisch meer over bij heel
de begrooting'. Ocharm
Beter bewijs dat al het alarm en het op
gewonden geredeneer van Nagtzaam en Co.
eenvoudig „reclame" is, geschikt voor een ar
tikeltje in ,JIet Volk" en ter meerdere aar
digheid en voldoening van de roode cla
queurs (en claqnensesü) op de publieke tri
bune van de raadszaal, is cr wel niet te ge
ven!
Een paar punten uit de discussies willen
we nog even naar voren balen.
't Was op bet laatst der vergadering, en
daarom werd er niet al te veel van gezegd,
doch bet verwonderde ons töcli, dat tegon-
>ver de lieeren Lassebuit en Modoo, die ver-
lolden dat ze „dezen keer voor het laatst" de
ixf ra subsidie van 5000 voor het Haar-
lemscho Muziekkorps zoudon goedkeuren,
geen der andere leden een woord van verde-
tliging sprak, geen enkel woordje ter waar-
leering ook voor hetgeen de Concertvereeni-
ging heeft gedaan om het orkest voor Haar
lem te behouden. Zoo'n woordje zou toch niet
misplaatst zijn geweest!
Even Ie voren was voor de vereeniging tot
bestrijding der tuberculose mot roerende één
stemmigheid dadelijk 500 gevoteerd, na een
looze komedie (althans het had er den schijn
van!) door de heeren Nagtzaam en Slingeu-
berg opgevoerd. Dat ging zóó:
De voorgestelde subsidie was 1000. De
heer Nagtzaam wilde 2000. do heer Slingen-
berg, die met den heer Nagtzaam in alles
concurreert, doch altijd één graad minder
warm en scherp is, was het volkomen met
den lof eens. maar vond ƒ1500 nèt mooi. En
de Raad, die op die manier nog wel eens meer
zich laat leiden door zoo'n middenvoorstel,
gaf in een royale bui die 1500 maar.... een
royaliteit die wij, met alle waardeering voor
de uitmuntende vereeniging, een beetje ge
vaarlijk vinden, daar zoo'n vereeniging als
deze eigenlijk wel tonnen gouds kan gebrui
ken, endan misschien nóg te kort komt,
haar werk dus telkens kan opdrijven, en tel
kens opnieuw bij den Raad kan komen, om
grootcre dekking van de tekorten. „Dóór zijn
we toch niet voor!" zei de burgemeester te
recht.
Gelukkig, dat in deze lange zitting ook het
humoristische van tijd tot tijd niet ontbrak.
Zóó, toen de beer Merens. dio zoo'n paar van
die lekkere stokpaardjes heeft, lustig op één
ervan voorreed, en betoogde dat. de gemeente
méér moet doen aan eerste hulp bij ongeluk
ken. Zeventien ongelukken per jaar met doo-
delijken afloop komen hier voor, riep hij
uit, waarop de heer Kruseman met lichtelij-
ken spot erop wees dat zelfs de besto dienst
van „eerste hulp" toch nooit altijd die onge
lukken zou kunnen verhoeden en evenmin de
gevolgen ervan altijd zou verhelpen. Waren er
niet bij 't laatste verdriukingsongeval indeN.
Gracht zevert dokters en twee zuurstofappa
raten bij elkaar?En loeh ging de dren
keling dood!.
Men lachte lustig, en de beer Merens .werd
nijdig. Ten onrechte, dunkt ons. Want hij
moest begrijpen, dat de lieer Kruseman toch
in het wezen der zaak gelijk had en de ge
meente hier niet de eerst-aangewezene is om
een officieeion dienst in te stellen!
Ook de burgemeester, dien wij allen weer
oprecht bewonderd hebben om zijn onver
stoorbaar humeur, zijn krachtige leiding, zijn
volkomen beheerschen van alle onderdeden,
zijn opgewektheid, kon vermakelijk uit den
lioek komen.
Zoo, toen de heer Thijssen erop wees, dat
als de rechtspositie van de politie agenten
geregeld is, die heeren volgens hun zeggen
meer liefhebberij in 'tvak zullen kriigen.
„Als ik hier niet zat, en niet als burge
meester moest spreken, dan zou ik hierop
willen zeggen: dat haal je de koekoek!" zeide
burgemeester Sandbérg op de meest leuke
wÜ7,e, onder onbedaarlijk gelach!
Maar meteen en dat was bet mooie
bewees de burgemeester dat hij heel die zaak
met rnsteloozen ijver had bestudeerd en voor
bereid, en dat hij zijn uitersten best doet om
de regeling van de positie der politiebeamb
ten zoo spoedig mogelijk voor den Raad te
brengen!
Het bedankje, door Mr. van Styrum na
mens den Raad gebracht toon men de be
grooting onder de knie had, was dan ook
méér dan een bloote beleefdheid. Dat kon je
merken aan toon en vorm en aan de warme
instemming van den Raad. Terecht!
Als ik ten slotte nog zeg dat de stem van
burgemeester Sandberg blijkbaar langzaam
aan krachtiger en beter wordt, dan heb ik
ditmaal geloof ik alles gezegd wat als
nabetrachting bij onze lange verslagen nog
diende gemeld te worden over deze begroo-
l i n gsvc rga d er i n gen
Do prijsuitdeeling op do tentoonstelling te
Gent-,
Over de prijsuitdeeding, welke door den
koning op de tentoonstelling van Gent plaats
had, schrijft het „II. v. Antw." het volgende:
„Al de vreemde commissarissen-generaal ko
men eveneens hunne diploma's afhalen en „het
kliekje" houdt eene ovatie voor Marraud, den
Franschen commissaris; men roept „Vive la
France", en roept niemendal voor do andere:
die moeten dat heel beleefd vinden!
De aflezing der prijslijst duurt zoolang, dat
vele personen de zaal verlaten. Ze hebben geen
ongelijk gehad, want de plechtigheid, welke tot
dan toe zeer schoon ia geweest, is op 't einde
bedorven geworden door iete wat de slimme
rikken eene apotheose, noemdon en voor dewelke
men heel het ballet van den Muntschouwburg
beeft ontboden.
Die jonge dames moesten den stoet d<er natiën
verbeelden en dat was nn weer eens een vinding
voor diegenen, die aan Fransehdolliiskl hun
hart. wilden ophalen.
De dames die Frankrijk verbeeldden droege
allen de phrygische muts en als do muziek
„Marseillaise" speelde, stonden de heerkl
recht en brachten e>ene ovatie aan de dansj
rossen.
De danseres evenwel, die België verbeeldd
moest het met heel wat minder toejuiching®
stellen.
Het geheel was oprecht belachelijk.
Do koning is het voorwerp eonor geestdrif
tige ovatie geweest bij het verlaten der tentoon
stelling."
Het Vlaamsche comitoit beeft hij het uitvoe
rend comité geprotesteerd tegen de uitsluiting
der Nedevlandsehe taal bij de plechtige prijs
uitdeeling.
De gedenkschriften van Li TTung Cliang.
Interessant voor menigeen zijn de dezer dagen
in het Engelsch vertaaWe gedenkschriften van
de Chineesche staatsman Li Hung Chang, die
indertijd zoo bekend was in Europa, vooral na
zijn reis. Die reis beteekende meer dan do uit
stapjes van andere vorsten en staatslieden,
meer haast dan wij Europeanen ons kunnen
voorstellen. Men moet bedenken, dat nog in
1900 geon enkele der toonaangevende Chinee
sche staatslieden een voet buiten China hal ge
zet. Wat ze wisten van Europeanen, dat be
reikte hen uitsluitend door den mond van de
vreemde gezanten en hun gevolg. Li Hung
Chang's reis was dus een groote nieuwigheid,
officieel gesanctioneerd door een dor eerste
mannen van het Rijk van het Midden. Li was
levenslang den Europeanen goed gezind; reeds
in 1862, aan het begin zijner carrière werkte
hij met hen samen tot onderdrukking van den
Tai-ping opstand. Over hun zendelingen, waar
hij eerst niet anders dan agenten van intrigee-
rende mogendheden in zag, oordeelde hij later
gunstiger. Zelfs verklaart hij, dat hij gaarne
Christen zou willen zijn, ware hij buiten China
geboren. Wat bij echter blijft verfoeien dat is
de afschuwelijke opiumhandel, die Engeland ten
bate zijner Indische financiers aan China op
dringt. Daarvan alleen, schrijft hij bitter, is
het dat millioenen nijvere landlieden, die brave
en welgestelde lieden kunnen zijn, tot armoede,
misdaad en zelfmoord vervallen. Toen de Kei
zerin-Weduwe op 20 September 1898 haar zoon
ter zijde schoof en een regeering in reactionai
ren zin begon te voeren, zag Li Hung Chang
het tot zijn schrik aankomen, dat zij het oor
zou leenen aan de leiders der Boxers, geloovend
dat die de vreemdelingen zouden kunnen ver-*
drijven. Na de inneming van Peking viel hem
als laatste levenswerk de taak ten deel, de be
trekkingen met de Westersche mogendheden te
herstellen. Twee maanden later overleed hij.
De portier.
Een dame, die zich Sonia teekent, typeert
don portier van een groot hotel in „Le Figaro"
vleiend, aldus:
Mijn bagage is beneden en het rijtuig wacht.
Ik kijk hem aan, ik glimlach tegen hem. Hij
ziet mij en neemt zijn pot af. Hij glimlacht
ook, maar minder, hij glimlacht als iemand,
die weet, waar hij staan moet. Het valt mij
eenigszins moeilijk te denken, dat mijn vacan-
tie voorbij is en dat ik een jaar lang zonder
hem zal moeten leven.
Hij is groot, forseh, min of meer blond,
bijna mooi. Ongedwongen draagt hij de mach
tige blauwe goud-gegalonneerde portiersjas met
twee kloine op de revers geborduurde sleutels;
het witte vest, de smalle, zwarte das zorgvul
dig gestrikt onder de boord; de pet met gouden
rand.
Ik had er soms genoegen in, hem te obser-
veereu, vooral dea morgens op het uur, dat
de reusachtige bijenkorf begint te leven; het
uur als de post wordt uitgereikt, als dc eerste
gasten komen en vertrekken, het uur van de
chocolat en van de couranten. Hij is reeds
het middenpunt van allee; tien mensehen staan
om hem heen, vragen hem, laten zieh door
hem inlichten; hij antwoord ze, glimlachend,
in een van de vijf of zes talen, die hij ver
staat. De telefoon schelt; hij strekt de hand
naar den ontvanger uit; hij houdt een gesprek
dat hij twintigmaal moet onderbreken, om een
bediende, dio voorbij komt, aan te roepen, om
oen order te geven aan een koetsier, die voor
rijdt, om eon reiziger te antwoorden, die bem
in de rede valt. Hij maakt zich nooit driftig
of boos. Hij is nooit zenuwachtig en bij heeft
een overwicht over alle andere menschen, dat
mij frappeert: hij weet alles.
Hij kent de groote attracties van de stad
iderlinge aansluiting in z.g. Verbanden hebben I
angesloten.
Uit het verslag van den directeur bleek vttJ.
Ier xlat de opperburgemeester van Berlijn thans
(oorzitter is van het bestuur en dat er behalve
„Zentral Stelle" nog in de meeste staten
komst wist hp mijn nasM?
mijn kamer en herkende hij mij. Ik gevoelde
mij thuis in dit etablissement, dank zij dezen
man, nog voordat ik mijn koffers had uitge
pakt.
Hij heeft allo denkbare égards voor de gas
ten, zonder opdringerig te zijn. Hij is gedien
stig op de manier als een man van de wereld
dat kan zijn. Men vindt op zijn bureau post
zegels en briefkaarten. Een telegram? Hij be
last zich met de verzending. Wat geld? Al'u-
blieft. Do brievenbus? „Doet u geen moeite
mevrouw." Een auto? Hij heeft zijn pet reeds
opgezet, loopt zonder haastig te zijn, naar den
uitgang van het hotel, wenkt een dicht bij het
etablissement stationnocrenden autobestuurder
en geeft hem de noodige aanwijzingen voor
den rit. Bij het terugkomen rekent hij nu^ den
chauffeur af en als deze do vreemdelinge een
beotje tracht af te zetten, dan weerhoudt hij
hem daarvan met een glimlach en een enkel
woord, dat begrepen wordt.
Hp is niet iemand, die mij dient, maar
ienland die mij beschermt. In deze palaces waar
van de directeuren onzichtbare machten zijn,
is hij het eenige wezen, van wien ik steun
ondervind, 't Is mij alsof ik, in de omgeving
van dezen man zijnde, de lucht van het terug
gevonden vaderland inadem. Hij is d,e eenige
in deze reuzenstad, die mijn taal spreekt. Hij
spreekt ongeveer alle talen en dezelfde gerust
stelling, de kalmte, die hij mij inboezemt,
brengt zijn bedaarde glimlach bij iedereen, wien
ook, teweeg. Daarom bewonder ik hem. Van
waar komt hij? Men weet het niet. Hij is van
een onbepaald type; hij spreekt Fransoh met
een accent, dat aan geen enkelen landaard eigen
is. Maar waarom zou hij een accent hebben?
Waarom zou hij een leeftijd en een vaderland
hebben? Hij heeft er geen behoefte aan. Hij
is de portier! (Hotelhouder.)
Dr. H. F. KUYPER. t
Te 's-Gravenhage is in den ouderdom van 76
jaren overleden dr. Herman Frans Kuyper, wel
bekend in vele kringen, vooral onder hen, die
zich met sociale aangelegenhedeen bezig hou
den. Dr. Kuyper toch was jaren lang hoofd
inspecteur van den Arbeid en in die hoedanig
heid heeft hij veel gedaan in de ontluikende
arbeidsbescherming, waarvoor hij zeer veel
voelde. Meermalen vertegenwoordigde hij ons
land op arbeiderscongressen.
De regeering erkende zijn verdiensten, door
hem te benoemen tot ridder in de orde van den
Ned. Leeuw. De begrafenis heeft, naar de Resb.
meldt, plaats Zaterdag 12 uur van het sterf
huis af naar het R. K. kerkhof.
NAAR INDIë.
De heer J. T. Cremer zal, naar de O. H. Ct.
mededeelt, vergezeld van zijne echtgenoote, de
zen winter een reis naar Indië maken.
VER. VAN NEDERL. GEMEENTEN.
In de gisteren ten Raadhuize te 's-Graven
hage, onder presidium van den heer Edo
Bergsma, burgemeester van Enschedé, gehou
den bestuursvergadering der Vereeniging v;
Nederlandsche Gemeenten werd door den direj
teur verslag uitgebracht omtrent het door hei
te Berlijn ingesteld onderzoek naar de werl
wijze en de verkregen resultaten der „Zentral
Stelle des Deutschen Stiidtetages". Daaru!
bleek dat deze instelling, in 1906-opgerichj
alleszins beantwoordt aan de daarvan gekoc:
terde verwachtingen en dat zij door de alg<
meene aansluiting der Duitsche steden veel
nuttig werk verricht.
Verschillende voorbeelden daarvan werde|
door den directeur in zijn verslag aangehaalj
en daarbij tevens vermeld dat thans geen vooi
stellen van de Rijksregeering meer uitgaan, di
de belangen der gemeenten betreffen zonder di
vooraf daarover het oordeel der „Zentral Stellej
wordt gevraagd.
Behalve de 3 vrije steden, Hamburg, Lubec]
en Bremen, zijn alle Duitsche steden met tei
minste het aantal inwoners bij de statuten bi
paald (25000) bij de „Zentral Stelle" aangi
sloten, terwijl de kleinere gemeenten zich doi
an het Duitsche Rijk afzonderlijke en ook pro-)
linciale „Stadtetage" bestaan, die de speciala
ielangen der gemeenten bij de betreffende auto-
iteiten voorstaan, zoodat de meeste groote)
Duitsche steden bij 3 dergelijke instellingen zijn I
laan gesloten.
In de bestuursvergadering kwamen voorts int I
behandeling de ontwerp-statuten der door de
Vereeniging op te richten Crediet- en Deposito-
Bank en werd besloten die in eene eerlang te
houden algemeene vergadering aan de orde te
stellen.
Door den directeur werd mededeeling gedaan
van den stand der bij de Vereeniging aanban*
gige vraagstukken.
Voorts werden door eenige bestuursleden nog I
enkele onderwerpen van gemeentelijk bciang be
sproken en werd algemeen de dringende nood
zakelijkheid betoogd van het tot stand komen
eener betere regeling van de financiëele ver-
j houding tusschen Rijk en gemeenten,
i In het bijzonder kwamen'ter sprake de steeds I
toenemende lasten die door het Rijk in de laatste
j jaren op de gemeenten worden gelegd zonder
i dat daartegenover eenige vergoeding wordt
verleend.
Besloten werd zich tot de regeetring te wen
den en er met klem op aan te dringen dat, ter
tegemoetkoming in den nood van verschillende
gemeenten, ten spoedigste wetswijziging tot
stand kome.
HET STATION NIEUWERSLUIS
Onze correspondent te Hillegom schrijft onsI
Voor eenige dagen las ik een stukje over
bovenstaand onderwerp. Wijl ik uit die streek
geboortig ben kan ik allicht voor de lezers onzet
courant nog eenige bizonderheden mededeelen.
Het station Nieuwersluis is de plaats van in
stappen voor Nieuwersluis zelf, met zijn riante I
omgeving en klein garnizoen in de voormalige
pupillenschool, voor Loenen a. d. Vecht, waar
van N. een deel uitmaakt, voor Ter Aa, Vinke-
veen, Wilnis en Mijdrecht, 't Stoppen van zoo
vele treinen daags maakt 't station zoo druk,
Zooals in „het Huisgezin" zeer juist staat i9 I
hier een oud recht, waarop de oud-patricische
adel Doude van Troostwijk, Van Otten, Clifford
niet weinig trotsch is. Hij heeft dan ook alle ge-1
torn aan zijn recht dapper geweerd en processen
gewonnen. Ik zelf ben er getuige van geweest
dat een sneltrein ('t was in den tijd der rozen-
tentoonstelling te Dusseldorp) expresselijk voot
den heer van T. stopte, die een kijkje op de
expositie wenschte te nemen. Ik zag den hoofd
conducteur met zijn pet in de hand den bezitter
dezer meer dan koninklijke rechten naar diens
compartiment le klasse geleiden. Want ook voor
de „doorloopers" heeft (leze „petit roi" zich hel
recht voorbehouden dat ze op verlangen voor
hem zullen stoppen. Het drukke verkeer en
de nog drukkere verwachtingen, als Nieuwer-
sluit weldra ook eindpunt is van de spoorlijnen
door de Haarlemmermeer, geven mij de over
tuiging, dat niet meer treinen moeten doorloo-
pen dan thans geschiedt. Ik hoop dan oök dal
de heer v. T. die zeer gesciiikt een ton gouds
kan ontberen, den voorslag zal weigeren. Maar
wat ik hier nog eens duidelijk en met klem
betoog is de meer dan noodzakelijke verbree-
ding van het ééne voetpad, smalle perron. Voor
heen was de toestand levensgevaarlijk: van en
naar 't perron moest men de rails over die
slechts door een waarschuwend woord van een
beambte werden beschermd. Ik herinner me nog
zeer goed, hoe ik voor een achttal.jaren den
candidaat-notaris den heer Joh. Kruseman zag
vermorzelen. Met een paar inspecteurs der S.S.
heb ik met een paar commiezen dér H. IJ. S.,
die ook getuigen waren dezer verschrikkelijke
gebeurtenis, een conferentie gehad in de wacht-
Met klem wees ik bij die I
en laten om zoo goed mogelijk aan deze be- van den monsoh en het Christelijke beginsel,
stemming te beantwoorden en het doel te be- wanneer allereerst voor een goeden grond
reiken. In dien zin moet het dan ook niet wordt gezorgd om te kunnen bouwen op eon
LI. verwonderen, dat de katholieke vrouwonbe- degelijk fundament.
Louter van het standpunt der vrouwen be-j weging zich geenszins buiten het gezin en ge- j Zoo is 't ook in de toestanden van de huis
weging beschouwd, komt voor do armste zin.sloven wil plaatsen. Integendeel, op het industrie en de roeping, weke op de voor-
klasse nog heel wat meer en ook heel wat gezinsleven eu op het gezin zelf is voor alies naamste paatsen door een Katholieke Vrou-
anders kijken, clan verbetering van enkel stof- kef eerst do aandacht gevestigd, omdat buiten wenbewoging, moet worden vervuld,
felijlce toestanden. Ook hier ligt de kern weer den goeden slaat van dat gezinsleven geen] Dit is dau ook bet grootste verschil van den
veel dieper dan in enkel stoffelijke verbete- enkele stoffelijke verbetering inderdaad voor strijd in de buisindustrie tusschen sociaal-
ring kan worden bereikt Dit wordt bet zui- nu eu de toekomst een blijvende verbetering democraten en katholieken. De sociaal-demo-
verst aangegeven door het doel, dat do ka- zal kunnen wezen. De kern van het geestelijk cralen willen de toestanden verbeteren; dat
tholieke vrouwenbeweging zich stellen moet. en ook van het maatschappelijk leyen is daar- j willen de katholieken ook. De sociaal-denio-
Dit doel is niet alleen zorgen voor betere in gelegen, en zonder dat daarnaar ge- era ten willen stoffelijke verbetering en de
on, als men het zoo wil uitdrukken, voor meer streefd wordt zal alle werken niets na ten. katholieken willen hetzelfde hereiken. Maar
nenschwaardige positie in de maatschappij. Men moge wettelijk nog zooveel goede bepa- afgezien van het feit, dat de middelen, welke
Het geluk of ongeluk is niet enkel gelegen lingen kunnen maken, bet zal niets uithalen, j hierin door beide partijen worden gebezigd,
in iets meer of minder. Het geluk ligt veel wanneer het niet gaat volgens het Christelijk meestal een hemelsbreed verschil zullen aan-
djeper, het ligt in de tevredenheid met het beginsel of wanneer die goede bepalingen nietwijzen, zijn ook de motieven geheel andere
eigen geweten, in de overtuiging van een j toepassing vinden in een omgeving, waar vol-on worden die in het katholieke kamp dieper
geestelijke bestemming van den mensch. Het geus de algemeene christelijke - beginselen en meer afdoende gezocht. De sociaal-demo-
ligt in het bewustzijn, dat de mensch voor van moraal en godsdienst geleefd wordt. craten zullen hardroerende tooneelen weten
iets anders is geschapen dan alleen voor het j De kern van alle sociaal werken is gele-op te hangen van de huiselijke toestanden bij
aardsche bestaan. De katholieke vrouwen be-gen in deze opvatting, en ook het eerste doel de menschen, die in de huisindustrie werk-
weging gaat geheel te werk in die beteeke- der Katholieke Vrouwenbeweging is, in die zaam zijn. Zij-zullen luide roepen om meer
r.is. Het doel is, de vrouw, in welken staat richting op alle gebied te,werken. Zonder dat mensch waardigheid, hetere jengdopvoeding,
>of stand zij ook moge leven, diep te door-! daardoor de Katholieke Vrouwenbeweging en voor jeugdorganisaties werken. Maar
dringen van hare vrouwelijke bestemming, nog als een zuiver geestelijk instituut moet daarbij wordt uit liet oog verloren, dat dit
jzoodat niet enkel wordt nagestreefd de vrouw worden gekenmerkt! Geenszins. Maar aan de alles niets geven zal als niet nog verder wordt
je eer of minder in dit leven te laten zijn, stoffelijke verbetering moet de godsdienstige gegaan en wordt teruggekeerd tot liet, punt
snaar om haar geestelijk en moreel ervan te bestemming van den mensch ten grondslag 'van noodzakelijkcn uitgang, dat verlaten is
doordringen, wat zij met de eindbestemming leggen. Of met andere woorden: alle sociaal 'en over liet hoofd wordt gezien, dat allereerst
vea den mensch en dus ook van de vrouw, j werk kan alleen dan succes hebben, in aan- dient te worden gezorgd voor het inprenten
jfvoor oogen, geestelijk en stoffelijk doen moet I merking genomen de geestelijke bestemming van liet hoogere motief, voor 't beginsel van
godsdienst, waaruit moet voortkomen goej
moederschap, goed ouderinzicht, opvoeding
gezinsleven, eendrachtig samengaan eu tel
Islotte oen billijke organisatie op Christelij
ken grondslag om billijke toestanden te heif
krijgen, waarvoor de voorwaarden allen-
verdwenen door gemis aan moraliteit el
Christelijk gemeenschapsgevoel, dat plaaf
heeft moeten maken voor de eigen persoor
I Dikheid, die door geen band of wet wil zijl
l gebonden eu waaruit de hedendaagsche mil
1 standen voor liet grootsie deel zün voort gif
j komeD.
Zoo moet ook hier om te beginnen of, nu <1
toestanden eonmaal zoo diep zijn ingevretei
in. onmiddellijk samengaan met stoffelijk!
j verbetering, worden gewerkt om het godj
I dienstig begrip en de daaruit voortkomend
verplichtingen onder de arbeiders, ook dij
huisindustrie beoefenen, daarover handelel
We thans, te verhoogen en te verdiepen 1<T
vens. Dit moet niet enkel zoo worden vew
staan, dat bijv. cursussen enz. zou dei) moelos
j worden gegeven, al zou hiervoor als dc ouil
standigheden gunstig zijn, veel voor te z.ea
gen wezen. Dit moet zoo worden verstaan
dat niet enkel voor de maferiecie vorbeterinl
moet worden gezorgd, maar ook invloed moei
worden uitgeoefend op de opvoeding in hel
I gezin. We raken hier een teere kwestie aart
Er wordt immers altijd gezegd, dat vau opj
voeding in een gezin, waar geen lichtgeeif
lucht, geen ruimte is, geen sprake van opj
voeding wezen kan. temeer waar kinderen
