DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
STADSNIEUWS.
BUITENLAND.
Letterkundige kroniek.
Kinderhuis vest 2S-3I-33, Haarlem
ESEH3TE BLAD.
ttOKZNSDAG S DECEMBER 1913
7VtMi Jaargang Boh 8300
Bureaux van Redactie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer I486.
DULDEN bij
levenslange onge
echiktheid tot
werken
'Alle betalende abonné's op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukben verzekerd voor:
GULDEN bij 1 Cfl GULDEN hij f lifl GULI)EN hij
verlies van eer 1 IB verlies van 8 J|lil verlies van
band of voet 1 één oog één duim.
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
GULDEN bij
verlies van
één anderen;
vinger.
De nitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Hollandsebe 'Algemeene Verzekeringsbank'* te Schiedam,
Dit Etummep bestaai uit
«§s*ie blad®».
AGENDA.
Leeren van den vijand.
d"y&£SJ2'jhiS v=rk.„d beldd
Juist dat de socialisten beleid paren aan
sensgezindlieid, is hun kracht, ook in dit
npzicbt is van derr vijand te leeren.
Doen wij dit, dan zijn Mr. Troelstra's toe-
-omstdroomen inderdaad.... droomen, dat is
éedrog!
afstemmen der Grondwetsherzieningsvoor-
stellen zou vallen in 1916, na de Statenver
kiezingen in dat jaar, dus nog wel in het
najaar van 1916!
Haarlcmsch* Alledapjes No. 1010
BEVORDERING VAN VOLKSKUNST.
intusschen eenige zaken Uj(, >a yeeren s-oriac'a j Hij reciteert op niet onverdienstelijke wijze
„Napoléon II" van Victor Hugo.
De grootste hinderpaal voor 't geluk is de
onverzadigbaarheid. Laat de mensch met wei-
Paris niet anders te verwachten was, bracht o
erüd fe VoLaakta,tf^ Van Pedologische
eruditie, volmaakt tendenzloos, is het door-
N. V. Het Haarlemsche Assurantie- en
Commissiekantoor.
Directeur: EDUARD BRANTJE3.
DAMSTRAAT
ii— HAAKLED
TELEFOON 899,
belast zich met het aan- en verkoopen van
Effecten ten beurze van Amsterdam en Londsh
KORT OVERZICHT.
boekK
ld, dat
n voo8
Martin Berden, Kamera met»
Nachtrumoer en andere Humon
resken. (Uitg. der N. V. UltH
ge vers maatschappij voorheen
C. Harms Tiepen, Amsterdam,
f 0,60).
Behalve de op het titelblad aangekondigd
dé, vindt go in dit appétissante boekje uojj
HURLENSCHE MART
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Haarlem 71.35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gem 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
Afzonderlijke nummers -0.03
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent). Iedere regel meer 10 ot.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 ct. per regeL BuitenL 20 et
Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 ct. (6 regels), driemaal voor 50 ct (A contant).
til
400
300
60
15
4 December.
Gebouw S t Ba v o Ned. R.K. Volksbond
-— Rederijkers. 8—9 uur R. K. Bureau voor
rechtskundig advies inzake arbeidersbelan
gen
Groots Kerk 2—3 uur Orgelbespe
ling door den heer Louis Robert (zie Pro
gramma Stadsnieuws.)
Schouwburg De Kroon Sint Nicolaas-
feest.
Teyler Museum Tentoonstelling van
Leekeningen, belioorende tot de kunstverzame
ling van Teylore museum, portretten, portret
selipfeen nn fignurstudies.
Bisschoppelijk Museum Jansstraat
79). Geopend eiken dag van 10—5 uur, tegen
betaling van 25 cents. Uitgezonderd Zaterda
gen en R. K. Feestdagen.
In bet hoofdartikel, dat Mr. Troelstra gis
teravond in „Het Volk" plaatste, en dat hier
boven door ons is besproken, komt één zin
voor, die wij even moeten aanspelden.
De lieer Troelstra spreekt daarin van een j
7nn lann?i*erdaff November onder praesidium van'druk maken, omdat ieder overtuigd was, dat
£00 lang ,]en beer a. Yon gaber jn de boekerij vande geachte causeur, ware hij b.v. iu Tietjerk-
het Museum van Kunstnijverheid alhier haar steradeel of in Heerhugowaard opgetreden,
laatste vergadering van dit jaar. Besloten
werd dat de eerstvolgende algemeene verga
dering der vereeniging zal plaats hebben in
met een kleine naamsverandering juist de
zelfde complimenten zou hebben gemaakt.
Daarna, uitgaande van de definitie in den Petit
Mr. Troelstra is in „Het Volk" al aan het
rekenen, boe het in 1916 met de Eerste Ka-
Her 7,al gaan, als de groote Statenverkiezin
gen komen.
Hij rekent echter alles naar zich toe en komt
dan tot de conclusie: als we eensgezind zijn
links (men ziet dat de heer Troelstra de
an tit he.se als vanzelfsprekend blijft aan-
wordt de Eerste Kamer in 1916 tot:
14 uechtseh en en 26 Linkschen....
In dat blijde vooruitzicht fantaseert de heer
Troelstra vorder,we zullen hem maar daar
in laten.
Doch.... we kunnen ook hier weer leeren
van den vijand.
Eensgezind en met beleid, zoo zegt Troel
stra, zal Links een goed bod doen naar de
Linkeche meerderheid in de Eerste Kamer.
Wij voor ons zeggen: mits eensgezind
e n m e t b e 1 e i d is de Eerste Kamer zoowel
als de samenstelling der Staten van Zuid
Holland, Zeeland, Gelderland beslist voor
sbts te behouden, zullen we draarenboven
winnen!
Eensgezindheid, die alleen schade loopen
"an als handige lokkers en zoete vogelaars
r in zouden slagen, den zelfkant van de
^eebtsche partijen af te nemen
Met beleid, d.w.z. als onze voormannen,
degenen die leiding willen en moeten geven,
weten acht te geven op de stroomingen van
verlangens onder het- kiezersvolk, weten te
'iy0'1 \n ,tle r>ekting die beantwoordt aan de
lc katr}!,diek^3!ynde^ "«{"«'Hik loops langs
«laan van 'u Hooghartig m-d en-wind-
a e „i uaarnevens ook de eensgezindheid te
breken, dat moge men in het hoofdkwar
tier bedenken.
Hebben de heeren van links inderdaad be
sloten, zóó lang den boel te rekken?
Nu ja, het kabinet-Cort van der Linden
kan het best weten dat het ten doode is op
geschreven als die voorstellen eenmaal ko
men, en de linksche anticlericale meerder
heid verkeert in hetzelfde geval.... dus is
dit uitstel nemen van executie wel begrijpe
lijk.
Maar toch
Dit kabinet is er 'dan toch „ad h o c", niet
waar?
En het verlangt immers niets liever, dan
algemeen kiesrecht en staatspensioen te bren
gen. niet?
Wat doet de heer Troelstra het dan voor
komen, alsof dat alles zeker nog drie jaar
wachten blijft?
Het lijkt wel. of de leider der roode bond-
genoot en z'n mond hier even voorbijgepraat
heeft, maar wij nemen er nota van: dat
het kabinet zóó lang zou laten wachten op de
voorstellen, die eigenlijk heel de reden van
zijn bestaan zijn, is toch wel wat wreed tegen
over de vrienden!
Februari 1914, alsook dat een drietal prijsvra- Larousse iÜustró: bonlieur état heureux,
haalde hij uit eene groote hoeveelheid dich
ters en schrijvers citaten aan, waarin iets te
vinden was omtrent hunne opinies over 'tl
mogelijke Eerste Kamerontbinding, en stelt i #en zul!en worden uitgeschreven; hiermede
het als mogelijk, dat deze gevolg van hetza^ men trachten op de inzendingen der ten-
J non Hnicr.l:n r»rkv» minelcra-n in
toonstelling van Huisvlijt eeu gunstigen in
vloed uit te oefenen. Een speciaal program- onderwerp in quaestie. ,,'fc Geluk is niet
ma zal daartoe worden opgemaakt, zoodat de van deze wereld", zegt de Wijze Man. Maar
inzenders voor den arbeid die wordt vereischt,'t leven is toch niet enkel droefheid. Er zijn
eenige leiding zullen krijgen en het mate-'ons voel geluksbronnen gegeven. Hebben wij
„la sérénité des nuits larges et lumi-
riaal zoo gewenscht tegen kostenden prijs
zullen ontvangen. Met dezen maatregel zal
men trachten het werk, dat wordt ingezon
den, in een meer artistieke richting te leiden.
De tentoonstelling voor Huisvlijt te Hilver
sum is hèt eerst aan de beurt.
I De Nat. Bond voor Volkskunst kwam in
1 het bezit van een rijke verzameling afbeel-
dingen-, betrekking hebbende op de volks- jschen verlangens ontvliegt, als een vlinder
kunst van verschillende landen, die voor ten-aan de vingers. De Musset bezong de schoon-
toonstellingeu en kleinere plaatsen gaarnebeid, die er ligt in do wederwaardigheden,
kosteloos wordt afgestaan. I Spr. citeert vervolgens uit een bundel „Pes-
Men kan zich daartoe wenden tot den heersimismes" van een poëet, wien^naam ik niet
E. A. von Saher, lid van het hoofdbestuur heb verstaan. Al die dichters paraphraseeren
niet
nouses, la grace et la séductiou des fernmes,
surbout de cellos de Harlem?" Doch hoe pessi
mistisch zijn over 't algemeen de dichters 1
De mensch schrijdt voort van smart tot smart,
Sscgt De Chateaubriand, en De Lamartine
dacht -er niet blijder over. Marie Theodore
Ratisbonno verzucht, dat het geluk aan 's men'
PAARDEN AFBEULEN.
Niet hij wijze van nieuwsbericht, maar als
een ernstige opwekking opdat ieder bij voor
komende gevallen protesteere, melden we
hier wat we zelf in de jongste dagen herhaal
delijk zagen: dat door voerlieden van zand-
wagens, steenwagens en dergelijke de wagens
zóó hoog en zóó zwaar worden opgeladen,
dat het paard met geen mogelijkheid de kar
kan wegtrekken, waarvan een lang opont
houd en allerlei gezeul en gemartel het ge
volg is.
Iedereen heeft dat wel eens gezien, en we
behoeven dus niet nader to preciseeren.
van genoemden hond, alhier.
ANDRÉ' SORIAC, POÈTE PARISIEN, IN DE
„ASSOCIATION FRANQAISE."
Wat al verwachtingen worden er in u ge
wekt, als ge zijt opgeroepen om een Parij-
schen poëet te gaan hoorenl Ge hebt oudere
vrienden h-ooren vertellen van Coppée, die ta
Amsterdam las, en dank bracht aan A. C.
Wertheim, „d'avoir eu la bonté de traduire de
més pièces" en vooral van Paul Verlaine, die
causeerde in „Couturier", en voor het merk
waardigste stuk in het Rijksmuseum de hand-
toekening van keizer Wjlhelm hieldMaar
hoe weinig is er aan onze verwachtingen,
voldaan! Op de eerste plaats is het' mij een
raadsel, waairom de heer Soriac als „poète
parisien" werd aangekondigd. Zijn persoon
lijkheid het znj' met alle respect gezegd
had niets parisiaals. Hij maakte den indruk
vian een Antwerpschen sinj-oor op zijn Zon-
dagsch. En wat hij ten beste gaf, kan iedere-deel, dat de mensch, wil hij gelukkig zijn,
onderwijzer met acte Pran3ch L. O., die de i „een oneindigheid van liefde" moet dragen in
niet heel moeielijke kunst van 't cite eren zijn hart.
machtig is en in zijn lijfblad de „Kruimkens j Do opinie van Mme de Pressensó is, dat
voor verstand en hart" of de „Droppeltjes goedheid voor de ongelukkigon, het geluk ten
Levenswijsheid" getrouwelijk consumeert, u gevolge heeft.
even goed vertellen. Het moest in zijn ele- jDo filosoof Young stelt hst geluk in do
ment leek hij in het intermezzo Tusschen de vriendschap, Oondorcet in een rein leven,
twee gedeelten van zijn causerie. Toen moe®- Bernard le Bo-vier de Fontenelle in een goede
Maar het schijnt, dat sommi-e'voerlkdon 1 ,ten ons verbeelden, dat hij een Engelschdigestie, Brillat-Savarin is het roerend met
er gewoonte van maken hun paarden zoo yaap;}e Tfs en venaal van Roodkapje re-- hem eens, aan Flammarion wil het voorko-
to overbelasten. Bii een en hetzelfde zandver ^toerde. Daarna kwam er n°o geestig be-1 men, dat hot op de planeet Mars te zoeken
voer op een en dezelfde plaats zagen we doeld0 v(yjr(lracht van een jong maagdelijn en i Vervolgens haalt de auteur de sententies
dezer dagen herhaaldelijk dit feit voorkomen two° vrijers, Hippolyte en Charles. De heel- van eenige beroemde vrouwen aan, o.a. van
S™ 11 - - - 001 ren Albert Bol en Chretienni, gesteld dat zij Mme de Main tenon, die van meening is, dat
in hun kinderjaren de Fransche school be-1 het geluk ligt in de middelmatigheid en in
zochten, zouden dat heel wat beter hebben den afschuw van. eereambton. Een andere
klaargespeeld. Ik werd er akelig van, en kan meent, dat een vrouw niet gelukkig kan zijn,
niet gelooven, dat de epische lach van mijn vóór ze „maman" is geworden,
als een bloeiende kjaver-akker geurende buur-Spr. geeft vervolgens eenige geluksidealen
vrouw voortkwam uit haar hart. Laat ik u i bij verschillende karakters.
het Evangelie-woord: Gelukkig zij, die wee
nen, want ze zullen getroost worden." Ook
Th. Gautier in zijn „Emaux et Camées", en
Coppée, „ce^ délicieux poète", zegt 'de Spr.
denken er niet anders over.
Alex. Dumas betoogt, dat de vrijheid meer
nog dan de liefde noodig is voor het geluk
„Pour l'amour je donnerais la vie,
Mais pour la libertó je donnerais l'amour..."
Vervolgens reciteert spr. een vers van Th.
Botrel, „son ea-merade", waarvan de conclusie
luidt:
„J'airne, je chante, je crois,
Ét je suis heureux sur la terre."
De straks reeds aangeduide dichter, wiens
naam ik met al "de inspanning mijner ge
hoorzenuwen niet kon verstaan, is van oor-
V ij hebben toen den patroon van het werk
ervan in kennis gesteld, dat is dunkt ons
de weg. En zóó doe ieder die dergelijke ge
vallen in onze stad herhaaldelijk voorkomend,
opmerkt Overdreven, ziekelijke dierenliefde
is dat niet: het is een volkomen evenwichtig
gevoel, en daarenboven is het in het belang
er ondernemers, dat men hen op 't afbeulen
1 U n paard-en attent maakt, want veel tijd
en arbeidskracht gaat door dat onbarmhar
tig doen verloren!
IX.
Emma van Burg. De voor
geschreven weg. .Uitg. van
P. N. van Kampen en Zn.,
Amsterdam, (f 2.75.)
Dit boek geeft den droeven -gan weêr van
gemoedsleven bij een jongen, eenigs-
zma ucnzelvigen geleerde. Het is geschreven
in don eersten persoon, het heeft den vorm
eener belijdenis. De medicus Woeste be
mint Suze Rengers; als Suze Woeste
leert kennen, bemint zij al lang den pedan
ten, maar schijnbaar aantrekkelijk en Theo
van der Valk. Deze laat zich zelfge
noegzaam door het meisje iu stilte aanbid
den, 611 wacht met zijn declaratie. Wanneer
SWoeste in haar leven, is gekomen, wil
zij wachtensmoede Theo opgeven en denkt,
den jongen eenvoudigen dokter te kunnen
liefhebben. Doch hij blijkt haar te zeer op
gaande in zijn studie, en wanneer hij haar
zijn liefde bekent, wijst zij hem af. Van
der Va lek verklaart zich nu, en ze ra
ken getrouwd. In de jaren, die er vol
gen, poogt Woeste tevergeefs, om zijn lief
de te vergeten en in stadige toewijding op
te gaan in datgene, wat van kindsbeen af
zijn leven heeft gevuld: de wetenschap-
Het mag niet gelukken. En ten slotte komt
hij tot een waanzinnige daad; van der
,V a 1 k is ziek, en hij verhaast als medicus
diens dood. Niemand vermoedt het. Ook Su
ze uiet?Na de daad volgt hot be-
„Isola Bella". Uitg. van P.
N. van Kampen en Zn., Am-
sterdam, (f 3.50).
Deze onlangs verschenen roman derzelfde
schrijfster, >die bij gedeelten reeds een
maandschrift versierde, speelt zich af op
het eiland Texel. Wèl moet dit een der
auteur welgevallig oord zijn, daar zij het
cierde met den naam van het „Schoone Ei
land" der Middellandsche zee. Anne I m -
me, meisje uit den stand der kleine luijden
(zooals alle personen in *t boek) is de 't
meest naar den voorgrond tredende figuur. Zij
I draagt met zich,-schatten van liefde in haar
ziel, maar ze is niet mooi. Vandaar jaren-lan-
i s"e, in blijde lijdzaamheid getorste teleurstel
ling, totdat het eindelijko geluk haai' nog te
vinden weet.
De zeer beperkte ruimte belet mij de aan-
gename taak, dit mooie boek détail-critisch
te ontleden, 't Zou me reeds te ver voerenj,
den gangs des verbaals in extenso hier weder j
te geven, k Moet me derhalve tot eenige no-ti-
tiën bepalen, en doe dat eenigermate op goed
geluk, met gevaar, vele schoone dingen te
verzwijg-ea.
Jan Duinker, met wien Anne Imme
tan slotte huwt, is weduwnaar van Griet-
ja Haven. Heel in 't begin van 't boek gaat
hij haar te kermis vragen, in den avond, als
op het stille eiland alleen te hoeren is „alom
het langgerekt-klagend geblaat van schapen,
dat 's avonds zoo anders klinkt dan over
dag." Jan is heel verliefd. „Hij zag Grietje
llaven het allerliefste en allermooiste meis
je", zegt de auteur met een Hooftiaanscha
wending. Met kloppend hart komt hij bin
nen. „Schuin tegenover hem stond het kleine
jonge meisje, in het licht dat viel door 't
raam op haar gevuld blozend jong ge
zicht, op het blondkrullend rijk-welvend-op-
ge maak te haar als een lichte lijst eromheen."
Grietje heeft echter al afgesproken, en Jan,
kan huiswaarts gaan. Grietje, houdt niet
van Jan. Als haar moeder loffelijke woorden
over hem spreekt; dan heeft ze slechts dit
laoonische bescheid: „Jan Duunker, jasses".
Grietje huwt dan ook eerst met een ander, en
als deze is gestorven, met Jan, hoewel haar
liefde niet groot is. Ze is een vrij nonchalante
huismoeder, die b.v. voor twee dagen tege
lijk kookt. Grietje sterft heel jong, vóór in
do twintig. Haar figuurtje heeft het weemoe
dig©, dat aan alle vrouwen eigen is,' dia om
causerie-récital .mededeelen.
Zooals van dfen reclitgeaarden monsieur de
hij eerst dank aan de Hollanders in 't alge- j nig tevreden zijn. We verlangen dikwijls
meen voor 't welwillend aanhooren Djner schadelijke dingen. Eerst moeten we de an-
XT fW „nnrj TT- ,r betoogen, en in 't bizonder aan de Holland- tieke wijsheid erlangen: Sauton gnoo: ken,
net oesiuii i ooru-nou Vereeniging sche dames en nog in t allerbizonderst aan uzelf. Dan zullen we weten, welk geluk voor
tot bevordering van VolKs.tunst lneld op Za- de Haarlemsche. Dit laatste kon niet veel in- ons bereikbaar is.
rouw; om Suze niet in moeilijkheden te
brengen, mag hij zich niet aangeven bij
den rechter. Hij verlaat het land, en zal
jn stadige abnegatie én in een wrang werk-
even zijn dagen ten einde brengen. Het is
Vj°0rSefchreven weg.
,,?yooi° boekje had geschreven kunnen
B our get, doch mist ge-
huiverd van een zilvergrijs weemoedig idea
lisme, dat, directelnk ontweid aan de even
wichtige zielsvermogens der séhfijrstér, van
een ongemeeno oprechtheid is. Als ge aan
'"het slot zijt gekomen, voelt ge "u gelouterd,
en dat is het onfeilbaar criterium van dé
waardij aLler ethische romankunst.
De stijl is edel-verzorgd, en over-literaire
pretentie is vermeden: die zou schade doen
aan de idee van reinheid en eenvoud, die
door dit schoone boek liefelijk geurt.
't Geluk bestaat vooral in 't evenwicht. Spr.
citeert schoone woorden van Joseph de Mais-
tre, en vervolgens nog De Musset en Rousseau,
Het geluk is. samengesteld uit hope, uit
liefde, uit goedheid, uit arbeid. Daar zou de
causeur over uitweiden in het tweede ge
deelte zijner voordracht.
Vóór het begin der vertooning werden or
boekjes rondgedeeld, bevattende 's heeren So
riac s niet zeer hoogstaande geestesproduc
ten. Op mijn uitdrukkelijk aandringen kreeg
ik er van de welwillende jongejuffrouw, die ze
ronddeelde, ook een. Het zal mij de Soriac'sche
komedie immer weer ia 't geheugen roepen.
v. S.
BELGIë. De Belgische socialisten in het
Parlement dreigen met staking als de regee
ring niet toestemt iii het beginsel der grond
wetsherziening.
DUITSCHLAND. Nieuwe ongeregeldheden
tegen luitenant Forstner hebben plaats gehad,
FRANKRIJK. Bet kabinet-Barthou ie af
getreden.
SPANJE. Tusschen Carlisten en republi
keinen zijn botsingen voorgekomen.
AMERIKA. President Huerta confereert
met de bankdirecteuren over de betaling der
rente aan de National Railways.
DE BALKAN. Er is een complot ontdekt
tegen den Prins von Wied.
BELGIë.
Een parlementaire staking.
De roode heeren in 't Belgische parlement
gaan weer dreigen met staking. Reuter meldt:
Het bestuur van de socialistische partij
vergaderde in het Volkshuis ter behandeling
van de quaestie der parlementaire staking.
Er werd een motie aangenomen, waarin
wordt verklaard, dat de socialistische partij
bereid is tot_ een parlementaire staking, in.
dien de staking niet zon eindingen voordat
de regeering in bet beginsel der grondwets
herziening heeft toegestemd.
DUITSCHLAND.
Do relletjes in den Elzas.
De 19-jarige luitenant Forstner heeft de
militaire autoriteiten en ook de regeering
heel wat moeilijkheden bezorgd, door zijn
onhebbelijk optreden tegenover de bewoner»
van het plaatsje Zabern.
De ontstemdheid der bewoners uit zich
voortdurend nog in vijandig optreden tegen
den luitenant.
Een Reutertelegram doet inededeeling van
nieuwe relletjes, die zich hebben voorga
daan.
haar schoonheid van haar kinderjaren af te
zeer werden geaduleerd, dan dat de bloesems
van het hart zich konden ontwikkelen.
Griet je wordt gelouterd door haar prillen i
dood.
De schrijfster heeft het leven der eiland
bewoners waargenomen en weergegeven met
het idealisme, waarvan ik sprak bij „De voor-
geschreven weg". Het lijkt mij objectiever
te zijn geworden. 't Spreekt' vanzelf, dat
in een boek als dit de locale tint niet kon
gemist worden. Dö auteur weet die evenwel
aan te brengen met mate cn met bescheiden
heid. Niet in het minst hebben wij ons hier te
sfcooten aan datgene, wat zoovele verhalen
onverkwikkelijk maakt, wanneer die locale
kleur ons als iets heel bizonders wordt op
gedrongen met een air van „Wat is het bij
ons in Ammerzoden of in Zevenberg-
sohe Hoek toch interessanti" Dat is hier
verre.
Een overigens loffelijke afkeer van onech
te idealiseering brengt er de schrijfster som
tijds toe, hare personen trivialiteiten te la
ten zeggen, die echter m.i. evengoed konden
ontbreken.
Die een boek als „Isola Bella" in de
wereld zendt, doet indirect een werk van
ethische beteekenis. Zoodanige boeken ver
meerderen de som der krachten-van-eeuwige-
waarde, die de wereld van noode heeft tot
haar behoud en haar ontwikkeling.
Gustave Flaubert, Drie
Vertellingen. (Vert. door
Marie Koenen.)
Fi au ber t 's „Trois Oontea": Uncoeuï
simple, La Légende de Saint Julien
1'Hospitalier en Hérodias, (verkrijg
baar o.a. in de Collection Nelson, fr. 1.25)
zijn door Mario Koenen voor Brand's Witte
Bibliotheek vertaald, waarvan ze het der
de nummer vormen. 'tZijn drie bekende,
meesterlijke novellen. Vooral de eerste is be
roemd in de wereldlitteratuur.
Flaubert is op de eerste plaats woord
kunstenaar. Frans Erens spreekt ergens
van zijn „pijnlijk ploeteren", om zijn volzin
nen tot de strengste schoonheid op te drij
ven. Hoewel hij ongeveer zestig jaar oud
is geworden (hij leefde 1821—1880), heeft hij,
juist door die strenge zelftucht, betrek kei ij k
weinig geschreven. Alleen van don nterairen
kant beschouwd, behoort zijn oeuvre tot het
eminentste, dat er in de negentiende eeuw
is gewrocht. Wegens hun ethische bedenke
lijkheid, heeft de Kerk ongeveer al zijn wer-'
ken op den Index geplaatst. Natuurlijk niet
deze „Trois Oontes", waar geen onvertogen!
woord in te laken valt.
Marie Koenen heeft dit allerschoonste
je met zulk eene volkomenheid vertaald,
hare vertaling een aanwinst Is geworden v
de nieuwere Nederlandsche litteratuur, even
als Thijm's vertalingen uit Kil Fi o» a 3*
1' I s 1 e Adam.
