ALLERLEI.
De oud-vrederechter.
Op zekeren raorgen verscheen hq niet opzooals gewoonlijk, voorbeeldig en als een echt partiment zittenden Brit kiespijn van *t la-
't werk zooals gewoonlijk en na herhaalde man van karakter. Hierdoor won hij de ach- 'chen deed krijgen, zoodat de vrederechter
vragen hoorde de zuster, dat hij een hevige ting van zijn oppasser, op wiens voorspraak uitstoot cn hem in 't Vlaamsch toebeet zich
verkoudheid had opgeloopen die hij reeds eeni- hij weldra meer vrijheid genoot dan de overige met zijn eigen „rotte Engelsche affairens"
gen tijd verborgen had gehouden, en dat hij gevangenen. j te bemoeien.
nu ernstig ziek was. Niettegenstaande zijn toe- j Men ging zelfs zoo ver, dat men na eeni- j Toen een ander maal men hem er voor
stand van dien aard was, dat aan. werken niet gen tijd voor hem verlof kreeg, zijn voorar- 'den pret bij haalde om een Duitscher te
-iel te denken, kwam hij toch een weinig rest te verbreken, en hem tot den dag der woord te staan, bevestigde onze vriend na
later in den ochtend naar het klooster. De uitspraak naar huis to zenden. j een oogenblik pratens met hem, hij hoog
zfuster, zijn toestand ziende, raadde hem aan Paulus leefde zooals voorheen, en nam aan en bij laag, dat de blonde Germaan van hel
onmiddellijk naar zijn huis te gaan. Vol zorg het werk zijn gewone plaats in. Zijn kamera- iDuitsch geen jota afwist en dat ze daar in
voor zijn toestand gaf zij hem eenige eenvou- den nu raadden hem aan zijn woonplaats te Duitschland allemaal al oyen „stom" wa-
djge geneesmiddelen mee, en zond hem eea verlaten en de gerechtelijke uitspraak niet ren.
dokter, die hem de eerste drie of vier da- af te wachten en ook zijn zuster, die in Sa- Zoolang hij nuchter was lagen de oneffen
gen moest bezoeken. Ook zij bezocht den lerno woonde, verzocht* hem dringend raeti heden en scherpe kanten van zijn karakter
zieke eenige malen, en toen deze weer in zijn geheele gezin naar haar te komen en in slaap en kön men met hem praten als
staat was zijn gewone werk te komen ver- zich aldus aan het gerecht te onttrekken. Pau- met een vriendelijk en beschaafd mensch.
richten, overreedde zij hem bezorgd als lus weifelde en ging cm raad bij het goede
zij was voor jden pas herstelden werkman
ten minste des morgens in bed te blijven
en alleen des middags op 't werk te komen
Ja, toen had hij iets persoonlijks dat hem
van gewone menschen onderscheidde, een
zekere „chiek" maakte zijn bewegingen en
nonneke, zijn helpster in den nood.
Deze raadde hem anders.
„Waarom, beste Paulus, zult gij wegslui- woordjes lenig en mooi en bekoorlijk was
oan eenigen lichten arbeid te verrichten, hem pen en vluchten en u aldus schuldig ver-'zijn eigenaardige doening,
belovende zijn geheele loon te zullen uitbeta- klaren, terwijl gij onschuldig zijt." j Zijn hart bleek toen mild, gevuld met
len, zoodat zijn huisgezin er niet onder be- j Deze woorden waren hem genoeg en hij moppen, 't Was een onbetaalbaar humorist,
hoefde te lijden. i besloot te blijven en op den bepaalden dag wij luisterden zoo gaarne naar het verhaal
Het was het werk van de Zuster de werk-1 voor het gerecht te verschijnen. jvan zijn avonturen,' hoewel deze zeer ver
heden uit te betalen en de financiën te rege-De oproep kwam on Paulus verscheen. Met dacht ruikten naar Cooper en Aimard; nlaar
len. De verbeteringen aangebracht in het! klem en vastberadenheid verklaarde hij on- omwille van zijn pleizeriigen verteltrant ver-
klooster, waarover ons verhaal loopt, ge- j schuldig te zijn en zette andermaal de toc-
schiedden met haar eigen geld. Onbezorgd j dracht der zaak uiteen,
schreef zij de dagen welke hij aldus had door- Doch niets hielp. Men vroeg bewijzen en
gebracht in haar boeken en met welk ze waren er niet; men vroeg getuigen en hij
gevolg? onze lezers zullen het aanstonds had ze niet.
De uitspraak volgde weldra. „Paulus werd
voor twaalf jaar tot de galeien veroordeeld."
Paulus was radeloos en de smart van vrouw
en kinderen laat zich niet beschrijven.
De goede zuster die hem den raad had gege-
zien.
Het gebouw begon meer en meer zijn vol
tooiing te naderen, en het fijne werk werd
nog voor Paülus bewaard. Als op zekeren
morgen de zuster, die niet erg in orde was,
later dan gewoonlijk op het werk kwam, zag ven niet te vluchten maar in zijn woonplaats
zij tot haar groote verwondering de werklie- te blijven, begaf zich naar elk der rechters,
den in groepjes bij elkaar, én met groote op- om te onderzoeken of er soms nog eenige
gewonden he id met elkander spreken. j hoop voor Paulus was overgebleven en op
Waarschijnlijk moest er iets ongewoons zijn welke feiten, in hoofdzaak, zijn veroordeeling
voorgevallen. Paulus echter was nog niet te berustte.
zien. Vol angst en onrust begaf zij zich on-1 Daar vernam zij, dat de valsche munter ver-
middellijk tueschen de werklieden, waar men klaard had, dat Paulus dit jaar eenige dagen
haar, op haar vragen in één adem vertelde, met hem naar buiten was gereisd, om daar
dat Paulus de nacht te voren door de politie het valsche geld te vervaardigen,
was aangehouden en naar het huis van bewa- j Do data waren juist aangegeven. Dit gaf
ring was overgebracht. Waarom of waarvoor - haar hoop. Onmiddellijk sloeg zij haar boeken
kon niemand zich begrijpen. lop en daar vond zij, dat het dezelfde dagen
Het was den kerels aan te zien, dat zij me- waren, dat Paulus het werk wegens ziekte
delijden hadden met hun makker en het was verzuimd had, en dat zij hem een dokter
hun onmogelijk eenig1 kwaad uit te denken, ter verzorging gezonden had.
waartoe zij den goeden Paulus in staat acht
ten.
De dokter wilde gaarne hiervan getuigenis
afleggen en aldus werd Paulus, toen zijn zaak
Het duurde niet lalng of zijn arme echtge- andermaal in behandeling kwam, vrijgespro-
nöote kwam, geheel ontdaan over hetgeen haar ken.
gaf men hem veel en menigmaal plaagde
men hem om een bete uit 't pampasleven,
sloeg men dfe gazet uit zijn handen en
praamde hem om door zijn woord zijn weid-
sche verbeelding te belichten.
Ieder voelded at hij loog, maar hij deed
het zoo schoon, zoo overtuigd.
Zoodra hij bij drank was veranderde dit
alles.
Hij pakte snuif op snuif en beperde zijn
snor in overmoeizaam slurven. Hij sloeg met
de vuisten opd e knieën, op de bank, tegen
't beschot, vloekte en schold op God en op
alleman. De talen die hij kende rommelde
hij dooreen en 't werd een mooie warboel.
„Un beau désordre est un effet de l'artl"
zei ergens Boileau. Bij dien man was 't
ook zoo. Wie hem daar ooit zoo te razen
zag, gesticuleerend in rythmusvolle bewegin
gen, de zware bruine lok diep over het
voorhoofd hangend of zij naar den wreeden
mond wilde kijken, den hoed op één oor,
met schuinen kol en scheeven das, vroeg al
tijd aan zijn gebuur hoe de man mocht
heeten en kwam tot den uitroep: Wat 'n
ttype 1
Zonderlings Een vreemd, brutaal gevoel
overmeesterde hem. Hij kreet zijn eigen uit
voor anarchisme, op die stonden echter
hij anarchist, anarchist door de daad. Hij
man was overkomen, inaar het klooster, en ver- j Paulus' goede naam was in eere hersteld en zou apen en alles jn de lucht doen vliegen
telde de geheele toedracht der zaak. j de schande van hem en de zijnen afgedre-
Het was gebleken, dat zij een jaar of twee ven. Men ziet, al wie op God vertrouwt, zal
gleleden een persoon in huis genomen hadden in den nood geholpen worden. K.S.A.
voor korten tijd, die er als een fatsoenlijk j
persoon uitzag, doch die in zijn papieren een
valschen naam had opgegeven. Paulus be
merkte evenwel zoo nu en dan, dat hij ver
scheidene valsche namen had, en dat er brie
ven onder verschillende adressen bij hem be
zorgd werden.
Er waren nog andere zonderlinge dingen bij
den nieuwen fcostheer waar te neifien, die
alle de achterdocht van Paulus opwekten, en
die hem ton laatste deden besluiten hem zijn
huis te ontzeggen. De man was woedend, dat
Hij Kwam oedronken tehuis, vlei van de
trappen en brak den nek.
't Wast e verwachten. Iedereen had het
voorspeld. De geweldige man moest een ge
weldigen dood sterven, 't Stond in zijn loop!
Ik weet niet of ook gij hem hebt gekend?
hij op straat° gezet was, maar verborg zijn Hij bereisde het land met zeep en nam da
toom en geheime plannen waarmede hij zich gelijks in den vroegen morgen, den trein
te gelegener tijd wenschto te wreken. Hij' naar Brussel.
vroeg slechts een gunst n.l. of hij bij Paulua
een zware kist voor eenigen tijd mocht ach
terlaten.
De goede lieden, die daarin geon kwaad za-
t Was een kleine man, met donkerrood
licht op 't aangezicht, doch dat de te ver
uitpuilende oogen verzachtten. Zijn bruine
snor lag steeds vol snuif; hij snoof buiten
gten, stonden het hem toe en hij verborg haar, 'sporig veel, en 's morgens, in zijn gedien-
zooals hij zeide voor de veiligheid, in een niet stelijke vriendelijkheid, stopte hij zijn groote
ia gebruikzijadan schoorsteen bdoofdo bruine_do« t„ w6. ^„.er eea warm gevoel oatlook ia hem
reld, luidruchtig, mededeelzaam, kameraad-
om het lijdende menschdom van den druk
der kapitalisten en bevrijden.
Hij vervloekte de overheid, verachtte de
staatsbedienden, doodverfde^ de ambtenaars.
Er uit er mee! riep hij op zekeren
dag tot een wachter, sleurde zijn kepi van
diens hoofd en wierp hem 't venster uit.
En gij thans achterna Ihuilde hij er bij.
Er ontstond een hevige worteling. Talrijke
reizigers moesten den baldadigaard vast
houden en hem van den beambte rukken.
Alleen de uitroep van een onzer dat die
kleine bediende toch ook maar een loon
slaaf was, „slachtoffer der kapitalisten"
deed zijn gramschap slinken en maakte hem
over zijn daad weemoedig.
Hij stamelde zijn half gewurgd slacht
offer .zijn verontschuldigingen toe, plakte
zijn eigen deukhoedje op diens kop in plaats
van den kepi, bood hem de hand, zijn snuif,
zijn sigaren en zijn geld aan.
De goede bloed liet over de razende vlage
zijn eigen teeder gevoel stralen en bekloeg
zich niet hoogerhands. Zulks trof den vrede-
hen iuf eenigen tijd te zullen terugkeeren om
zijn kist te halen.
Deze man was nu na tiwee jaar door de schappelijk. Hij noemde zich oud-vrederech-
politio ontdekt als een valsche munter en ter. Waar hij dien past bekleedde weet de
toen hij in hechtenis genomen was, verklaarde nikker. In Amerika, zegde hij. Maar Ame-
dat zijn gereedschappen in het huis van Paulus rika is zoo ver en zoo groot. Zijn zonder-
bewaard werden en gaf ook nadere aanwijzin- j linge ideeën over Belgisch recht, deed twij
gen j fel bij velen ontstaan en algemeen geloofde
De politie deed huiszoeking, en daar zij men dat hij de waarheid een felle ui stoofde.
aa T>«„. I Trouwens hij scheen vau de eerste on-
de kist met gereedschap vond, hield zij Pau
lus voor een medeplichtige en bracht hem
naar het huis van bewaring over.
Groot was de smart en oprecht het mede
I waarheid niet te zijn gebarsten. Hij kon op
snijden dat wij hem soms allen met gapen-
jden mond aanhoorden en hij zijn eigen fiau-
Iijden vau allen, die den goeden Paulus van wielt,ten geloofde.
nabij kenden. Van alle kanten werden pogin- j Hij sprak moeilijk en zeer slecht Vlaamsch
gen in 't werk gesteld om hem in vrijheid en toen wij hem zulks lieten opmerken deed
te doen stellen, doch alles mislukte, daar de hij in den regel een aanval op die „stomme
rechter niet volgens uiterlijken schijn mocht, flaminganten", „ces idiots d'Anvers', Zijn
handelen, maar" alleen volgens de bewezen Eransch klopte hij er niet beter uit, 't was
feiten. maar sus-en-zoo. Hij sprak ook Engelsc.h,
Derhalve werd Paulus in voorarrest gehou- maar dan was hij reeds een weinig aango-
den in afwachting van de gerechtelijke uit- kraagd, 't leek een bijeenraapsel van een en diep beladen
wraak i gewesttaai dat erg naar een Indiaanschen Zijn anarchistische ideen voerden hem tot
Gedurende dezen tijd gedroeg Paulus zich,uithoek rook en zekeren dag een in 't kom-een manie; den haat tegen de gendarmen.
voor den staatsbediende, vriendschap die
hem steeds is bij gebleven.
Dit gevoel luchtte zich vóór al tijdens
zijn dronkemanskuren, wanneer niemand
hem stillen kon en zijn blinde woede sus
sen.
Onder 't woord van zijn vriend kwam
er klaarheid over den dommen alcoholnevel
geschoven en hij dekte stil ontroerd met,
zijn hoedje het ontkepicle hoofd van den
eenmaal geleerden maar hierdoor voorzich
tig geworden treinwachter.
Gemoedelijk zette zich de dronkaard naast
hem dan neer, klopte op zijn knieën en
stotterdch et, begin van zijn onveranderlijk
zaagje:
Or, au temps que j'etais juge de
paixl.... (In den tijd, dat ik vrederechter
was....)
Eenige stonden later snarkte hij zwaar
Het zien van een gendarm joeg hém een
wolk van bloed voor de oogen. Schuim be
dekte zijn schreewenden mond, een grauwe
loodglans overtoog zijn purper wezen, dat
een ontbindende uitdrukking verkreeg.
't Waren epileptische aanvallen waar
voor hij in zijn dronk emanskuur niet kon
worden verantwoordelijk gesteld.
Het gebeurt dat gendarmen van Turnhout
^gevangenen naar Brussel brengen, wat
steeds een droeven aanblik geeft en pijn
'doet. Kreeg de vrederechter des smorgens
!bij nuchteren, zulk een tooneel in het oag
dan bleef alles in de gewone perken van
•'zijn spottende of bijtende opmerkingen,
•maar de-s avonds ging er bij hét zien van
een gendarm een andere wind door zijnher-
sepan.
Jeneverdampen bedwelmden zijn reeds
zoo verhitte hersens en de verdooving ont
nam hem alle beredeneering, eigenwaarde
en kieskeurigheid.
Wilde het toeval dat hij in een wagen
tsapte waar reeds een gendarm gezeten was
of waar na. hem een gendarm binnentrad,
dan begonnen de poppen te dansen.
Zijn mond lióte scheef van ergernis en
verbazing. Hoe was het mogelijk dat die
„mouchard" zich naast eerlijke menschen
,dierf komen te zitten?
Moest het verklikkenswerk weerom aan
den' gang?
Werden die gendarmen door het gouver
nement niet uitgezonden om de gesprekken
af te luisteren?
Waarom dan gaf men die lieden geen
plaatsje in den fourgon of in het honden
hok?
't Slechtste was immers toch nog te goed
voor hen!
i Zekeren namiddag van een snikheeten zo
merdag lag, in een hoek van 't vertrek,
een moede gendarm te slapen, de voéten
utgesitrekt op de tegenoverstaande bank;
hij was zeer vroeg gekomen om een goed
plaatsje in te nemen en lag daar nu zoo
zalig met zijn gezonden gezicht te ronken.
De zeepmarchand kwam en kroop met veel
gebaren en. moede hijging, fel aangeladen,
de treden van den wagen op en bleef plots
als door de hand Gods geslagen staan.
Bedroog hij zich niet? Was dat geen gen
darm? Of speelde men hem een part en wil
de men zijn geduld in het honderd jagen?
Hij haalde zijn roeden zakdoek te voor
schijn en wreef zich de oogen, zoodat de
snuif hem deed slepen.
Neen, dat zo uniet gebeuren 1 Hoe! Een
gendarme in zijn rij tuig 1 Een snorkende
etoncf foen en nog lang daarna met tót car
ton, maar uit geweven stof en was versierd
met kant en zijden zoompjes.
Lodewijk zelf voerde het in Spanje en de
i Nederlanden in, en zoo verspreidde het zich
over geheel Europa. In Italië had de bezoe-
j ker, wanneer hij niemand thuis trof, de gè-
woonte zjjn naam op de deur te schrijven, dik
wijls met lange boodschappen erbij, wat m
juist geen sieraad voor het huis was. Maai
DE EERSTE MUSICUS TER WERELD.
Collin, de bekende kunst-historicus, hield
dezer dagen voor de Parijsche Académie een
hoogst interessante voordracht over de tweede het kaartje maakte aan die onhebbelijk hei c
hymne, die voor eenigen tijd door Fransche een einde. In een aardig blijspel van Goldom
archaeologen te Delphi gevonden werd. Collin heet het: Die Iransehen zijn toch slimmerd*
beweert, dat hij in den laatsten letter van de Zjj h^ben de visitekaartjes ingevoerd en m
compositie den naam van den auteur herkent; vervul'ik al mijn maatschappcdyke verpBch-
y tmgen, die my vroeger zooveel tijd kostten
dit moet dan Limemos zijn, de zoon van Ihoi- door kaartjes te zenden, in een oogenblik.
nos. Volgens de deskundigen heeft Limemos Omstreeks 1750 werd het kaartje voor het
muziek en tekst omstreeks 138 v. Chr. geschre-eerst u;t papier vervaardigd. In het begin
ven. Limenios moet dus de oudste musicus ter werd de naam er op geschreven, omgeven
wereld zijn, wiens werk voor het nageslacht naar den smaak van dien tijd met krullen,
bewaard is gebleven. j bloemen, landschappen, tropheeën en bande.
Naar aanleiding van de causerie van Collin rollen, een soort voorlooper van onze prent-
betoogde Thedoor Reinach. dat door hem den briefkaarten. De groote revolutie vereenvou-
'naam van den auteur van de eerste muzikale d^de de kaartjes en deed de titels verdwy-
hymne was bepaald. Dit was Thoas, leerling
van Limenios.
VLOEIBAAR LICHTGAS.
Een firma te Pittsburg brengt sedert kort
in den handel een nieuw vloeibaar lichtgas
onder den naam ..gasol", dat op een heel nieuwe
methode in samengesteld door dc beide inge-1 fj^g£erdè, worden er op vermeld. Ook dwaze,
nieurs Snelling en Peterson. De „gasol" wordt £oo noemde zekere graaf v. V. zich „agressie!
bereid van natuurgas, en wel zoo, dat er ten programmatisch filosoof". Een vereerder
slotte een mengsel van twee koolwaterstoffen van Victor Hugo noemt zich op zijn kaartje
overblijft. Het menesel is bij gewone tempera-„tijdgenoot van dep dichter Victor Hugo Een,
tuur slechts door 28 atmosfeer druk in vloei-ander is bescheidener en noemt zich „Abonne
baren toestand is over te brengen. Een ruimte- ^an den Franschen osterspoorw'eg^. een an
der „lid van verschillende vereemgmgen
nen; de teekeningen echter bleven, maar ver
toonden meer antieke vuur-altaren, Bruim-
dolken en Phrygische mutsen. Toen kwam de
lithografie en bedierf het artistieke in de
kaartjes, daarin bijgestaan door den boek
druk. Het doelmatige gaf den doorslag.
De visitekaartjes leveren een flinke bij
drage tot de geschiedenis der mensóhelijke
ijdelheid. Wat al titels, rechtmatige en ge
weer een ander kortaf „verhuurder" en nog
deel der vloeistof levert 350 ruimtedeelen gas,
en de hitte bedraagt 20.000 warmte en beden e(j™ Eu£der „kapper van den president der
per Liter, dus viermaal zooveel als van gewoon recktbapk" enz. Zij vinden den naam alleen
lichtgas. De gasvlam heeft een temperatuur njet genoeg en begrijpen niet, dat een visite-
van 2300 gr. O. Het gas geeft met behulp van kaartje geen adreskaart en ook geen adver-
een gloeikousje, prachtig helder licht, ententie is.
schijnt zeer geschikt, om gebruikt te worden
voor de verwarming en verlichting van afge
legen gebouwen. Een kub. M. gasol kost onge
veer 8 cent. Het vloeibare gas wordt in fles- - r
j- i oude spreekwoord. Maar van den mol kan men
schen verzonden, die ongeveer 18 K.G. bevat- 1o„ ji.
nn juist met zeggen, dat hij by onze landbou-
De Mol.
„Onbekend maakt onbemind," zegt het al
ten.
REIS.... RAVEN.
Een zonderlinge proefneming is gedaan om
de reisduiven te vervangen door raven. In
gendarm en misschien stomdronken op den Duitschland is er een maatschappij tot stand zyn
wers onbekend is. Integendeel, zij leeren
dit diertje maar al te goed te kennen door het
maken van gangen en het opwerpen van hoo-
pen. En waar zij een mol gewaar worden, daar
ze erop uit om het dier te vuur eu te
Koop toe! Voor wie namen zij dan de eer
zame burgers in België? Onder 't bestuur
van Vand en Peerenboom was alles toegela
ten!
De vrederechter wendde zich tot een trein
wachter en beval hem den gendarm wakker
te maken en hem uit het kompartiment te
trappen.
Doe het zelf, flauwe vent! snauwde
de bediende hem gemelijk toe, en drink den
naasten keer zoo veel niet, dan zult ge
de gendarmen gerust laten.
Je le ferai moi méme! kreesch de
zonderling, heesch zich wat vlugger dan
daar straks in den wagen, nam den op den
bank liggenden kepi van den gendarm op
en wierp denaelfden op zijn slapcnden kop.
D egerechtsdienaafr verschoot danig, grab
belde naar zijn kepi en zag toen den woe
denden reiziger verbauwereerd aan.
Deze schreeuwde hem toe naar zijn voeten
wijzend:
Doe uw van de bank, en wat
rap!
Voor alle antwoord stak de gendarme zijn
zware vuist uit en trof de dronkaard in de
maagstreek zoodat hij hikte
Toen begon de herrie.
Ik heb me menigmaal aan verkneukelen
geweest over dit feit, hoe zso'n groote, zwa
re gendarm den aftocht blies voor zulk klein,
bolïerig dronkaardje en zich dan nog ten
slotte liet uitjouwen door 't publiek .dat in
-UUiLücmaiiu is er eeu lui öiauu -r*
gekomen tot africhting van de raven, en het ™rd te vervolgen. De laatste a en komt
schijnt dat de eerste proeven nogal gelukt
zijn. De raven verlekkerd door het eten, dat
ze kregen in de af richtingsplaats, kwamen
allerstipst" terug, voorzien van de brieven
waarmede men ze uitgestuurd had.
Alles ging goed heel den zomer. Maar eens
toen met het herfstweder de zwermen wilde
raven in het land vielen, zag men met onge
rustheid, dat de dienst slechter ging, op den
duur kwamen de ra ven-brievenbestellers in 't
geheel niet meer terug. Men onderzocht de
zaak en men bemerkte het zonderlinge feit:
de benden wilde raven vlogen, zoodra ze de
afgerichte raven bemerkten, er op los en
dwongen ze door geweld in hun midden te
blijven. Zelfs zag men afgerichte raven, die
weigerden aan bon wilde soort genoot en toe
te geven, door deze laatsten doodgepikt of
verscheurd worden.
'tls om aan alles te wanhopen, als zelfs de
raven de vrijheid van arbeid niet eerbiedigen!
zegt „De Sportduif.
VISITEKAARTJES.
Men verhaalt dat Pericles, toen hij naar
de gunst dong van de schoone Aspasia, deze
dame eens een ruiker zond. niet zonder er ech
ter een sieraad hij te voegen. Maar vreezendc,
dat. Asp.toa bij de vele geschenken, die zij
kreeg, bet. zijne niet zou opmerken, bevestigde
hij er een plankje aan, waarop hij zijn naam
had gekrast. Dat was het eerste visite-
zulke gevallen steeds de party der burgers kaartje Beroemde namen zijn aan den oor-
neemt. sprong van het visitekaartje verhonden. We
oor eenigecl a„en nhet ongeluk met, eken k;er alleen van de Europeescbe vi-
hem gebeurd. Des morgens lag hq met ge-sftekaart3ee, waut in China bestonden -ze wel
kraakten nek, doorl aan de trap. j tien eeuwen vroeger. De- Cbineezen hebben
Zulk einde hadden w, a len voorzien maa. Mr(]f,r ^gevonden, het buskruit en bet
iets grievends schoot mq toen naar hot hart. - - - - -
Het was mij zwaar leed dat de in den
grond brave man zij vervloekten lust naar
jenever niet had kunnen overwinnen en hij,
zijn rampzalig leven, met zulken jammerlij
ken dood had moeten beëindigen.
kompas en de boekdrukkunst ook al. liet zijn
geboren voor-uitvinders.
In Italië is een groot werk verschenen.
„BigTieto di Visita" getiteld, waarin de ge-
daar nog bij, dat voor het pelsje enkele centen
betaald worden, en nu is geen enkele mol meei
zijn leven zeker. Met schoppen, rieken en vallei
tracht men ze te vangen, en men meent daarbij
nog een nuttig werk te verrichten ook. De tijd
dat men geloofde in den mol een plantftieter te
moeten zien, is gelukkig haast voorbij. Aan het
tandstelsel kan men zich thans wel overtuigen,
dat deze beestjes moeten leven van dierlijk
voedsel, maar ze worden nog steeds voor scha
delijk gehouden terwille van hun rusteloo»
wroeten.
Vooral in de graslanden ziet men ze om
die reden ongaarne, want de landlieden klagen
erover, dat het gras zoo moeilijk gemaaid kan
worden, wanneer er veel molshoopen in het vejd
voorkomen. Maar zij vergeten, dat ook de wor
tels der grassen, lucht in den bodem noodig
hebben om adem te halen. En nu kan de lucht
zoo gemakkelijk in den grond dringen en daar
circuleeren langs die mollegangen. Waar an
ders de bouwlaag te vast en te dicht zou worden,
daar zorgt de mol ervoor, dat die open blijft
Kan het arme beest bet nu helpen, dat hier
door misschien eenig ongerief ontstaat voor
den maaier! Maar de mol graaft die gangen
niet voor zijn pleizier en zeker niet uit zucht
tot plagen. Hij maakt die gangen alleen om
daarlangs zijn jachtgebied te doorloopen en ei
voedsel te vinden voor zijn steeds hongerig»
maag. Voortdurend beeft hij eten noodig. Min
stens driemaal daags doet bij zijn ronde en tel
kens verorbert hij een macht van engerlinger
ritnaalden, emelten en regenwormen. En ont
moet hij op zijn jachttochten in zijn onder,
grondsche gangen een muis, dan is die medi
van zijn gading. En de meeste der bovenge
noemde insecten en ook die muizen kunnen toch
stellig niet tot de nuttige dieren worden gcrc-
heele ontvril kplingsgreehtedenis van hetl,
kaartje wordt nagegaan. Het ie meegegaan j kend> dle ^ev®n ten koste onzer gewassen en zy
met alle modee en stillen. In Frankryk werd doen daaraan vaak enorm veel schade. Waai
he! order Lodewijk XIV algemeen. Het be- 'nu dc mollen tamelijk veelvuldig voorkomen,
