Au Bon Nlarchó oyons"
Gr. Houtstraat 58, Haarlem.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
De geschiedenis van
Hendrik Knip.
zake Staatspensioen.
'i
Een «taaltje.
Het malle voorstel-Treub
in
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT T2ÏÏK**"»
De heer van der Voort van Zijp had het
eergisteren in de Tweede Kanier over de leu
genachtige manier, waarop de strijd voor het
good recht der bijzondere school door de anti-
clericalen en liberalen wordt voorgesteld ala
een «tvijd tegen de Openbare school.
En hij noemde daarbij de plaat van de ver-
eeniging „Volksonderwijs.
Toevallig hebben wij dezer dagen dit traaie
stuk teekeuing vau onzen stadgenoot Louis
Raemaekerm onder de oogen gekregen.
Ziethier wat deze prent bevat:
Voor een huis, waarop staat: „Art .192.
Openbare School" staat een reusachtige Wil
lem de Zwijger, met het kalotje en den tab
berd als de traditioneele „vader des vader
lands".
En van links, blijkbaar uit de gothielce ka
thedraal, die gij op den achtergrond ziet, ko
men twee gemeene, ploertige gestalten. De
voorste, in een boezeroen en met een gewel
dige hakbijl in de hand, is.Dr Kuyper.
met een Batnniscbep gryms op net kwnboige
gezicht. En achter hem, de hand op zijn schou
der. met den steek op en een zwarten toog
aan, groote grove schoenen met gespen, staat
go raadt het dadelijk: dat is een geeste-
telijke, als het ge Jezuiet is, want dat is
nog erger. De kop van Kuyper is satanisch,
7.00 iets van den reus uit Dorés illustratie
van „Klein Duimpje". Maar de muil waar
achtig. er is geen woord voor van den
Jezuïet is nop: gemeener. Zoo leelijk als ny
grijnst tegen den hoogen „Vader des Vader
lands" toekende Doré z'n figuren nooit!
Maar 't mooiste van al is nog, wat onder
lit. kunstproduct staat.
Wij lezen daar:
„Willem van Oranje: Laat aft Gij
hebt reeds genoeg kwaad gesticht. Oorlof,
mijn arme schapen!".:..
Die arme schapen zijn natuurlijk niet an
ders dan de onnoezele bloeden, die door dit
leugenachtig stuk tec-keiiing worden beetge
nomen, en die werkelijk nog gelooven dat die
istanische Kuyper en die hol6cli-gemeene Je-
zieten de openbare school willen neerhakken.
Jammer is het waarlijk, dat een teekenaar
van talent als Raemaekers, die natuurlijk om
Joze méér dan caricaturistische teekening
zelf hartelijk heeft gelachen, aan zulk leu
genachtig gedoe zijn talent weggooit.
Maar, en hier koinen wij on de ergorluke
wijze waarop nu in de Tweede Kamer do libe
rale partij den onnoozele uithangt: méér dan
schandelijk is het dat mannen die zich tot
zulk ren onartistiek, onwaar en beleedigeud
pamflet verlaagden (want do vereenigmg
„Volksonderwijs is het troetelkind der libe
rale voormannen)mi het air aannemen alsof
ze van den prins geen kwaad weten, alsof hun
opzettelijk volksbedrog, hun volksmisleiding
over de bedoelingen en de daden der Ghris-
telijken, alleen in de verbeelding van den
h«er Van Wijnbergen bestonden!
Over het voorstel-Treub, om den overgangs
maatregel vau Minister Talma plotseling tot
principe te maken, om staatspensioen op
do schouders der gemeenten te leggen, en,
(dat is wel liet comble) uit te sluiten allen
die van 65 tot 70 jaar eenigen onderstand
kregen, schrijft de Haagsehe briefschrijver
van „L)e Tijd" een good artikel, dat hel
der de dwaasheid dio hier wordt voorgesteld,
belicht.
Wij nemen daaruit het volgende over:
„De uitkeering aan zeventigjarigen van een
ninimumrente, zonder dat daarvoor is be
taald, kon haar rechtvaardiging alleen hier-
11 vinden, dat de Staat, die op een gegeven.
-M>genblik de verplichte verzekering invoert
als een maatregel van sociale rechtvaardte-
iieid, als overgang aan hen, die, waro deze
verzekering vroeger ingevoerd, daaronder
zouden zijn gevallen, de uitkeering doet zon
der betaling, omdat dezen te oud zijn, om van
hen nog de betaling te kunnen vorderen,
Tusschen do invoering der verplichte verze-
ving ,en de uitkeering aan ouden van dagen
is dus een onverbrekelijke band. Het is dan
ook, geloof ik, een l'out geweest van minis
ter Tal nu, dat hij, om van zijn wet de in
voering te verzekeren, dien band verbrak
en t«t invoering der ouderdomsuitkeering
overging, vóór de ouderdomsverzekering in
werking trad. Door liet losmaken van dien
*and is inon er toe gekomen een uitkeering
te doen aan zeventigjarigen, die nooit onder
de verplichte verzekering waren gevallen en,
als vijftig jaren geleden do dwangverzeke
ring reeds had bestaan, thans zeker geeia
rentetrekker zouden zijn.
Indien Minister Treub getracht had deze
fout, die er overigens een is van voorbijgaan-
den Sard, te herstellen, dan had hij, geloof
ik een goed werk gedaan. Hij had dan de
bedoeling der wet laten primeeren boven do
letter. Wat hij echter, volgens de bladen,
thans van plan is te doen is een nieuwe
fout maken, die erger is dan do eerste. Of
kan men zich een funester bepaling denken
dan deze, dat het recht op de uitkeering
verloren gtaat, wanneer een persoon tusschen
zijn 65e en 70e jaar is ondersteund door een
instelling van liefdadigheid? De Minister had
veel beter kunnen eisc-hen, dat do man. geen
ondersteuning heeft ontvangen van zijn 20e
tot zijn 60o jaar. In den regel begint bij het
60e jaar langzamerhand de toestand in t»
treden, dat men do oen wat vroeger, de an
der wat later, gedwongen wordt, bij een arm
bestuur aan te kloppen. Men schept nu een
direct belang, niet voor den arme, om tus
schen zijn 65o en 70e jaar niet ondersteund
te worden, maar voor do armbesturen, om
de menschen tusschen 65 en 70 jaar niet te
helpen. Indien het armbestuur den arme in
dien tussehentijd ondersteunt, zal het dit moe
ten blijven doen, wanneer hij 70 jaar is ge
worden. Een ouderstouning weigerend tus
schen het 65ste en 70sto jaar, is hij van
den arme op zijn 70ste jaar geheel af. Men
schept ook eon dergelijk financieel belang
voor gestichten van oudo lieden, die, als zij
voortaan lieden benoden 70 jaar toelaten, alle
kans op vergooding zien verkeken, terwijl,
als de menschen tot hun 70ste jaar buiten
de gestichten worden gehouden, zij f 2 per
week zullen inbrengen. Men zal dus tweeërlei
zien gebeuren: men zal of wreed worden te
genover 65- en 70-jarigen of en dat zal de
regel zij 11 men zal de wet ontduiken. Ik
wil daartoe een paar middelen noemen, die
voor het grijpen zijn: men bedeelt den ar
men man op naam van de kinderen of in 't
algemeen van de menschen, bij wie do oud
jes inwonen; men geeft do ondersteuning als
loon voor gefingeerde» arbeid, of voor een
arbeid, die in geen verhouding staat tot do
betaling. Ik zie zoo kans een geheel boekje
vol te schrijven met middeltjes om den man
nominaal uit de bedoeling te houden. Do
reger zal echter wel zijn, dat de bedoeling
komt op naam van een, die geen 65 jaar is,
zoodat nu Nederland het land wordt met do
minste bedeelden tusschen 65 en 70 jaar,
maar met do meeste bedeelden beneden den
leeftijd van 65 jaar.
Ik weet echter nog niet, wat voer do ar
men meer te vroozen is; het gescharrel van
armbesturen, dat wordt uitgelokt, om de ar
men tusschen 65 en 70 jaar van hun lijst
van ondersteunden te houden, dan het ge
scharrel in omgekeerden zin, hetwelk is te
vreezen, wanneer men, zooals de bedoeling
schijnt t» zijn, een belang schept voor da
gemeenten en gemeentelijke armbesturen, om
Hun ingezetenen toch vooral er too te brengen
tusschen hun 05ste en 70ste jaar een onder
steuning aan te nemen.
De wet-Treub zal dan ook zijn tegelijk
de grootste ramp, dio de armen kan treffen,
cn de bedenkelijkste aanslag op ons armwe
zen, dat in zijn grondslagen wordt onder
mijnd. Men heeft gezegd, dat het stelsel-
Troub zuiver staatspensioen is. Ik zou haast
zeggen: was hot dit nog maar! Staatspensioen
vind ik oen verfoeilijk stolsel, maar het zui
ver staatspensioen is, tegenover wat do heer
Treub ons brengen gaat. nog het kleinste
kwaad."
DE BISSCHOP VAN BAZEL EN I1ET
KANTON BERN.
De groot© raad van Bern heeft het voor
stel tot officieel© erkenning van den bis
schop van Bazel met tSB tegen S0 stemmen
verworpen, meldt de Msb. De voorstemmers
waren: 11 Katholiek-conservatieven, 10 li
beraal-conservatieven en 9 sociaal-democra
ten. De debatten over dit voorstel brach
ten een heele reeks vermeklingswaanlige
bijzonderheden. Zoo verklaarde de verte
genwoordiger der regeering, Burren, onom
wonden, dat er redenen bestonden voor een
definitieve regeling der kwestie, maar wijl
sedert jaren tusschen regeering en kerk
geen conflict was voorgekomen, kon men
slechts met bedenken aan een verandering
in den bestaande» toestand denken.
Ook een logical Spreker gaf toe, dat het
onrechtvaardig was dat het kanton Bern wel
den oud-Katholieken bisschop erkende, doch
niet den Katholieken, maar de agressieve
geest welke de encyclieken uit Rome
vervulde, ried tot voorzichtigheid.
Burren was zoo eerlijk te erkennen, dat
het toch feitelijk niet aanging 0111 op het
oude standpunt te blijven staan en ver
klaarde, dat hij aan de regeeving had voor
gesteld den bisschop de erkenning te ver
zekeren.
De regeering verwierp dit voorstel en wil
thans een erkenning voor een beperkten
tijd, bijv. voor vijf jaar!
Opmerkelijk was het teen verschillende
Protest^ntsehe leden voor de erkenning van
den bisschop spraken en heftig uitvoeren
tegen het onwettig optreden van de regee
ring, die wel do Mormonen wil erkennen,
maar geen rechtvaardigheid kent voor haar
Katholieke onderdanen. Maar ook de krach
tige pleidooien van deze verdedigers hiel
pen niet; do antikatholieke raad van hot
kanton Bern, verwierp het voorstel cn be
krachtigde daarmee den onwettige», hate
lijke» toestand, welke nu al sinds 1814 be
staat en voor den Katholieke Jura-bëwonors
een voortdurende ergernis is.
DE RAMP I)ER „VOLTURNO".
Uit het onderzoek betreffende do „Vol-
turno"-ramp bleek, dat het aantal gered
den grooter was, dan in do zitting aanvan
kelijk wa< opgogevo.i.E'e verschil was echter
slechts gering, Gered waren 457 passagiers
en 63 leden dor bemanning; totaal 520 per
sonen.
I)e eerste machinist van de „Volturno"
gaf een verhaal van het bluschwerk. De
oorzaak van do ontploffing kon getuige niet
opgeven. Toen de brand woedde, had hij
nog order gegeven, zooveel mogelijk kolen
uit de ruimen te halen. Vijf of zes ton waren
verwijderd; toen moest het werk gestaakt
worden, wegens het kolongas, dat zich gaan
deweg ontwikkelde.
De machines waren ovon na twee uur
stop gezet en tusschen vier en vijf uur
kou men niet meer stoken. Er was echter
j genoeg stoom voor de pompen om lang-
jzaam tot 9 uur in werking te kunnen blij
ven. Getuige was tot het laatste aanboord
1 gebleven. Be andere machinisten halden het
schip tusschen elf ©n twaalf uur 's avonds
verlaten, toeu het fel brandde en er niets
meer voor hen te doen viel.
De tweede machinist werd gehoord om
trent de bewering, dat de derde machinist
do stokers met een revolver bedreigd had.
Getuige had daar niots van gehoord of ge-
zien. De stokers waren even naar boven
komen loopon, toen do ontploffing plaats
greep, maar toen hij hun gezegd had, dat
alles van hen afhing, waren ze weor ge
willig naar beneden gegaan en hij had ver-
dor niet den minsten last met hen gehad.
Even na middernacht was getuige in een
boet gesprongen en later door do „Kroon
land" opgenomen.
De dorde machinist, vervolgens gehoord,
erkende, dat hij een dor stokers, die niet
naar zijn post Rad will0u terugkeerèn, met
een revolver gedreigd hat. De stokers had
den verder goed gewerkt. Getuige had het
schip eerst verlaten, toon do kapitein zei,
dat het tijd voor hem werd. Bij werd door
een boot van de „Grosser Kurfurst" opge
nomen.
HET DOEI. DEK VRIJMETSELARIJ.
Een definitio va» bet doel der vrijmetse
larij is ons gegeven in het „Journal de Char
leroi," die als van de partij het wel weten
kan. „ITet doel der sociëteiten der vrije ge
dachte," zegt het blad, „is strijd tegen indrin
ging der kerk in het mviel beheer en in het
gebied des gewetens, v andaar, dat de plicht
van ieder vrijmetselaar ts voortdurend eiken
geopenbaarden godsdienst te bestrijden, juist
omdat de vrijmetselarij, 111 wezen .vijandig
is aan alle geloofsbelijdenissen.
Ziedaar dus do plicht van iederen vrijmet
selaar door een der Belgische hoofdorganen
afgekondigd.
HET MÖJTAIRE LAND.
Een merkwaardig staaltje van do rare be
grippen, die er in l-U'lschlaud betreffende
militaire aangelegenheden bestaan, levert
ook weer do nieuw® spmnnagegwet. De wet
bevat strafbepalingen, en «oer ernstige, te
gen schending van militaire geheimen, dat
wil zeggen, van dingen» die door de militaire
overheid als geheim, worden beschouwd.
Daardoor krijgt de TI,^,|.I/a'rc overheid, zoo
als de „Köln. Ztg." uiteenzet, het recht beve
len te geven niet alleen aan militaire perso
nen, maar aan iedereen. Hot blad haalt als
voorbeeld aan:
Een reserve-luitenant krijgt een mobili
satiebevel,' dat geheim is. Hij vertelt aan
zijn vrouw, dat hij moet mobiliseer en en
op den tweeden dag uitrukken; dat hii dit
vertelt, is zeer natuurlijk, daar in een huis
gezin waarvoor toch maatregelen moeten
worden genomen. De officiersvrouw, die dit
nu vertelt aan haar vriendin, of de meid,
die het den bakker of slager mededeelt, zijn
schuldig aan verraden van militaire gehei
men, en kunnen met zeer langdurige gevan
genisstraf worden gestraft!
Wat de wet zegt: dat het verder vertellen
van de door de militaire overheid als ge
heim aangegeven bevelen of berichten met
verraad van militaire geheimen gelijkq staat.
Daardoor zou Düitsehland tot een groote
kazerne worden gemaakt, zegt het HM. te
recht.
DE TWEEDE BALKAN-OORLOG.
Nieuwe onthullingen over den tweeden
Balkanoorlog bevat het Sofiotische blad „Da-
gelijksch Bulletin", 1 ie Afkomstig zouden
zijn van Nekludof, den gewezen gezant te
Sofia, zegt do N. R. Ct.
Voor iiij naar Stockholm is vertrokken,
moet deze hebben verklaard, dat onmiddel
lijk na den vrede van Londen, graaf Tar
nofski, de Oostenrijksch-Hongaarscho ge
zant te Sofia, de Bulgaarsche regeering een
bondgenootschap heeft voorgesteld. Danef,
toenmaals minis ter-president, deelde het
voorstel niet dadelijk in den kabinetsraad
mede, doch lokte er een beslissing uit over
de vraag of Bulgarije het geschil niet Servië
en Griekenland mot de wapenen dan wel
met vreedzame middelen diende te beslech
ten. Hot ministerie koes don vreedzame»
weg, waarop Danef graaf Tarnofski mede
deelde dat de regoering prijs stelde op het
behoud van het Balkanverbond en hol voor
stel van Oostenrijk-Hongarije mitsdien niet
kon aanvaarden. De regeering te Weencn
gaf echter haar gezant instructies 0111 ten
allen p rij ze ecu toenadering T.ot Bulgarije
te bewerken. Graaf Tarnofski vroeg, om
daartoe te komen, een audiëntie aan bij
koning Ferdinand, dien hij na oen lang on-
houd voor de plannen zijner regeering wist
-te winnen. Den 26cn Juni werd het bond
genootschap tusschen Oostenrijk-Hongarije
en Bulgarije gesloten. De voornaamste be
palingen waren: le Bulgarije verbindt zich
de verdragen met Servië, Griekenland en
Montenegro op te zeggen. 2c, Ingeval van
oorlogt. ussehen Oostenrijk Hongarije en Ser
vië of tusschen Oostenrijk Hongarije en Rus
land, verbindt Bulgarije zich een leger op
do boon te brengen, dat in staat is Servië
volkomen in toom te houden. 3e. Oostenrijk
Hongarije verbindt zich langs diplomatieken
of militairen weg zieh tegen oen aanval van
Roemenië op Bulgarije te verzetten, indien
Bulgarije in oorlog komt met zijn bondge-
uoütcu. Als zulk een oorlog een ongunstig»
wending neemt voor Bulgarije verbindt Oos
tenrijk Hongarije zich tusschenbeide te ko
men.
Twee dagen later, den 28©n Juni, gaf koT
ning Ferdinand het bevel tot een algemee-
nen aanval op de Serviseho en Grioksche
troepen.
Zoodra Sasonof, do Russische minister vau
buitenlandsche zaken, van liet verbond tus
schen Oostenrijk Hongarije en Bulgarije ver
nam, besloot hij Bulgarije door Roemenië
te vervangen. Do Russische en Fransche di
plomatie stelde Roemenië voor in den strijd
tusschen de bondgenooten tusschenbeide te
komen en Roemenië aanvaardde dat voorstel
op voorwaarde dat het oen deel van het
Bulgaarsche grondgebied, gelegen tusschen
de Donau en de lijn Toertoekai-Baltsjik zou
krijgen. Toen Roemenië nu zijn leger mo
biliseerde, gaf prins vou Fürstenberg, de
Oostenrijksch Ilongaarscho gezant te Boo-
karest, do regeering te kennen, dat het Oos
tenrijksch Hongaarsche leger do Roemoen-
scho grens zou overtrekken, al« het Roe-
meensche leger do Donau overstak.
De Roémeensche regeering zat mot het
geval verlegen cii vroeg raad te St. Peters
burg, Parijs en Berlijn.
Rusland en Frankrijk bevreesd voor een
Europeeschen oorlog, talmden met een ant
woord, doch Düitsehland gaf dadelijk te ken
nen het niet eens to zijn met de plannen
van Oostenrijk Hongarije. Keizer Wilhelm
seinde koning Karei dat hij zich kon be
schouwen als mandataris van Düitsehland
in het geschil, en tegelijkertijd gaf hij kei
zer Frans Jozef te kennen, dat Düitsehland
zijn bondgenoot tegen Rusland niet zou steu
nen, als deze zich niet onzijdig hield in
den oorlog tusschen de bondgenooten.
Bood ra dit te St. Petersburg en Parijs
bekend was geworden deelden Rusland en
Frankrijk do Roemeensclie regeering mede,
dat zij zonder zich om Oostenrijk Honga
rije te bekommeren, tusschenbeide kon koe
men.
Sint Nicolaasgeschenken
NIEUWSTE TAKTIEK.
Onder dit opschrift schrijft de Nederlan
der:
Dezer dagen zond een lezer van ons blad
olis twee. uitknipsels. Eén uit een rechtscb]
een tweede uit een linksch blad. Ze stonden]
terzake van eenzelfde Kamerzitting, vierkant
tegenover elkaar.
Nu kon dal gebeuren, omdat 't hier een fe-
val gold, waarbij .tweeërlei opvatting moge-
lijk was. Maar slag op slag treft u de volko
men valsche voorstelling in cle vrijzinnige
pers van heel eenvoudige, voor ieder duide
lijke feiten.
Zoo bijv. het feit, dat do lieer l'leyte als Mi
nister zijn concentratie-denkbeelden eenvou
dig ter zijde zette
Op het voetspoor vau den heer Tydeman
in de Kamer, heeft de vrijzinnige pers dit feit
eenvoudig verdonkeremaand, 't weggepraat
achter allerlei woordspeler». Vooral de „NJ
R. Ct." is vernuftig, op dit punt biina even-;
aart zij don heer Fock,
Maar ook de Nieuwe Crt. kent die p rad. ij.
ken als een prik. Zoo ontkende zij onlangs
zelf. dat er van een campagne tegen ld en-
burg mocht gesproken worden. Maar nu her
innen» men zich eens de'eerste woorden, die
dat blad over den heer Pleyte schreef, toen
hij pas opgetreden was. Als Concentratie-
oandidaat „heeft hij zieh over don „Christe
lijke" koers in Indiö in zeer scherpe bewoor
dingen uitgelaten," zoo schreef de „N. Ct."
en zij voegde erbij: „van langen duur zal de
samenwerking tusschen hem en den tegen
woordige» gouverneur-generaal dan ook den
kelijk niet zijn.'
Nu tapte zij uit een ander vaatje. Nij ver
blijdt zij er zich over dat samenwerking mo
gelijk leek, nu herinnert zij zieh blijkbaar
niets meer van de „zeer scherpe bewoordin
gen" over den „Christel ij ken" koers; nu hoont
zij den heer Van Veen. dio aan zulke bewoor
dingen herinneren durft.
En tot toppunt van deze akelige draaierij
durft zij dan nog schrijven:
Mot het Indische debat is hot niet zoo
glorierijk voor haar (de rechterzijde) af-
gelóopen als men zich dat in sommige
kringen voorgesteld had. De nieuwe Mi
nister van Kolouiën bleek haar te slim
af en handhaafde zich op eigen vrijzirmg
standpunt zonder haar stof te leveren
voor blaam of smaad aan het Kabinet.
Men is aan de rechterzijde niet hard op
geschoten met den eersten aanval en
voelt behoefte dit in te halen.
Is het te verwonderen, dat wie alleen de
vrijzinnige pers volgt welke zoo goed als
nooit van onze argumenten notitie neemt,
ou zo slechts hij uitzondering en dan vaak
uog incompleet aan haar lezers voorleegt
is het te verwonderen, vragen wij, dat trouwe
lezers van zulke bladen van de rechterzijde
geen goed woord meer gelooven?
Eu toch wordt deze pers nog maar al te
veel door mannen van rechts gesteund.
Voelen zij niet wat hun beginsel in dezen
van hen etechtf'
Tot zoover de Nederlander.
't Teekent alweer meeles, dat. w» dag natt
dag van do tactiek dor linksche groote bladen
zeggen.
Daarom is echter ook het opschrift met
juist! De tactiek is niet n i o u w maar oud,
alleen wordt zo in den laatsten tijd wat stren
ger toegepast.
Staking aan het abattoir to Amsterdam.
Men meldt ons uit AmsterdamGisterenochtend
i; onder dc loonslagers van de varkensslachterij
aan hef abattoir co» staking uitgebroken, naar
aanleiding vau een besluit van de patroons ver
een,iging om hot slechten in eigen beheer te
nemen. Doo'r deze maatregel worden ongeveer
17 arbeiders overbodig, terwij! de overige, een
20-tal, een loonderving hebben van plrn. ƒ8000
por jaar.
Ook do werktijd zou zeer verlengd worden.
Aanvankelijk was reeds door de afdoellng
van den Tt. K. cn Ned. Slagcrsgezellenbondeu,
ge-tracht niet do werkgevers in contact gek<*
I 1
Mejuffrouw Sterk, kasteleines in Vcr2U|
de Flesch, zat als naar gewoonte in haar
er trek dat aan de gelagkamer harer herberg
.d'euade, en rekende met oen boer af. Terwijl
zijn rekening nazag, staarde de eenvoudige
udaman door het raam in de gelagkamer, die
l;- zeer kostbaar en prachtig uitzag. Het buf.
,et was geheel van mahoniehout en blonk dat
J6?, «en lust w&» om te zien, Op do planken
v ^teii eer. menigte kristallen karaffen met
'*®hiil«o«le likeuren en vele fijn geslepen
i. «n kelken. Een groote spiegel daarach-
'"f-at-*t verdubbelde al die pracht, en deed
ov„r Ro* meer in het oog vallen. Daar tegen-
bcali4'*««n e»o aantai vaten en tonnetjes van
de-u e kfcsohildord eikenhout met koperen bau-
lu-'b»n ''Hvrron kranen, en do groote veiis-ter-
der n*da stralen der avondzo» hel-
•oi: r tinnen vkbu gaven aan liet geheel
"''ik en «•••hUtereiid aanzien, dat dit
goede man onwillekeurig uitriep: „Maar mijn
lieve juffrouw Sterk I waar krijgt gij toch het
geld vandaan om dat alle© te bekostigen?"
Juffrouw Stork sag .tea CraaAnSjioA hals .zto
een spottend gezicht aan en schoot in zulk een
hartelijken lach over f.ijn verwondering, dat de
boer er' geheel van bedremmeld was. „waar ik
het gold vandaan krijg?" vrotg zij. „Wel van
de centen, die honderden gekken mij dagelijks
in huis brengen. Waarvan anders, man?"
I Toevalligerwijze opende op hetzelfde oogen-
blik dat zoi dit ze id©, Laura, de dochter van
j Juffrouw Sterk de deur der gelagkamer, waar
i z'' ®en'ge klanten bediend had, en zoo bereikten
r zoo even gesproken woorden het oor van een
crw'PPen ambachtsman, die dicht bij de deur
aan een tafeletje stond te wachten op oen glas
j jenever, dat hij besteld maar in de drukte niet
gekregen had. Het was of de man onthutst
werd bij die woorden. 11 ij wierp een opmerk-
zamen biik op do lieden dio naast hem stonden
en met hetzelfde oogmerk als hij gekomen wa
ren. Hfi zag er velen met ingevallen kaken,
bleeko aangezichten cd havelooze kleederen.
Vervolgen» zag hii den praebtigen winkel
rond. Hii wierp een blik door de openstaande
dour der huiskamer t>" zaS ook daar prachtige
schildorijen, fraaie spiegels, kostbare meubelen
jen oen klavier, waaraan Laura, do dochter des
hui-as^ in eeu zijden kleed gedost, zioh plaatste
j eu waarop zij begon te spelen. „Ja, zcido hij
1 bij zichzelf, dat moet. vxd geld gekost hebben.
Wat is dat toch vreemd. Iloo komt liet toch
dat ik zooveel armoede en ellende aan mijn
rechterhand en zooveel pronk aan mijn linker
hand zie?" Een tijd lang stond hij in diep nai-
denken verzonken.
„Wel, wat is or van uw dienst?" Deze woor
den met een schelle stem tot hem gericht, deden j
Knip zoo boette de man uit zijn mijme
ring ontwaken. Hij zag op. Juffrouw Sterk
stond in eigen persoon voor hem, even fraai
gekleed als hare dochter,
j „Voor vijf centen jenever, juffrouw," zei de
man, terwijl hij naar de toonbank ging. Hij
j telde het geld neer en zag de kasteleines met een
glimlach aan. „Daar zijn de centen, juffrouwj
voegde hij er bij, die een gek u zoo dikwijls
gebracht heeft. Het zijn de laatste, die ik in
langen tijd denk te betalen."
Knip snelde naar huis. Zijn vrouw en twee
dochtertjes zaten te werken. Zij zagen er bleek
en vermagerd uit, omdat zij geen goed voedsel
kregen. Het kleine vertrek had een armoedig
voorkomen, en er lag zoo weinig vuur in de
kachel, dat men de warm to nauwelijks'bespeur
de. Niettemin stond men verwonderd over de
orde en do netheid, die men overal waarnam in
de rangschikking van tafel en stoelen, in het
zuivere wit der muren, en bot heldere zand,
dat op den vloer gestrooid was.
„Dat is oen ver gissing, meisjes" zoitk- do u«jo-
der, dat wij vader van avond zoo vroeg thuis
zien," on zag daarbij haar rn.au aan.
Deze stond voor de tafel, richtte z.ijn oogen
van het eene kind op het andere, ou zieh ver
volgens in den ouden leuningstoel nederzetten
de sprak hij glimlachend:
„Wel meisjes, zijt gij niet blijde dat vader
weor thuis is? Nu Leentje, nu Grietje, kunt
gij do naald niet wat laten rusten, niet een
oogenbtik opzien en uw vader een zoen geven?
O, jawel, riepen de kinderen en sprongen
tegelijkertijd op om haren vader te kussen.
Maar, vaderlief, wij hebben het ook zoo druk,
aeide Leentje, terwijl zjj haar schraal gezichtje
tegen zijn wang drukte, en zij ging fluisterend
voort .jdeze overhemden zijn de laatste van het
dozijn, dat wij voor mijnheer Martens moeten
maken. En morgen, voegde Grietje er bij,
torwfjl zij haar handje in die van haar vader
logde, morgen wilden w ij -onze zieke tante be
zoeken en daarom werken wij vandaag zoo hard
als wij kunnen, want mot-der heeft beloofd, dat
het werk Maandagmiddag klaar zou zijn,
Hoe zien uw oogen zoo rood, Aafyt? scide Knip
tot zijn vrouw. erkt gij ook al te voel bij kaars
licht? Of hebt gij geschreid? Glimlachend ver-
zekerde Aafje met een geruststellend hoofd
schudden, dat het werk hare oogen niet schaad
de, en tegelijkertijd koerde zij zieh om en wenk
te haar kleine jongen ovn luj ltaar te komen,
„Wat is dat. Hendrik? zeide zijn vader. Wat
doet gü daar in dien hoek? Ziet gij niet «at
moeder u wenkt; kom eens hier en zeg mij, wat
gij gedaan hebt? Nu vader, beknor hem maar
niet meer, viel de moeder in, wij zullen rnaar
niet meer spreken over hetgeen gebeurd i».
Goed hernam Knip, terwijl hij den knaap tot
zich trok, maar ik wil het toch wéten. Koni
Hendrik, ik zal het u vergeven, maar zeg m\i
eerst, wat is er voorgevallen? Hendrik was een
ronde jongen; hü ging naar zijn vader, zag hem
onbeschroomd in de oogen en zeide: „De bak-
