Het qeheim der oude Abdij
Retraiten voor Miliciens
"BUITENLAND
BINNENLAND.
«u Bon Marché. „Noyons."
Haarlem» Bamssela - Hawdschoenen voor alle cjelegeroiiedif&ssi
I- t U I L L t I U
NIEUWE HAARLErtSCHE COURANT ™E?L2!A?
Half Januari zal een gedeelte deT lichting
fan dit jaar moeten „opkomen." Een tijd vol
gevaren voor den godsdienstzin en de zede
lijkheid dier jonge mannen. Bewijzen daarvoor
aanvoeren is overbodig, de ondervinding levert
ze helaas te veel. Be diensttijd wordt diaarom
door bezorgde ouders mot schrik tegemoet ge
zienZal in de kazerne niet worden verwoest,
wat zij in bet huisgezin negentien jaar lang
in die dierbare harten hebben bijeengegaard
en aangekweekt?
De militaire overheid moge waken en maat
regelen nemen; de persoonlijke dienstplicht
moge het peil onzer kazernen heel wat hebben
verhpogd; onze R. K. Militairen-vereenigingen
mogen een veilig toevluchtsoord bieden, z00"
iiat sommige jongelingen ongerept, flinker
dan zij -waren heengetrokken», naar lichaam
tn ziel uit de kazerne huiswaarts keoren; hot
ilijft een gevaarlijke tijd.
Vandaar in Frankrijk, in Duitschland jaar
lijks retraiten voor de recruten waaraan dui
zenden deelnemen. Het St. Geraxdusliui», het
retraitenhuis voor het Bisdom van Breda, nam
van 30 Dec., 1912—2 Jan. 1913 een eerste
proef, die uitstekend slaagde, ongeveer zeven
tig miliciens namen dool aan die retraite.
Dit jaar zullen aldaar twee retraiten voor
militieplichtingen worden gehouden, schrijft
de directie van het St. Gerardusjjuis, die om
de ouders en de Eerw. hoeren Geestelijken nog
meer te overtuigen van de heilzame werking
der retraiten voor recruten, aan het Familie
blad een brief ontleent welken door een Duitscli
soldaat aan den Eerwaarden leider der retraite
geschreven werd.
.Keulen.
,ALs eenvoudige dorpsjongen gelijk ik ben,
kwam ik als verdediger van hot vadrr'snd
bij het leger, na van te voren de retraite te
hebben meegemaakt. Daar ik van Jen beginne
nf aan. gelijk me dat in Je retraite was ge
raden van veel verwijderd bleef, was ik al spoe
dig de speelbal van anderen. Zij haalden miju
rozenkrans uit den zak en spotten„Ziet eens,
wat een vrome jongen; hij draagt een rozen
krans." Ik antwoordde: „Dat gaat u niet aan."
Een andermaal riep zelfs een sergeant: „De
onschuld van het land!" Ik antwoordde voor
*1 de manschappen daar tegenwoordig „Ja
dat zou mijn leed doen, als ik mijn onschuld
'erloren had
Des Zondags wilden zy mij meo in do stad
nemenzij zouden alles betalen, wanneer i'k
net hen ging. Ik antwoordde: „Ik heb uw geld
niet noodigik heb meer dan gijik kan best
illeen naar de stad gaan."
Ik moet echter' ook bekennen, dat zij meer
tan eeus gezegd hebben„N„ ik mag u goed
tüden. omdat gij zoo standvastig züt!"
Beste Pater, ik schrijf u dit niet, opdat Gij
a voor een braven jongen zoudt aanzien; dat
ben ik in het gedieel niet. Maar dit zweer ik a
"ij den alinachtigen GodIn mijn diensttijd
heb ik geen doodzonde gedaan. Ik ben nu, na
anderhalf jaar dienst, eer beter dan ik vroeger
vas. En waaraan dank ik dat? Vóór alles aan
den goeden God, die injj do genade gaf de re
traite by te wonen, dan mijnen ouders en
toyne lieve bruid, die ook te St. een retraite
heeft gehouden en my door haar brieven steeds
aanspoorde tot het goede."
Moge ook in onzo omgeving do miliciens
©Hoe worden opgewekt ook eens op retraite
te gaan te Noordwijkerhout.
M ij geiooven niet dat er reeds een retraite
uitgeschreven voor milicien», doch wanneer
zich ecu voldoende aantal daartoe aanmeldt,
dan zal daarvoor zeker gezorgd kunnen wor
den.
De°wL?'nt Jaiir nu lu,ede.
retraiten "wlnrx het ,Llcfd<nvei"k der gesloten
retraiten, waarvan do HoogEerw. Heer Th.
J. Bosman, alhier, voorzitter is, zullen zeker
bereid gevonden worden tot de totstandkoming
ervan mede te werken.
„Croix", heeft do „ïnstituteur francais" (De
Franschc Onderwijzer) de volgende feiten
geconstateerd, welke dit blad aldus weer
geeft»
Een der onderwijzers van de scholen, waar
het onderzoek plaats had, beroemt zich er
openlijk op, in minder dan tien jaren het
getal kinderen, die hun eerste H. Commu
nie doen, tot op minder dan de helft te heb
ben verkleind.
Een tweede had een catecliismusboekje
in handen van een der leerlingen zijner
klasse gevonden. Hij verscheurt heten
brengt de blaadjes op de W. G.
Een derde moest zich van een ouwel be
dienen om een brief dicht te plakken. Deze
hield voor zijn leerlingen het volgend toe
spraakje: Gij ziet wet, dat het de moeite
niet waard is om naai- de kerk te gaan.w..
De pastoor heeft grootere ouwels, maar de
mijne zijn van allerlei kleur.
Een vierde verzocht verbetering van posi
tie, omdat hij er in geslaagd was, een „Ver-
eeniging van burgerlijken doop en burgerlij
ke huwelijken" in de gemeente op 'te rich
ten, waar hij nog slechts twee jaar arbeidt.
Men ziet, hoe ver die Fransche „neu-
traie"* onderwijzers op „neutrale" scholen
gaan. De_ ouders hebben daa'r niemand op
wien zij rekenen kunnen dan op zich zelf.
Gelukkig is 't bij ons lang zoo erg niet.
Doch. uit het bovenstaande blijkt over
duidelijk, vooreerst waar neutraliteit op neer
komt en vervolgons waartoe do openbare
school voeren kan. Is het te verwonde
ren, dat de Katholieken zich hiertegen, met
alle kracht verzetten 1
DB FhANSCHÈ „NEUTRALE" SCHOLEN
ha een nauwgezet onderzoek vertelt do
DE GROOTHERTOGIN VAN LUXEMBURG
OP BEZOEK.
Uit Brussel wordt gemeld, dat, de rcgce-
reude groothertogin van Luxemburg het plan
heeft opgevat, iu de eerste helft van Janu
ari een bezoek te brongen aan de Koningin,
die dan te 's Gravenhage vertoeft.
DFi ONAFHANKELIJKHEIDSFEESTEN.
11. M. de Koningin, zond aan het Uitvoe
rend Gotnité te Scheveilingen het volgende
schrijven:
„Zeer erkentelijk aau het Uitvoerend Co
mité der onai'hankelij khcklsfeesten te Sche-
veningen, voor de vertolking der gevoelens
vau trouw en aanhankelijkheid der Scheve-
ningsche bevolking jegens Mij en Mijn Huis,
gevoelens, welke op zoo treffende wijze tot
uiting zijn gekomen tijdens uwe feestvie
ring, geef ik u de verzekering, dat 8 cn 1)
December voor Mij en dc Mijnen in onver
getelijke herinnering zullen blijven voort
leven,
Wilhelmina."
xn de Priuz Albrecht-zaat, te Berlijn, heeft
do vereeniging „Nederland en Oranje" Za
terdagavond op feestelijke wijze Nederlaml's
100-jarige onafhankelijkheid herdacht. Als
sprekur trad op do bekende Leidscli© hoog-
leeraar in de vaderlandsche geschiedenis,
prof. P. J. Blok.
LIBERALE MINISTER EN LIBERALE
VOORZITTER.
De baud van den heer Borgesiua
blijkt maar aldoor te kort om de noodige rust
te verschaffen, die aan de Reohtsohe Kamer
leden gelegenheid geeft tot behoorlijke uiting
hunner gedachten. Zoo bar liep het. Jat de
heer Van der Molen den Voorzitter moest
verzoeken, niet if>o luid met andere leden te
spreken, daar diens stem hem voortdurend hin
derde.
Eveneens was het ongehoord, dat hij machte
loos was of willoos stoiid tegenover do erger
lijke wijze, waarop men mr. Rutgers het
«preken trachtte te bemoeilijken.
Politicus in do „Oprechte Haarlemmer Cou
rant" spreekt van „een krenkende onhoffelijke
houding." En de verslaggever van „Do Neder
lander" geeft dit relaas:
Of do heer Troub luistert is niet uit te
maken. Meestal gaan de debatten wel langs
hom heen, doch ook al» dit niet zoo is, als zy n
naam genoemd, z ij n houding gecri'tiseerd
wordt, blijft hy zitten waar hij zit, achter zijl
stukken, blijkbaar stukken van hot Departe
ment, die hij leest mot van alles om hem heen
ontowuste belangstelling. Misschien leest hij
niet, en is zijn gebaar slechts uiterlijk on
verschillig, maar onverschillig is het, tot in
het grove toe. Tegenover den ©en erger dan
tegenover den ander, maar tegen enkelen zoo
bijzonder opvallend onverschillig, diat men ge
rust kan zeggen, dat dit althans ex tra-parle
mentair is. Nog nimmer hebben wij van een
Minister zoo iets bijgewoond tegenover leden
dier oppossitie. Toen de heer T y d e m a n aan
het woord was, luisterde de heer T r e u b
zóó vol aandacht, dat hij precies op het juiste
oogenbliik een interruptie als een kleine rede
voering plaatsen kon er waren toen blijk
baar van het Departement geene belangrijke
stukken geikomen maar toen had de heer
Treuh zoo finaal gebrek aau belangstelling
voor hetgeen de heer Rutgers, speciaal over
do verzekerings-voornemens der Regeering op
merkte, dat de spreker het eindelijk waagde
in een bescheiden opmerking do aandacht van
den Minister te vragen.
De heer T r e u b echter bleef doof aan dat
oor, en een gewillige groep hoogstaande man
nen van de Linkerzijde vond. dit blijkbaar zóó
kostelijk, dat zij precies genoeg praatzin ver
toonde om het toch al niet sterke stemgeluid
van deu heer Rutgers onhoorbaar te ma
ken. Waarop deze zijn pogingen om zich ver
staanbaar te maken staakte, en wat hij verder
te zeggen had, juist luid genoeg zeide om door
de stenografen gehooid te worden. De voor
zitter, waarschijnlijk wederom van gevoelen/,
dat 't er niet. zoo erg op aan komt, omdat de
redevoeringen immers „toch opgeteekend" wor
den,, hield do teugel» niet strak en liet alles
maar begaan,, zoodat 't een, werkelijk ons
Parlement onwaardig tooneel werd. Eerst na
de pauze, toen do heer Rutgers rondweg
zij;n nieening uitsprak over de demonstratief-
onvcrschilligo houding vati den Minister, deed
do voorzitter althans wat hij kon om den spre
ker de aandacht van <]0 Kamer te verzekeron.
Het was toen rustig, Je banken aan links
waren trouwens leeg, slechts een paar sociaal
democraten luisterden, terwijl eenige vrij-libe-
ralen en d.r. hos naar rechts waren uitge
weken.
Deze houding van Minister Treub voor-
spelt voor de komende debatten weinig goeds,
mon zou haar eerder Van een fe] partij-Minis
ter <ian van een lid van dit Kabinet verwach
ten, dat immers prijs moet stellen op een al
zijdige samenwerking met de Kamer.
EN DAN NOG NEUTRAAL!
Ook dc anti-revolutionaire „Rotterd." vindt
redenen,, om de voorgewende neutraliteit van
het dagblad „De Tel.» te betwijfelen:
Eeu onzer Neder la ndsclie dagbladen beëin
digt aldus zijn overzicht van do Kamerzitting
van 1.1. Woensdag, waarin Minister 0 o r t
van der Linden zijn rede hield
„Welk een verkwikking, aoo'n premier,
O zeker, hij maakt g©cn grappen, geen
kunstige woordenspelingen, hij balanceert
niet en hij jongleert niet. Hy doet ons niet
óm-rollen van do pret. Maar, dat de Chris
telijke joligheid A la Heemskerk heeft
plaats moeten maken voor ernstige, bedacht
zame staat,smans-argumentatie, "-ie in
trouwe, zal dien ruil betreuren?
Natuurlijk is dat geschreven door een blad
van hoogen waardigen ernst, welks redactie
slechts noodgedwongen het stroef gelaat tot
oen glimlach plooit.
Neen.... dat is uit „De Telegraaf."
„De Telegraaf" hij hot lezen van wier
Raads- en Kameroverzichten zich do onweer
staanbare vraag o-pdringt of de schrijvers zich
tot levensideaal hebben gestold om binnen zoo
kort mogelijk bestek zooveel mogelijk grollen
te vertonnen.
„Do Telegraaf" waarbij Je juistheid van
het verslag veelszins wordt opgeofferd aan die
zucht naar liet komische.
Dit is nlzoo geschreven door,De
Telegraaf."
La dan nog neutraal?
STOMMETJE SPELEN.
„Do Standaard" verdedigt het goed recht
dor zes-anti-revolutionaire sprekers die in
do 'I'woede Kanier bij de algemeen,e beschou
wingen het woord hebben gevoerd. Daar
was geen sprake van obstructie of tijdver
spillen. Wat zij zeiden was ter plaatse en
zakelijk.
De „Standaard" maakt er echter oen oolij-
ke opmerking bij, n.l.
„Wel verre van zich over het teveel bij
deze zes hoeren te beklagen, vraagt men
zich met zekero verwondering af, of de heer
Duys aan een spreek-mankement lijdende is.
Vroeger galmde hij aldoor in speech na
speech.
Nu speelt hij bijna altoos stommetje.
Iets wat zóó schijnt aan te pakken, dat
heel de Socialistische club, nu vijftien man
sterk, in de gave der tale verackterd schijnt
te zijn.
Wel een bewijs hoe ver de 7 leden van
de vorige Kamer het in obstructie gebracht
hadden."
„WAT LIBERALISME IS."
Ge zult het niet vinden in de liberale
bladen, waarin volgens den heer Lohman
„geen onzin zoo groot is of men kan hem
er in vinden," en waar het over de katho
lieken en hun kerk gaat Is dat al beslist
waar.
Zeker is ook, zegt de „N. Tilb. Ct." hier
bij, dat alles wat goeden zin heeft er niet
in voorkomt, vooral niet als het niet past
in het kader der vrijzinnigheid en daarom
ook bleef dan in geheel de vrijzinnige pers
achterwege, wat wij hier gaan inededeelen.
Het is al mede het interessantste wat in de
kamerdebatten is gezegd.
Do heer de Savornin Lohman, die bij zijn
repliek weer zoo kranig voorden dag kwam,
heeft ook weer eens gewezen op de stelsel
matige uitsluiting uit de ambten, zooals die
door de liberalen op de katholieken steeds
is toegepast.
Hij herinnerde er aau hoe hij verleden
jaar in do Kamer nog heeft gezegd, dat
in Leiden alle katholieke sollicitanten voor
een gomeentebetrekking werden geschrapt,
iets wat thans niet meer kan, voegde hij
er bij, omdat er nu katholieken in den Raad
zitten.
Iin toen zeide de grijze staatsman er nog
iets zeer teekenends bij:
„Ik zelf herinner mij, dat in de vrijzin
nige stad Groningen steeds katholieken wer
den geweerd, en ik heb eerst .geleerd „wat
liberalisme is" in de katholieke stad 's-Her-
togenbosch, waar men toch altijd eenige
Protestanten in den Raad koos."
I>o ervaring van een onzer grootste en
meest eerbiedwaardige nict-katholieke me-
deburgersl
En als wij hem nu nog naar liet voorbeeld
vroegen vanHaarlem, waar tot op den
huidigen dagt oe in heel het Raadhuis geen
men een katholieken wethouder constant
enkele katholiek is te vinden, waar
weigert to benoemenoch, dan hebben
we nog een voorbeeld vlak bij do hand om
te weten „wat liberalisme is!"
OP ZN PLAATS GEZET!
Een inzender in sommige katholieke bla
den, die gelezen had, dat met ruime, zeer"
ruime bijdragen van den Amsterdamschen
gemeenteraad, in de hoofdstad een „Tehuis
voor vrijgezellen", alias een tehuis voor
ongehuwde arbeiders zal worden gebouwd,
vroeg: of er nu ook van katholieke zijde
niet ook eens zoo „iets" in die richting moest
worden gedaan.
In het laatst verschenen „Kolpingsblad"
antwoordt nu daarop „Torenwachter op den
Uitkijk":
Wij hebben in zoo'n langen tijd niets meer
vernomen van een of ander Roomsch „to kort"
Gelukkig, dat er nu toch weer een3 een ont
dekt is. In de grooto couranten werd er ten
minste weer een to pronk gehangen. De zaak
is n.l. deze: In Amsterdam zal door het Am-
sterdamsche Bouwfonds een vrijgezellenhuis
worden gesticht. Toegerust met. üvervlocdigen
steun uit de gemeentekas, zal dat huis keurig
worden ingericht. Men is te rade gegaan bij
onze buren in Oost en West, men heeft over
wogen, hoe Engelsche en Duitsche stichtingen
op dat gebied zijn ingericht, en wat daarvan
Hollanders wordt royaal aangepakt (dat kan
ook wel, als do gemeente zoo goed helpt), en
do kans bestaat dus, dat alles er keurig zal
uitzien. Nu komt op 17 November een in
zender in „Tijd" en „Amstelbode" en ver
volgens in „Maasbode" en „Oentrum" zijn vol
doening uiten over dat heerlijke plan: „Deze
inrichtingen", zegt hij, „zijp voorzeker een
weldaad in de maatschappij, maar nu rijst do
vraag: kan van katholieke zijde niet iets tot
stand gebracht worden?"
Goede hemel! houd nu je mond eens, als je
torenwachter bent op den Uitkijktoren van
het Kolpingsblad 1 Mijne goede heer, go siert
uw onderteekening met uw kwaliteiten van
Coll. sectiehoofd Gest. Voorzienigheid; coll.
sectiehoofd St. Aloysiusgestichtwerkend lid
R, K. Prop. Club VIII; uit die werkzaam
heden blijkt, dunkt mij, dat u in Amsterdam
met katholieke stichtingen nogal op de hoogte
kunt zijn. Maar is u nog nooit op de Stadhou
derskade geweest? Heeft u al eens gehoord
van de St. Jozelfs Gezellen-Vereeniging? Wel,
die heeft al sinds 40 jaren eeu Hospitium voor
vrijgezellen waai- tegen billijken prijs veilig
en goed kost en inwoning worden verstrekt.
Daar hangt niet alleen een kruisbeeld in do
zaal, maar daar is zelfs een openbare kerk-
aan huis, waaraan nog wel twee priesters ver
bonden zijn. Wie daar inwoont (er is gelegen
heid voor 52 jonge mannen) behoeft waarlijk
niet bang te zijn voor eenzaamheid of verve
ling. Ieder heeft zijn eigen kamertje; de maal
tijden worden gebruikt in de gemeenschap
pelijke eetzaal en de middelen tot ontspan
ning zijn in de zalen van d§ St. Jozefs Ge
zellen-Vereeniging voor het grijpen. Herberg
bezoek is er totaal overbodig. lederen avond
tot, 10 uur loopen de leden der Vereeniging ei
vrij in en uit; het buffet is dan open, en op
Zondagavond in de verplichte vergadering
wordt de tijd nuttig en aangenaam doorge
bracht met een toespraak van den President
Priester, en verder met voordracht en mm
ziek.
Het eenige bezwaar, dat ik mij hier kan den
ken is, dat iedereen, die zich in dit Hospitium
vestigt, lid moet zijn, of althans lid moet wor
den van de St. Jozefs Gezellen-Vereeniging,
maar dat bezwaar verliest heel zijn kracht,
als men bedenkt, diat iedere jonge man zeer ze
ker verplicht is in de tegenwoordige omstan
digheden zich aan te sluiten bij de Katholieke
organisatie van zijn stand. In Amsterdam zijn
dus degenen over wie het hier gaat aangewe
zen of wel tot den N. R. K. Volksbond, of
wel tot de St. Jozefs Gezellen-Vereeniging.
't Kan wezen, dat ik het mis heb, maar ik
zou toch zoo zeggen, dat er in Amsterdam
van Katholieke zijde toch wel iets in dit op
zicht is tot stand gebracht.
In die meening ben ik bovendien nog ver
sterkt, toen ik op informatie ben uitgegaan
bij mensehen, dio het konden weten. Daxr
kwam ik te liooreu, dat de architect, die den
bouw in de Marnixstraat tot stand zal bren
gen, bij het ontwerpen van zijn plannen zijn
licht had ontstoken o.a. bij; de St. Jozefs
Gezel Ion-Vereeniging, aan dc Stadhouderska
de! Hij bezichtigde de eetzaal en de slaap
gelegenheden, en kon niet anders dan zijn
tevredenheid to kennen geven. Daar werden
hem ook de noodige gegevens verstrekt over
de Hospitia in de verschillende Gezellen-Ver-
eenigingen van Duitschland, zoodat dan ook
het uur daar aan de Stadhouderskade door
hem doorgebracht, uiterst nuttig was besteed.
Wat komen wij Room3chen toch overal ton
achter 1 Het is toch waarlijk te wenscher*
dat er van onzen kant ook eens iets gedaan
wordt, al hebben wij ook geen kans op subsidie
van de gemeente.
De braml van do „Kangean". Zondag
middag Is de „Kangean", een der nieuwste
vrachtschepen van de stoomvaartmaatschap
pij „Nederland", te Amsterdam aangekomen.
Zooals men zich herinneren zal,'kreeg hot
schip op dc reis hierheen aan de Portu-
geesche kust brand in de lading, zoodat
het bij Lissabon onder water moest worden
gezet. Omtrent dien brand hebben enkele
officieren van de „Kangean" in eon onder
houd, aan het Hbld., verschillende bijzonder
heden verteld.
De „Kangean" was den 18cn October van
Tjilatjap vertrokken met een lading tabak,
coprah, koffie, thee en rotting. De laatste
haven, die aangedaan was, voor brand werd
ontdekt, was Gibraltar. Zondag 23 Novem
ber, des morgens om half een, werd bij kalm
weer omstreeks twaalf uur na het passce-
ren van de Taag, bemerkt, dat er rook kwam
uit de luchtkokers van hot achterschip. Ka
pitein Veetilioven gaf last te stoppen, en
luik 5 werd geopend, waarbij bleek,, dat or
brand woedde in het omlertusschendok van
dat luik in de lading bestaande uit tabak,
koffie en coprah.
Men bepaalde zich er toe, met de brand
slangen de luiken en liet dek nat to houden.
Na gehouden scheepsraad werd des nachts
om twee uur besloten terug teK gaan en
nuar Lissabon op te stoomon.
Te twee uur Zondagmiddag kwam do
„Kangean" bij Lissabon. Ook de „brand
weer" van een plaatsje bij -Lissabon kwam
aan boord. Dat waren, zoo vertelde een dor
officieren, een paar hoeren, keurig gekleed,
met lakschoenen aan, in een roeibootje. Het
„materiaal" bestond uit een handnompje mot
twee slangen. Tegen don brand kon deze
„brandweer" natuurlijk weinig uitrichten...
Inmiddels breidde do brand zich uit.
De HollandscJiè bemanning dit in te
genspraak met de eerste berichten bleef
aan boord.
Ei varingen van een journalist uit do 20e eeuw
door HEADON HILL.
(Oorspronkelijke vertaling uit bet Engelsch).
9.)
„Ik heb geen kennis gemaakt met Mr. Map-
leton zei hy zoo kor af als do wellevendheid
het gedoogde. „Ik heb maar weinig van hem
gezien, maar dat weinige is genoeg geweest
om mij duidelijk te maken, dat ik- niets ge
meen heb met mijn medehuurder." En met
(een onderzoekende speling van zijn geest,
die de oude dame naar haar believen op zich
zelf mocht toepassen of niet, voegde hij er bij:
„Ik gref niet veel om fossielen."
V"^c' I'mrbecks ondoorgrondelijke oogen
tintelden even van de pret, en Lady Madge,
lachte luid-op. i
„Daar, 1 ante Drusilla," zeide het meisje. „Ik
fioen er zeker van, dat Mr. Yeldham hiermede
een onbehoorlijke grap bedoelde, maar had i
I. m? fredi,an' dan zoudt u dit aan u zelf
ij" wijten- Niemand wordt gaarne.be-
fwiiiJdigd van vriendschap met Martha Cal
loway's „eeuwige huurder", zooals zij hem
noemt."
Lord Purbeck maakte een einde aan dit
kleine ruzietje door Hector goeden avond te
wenschen ©ij hc©n t© gasn, dömes bogen
ook ten groet, zoodat Hector niets overbleef
dan zijn rijwiel te bestijgen en heen te rijden
heuvel naar huis. Hij gevoelde zich ver
licht, dat er een toevallige ontmoeting geëin
digd was, die vermakelijk zou geweest zijn,
indion men do dingen naar hun schijn had
kunnen schatten, maar die in do gegeven om
standigheden heel penibel was.
Gedurende de twee volgende dagen bood er
zich geen gelegenheid aan. om een flinken
rit op de motorfiets te doen, hoewel li ij
zich gereed hield, om ieder oogenblik te ver
trekken. Voortdurend had hij bespied, wat er
voorviel op den grooten weg, en hij wist, dal
er geen verdere „marmers-zendingen de groe- j
ve verlaten hadden met bestemming voor het
binnenland. Maar in dio periode van wachten
gebeurden er toch nog twee belangrijke din
gen. Mi wel ten eerste het vertrek van het
stoomschip, ten tweede de vriendelijke hou-
mg v'an John Budge, flier hij 0p den avond
na zij" terugkeer van Dorchester verraste in
gesprek met Martha Calloway. Zij ston
den bij de tuinpoort, toen hij na het sou
per uitging om een pijp te rooken in de laan.
Met een tikje pleizier nam hij waar, dat tie
weduwe bloosde en verlegen werd bij zijn
nadering, terwijl de reusachtige opzichter
fcclü'ti Dachtig keek
„Dus zóó staan de zaken, dacht hij hij
zichzelf, dat hij wellicht het werktuig zou
gen spijt, dat hij wellicht het werktuig zou
zijn om Martha Calloway's roman in den aan-
i vang te vernietigen, indien het zou blijken,
«lat Lord Purbeck's factotum betrokken was
hetzij direct zijdelings in den mond op den
onopgeëi sell ten Ierscheu werkman. Terwijl
hij uit dc poort ging, keek hij John Budge
strak in liet gelaat, en was verwonderd dat
deze respectvol aan zijn pet tikte en zijn ge
laat een grijns gaf, dio als vriendelijk bedoeld
j was.
„Zeker een wandelingetje maken langs de
kust, in'ueer? vroeg de opzichter beleefd.
Hector kon zijn ooren nauwelijks gelooven.
In de plaats van een woeeten stier was er
hier een honigzoete duif met een olijftak in
den bek.
„Neen. antwoordde hij, ik ga alleen me wat
vertreden in de laan". En hij kon zich niet
weerhouden, erbij te voegen: „Ik heb geen
trek, om vannacht doodgeslagen te worden."
„Daar is geen kwestie van, meneer Yeld
ham", verzekerde Budge hem met bijna
koortsaehtigen ijver. „Ik heb orders ontvan- j
geil van zijn Lordschap. Er is een uitzonde
ring gemaakt ten nweu gunste. U moogt van
de kust gebruik maken, wanneer en zoo dik
wijls als 't u goeddunkt."
Hector knikte, maar verheugde zich niet
over dat verlof, bedenkend, dat het alleen1
ken zijn toegestaan, ofwel omdat er niets op
't oogenblik op de kust gebeurde dat geheim-1
houding vereischte, ofwel uit een v.erlangen
om hem het geloof op te dringen, dat er daar
nimmer iets gebeurde, dat men liefst verbor
gen hield. Waarschijnlijk was de lading nu
veilig geborgen, en zou er vóór den afloop
zijner vacantio geen andere verwacht worden.
Als onhoudbaar verwierp liij een reeds half
gevormd vermoeden, dat men liem naar de
knst wilde lokken, opdat hij daar een wer
stend zou ontmoeten, waartegen jiu-jitsu
niets vermocht. Voor zijn temperament zou
zulk een gevaar eerder prikkelend dan af
schrikkend gewerkt hebben, doch hij wist,
'dat de kust geen meerdere geheimen voor
hem to verbergen had.
Toen hij het marmerblok van den motor
wagen had zien vallen, had dit hem meer
gedeerd, dan hij zou te weten gekomen zijn
door eeu maand lang in de nabijheid der
steengroeve rond te speuren, en hij moest
alle verdenking smoren, dat hij op een jour-
nalistieken rooftocht uit was. Zijn plan van
actie tot op zekere hoogte althans stond
vast, en het had geen betrekking met die
eenzame kost-
Den derden morgen, nadat hij zich had
aangeschaft wat Miss Campion een „vreese-
lijke uitvinding" noemde, kreeg hij de kans
om zijn plannen in daden om te zetten. We
hebben het hier slechts kortelyk te vermel
den. Hij stond met zijn motorfiets boven op
den rotsweg, even beneden het vcreenigings-
punt van dien weg met den weg die naar de
groeve leidde, toen hij heel duidelijk het ge
luid van eeu zwaren motor vernam, die uit
de richting der omsluiting kwam. Een 'paar
minuten daarna vertoonde het vehikel zich
op den grooteu weg en, daar het op den vlak.
ken bodem kwam, kreeg het grooter snelheid
en liad een vaart van een flinke twaalf mij.
len per uur. Hector had nu niets anders te
doen dan zelf er een vaartje achter to zetten
en er alleen voor te zorgen dat hij niet ge
zien werd. Door zich op een goeden afstand
te houden, en voordeel te trekken van iedere
kromming in den weg, meende by te mogen
gelooven, dat hij aan de aandacht ontsnapt
was.
Want indien de mannen vermoed hadden,
dat ze werden achtervolgd, zouden zij nooit
aan hun achtervolger een rechte lijn gegeven
hebben naar het doel, dat zij na een tocht van
vijf uren bereikten. Dit was een groote dub
bele poort in een hoogen steenen muur in
den omtrek van Salisbury, waarboven, op
1 een halve cirkelvormig houten hord was ge
schilderd het opschrift: „Jenkins en Co., Han
delaren ih steen en bouwmaterialen." Nadat
i hij aan den motorwagen de gelegenheid huil
gegeven om in de poort te verdwijnen, reed
i Hector er vr i-hij, en was voor een oogen
blik overbluft. De zending uit de groeve was
gebracht naar zulk een plaats, waarheen ze
zou gebracht zijn, als ze uit echt marmer had
bestaan n.L naar het pakhuis van een han
delaar in marmer.
(Wordt, vervolgd.)
