TWEEDE BLAD
1 J, H. W. Gründemann
Mm en Klnderkleedlng.
DE VONDELING.
1 Meest gesorteerd migazije
De eischen van
voorgeoefendheid,
BUITENLAND.
Hu Bon Mai*ché«
IMBII XIMBIIBBg
Koningsmaat.
IIIKH8I X III
fyloyons.
HöaHem^Brussel
Handschoenen voor alle gelegenheden/
DINSDAG 18 NOVEMBER 1913
van ~jj
Demi's >i Ulsters
S Jekkers i-s Costuums
Terstond, toen da uitslag van liet examen
betreffende do eischen van militaire voor-
geoefendheid bekend was geworden, hebben
wij er met nadruk op gewezen, dat -er blijk
baar iets haperde, waardoor het slagen voor
de candidaten voor deze examens vrijwel een
onmogelijkheid blijkt.
Thans staan wij niet nieor alleen. De ge-
heele pers stelt zich nu te weer en ailerwege
wordt aangedrongen op nauwkeurig onder
zoek naar de oorzaken van deze slechte re
sultaten.
Want dat er iets niet in orde is, wordt dui
delijk wanneer men slechts nagaat, dat. over
al de resultaten zijn geweest als hier te
Haarlem, hetgeen blijkt uit de cijfers, die we
reeds gaven.
Dit examen wordt aangegeven in art. 70
der Militiewet, 1912, als volgt:
„De lotelingen worden in de gelegenheid
gestold zich in de maand November op de
door Ons te bepalen wijze bij een der korp
sen van het leger te onderwerpen aan een
onderzoek bot het verwerven van het bewijs,
dat zij voldoen aan de eischen van voorge
oefendheid, omschreven in oen bij Algcmoe-
nen Maatregel van Eestuur va3t te stollen
programma."
De a.s. lotelingen, die aan do gestelde
eischen voldoen, kunnen twee maanden later
voor eerste oefening onder de wapenen komen
dan de overige miliciens.
Het „Hbld." wijst ook op de allerbedroe
vendste resultaten en zegt, dan, dat naar
aanleiding van die bedroevende uitkomsten
verleden jaar in de Kamer aan do regearing
de vraag gesteld is wat daarvan wel de reden
mocht zijn en de heer Ter Laan maakt» toen
de opmerking „wanneer bij een examen niet
een derde slaagt van het aantal personen dat
zich heeft aangemeld en dat examen geldt zoo
zeer hun belang als hier het geval was, dan
beteekent dat wat, Wat hapert or?"
Minister Golijn antwoordde daarop vólgens
de „Handelingen" o.a.:
„De vooroefeningen hebben niet hot re
sultaat gehad, wat ik er van verwacht en
gehoopt heb. Het aantal geslaagden is belang
rijk minder dan zelfs ik, die do schatting
zooveel lager heb geraamd dan mijn ambts
voorganger, gehoopt had. De verslagen ovor
de verschillende examens in de onderschei
dene plaatsen zijn mij ter hand gesteld, cn
aooals 't altijd gaat, ging 't ook hier: wie
niet geslaagd was, had allerlei aanmerkin
gen op do examencommissies, maar die wól
geslaagd, was, vond, dat do commissies cor
rect waren opgetreden, do examens niet te
moeilijk waren, kortom, dat er geen beden
kingen waren to maken."
Toen was men niet voldoende ia de gelegen
heid zich voor to bereiden, doch nu zjjn
overal in den lande particuliere cursussen
opgericht, waar geoefend wordt
Wij meenen, zegt het blad en wij beamen
dit ten volle, dat het hier gaat om oen groot,
algemeen belang, n.l. de populariteit van do
weermacht en de zoo noodige toenadering
tusschen burgerij ©a leger; en tevens om een
beginsel vraagwil men werkelijk met ernst
pogen ons volk hot voorrecht van verkorten
diensttijd deelachtig te doen worden bijal
dien dat volk zich daartoe lichamelijk weet
te bekwamen: ja of neen?
Gaat do zaak op deze wijze voort, dan
lijdt het geen twijfel of het volgende, of
daarop volgende, jaar meldt zich geen enkele
eandidaat meer aan. De kans om te slagen is
zóó gering, de kosten (voor velen) en tie
opoffering aan tijd zijn zoo groot, dat men
voor een winste van twee maanden zich wel
tweemaal zal bedenken, vooral omdat men
bij slagen ten slottte toch nog de kans loopt
voor kaderopleiding aangewezen to worden
en dus verlengden ocfeningstijd te krijgen.
Heb is on3 bekend, dat bij hot ontwerpen
van de huidige regeling de bedoeling heeft
voorgezeten in de zeer juiste overtuiging,
dat méér lichamelijke ontwikkeling van het
volk broodnoodig is do Nedevlandsche jeugd
daardoor er toe to brengen, zich reeds op
jongen leeftijd op stelselmatige trai
ning toe te leggen. Ben uitnemend uitgangs
punt alleen meenen wij, dat do stimulans
van twee maanden korter oefentijd te zwak
is om dut gedaan, te krijgen. Het geldt hier
inderdaad een diepgaande kwestie, waarbij
niet valt to decreteercn van bovenaf, doch
waarvan do oplossing moet gezocht worden in
verband met ons volksleven en volkskarakter.
Allerminst lijkt ons daartoe bevorderlijk do
wijze waarop het examen is afgenomen. Men
liad o.i. meer in aanmerking moetan nemen,
dat de examoneiseken gebaseerd zijn op een
Langdurige stelselmatige oefening, welke in-
tusschen vooralsnog onbestaanbaar is, gezien
de korte levensduur, welke do wet pas heeft.
Het geldt hier derhalve een overgangstijd en
daarmede is naar onze meening geen vol
doende rekening gehouden. Het volk is ge
desillusioneerd vóórdat het instituut heeft kun
nen doorwerken, het denkbeeld van stelsel
matige oefening hoeft kunnen groeien in de
natie. De zo resultaten zijn do doodsteek voor
art. 70.
Ten slotte de moeilijke vraag, of de eischen
te hoog zijn.
Zeer zeker ja, wanneer men ze beschouwt
in het licht van do Memorie van Toelichting
op het ontwerp-Militiewet, waar staat: „de
voorgeoefenden zullen in staat moeten zijn
zonder verdere lichamelijke voorbereiding
zich in één maand fcijds een zelfde graad van
geoefendheid eigen te maken als de niet-
voorgeoefenden in drie maanden zullen be
reiken; zij moeten dus in staat zijn één maand
na hun opkomst met do anderen samen verder
te gaan".
Men lette op do volgende uitspraak:
„En nu zullen wij waarschijnlijk wel geen
tegenspraak uitlokken, wanneer wij zeggen,
dat de (lichamelijke) geoefendheid van een
millicien die drie maanden onder do wapens
is, vei* achter staat bij die van iemand, die
geslaagd is voor het bewuste examen ex art.
70 zelfs al is dezen niet rigoureus exa
men afgenomen en beeft men niet den eisch
gesteld, dat hij „aan do eischen had to vol
doen."
üoae appreciatie van do geoefendheid van
den doorsnee-milicien van drie maanden toe
kenden wij op uit don mond van trocpenoi'fi-
eieren, die geacht kunnen worden don sol
daat te kennen zelfs werd ons verzekerd,
dat de met groot verlof vertrekkende mili
cien niet voldoet aan de eischen van voorge
oefendheid (daaronder niet begrepen do
marschocfeningen 30 en 25 K.M. welke
inderdaad eou peulschil zijn.)
Het wil ons voorkomen, dat, bij handhaving
van do eischen, zooals ze zijn, liet gewenscht
is de commissies geheel uit deskundigen te
doen bestaan, aangezien de appreciatie van de
uitvoering van sommige oefeningen zoor moei
lijk moet zijn, vooral voor da leoken-examina-
toren. Het wam wellicht mogelijk do examens
te doen plaats hebben in Utrecht ton over
staan van het deskundig personeel van de
Oe ut rale Gynmastiekscbool.
Opgehelderd dient te worden waar hot ha
pert: is werkelijk do Nederlandsclie jeugd zoo
zwak en slap, dat zij aan de toch zeker niet
bovenmatig hooge eischen in het algemeen
niet kan voldoen dan: arm vaderland!
Of ligt het aan de wijze van examineoren;
men kan zich op het standpunt pLiaisonhoe
veel candidaten kan ik laten zakken maar
ook op 't standpunt: hoe reel candidaten kan
ik er door laten. Naar hetgeen wij daarover
vernamen schijnt ons niet zeker, dat allo
commissies zich werkelijk op het laatste stand
punt gesteld hebben.
En tenslotte: laten alle examoneischen oen
objectieve beoordeeling toe van de tenuitvoer
legging zoo niet, dan dient daarin ten
spoedigste verandering gebracht.
In het belang van het leger, welks toch al
met grooto populariteit ernstig bedreigd wordt
door een dergelijk examen verloop, dat teleur
stellend en afstoQtond werkt op jongens èri
ouders;
in het belang van de leden der examen-com
missies tevens, die een ondankbare taak ver
vullen en wellicht door velen verkeerd beoor
deeld worden;
achten wij het noodig, dat deze kwestie
van landsbelang in het parlement tot vol
komen klaarheid wordt gebracht.
Zóó kan het niet langer.
'Ons werd stellig verzekerd, dat, wanneer
het examen alhier dooi" deskundigen, onder
betere omstandigheden, vooral wat den toe
stand van het terrein betreft en ten slotte
volgens de wijze waarop de candidaten on
derricht waren, was afgenomen het mooren-
deel zeker geslaagd zou zijn.
Op de een of andere manier moet er dus
verandering komen.
We herinneren de betrokkenen nog' eens
aan de adresbeweging, men ver voege zich bij
den heer Anton Bosse, Barteljorisstraat.
I
HET SUEZ-KANAAL.
't Is thans 44 jaren geleden, dat het wereld
beroemde Suez-kanaal, de verbinding voor
reizigers- en goederenvervoer naar en van
Indië, geopend werd.
In 1858 opende Ferdinand de Lessepe, die
Mahomed Sai'd. de concessie verkregen bad,
tot uitvoering van een directe verbinding
tusschen de Middellandsche en Roode Zee,
een inschrijving, om liet kapitaal van 200
millioen bijeen te krijgeu, dat noodig ge
raamd was voor de kosten. Uit alle landen
bijna, kwamen inschrijvingen in en al vrij
spoedig was het bedrag volteekend.
Den 25sten April 1859 werd te Port Baid
de eeitete spade in den grond gezet, tot door
graving van de landengte en den 16den No
vember I860 smaakte de. geniale Franscliman
het genoegen, zijn werk voltooid te zien.
Het 162 K.M. lange kanaal voert door do
grootendeels droogliggeivde Monealelt-, Bal-
lah- en Timsalimereii en verder door het
Groote en Kleine Bittermeer naar Suez. Een
weinig ten zuiden van bet Ballehmeer moest
het 16 meter hooge plateau El Gior worden
doorgraven, ten noorden van het Groote Bit
termeer, de rots-drempel van Seraplum en
voorts 1en zuiden van liet Kleine Bittermeer
de hoogten van Schaluf-el-Terroba. Daar de
oevers zeer los waren, veronderstelde do En-
gelsche ingenieur Stephenson, dat het kanaal
zeer spoedig zou verzanden. Hoewel de ver
zanding niet te vreezen bleek, wees de prak
tijk toch uit, dat met den steeds toenemenden
diepgang der schepen, bet eerstgekozon pro
fiel voldoende werd. Het oorspronkelijk pro
fiel was 22 nieter bodembreedte, J>8—100 M.
breedte waterspiegel cn 8 meter diepte. Deze
afmetingen bloken onvoldoende en door de
in 1884 benoemde commissie werd bericht,
dat sinds 1899 de afmetingen bedragen: 75
meter (bij krommingen van 90 meter), de
diepte 9.5 meter, op rotsachtige plaatsen in
10 meter.
De vergrooting kostte een kapitaaltje van
203 millioen francs, doch deze verbetering
was noodzakelijk, daar in 1882 bijv. 416 sche
pen strandden, door den te nauwen vaargeul
en 21,643 uur tijde verb es werd geleden.
Sinus 1901 duurt de vaart doer liet kanaal
17 A 18 uur, voor dien tijd ongeveer 48 uur.
De maatschappij van het Suezkanaal heeft
13 stoombaggermachines, 52 stoombagger-
vaartuigon en 8 krachtige sleepstooiubooien.
De maatschappij telt 95 loodsen, die 70stoom-
bootjes tot hun dienst hebben.
Na al dien tiki van 7,00 vele jaren, voldoet
bet kanaal nog altijd zeer goed en vormt een
prachtige verbinding tusschen Europa en Lu-
dië Dat de annlegging van dit reuzenwerk
toch wei noodzakelijk werd, blijkt wel hier
uit, dat reeds in do grijze oudheid sprake
was van een kanaal graven.
Reeds c nder do Pliarao's Sethos I en Ram
ses II (pl.m. 1400 v. Chr.) werd eon kanaal
gegraven van den Nijl naar de oostelijke
grenzen van het Riik. waarschijnlijk naar de
Roede Zee, Necho IT (609—597 v. Chr.) bracht
tusschen Bubastis (het tegenwoordige Saga
sik) en do Erode Zee een nieuwen waterweg
tot stand die volgens Herodotus pl.m.
100 ,u*ar later door Darius Hystaspis werd
voltooid. Door sluizenbouw werd dit kanaal
later dot r Ptolernens II (285 -247 v. Chr.) ver
breed. Gaandeweg geraakte hot in verval,
doch tijdens den slag bij Actimn (31 v. Chr.)
wag het nog zoo bevaarbaar, dat enkele sche
pen van Cleopatra's vloot langs dez.e verbin
ding do Roode Zee konden bereiken. Ton tijde
der eerste Romeinsohe keizers en later onder
kalif Oiriar in het jaar 7, werd het kanaal
verbeterd en bleef tot 767 in gebruik; sedert
raakte het verzand. Hoewel in de 18o eeuw
het Mamelukkenhoofd Ali op middelen zon
om eon directe verbinding tot stand te bren
gen tusschen de Middelandsche en Roode Zee,
werd dit plan eerst veel later door het Fran-
sche directoire ernstig overwogen. Een in
1799 met het onderzoek belastte commissie,
onder leiding van den ingenieur Lepere, acht
te een dergelijke verbinding uitvoerbaar, of.
scltoon het heette, dat de Arabische Golf bij
Suez 9,908 M. hooger was gelegen dan de
Golf van Pelusium. Toen Lepèro Bonaparte
de resultaten van zijn onderzoek voorlegde,
sprak deze de volgende merkwaardige woor
den: „La chose est grande; ee n'est pas moi
lo gouvernement qui pourrai l'accomblir;
mais Ie gouvernement ture trouvera un jour
sa conversation et sa gloire dans rexécution
de ee pro jet".
De Porto ging destijds eehtren eit verder
op de zaak in.
De Katholieken bü de verkiezingen in Italië.
De aanzienlijke steun, bij de jongste ver.
kiezingen door het Vatikaan aan liberale eau
didaten geboden, verwekt te Rome een steeds
heftiger polemiek, daar de vrijzinnig overtui
ging van alle op deze wijze gekozen Kamer
leden in twijfel wordt getrokken.
Het nieuwe blad „Idea Democratia" publi
ceert, volgons de M. O. een lijst met de namen
van 228 gekozen en 139 verslagen candidaten,
die er allen van beticht worden, op een of an
dere wijze borg te hebbeii gestaan voor hun
toekomstige pro-kerkelijke politiek.
De Welfenpartjj.
Te Bronswijk heeft de Brunswijksehe af-
deeling der Welfenpartij vergaderd om een
besluit te nemen omtrent de ontbinding der
partijafdeeling.
De volgende resolutie werd aangenomen:
«Door bet aan de regeering komen van een
Ld van het iuheemsch vorstenhuis, is het
oogmerk van do Brunewijksehe Welfen-partij
waarvoor jarenlang onversaagd gestreden is,
op gelnkkigo wijze volkomen bereikt. Een an
der staalkundig doelwit hebben wij nooit na
gestreefd en zullen wij in de toekomst ook
met nastreven. De partij verklaart zich der
halve voor ontbinden en brengt oprechten
dank aan al haar trouwe medestanders De
verschillende afdeeliugen kunnen bepalen, of
zij willen blijven voortbestaan tot bevorde
ring van do liefde voor het Brunswijksclie
land en aanhankelijkheid aan 't vorstenhuis.
Tevens werd besloten, dat op 30 Nov. een al-
gemeenen partijdag zal worden gehouden.
Het verzet vau Ulster tegen Home-rule.
John Redmond, de leider der Ierscbe natio
nalisten, heeft te Newcastle het woord ge
voerd over het onderwerp, dat. op het oogen
blik naast de staking te Dublin in Groot-
Britanuië het meest de aandacht trekt, de
kwestie van home rule.
Redmond verklaarde, dat de Ierscbe quaes-
lie ten nauwste samenhangt met de zaak
der democratie, E11 hij wees er verder op dat
de tegenstanders, nadat zij vergeefs getracht
hebben bet land te overtuigen en te overre
den, thans bun heil zoeken in, intimidatie.
Spreker schelste daarop do geschiedenis
van de home rulc-quaestie vau het oogonblik
af, dat in 1800 het levsche parlement „door
laagheid, geweld en bedrog" omver was ge
worpen tot. op den huldigen dag. Voortgaan
de wees hij erop, dat voor home rule een
overweldigende meerderheid van stemmen is
uitgebracht in het parlement, ook zonder de
ferscho stemmen. En toch verklaart een
handjevol menschen in Ulster, dat zij de in
voering van de wet zullen beletten.
„Wat is Ulster eigenlijk'? Hot is een pro
vincie, bestaande uit 9 counties, (lie 17 voor
standers en 16 tegenstanders van liome-rule
naar het parlement zenden. Het meerendeel
der bewoners van Ulster is voor den maatre
gel on dat zien de tegenstanders zoo goed in,
dat zij nu nog maar alleen spreken van vier
counties, Down, Armagh, Antrim en Derry.
Maar ook daar is een zeer sterke minderheid
der bevolking katholiek.
Het is niet uit vrees voor achteruitzetting
wegens den godsdienst, dat zulk een verwoe
de tegenstand wordt geboden, maar uit be
duchtheid voor verhoogde belastingen on
voor verlies van bet oude overwicht. En
daarvoor worden Rijk en Kroon bedreigd
met een burgeroorlog.
In den laatsten tijd is dikwijls sprake ge
weest van een schikking. „Ik", zeido Red
mond, „ben een dergenon, die van meening
zijn, dat het heel wat waard zou zijn, als bij
gemeen overleg zulk een schikking tot stand
kon komen. Wü zijn nog steeds bereid alle
mogelijke waarborgen te geven, dat niemands
burgerlijke en godsdienstige vrijheid gevaar
loopt. Er is gees enkele eisch, hoe onredelijk
hij ons ook moge voorkomen, dien wij niet
gaarne zorgvuldig zullen overwegen, voor
FEUILLETON.
10;
Deze jaren, welke Cuthbert daar door
bracht, waren voor hem een tijd van onge
kende vreugde. Dikwijls verplaatste hij zich
is latere dagen m dien tijd terug.
En ofschoon noch hij, noch zijn pleegvader
het wisten, 6tond hen beiden een tijd van
spanning en beproeving te wachten, die een
aanvang nam op liet. oogenblik dat wij Cuth
bert wederzagen.
II.
een reis met Hindernissen.
'I^'-hbert, mijn zoon, zeide Sir Walther, gij
want? r'oven ui* d® stad meegebracht, niet-
terwidV^L2®' pater> antwoordde Cuthbert,
dai'uaar
„Brieven van over V6rre 8®koraen wa«'
goej)f .fipnf* vader, zooals wij hem
;wel mogen noemen, doorbladerde de brieven
ijrlng.
»El' is nieuws voor u in deze brieveu, mi>n
zoon hernam de Prior. „Tot op lieden, Cuth-
bevt, hebt gij een geheimzinnig loven geleid,
doch uwe opvoeding is in dien tijd niet ver
waarloosd. Behalve dat gij wat Duitsch
spreekt, zijt gij vrij goed bekend met En
gelsen, Fransch en Latijn. Van wiskunde
weet gij voor uw leeftijd genoeg, en buiten
dien hebt gij de beste der studiën, de godge
leerdheid, niet als de minste geacht. Wij moe-
ton eens ernstig onderhoeken wat uw toekoin-
j stig leven zal zijn. Hier heb ik o.a. brieven
uit tweo plaatsen, waarin over u wordt ge-
j schreven. Mijn goede broeder, de Abt van
Monte Cassino, in Italië, zou u graag als no
vice opnemen, om dan in dat eerbiedwaardige
en meest geleerde klooster waar niemand ons
deert, uwe opoiding voor de professie te vol
tooien".
De. oude man sloeg een vluchtigen blik op
den jongen Cuthbert, maar geen antwoord
kwam over zijn lippen.
"Op de tweede plaat» ontving ik een brief
van mijn vriend baren de Courey, afstam
meling van een oud e» beroemd Norinandiseli
geslacht, dat zich in den oorlog dikwijls on
derscheidde. Hij biedt mij aan, u als schild
knaap en candidaat voor de Frausche ridder
schap, met welk rijk wij gelukkig in vrede
1 leven, te willen ontvangen".
Outhbert's gelaat helderde op bij het hoo-
ren van deze woorden. Zoo iets had hij zieli
altijd voorgesteld en ei' naar verlangd,
j „Ba, mijn zoon, de wereld schijnt zich vau
u te hebben meester gemaakt. Ik wensehte1
zoover hij n.l. niet in strijd is met het bc
ginsel, waarvoor opeenvolgende geslachte;
van ons ras hebben gestreden, hot begin
eel n.l. van een overeenkomst, berustend 01
een nationale zelfregeering van Ierland.
Wij wenschen geenszins, dat ook maar eei
enkele Ier het Briteche burgerschap zal ver
liezen, maar wij eischen, dat ook ons de vooi
deelen van de Britsche constitutie ten deti
zullen vallen.
Soott's laatste Zuidpoolreis.
Zonder er een letter aan te verander»
zóó als Scott zelf zé in zijn verschillend
stemmingen had neergeschreven, zijn d
aanteekeningen, betreffende zijn rampspoé
dige Zuidpoolreis, eindigend met den doo
van den onverschrokken natuurvorscher, g
rangschikt en te Londen gepubliceerd. E
„West-Minster Gazette" heeft van het lijv-i
boekwerk een uittreksel gegeven, waaraa
de Tel. do navolgende passages ontleent
Alvorens tot het eigenlijke resumé over t
gaan, geeft het blad de redenen aan, wa
om kapitein Scott faalde, waar kapitei
Amundsen in zijn opzet, het hereiken va
de Zuidpool, heeft kunnen slagen. Do twe
expedities vertrokken ongeveer terzelfde
tijd, van punten, die omstreeks 350 mij le
van elkaar waren gelegen en waarbij d
route van Amundsen iets korter was da
die van Scott. De eerste bereikte de po
op 14 Decembër 1911, do tweede pas op I
Januari 1912. Scott's route was voor ee
groot gedeelte reeds gevolgd door dc Shock
leton-üxpoditio, en de voornaamste bijzon
derheclen ervan waren bekend; Amundse
moest in den blinde tasten. Ito Noorsch
expeditie legde 15'/» mijl per dag af op d
heenreis en 221/2 mijl op do terugreis, zooda
de poolvorschers hun winterkwartier op 2
Januari reeds weer hadden bereikt, toe
Scott feitelijk nog 800 mijlen moest afleg
gen. Hij was niet alleen oen maand te laa
gekomen om do zegepraal to verwerven, -
hij was ook een maand te laat voor hel
weder. Toch hadden hij en zijn metgezel
len misschien kunnen overwinnen, ondank
het buitengewoon slechte weder, indien d
vreesdijko omstandigheden Evans en kapi
tein Oates niet hadden neergebeukt. Amund
sen Avon, omdat hij sneller reisde, omda
hij zijn verwachtingen cn vertrouwen ha
gesteld in het transport door honden, omda
al zijn metgezellen zeer goede skiloopci'
waren. Vergelijk oud er wijs waren Scott e
zijn metgezellen amateurs in het zeer vlu
réizen over sneeuw cn ijs. Zoolang zij liu
pony's cn honden nog hadden, kwamen x
bijna even vlug vooruit als dc Noren, maa
deze trasportmiddelen moesten op dt
Beardmore-ijsvlakte worden achtergelaten.
Van toen af moesten de mannen zclveij
do zwaar geladen sleden trokken. Op som
migo dagen vorderden zij op het buitenge
woon slecht begaanbare ijsveld slechts vie
mijlen. Goodo, aan hot klimaat gewend
hondenspannen hadden den toestand toe
nog kunnen redden. Amundsen trof li
buitengewoon gelukkig met het weder, mm
het eenvoudig geheim van zijn succes o
veiligheid bestond in liet bezit van do uit
nemende honden. In ieder ander opzich
was do expeditie van Scott de best uiige
ruste cn de ruimst van levensmiddeloi
voorziene.
Scott's reisplan was eenvoudig'. Na ziji'
hoofdkwartier te Mc Murdo Sount, op Ros
Island te hebben gevestigd, begaf hij ziel
op weg mot oen groote afdoeling, uitgerus
met molorsleden, pony's en houdenspannem
in rechte lijn dwars over het Groote IJs
veld naar den voet van de Beardmore Giet
schor. Onderiveg weiden petroleum- cn ie;
vcnsmiddeleadopots hier en daar ach tor ge,
laten. Half weg het grooto ijsveld werd d«
eerste hulpafdeeling teruggezonden, daai
alles tot, zoozeer goed was gegaan, en liol
zaak was, het gezelschap zoo klein mogelijk
te houden.
Maar geleidelijk stierven alle pony's. Aa
den voet van den gletscher aangekomen;
zond Scott de horidene paruien terug, ondei
bevel van luitenant Mc a res. Tien ilaget
later, op den top van den gletscher, zond
Scott ook de hulpafdeeling onder luitenant
Atkinson uaar het hoofdkwartier terug.
Acht man blevon toen over, om de sledof
te trekken. Nogmaals tien dagen later zon
derden zich weer drie mannen af, luitona
Evans en t.weo ondergeschikten, en do ovej
rige vijf mannen aanvaardden do reis naai
de Zuidpool, die 'nog 150 mijlen verwijder*
was, nadat zij hun laatste levensmiddelen?
depot veilig hadden begraven.
Volgens menschelyko berekening moest
(leze wijze'van handelen succes hebben.
liever, (lat gij dat heilig vuur in u gevoeldet,
dat go voor dc Kerk don dood zoudt willen
trotseeren."
„Vader, lieve vader, geloof niet dat ik on
dankbaar ben. Gaarne zou ik voor de Kerk
mijn leven geven, maar laat liet dan zijn als
een strijder, xnet het zwaard in de hand, strij
dende voor hare rechten; daaraan hoeft zij
behoefte. Zoo noodig zal ik in (len strijd het
leven laten, maar niet op de pijnbank of aan
dc galg, tenzij God zulks mocht willen. Dan
zal uw zoon niet in strijd met uw verlangen
handelen".
„Dat heb ik altijd van u verwacht, maar
toch verijdelt het uijju beste hoop. Zonder
Gods roeping fyan een mensch echter niets
doen, eu daarom heb ik voor u de beide ge-
legenheiden opengelaten. Gij kiest dus het
leven van een strijder, en ik zal u aan de zor
gen van mijn ouden vriend Courey toever
trouwen .dien ik steeds als een dapper en
vurig strijder leerde kennen en waardeeren,
maar die tevens ook een man van tuclit en
waar noodig, zeer streng is.
..Denk tot morgen er over na. Binnenkort
zal van Dartmouth een schip naar Frankrijk
zeilen, dat onder hevel staat van ecu kapi
tein, die mij goed bekend is. Maar, voordat
gij vertrekt, hebben wij nog oene zaak a!' lo
doen,. Wij moeten ons uaar Glastonbury be-
geveti, waar, na zulk een ruim tijdsverloop,
niemand u meer zal herkennen. Wij moeten
al die papieren vernielen. Zij mogen niet lan
ger bestaan."
„Wanneer zullen wij vertrekken?"
„Ik heb hier eetiige liezigheden die mij nog
een wefek zullen ophouden, daarna zullen wij
uaar Glastonbury gaan. Beveel n thans in do
gunst van God, en bid Hem om Ziju heiligen
zegen eu bescherming op dit gewichtig
oogenblik, dit belangrijk keerpunt uws le
vens."
Het was reeds middernacht, toen Cuthbert
in slaap viel. Hij besefte dat hij op den weg
des levens tot een punt gekomen was, waai
de weg zich in twee gedeelten scheidt, waar
van het oene rechte, liet andere links loopt.
Beide wegen, die tot verschillende doeleinden
leidden, kon hij kiezen, maar welken zou hij
inslaan? j
Zelfs iu zijn droomeu stond hetzelfde beeld
hem voor den geest. Somtijds toovordo z'ich1
in zijn geest een woest oorlogstooneel, do
dood bijeen gewaagde onderneming, bij een
overrompelde bres, als het eimle van den
eecen weg af, terwijl de andere op een zeo
van lijfstraffen eu pijnigingen, in deze dagen
zoo algemeen scheen uit te loopen.
Maar ook andere visioenen schitterden
voor zijn oog. visioenen die van vrede cn
rust getuigden, van ecu huis, waar geen zwa-
ren arbeid, geen doodsgevaar, zooals die an
dere droombeelden hein hadden voorgesteld,
hem zouden wachten.
Toen de zon uit haar kimmeu rees, verliet
ook Cuthbert zijn rustplaats, wel ontwaakt,
maai' niet door de zachte rust verkwikt. De
woorden van sir Walter „denk er een dag
over na", vlogen onophoudelijk door zij'
geest. Dit moest een dag van afzondering
ziju.
Hij nam een klein ontbijt en beklom ecg
heuveltop, die zich boven het gebouw ver
bief, langs met klimop begroeide rotsen.
Voor hem lag oeri woest onontgonnen land
Het eouo moeras volgde op het andere; hiej
en daar verhief zich een heuvel, outwaarddt
zijn oog een vallei, in het helder licht dei
7,011 gekleurd, of door de schaduwen der wol
ken omfloerst. Evenals de rustelooze oeeana
was ook deze wildernis overweldigend. Dj
ontzaglijke uitgestrektheid was in staat, ofl
iemand le behecrschen, als had hij hot la
vend beeld der onmeetbare eeuwigheid veo1
zich.
Enkele kleine granieten rotsen vormde*
liet beeld, dat door de natuur was ontstaan,
of door iucnsckenhandon daargesteld en ecu
onovertroffen evenbeeld van bet mensehe
lijk wezen schoen; voor hem lag een vlakke
steen, waarop zoovele slachtoffers, ook men
schen wellicht, hun bloed hadden gestort, ter
cere van God 'Baiil.
Een op kleinen afstand gelegen bergrug
die door zijn uilgetanden vorm op ceu zaag
geleek, draagt den naam van Bel Tor. Wol
licht hebben dc oude Pkoeniciërs dien nam
er aan gegeven tor eere van Jezebel.
Cutlibert daalde don bergrug af, die ver'
overeenkomst had met de bouwvallen va',
een verwoest klooster en dien men Hou»''
Tor noemde. Door eeu ilieoe vallei en ovC"
NIEUWE HflflRLEmSCHE COURANT
Hg-Xi-vJS
