Woensdag s hoveksber isi&
DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
IQCO
400
300
150
611
15
Letterkundige kroniek.
De Paus en de Pers
DE OUDE TOON
SOndephuisvest 2®«2I»13S iisarfen
ÜEB3TÊ BLAD.
3btt« Jaargang Ho. 2899
Buroaaa van Rednoiie aa Adasinistratia
iKiierooatamonaaB ToSeffoones^coaiep 2426.
Oit nummer bestaat uit
tra ge bSaden.
HF< Duidelijk.
>b „Local Option."
Géén „vraemde taktiek?'*
wom° X
ABONNEMENTSPRIJS*
Pfsr f maanflwt voor Haarlem» 71. IR
V«w rf« waar een agent 5» geverthfi fr«H£ «er sremj 1.35
Voor de overige plaataen in Nederland franeo per poet 188
Afzonderlijk» nummer» 8.03
PRIJS DEK ADVEKTKNTI8N»
Van I8 vogels 60 eont («ontant 50 eent). Iedere regel aieer 18 et
fluiten Haarlem en de Agentschap pen 15 et, per regel Baitani SO et
Dienstaanbiedingen 25 et (fi regels), driemaal voor 50 et (i aontautk
Alk betalende abowné*» dit blad, db In Kei Keelt
GULDEN ba
levenslange «nfO,
aehiktlieki tot
awtaa
GULDEN ba
«varüjdea.
OUIJ3EN b9
«erUee vaa ces
band «t
kQo. KQa Tolgeaa ie bepaliag«B da pollweta
GULDEN ba
ver]is» vaa
«és ooc.
tegea «ngehikkee vemtoi traan
GULDEN M|
verlies va*
«da dwita»
3ULDEN ba
verlies va*
één
vÖKviagafc
GULDEN t»l
verlies vaa
andarea
Ik «!ft«erlot éeswr Mrarea vrardt
deer de Kaatsehand «HaKuiadts Algeaaemw V«wk«iaeskni* ie BeMis.
i
CffTS
AGENDA.
6 NOVEMBER.
Gebouw Sint Bavo R. K. Volksbond
Rederijkers. 89 uur R. K. Bureau van
Rechtskundig' advies, inzake arbeidersbelan
gen.
Schouwburg Jansweg 8 uur
Het Teek.cn des Kruises.
Sociëteit „Vereenigiug" 8 uur
Haarlem's Zanggenot. Feestconcert.
A p o 11 u t beater Barteijorisstraat
V oorstellingen.
Bioscope Union Schoterweg Voor
stelling.
Bioscope-theater Groote Markt
Voorstellingen.
Te y Ier Museum Tentoonstelling van
teekeningen, behoorende tot de kunstverzame
ling van Teyler's museum, portretten, portret-
scheteen en figuurstudies.
Bisschoppelijk Museum (Jansstr.
79). Geopend eiken dag van 10—5 uur, tegen
betaling van 25 cents. Uitgezonderd Zaterda
gen en R. K. Feestdagen.
St Vincentiue-bibliotheek N. Groen
markt 's avonds van 7)4—9 uur geopend.
St. V i n c e n t i u s-bibliotheek Anlho-
niestraat des avonds van 7)49 uur geopend.
Onlangs hebben we gesproken van de reden,
waarom de S. D. A. P. zoo geweldig reclame
maakt met Douwes Dekker en zijn kornuiten, on
danks de scherpe afkeuring van het gedrag dezer
rumoerige lieeren door alle, ook soc.-democra-
tische, Indië-kenners.
We zeiden toen: alles wat tweedracht, haat
en ontevredenheid zaaien wil, heeft van de S. D.
A. P. steun te wachten.
Welnu, dit gevoelen wordt nu door duidelijke
uitspraken van de S. D. A. P. zelve als waar
bewezen.
Van Kol heeft nl. in een interview op zeer
stelligen toon gezegd dat Douwes Dekker en
diens beweging hem zéér onsympathiek zijn, dat
gouverneur-generaal Idenburg volkomen gelijk
heeft en dat de „Indische partij" van deze drie
kabaalmakende Indiërs Indië in den kelder zou
helpen.
In „1 let Volk" vindt men van dat alles niets
De makke schapen van de S. D. A. P. mogen
dat niet weten.
Maar de Loopuiten en de Kleerekopers gaan
trouw voort, de drie revolutionaire onruststokers
op „volksvergaderingen" te patroniseeren.
Waarom?
„De S. D. A. P. staat in het algemeen sym
pathiek tegenover elke beweging, der Indische
„bevolking naar zelfstandigheid en economische
„verheffing," zoo staat er in een communique,
dat naar aanleiding van de ronde woorden van
/an Kol door de ietwat-beangste S. D. A. P.-
'eiders wordt uitgegeven.
Is dat niet duidelijk genoeg?
Iedereen, die tegen het wettig gezag optreedt,
die de maatschappelijke orde in Indië met droo-
•nen van „zelfstandigheid" en „zelfbestuur" wil
omver-gooien, is der S. D. A. P. „sympathiek".
Och ja: alle beetjes helpen, en al oordeelt
men zulke plannen volkomen gevaarlijk, dwaas
en ergerlijk, als ze maar haat en tweedracht
zaaien, heeft men er bij de hoofdlui der S. D.
A. P. „sympathie" voor, die zich uit in „agita
tie" en „reclame"!
Wij ontvangen uit verschillende plaatsen
in den omtrek bericht dat zich daar gevormd
hebben plaatselijke comité's om te bevorde
ren bet stelsel van „local option" in de drank
bestrijding.
En tot onze verbazing zien wij daaraan al
lerlei katholieke bonden en vereenigingen
meedoeu, „Kruisverbond" niet alleen, maar
R. K. Volksbond, vakvereenigingen, enz.
Het komt ons voor, dat een ernstige waar
schuwing liier niet misplaatst is.
Het stelsel van „plaatselijke keuze" is vier
kant in strijd met het beginsel dat aan de
katholieke drankbestrijding meet ten grond
slag liggen, en ook op zichzelf zijn er groote
gevaren en bezwaren verbonden aan dit sa
mengaan van allerlei richtingen, waarbij be
ginselen en grondregelen dezer katholieke
vereenigingen zoo vaak in 't gedrang komen.
Voornamelijk echter om het principe van
dwang, dat aan de „local option" ten grond
slag ligt, kan een katholieke vereeniging die
op een onder standpunt moet staan, met die
beweging niet meedoen.
Groote voorzichtigheid zij dus aangeraden;
zoo ooit, dan is dit een zaak, waarbij de
geestelijke adviseurs een krachtig en deskun
dig woord hebben mee te spreken!
ziel van ons kind hebben gezegd, eigenlijk
een minder belangrijke zaak zou zijn, die
nu best naar liet tweede plan kan worden
achteraf gezet.
„Het Huisgezin" meent, dat men degenen
die de gelijkstelling van ons bijzonder on
derwijs willen losmaken van de kiesrecht
regeling en deze laatste voorop willon stel
len, niet mag voorstellen, als volgende een
„vreemde tactiek".
- „Men smoort zoodoende zegt onze Bos
sche collega wat in de kringen van het
volk gedacht en gezegd wordt, hetgeen ver
zet uitlokt en tot teleurstelling leidt.
„Meent men, dat in de Kamerclubs dor
rechterzijde deze zaak niet van alle kanten
zal worden bezien en besproken?
„En wat kan er dan tegen zijn, dat ook
de pers beziet en bespreekt?"
Of nu juist die achterstelling van de on
derwijskwestie „in de kringen van het volk"
aan de orde is? „Het Huisgezin" schijnt het
te meenen: wij voor ons gelooven er niets
van. Integendeel, wij meenen dat in liet
katholieke kiezersvolk althans nog sterk
leeft dezelfde meening die in den verkie
zingstijd altijd werd vooropgesteld: de finan-
cieele gelijkstelling van het bijzonder onder
wijs is nummer één.
Dé,drom werd er bij het bespreken der
Troonrede overal gesproken van „den kap
stok" waaraan de nieuwe regeering de ge
lijkstelling wilde ophangen.
Nu is, niet uit het volk, maar in een of
twee katholieke kranten, plotseling de kwes
tie gerezen: zou het niet beter zijn, dien'
„kapstok" nu maar te gaan gebruiken? Hot
„waarom" van deze plotselinge frontver
andering hebben wij nergens uiteengezet ge
zien. Maar wel is ermee bereikt, dat reeds
in alle couranten het bekende artikel, van
„De Standaard" de ronde deed, onder het
opschrift: „De coalitie valt uiteen"
Wij vragen nog eens: wordt dat werke
lijk „in de kringen van het volk gedacht
en gezegd"? Weineen: men wil verbetering
van het kiesrecht, maar daarnevens en vóór-
al: regeling der onderwijskwestie.
En nu blijven wij hot „vreemde tactiek"
noemen, om publiek, zander d u i d e 1 ij k
aangegeven redenen een frontveran
dering in ons politiek optreden te bepleiten,
waardoor het Roomsche kiezersvolk in den
waan wordt gebracht, dat alles wat wij in
de verkiezingsdagen over de school en de
V.
Mgr. li. H. Benson. Trots-
pijnbank en schavot. Deel I.
son erhSw'50'16 schrijver Robert Hugh Ben-
grooter helt ei?.n "l,0113 land ho° lanSer ll0e
waardi"' zijn dan u loman(i 2011 dat meer
ter eti prozaBt Johame. j8te,,na^
dat zijne werken een even groetenindruk
op hem gemaakt hebben als die van Percy
Bysshe Sheiley en den kardinaal Newman.
Er verschenen van eanige zijner werken
eminente traductiën in onze taal. Thans
zendt de Njjmeegsche firma TiemesenVer-
kuijl ons het bovengemeLde boek ter be
spreking, waarvan de vertaling bezorgd is
door Christine Tiemesen. Zij heeft als ver
taalster hare sporen verdiend. Behalve dit
«book of fiction" vertaalde ze ook hot reli-
Sheuse „Leven van Jezus", door Mother Ma-
1 y Loyola, en met eere. De Engolsche schrij
vers schijnen competenter vertalers gevon
den te hebben (ook Sheehan is in onze taal
««nemend bewerkt) dan de Fransche en de
uitsehers.
Men weet, dat Benson een bekeerling is.
Ye0*'tig! jaren oud en woont in vol
te pL eenzaamheid op Hare-Street-House,
'igford., epc kleine stad in de nabii-
kelijks reist hij naar Londen en preekt er
heid van Cambridge. Zijn eenig gezelschap
vormen een dokter en een kunstschilder,
die hetzelfde huis bewonen. Hij leeft voor
zijn schrijversberoep en zijn predicatiën: we-
des Zondags tweemaal. Te Rome, waar hij
in de kerk San Silvestro (naast het hoofd-
I postkantoor) vastenconferenties hield, ver-
kreeg hij de monseigneuriale waardigheid.
Men verwacht algemeen, dat hij eens Bis-'
schop zal worden, dat hij wellicht als Pri
maat van Engeland eenmaal den zetel zal in
nemen, dien Manning bekleed heeft. Het zou
wel een unicum zijn in de kerkhistorie: de
zoon van den Anglicaanschen Bisschop van
Canterbury als Roomscli Kardinaal en
Aartsbisschop van Westminster! Thans
schrijft en predikt hij dus, en beantwoordt
een ontzaglijke correspondentie, die hem
soms wel eens. aan het klagen brengt. „Voor
al de dames, zoo verzucht hij ergens, ken
nen in dit opzicht geen medelijden. Ze
schrijven mij brieven en vragen me de on-
noozelste zaken, die ze in, 't eerste 't beste
handboek' kunnen naslaan. En als men daar
op niet antwoordt, dan krijgt men een nieu
wen brief: „Aangezien ik veronderstel, dat
mijn schrijven van dien en dien datum U
HoogEerw. niet bereikt heeft, zoo veroor
loof ik mij, mijne vraag nog eens te hor
halen"..." Le pauvre hommel Hij heeft
haast geen' tijd, meer, om boeken te schrij
ven wat toch znn lievelingswerk is. Voor-
Ziezoo, de „Nieuwe Rott. Courant" heeft
den oudeu toon weer te pakken
Ze is weer bekomen van ontsteltenis der
roode invasie, de stedelijke begrootingsde-
batter. zijn voorbij en nogal zonder ongeluk-
keu voor de liberalen afgeloopen, de oude
zelfgenoegzaamheid komt nu weer hoven, en
het gaat weer het oude gangetje.
„Wij, liberalen, zijn bet puik der natie",
dat is de grondtoon van het liedje dat het
Rotterdamsche blad zingt, zij bet ook in heel
wat mindeir-beschaafde voordracht dan iti de
groote dagen van weleer, toen de „Nieuwe
Rotterdammer" bet wachtwoord uitgaf in de
alsdan-machtige liberale j»artij!
'tHoofdartikel, dat het liberale blad gis
teravond gaf over bet „Algemeen Verslag"
op de Staatsbegrooting, spreekt boekdoelen.
Dat is van een arrogantie, een zelfverheer
lijking en een zelfgenoegzaamheid, naast
grenzenlooze verachting van „die elericalen",
die u doen versteld slaan voor een moment,
totdat go in lachen uitbreekt.
Een korle aanhaling uit dit artikel mag
niet ontbreken.
„Het eerste gedeelte (van Git 2iLifee7?ieen
f,Verslag) is het lezen niet waard. Daar
„zijn de van Wijnbergen 's en hun aan-
„hang aan het woord, om de slechtheid
„van wie links gestreden hebben, te be
wijzen. De paragraaf vindt haar hoogte-
„punt aan het sfotuitgezonderd dan
„de fantastische bespiegelingen over eene
„partijformatie, die er niet is, en ook
„voorloopig niet komen zal in eene
„kostelijke beschouwing van „enkele le-
„den die den uitslag der verkiezingen
„tot „eene zegepraal van de Loge" ver
klaren» en deswege aan de regeering
„gevraagd wenscken te zien, of het niet
„noodig zou zijn omtrent do werkzaam
heid der Loge een onderzoek in te stel-
„lon!
„Het moeten, dunkt ons, staatslieden
„van de bovenste plank zijn, die zulk een
„kijk op de verkiezingen hebben. Zij heb
ben gewis in eene geiten fokvereeni ging
„onder voorlichting van een geestelijk
„adviseur hunne politieke opleiding ge-
„no ten".
Is het niet mooi!
Ge vraagt, of de „N. Rott. Ct." soms de er
gerlijke dingen, die men aan Links onzer
zijds verwijt en die zooals in het verslag
terecht wordt gezegd, tot de conclusie voe
ren, dat men zich links heeft schuldig ge
maakt aan „misleiding der kiezers" en
„vertroebeling van den verkiezingsstrijd door
het brengen- van bedriegelijke leuzen", men
zou willen vragen, of de „N. Rott. CrL" dat
alles nu eens weerleggen gaat?
Immers, wij weten lioe povertjes en akelig
in hetzelfde Algemeen Verslag, al is liet ook
door liuksche rapporteurs opgemaakt, de
aanklachten der Rechterzijde zijn beant
woord!
Welneent
Het povere antwoord der nnksche Aamer-
leden acht de „N. Rott. Crt." eigenlijk gezegd
voor „de Van WijnbergenV nog „te veel
!eer"!....
En met de aanhaling van een paar kleine
(al boeken, waar de thema's zijner predica
tiën een grondige uitwerking vinden. Eén
daarvan (ik weet niet, of liet al versche
nen is, doch de schrijver spreekt er over
in een interview) is getiteld „Christ in the
Church" Het hoofdmotief daarvan i3, aan te
toonen, hoe de apostolische voorstelling van
de Kerk ais Lichaam van Christus niet is
een poëtisch verdichtsel, maar de uitdruk
king voor eene werkelijkheid van do aller
grootste beteekenis. „Mijn gedachte, zoo
zegt hij, die ook die der oudste Christenen
en der Apostelen is, luidt aldus: Jezus Chris
tus is niet dood, heeft de aarde niet ver
laten. Hij heeft een Lichaam, waarin hij
Zijn leven hier op aarde voortzet en zal
voortzetten tot aan het einde der wereld. De
Kerk is een Lichaam, niet een systeem, Ha
re stem is Christus' stem, Hare macht is
Christus' macht. En het is daarom, dat Zij
zonden vergeeft, zieken geneest, en alle da
den Christi verricht."
„Maar daaruit volgt ook," zoo^ gaat hij
voort, „dat de geschiedenis der Kerk iden
tiek is of althans parallel loopt met de ge
schiedenis van Christus. Zij heeft hare aan
biddende herders en wijzen gehad, haar kin
dermoord in Bethlehem, hare jaren van stil
geluk in Nazareth. Zij heeft haar openbaar
leven gehad, toen ze heentrok door-
Europa en tot aan het verre Thule de blijde
boodschap bracht. Zij heeft haar intocht in
Jeruzalem gekend en oniuiddeMiik daarop
misselijkheden uit rechtsche strooibljetten uit
deu Achterhoek of uit Zuid-Limburg (of wie
weet waar vandaan, want we hooren niet eens
waar die pietlutberigheden thuis behoorenl)
acht de „N. Rott. Ct." op den ouden hoogen
toon zichzelf en hare partij vrijgewasschen.
Ze spot dan nog een beetje in echt-liberale
zelfgenoegzaamheid, weet van haar stoken
tegen de Roomscken, van haar godsdienst-
haat-zaaieu, van haar kleine middeltjes om
het voor te stellen alsof Rechts de Openbare
School zou opdoeken, kortom van heel haar
lastercampagne van voor ©enige maanden
niets meer af, en concludeert op steeds den
zelfden hoogen toon: houdt openbare kiezers
vergaderingen, gij Rechtschen, waar wij kun
nen dehatteeren, en dan zult ge die „kin-
deraehlige leute-rpraat" ove^ de Loge „niet
langer van nood© hebben".
Wordt hier bedoeld, dat als wij de linksche
propagandisten en schreeuwers in on z e ver
gaderingen toelaten, en hen van hun stand
punt in onze vergaderingen laten spreken,
die lieeren minder anticlericaal, minder
godscliensthatend, minder oneerlijk, minder
hoonend, minder valseh zullen zijn?
Ocb neen.
'tls maar bij wijzo van hatelijkheid gezegd.
Zoo iets als „je durft niet met óns, liberalen,
dehatteeren!"
Alsof er geen Van Bosten, geen Van Vuu-
ren's bij ons waren, alsof bet debat dat
in do stukkon, en nog meer: in de Kamer,
wordt gevoerd, waar g©en kans op tribune-
sucoesjes of Imurlinger.-applauEf is, niet véél
beter en grondiger en degelijker en overtui
gender en onpartijdiger was dan goedkoop
sneoes in volksvergaderingen!....
'tls „de oude toon", die hier wordt voor
den dag gehaald.
„Wij liberalen het intellect", dat klinkt
erin door.
Met haat en verachting voor 't „clerical©
zoodje", dat immers zoo verre staat beneden
dat edele liberalendom!.
Toch....
De toon is weer als vanouds. En de ma
nieren ook.
Maar ons Nederlandsche volk laat zich nu
door dezen toon en die manieren niet meer
beetnemen
„Uw booge sprongen zijn nit", zoo kan
aan de „N. Rott. Ct." en hare kornuiten ge
zegd worden» en al de minachting die zij
toont voor die ./schijnheilige" Rechterzijde,
valt op haar zelf terug.
Want ditzelfde „Algem. Verslag" dat de- N.
Rott. Crt. vanwege het forsche rechtsche re
quisitoir dat erin staat opgeteekend, zulk een
„pamflet" vindt en „het lezen niet waard",
tcont allerduidelijkst aan, dat het met de
macht der oude libeTale partij gedaan is,
dat andere leuzen, andere eischen, andere te
genstellingen hun intrede hebben gedaan in
de staatkunde, dat de groote strijd nu gaat
loopen, huiten het „neutrale" liberalendom
om, lussehen geloof en ongeloof, beide ge
prononceerd
Wat de „N. Rott. Ct." beschouwt als „ver-
kiezinge-varia", zijn inderdaad teekenen van
een geweldig ideeënconflict dat de maat
schappelijke verhoudingen in geheel andere
banen brengen zal, al de zelfgenoegzaamr
heid, arrogantie en „ouden toon" van het oud-
liberalisiue ten spijt!
Onze Romeinscho correspondente schrijft
i ons:
De „Civilta Cattolica" brengt in zijn num
mer van 1 Nov. een belangrijk schrijven van
den Paus aan Pater Chiaudano S. J., die nu
de leiding van dit gewichtig katholiek tijd
schrift op zich genomen heeft.
Na welverdienden lof aan de „Civilta"
hebben toegezwaaid, herhalend wat Z. H.
hun bet vorig jaar schreef, dat zij gedurende
een reeks van jaren steeds de katholieke in
stellingen en leeringen hadden verdedigd te
gen alle dwalingen en dwaal]eeraars, met de
volste toewijding en godsdienstige gehoor
zaamheid aan den Stedehouder van Christus,
gaat de Paus aldus voort:
„Zoo groot is de achting die Wij, welver
diend erwijze, koesteren voor nwe zuiverheid
in de leer, godsvrucht en wijsheid, dat Wij
n ten zeerste waardig achten aan het hoofd
te staan van zulk een uitstekend gezelschap
schrijvers, en daarom verheugen Wij ons er
over u aan de spits te zien staan. En geer
oogenblik twijfelen Wij er aan of gij zult ten
volle aan onze verwachtingen beantwoorden;
Onder uwe leiding zullen zij dus voortgaan
met getrouw, zooals zij steeds deden, de zaak
van de Kerk en den Opperpriester van Rome
te verdedigen, en te midden van de zoo groote
en zoo algemeen© verslapping van het Ge
loof en de goede zeden, zullen zij, standvas-
I tig, zich houdend aan de voorschriften van
1 den Paus, steeds zorg dragen dat in dit hun
tijdschrift, alle andere couranten, die geheel
en oprechtelijk katholiek zijn, steeds een
voorbeeld zullen vinden en tevens hulp, voor
lichting en bemoediging".
In de nabijheid der Rialto-brug te Venetië
is op een nieuw gebouw een bronzen plaat
aangebracht, waarop te lezen staat:
Ecce summum opus Papae Venitiis.
(Dit is het grootste werk van den Paus
te Venetië).
En welk is dit grootste werk van Pins X
in de Stad dor Dogen? Het is bet door en
door katholieke blad „La Difesa", dat door
Kardinaal Sarto opgericht werd,.en dat d&Ar
gedrukt wordt.
De Paus is niet enkel de oprichter, maar
ook de ijverige en vurige verbreider van dit
blad. Van huis tot huis ging Kardinaal Sarto
per gondel persoonlijk abonné'e op de „Di
fesa" werven. En de Heer zegende dezen on
verdroten arbeid. Dank zij dit blad, dat over
al doordrong, is er in het politieke leven een
keer gekomen. Het gemeentebestuur, dat der,
Kerk vijandig was, is gevallen en werd door
een den godsdienst gunstig stadsbestuur ver-i
vangen. Het kerkbezoek is toegenomen,
het geloof is verlevendigd: Venetië is wedet
eene Christelijke stad geworden.
Giuseppo Sarto had dus wel het recht
Pius X geworden te zijn, ten einde ijverige
werkers voor de goede pers aan te moedigen,
deze woorden te schrijven, die een program
ma zijn voor zooveel onnadenkendeu en zor-
geloozen: „Het is niet voldoende katholiek^
couranten uit te geven. Men moet zich in
spannen deze zooveel mogelijk te versprei
den, zo zooveel mogelijk doen lezen, voorna,
ntelijk aan hen, die do christelijke liefde ona
gebiedt te ontrukken aan den verderfelijken
invloed der slechte pers".
Mgr. Carnara, bisschop van Salamanca
sprak eens dit heroïsch woord: „Indien hel
noodig ware, ten einde een Katholiek bla<)
op te richten, dat voldoet aan de eischen vai»
heden, om de Kathedraal van Sevilla t<
verkoopen, geloof ik, dat ik niet zou aarze
len, dit te doen"
De Clerus van Weenen heeft besloten
ten einde bet verspreiden van de goede per-
te bevorderen, om eiken Zondag in verschil
lende kerken een preek te houden, waarii
den vuistslag in haar aangezicht, en de ver
volgingen, de versmadingen en de kroning
met doornon. Nu zijn we tot de laatste pe
riode van haar lijden gekomen wellicht
is de dood en de graflegging der Kerk nabij
en hot duurt nog een langen tijd, eer de
morgen kriekt der verrijzenis, wanneer de
Veertig Dagen aanbreken en het glorieuse
Pinksterfeest, waarin het stormgedruisch en
de vurige tongen zich zullen losmaken uit
de diepten der eeuwigheid Men ziet uit
het geciteerde, wat origineele denker deze
literator is. Niemand zij echter beducht, in
Benson's romantisch oeuvre door theologi
sche bespiegelingen vermoeid te zullen wor
den. Hij onthoudt zich daarvan. Marie Corel-
li, wier „theologie" en bovendien nog eene
van don koudon bodem is, mocht zich hier
aan spiegelen.
Vooraan in het hoek ziet ge een iraaie
afbeelding van Maria Stuart: dat neemt al
aanstonds in. De Nederlandsche Katholieken
hebben een veneratie voor deze martelares.
Dat is vooral het, werk van haar posthu-
men paladijn De Rijk, die haar in gedegen
artikelen en innige verzen verdedigt! en ver
heerlijkt heeft. Ge herinnert u die achoone
regels
„Zoo lang er tranen zijn, zal men ook
tranen plengen,
O koninklijke Doode, op Uw graf..."
Nochtans wordt in dit eerst* des' nos
maar terloops van haar gewaagd. Onder
haar beeltenis staat een citaat uit doel III
Het werk verschijnt n.l. in 4 deelen, doch
elk deel vormt een afgerond verhaal. Ij
meen, dat de Schotsche koningin in de ver
dere deelen een beduidenden rol speelt. Latu
ik nu over het eerste deel eenige puntei
adnoteeren.
In het eerste hoofdstuk is Robin Audrey,
de zoon van een landedelman, op weg naai
zijn meisje. Maar niet schitteren zijn oogen
noch zingen zijn lippen. Zijn vader heef
hem gezegd, dat hij het moede is, ter will(
van zijn Roomsch geloof almaar boeten t<
betalen aan de regeering en koningin y.liz^
beth: hij wil Protestant worden. Vandaag
Robin's somberheid, die hem wel een oogen'
blik verlaat, als in het huisvertrek Mar
jorie Manners hem tegentreedt, en hij haar
.gedenkend, dat de eerbied de liefde moei
voorafgaan, eerst de hand en de lippen kust
Robin wil de onaangename zaak te berde brei
gen, doch, zooals dat moer gaat, komt hij ei
niet spoedig toe. Marjoria, die bemerkt dat ei
iets niet in den haak is, moet hem op weg het
pen en dan vertelt hij alles. Ze komen overeei
dat hij voor Paschen (wnneera de overgang
zal plaats hebben) het vaderhuis dient t<
verlaten. Liefde en Godsdienst snoeren hui
zielen aaneen. „Er woonde in Marjorie eej
sterke liefde tot Jezus Christus en zijn*
Moeder... het weid Robin langzamerhand
duidelijk', liet hare vroomheid en gods<
