COURANT tweede BLAD
DE VONDELING.
i
BUITENLAND.
BINNENLAND.
De Heemskerksche Hanze.
ifeu Bon fif*ar>c&iéa
f eIsi lletoïï^
„iofons.
Maa9*ieffn»BffnusseB. I Ba«i£§sc§s@©Biera vaar» alle gelegeiiuieii^ïi^
^9^ R XhM li I MAANDAG 8 DECEiWBEff 1383
ook gaarne hef adfe "ïf'f
REDACTIE,
Z. H. DE PAUS EN DE It. K. SCHOOL-
VEREEN fOINGEN.
GOEDERENVERVOER,
99
20)
NIEUWE
Ingezonden
Naar aanleiding van een artikel in de N. H.
Courant van Vrijdag, kan het misschien zijn
nut hebben, eens het standpunt te ontvouwen,
hetwelk de Heemskerksche Hanze inneemt te
genover tuinders en bloemisten.
Vooraf eenige bemerkingen.
Volgens „Observator" zou de Heemskerksche
Hanze alle medewerking weigeren om te komen
tot een krachtige patroonsorganisatie, en stel
selmatig de bloemisten en tuinders uit de ver-
eeniging weren. Dit nu is geheel onjuist.
Op een verzoek van de Bevenvijksche Hanze,
om de tuinders en bloemisten te Heemskerk uit
te noodigen lid te worden van de Heemskerk
sche Hanze, heeft het Bestuur gemeend hierop
afwijzend te moeten beschikken, om redenen
welke hieronder nader zullen worden ontvouwd.
Wel begreep het bestuur, dat het die aan
sluiting der tuinders en bloemisten, wanneer
dezen liet verlangen daartoe te kennen gaven,
zou moeten gedoogen, daar de statuten die aan
sluiting waarschijnlijk wel toelaten, maar aan
gezien van den kant der bloemisten nooit een
aanvrage tot lidmaatschap der Hanze is ge
daan, ié het bestuur ook nooit in de gelegenheid
geweest dit te weigeren, en zou liet ook niet
geweigerd hebben.
Om welke redenen meende de Heemskerksche
Hanze dan, de Tuinders en Bloemisten, niet tot
lidmaatschap te moeten uitnoodigen, en, in ge
val er om gevraagd werd, slechts noodgedwon
gen dat lidmaatschap goed te keuren?
Vooreerst omdat het voor de tuinders en
bloemisten weinig of geen nut zou hebben, ca
ten tweede omdat het in strijd zou zijn met de
belangen van den neringdoenden en industriee-
len middenstand aldaar.
Het zou voor de tuinders en bloemisten weinig
of geen nut hebben, (hetgeen reeds daaruit
blijkt, dat zij nooit het lidmaatschap der Hanze
hebben aangevraagd.)
lo. De meeste tuinders en bloemisten zijn lid
van de Boerenleenbank. Als zoodanig kunnen zij
niet profitecren van de Credietbank der Hanze,
en daarmede vervalt voor velen een van de groo-
te redenen, waarom zij het lidmaatschap dei-
Hanze zouden begeeren.
2o. zoo goed als alle Tuinders zijn lid van
den neutralen Tuindersbond. Hoogst wenschelijk
is het, daf ook zij zich vereenigen in een R. K.
Vereeniging maar dat zij dan een eigen vereeni-
ging oprichten en niet zich aansluiten bij
de Hanze, die daaruit nadeel zou ondervinden,
zooals uit het vervolg zal blijken.
3o. Wat betreft de Bloemisten, mochten zij tot
nu toe buiten de R. K. Organisatie gestaan heb
ben, welnu, aan hün vurig verlangen wordt vol
daan,, want blijkens de circulaires, die hun de
zer dagen werden toegezonden is een groote
R. K. Vereeniging voor Katholieke Patroons in
het Bloemistenvak in wording. Een groot aantal
7-- E. Heeren Pastoors uit de geheele bloembol-
lenstreek hebben daartoe het initiatief genomen
'niet alleen voor de streek tusschen Haarlem
en het Noordzeekanaal zooals Observator meent
maar voor geheel de bloembollenstreek boven en
beneden 1 taarlem), zoodat nu voor de Heems
kerksche bloemisten een schoone gelegenheid
wordt aangeboden, zich aan te sluiten (niet bij
een locale vereeniging te Heemskerk of Bever
wijk) maar bij een krachtige centrale patroons
organisatie.
En daarmede vervalt ook voor de heeren
Bloemisten het nut van het lidmaatschap der
t .anze, daar zij alle voordeelen welke deze ver
eeniging hun zou kunnen bieden, thans in hun
eigen organisatie kunnen krijgen.
Op de tweede plaats zou het lidmaatschap
van tuinders en bloemisten bij de Hanze in
strijd zijn met de belangen van den neringdoen
den en industrieelen middenstand aldaar.
lo. Daardoor verwatert het karakter van de
Hanze op het platteland geheel.
Dan is er immers ook geen reden meer, om de
boeren uog van de Hanze uit te sluiten; zooals
dat trouwens in Beverwijk reeds geschiedt, al-
mo^e hii" „ï^tenl,er?nde boer voorzitter is (al
is daa: nit'öi zSS ,V00,rzitter ziJn- hiJ
boeren lid van d<f tlanze ziin^dorh^",neerden;
daarom vele neringdoenden^ mdïsfrieeT^van
c!e Hanze geen lid zijn. Men verkrijgt op die ma
nier wel een groote vereeniging maar geen se
vere middenstandsvereeniging meer.
2o. Dientengevolge zouden de neringdoenden
en industrieelen steeds worden overstemd, welk
bezwaar door vakafdeelingen (zooals Observa
tor voorstelt) o.i. niet te ondervangen zou zijn.
Dat zij zouden worden overstemd, behoeft niet
kader te worden aangetoond, daar de verhou-
limgen van neringdoenden en industrieelen tot
tuinders en bloemisten in Heemskerk ongeveer
zal zijn als van één tot acht. Dit bezwaar is
door vakafdeelingen of gilden in de Hanze niet
te ondervangen.
De vakafdeeling der tuinders en bloemisten
zou zóó groot zijn, dat zij bijna de geheele
Hanze zou uitmaken; redelijkerwijze wordt dan
ook een bestuur gekozen uitsluitend of bijna uit
sluitend uit tuinders, bloemisten, enz. En zie
daar dan de eigenlijke Hanze wel niet in naam,
maar toch inderdaad veranderd in eij tuinders-,
bloemisten- en boerenbond, waarbij de nering
doenden en industriëelen kunnen beschouwd
worden als quantité negligeable! En dan zal
bij deze laatsten toch weer het verlangen op
komen zich af te scheiden in «een eigen ver
eeniging!
Laten zij zich dan ook in een afzonderlijke
vakafdeeling vereenigen, zult ge zeggen
Een vreemde vak( !)afdeeling, die combinatie
van neringdoenden en industriëelen op allerlei
gebied! Doch mij goed! Maar dan ware precies
hetzelfde doel bereikt, als er naast de bestaan
de Hanze een tuinders- en bloemistenvereeniging
was opgericht die bij gemeenschappelijke belan
gen federatief samenwerkten, en dan was het
karakter der 1 (anze niet verwaterd geworden
3o. De Heemskerksche Hanze acht het met
haar belangen in strijd, wanneer zij tuinders,
bloemisten 'enz. als lid liet toetreden, omdat die
zelfde tuinders enz. DE clientèle vormen dei-
neringdoenden en industriëelen. De belangen
der laatsten inuners zijn geheel in strijd met de
belangen der eersten in hun qualiteit van clien
tèle. Óm een voorbeeld te noemen: Leden der
Hanze zijn kleinhandelaars in kunstmeststoffen.
Hun belang is het persoonlijk aan de tuinders
te verkoopen. Het belang der tuinders echter is
het, hun kunstmeststoffen gezamenlijk aan te
koopen bij g/w/handelaars.
Zouden zij nu niet, door het lidmaatschap van
tuinders en bloemisten bij de Hanze goed te
keuren het paard van Troje in hun vereeniging
binnen halen?
Ziedaar de gronden, waarop de Hanze van
Heemskerk weigerde, om tuinders etc. tot het
lidmaatschap uit te noodigen, en dat lidmaat
schap niet gaarne zag.
Misschien heb ik met het standpunt der
Heemskerksche Hanze te verdedigen, niet een
plaatselijke kwestie aangeraakt, maar een voor
de Hanze principiëele kwestie, die het niet aan
mij is uit te maken. Wenschelijk was het dan,
dat het Hoofdbestuur deze zaak eens terdege
onder de oogen zag, en haar standpunt in deze
in haar officiéél orgaan ontvouwde. Doch m. i.
is het standpunt, dat de Heemskerksche Hanze
innam, het juiste, en zie ik in de gevallen, waar
in het hoofdbestuur anders besliste, slechts uit
zonderingen, die toegestaan werden om deze
redenom een zeer groote categorie van men-
schen, die nog geen eigen R. K. organisatie heb
ben, in de gelegenheid te stellen zich provisorie
bij deze R. IC Vereeniging aan te sluiten.
Doch zoodra dan ook die categorie van men-
schen een eigen R. IC organisatie heeft, dan
vervalt de reden van die uitzondering geheel.
En daarom zou ik nu aan de Beverwijksche
Hanze willen aanraden, ook het zuivere stand
punt in te nemen, dat Heemskerk inneemt; dan
zou ik aan de bloemisten aldaar willen aanra
den, geen lid meer te blijven van de Hanze,
waarin zij nu niet meer thuis behooren, maar
zich aan te sluiten bij de „R. K. Vereeniging
van Bloemistenpatroons voor de geheele bollen
streek," welke op het pünt staat van opgericht
te worden, en die volgens de circulaire, welke
aan alle Bloemistenpatroons wordt verzonden,
vóór den lOen December hun adhaesiebetuiging
verwacht.
Dan zou ik willen aanraden, aan de R. K.
Tuinders van Heemskerk, zich in te spannen om
spoedig te komen tot de oprichting van een
f.'&en B. K. Tuindersvereeniging (waarom al
tijd aan den leiband van Beverwijk loopen? Zijt
ge niet talrijk en krachtig genoeg voor een eigen
vereeniging?) om zoo te komen tot degelijke
patroonsorganisaties, die ieder in hun eigen
stand vereenigd zijn, en in voorkomende geval
len eendrachtig samenwerken bij gemeenschap
pelijke belangen.
K.
Naschrift der Redactie.
Daar zou op sommige dezer beschouwingen
wel wat zijn af te dingen, doch wij meenen dat
/f„.foed, !s' door plaatsing van dit belangwek-
der „H. H. afwachten het ,IOofdbeshiUr
De bekeering der Jacobieten.
Meermalen hebben wij reeds gesproken over
do gelukkige bekeering der Jacobieten tot de
aloude Moederkerk en over de audiëntie van
den patriarch bij Z. H. den Paus.
De Romeinsche correspondent van de
„Msb." schrijft in een brief uit Rome do
volgende lezenswaardige bijzonderheden.
Eerst wijdt hij enkele woorden aan de be
trokken Oostersche Kerken.
Vóór St. Petrus naar Rome ging om er als
eerste Paus der pas-ontluikende Kerk zijn
zetel te vestigen, stichtte hij in Antiochië
'n Christelijkheid aan welker hoofd de latere
martelaar Ignatius werd geplaatst.
Volgens, de overlevering verleende St, Jaco
bus aan deze Christenheid eone liturgie, die
tob op den dag van heden in gebruik bleef;
do taal is althaiis nog dezelfde als die welke
deze Apostel en natuurlijk eveneens onze God
delijke Zaligmaker on Zijne gezegende Moe
der dagelijks gesproken hebben. De overle
vering wil ook, dat door de aanhangers van
deze Kerk het woord „Christus" gebruikt
werd.
Vier eeuwen lang heeft deze ritus op heer
lijke wijze gebloeid, zij stichtte allevwege
kloosters en scholen, bracht tal van heiligen
voort, en zond haar missionarissen tot zelfs
naar de kusten van Malabar wcrwaarts St.
Thomas hun den weg gewezen had.
Maar loon raakte zo plotseling aan het
kwijnen. Ketterijen slopen do Kerk binnen, en
toen deze met name het Monophysismo vol
gen.? hetwelk er slechts één natuur in Chris
tus zoude zijn op het Concilie van Chal
cedon in 451 werden veroordeeld, onderwierp
de Kerk zich niet aan den Paus en ging haar
eigen weg.
Duur heeft ze daarvoor moeten boeien. Tot.
de zeventiende eeuw heeft zo in volkomen
schisma geleefd, de ellendige invloed van
Byzantium boven de. alléénheilzame atmosfeer
van Rome verkiezend. Hulpeloos als ze daar
stond heeft ze ook ontzaglijk moeten lijden
van den invloed der andere schismatieke sek
ten om zich heen, van liet fanatisme dor
Arabieron en van de rampzalige overheer-
sching der Turken.
Iu ilc zeventiende eeuw gelukte het een
kleine groep deze rnonophysieton van de waar
heid dor goddelijke leer, zooals ze in Rome
verkondigd wordt, to overtuigen en spoedig
ontstond er een nieuwe geünieerde Kork met
dezelfde liturgie als do Jacobieten, maar lo
vende in gemeenschap met Rome.
Een „nieuwe" Kerk is eigenlijk ecu onjuist
woord, want feitelijk was deze „Syrische
Kerk" niets anders dan oen wakker-worden
van de door St. Petrus gestichte Christenheid
v,an Antiochië na een doodslaap van bijna
dertien eeuwen. Hot hoofd van deze Kerk
verkreeg' natuurlijk don titel van patriarch
van Antiochië, denzelfdcn als waarop het
schismatieke hoofd der Jacobieten aanspraak
meende te moge maken.
Een zijner op volgers nu is de reods ge
noemde Ephróm 11/ een uit Masoel geboortig
Syriër, die zijn opleiding in Frankrijk en
Rome genoten heeft, bekend is om verschil
lende geleerde worken, die hij in het Fransch,
Latijn en Syriscli schroef, en den Indruk maakt
iémand te zijn van buitengewone energie dn
stalen volhard ingsvermogen.
Hij vormt pen sterk contrast met den be
keerden patriarch, Abdul Massih. De laatste
is vóór alles de aartsvader, de sympathiek»
grijsaard, kinderlijk gelukkig den grootsteu
stap zijns levens te hebben gezet. Ephrem
echter is in de eerste plaats do patriarch, do
heerseher, waarvan de energie slechts ge
temperd wordt door een door cn door vroom
gemoed. Hij ziet een verschiet van ontzettende
moeilijkheden voor zich geopend, maar hij
staart >;n toekomst moedig, kalm, vastbe
raden iu liet gelaat. En instinctmatig wordt
men gewaar, dat hij in dezen niet op eigen
krachten orkent, maar met groote nederig
heid zich in handen heeft gesteld van hoo-
gcr macht,
Dan verhaalt do schr. van een audiëntie
dio hij had bij zij no gelukzaligheid Ignatius
Ephrem II Rahmani, patriarch van Anticohië
en hoofd der geünieerde Syrische kerk.
'Over do wijze, waarop de groote beslissing
van patriarch Abdul Massih, plaats greep,
vertelde Z. CE o.a. het volgende:
Op het feest van Maria Onbevlekt Ont
vangen van het vorig jaar, werd ik verrast
met een telegram uit Jeruzalem, meldende,
dat twee jacobitische bisschoppen, mgr. Hal-
louli van Jerusalem zelf en mgr.- Jules A-
brah-am David van Ap.amee, to samen met
een monnik verlangden zich aan den Paus
te onderwerpen en in de Syrische Kerk te
worden opgenomen. Na een retraite van
twee weken, gegeven door een Syrischen
Jezuiet. zwoeren zij in mijne handen hun
dwalingen af en na nog eenigen tijd van
geestelijke oefening benoemde ik hen tot
mijn vicarissen onder -hun vroegere geloofs-
genooten in Jerusalem en Phenicië.
•Terwijl deze bisschoppen nog over den te
nemen stap nadachten, was hun patriarch
een reis in Indië aan het maken in welke
streken niet minder dan dertien bisdommen
op de lcust van Malabar onder zijn jurisdic
tie staan. Den terugweg naar zijn woon
plaats, Mardin, in boven-Mesopotainië tus
schen* Biuph raat en Tigris, werd via Jeru
salem ondernomen en het was hier, dat
Abdul Massih de overgang van zijn vroe-
geren trouwen vriend, mgr. Haltouli verne
men moest. In stede van. hierover, iu toorn
te ontsteken, zocht hij „het verloren schaap
op, en besprak' lang en breed den ge wiek-
tigen stap, de verzoening met Rome. Luttel
tijds later, terwijl niemand op zulk een ge
beurtenis verdacht was, ontbiedt de patri
arch den secretaris van mgr. Ilallpuli en ver
zocht dezen hem naar de Syrische Katho
lieke School te vergezellen, waar hij wist
den Franschcn consul aan te zullen treffen.
Zonder verdere inleiding stapte hij op dezen
autoriteit toe, verklaarde hem besloten te
zijn den eed van trouw aan den Paus af te
leggen en zich derhalve onder bescherming
van Frankrijk te stellen. Aldus tegen even-
tueolc moeilijkheden verzekerd, wandelde de
gedecideerde grijsaard naar het paleis van
den Latijns-dien patriarch en herhaalde al
daar dezelfde verklaring, die hij voor den
consul van Frankrijk had afgelegd. Terzelf-
dertijd zond hij con telegram naar Beiruth,
mot liet verzoek den Paus van zijne decisie
in konnis te stellen.
3 Mei d.a.v. zwoer de oud-patriarch zijn
schisma plechtig af en werd hij in don schoot
dor Katholieke Kerk opgenomen.
De gevolgen van dezen stap blovcu na
tuurlijk niet uit. De getrouwen vail Z. G.
Abdul Massih, dio greot.eadeo.ls in Malabar
en Bovcn-Mcsopotamië wonen, hebben ver
klaard hem alleen als hoofd te willen her
kennen en liem trouw te willen blijven, on
verschillig waar hij hen brengen wil. Na
tuurlijk i.s op dit gelukkig besluit een reac
tie ontstaan en zullen een deel der .Jaco-
bitem bij hun schisma blijven volharden. Do
helft echter een millioêu personen dus
zoo vertelde de overste van hot Syrische
Seminarie me, kunnen we zeker over krij
gen. Abdul Massih heeft nu den Paus ge
zien en denkt verdei' aan niets meer d-an
aan het verwerven van zooveel volgelingen
als hij slechts krijgen kan. En velen zal
hij er met weinig moeite toe brongen hem
te volgen.
Het priesterhart van Ephrem II klopt bij
deze gedachte van vreugde; zijn zorgvol
le blik tuurt inmiddels echter naar den
bodem van zijn schatkist en... naar dat
land waar die lieden wonen van buiten zoo
koud maar van binnen zoo vol gloed, de
Nederlanders. Hij vertrouwt van hun finan-
cieelen steun lo zullen ontvangen.
De heer J. Dupont to Heerion, penningmees
ter der „R-. IC Schoolvereeniging Onze Mijn
streek", ontving uit Rome volgend schrijven:
„Kardinaal van Ros,sum heeft het genoe
gen aan do Roomsch Katholieke Schoolver
eeniging Ouzo Mijnstreek n a mens Z ij nc
Heiligheid -over te maken do som van
vierduizend francs voor het bouwen
van Katholieke Scholen. Zijne Heiligheid
schenkt tevens aan alle leden Zijnon hei
ligen zegen en bidt Gods zegen af over het
schoone werk der Vereeniging."
„Onze Mijnstreek" brengt don Heiligen Va
der nederig eerbiedigsten dank voor den Apos
tolische» zogen en tevens voor het geheel
bijzonder stoffelijk blijk van Zijner Heilig
heid liefde voor en belangstelling in het Ka
tholiek onderwijs, met name in Zuid-Limburg.
Met dezen zegen gesterkt, door de gave
gesteund, hopen wij op den ingeslagen weg
krachtig voort te gaan en met Gods hulp
binnen niet to langen tijd een aantal Katho
lieke scholon iu het Mij ndi strict op te rich
ten. Ook aan Zijne Eminentie Kardinaal van I
Rossum zij hartgrondige dank gebracht voor
do hoogc en uitnemende voorspraak bij Zijne
Heiligheid. Als de marmeren gedenksteenen,
welke en daar meo anticipatief onze scho
len zelf Z.Emin. in Augustus j.l. te WJI
tem wijdde uitgesleten zullen zijn, zal dé
heugenis aaii Z. H. Pius X en Zijne EinÜ
nent-ie bij het dankbare volk van Zuid-L-im»
burg, het kolenlaud nog voortleven.
IVis en zeker zal Katboliek'Ned -rland
nog beter begrijpen, dat ons werk er geen
is van louter lokalen aardt maar eau van en
voor Katholiek O root-Nederland.
Wij herhalen dan ook tot ouze Oeioofsge-
nootengeeft ons den steun van uw gebed
en uwe penning; zot uwe schouders mede on
der den zwaren last, spoort uwe vrienden aan,
ons te helpen in dit. zichtbaar do-or God ge
zegend werk.
Do gave van den Paus zal vplen, hojvit 11
wij, milddadig doen zijn. Reeds thans inoefen
wij menigeen hartelijk dankbaar wezen. Voor
iedere te bouwen Katholieke School tot
een" maximum van twee, dozijn werd hon>.
derd gulden toegezegd. Wie wil volgen adres
seer© zijne bijdrage (bij voorkeur) aan den
heer J. Dupont, penningmeester TL K. School
vereeniging te Heerion, of aan ondergetaekon-
do. dio reeds dankbaar is voor opgaven van
adressen, waarheen onze circulaires verzon
den kunnen worden.
Dr. vin GILS. It. K. Pr.
Itoldue, Kerkrad".)
EEN HULDEBLIJK AAN H. M. DE
KONINGIN.
Hare Majesteit de Koningin heeft de de-
pul atio uit.Rijnland en Westfalen, bestaande
uit de heeren D. J. Gulden, consul der Ne
der landen te Essen, als voorzitter van het
comité; A. Petersen, secretaris, en J. 0.
van der Wolf, penningmeester,' met de hee
ren J. Herdtman Sr. en C. Milelisack, res
pectievelijk consuls der Nederlanden te üus-
scldorf en Duisburg, als vertegenwoordigers
van het consulaire corps en de hoeven ds.
Bode en A. van Dongen, als vertegenwoor
digers van de Nederlarulsche vereenigingen
in Rijnland en Westfalen, ter aanbieding van
het door den kunstenaar Th. Nieuwenhuis,
te Amsterdam, vervaardigd huldeblijk, he
denmiddag ton Paleize liet Loo in audiëntie
ontvangen.
NA EENE NEDERLAAG.
De sociaal-democraten verloren Amsterdam
TIL
Grooier slag kou lmn niet worden toege
bracht.
Eu zulk een nederlaag werkt na. Verlies
van vertrouwen ,eii dus van aanhangers op
and-ere plaatsen en op ander terrein is er ge
woonlijk, liet gevolg van.
Dat begrijpen do sociaal-democratische lei
ders, organisatoren als zij zijn, bizonder goed.
En daarom nemen zij hunne maatregelen.
De socialistische pers schrijft op' den gewo
nen toon revanche-artikelen en hot parlijbo-
stuur he-eft liet. houden cenor „lloode Weck"
gelast. In 't voode kamp zijn reeds allen in de
weer, om iu die „Roode Week" leden te werven
en abonné's voor do partijpers. Hierdoor
moet den „kapitalisten eu hunne handlangers"
bewezen worden, dat de jr>. D. A. P. nog niets
van. hare kracht \erlorou beeft.
Daar zal een zware wijs op gaan. Eene partij
die voor meer dan 5/6 op bijloopers steunen
mock kan immers onmogelijk bewijzen, hos
sterk zij is.
Maar dat is 'Tem ook niet.
Do leiders der S. I). A. P. maken zoo groot
spektakel, om meer verlies te voorkomen.
Daar zit iets leerzaams in voor ons zegt het
,.K. V."
Aan onzen kant laat-men zich wel eens dool
ceno neder lang ontmoet igen en blijft dan lan
gen tijd met de handen in den schoot zitten.
De socialistische organisatoren lecron, dat
dit verkeerd is.
Juist na een nederlaag moet het hardst ge
werkt woelen, om do ^gevolgen, die meestal
erger zijn, te koeren en te trachten het verloren
vertrouwen to herwinnen.
Zoowel oj) sociaal als op politiek terrein
neme men de organisatorische les, die ons nu If
socialisten geven, ter harte.
Men meldt aan die „Tijd.":
Op het station Maastricht hcersoht im-, cn
buitengewoon druk goederenvervoer; het. tran
sito-verkeer met Duitschiand eu België is
enorm. Het emplacement staan vol waggonsde
vertraging voornamelijk naar België is zeer
belangrijk; het emplacement is niet berekend
op zulk een drukte dio steeds blijft toenermm.
Vat woes ^-schapen. Al
kocht. Alleen i ê;1'^.? W"S', ver
was ach tcrgebleven VaU het gebouw
lpInWïL?Uz!;ï^ iu het kMter hel ver
voetstappen. Wac e<!hetteSderP' n'T'''0
Cuthbeit waagde het. met gedwongen°stem
den naderenden vreemdeling toe te roenen
maar liy' kreeg geeu antwoord. Hij iii(iP naar
het andere einde van het gebouw, sloeg zijn
band aan zijn zwaard, maar zag niets.
Daar herinnerde hij zich de laatste woor
den van den stervenden Nicholas:
„Sir John; de geheime kamer; te midder
nacht; pas op".
Hij bevond zich voor de vroegere kamer van
den abt, een afgelegen gebouw, dat. door,
middel van een overdekten gang met. het
klooster verbonden was. Dit gebouw stond
ten westen van de eetzaal en de groote zaal.
Hu had van de yerwoestingemanie niet zoo-1
cl geleden als do overige gedeelten van het
«ebouw, daar liet wellicht beschouwd werd I
trina,?e V w' dat voor oen geheel ander
'loei werd gebruikt.
Hij beklom de kleine trap, die naar den
3eid(,e 611 sing de kamer, aan de reeh-
hruik v;fn 'i8en,AV.'""eu' d'° bijzonder ge-
kZ, lA|bt, ]md gwliend- was in
fltze kamei, met haar eikenhouten lambri
sering en uitgesneden en uitgehouwen be
timmering, waar hij de gewichtigo mede.dee-
ling had ontvangen, die den loop van de
laatste tien jaren had geregeld en de opdracht
ontving, welke thans moest worden vervuld,
j Toen hij daar eenigen lijd stond te wach
ten, doemden hem allerlei oude gedaanten
voor zijn geest op on een oogenblik zelfs
meende luj den Abt voor zich te zien, geze-
ton ni zyu stoel, met een liefderijken blik op
Cuthbert starende.
j Hü trachtte door een stil gebed de droom
beelden van zich te verdrijven, toen hij op
eens de klok t middernachtuur hoorde slaan.
Nog vóór den zesden slag drong de klank
ivan een zwaren trc tot zijn Oor door. Guth-
bert keilde dien stap, en zijn hart werd weer
verlicht, naarmate de persoon naderde. Eri-
jkelo oogenblikken later stond vader Ambro-
sius voor hem. 1
„Vader!"
rijt 'iet eerst hier, Cuthbert, mijn zoon,
gij licht dus op uwen weg niets bijzonders
ontmoet?
„Hoe lang zijt gij hier in deze ruïnen, va
der? j
„Ik ben hier juist aangekomen. Ik lieb mijn
paard aan de herberg achtergelaten, Waar-!
om vraaerf gil dat?"
„Ik meende dat ik iets boorde vallen."'
„Wel neen, bet. is maai- verbeelding g*c-
woest Wij zullen spoedig onze zaken afÏÏoon
en vertrekken. Was uwc reis, evenals do
mijne, zonder buitengewone voorvallen?"
„Niet geheel en al, vader; Nicholas Grab
ber, de schildknaap uit de herberg bij Horn-
ton. is niet meer. Gedurende den nacht, dien
wij daar doorbrachten, speelde hij wederom
den spion, kwam geheel op do hoogte van
onze afspraken en zelfs van ons noodlottig ge
heim van de kamer. Indien hij nog leefde, wa
ren wij verloren".
„Hebt gij hem dan in een tweegevecht ge
dood?"
„Neen, onder Gods hand is hij gevallen. Ik
hert vrij van bloedschuld en Cuthbert ver
haalde de geheele treilende ontmoeting in
het bosch.
„Arme jongen! Mij zullen aan zijn verlan
gen voldoen eu bidden voor de rust zijner ziel.
Sir John heeft eer. zware verantwoording
op zich geladen. Ik hen nieuwsgierig te we
ten, waar hij nu is! Maar mijn zoon. ter zake.
De nacht vordert reeds.
Cuthbert herinnerde zich nog wel de voor
schriften, die den Abt hem bad gegeven. Hij
liad ze opgeschreven, en gedurende de jaren,
die na dien waren vcrloopen, had hij ze her
haalde malen van huiten geleerd.
Hü zocht te midden van het fijne houtsnij
werk, dat nog altijd de lambriseering van de
verwoeste kamer versierde, naar de vierde
roos, te rekenen van de deur en de derde van
MMKIUfa
af den grond. Hij gaf met zijn duim een fliu-
ken duw op (len knop, en de oude geschonden
hoekenkast, die men als oen eenvoudige muur.
bedekking had beschouwd, en onaangeroerd
gebleven was, sprong als oen deur eensklaps
open.
Hoe nabij de oplossing van het geheim de
vijanden ook geweest zijn, de deur, die achter
de boekenkast verborgen was, was zwaar en
het slot kon alleen dan openspringen, wanneer
men op de roos drukte, die op eenigen afstand
van daar was verwijderd. Elke poging zou
dus mislukt zijn-
Na de deur achter zich te hebben vastgezet,
daalden zij een dertigtal treden af, en bereik
ten, nog beneden do fundamenten van het
gebouw, de ijzeren deur. Cuthbert drukte op
do Veer, en de deur ging open.
Hij bleef nog eenige oogenblikken staan,
en zeide: „Wij moeten de deur goed vastzet
ten, want als zij dicht sloeg, zouden wij ge
doemd z'ijn, daar te blijven tot den laatsten
dag. Zij sluit mot een veer en kan alleen van
buiten geopend worden.
Terwijl bij zoo sprak, duwde hij de deur
voorzichtig «pen tot aan den muur, eu zette
haar goed vast. Zij wachtten nauwlettend
eenige oogenblikken. Eerst scheen de deur
stil to blijven staan, maar langzaam kwam er
beweging in, die vlugger en vlugger werd en
sloeg e indelijk met een hevigon slag dicht.
„Ongetwijfeld is de constructie zoo uitge
dacht, om eiken onbekenden bezoeker en in
dringer in de geheimen van de Abdü te van
gen," zeide Vader Ambrosius. „Zet de deui
vooral goed vast mijn zoon."
Cuthbert deed zulks, en ging de iliejde in
'Hij nam den sleutel, dien hij gedurende al
'dien tijd in zijn vestzak had gedragen, in de
I hand, en onderzocht het slot. De roestige voe
ren liepen niet gemakkelijk, maar mei ci|
weinig krachtsinspanning ging alles goed. Zij
hieven het zware deksel zoover omhoog, dat
het achterover tegen den muur viel én bleef
liggen.
Daar iajjen de schat ten van do Abdij, zooals
j tien jaren geleden de A-bt zé aan Coihbcrt
had getoond; de met juweelen bezette reli.
quiëen en hostiedoozen. de massief gouden
kelken de massa geldstukken welke liet vrij-
zinigo Parlement, vrijzi-nig alleen als het ei
op aankwam, over <ie goederen van anderen
'te beschikken, aan den koning had geschop-
keu, maar welke hij biet hl bezit kon nemen.
Naast al deze voorwerpen lagen de kosi-
bare documenten, de perkamenten rollen, do
pakjes brieven, de bewijzen van schenkingen
jen dc geschonden oorkonden van de Alxlii.
i „Wij moeten al deze brieven verbranden",
zei vader Ambrosius. Dat heeft de Abt he.
i vol en".
j In de vlam van hunne lantaarn verbrand
den zij een voor een ai deze stukken, totdat
niets meer was overgebleven, dat. zou kunnen
I dienen om cene beschuldiging tegoo een of
anderen persoon te staven.
I (Wordt vervolgd!
