Romeinsche Kroniek.
Het geheim der oude Abdij
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Als een klein staaltje hoe onoordeelkun
dig te werk gegaan werd, diene het volgen
de. mij van nabii hekend.
Het generaals-huis der Carmelieten (waar
Ik een étage in bewoon) heeft een ommuur
den tuin met hoornen beplant, die in hun
huurcontract genoemd wordt: huis met
tuin; die tuin heet nu bouwgrond. Ik huur
de de woning met het oog op de friösehe lucht
en het ruim uitzicht Ik heb dus recht op
die onbebouwde ruimte, De eigenaar zou
liefst de kleinigheid van 30,000 frs. moeten
betalen! Maar er nog iets zotter. Dit huis
is links van een ander perceel door een ruimte
van pl m. 20 meter geseheiden, waarop bei
derzijds vensters uitkomen, bestemd om straat
te worden tot nu toe private weg daar
het stadsbestuur ze nog niet heeft willen
overnemen. Deze weg is eveneens als bouw
terrein belast. Gesteld, men ging daar bou
wen. Zouden alle kamers in die beide huizen
van licht verstoken worden en het terrein er
ichter zou niet andere dan per aëroplaan te
bereiken zijn. Achter de kerk is een stukje
grond van 50 vierk. meter. Bouwgrond en als
zoodon;g belast! Men kan een flink honden
hok bouwen, meer zeker niet. Men begrijpt
hoe het protesten regent en welk een gouden
tijd voor de advocaten aanstaande is!
Terwijl men toch reeds niet weet waar men
met de arme Zusters heen moet, en wegens
plaatsgebrek allerlei moieliikheden gemaakt
worden voor opnrme, bijv. dat niemand mag
opgenomen te worden, die geen koorts heeft,
en dan zoodra de koorts voorbij is op straat
gezet wordt, gaat men nu twee hospitalen
sluilen. en bet vorig jaar werd er reeds een
gesloten quasi omdat licht en lucht niet
aan de moderne eischen voldoen. Een nuch
ter merscherverstand zou zeggen: heter nog
in een ho«nitaal waar niet alles in de puntjes
js. dan ziek zön in een kleine, overbevolkte
kamer. De ware reden is natuurlijk dat de
groote kapitalen van vroeger verbruikt ziju,
niemand meer legaten maakt aan zulk eene
onbetrouwbare administratie en er geld is
voor de vriendjes, maar niet voor de armen.
Zeer teekerend is wat onlangs in hospitaal
voor tuberculosen voorv:el. Eenigo patiënten
stierven door vergiftiging en velen waren
ziek. Do oorzaak was le zoeken in het gebruik
van een zekeren drank, die tengevolge
van het ontbreken van personeel in
de apotheek, door de loopknechts werd
klaargemaakt. Uit het ing-stelde onderzoek
bleek tevens, dat allerlei r meesmiddelen en
injpoties niet werden gegeven, wijl zij on
danks het voorschrift sinds lang ontbraken.
Ts het te verwonderen, dat de Paus, die
men in goeder zin opportunistisch zou kun
nen noemen, daar Hij van de omstandighe
den gehru'k maakt en zich door de omstan
digheden laat leiden ook op hospitaalge-
bied iets tot stand brengt?
Deeds sinds eenige jaren is in het Prati
Kwartier een ambulatorium in werking, waar
dames, burgermeisjes en religieusen, een cur
sus volgen in verpleging en verbinden, prac-
tiseh toegepast op loopende zieken, en aan
hot eind voor do'staatscommissie examen af
leggen. Dit- bleef echter meer geliefhebber
dan wel een degelijke opleiding.
Nu werd op bevel des Pausen, in de bunrt
van hot Vaticaan, een kliniek gebouwd net
opleidingsschool voor verpleegsters, leeken
zoowel ais rel'girusen. Dubbel is bet dool:
Nu overal de Zusters geweerd worden uit de
hospitalen, werseht de Paos voor de arme
zieken verpleegsters te vormen, die behalve
bekwaam in han" vak, van godsdienstige prin
cipes zön, en van de religieusen voor haar
tank berekende, met alle moderne eischen der
hyg:ëne vertrouwde verpleegsters te maken,
opdat, mocht ook hier een uitdrijving plaats
in vele kleine, door religieusen bestuurde ge
zordheidsoorden deze zich slechts vormen
naar de traditie der resp. huizen. En verder
opdat mouht ook hier eer uitdrijving plaats
grijpen, kloosterzusters 5n de wereld een
werkkring kunnen vinden, die meer met haar
Karakter en gemoedsaard strookt dan welke
andere ook, en waarbij zii op hehoorlüke
wiize den kost kunnen verdienen. Hoevelen
ziin in Frankrijk en elders niet ten gronde ge
gaan, daar het haar èn aan middel van be-
jtaan èn aan wereldwijsheid ontbrak.
Kardinaal van Rossum werd door den Paus
benoemd tot opvolger van Kardinaal Ram-
polla, als Pres:dent der Bijbelcommissie, en
Z. Em. T.orerzelli aan die commissie toege
voegd. De staatssecretaris Merry del Val
werd tot Aartspriester van Sint Pieter be
noemd.
De ontzegeling van de woning van den
overleden Kerkvorst Kardinaal Rampolla
heeft nu plaats gehad, eu nauwkeurig is door
mannen van het gerecht, tot tweemaal toe,
alles nagezocht, doch het verdwenen testa
ment is niet gevonden zooals trouwens tc
verwachten was. Het olijvenhouten horloge-
doosje, waar de kamerdienaar Ginseppe van
sprak, en dat ten onrechte door de zusters
van San Carlo voor de doos met het testa
ment werd aangezien, is voor den dag geko
men. Het bevatte een eenvoudig gouden hor
loge ter waarde van 150 francs. De reporter
van de Corriere d'Italia geeft een beschrij
ving van de slaapkamer van den overleden
Kardinaal, die een nieuw treffend getuige
nis van zijn eenvoud aflegt en van zijne wei
nige persoonlijke behoeften. De kamer is
ruim en heeft drie vensters, maar is door
een twee meter hoog schot in tweeën geschei
den. Als meubels bevatte deze een smal ledi
kant, spiegelkast, commode en twee nacht
tafels van zwart geverfd hout. Verder staan
er twee kleine onaanzienlijke tafels door een
touw aan elkaar gehouden, die vol gestapeld
lagen met hoeken, sommige in roode zijde ge-
honden. Ook de nachttafels lagen vol boeken
en zelfs eenige stoelen. Men vond een doosje
met 3500 frs. en een lijst van armen, voor wie
deze bestemd zijn.
Ook de Kardinaal-vicaris heeft evenals
verscheiden andere bisschoppen, aan de pas
toors een schrijven gericht tegen de zedelooze
kleedingmode en tegen den 1ango.
Tot mijn niet geringe verbazing wordt deze
wals in de fijnste salons gedanst, o.a. in die
van-den Engelschen gezant: zooals ik uit den
mond van onzen nieuwen gezant vernam, die
de dans vervelend vond om te zien en ver
moedelijk vervelend om te dansen.
Men zon zoo zeggen, dat wij op een cata
clysme toelooper. Zóó kan het'zeker niet lang
meer duren. Ook het futurisme is een uit
vloeisel van dien on gezond en, abnormalen
toestanb.
Ik zag hier een kleine tentoonstelling, die
den indruk maakte van werk van een dron
ken krankzinnige. Trouwens in Holland
schijnt men nog verder te ziin dan hier, sprak
men mij niet van een tentoonstelling in Keu
len, waar Holland door twee zalen vol ver
tegenwoordigd werd?.Toch schonen, naar
men mij zegt, er veel geriale jongelui onder
te zijn en hun orgaan Lacerba, moet fonke
len van gpest. Maar 'tis artificieel, geen zon
licht dat, die fonkeling geeft. Amiel had reeds
gezegd: „Un paysage est la nature vue A
travers un temperament". Of misschien nog
korter: „Un paysage est un état d'ame." Van
hun werk kan men zeggen dat het is een uit
do voegen geliehtte état d'ame; dat zij de
wereld zien A travers un tempérament vieie.
In Florence is aan de redactie van Uacerba
een proces aangedaan wegens misdrijf tegen
do goede zeden, wijl het een artikel heeft ge
bracht, dat het goed recht der prostitutie be
pleitte. De zaak werd met gesloten deuren
behandeld, doch ten slotte zijn redactie en
schrijver vrijgesproken.
Degenen die zich vleien om na elders voor
korten tijd zich gevestigd te hebben nAAr
zich te doen scheiden en dan in Italië terug-
gekeeerd hun burgerrecht te herkrijgen, wor
den voorloopig althans in die hoop be
schaamd. Onlangs is in twee plaatsen aan
een elders gpscheiden paar het hei-krijgen van
het burgerrecht ontzegd.
Gebruikmakend van het recht Parsifal
thans overal op te voeren, geschiedde dit in
Rome, alsmede in Bologne en Milaanmet
gmot succes: voor zoover dit in een Italiaan-
sche overzetting, met ïtaliaans"he zangers
en een zichtbaar orkest mogelük is. Men
is er over in de wolken, maar ik vraag mij
I af: is het enthousiasme van echte keur. of
wel namaak? hyoux fix, Romeinsche
paarlen. valsehe brillanten. Hoe is het mo
gelijk dat bet moderne mondaine opera-pu
bliek zulk een mystiek-drama van Wagner
navoelt?
Toeb is het aardig om op te merken, hoe de
Capcilia-concerten, vooral sinds de ontwik
keling tot Augustus eoncprten, den smaak
van het publiek ontwikkeld hebben en hen
hebben leeren voelen de schoonheid van an
dere geheel ander genre dan Italiaan-
sche muziek. En van jaar tot jaar neemt het
begrijpen toe. Sfrausz büv. eerst uitgefloten,
wordt nu met plechtige stilte aangehoord en
toegejuicht. Maar De Bussy bijv. wil er nog
niet in.
De bladen staan vol met weerberichten.
Van overal komen de meest ongunstige tij
dingen, sterke voret, hevige sneeuw. 6tormen,
overstroomingen. Zelfs Algiers zit in de
sneeuw. Ik mag dus wel eens de loftrompet
steken over Rome's klimaat. Terwijl het
overal sneeuwde en stormde, hadden wij
mooien zonneschijn, met 's nachts een 4 A b
gr. C. vorst. Nu sinds een dag of wat regen,
maar toch nog afgewisseld door een drogen,
en halfzonnigen dag. Maar wanneer 't regent,
komt eerst goed uit in hoe afschuwelijken
toestand de straten zijn. Zelfs hoofdstraten
zijn dan ware modderpoelen. Het Corso d'Ita
lia (waar ik woon), een moeras. Op dat punt
ware het zeker gewenscht dat de Kon, Com
missaris orde stelt op al wat het Blok ver
waarloosde.
17 Januari 1914.
B. T. P. WASZKLEWICSZ
VAN SCHILFGAARDE.
DE STRIJD TEGEN DE ZEDENONTAAR-
DING.
Men schrijft uit Brussel aan de Tijd:
Het schrijven van het Belgische Episco
paat tegen de zedenontaarding heeft een
ontzaglijken indruk in het land gemaakt.
De katholieke huisgezinnen, ook zoover zij
tot dusver in het mondaine leven meegingen,
zijn attent gemaakt op het gevaar, dat hun
onder onschuldig schijnende grillen der mode
besloop, en waaraan zij zich minder met
zondige bedoelingen dan onergdenkend over
gaven. Zij schrikken nu een beetje van de
schaamtelooze verschijnselen, waarmee zij
zoo innig hebben verkeerd; en in het ern
stige licht, dat het schrijven der Bisschop
pen voor hun oogen deed opgaan, erken
nen zij thans de plichten, die zij tot dus
ver lichtzinnig hadden verwaarloosd. Een
gelukkig gevolg is ook, dat de strijd tegen
de openbare reclame der onzedelijkheid en
de bestrijding van den zoogenaamden vuil-
handel met nieuwe kracht wordt ter liand
genomen. Er bestaat hier ter stede een
„Bond tegen de aanstootgevende winkel
uitstallingen en tegen zedeloosheid in 't al
gemeen." Deze bond vergaderde heden in
de Eavensteinzaal onder presidium van het
eere-lid bij den Hoogen Raad De Bavay.
Daar wij thans leven in een periode van
verfrischten strijd tegen de zedenontaar-
ding, die ook in Brussel, waar de „schui-
feldans uit het Negerland" in kameleontische
verscheidenheid zooals Mexicaansche of ca
baret j es-tango, diner-tango, salon- en patis-
serie-tango etc. voorkomt, waarlijk niet over
bodig is, ben ik er eens met opoffering
van mijn een-in-de-weelcsche rustdag, naar
toe gewandeld. En van wat ik daar bij
woonde, was veel de moeite van het ver
melden waard; misschien kan men er ook
nog in Holland zijn voordeel mee doen:
Ten eerste heeft men in den strijd tegen
de onbetamelijke, vaak meer dan onbetame
lijke dameskleeding, bij de overheid weten
te bewerken, dat op de hofbals de dames
toiletten, die, om aan de vereischten der
étiquette te voldoen een zoover mogelijk
doorgevoerde indecentie moesten vertoonen,
meer een behoorlijke kleeding moeten gelij
ken. De koning en de koningin, die goede
christenmensclien zij'1, hebben zelf ingegre
pen en op de laatst gehouden hofbals heeft
men reeds kunnen waarnemen, dat met hun
wenschen rekening is gehouden. En nu men
van hoogerhand het voorbeeld heeft gege
ven, zal men in de lagere kringen volgen.
De voornoemde heer De Bavay heeft er
in zijn qualiteit ook bij de Regeering op
aangedrongen, om het verbod tegen invoer
van Fransche onzedelijke bladen met meer
gestrengheid te handhaven. Doch dit is niet
alles. De Bond heeft bovendien van den Mi
nister van Justitie de toezegging weten te
verkrijgen, dat hij spoedig maatregelen zal
nemen tegen het Neo-Malthusianisme. Dit
is natuurlijk van zeer groot belang, want
in navolging van Frankrijk heeft Malthus'
leer toegang gevonden tot alle beschaafde
landen, ook tot het onze.
Wat de bioscopen-kwestie betreft, hierin
zijn de conservatieve Hollanders de Belgen
te vlug af geweest, want terwijl men in
het zuidelijk deel van Groot-Nederland nog
moet beginnen met een onderzoek op de
scholen, heeft het noordelijk deel dit reeds
gedaan en een correct, gespecifeeri rap
port wijst den enorm en omvang van de bios
coop-ellende aan. Welke de maatregelen zul
len zijn, die men betrekkelijk het cinema
bezoek zal nemen, is nog niet bepaald. Men
wil een toegangsverbod voor kinderen van
14, andere voor kinderen van 10 jaar, ter
wijl een derde alleen kinderen zonder ge
leide wil weren. Doch omtrent de hoofdzaak,
den demoraliseerenden invloed van het bios
coopbezoek voor de jeugd, en de noodzake
lijkheid der overheid, om in te grijpen, is
men het eens.
Wat betreft de winkeluitstallingen, kan
men ook op goede resultaten wijzen. Im
mers, de uitvoerende macht Reeft zich deze
zaak reeds aangetrokken en oefent het toe
zicht uit over de mannequins-étalages, de
kunst-magazijnen, de uitstallingen van pho-
tografische ateliers, den prentbriefkaarten-
handel en de grootsteedsche beeldjeskoopen.
Evenwel wordt op de medewerking van het
publiek gerekend in dien zin, dat men, aan
stoot-gevende gipspoppen of dergelijke
kunstwerken bemerkend, ze noteert, en aan
het commissariaat van politie aanwijst daar
zal de zaak wel verder gebracht wor
den. Op de Gentsche tentoonstelling heb
ben dergelijke maatregelen, helaas, niet het
minste gevolg gehad. Misschien gaat het
thans te Brussel beter.
PRIESTERS EN BEROEPEN.
Uit Rome wordt aan de „Köln. Volkszeit."
gemeld: Tengevolge van de wet op de schei
ding van kerk en staat in Frankrijk, waar
door vele priesters zonder inkomsten zijn,
hebben, zooals men weet, talrijke geestelij
ken een beroep gekozen om in hun onder
houd te voorzien. Zoo zijn er velen, die als
fotograaf hun brood trachten te verdienen.
Sinds eenigen tijd werd twijfel geopperd
of een priester, zonder zijn plichten of waar
digheid te schaden, het beroep van fotograaf
mag uitoefenen. Op een desbetreffende vraag
aan de kerkelijke autoriteiten te Rome,
kwam het antwoord, dat een priester van de
fotographie wel zijn broodwinning mag ma
ken, maar natuurlijk mag zulks niet geschie
den in winkels of ateliers en ook niet in
omstandigheden, welke de priesterplichten
kunnen schaden. In het antwoord wordt dan
verder nog meegedeeld, welke beroepen
voor een priester niet passend zijn.
HET KATHOLICISME IN ENGELAND.
De „Tablet" geeft in haar jongste nummer
eenige cijfers, waaruit blijkt hoezeer het Ka
tholicisme in sommige steden van Engeland
in de laatste eeuw is toegenomen, en op
welk een machtige ontwikkeling de Katho
lieke kerk kan bogen.
Zoo bijv. in de stad Manchester. In 1690
leefden in deze stad twee Katholieken, zoo
zegt bovengenoemd blad, in 1700 woonden
er 13 Katholieke families; in 1778 500 en
thans telt de groote industriestad van En
geland 32 Katholieke kerken, die ternau
wernood plaats bieden voor de 80.000 geloo-
vigen.
DE VEILIGHEID TER ZEE.
De internationale con'erentie voor de vei
ligheid ter zee te Londen heeft zeer scher
pe bepalingen vastgesteld betreffende de
maatregelen te nemen tegen de gevaren van
nog drijvende wrakken en gevaarlijke ijs
bergen in de Oceanen. Op voorstel van de
Vereenigde Staten werden voorts zeer stren
ge bepalingen vastgesteld voor de invoering
van toestellen voor draadlooze telegrafie op
stoom- en zeilschepen met meer dan 50 per
sonen, ongeacht of deze de bemanning of
passagiers vormen. Voorts werd bepaald dat
alle schepen van het internationaal handels
verkeer welke overzeesche reizen hebben
te maken, dag en nacht voorzien moeten
zijn van een in werking zijnd toestel voor
draadlooze telegrafie. Voorts drong de con
ferentie er op aan, dat alle schepen moeten
worden voorzien van voldoende reddingsboo
ten en vlotten.
Het verdrag werd geteekend door de ge
volmachtigden van de volgende staten: Het
Britsche Rijk (inbegrepen Canada, Austra
lië en Nieuw-Zceland, die afzonderlijk ver
tegenwoordigd waven), Duitschland, Frank
rijk, de Vereenigde Staten van Noord-Ame-
rika, Oostenrijk-Hongarije, Italië, Spanje,
Zweden, Noorwegen, Nederland, België en
Denemarken.
Het bedrag bevat niet minder dan vier
en zeventig artikelen; het zal officieel eerst
op 15 Februari worden gepubliceerd, om den
afgevaardigden der verschillende landen tijd
te geven het aan hun regeeringen mede te
deelen.
H. K. H. DE GROOTHERTOGIN VAN
LUXEMBURG.
Nu H. K. H. de Katholieke Grootherto
gin Maria Adelheid van Luxemburg in on,
land vertoeft, zal het onze lezers misschiei
interesseeren iets over deze jeugdige sou
vereine te vernemen.
Wij ontleenen het volgende aan een par
ticuliere correspondentie uit Luxemburg aan
„De Tijd."
„Het bezoek van Maria Adelheid, groot
hertogin van Luxemburg, aan het Neder-
landsche Hof is te meer belangrijk, wijldezs
vorstin een spruit is van den al-ouden O-
ranjestam. Toen hertog Adolf in 1889 uit de
handen van Willem III, Koning der Neder
landen, het regentschap over het groother
togdom Luxemburg aannam, volgde hem zijn
zoon, hertog Wilhelm, naar dit land, om,
in 1902 zelf regent in Luxemburg, de teu
gels van het bewind te voeren, totdat een
ongeneeslijke ziekte hem deze zware taak1
onmogelijk maakte en de groothertogin Ma
ria het bestuur over het land aanvaardde.
Groothertog Wilhelm stierf in 1912, sinds
welken tijd de oudste dochter, Maria Adel
heid, de regeering over het land voert.
Dit is in het kort de geschiedenis der
troonwissoling gedurende den tijd, dat
Luxemburg geregeerd werd door het huis
Luxemburg-Nassau.
Groothertogin Maria Adelheid is de eerste
regeerende spruit der dynastie Luxemburg-
Nassau. Gratieus ia hare verschijning,slank
van gestalte bezit zij de kenmerkende ei
genschappen der Nassauers; intelligentie en
energie.
Den llden Juni 1894 in Oolmar Berg
(Luxemburg) geboren uit het huwelijk van
hertog Wilhelm en Maria van Braganza,
werd zij met de meest mogelijke zorgen,
onder de vrome leiding barer moeder, opge
voed in alles, wat haar later noodig zijn zou
voor de wijze regearing van haar land.
Sinds haar troonsbestijging in 1912, is zij
bij haar volk zeer sympathiek.
Deze sympathie van haar volk verdient
groothertogin Marie Adelheid ten volle, om
hare ernstige toewijding, waar het geldt de
belangen der bevolking te behartigen, ook
en niet in het minst om haren diepen reli
gieuzen zin. De merkwaardige woorden, wel
ke zij nu ruim een jaar geleden bij haro
troonsbestijging zoo eerlijk uitsprak in de
belofte, het welzijn van haar volk te willen
behartigen en overal te zullen helpen in
vriendelijkheid en liefde, deze woorden is
zij trouw gebleven, en zij hebben zich in
haar eerste regeeringsjaar bewaarheid in
eene ernstige toewijding aan het heil van
Luxemburg. Het Luxemburgsche volk heeft
zijn heersclieresse gadegeslagen in haar lief
de voor haar land en heeft de stellige over
tuiging, dat zijn vorstin hare hooge ver
plichtingen ernstig opneemt. Hoe ijverig be
moeide zij zich dit jaar overal met het wel
zijn der bevolking door haar bezoek aan
openbare en private instellingen, om de be
langen haars volks beter te leeren kennen;
hoe schitterend kwam dit jaar haar liefda
digheid aan het licht. Deze nobele trek in
haar karakter, welke zij in haar prille jeugd
onder de leiding van haar moeder cultiveer
de als prinses is van haar bekend, dat
zij de zieken bezocht en alles uitdeelde om
het lijden der ongelukkigen te verzachten
kwam in haar eerste regeeringsjaar schit
terend tot openbaring.
Ook om hare diepe religieuze gevoelens
heeft zij in stad en land bij hare katho
lieke onderdanen de volle sympathie. Een
fijn trekje mogen we hier releveeren. Toen
verleden jaar op Heiligen Sacramentsdag de
processie met het Allerhei'igste de straten
der sta'd doortrok, zagen wij eensklaps, toen
de stoet het groothertogelijk palcis naderde,
de groothertogin Maria Adelheid op het bal
kon verschijnen. Zij kn:e!de en hield haar
hoofd gebogen, totdat het Allerheiligste
voorbij was. Het valt lichtelijk te begrijpen,
dat zij daardoor, wijl zij met haar volk
zoo innig samenleeft ook door hare religieu
ze gevoe'ens, stormenderhand alle harten
voor zich innam.
In verband met het bovenstaande geven
wij de volgende bijzonderheden over de Lu
xemburgsche dynastie, die wij eveneens aan
de Tijd ontleenen.
Zooals men weet had prins Willem inder
tijd de Nassauselie erflanden verloren. En
als vergoeding daarvoor schonken de mo
gendheden bij tractaat Van 31 Mei 1815
overeenkomstig de besluiten van het Ween-
sche Congres aan kon'ng Wil'em I het groot
hertogdom Luxemburg, dat een van de Duit-
sche Bondsstaten was. De stad Luxemburg
werd een Duitsche bondsvesting. De Nas
sauselie erflanden waren namelijk in bezit
gekomen van den Walramsclien katholieken
tak der Nassau's en werden in 1866 door
FEIIILLETO»
Ervaringen van een journalist uit de 20e eeuw
door HEADON -HILL.
lOorspronkelijke vertaling uit het Engelsch).
35)
HOOFDSTUK XXVII
EEN SPEL MET DEN DOOD.
Hector's brein werkte vlug, en hü zag iu,
dat bij voor 't oogenblik niet anders ken doen
dan zijn revolver op Mapleton's liart gericht
te houden. Hij hield het blinkende met aai
recht tegenover dat ontaarde orguan; zijn
vinger popelde om de treker te laten wer
ken. toen er een zacht gesmoorde kreet weer
klonk van i,chtcr de verder gelegen deur.
Hoe z.nu hij het meisje uit dat hol verlosser,
en tegrjëk den duivelaehtigen s'.-liurk ver
slaan in den doodelijken tweestriid? Hij meest
het op ecu of nndere manier doen. i)e mach-
tige tradities der „Lynx" eiscliten het gebie
dend. Maar line?
Hij koesterde omtrent Mapleton's voorne
mens jegens hem geen illusies. De man zou
aem dooden, indien hij kon. De ellendeling
gehoorzaamde tian geen wet dan aan die van
Ka zelfbeveiliging. en die gebood, dat zijn on-
l vermoeide tegenstander, die hem in zijn ge
heime schuilplaats had achterhaalt, die uiet
levend zou verlaten. Indien Hector Yeldham
het gewelf zou verlaten, dan zou er voor
Smyly Mapleton of Uempster Legrand geen
j veilige plaats meer op aarde zijn. Arrestatie
zou dan slechts een kwestie van eenige uren
I of ten hoogste van eenige dagen zijn. Boven
dien, de moordlust, die er flikkerde in de
misdadige oogen, was niet te miskennen bij
den man, die daar, met opgeheven armen,
tegenover hem stond in het door het lamp
licht verlichte hol.
Daar bet reeht aan Hector's zijde was, ge
voelde deze, dat dezelfde wet van zelfverde
diging hem zou machtigen, zonder vrees voor
gevolgen, de kerel neer te schieten met even
weinig medelijden als hij zou getoond heb
ben tegenover een wild beest uit de hns-
seben. Maar weer bevond hü zich tegenover
een blinde muur. die alleen zijn vraag weer
kaatste hoe? Hem nrer te schieten, terwijl
hü den dynamietpatroon in de hand hield,
zou een vreeselüke ontpoff'ng veroorzaken,
die nirt alleen voor hem zelf noodlottig zou
zjjn, maar ook voor het arme misje, dat daar
van angst ineenkrmp achter de verder gele
gen deur
„Wel?" zei Mapleton smalend. ,.We bevin
den ons in een lastig parkpt, nietwaar. Wat
denkt gij ervan, Mr. Yeldham? Zooals u
weet, heb ik niet, zooals gü, vaesntie. Mijn tijd
is kostbaar. Ik kan liirr niet heel den nacht
blijven staan in deze houding. Neem een be
sluit, asjeblieft."
Ileetor zou zijn lippen hebben kunnen stuk
gebeten hebben uit woede over zijn onmacht.
Toen 6choot bet plotseling floor ziin brsra.
dat de ander, ondanks al zün brutaliteit, zich
voor ecu even groot dilemma bevond als hij
zelf. Hoewel Mapleton hem zeker aanstonds
zou dooden, zoodpa hij de kans zag, bestond
toch zjin eenig redmiddel, zoolang hü met
het pistool bedreigd werd, in den dynamiet-
F"troon, die echter, als hij ontplofte, ook zün
e'gen ondergang zou zün. De beruchte ver-
valseher had allerminst een heldenaard. Map
leton zou zün eigen leven niet wegwerpen
om het pleizier alleen zün tegenstander te
dooden, indien hij het kon verheipen.
„Om te beginnen," zei Hector, „moet gü u
omkeeren en met nw vrije hand de deur van
die verdere ruimte openen. Ik weet, dat ge
uw revolver in uw broekzak hebt. Bij de min
ste beweging, die ge in die richting maakt,
zal ik mün wapen afvuren zonder een woord
van waarsehuwing."
Het wreede gezicht van den man met de
opgeheven armen nam een spottende uitdruk
king aan. „Een goed idee, Mr. Yeldham,"
«maalde hij. „Het zal mij uitstekend te pas
komen. Zie, ik toon mün vertrouwen in
nw gezond verstand door mün rug om te
draaien ter gehoorzaming aan uw bevel. Ver
geef niet de kracht van de ontplofbare waar,
welke ik houd in de hand, die niet noodig
is om aan uw verzoek te voldoen."
Zooals mem weet, hield hij den dynamiet
patroon in ziin linkerhand, die nog steeds
was opgeheven. Met zün rechterhand nam hij
een sleutel uit zyn vestzak en ontsloot de
deur van Bessie's gevangenis Bleek en verma
gerd zag het meisje er in bet lamplicht uit,
eu vreugdesnikken ontsnapte haar, hij hot
zien van haar redder, die zün brein martelde,
obx te bedenken, op welke wijze hare redding
- te bewerken.
„Mr. Yeldham, neem my mee! Breng mij by
moeder!" smeekte zü.
„Daar kom ik ook voor hier." zeide Hec
tor en knikte haar bemoedigend toe.
Dnar het gebiedend noodzakelük was, Map
leton geen oogenblik uit het oog te verlie
zen, had hy' slechts 'n vluchtigen blik op baar
geworpen, en hü wy'dde nu al zün aandacht
aan zijn tegenstander, die weer tegenover hem
stond.
1 „De rechterhand omhoog!" weerklonk
scherp zün bevel.
„Zooals u wilt," antwoordde Mapleton op
den balfspottenden toon, dien hü voortdurend
gebruikte.
1 Met zün linkerhand nam Hector een van de
olielampen, die in den muuT stonden, terwjil
hü met de rechterhand voortdurend de revol
ver gericht hield op Manleton's hart.
„Nu," zeide bij. „nu zul je voor m'ü nitloopen
door den tunnel, en ik wil n deze ééne con
cessie doer. dat ik je, wanneer we een
maal in de open lucht zijn, een korte 6panne
tüds zal geven, waarin je kunt ontsnappen,
alvorens ik my in verbinding met de politie
stel."
Een hoosaardig lachen was bet antwoord.
„Neen, Mr. Yeldham; met klem zeg ik u;
heen," luidde bet antwoord, dat den dood
steek gaf aan Hector's hoop om de positie
door „bluf" te redden. En Mapleton ging
voort: „Nu gaat de muziek beginnen, en ik
zal de wüs aangeven niet gü. Züt gü zoo
zeer door ydellieid verdwaasd om te deuken
dat ik de vruchten van mün arbeid zal op
offeren om u in staat te stellen een triomf te
behalen voor nw roemzuchtig blad? Ik offer
liever mün leven op en het uwe. Je zult mij
ofwel alleeu laten gaan, ofwel je kunt mij
op dit oogenblik neerschieten met de ge
volgen voor u zelf en het meisje, die u be
kend zün. Inderdaad, indien gü er niet in
toestemt, dat ik vertrek, dan gevoel ik veel
lust, de ontknooping te verhaasten door de
dynamietpatroon op den grond te smijten."
„Wat verschil zal het maken? Denk je, dat ik
hier lang zal blü'ven, wanneer jy zoudt zün
heengegaan?" vroeg Hector, en wist onge
veer wel, wat het antwoord zou zün.
„Je zoudt hier zoolang blijven als ik dat
verkies," antwoordde Mapleton. „Om de een
voudige reden, dat ifa*u zou vragen, u terug
te trekken in een der vertrekken en ik dan de
deur zou op slot doen. Ik kan u zoowaar niet
in mün laboratorium met al zün fiine werk
tuigen lalen om nog niet te spreken van
al die papieren die meer waarde hebben, dan
men zoo opervlakkig wel zou zeggen."
„Ik van myn kant zon bet kunnen overwe.
gen, of ik niet 'n oogenblikkclijken dood ver-
kies boven de voorwaarden, die ge stelt," zei
Hector. „Welken waarborg heb ik. dat ge hiei
nog ooit zoudt terugkomen? Je kondt me hier
wel een langzamen hongerdood laten ster
ven."
„Ik ben niet zoo dwaas om u een absolunt
h.opelooze kans aan te bieden." gaf Mapleton
ten antwoord, met een glimp van gretigheid,
die aan zijn tegenstander niet ontging. „Ik
wil open kaart met u spelen. Ik heb een ze
kere zaak met Lord Purlieck aan de hand,
waarvan ge wel op de hoogte zult -«ijn. Uw
leven en dat van bet meisje hangen hiervan
af, of de uitslag dien zaak voor mü bevredi-
trend zal züu. Zoo spoedig ik kan zal ik in
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
