DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
STADSNIEUWS.
BUITENLAND.
Letterkundige kroniek.
NCinilertiuisvest 29-31-33, Haarlem
4 EER3TE BLAD.
de '"iS""'? f',te.,d; - h «Ï?m"SÏ
«OEflSDAG 3 DECEMBER 1918
Ji«^pgang Bo- 8308
Bureaux van Redactie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Dit nummer bestaat uit
drie binden.
Leeren van den vijand.
Hb Zóó lang?
Haarlemsche AHedaojss No, (OIO
N. V. Het Haarlemsche Assurantie- en
Commissiekantoor.
belast zich met het aan- en verknopen van
Effecten ten beurze van Amsterdam en Londen
KORT OVERZICHT.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 mannden voor Haarlem ƒ1.35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gem - 135
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 3 80
Afzonderlijke nummers0-03
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels 60 cent (contant 50 cent). Iedere regel meer 10 ct.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 ct. per regel. Buiten!. 20 ct
Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 ct. 16 regels), driemaal voor 50 ct (ft contant).
100a
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
Alle betalende abonné's op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bij 6f*f| GULDEN bij WfiÜ GULDEN bij
400
300
GoverbjdenblJ .41 SU ^rlies van een 1|||| verlies van l ilII Terlios van
hand of voet V1# U één oog -|jp HJ? één duim.
190
00
GULDEN by
verlies van
één
wijsvinger.
15
GULDEN bij
verlies van
één anderen
vinger.
De nitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door do Maatschappij „Hollandsclie Algemeene Verzekeringsbank" te Schiedam.
f
AGENDA.
4 December.
Gebouw St. Ba vo Ned. R.K. Volksbond
Rederijkers. 8—9 uur R. K. Bureau voor
rechtskundig advies inzake arbeidersbelan
gen
Groote Kerk 2—3 uur Orgelbespe
ling door den heer Louis Robert (zie Pro
gramma Stadsnieuws.)
Schouwburg De Kroon Sint Nicolaas-
feest.
Teyler Museum Tentoonstelling van
teekeningen, behoorende tot de kunstverzame
ling van Teyler's museum, portretten, portret-
schetsen en figunrstudies.
Bisschoppelijk Museum Jansstraat
79). Geopend eiken dag van 10—5 uur, tegen
betaling van 25 cents. Uitgezonderd Zaterda
gen en R. K. Feestdagen.
Mr. Troclstra is in „Het Volk" al aan het
rekenen, boe het in 1916 met de Eerste Ka
mer zal gaan, als de groote Statenverkiezin
gen komen.
Hij rekent echter alles naar zich toe en komt
Han tot de conclusie: als we eensgezind zijn
.'aks (men ziet dat de heer Troelstra de
a 111 'these als vanzelfsprekend blijft aan-
n>' wordt de Eerste Kamer in 1916 tot:
H uechtsch en en 26 Linkschen
Ui dat blijde vooruitzicht fantaseert de heer
r2.(''sV'g verder,we zullen hem maar daar-
in lal«»n.
Dochwe kunnen ook hier weer leeren
van den vijand. iwsren
Eensgezind en met beleid, zoo zegt Troel
stra. zal Links een goed bod doen naar de
Linksehe meerderheid in de Eerste Kamer.
Wij voor ons zeggen: mits eensgezind
en in et beleid is de Eerste Ivamer zoowel
uls de samenstelling der Staten van Zuid-
Holland, Zeeland, Gelderland beslist voor
lUchts te behouden, zullen we draarenboven
winnen!
Eensgezindheid, die alleen schade loopen
van als handige lokkers en zoete vogelaars
r in zouden slager, den zelfkant van de
leebtsche partijen af te nemen
Met beleid. d.w.z. als onze voormannen,
degenen, rlie leiding willen en moeten geven,
Weten acht te geven op dft stroomingen van
verlangens onder het kiezersvolk, weten te
sturen in de richting die beantwoordt aan de
voiksojunie mits deze natuurlijk loops langs
«laan lijn-. Hooghartig iu-clen-Wind-
drei""t d nrno6 °p5^6 is verkeerd beleid en
breken ,!n)V0"s óók de eensgezindheid te
«er bedenken! men hoofdkw^
Juist dat de socialisten beleid paren aan
eensgezindheid, is hun kracht, ook in dit
>>pzicht is van den vijand te leeren
Doen wij dit, dan zijn Mr. Troelstra's toe-
sometdroomen inderdaaddroomen, dat is
bedrog!
In het hoofdartikel, dat Mr. Troelstra gis
teravond in „Het Volk" plaatste, en dat hier
boven door ons is besproken,' komt één zin
voor, die wij even moeten aanspelden.
De heer Troelstra spreekt daarin van een
mogelijke Eerste Kamerontbinding, en stelt
het als mogelijk, dat deze gevolg van het
afstemmen der Grondwetsherzieningsvoor-
stellen zou vallen in 1916, nét do Statenver
kiezingen in dat jaar, dus nog wel in het
najaar van 1916!
Hebben de heeren van links inderdaad he- j
sloten, zóó lang den boel te rekken?
Nu ja, het kabinet-Cort van der Linden
kan het best weten dat het ten doode is op
geschreven als die voorstellen eenmaal ko
men, en de linksehe anticlerical© meerder
heid verkeert in hetzelfde gevaldus is
dit uitstel nemen van executie wel begrijpe
lijk.
Maar toch
Dit kabinet is er dan toch „ad hoe", niet
waar?
En liet verlangt immers niets liever, dan
algemeen kiesrecht en staatspensioen te bren
gen, niet?
Wat doet de heer Troelstra het dan voor
komen, alsof dat alles zeker nog drie jaar
wachten blijft?
Het lijkt wel, of de leider der roode hond-
genooten z'n mond hier even voorbijgepraat
heeft, maar wij nemen er nota van: dat
het kabinet zóó lang zon laten wachten op de
voorstellen, die eigenlijk heel do reden van
zijn bestaan zijn, is toch wel wat wreed tegen
over de vrienden!
terdag 29 November onder praesidium van'druk maken, omdat ieder overtuigd was, dat
den heer E. A. von Saher in de boekerij van de geachte causeur, ware hij b.v. in Tie tjerk
het Museum van Kunstnijverheid alhier haar steradeel of in Heerhugowaard opgetreden,
laatste vergadering van dit jaar. Besloten met een kleine naamsverandering juist de
werd dat de eerstvolgende algemeene verga
dering der vereeniging zal plaats hebben in
Februari 1914, alsook dat een drietal prijsvra
gen zullen worden uitgeschreven; hiermede
zal men trachten op de inzendingen der ten
toonstelling van Huisvlijt een gunstigen in
vloed uit te oefenen. Een speciaal program
ma zal daartoe worden opgemaakt, zoodat de
inzenders voor den arbeid die wordt vereischt,
eenigo leiding zullen krijgen en het mate
riaal zoo gewenscht tegen kosten den prijs
zullen ontvangen. Met dezeu maatregel zal
men trachten het werk, dat wordt ingezon
den, in een meer artistieke richting te leiden.
De tentoonstelling voor Huisvlijt te Hilver
sum is het eerst aan de beurt
zelfde complimenten zou liebbeu gemaakt.
Daarna, uitgaande van de definitie in den Petit
Larousse illustré: bonheur état heureux,
haalde hij uit eene groote hoeveelheid dich
ters en schrijvers citaten aan, waarin iets tè
vinden was omtrent hunne opinies over 'tj
onderwerp in quaes tie. ,,'t Geluk is niet
van deze wereld", zegt de Wijze Man. Maar
'6 leven is toch niet enkel droefheid. Er zijn
ons veel geluksbronnen gegeven. Hebben wij
niet „la sérénité des nuits larges et lumi-
neuses, la grace et la seduction des fommos,
surtout de celles de Harlem?" Doch hoe pessi
mistisch zijn over 't algemeen de dichters!
De mensch schrijdt voort van smart tot smart,
zegt Chateaubriand, en De Lamartino
De Nat. Bond voor Volkskunst kwam in dacht er niet blijder over. Marie Theodore
het bezit van een rijke verzameling afbeel-Ratisbonne verzucht, dat het geluk aan 's men
dingen, betrekking hebbende op de volks- jschen verlangens ontvliegt, als een vlinder
kunst van verschillende landen, die voor ten-aan de vingers. De Musset bezong de schoou-
toonstellingen en kleinere plaatsen gaarne beid, die er ligt in de wederwaardigheden,
kosteloos wordt afgestaan. !sPr; citeert vervolgens uit een bundel „Pes-
Men kau zich daartoe wenden tot den heer J simismes" van een poëet, wiens naam ik niet
PAARDEN AFBEULEN*
Niet hij wijze van nieuwsbericht, maar als
een ernstige opwekking opdat ieder hij voor
komende gevallen protesteere, melden we
hier wat we zelf in de jongste dagen herhaal
delijk zagen: dat door voerlieden van zand-
wagens, steenwagens en dergelijke de wagens
zóó hoog en zóó zwaar worden opgeladen,
dat het paard met geen mogelijkheid de kar
ban wegtrekken, waarvan een lang opont-
oi .cri allerlei gezeul en gemartel het ge
volg is.
beKoïv^durniefnT1 T*
Moo,- u,* nader te preciseeren.
er wmnnnif da*" sommige voerlieden
te nv( -1 p1 i W niaken hun paarden zoo
tor e"' eeii/,n hetzelfde zandver-
voer op een en dezelfde plaats znven we
Wh tn'1 hfhaaJder^dH feit voorkomen.
Wij hebben toen den patroon van het werk
ae weg. En 7.00 doe ieder die dergelijke ge
vallen in onze stad herhaaldelijk voorkomend
opmerkt. Overdreven, ziekelijke dierenliefde
js dat niet: het is een volkomen evenwichti"-
govoel, en daarenboven is het in bet belang
der ondernemers, dat men hen op 't afbeulen
van do paarden attent maakt, want veel tijd
en arbeidskracht gaat door dat onbarmhar
tig doen verloren!
BEVORDERING VAN VOLKSKUNST.
Het bestuur der Noord-Holl. Vereeniging
tot bevordering van Volkskunst hield op Za-
E. A. von Saher, lid van het hoofdbestuur
van genoemden bond, alhier.
ANDKÉ SORIAC, POÈTE PARISIEN, IN DE
„ASSOCIATION FRANQAISE."
Wat al verwachtingen worden er in u ge
wekt, als ge zijt opgeroepen om een Parij
sehen poëet te gaan hooren' Ge hebt oudere
vrienden hooren vertellen van Coppée, die te
Amsterdam las, en dank bracht aan A. C.
Wertheim, „d'avoir eu la bonté de traduire de
més pieces'" en vooral van Paul Verlaine, die
eauseerde in „Couturier", en voor het merk
waardigste stuk in het Rijksmuseum de hand-
teekening van keizer Wilhelm hield!Maar
hoe weinig is er ana chze verwachtingen
voldaan 1 Op de eerste plaats is het mij een
raadsel, waarom de heer Soriac als „poèbo
parisien" werd aangekondigd. Zijn persoon
lijkheid het zij met «j|.e respect gezegd
had niets parisiaals. Hij maakte den indruk
van een Antwerpschen sinjoor op zijn Zon-
dagsch. En wat hij ten beste gaf, kan iedere
onderwijzer met acte Fransch L. O., die de
niet heel mooielijke kunst van 't ci tec ren j zijn hart.
machtig is én in zijn lijfblad de „Kruimkens j De opinio van Mme de Pressensé is, dat
voor verstand en hart" of de „Droppeltjes goedheid voor de ongelukkiger, het geluk ton
Levenswijsheid" getrouwelijk consumeert, uj gevolge heeft.
even goed vertellen. Het meest in zijn ele- j De filosoof Young stelt het geluk in da
heb verstaan. Al die dichters paraphraseeren
het Evangelie-woordGelukkig zij, die wee-
ren, want ze zuilen getroost worden." Ook
Th. Gautier in zijn „Einaux et Camées", en
Coppée, „co dclicieux poètie", zegt de Spr.
denken er niét anders over.
Alex. Dumas betoogt, dat de vrijheid meer
nog dan de liefde noodig is voor het geluk
„Pour l'amour je donnerais la vie,
Mais pour la libêrtó je donnerais l'amour..."
Vervolgens reciteert spr. een vers van Th.
Botrel, „son camerade", waarvan de conclusie
luidt:
„J'aime, je chante, je crois,
Et je suis heureux sur la terro"
De straks roods aangeduide dichter, wiens
naam ik met al "de inspanning mijner ge
hoorzenuwen niet kon verstaan, is van oor
deel, dat de mensch, wil hij gelukkig zijn,
„een oneindigheid van liefde" moet dragen ii>
ment leek hij in het intermezzo'tusschen de
twee gedeelten van zijn causerie. Toen moes
ten we ons verbeelden, dat hij oen Engelsch
I knaapje was en 't verhaal van Roodkapje re-
1 citeerde. Daarna kwam er nog een geestig be-
i doelde voordracht van een jong maagdelijn en
twee vrijers, HippMyte cn Charles. De hee
ren Albert Bol en Chretaenni, gesteld d.at zij
in hun kinderjaren do Fransche school be-
vriendschap, Oondorcet in een rein leven,
Bernard lo Bavier de Fontenelle in een goede
digestie, Brillat-Savarin is het roerend met
hem eens, aan Flammarion wil het voorko
men, dat hot op de planeet Mars te zoeken is.
Vervolgens haalt de auteur do sententies
van ecnige beroemde vrouwen aan, o.a. van
Mme de Maintenon, die van meening is, dat
het geluk ligt in de middelmatigheid en in
zochten, zouden dat heel wat beter hebben don afschuw van eereanibten. Een andere
klaargespeeld. Ik word er akelig van, en kan meent, dat een vrouw niet gelukkig kan zijn,
niet gelooven, dat de epische lach van mijn vóór ze „maman" is geworden.
als een bloeiende klaver-akker geurende buur- Spr. geeft vervolgens eenige geluksidealen
vrouw voortkwam uit haar hart. Laat ik u bij verschillende karakters.
intusscbon eenigo zaken uit 'g heeren Sotriao's i Hij reciteert op niet onverdienstelijke wijze
causerie-récital mededeelen. „Napoléon II" van Victor Hugo.
Zooals van een rechtgeaarden monsieur do j De grootste hinderpaal voor t geluk is de
Paris niet anders te venvachten was, brachtonverzadigbaarheid. Laat de mensch met wei
hij eerst danlc aan de Hollanders in 't alge- j nig tevreden zijn. We verlangen dikwijls
meen voor 't welwillend aanhooren V"jner schadelijke dingen. Eerst moeten we de an-
betoogen, en in 't bizonder aan de Holland-1 tieke wijsheid erlangen: Sauton gnoo: ken,
sche dames en nog in 't ailerbizonderst aanuzelf. Dan zullen we weten, welk geluk voor
de Haarlemsche. Dit laatste kon niet veel in- ons bereikbaar is.
Directeur: EDUARD BRANTJES.
DAMSTRAAT iï— HAARLEM
TELEFOON S99,
't Geluk bestaat vooral in 't evenwicht. Spr
citeert schoon© woorden van Joseph de Maia-
tre, en vervolgens nog De Musset en Itousseau
Het geluk is samengesteld uit hope, uil»
liefde, uit goedheid, uit arbeid. Daar zou de
causeur over uitweiden in liet tweede ge
deelte zijner voordracht.
Voor het begin der vertooning werden er
boekjes rondgedeeld, bevattende 's heeren So-
ïiacs niet zeer hoogstaande geeslesuroduc-
ten. Op mijn uitdrukkelijk aandringen kreeg
ik er van de welwillende jongejuffrouw, die ze
ronddeelde, ook een. Het zal mij de Soriac'sch©
komedie immer woer in 't geheugen roepen.
v. S.
BELGIë. De Belgische socialisten in het
Parlement dreigen met staking als de regee
ring niet toestemt in het beginsel der grond
wetsherziening.
DUITSCHLAND. Nieuwe ongeregeldheden
tegen luitenant Forstner hebben plaats gehad.
FRANKRIJK. Het kabinet-Barthou is af
getreden.
SPANJE, Tusschen Carlisten eu republi
keinen zijn bo-tsingen voorgekomen.
AMERIKA. President Huerta confereert
met de bankdirecteuren over de betaling der
rente aan de National Railways.
DE BALKAN. Er is een complot ontdekt
tegen den Prins von Wied.
BELGIë.
Een parlementaire staking.
De roode heeren in 't Belgische parlement
gaan weer dreigen met staking. Reuter meldt:
Het bestuur van de socialistische partij
vergaderde in liet Volkshuis ter behandeling
van de quaestie der parlementaire staking.
Er werd een motie aangenomen, waarin
wordt verklaard, dat de socialistische partij
bereid is tot^ een parlementaire staking, in.
dien de staking niet zou eindingen voordat
de regeering in het beginsel der grondwets
herziening heeft toegestemd.
DUITSCHLAND.
Do rolletjes in den Elzns.
De 19-jarige luitenant Forstner heeft de
militaire autoriteiten en ook de re^eerins
lieel watmoeilijkheden bezorgd, door zijn
onhebbelijk optreden tegenover do bewoner»
van het plaatsje Zabern.
De ontstemdheid der bewoners uit zich
voortdurend nog in vijandig optreden tegen
den luitenant.
Een Reutertelegram doet mededecling vai:
nieuwe relletjes, die zich hebben voorg©
daan.
IX.
Emma van Burg. De voor
geschreven weg. Uitg. van
P. N. van Kampen en Zn.,
Amsterdam, (f 2.75.)
Seeft den droeven ganweêr van
zins eenzejvhir611 .b'j eeR j°nSen> eenigs-
in den eersten 3 li 11 et ls Scschroven
eener belijdenis ïjSOOn' ?-et he5t den vorm
noegzaam door het meisje in sS
den, eu wacht met zijn declaratie. W
iWoeste in haar leven is gekomen tu
zij -wachtensmoede Theo opgeven en denkt
den jongen eenvoudigen dokter te kunnen
liefhebben. Doch hij blijkt haar te zeer op
gaande in zjjn studie, en wanneer hij haar
zijn liefde bekent, wijst zij hem af. Van
der Va Lek verklaart zich .nu, en ze ra
ken getrouwd. In de jaren, die er vol
gen, poogt Woeste tevergeefs, om zijn lief
de te vergeten en in stadige toewijding op
te gaan in datgene, wat van kindsbeen af
zijn leven heeft gevuld: de wetenschap-
Hot mag met gelukken. Enten slotte komt
hy toeen waanzinnig© daad; van der
alk js ziek, en hij verhaast ais medicus
diens dood. Niemand vermoedt het. Ook Su-
zo nietNa de daad volgt hot be
rouw; om Suze niet in moeilijkheden te
brengen, mag hy zich niet aangeven bij
den "rechter. Hij verlaat het land, en zal
in stadige abnegatie en in een wrang werk
leven zijn dagen ten einde brengen. Het is
°T y,00rgescbreven weg.
lit mooie boekje had geschreven kunnen
ij door Paul b our get, doch mist ge-
iukkig diens uitstallerij van psychologische
eruditie. V olniciakt tencJ-enzloos, is door-
huiverd van een zilvergrijs weemoedig idea
lisme, dat, directeliik ontweid aan (le'even-
wichtige zielsvermogens der schrijfster, van
een ongemeene oprechtheid is. Als ge aan
'het slot zijt gekomen, voelt ge u gelouterd,
en dat is het onfeilbaar criterium van de
waardij aller ethische romankunst.
De stijl is edel-verzorgd, en over-literaire
pretentie is vermeden: die zou schade doen
aan de idee van reinheid en eenvoud, die
door dit schoone boek Liefelijk geurt.
„Isola Bella". Uitg. van P.
N. van Kampen en Zn., Am-
sterdam, (f 3.50).
Deze onlangs vorsclieueh roman derzelfde
®"jmrijfater, die bij gedeelten reeds een
aandsehrift versierde, speelt zich af op
Texel. Wèl moet dit een der
.1 welgevallig oord zijn, daar zij het
ha1?1!"6 ,(J6h haam van het „Schoone Ei-
I land der Muldellandsche zee. Anne I m -
I m e, meisje uit den stand der kleine luijden
(zooals allo personen in "t bock) is de 't
I meest naar den voorgrond tredende figuur. Zij
draagt met zich, schatten van liefde in haar
ziel, maar ze is uiet mooi. Vandaar jaren-lan-
m, in blijde lijdzaamheid getorste teleurstel
ling, totdat het eindelijke geluk haai" nog te
vindon weet.
De zeer beperkte ruimte belet mij do aan-
gename taak, dit mooie boek détail-critisch,
te ontleden, 't Zou me reeds te ver voereui,
j den gangs dos verbaals in extenso hier weder
1 'k Moet me derhalve tot ecnige noti-
tien bepalen, en doe dat eenigermate op goed
geluk, met gevaar, vele schoone dingen te
1 verzwijgen.
Jan Du inker, met wien Anne lm me
ton slotte huwt, is, weduwnaar van Griet-
Ba v
1 ""naar van unci-
j s j-v-v e n. Heel 111 t begin van 't beek gaat
j hij haar te kermis vragen, in den avond, als
op het stille eiland alleen te hooren is „alom
liet langgerekt-ktagend geblaat van schapen,
dat 's avonds zoo anders klinkt dan over-
j dag." Jan is heel verliefd. „Hij zag Grietje
1 Raven het allerliefste en allermooiste meis
je", zegt de auteur met een Hooftiaansch©
wending. Met kloppend hart komt hij bin
nen. „Schuin tegenover hem stond het kleine
jonge meisje, in het licht dat viel door 't
raam op haai' gevuld blozend jong ge
zicht, op het blond-krullend rijk-welvend-op-
gemaakte haqi" als een lichte lijst eromheen."
Grietje heeft echter al afgesproken, en Jan
kan huiswaarts gaan. Grietje, houdt niet
van Jan. Als haar moeder lofCelijke woorden
over hem spreekt, dan heeft ze slechts dit
laconisehe bescheid: „Jan Duunker, jasses".
Grietje huwt dan ook eerst met een ander, en
jals deze is gestorven, met Jan, hoewel haar
liefde niet groot is. Ze is een vrij nonchalante
huismoeder, die b.v. voor two© dagen tega-
j fij'c kookt. Grietje sterft heel jong, vóór iu
de twintig. Haar figuurtje heeft het weemoe
dige, dat aan allo vrouwen eigen is, die om
haar s'choonheid van haar kinderjaren af te
zeer werden geaduloard, dan dat de bloesems
v,an het hart zich konden ontwikkelen.
Grietje wordt gelouterd door haar prillen
dood.
De schrijfster heeft het leven der eiland
bewoners waargenomen en weergegeven met
het idealisme, waarvan ik sprak bij „De voor
geschreven weg Het lijkt mij objectiever
té zijn geworden. 't Spreekt' vanzelf, dat
in ©en boek als dit de locale tint niet kon
gemist worden. De auteur weet die evenwel
aan te brengen met mate en met bescheiden
heid. Niet in het minst hebben wij ons hier te
stoeten aan datgene, wat zoovele verhalen
onverkwikkelijk maakt, wanneer die locale
kleur ons als iets heel bizonders wordt op
gedrongen met een air van „Wat is het bij
ons in Ammerzoden of in Ze venberg-
sche Hoek toch interessant!" Dat is hier
verre.
Een overigens loffelijke afkeer van onech
te idealiseering brengt er de schrijfster som
tijds toe, 'hare personen trivialiteiten te la
ten zeggen, die echter m.i. evengoed koncleu
ontbreken.
Die een boek als „Isola Bella" in de
wereld zendt, doet indirect een werk vau
ethische beteekenis. Zoodanige boeken ver
meerderen de som der krachten-van-eeuwiga-
waarde, die de wereld van noode heeft tot
haar behoud en haar ontwikkeling.
Gustave Flaubert, Drie
.Vertellingen. (Vert. door
Marie Koenen.)
FJ aubert's ..Tr ois Contes"; Un coehr
s 1 mp 10, La Légende de Saint Julien
Hospitalier en Hérodias, (verkrijg
baar o.a. in de Collection Nelson, fr. 1.25)
zijn door Mairie Koenon voor Brand's Witte
Bibliotheek vertaald, waarvan ze het der*
de nummer vormen. 'tZijn drie bekende,
meesterlijke novellen. Vooral de eerste is be
roemd in de wereldlitteratuur.
Flaubert is op de eerste plaats woord
kunstenaar. Frans Erens spreekt ergens
van zijn „pijnlijk ploeteren", om zijn volzin*
nen tot de strengste schoonheid op te drij
ven. Hoewel hij ongeveer zestig jaar oud,
is geworden (hij leefde 1821—1880), heeft hij,
juist door die strenge zelftucht, betrekkelijk:
weinig geschreven. Alleen van den üterairen
kant beschouwd, behoort zijn oeuvre tot, het
eminentste, dat er in de negentiende eeuw
is gewrocht. Wegens hun ethische bedenke
lijkheid, heeft de Kerk ongeveer al zijn wer
ken op den Index geplaatst. Natuurlijk niet
deze „Trois Contes", waar geen onvertogen
woord in te laken valt.
Marie Koenen hoeft dit allerschoonste boek»,
je met zulk eene volkomenheid vertaald, da(f
hare vertaling een aanwinst is geworden vooi
de nieuwere Nederlandsche litteratuur, even-
als Thijm's vertalingen uit Villier» d,»
1' I s 1 e Adam.
Martin Berden, Kamers ma^
Nachtrumoer en andere Humo
resken. (Uitg. der N. V. Uifrj
geversmaatschappij voorheen
C. Harms Tiepen, Amsterdam,
f 0,60).
Behalve de op het titelblad aangekondigs
de, vindt go in dit apuétissante boekje nojj
