der Openbare Godsdiensoefeningen in de R. K. Kerken te Haarlem en omliggende plaatsen,
Liturgische leswijzer.
TEsscben Kenlen en Parijs.
HAAR e£ffUfHg
Dit nummer behoort bii de „Nieuwe Haarl Courant" van Zaterdag 14 Februari 1914.
De nadruk vau de berichten en mededeelingen in dit blad is verboden.
:nip dit uit
en leg het in uw liturgisch kerkboek.
D Mis- en Vesperboek van Desclée.
B Het Roomsche Misboek van Baarda (uit
gave 1913).
Fr. Desclée in Franciscauerkerken.
Zondag 15 Februari. Sexagesima, D. 409; B.
163; 2e Gebed van den H. Titus (zie C
Febr.) D. 1120 en 212, B. 511 en 81; 3e Ge
bed van de H. H. Faustinus enz.. D. 1133
en 194, B. 75. Praefatie der H. Driev. P.
99, B. 60.
VESPERS v.an den Zondag. D. 413 en
123.
Maandag IC Februari. Van den dag. H. Mis
(zonder Gloria en Credo) als gisteren,
D. 409, B. 163; 2e Gebed A cunotis, D. 103,
B. 63; 3e Gebed naar keuzo, D. 106—112,
B. 62. Fr. Z. Philippa [63] en 248.
Dinsdag 17 Februari. Gedachtenis van het
Lijden O. H. J. Chr., D. 974, B. 521. Credo.
Praefatie van het H. Kruis, P. 96, B. 57.
(Alleen bij Fr. 2e Gebed vau den H. Bi
larius 14 Jan. uit de Mis 222).
Woensdag 18 Februari. H. Simon, P. 1133 en
172, B. 65; 2e en 3e Gebed als Maandag.
Fr. H. Marcellus (16 Jan.), P. 1076 en
172; 2e Gebed van den H. Simon uit do
Mis, P. 172; 3e GebcH A eunctis, P. 103.
Donderdag 19 Februari. H. Conradus. D.
38" en 230, B. 88; 2e en 3e Gebed als Maan
dag. Fr. [64] en 230 zonder 2e en 3e
Gebed.
Vrijdag 20 Februari. Van den dag. Zie Maan
dag. Fr. H. Raymundus (van 23 Jan.)
D. 1089 en 227; 2e Gebed A ennctis, D. 103;
3e Geberl naar keuze, D. 106112.
Zaterdag 21 Februari. Van den dag. Zie
Maandag. Daarbij 4e Gebed voor den
Paus, D. 102, B. 62. Fr. H. Angela Me-
rieae, P. 248; 2e Gebed voor den Paus,
P. 102.
N.B. In iedere Mis bidde men de „Gewone
Orde der H. Mis"; uitgave Desclée, blz. 71 tot
94; uitgave Baarda (1913), blz. 35 tot 55.
In de Paterskerken (Groenmarkt, Kleverpark
en Velseroord) kan men uitsluitend bet Mie
en Vesperboek van' Desclée gebruiken.
Het in bet Mis- en Vesperboek van Des.
clée verwijst naar bet Aanhangsel voor de
Nederl. Bisdommen; de naar dat voor de
Orde der Franciscanen.
ZONDAG GENOEMD SEXAGESIMA.
Les uit den brief van den H. Apostel Panlus
aan ile KoriiitMgrs; XI, 19XII, 9.
Broeders! Gaarne verdraagt gij onwijzen,
daar gij zelf wijs zij tl Immers verdraagt gij
het, als iemand u in de slavernij brengt, als
iemand u verslindt, als iemand u aantast,
als iemand zich verheft, als' iemand u in
het aangezicht slaat. Als oneer zeg ik het,
als waren wij zwak geweest onder dit op
zicht! Waarop iemand durft roemen (in on-
r iShcid spreek ik) daarop durf ik het ook.
-Zijn zij Hebreën, ik ook; zijn zij Israëlieten,
ik ook; zijn zij Abraham's geslacht, ik ook;
zijn zij dienaars van Christus (als een on
wijze spreek ik) ik hen het meer, door zeer
veel arbeid, door gevangenissen overvloedi
ger, door slagen boven mate, door doodsgeva
ren menigmaal! Van de Joden heb ik vijf
maal de veertig min één ontvangen; driemaal
hen ik met roeden gegeeseld; ééns hen ik ge-
steenigd; driemaal hob ik schipbreuk gele
den; een liacht en een dag heb ik in de diepte
der zee doorgebracht. Door menigvuldige rei
zen, door gevaren op rivieren, gevaren van
roovers, gevaren van mijn eigen volk, ge
varen van de heidenen, gevaren in de stad,
gevaren in de woestijn, gevaren op zee, ge-'
ËvsngelieserklarSng,
OP ZONDAG SEXAGESIMA.
„Een zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien.
En terwijl hij zaaide, viel een deel langs den
weg, en het werd vertreden, en do vogelen
des hemels aten het op". De zaaier is de
menschgeworden Zoon Gods. En Jesus zelf
of in de kracht van Gods woord. Dit kan bij zag weer zijn huwelijk met dat ernstige Bre-
ieder even veel vruchten opleveren, maar het tonsche meisje, dat zoo bang was voor Parijs,
hart waarin het valt, maar vooral op de wij- Vooral de pastoor wilde niet, dat zij er heen
ze waarop dat hart met Gods genade mede-'ging; maar dié pastoors hebben zulke bekrom-
werkt, z;jn verschillend, en naar die mate pen ideeën, dat is bekend genoeg; te Parijs had
zullen ook de vruchten, die het oplevert, ver- hij het duidelijk leeren zien en hij zou wel wijzer
schillend zijn. j zijn dan dat hij van hen een raad aannam.
Van hoeveel belang- die parabol en zijn ver- i Overigens kende hij hen niet; er was wel een
rwldaardc Ziine ij ttA klaring is, doet ons Jesus zelf hegrijpen als kerkje daarginds bij de Seine; hij had het een-
fhoï woordF„ r8i Hjj ons toeroept: „wie ooren heeft om to hooJ—hii vrouw erheen hraeht
wiï LTTai-s den wJ 6- SS ren, die hoore." Dat niet voor ieder die para-
wie het langs ueii weg is gezaaid) zijn zy, bel ziin vruchten nnlevert biiikt reeds hierwt
die het woord hooren; daarop komt de dui- vruenten oplevert, myut rerus nieru.t,
vel en neemt het woord uit hun hart weg,
opdat zij niet gelooven en zalig worden." jhl (1 verborgan'.eden van het Riik
Velen hooren het woord Gods verkondigen./ii g ,eQ vaj nel lilJK
maar het haat lmn even weinig Alsof zij het .te fennen iraar aan de overigen ui ge
niet hoorden. Gelijk aan een veel beganenU,keniS6en' opdat 7!eude niet zien en ho°'
en vast ingetrapton weg, op welks oppervlak
te het zaad liggen blijft en do buit wordt
van zoekende vogels, zijn al degenen, die door
lage driften overlieerscht, voor edele gevoe
lens ontoegankelijk zijn. Het woord Gods
dringt niet door in hunne zielen, en kan dns
dat Jesns aan-Zijne apostelen de beteékenis
ervan verklaart met de woorden: .nan n is
rende niet verslaan.Zeer *-"len van de Jj 'et
en helaas ook van do Christenen, hoevjl zij
het woord Gods hooren evenals de an leren
doen er toch geene vrachten mede. M-iar,
zoo kunnen wij vragen, waarom sprak Jesus
dan toch nog tot het volk. als zij toch mei
moesten begrijp"'-'?? De tl. Chrysosthomus
„i moesten i>cgryp«r fr ue n. unry
101 ouw en heiliging antwoor(it hierop: „Jesns wilde dat zij nu niet
v r - - zij later tot ink:
ui mochten." Het is
vochtigheid had." Tm IHAAHA- seniuu, ornaat zij het niet hegrijpen willen,
Jta «M viel „p d, opso-i^n™^"' l0' i"k!et
komen zijnde verdorde liet, dewül liet geene
ere,/,!-,M.viioirl bad. Tia vi.1 scnuia, ornaat
en dan begrijpen mochten." Het is hun eigen
a~, o-oo-cvrm i?;aaVerk'arire V31| dc'^e I maar in Zijne oneindige Barmhartigheid
woorden gegeven, luidde: en die op de rots heflft Qod s<)mwijletl ]ater tocll nog lmnue
K harten, en doet hen, door hun ongeluk ge-
i leerd, zii
jder god
dat ons
moed begiftigd en voor den minsten i'ndrak i ^heg-rijpen, en dan zal het overvloedige
vreugde het woord aannemen; doch zij hebben 1 jeerfj zjc^ met des meer jjver 0p de kennis
geen wortel, zij gelooven voor een tijd en in
een tijd van beproeving vallen zij af." Er zijn
vele menschep, die met een ontvankelijk ge- woor<j Gods te ontvangen, dan zullen wij het
dat ons hart steeds goed voorbereid zij om het
varen onder Valsche broeders; door arbeid en
kommer, door veel nachtwaken, door honger
en dorst, door menigvuldig vasten, door kou
de en naaktheid. Behalve hetgeen van buiten
komt, mijne dagelijksche bekommernis, de be
zorgdheid voor alle de gemeenten. Wie wordt
zwak, zonder dat ik zwak worde? Wio wordt
geërgerd, zonder dat ik brande?
Indien er geroomd moet worden, dan zal
ik op mijne zwakheid roemen. God cn de Va
der onzes Hoeren Jesus Christus, die geze
gend is in eeuwigheid, weet dat ik niet lieg.
Te Daraaskus bewaakte de stadhouder van
den koning Aretas de stad der Damaseensers
om mij gevangen te nemen; en door een ven
ster werd ik in een mand over den muur ne-
dergelaten en ontsnapte aldus uit zijne han
den.
Indien er geroomd moet worden (het heeft
wel geen nut), dan zal ik komen op gezich
ten cn openharingen des Heereu. Ik ken een
menseh in Christus, die, veertien jaren ge
leden, öf in het lichaam, ik weet het niet;
of huiten het lichaam, ik weet het niet; God
weet he.t, weggevoerd is geworden tot in
den derden hemel; en ik weet dat die menseh
óf in het lichaam, óf huiten het lichaam, ik
weet het niet; God weet, het weggevoerd
is geworden in het Paradijs en geheimvolle
woorden gehoord heeft, die het geen menseh
geoorloofd is te spreken. Wegens den zoo
danige zal ik roemen; maar wegens mijzel-
von zal ik niet roemen, tenzij op mijne zwak
heden. Want ook indien ik zonde willen roe
men, ik zou geen dwaas zijn, daar ik de waar
heid zou zeggen; maar ik laat het, opdat nie
mand mij schatte hoven hetgeen hij in mij
ziet of van mij hoort. En opdat de verheven
heid der openbaringen mij niet trotseh
make, is mij een prikkel mijns vleesehes ge
geven, een engel van Satan om mii in het
aangezicht te slaan. Weshalve ik den Heer
driemaal heb gebeden, dat die van mij wijken
mocht; maar Hij zeide tot mij; Mijne genade
is u voldoende, want de kracht wordt in zwak
heid volkomen. Gaarne zal ik dus op mijne
zwakheden roemen, oud at do kracht van
Christus in mij wone,
Evangelie volgens den H. Lucas; VIII, 415.
In dien tijd, toen eene groote menigte sa
menkwam en uit de steden tot Jesus toesnel
de, sprak Hij in eene gelijkenis: Een zaaier
ging uit om zijn zaad te zaaien. En terwijl
hij zaaide, viel een gedeelte langs den weg,
en het werd vertreden, en de vogelen des he
mels aten liet op. En een ander gedeelte viel
op de rots; en opgeschoten zijnde, verdorde
het, omdat het geen vochtigheid had; en een
ander gedeelte viel tussehen de doornen; en
de doornen, die tegelijk opkwamen, verstik
ten het. En een ander gedeelte viel in de
goede aarde, en het schoot op.en bracht hon
derdvoudige vruchten voort. Dit zeggende,
riep Hij. Die ooren heeft om te ooren, dat hij
hoore!
Zijne leerlingen iu vroegen Hem. wat dit
voor eene gelijkenis was. En Hij zeide hun:
Aan u is het gegeven de verborgenheid van
het Rijk Gods te kennen, aan de overigen
echter in gelijkenissen, opdat zij ziende niet
zien, en hoorende niet verstaan. Dit nu is
de gelijkenis: Eet zaad is het woord "Gods.
En die langs den weg: het zijn degenen, die
hooren; daarna komt de duivel en neemt het
woord weg uit hun hart, opdat zij niet, ge-
loovend, zalig worden. En die op de rots:
zij, die gehoord te hebben, het woord met
vreugde aannemen; maar zij hebben geene Hoer uus net woora ueus nooren, aannemen, 1 f0ouen aas om öen c;j].;il-en nej- i™*,,
wortels: zij gelooven voor een tijd, en ten behouden, het verdedigen tegen allen die het dpr afw,<MP,mor "'p pen vom' pen verdwiinen 1
tijde van beproeving vallen zij af. En wat hem trachten te outrooven, dan eindelijk in
tussehen de doornen viel: het zijn degenen, weerwil van alle moeilijkheden met groot ge-
die gehoord hebben, maar door bekommerin- duld, met volharding, het trachten vrucht
gen en rijkdom en vermaken des levens wor- haar te maken voor de eeuwigheid. Evenwel
den zij gaandeweg verstikt, en brengen geene brengt niet elk zaad even vele vruchten werkplaats en zijn makkers om te denken aan
vrucht voort. En wat in de goede aarde: het voort, omdat de vruchtbaarheid der akker degenen, die hij daarginds had gelaten, aan! De twee mannen keken elkander verwon -H
zijn degenen die, het woord gehoord hebben- verschillend is; het eeue zaad geeft honderd-, de oudjes, die hun rushgen slaap sliepen op aan.
de, het in een goed en best hart bewaren en- het
vrucht voortbrengen in lijdzaamheid.
ook'ceiï Sen Ti a ri hehhT4S?de veïfeK van Z|ligheid iu' °"Ze hart°n V0°rt"
gen van de zonde en voor de vrees van eenig
ongemak. De oppervlakte van den akker is
goed en neemt gemakkelijk het zaad in zich
op, maar diepe wortelen, zal het niet schie
ten, evenals op die rotsen van Palestina,
waar een dnnne laag vruchtbare aarde het
zaad wel doet ontkiemen, maar ook spoedig
op de harde droge rots doet verdorren. Voor
een oogenlhik zijn de menschen bewogen,
maar de goede indruk is weldra uitgewischt.
Van een heslisten omkeer in hunne handel
wijze is niets te hespeuren.
„Een deel viel onder de doornen, en de
doornen schoten mede op, en verstikten het."
Hii ons toeroept: „wie ooren heeft 001 to hoo-1 maal gezien toen hij zijn vrouw erheen bracht,
ren, die hoore." Dat niet voor ieder dio para- j die gestorven was aan asthma, maar het was
zoo ver dat hij niet eens wilde, dat zijn doch
tertje er heen ging naar den catechismus. En
waarom ook, Yvonne was zonder dat ook we'
lief.
De kleine vond het niet prettig dat zij hare.
Eerste H. Communie niet kon doen, maar zij
had er een reden voor gevonden en sprak er
sinds maanden niet meer over.
Wat hem betreft, het was niet goed van
hem, dat is zoo; en zijn ouders zouden er niet
tevreden over geweest zijn, als zij het geweten
hadden
Maar waar waren zij, die oudjes?
En als vanzelf, hief Jean-Marie het hoofd
op; achter hem was een klein raam zonder
gordijnen: in de verte zag men Bretagne. De
lucht was prachtig blauw, de laatste sterren
verdwenen langzamerhand voor het zonlicht;
in de verte klepte een klokje het „Angelus";
de werkman luisterde er oplettend naar, alsof
hij de klok van zijn dorpje hoorde en een on
gekende ontroering snoerde zijn keel dicht.
Dat alles zijn domheden, zeide hij.
Hij kleedde zich aan.
Yvonne?Yvonne?
Daar hij geen antwoord ontving, opende hij
de deur van de keuken, waar het meisje sliep.
Alles was netjes opgeruimd en het bed reeds
opgemaakt; hij zag zijn ontbijt klaar staan en
dat herinnerde hem eraan dat hij nog niet ge
geten had.
Zij moest zeker een boodschap doen, dacht
hij en daar hij zich verveelde ging hij naar
beneden, 11a een gat in zijn stuk brood gemaakt
te hebben, dat hij met kaas vulde.
Op de boulevard van de Revolutie begon
reeds beweging te komen; de zware vrachtwa
gens der suikerfabrieken kruisten de kleinere
voertuigen der opkoopers; de kooplieden, in
naar Pierre VErmite
Het was Maandag 23 Mei 1892.
Jean Marie Clauzec werd later dan gewoon
lijk wakker.
Den vorigen dag moesten twintig wagentjes
met aarde vervoerd woeden om het eiland der
„vernielers" op te hoogen en waarlijk, al is men
grondwerker van vader
dan grondwerker van vader op zoon, een
En de verklaring 'alweder "(foor Jcsus zeïven is maar een menseh en zijn armen zijn hemdsmouwen, deden de luiken van de vensters;
gegeven: „Wat iu de doornen viel, dat zijn j "'V, nr„nt dat Tean M-irie riante"lelkverkoo?er3 namen hun plaatsen in bij
de oorzaak dat Jean Marie Uauzec ,de boomen, (rdepjes werklieden kwamen voorbij
rijkdommen vermakt det*feTlTwoTlen zij .middagmaal"b^ch;'^'wzen" Th
al gaandeweg verstikt, en brengen geene f
vrucht voort" TTof ;i „.ci4. toen ae
voor de eerste maal van zijn leven eerst kander op een meisje, dat geheel in het wit
Het zaad'schoot 'dus wel op, loen de zon reeds hoog stond, wakker werd als gekleed de straat overstak,
maar werd verstikt voordat het tot rijpheid d°°,dS'ewontQ.a"lktj:naar vatl een ir,inistene'
kwam. De doornen, weliger opgroeiende, ver- j w/ i Vul-
hinderen den toevoer van licht "en warmte,', -TL V?°r f®? duivel, nep hij met ver-
zoodat de levenssappen opdrogen. Evenzoo ,zl"£ uit toen hij op een groot hoi loge had de een ander.
wordt het woord Gods onvruchtbaar ge-|.e. ^enu, sinas oe uitvinding dei Lor.oges, Zij heeft gelijk, het is de schoonste dag
maakt door do zorgen-des levens, door het !>1i C:auzecs van vaaei op zoon ovctgmg. van het leven.hij kan nooit te lang zijn.
bezitten van of liet verlangen naar rijkdom- Hpf wae ha1f
jnen, en voor het genieten van vermaken. Na
tuurlijk wordt hier alleen bedoeld de over- wnuia
dreven zorg, het overdreven gehecht zijn of oer! - besluit gemaakt liaa, nij hij twee kleine communicanten voorbiio-aan be-
verlangen naar rijkdommen, het overmatig ff. e|jeboog liggen en keek hij zijn wogen en zeer lief onder haar witte sluiers an-
Het is vandaag Eerste H. Communie, zei
de een.
Zij zal zeker niet te laat komen, antwoord-
Het was half zes. i Dat was alles'wat Jean verstond, terwijl
- Het is vandaag Maandag, zeide hij en hij voor de herberg zat, waar hij gewoon was
voor een keer zal ik het er maar van nemen! Van de ochtendkoelte te genieten Weldra za*
genieten van vermaken, want een gepaste k JP licrle rond. deren volgden en hij kon zijn gedachten'niet
zorg is zelfs plicht, een gepast genot vau rijk-zo® W!erP er ^aar /1!SSC'ie °cntendstra- van die Eerste H. Communie afzetten.
dom of vermaken geoorloofd. -en in> U's een heerlijke glimlach van de ui .ge- Wat zou Yvonne gelukkig ziin m»t zulk
„En een ander deel viel in de goede aarde, Ijuste ua uur; men hoorde in de lucht een ge- een kleeding,'dacht hij; zij heeft er"den leeftiid
en het kwam op en bracht honderdvoudige diuisch van vogels en een vaag murmelen van voor en het zou vandaag zijn.... Ba! ik zal
vrucht voort." En de verklaring er van: „Wateetl p T met haar naar Saint Ouen bij Trois Canons
in de goede aarde viel dat zijn zij, die het! ;-n ;n die morgen!.ahnte ging Jean-,,larie gaan, daar hebben ze heerlijk gebak en dan zal
goede woord gehoord hebbende, hetzelve in venken. i zij het zich niet zoo aantrekken.
een goed en braaf hart behouden, en vracht Kijk eens! Clauzec! riepen opeens naari
voortbrengen in lijdzaamheid". I)e menseh' Waaraan kan een werkman cienkenhem twee groote kerels met ruw uiterliik en ren
moet dus het woord Gods hooren, aannemen, i -A-an zijn werkdagen, aitijo hetzelfde, zon- rooden das om den d'l ken nek u-C-,-
- der afwisseling; die een voor een verdwijnen vrind, je bent nog niet gek^d en w'ii waarschu
en mets achterlaten dan rimpels op het voor- wen ie dat ie pppv, Hid i-w. j i f"-
hoofd en geldstukken fii de beurs? Udn m waiLS l er JS? Jfïii? '9
nt .a.pr tiiciV wanneer je er niet een half uur van
tej'O'ën bent, is er kans, dat je geen plaats
En Jean-Marie vergat de gezellen van de krijgt.
Je verveelt me!
het andere zestig, het andere dertigvoudig, het kleine kerkhof onder de droge en heerlijk, Wat! Ga je niet met ie dochterb'e m«>!
Dit groote onderscheid ligt uiet in den aard riekende heesters, waarin de bijen gonzen; hij i Je weet heel goed zeide Clanypr
FE U I L LET ON.
ONTVOLKING. 1)
Het bureau van den directeur van het
„Fransehe" huis Schopenhauer, Bentham,
Hutcheson en Co. was met geraffineerden
smaak in keurigen stijl gemonteerd.
Trouwens, wie aan het hoofd staat van
oen der eerste- exporthuizen in landbouw
werktuigen ter wereld, beteekent iets,
zooveel buitenlandsch import het groote willen?
„Fransehe" huis bediende: Schopenhauer,
Bentham, Hutcheson en Co.
En hij overlegde hij zichzelf:
Daar zal ik verandering in brengen! En
kel .Fransehen zullen onze kleuren in den
vreemde hooghouden.
t Jongmenseh trok een bedenkelijk gezicht.
Ja, als er niets anders opzit.... maar
om den dood niet uit liefhebberijik hen
eenige zoon.'ziet u
M. Jean Durand klopte hem vaderlijk op
zijn schouder.
En M. Jean Durand wachtte kalm zijn ge-, Begrepen, m'n jongen, blijf jij maar stil
legeuheid af.
Die liet niet te lang op zich wachten.
M. J. Schiller, die Zuid-Afrika en Ma
dagascar maakte, kwam vrij plotseling te bedorven kindjes,
overlijden. Er moest naar een plaatsvervan- j
ger worden uitgezien. Onmiddellijk liet M. j 's Anderen daags kwam no. 2 op dé proppen.
op schoot hij mama. Daar zit je zachter en
veiliger dan op Madagascar. Atljuus!
En z'n correspondentie voortzettend, brom
de hij in z'n haard: die eenige zoons
wat treurige Franschen.
ten overgelaten, sputterde voort:
Wij Franschen hebben geen kinderen
meeren die we nog hebben deugen niet
er zit geen fut in.... de angel van den
goed, zeide Clauzec woedend,
Ook gereisd?
Zeveu jaar!
En u ziet er niet tegen op om 't Hei-
ma th uit te trekken?
Hoewel de namen der „patroons" H. Scho- Jean Durand in de tien meest verspreide Pa- Heette Beautain, flink van postuur, met flin- Herhaaldelijk aangezet noor
penhaner, Bentham, Hutcheson en Co., de rijsehe bladen een week lang de volgende ad-
g'roote vennootschap der firma, "geducht naar verteutie plaatsen:
honger mankeert zede struggle for life 2)
mankeert.... hun eerzucht gaat niet hooger tegen on' We zlfn thiihfmlt &T Z'°
dan een kantoorkruk.... papier kladden.!Tn nZTi!'^uis."»et jtwaalven, ze
mel; hooge hoorden cn 'n laag salaris, bah! 8 aIt,^:
En M. Jean Durand wachtte af. MaaT .Tnr Jed™ deu,,k,5au1TeU h™1Ci ,'3
Veertien dagen gingen voorhij. Geen enkele kul3<5t z'n lioekie te vinden maaF
Sde^ knikte do diroc
scheen, behoefde hij op niemand meer te re-Volgenden dag wa-Vhet ranfraTTgeteXnJ;
den morgen daarop stoomde Wilhelm Niezt-
rfe heeren sch<? naar do KaaP'.
kenen.
het buitenland rieken, is d.e directeur M .Jean
Durand een Franschman pur sang, een va
derlander in hart en nieren.
Nu lolde het huis, misschien het voor-
naamste in die branche, reizigers in alle we
relddeel en.
Zijn vertegenwoordigers doorstoomden alle
zeeën, bereisuen het vasteland en wat er om
lag. en verkochten bij duizenden; naaima-
'cTn/nes, !Z3ciiin3Cjiini6s, dorseh- en wnn- en
snijmachines, met handkracht, met paarden
en ossenbespanning, met petroleum, stoom-
of electrisch vermogen in iedere afmeting,
vorm en prijs.
Als men de lijst der 35 reizigers overzag,
stuitte men op de vre-emdsoortigste, cnuit-
sprekelijkste namen. H. Dugald-Steward had
Canada voor zijn rekening; H. Ilodgson de
iVeroenigde Staten; M. Tongeorgi had Ar
gentinië; M. Schwartz de beide Indien; M.
Standenmayer Spanje en Algiers; M. Kleut-
Reu Ooslenrijk; M. Boscowisk Rusland; M.
Strauss, Turkije
Op deze vijfendertig trekvogels telde men j
Iwee Franschen voor Frankrijk; alle ande
ren waren Duitsehers, Engelschen, Italianen.
Zwitsers, Polen, enz.
Ruim vier jaar terug, toen M. Jean Du-
iand de dired - an liet huis iu handen nam,
eed het zijn. i-^rioasuic gevoelig zeer. dat
„Het Fransehe huis Schopenhauer, Ben
tham, Hutcheson en Co„ vraagt een jong
menseh van Fransehe origine, om de fir
ma te vertegenwoordigen in Zuid-Afrika
en Madagascar. Wordt zes maanden ge
reisd. Salaris twaalf duizend francs".
En M. Jean Durand aan het wachten
ken oogopslag en flinke manieren.
M. Jean Durand vroeg hem naar
ander.
Spreekt u Engelsch?
Vrij goed!
En Duitschï
Dat minder!
Al meer in het buitenland gereisd?
Schopenhauer, Bentham, Hutcheson en Co.,
een en die van dat getalm om een nieuwen reiziger
geen hal begrepen, telegrafeerde M. J. Du
rand de mislukte advertentie uit de Pa rij
sehe bladen naar drie handelskranten in Ber
lijn. Eén woord was er in geschrapt: de ver
plichte Fransehe origine
M. Jean Durand, de patriotische directeur
van het „Fransehe" lniis Schopenhauer, Ben
tham, Hutcheson en Co. is nog altijd niet te
spreken over de onteerende onmacht van zijn
-lief Frankrijk, dat, uitgenomen zijn ambtena
ren en soldaten, geen mannetje over heeft
Hij wachtte twee dagen, acht dagenop in Engeland.
Drie maanden in Duitschland, een jaar men. Acht dagen later had M. Jean Durand
Volgenden morgen lagen er zes telegram- ^de kolonies te bevolken, en zyn invloeds
den achtsten dag had hij.... zes brieven ont
vangen.
Van deze zes aanbiedingen schenen vier
niet serieus, twee echter deden iets verwach
ten.
M. Jean Durand telegrafeerde de heide jon
gelui zich zonder uitstel op zijn bureau te pre
senteeren.
Dien zelfden avond verscheen de eerste,
Cousin genaamd, op hot appèl.
M. Jean Durand stelde eenige vragen:
U spreekt Engelsch 1
Zoo tamelijk!
En Dnitseh?
Dat minder, doch daar kan ik me op
toeleggen.
Al meer gereisd?
Zes maanden in Londen geweest.
Al meer in zaken geweest?
Voor handelshuizen?
Meer voor plezier.
Dus nooit in zaken geweest?
Tot dusver niet, maar dat went wel,
M. Jean Durand begon zich op te winden.
154 sollicitatiebrieven in handen.
Drommels!.... nu werd het weer een'
lastige keus. En welk een keus!
Op de .154 candidaten niet één die geen vlot
Fransch en Engelsch sprak; niet één of hij
was minstens 18 maanden aan een huiten-
feev uit te breiden.
Nu begin ik er achter te komen, mij
mert hij, wat 't Franseh-Duitsche accoord om
't lijf heeft. Wij zouden het protectoraat over
Marokko, dat is te zeggen we hebben de ad
ministratie, de Duitsehers zullen den handel
hebben en het land bevolken. Iets anders heb-
Wat pover figuur, die Franschen, dachtlandsch huis verhonden geweestvier-en- 7j') noodig en goed beschouwd, wij
hij. Van jongs aan in de watten gelegd, als twintig spraken vier talendrie kenden ook lne;;
juffershondjes grootgebracht, hang om zich Afrika en de Kaaptwee hadden daar Arm Iran.a-pk, dat oor zich ze, al geen
aan koud water te branden, bah! j reeds een concurrerend (Duitsch) huis ver- Franschen meer heelt, denkt er niet aan ze
Komt u uit 'n groote familie? i tegenwoordigd en daarvoor gereisd. j te exporteeren.
Zeker meneer, we zijn met ons tweeën!; Na lange aarzeling tussehen de vijf laats-. En z°o ooit mijmei end kon M. Jean Du-
En zou vader en moeder graag zien dat ten, die vrijwel tegen elkaar schenen op te rand zun gedachte niet losscheuren van net
ge naar de Kaap trok? wegeu. zond M. Jean Durand ziin telegram piofetische noord, dal hij God-weet waar ge-
Ja, nu u 't vraagtwillen ze er niet aan een jongmenseh in Hamburg, luisterend' lezen had.
van hooren. Liever zagen ze me ambtenaar naar den inelodiscbeu naam van Wilhelm De tijd is met verre meer dat de zeven
in Marokko. Binnenkort moeten daar mooie Nieztsche, met verzoek zich aanstonds te ko- arme zonen uit het Duitsche gezin het
I haantjes openvallen. Maar, hebben ze me ge- men presenteeren,
rijke eenig kind van Fransehe ouders tot
zegd: ga hier maar eens op af, men kan nooit
weten!
Neen, meneer, 'kbcb in de rechten ge-Zeker, men kan nooit weten, maar ik ge
studeerd, weet u, en nu zoek ik 'n plaats..., loof, jongmenseh, dat wij elkaar slecht pas-
M. Jean Durand koos eieren voor zijn geld. sen en dus....
En zou je mot hart en ziel haar de Kaap M. Jean Durand opnieuw aan zijn gedacli-
Twee dagen daarna nam M. Jean Durand het hemd zullen nitkleeden.
hem zijn examen af.
Spreekt u Fransch?
Om u te dienen, als een Fransch mart!
Engelsch
Als een Engelsehman.
1) Naar aanleiding der vernieuwde propa
ganda van den Malthusiaanschen Bond.
2) Strijd om het bestaan.
MAX.
OFFICIEELE
wij
ncn nn rhf hpclmf o-pmaaH lmn crintr hii Ui; i,i> -
