Het geheim der oude Abdij
R. K. middenslandsveresnigiRg.
BINNENLAND.
il u Besii Marehé
HaarfeKii-Br'iiBSsel* Hamtf schoenen alle «feie^enhedrr?»
Waarom ze Socialist worden.
FEUILLëTOI
NIEUWE HftARLEMSCNE COURANT
„8T. JOZEF".
A f deel ia g Haarlem en Omstreken Tan
„DE HANZE",
goedgekeurd bij Bisschoppelijk besluit van den
2Geu October 19H6 en bij Kon. besluit
van 9 Mei 1908»
Do R. K. Middenstandsvereeniging 'stelt zich
ten doel volgens art. 2 harer statuten, de zede
lijke en stoffelijke belangen- van den bandel-
iryvenden- en industrifeelen middenstand in het
algemeen en van hare leden in het bijzonder te
behartigen, overeenkomstig de belangen van
den R. K. godsdienst. Do voordeelen aan het
lidmaatschap verbonden zijn vele. Wij noemen
slecht»
le. Gratis informatiëu en rechtskundige ad
viezen hunne, zaken betreffende, het geven ter
incasseering hunner dubieuze posten.
2e. Gratis gebruik maken van het Bureau
plaatsing kantoor- en winkelpersoneel.
8e. Het verzekeren hunner spiegel- en an
dere ruiten bij de onderlinge glasverzekering
tegen uiterst lage premie.
4e. Deelname aan bet fonds uitkeering bij
overlijden tegen geringe bijdrage onder koste
loos beheer.
5e. Gratis en franco ontvangst van een
weekblad, 16 pagina's druk, inhoudende wat
voor een middenstander van belang kan zijn.
6e. Tweemaal per jaar opdracht eener H.
Mis voor de geestelijke en tijdelijke belangen
der leden. Bij overlijden van een lid één H. Mis
voor zijn zieierust in zijne Parochiekerk.
7e. Minstens zea maal per jaar eene leden
vergadering en eene feestelijke, wanneer de kas
zulks toelaat.
8e. Diocesane Coöperatieve Credietbank, ge
legenheid gevende credieten te vragen, gelden
te beleggen, hetzij deposito of rekening-courant;
spaargelden te beleggen tegen 3 pCt. rente, mi
nimum inleg 25 cents, tot een bedrag van 50
gulden terugbetaling onmiddellijk, hoogere be
dragen één dag opzegging.
Voqr inlichtingen of beleggingen gelegen
heid iederen werkdag van 94 uur by den
administrateur J. H. Visser, Nieuwe Gracht 46.
9e. De Debatingclub heeft geregeld gezel
lige bijeenkomsten, ten doel hebbende het spre
ken in 't publiek eigen te doen worden.
Nog niet aangesloten R. K. Middenstanders
worden aangespoord als lid onzer vereeniging
toe te treden. De contributie bedraagt slechts
1.3(1 per 3 maanden, zich verbindende voor een
geheel jaar.
Aanmelding voor het lidmaatschap by den
recret. H. 3. Ganzeboom, Groote Houtstraat 26.
Namens het Bestuur,
ANTON BOSSE, Voorzitter.
H. J. GANZEBOOM, Secretaris.
hiernamaals, tevredenheid en huiselijk ge
luk, dab alles gaat hun voorbij.
Ze begrijpen er niets van.
Ze willen wat een ander heeft, ze jagen
na de onbereikbare utopie der algemeene ge
lijkheid, en zóó worden ze socialist.
En de leiders houden dat zaakje warm.
Die speculeeren op „haat en afgunst" bo
venal zie hun blaadjes en hoor hun rede
voeringen.
„De partij van afgunst en haat"waar
achtig, die Speenhoff heeft daar z'n mond
voorbijgepraat,;
Zóó is hot'
Onder luide instemming van „Het Volk"
neeft de socialist Speenhoff, die met z'n „par
tijgenoot" Heijermans in een Schouwburg te
Amsterdam avond aan avond het socialisme
propageert, een „Nieuwjaarsmensch" daar af
gestoken, waarvan een stukje wel teekenond
genoeg is om het hier ovor te nemen.
'tKan betiteld' worden: waarom ze socia
list worden,' en ziel,hier:
Wanneer je beroerd bon en hoest van do kou
En als je kreppeert door je longen,
Waaneer je dan door 'n chauffeur met 'n
pels
Als vuil van de straat wordt gedrongen
Wanneer je van armoe on honger vergaat
En kreunt van de kramp in je darmen
En als je dan ziet hoe 'n juffie op straat
Een kreng van 'n hond loopt te warmen,
Dan wor-je bitter van afgunst en haat
Doop je van woede te boven,
Wor-je van zelf sociaal demokraat
Om ook menschwaardig te leven.
Inderdaad: Speenhoff hooft hier precies de
gedach ten gang van velen geteebend.
D A arom worden ze sociaal-democraat, om
dat ze vol „afgunst en lxaat" het verschil van
standen niet kunnen dragon, en alleen den
buitenkant der dingen ziende, het „geluk"
zoeken in een aanval op de meergegoeden.
Hooger beginsel, eeuwig geluk, goed
en kwaad en belooning of straf daarvoor
WIJ ZULLEN WIJZER ZIJN.
Onder dezen titel schrééf F. W. in het K. S.
't volgende rake stukje:
Aan het roodgetinte Kindercongres te Am
sterdam hebben wij Katholieken niet meege
daan.
En dat is maar gelukkig ook.
Wel schijnt men nog op onze medewerking
en die van onze geloovige Protostantsche land-
genooton te hebben gerekend.
Ten minste de Voorzitter der slotzitting, do
heer Oudegeest, vond gelegenheid om aan ons
adres de volgende lieflijkheid te sturen.
„Hij releveerde aldus een verslag nog
eens met een verwijzing naar het Bijbolsch
verhaal van den Barmliartigen Samaritaan, de
niet'deelname der Christelijke en Katholieke
vereenigingen, die het niet noodig hadden ge
vonden, hun handen mede uit te strekken naar
het gewonde, uitgeschudde kind, dat zoo jam
merlijk schreiend om hulp riep."
Is het niet verbijsterend brutaal?
Wij Katholieken, die voor liet allergrootste
deel uit eigen middelen, tientallen van liefdes-
gestichten hebben gebouwd, waarin de Room-
scbe Charitas duizenden arme ongelukkige kin
deren verpleegt, wij worden gescholden voor
onbarmhartigen
Die woorden van een man, als de heer Oude
geest is, laten ons natuurlijk volkomen koud.
Ze laten alleen duidelijk zien, boe goed zoo'n
voorman op de hoogte is van praetisc.be kinder
bescherming.
Maar aan woorden alleen hebben de ongeluk
kige, verwaarloosde schepseltjes niet veel.
Daden zijn nog altijd wat afdoender.
Maar daden aan dien kant zijn uiterst
schaars.
En daarom zijn brutaliteiten als de boven
aangehaalde beneden alle kritiek.
En 't is maar goed, dat we niet hebben mee
gedaan aan die praterij.
Ook omdat het wereldbervormende socia
lisme en het hemel op aarde brengende, stelsel
der roode heeren schering en inslag was op bet
congres.
't Was alles rood wat er geschilderd werd.
En daarom waren onze Katholieke en Chris
telijke menschen gelukkig zoo wijs van dit
congres weg te blijven.
Misschien dat ze den tijd van het congres
hebben benut om practisch werkzaam te zijn
voor het arme kind.
Maar dat rekenen dio heeren niet.
Moorden.... woorden en altijd maar woor
den.
En als ze eens een daad stellen, dan is 't nog
voor uit propaganda-goest om de roode gele
deren te versterken en op de eenvoudigen van
harte indruk te maken.
Wij zullen wijzer zijn en wegblijven van die
reuzen humbugmakery waar de wezenlijke be
langen van het kind slechts komen na die van
de sociaal-democratie, dat is de roode revolutie.
DE „STIJGENDE EISCHEN."
Een teekenend berichtje uit „Het Volk":
„De Uitkijk', het orgaan van de zeemans-
vereenjging „Volharding", verscheen deze
week in vergroot formaat, gevolg van de
stijgende eischen der groeiende organisa
tie."
In het gewone formaat konden ..de eischen"
langzamerhand niet meer in: de lieelo krant
is er vol van! 't. Zal er nog wel van komen,
dat „de eischen" zóóvele worden, dat zelfs
het „vergroot formaat" te klein wordt!
DE VEILIGHEID OP DE SPOORWEGEN.
Men schrijft ons van deskundige zijde:
Het jongste spoorwegongeluk in ons land]
heeft weer heel wat pennen in beweging ge
zet. Iedereen meent, de oorzaak van de ramp
te weten. Was de trein niet zoo Lang geweest,
of hadden er slechts zware wagens aan geze
ten, daai zou geen ongeluk gebeurd zijn.
Het spreekt vanzelf, dat de oorzaak va'ni
de ramp niet zoo makkelijk te vinden is, en
dat ©en leek niet de aangewezen persoon
is, om in deze het publiek voor te lichtou.
Zeker, het kan voorkomen, dat de leek het aan
het rechte eind heeft, maar, dan heeft men
met een toeval te doen. In het algemeen zal
alleen de vakman zich een juist overzicht)
kunnen geven van do dingen, die gebeurd
zijn.
Het spreekt vanzelf, dat bij liet ongeluk
bij Beilen verschillende noodlottige omstan
digheden hebben saamgowerkt. Was er dub
bel spoor geweest, dan had men een ander
systeem wissel gehad, waarschijnlijk had er
zelfs heelemaal geen wissel gelogen, dus het
ongeluk was niet gebeurd. Was do trein half
zoo kort geweest, dan waren de laatste rij
tuigen niet omgekanteld. Ook zwaar materiaal
was op de rails blijven staan. Maarhiermee
is hot niet beweerd, dat enkel spoor, lange
treinen en licht materiaal uit den boozo zijn.
Wanneer de directie der S.S. oenigszins had
kunnen vermoeden, dat door het gebruik van
licht materiaal een spoorwegongeluk zou kun
nen gebeuren, dan had zij ongetwijfeld dit
materiaal laten slopen. Laat liet publiek toch
begrijpen, dat ook de maatschappijen door
zoo'n spoorwegongeluk con gevooligen slag
krijgen. De theorie „de maatschappij kan liet
toch niets bommen" is absoluut verkeerd.
Heeft de maatschappij geen schuld? Ja ze
ker, beslist! Maar niet, omdat zij enkel let
op finaxicieefe voordeelen, en des noods en
kele menschcnlevens opoffert aan een kwart
procent dividend meer. Zeker, de rails zijn
dikwijls slecht, en de gemiddelde leeftijd van
een rijtuig of een machine is wellicht gmoter
dan den gemiddelden men,sehenleeftijd. Doch
onze spoorwegmaatschappijen doen alles, om
den weg zoo goed mogelijk te houden, en in
geen enkel land worden «1e wagens zoo dik
wijls van' nieuwe assen voorzien als in ons
land.
Maar één zaak vergeten onze spoorweg
maatschappijen en vergeet ook de Staatscom
missie van toezicht op de spoorwegen, 'n.l.
'dat er in de laatste jaren een nieuwe weten
schap is ontstaan, die men het best veilig
heidsfeer zou kunnen noemen. Die veiligheids-
leer wordt in het buitenland druk beoefend.
Er worden dikke boeken over geschreven,
en een spoorweg-ingenieur, die niet aan vei
ligheidsfeer gedaan heeft, krijgt in het bui
tenland geen betrekking. Hier wordt de vei
ligheidsfeer wij zullen de wetenschap zoo
nu maar blijven noemen absoluut gene
geerd. Men redeneert ook de autoriteiten
redeneeren helaas zoo. Als ieder zijn
plicht doet, behoeven ter geen ongelukken
te gebeuren, en als er dan -toch een ongeluk
gebeurt, hoewel niemand z'n plicht vergeten
heeft, dan is dit de schuld van het materieel,
het noodlot, enz.; dan heeft niemand schuld.
Door veiligheidsfeer was het ongeluk ook niet
voorkomen!
Z'n plicht te weten, dat is de clou van de
veiligheidsfeer. Onzin I Frase Als
een machinist, door een duizeling getroffen,
door een sein rijdt, en er ontstaat een bot
sing, heeft de machinist dan niet zijn plicht
gedaan? En vo^geet de baanwachter zijn
plicht, als zijn wissel weigert, en hij, tijdelijk
versuft, den trein top het verkeerde spoor
laat rijden?"
Evenals do gezondheidsleer, de psycholo
gie, de weerkunde of de economie is de vet-
ligheidsleer ©en jonge wetenschap, die be
oefend moet worden, die aan de universiteiten
dient te worden gedoceerd. De veiligheids-
technici zullen de maatschappij groote diens
ten kunnen bewijzen. Door hun vindingen
kan het gevaren-percentage tot op een dui
zendste worden gereduceerd. Laten wij ho
pen, dat de veiligheidsfeer ook in ons land
spoedig beoefend wordt.
BESTRIJDING VAN HET BIOSCOOP
KWAAD.
Een comité, to Amsterdam uit verschil-
lenda onderwijzers-vereenigingen gevormd tor
bestrijding van het bioscoopkwaad, heeft ver
slag uitgebracht over een bezoek der Am-,
sterdamsoho schoolkinderen aan bios coop-the
aters gedurende de maand Mei j.jl.
Van de 29.647 ondervraagden hebben 9483
zijnde 32 pCt., nooit een bioscoop bezocht,
zoodat 20.164 kinderen, dus 68 pet. als be
zoekers kunnen worden aangemerkt.
Van deze gaan 2536 geregeld is 12Vj pet.,
en 17.628 occasioneel is 871/2 pet.
Van deze 20.164 bezoekers werd aan 12.139
gevraagd, of zij ook des avonds de bioscoop
bezochten. Van deze 12.132 kinderen bleken,
er 2767, dus 23 pcb., uitsluitend dea avondJ
naar bios <300 p - tl icaters te gaan.
Ondervraagd werden 3940 kleinen van, 5 tot
7 a 8 jaar. Hiervan hadden 1655 is 42 pet.
nooit een bioscoop bezocht, zoodat 2285 is
58 pet. tot de bezoekers behooron.
Van deze 2285 bezoekers gaan 1967 is 86
pet. occasioneel en 318 is 14 pet, geregeldi
naar een bioscoop. Van 1154 kinderen onder
den achtjarigen leeftijd bleken 220, dus 19
pet., uitsluitend hun bezoek des avonds af
te leggen.
Het blijkt, dat duet bioscoopbezoek der
kinderen uit do gegoede kringen in den laato-
sten tijd op ouderlijk en medisch lievel wordt
beperkt.
Het avondbezoek van rijke zoowel als arme
kinderen is grooter dan men bij oppervlak
kige beschouwing geneigd is to ver-onderstel
len. Als belooning, doch in hoofdzaak omdat
zoowel rijke als armere oudera bij «len avond-
uitgang hun kroost niet altijd thuis kunnenj
laten, dus niet Iton behoeve van het kind,
«toch ten gerieve van hun eigen zelfzucht,
worden de kinderen des avonds mede naar den
bioscoop genomen.
Het rapport bepleit ten slotte, «Lal; de Am-
sterdamsche gemeenteraad ertoe zal over
gaan, naai' het voorbeeld van Rotterdam, het
vraagstuk „de bioscoop als onderwijsmiddel"
te doen onderzoskon door een daartoe be
voegde gemeentelijke commissie.
Indien de kino's werkelijke' kindervoorstel
lingen geven, d.w.z. als men uitsluitend on
schuldige tooneelspelen en daarnaast voel goe
de natuurbeelden op de kinderprogramma's
wil brengen dan zal men zich bij het kin-
derbezoek kunnen neerleggen. Dit weigeren
do eigenaars dezer inrichtingen uit eigen be
woging te doen. Daarom moet men deze ex
ploitanten ertoe dwingen. De commissie heeft
voor het kinderbezoek aan B. on W. «jen
leeftijdsgrens van 16 jaren aanbevolen.
DE NIEUWE MANIER OM GEEN AAN
SLUITING TE MISSEN.
In de „U. K. Handelsreiziger" vinden we
het volgende:
Herhaalde malen komt het voor, dat men
des morgens met irein C.28 van Zwolle, rich
ting Oldenzaal, de aansluiting mist in Al
melo met «1e H. IJ. S. M. Twee Donderdagen
achtereen passeerde het mij, dat de trein juist
weg was, tengevolge van het lange opent-
hond te Kaalte, zoodat men dan in plaats van
om 8.21, pas om 10.45 te Oldeuzaal aankomt.
De vorige week weer met dien trein gaande,
hadden we weer een belangrijk oponthoud te
Kaalte, zoodat we eeu veirig bal. or:g aan
den chef aldaar vroegen, of liet niet moge
lijk was een beetje meer spoed te maken,
«laar we andens een paar uur tijd verloren.
Deze merkte toen op, dat er bijzonder veel
bagage te laden was, en hij te weinig perso
neel had, waarna hij schertsende zcide: „als
de heeren eoms helpen willen, er staan nog
16 kisten met kippen dan zijn wc gauw klaar.
Van den nood een deugd makende, hebben
we toen gauw met zijn tweeën de kippen in
den bagagewagen gegooid, waarna we direct
konden vertrekken. Wie «lus in 't. vervolg
zijn aansluiting niet wil misken, raden we
ernstig aan: zie in 't vervolg uit of er ook
kippen ingeladen moeten worden, en in dit
geval, wees er dan als de kippen bij.
DE A.S. AMSTERWAWSCHE RAADS
LEDEN!
Uit den „Nieuwjaarewensch" van Thomas-
vaer te Amsterdam:
Thomas.
Wat zie je in don vroeden Raad
Geschieden Acmstelland ten baat?.
Piet.
Maar steeds meer zetels ingenomen
Door roode lui met eehoone droomen?
Thomas.
Hun namen?Van rle Poll.... Roael,
Van Eeghen, Hooft?Noem ze allemaal.
Piet.
Wel neen-ik. Walvisch, Kokernoot,
Augurkie, Ivnnl en Rozenrood,
Komkommer, Lelie en Granaat,
Die worden lid van Aemstel's Raad.
De brandweer, de politie klagen,
De onderwijzers blijven zagen,
De hoofdambtenaren overvragen,
En de Amsterdammers blijven 't dragon!
Wat krijgt de burger?
Die krijgt weer
Een half percent belasting meer.
EEN WAARSCHUWING.
De correspondent van het „Hbld." te Was
hington aehrijft:
Dit is geen brief, dezen keer. Het is slechts
een waarschuwing. De winter staat voor de
deur en wij kunnen thans aan de hand van fei
ten en statistieken voorspellen wat voor een
winter dit worden zal. En dan vraag ik den
zetter de dikste letters uit do kast te halen, en
den redacteuren dozen "brief op een duidelijk
zichtbare plaats in de krant te drukken en aan
alle andere kranten om dit eene zinnetje over
te willen nemen en ik schrijf met alle nadruk
ter informatie van diegenen, die er mogelijker
wijze over denken het volgende jaar naar hel
beloofde land te emigreeren„DOET IIET
NIET." Wacht minstens een half jaar. Wacht,
indien mogelijk, een geheel jaar; Want wij gaan
liier slechte tijden tegemoet. Inderdaad, wij
zijn al midden in de slechtste tyden. Overal is
stilstand in het bedrijf. Het getal werkloozen
zal dezen winter wel weer naar de vijf millioen
loopen. Fabrieken danken volk af. leder be
krimpt zich.
In do banken kunnen do industrieelen geen.
duit loskrijgen, liet bouwbedrijf begint stil te
staan. Er wordt geen grond gekocht of ver
kocht. Groote maatschappijen betalen dezen
winter geen dividenden. Op elk gebied van den
socialen barometer, komedies, opera's, restau
rants merkt men «lat het- oen koude, gure win
ter zal worden wat betreft den algemeenen
voorspoed.
En wat voor Amerika geldt geldt ook voor
Canada, want de twee landen zijn zoo nauw met
elkaar verbonden,, dat do stilstand in de Ver-
ceuigde Staten onmiddellijk zijn terugslag doet
gevoelen 111 Canada.
Daarom, waarde medeburgers, die er aan
denkt een van de fraaio advertenties to volgen
en naar Amerika tc verhuizen en rijk te wor
den stelt deze reis ten minste een half jaar uit.
YY ant voordat er minstens zes maanden voorbij
zullen zijn, zal men van geen beterschap kun
nen- spreken en den slappen tijd kan men het
beter in het vaderland uithouden dan in deze
maatschappij, waar, als er honger geledes
wordt, het dadelijk in de millioeüen loopt
SOLLICITANTEN."
Wij lezen in het „Vaderland":
Het couranten-lezend publiek stelt, en te
recht, hooge eischen aan actualiteit, juistheid
en spoed, wal betreft het in de dagbladen me
degedeelde nieuws. Men wenscht, zoowel wat
])3ïïDcii-' als buitenland betreft» zoo spoedig
mogelijk en naar waarheid te weten welke
belangrijke voorvallen hebben plaats gchead,
onder welke omstandigheden en zoo moge
lijk ook welke de motieven zijn geweest.
Ij et behoolt geen beloog dat, om aan*«leze
eischen te kunnen voldoen, directies en hoofd
rodaciies moeten kunnen beschikken over
zaakkundig, ontwikkeld en vooral over ge
schoold personeel. Eigenaardig is het dat by
velen deze overtuiging niet schijnt kunnen
doordringen; althans bij tal van personen
blijkt de meening te heerschen dat het werk
aan een courant niet behoort tot de soort ar
beid waarvan geldt de spreuk „pour 6avoir
une chose, il faut l'avoir apprise."
Onlangs kwam aan ons blad een vacature
als redacteur-buitenland. Tal van bekwame
geroutineerde journalisten solliciteerden
maur-evenveel, wellicht nog meer, die blijk
baar niet het minste begrip hadden van dezeo
werkkring.
De zonderlingste aanbevelingen weiden
daarbij aangevoerd: A had veel gereisd, B bad
wel eens feuilleton geplaatst gekregen, C. las
voel buitenlandschc couranten. D. was met
de leiding van eeu uitgeverszaak belast ge-
wees I, E. meende zelfs aanspraken te kun-
neri doen gelden omdat zijn karakter ongo
schikt was voor eentonigen slcurarbeid.
En dan de l>croepen die dat genre sollicitan
ten uitoefenden of uitgeoefend hadden.
Een ex-koffieplanter zal er niet aan denken
om directeur van een electro-toclinisch bureau
te willen wortfeu, noch een ex-predikant om
aan het hoofd van een bnskmitfabriek te
willen komen, maar personen, die zeer eer
volle beroepen of bedrijven uitoefenden waar
van het eenige bezwaar was dat zij met jour
nalistiek absoluut niets te maken hadden,
voelden zich geroepen om, zonder eenige voor
bereiding buitenlandsehe politiek te behan
delen, vlot en goed Rcuter-telegraminen le
verlaten, en dit alles op de vlugge, tevens
goede manier zooals dit aan een dagblad ver-
eischt wordt.
Een F ran scli hofnar heeft eens gezegd «lat.
Li 1 aringen van een journalist uit de 20e eeuw
d°or HEADON HILL.
(Oorsp' on olijke vertaling uit het Engclseh).
22)
Lord Purbeek wees met zijn hand naar het
gapende gat boven de kust, cu de aaalc-Qas-
«idy ter zijde zettend, nam hy piaats op de
rots, die Hector bij zijn nadering had ver
laten,
-y „En toen kwam jij op het tooncel, Yeld-
ham," ging hij voort en lachte eens even. „Om
•ie de waarheid te zeggen, van 'tbegin af reeds
had ik liet niet erg op je. Wij letten goed op
de weinige vreemdelingen, die in deze streek
wonen de aard van onze onderneming
dwingt ons daartoe en een knap journalist,
behoorend tot den staf van een blad als «le
Daily Lynx, en tijdelijk verblijf houdend in
net. huis van Martha Calloway, dat was een
uidelijk dreigement voor onze plannen. Je
eet, dat ik daarmee niets persoonlijks be-
en 'i. f 1011 dochter een dienst bewezen
ik kan wel zien dat, afgezien nu van jo
croep, je een respectabel gentleman waart.1
Maar, hoewel Madge het eerst niet wilde toe
geven, zoo merkte ik toch «len avond toen je
op de Abdij dineex-de, dat je een tc levendige
belangstelling in de marmergroeve hadt, en
ik werd verder gewaarschuwd door tante
Drusilla Miss Campion, bedoel ik, een heel
slimme oude dame, «lie onze onderneming
afkeurt dat je een stormvogel waart, die
onliP'l aankondigde.
,,'t Gevolg was, dat, toen je zoo plotseling
naar Londen vertrok, waar ik op dat moment
vertoefde, ik een oogenblikkelijke openbaar
making vreesde en om die af te wenden, dat
late bezoek op jo kamer bracht. Ik werd daar
voorgoed overtuigd van liet gevaar, waarmee
je persoon mijn onderneming bedreigde.
Je tot mijn onvrijwillige, maar ik vertrouw
dat dit zou gebleken zijn zich op zijn ge
mak bevindende gast, te maken, «lit scheen do
eenige uitweg. Ja, mi*. Yeldhain, jc kunt je
zelf gelukwenschpn met je scherpzinnigheid
in het raden en het verijdelen van mijn plan.
„Zoo kwam ik dan nagenoeg in uw onder-
aar dsch verblijf terecht?" zei Hector lachend.
"Dit ondcraardsch verblijf zou u nogal mee
gevallen zijn", ging de graaf voort. Dat is
van alle gemakken voorzien, en je zoudt er
niet lang in hebben behoeven te blijven. En
Jc vrijlating, zou je geheel en al schadeloos
gesteld zyu door de opzienbarende onthul
lingen, waarmee jo de wereld zoudt hebben
kunnen verbazen."
„Het klinkt als een sprookje," zei Hector.
-Maar ik kan n zer-r beslist verzekeren.
dat het diepe ernst is, met het tloeL de hui
dige regeering tenlege eens te overtuigen van
hare misdadige dwaasheid om de kustbewa
king af te schaffen," vervolgde de graaf met
groote warmte. „I)at is het eenige doel van
mijn smokkelhandel bij Devil's Gap geweest
om bun eens een fes te geven en bun aan
te toonen, dat het nu mogelijk was met zorg
vuldig overleg «len smokkelhandel van voor
heen op gezonden conuuercieelen basis te doen
herleven, en zoo de schatkist voor millioenen
te benadeelen."
„Maar toch zijn wc niet oneerlijk, Mr. Yeld-
ham,kwam hier Lady Madge tusschenhei-
de, die nauwlettend Hector's gelaatstrekkeb
had bespied om te zien, welken indruk haar
vader's bekentenis op hem maakte.
..Het geluk heeft ons begunstigd, dat we dat
niet behoeven In zijn," zei Lord Purbeek iet
wat cynisch. „Neen, Yeldham, ik was niet
van plan om dat geld, verdiend met wijn, li
keuren en tabak, voor mezelf le houden. Ik
nam me voor de schatkist voor drie millioen
pond tc benadeelen, en dan ze een cheque
voor dat bedrag aan te bieden, niet een vol
ledige beschrijving, boe, dit was klaarge
speeld. Ik denk dat ze nog al groote oogen
zouden opgezet hebben. Ik was bijna zeker
van mijn welslagen toen jij verscheen en dreig
de, lieel liet plan in duigen te werpen. Om al
les vlugger te laten mareheeren, nam ik mo
torwagens. Nog maar één lauding is er noo
dig om de som compleet te maken en het
st oom scli io. d.mrvoor bestemd heeft gister
avond Bordeaux verlaten. Ik had gedacht je
gevangen te houden totdat wo met die lading
op de gewone wijze gehandeld hadden, en je
dan te laten gaan, zoo volledig mogelijk toe
gerust met alle inlichtingen, om die intijds
te publiceerèn, vóór er iets kou zijn (uitgelekt.
Ik bad gehoopt, dat dit wel een passende ver
goeding zou zijn voor bet ongemak, «lat ge
wellicht had ondervonden."
Wanneer komt het stoomschip hier aan,
mylord?" vroeg Hector kalm.
f „Binnen vijf dagen, hoogstens zes. Er zul
len dan nog twee dagen noodig zijn om de la
ding naar het depot tc Salisbury te transpor
teeren en ze te doen verspreiden."
„Welnu, indien u dan bij uw oorspronkelijk
j voornemen blijft en mij een voorsprong geeft
voor onze collega's met bet nieuws, dan hebt
u niets voor mij te vreezen," zei Hector. „Er
ligt niets deloyaals in tegenover de Lynx, om
de zaak geheim te houden, totdat de heele ge
schiedenis kan worden medegedeeld. En ook
dan nog zullen ze haar veel vroeger hooren
dan ze ha«lden kunnen verwachten op het
einde mijner vaeanti©. Een bedrog om per-
soonlijke winst had ik niet mogen helpen en
verbergen, maar er ligt niets oneervols in,
om een politiek stelsel te bevorderen, dat in
do lijn ligt van de beginselen van het blad,
i dat ik de eer heb te dienen."
Lord Purbeek strekte zijn hand, uit, nadat
bij van de rots was opgestaan. „Het is een
buitenkansje," zeide hij en ondeugend voeg-
'<fe hij er bij: „Niet echter voor u. want je
zoudt het in mijn ondcraardsch verblijf meer
comfortabel gehad hebben dan je hel waar
schijnlijk zult hebben bij Martha Calloway,
die wanhopig is over het lot van haar doch
ter."
I „Ik houd toch meer van de vrijheid", her
nam Hecior, en groep de groote verbruinde
vuist van zijn vroegeren tegenstander', ter.
wij' Lady Madge stralend naar hen krek.
Eensklaps liet zij ©en gesmoord gilletje van
afkeer, hooren. „Woest niet te druk," fluister
de zij. „Daar is dat akelig sujet Mapleton,
bezig quasi met haar fossielen te zoeken."
j De twee mannen, zagen om, en werkelijk
j vertoonde zich Mr. Smyly Mapleton. eeu
eindje daar vandaan aan den voet van de rots,
rondsnuffeieiid eu speurend tnsschen de rot
sige oppervlakte. Eeu ©ogenblik later konden
ze duidelijk den slag van zijn banier hooren.
Het scheen dat hij niet liemcrkt bad, dat hij
niet alleen bij de kreek was, of zoo hij dat
al Ixunerkt had, er geen acht op te slaan,
j „Och! 'tls tante Drusilla's schrikbcM
maar," zei Lorei Purbeek. „Die kale meneer
telt niet mee. We hebben liem al lang geleden
op de 75roef. gesteld. Laten wij hem aan zijn
arbeid laten, en naar de Abdij terugkeercu.
Speel je biljart, Yeldham?"
„Een weinig, mylord," zei Hector bcschei
den.
„Kom dan mee, lunch bij ons en probeer
of je een ouden biljartspeler als ik ben, kunt
I verelaan. 'k Ben blij, dat de kwestie tusscben
ons is opgelost."
