£P. W. SWeehuifs dry. arteiioris
Opruiming.
Opruiming.
Sport en Wedstrijden
Leger en Vloot.
Uit onze Oost.
Verkoopingen, Boel
huizen enz,
fiËÊiEgGiseEi?.
UÏTLOTINGEN
aal ziilks voor hen een belangrrijke verrmin-
dering van hun traktement uitmaken, daar zij
onderkomen en fourage zeker zeer duur zul
len moeten betalen.
Als vergoeding bij overlijden of invaliditeit
In en door den dienst ontstaan, wordt aan
'ie rechthebbende(n) uitgekeerd een levens
lang pensioen, gelijk aan 1/3 van het laatste
(ten minste gedurende 4 maanden) genoten
traktement, of een som in eens gelijkstaande
*an een kapitalisatie van dat bedrag naar
den maatstaf van een jaarlijksche rente van
b procent.
Alles tezamen genomen, moeten dus de fi-
hancieele voorwaarden voor onze officieren
die naar Albanië gaan bepaald onvoldoende
genoemd worden.
THEORIE EN PRAKTIJK.
In de kringen der vrij-socialisten heeft
de aanvaarding van het burgemeesterschap,
door den heer Ter Laan, evenals het plan
van den heer Wibaut om een wethoudere
plaats te aanvaarden groote verontwaardi
ging gewekt.
In „Handwerkersvriendenkring" te Am
sterdam was dezer dagen een verga
dering belegd door het comité voor so
ciaal-anarchistische actie, waar eenige
heethoofden hfet woord voerden. Aan
een verslag in het „Hbl." zijn de volgende
tirades ontleend uit een „redevoering" van
den heer Rijnders.
„Wat is dat eigenlijk voor een ding, zoo'n
burgemeester?" vroeg hij.
„Burgervader noemen zij zich wel eens
en aldus worden zij wel eens genoemd.
„Maar dat is natuurlijk lak.
„Een burgemeester is niets anders dan
een machtsinstrument van het burgerlijk ge
zag.
„Dat is nu ook Ter Laan, de zoogenaamde
„roode" burgemeester, die dank bracht aan
de Koningin voor het vertrouwen hem ge
schonken f (Gelach).
„En verklaarde dat hij zich dat vertrou
wen waardig zou trachten te maken. (Vroo-
lijkhoid).
„En de heer Baas, het oudste raadslid
in Zaandam, bad Gods zegen voor hem af.
(Luid gelach.)
„Hij, de man die in „De Dageraad" het
godsbestaan critiseerde, hoorde dat met een
vroom eezicht aan! (Algemeene vroolijk-
heid.)
„Ter Laan zal zich stellen boven de par
tijen cn liet belang van allen behartigen.
Precies hetzelfde smoesje als van alle bur
gemeesters die hun ambt aanvaarden 1
„Doch laa* er deus een staking komen!
„Dan zal Ter Laan zijn politie-age riten
sturen om do onderkruipers te besehermen.
Geroep: „Dat weet je niet, Wachten!"
Do heer Rijnders: „Neen, van Zaandam
weet ik het nog niet, maar in Frankrijk
zijn v. ie socialistische burgemeesters en
laar hebben de stakers nooit zulke harde
klappen gehad als wanneer zij geslagen wer
den door socialistische politie-agenten! (Luid
gelach).
„Ter Laan zal óf liet gezag handhaven
óf het gezag in den steek laten. Maar dan
pleegt hij sabotage en dat mogen we van een
sociaal-democraat niet verwachten! (Gelach.
„Als een arme drommel zich vergrijpt,
zal Ter Laan voor den eigendom moeten
waken.
„Hij za; ook dc Miiitiewet moeten uit
voeren.
„En is er dan misschien een jongeling,
die weigert de wapens te dragen, dan zal
Ter Laan hem naar dc gevangenis moeten
helpee. Dan zal hij mi-seinen zeggen: „jon-
gen. hou je geedl Jongen, hou je dapper!
eldwachter neem 'ïr meel" (Vroolijkheid.)
..Misschien zal Ter Laan hem dan nog een.
wi-rkje mee geven om in de cel tc lezen, b.v.
een critiek van Murx op de burgerlijk eco
nomische verhoudingen! (Algemeen ge-'
lach.)
„Laat ons dus," eindigt spr., „voortgaan
niet onzen strijd, zooals wij dien gestreden
hebben, buiten d politiek. De wet komt
altijd achteraan. Hoe lang geldt nu al de
leuze van den achturendag? En we zijn
nog niets gevorderd. Alleen door den zelf
strijd, 'de e -onomische machtsvorming van
het proletariaat zal, over de hoofden van
alle roode burgemeesters heen, de eindclijke
praal van het. socialisme worden verkregen!'.'
(Luid applaus).
De lieer Wibaut, tot debat uitgenoodigd,
ha<l bericht van verhindering gezonden.
TEGEN DE ÖNZEDELIJHEID.
Door het hoofdbestuur van „Voor Eer en
Deugd" zijn in brochure-vorm bijeen gebracht
de brieven van liet gezamenlijk Duitsch en Bel
gisch Episcopaat en van den Kardinaal-Aarts
bisschop van Parijs tot bestrijding der zede
loosheid.
De brochure wordt aan alle leden der Mau-
nen-afdecling gratis toegezonden.
TEGEN DE EXCESSEN DER AUTEURS
WET.
Aan den minister van justitie heeft het be
stuur vau de Vereeniging ter bevordering van
de belangen des boekhandels, op grond van ern
stige bezwaren, zich veroorloofd dringend te
verzoeken, wijzingen te willen voorstellen in
artikel 50 van de Auteurwet 1912.
HET SPOORWEGONGELUK BIJ BEILEN.
Naar het persbureau M. S. Vaz Dias te Den
Haag van de meest vertrouwbare zijde ver
neemt, is in tegenstelling met alle mogelijke
geruchten, welke in de pers de ronde doen, het
rapport der Staatsspoorweg Mij. en van den
Raad van Toezicht op de spoorwegen in zake
het spoorwegongeluk bij Bellen nog niet bij
het Ministerie van Waterstaat ingekomen.
Uit den aard der zaak heeft de minister nog
niet beslist in welken vorm het rapport zal
worden gepubliceerd; wanneer het rapport zeer
lijvig uitvalt, bestaat de kans, dat liet als af
zonderlijk werk door de Regeering zal worden
uitgegeven.
Verder vernemen wij, dat niet waar is de
leziüg, welke van de spoorwegramp aanvanke
lijk algemeen gegeven werd, en volgens welke
de passagiers door den bodem van den bewas
ten wagon zouden zijn gezakt en door den vol-
genJen wagon zouden zijn overreden. De be
wuste wagen namelijk bevindt zich op dit
oogenblik in de bewaarplaats der S.S. te
Utrecht en heeft een geheele gaven bodem
zonder de minste beschadiging of breuk; van
daar dat kan worden aangenomen, dat de gc-
doode of gekwetste passagiers door de gebroken
ruiten van de coupé zijn geraakt en terecht
gekomen tusschen den schuin vallenden waggon
en een stapels dwarsliggers welke langs de
raiis lagen en waarover de waggon is geval
len.
Hoe '11 piano aan d'r eind kwam. 7.e
kwamen van Appiugedam met hun locgc wa
gen en waren op weg naar Groningen. Ze
hadden met zijn tweeën goede zaken ge
daan, en keerden welgemoed met een flink
gevulden buidel naar huis terug. Aan het
Damsterdiep werd in een boerenhofstede ver-
kooping gehouden van meubilair, daar moes
ten de kooplieden ook een.s gaan kijken, mis
schien was er nog wat te verdienen. Reeds
een poos hadden ze staan kijken en onder-
tusschen een" paar malen uit een fleseli ge
proefd, die zeker niet met water was gevul,
want niet lang duurde liet, of aan hun onhan
dig optreden en luidruchtige stemming was
het ie merken dat ze aan den drank offers
geplengd hadden. Een groot gedeelte van
het meubilair was de hamer gepasseerd, cn
nu was dc beurt aan de piano. Daar was mis
schien nog iets aan te verdienen, zoo dachten
onze luidjos, en ja, dan met muziek naar de
stail terug; liet zon oen tocht nog' wat op-
vroolijken. Een boden de hamer viel
en het meubelstuk was hun eigendom gewor
den. Op den wagen getakeld, en,vort"
daar ging iiet, een paar huizen slechts, of
„lx-*daar moest ïèecte halt gehouden
worden, want daar kantelde het gevaarte over
den weg, wat nu juist niet tot de sierlijkheid
en de zuivere klank ervan bijdroeg.
iNu was goede raad duur, want hoe met
z'n tweeënze stonden al niet te vast op
de beenendat gevaarte weer opgeheschen
le krijgen. Doch zie, hulp kwam opdagen
in den persoon van een paar kameraden. Met
vereende krachten gelukte het na enkele mis
lukte pogingen liet prachtstuk weer op den
wagen te krijgen, 't Instrument werd nu met
een flink touw vastgebonden om 'tvoor ver
dere ongelukken te bewaren.
ITet duurde niet lang. of daar klonken de
aceoorden door de lucht, 't Was een lollig
ding, zoo'n muziekfabrièk op 'den wagen, het
hield de stemming in onze vroolijke kooplui.
Ondertussohen werd nog een paar keer uit
de fleseli gesnoept, zoodat hun verstand niet
al te helder meer scheen te zijn. Toen zij aan
het Verbindingskanaal gekomen waren, be
sloten zij waarom kon men niet gissen
het meubelstuk maar in hetwater te wer
pen. Zoo gezegd, zoo gedaan. De wagen werd
stil gebondeneen doffe plonsen het
kille water sloot zich weer, terwijl alleen zich
steeds verwijdende kringen aangaven, waar
't muziekding verzonken lag. Zie zoo, nu wa
ren ze den last kwjjt en welgemoed stapten
ze zoo goed en zoo kwaad als hun slingerende
beenen het toelieten weer op den wagen en
vortnu naar huis.
Later zagen we dat een paar personen be
zig waren de piano of liever de overblijfselen
ervan op te hengelen. Het is de moeite nog
wel waard, zoo vertelde men ons, om het
brandhout dat er nog aan zit. Treurig eind
van een piano, die hetere dagen gekeud heeft
en gewoon was door streelende vingers te
worden behandeld. O. N.
WEDSTRIJD BELGIS—NEDERLAND
TE ANTWERPEN.
In verband met de telken jare toenemende
belangstelling in ons land voor dezen popu-
lairen wedstrijd om den Van den Abeele-beker
werden ook nu weder door het secretariaat
van den Neder]andsclien Voetbal Bond bijzon
dere maatregelen getroffen om de talrijke vol
gelingen van het Nederlandsch elftal zooveel
mogelijk te gerieven, zoowel ten opzichte van
de verkrijgbaarsteiling der entreekaarten, als
ten opzichte van de met de Hollandsche IJze
ren Spoorweg Maatschappij getroffen overeen
komst, voor het laten loopen van een goedkoo-
pen trein naar en van Antwerpen.
Dsfar verleden jaar velen klaagden over het
feit, dat in Nederland alleen entreekaarten
voor duurdere rangen verkrijgbaar waren,
werd nu met den Belgischen Bond overeenge
komen, dat de tickets voor alle rangen op het
terrein van den wedstrijd, lang te voren hij het
secretariaat van den N. V. B. verkrijgbaar zul
len zijn.
Voorts werd met de Hollandsche Spoor over
eengekomen, dat de gelegenheid voor voetbal
liefhebbers, om op vertoon van een te voren
bij het Bonds-secretariaat gekocht entreebiljet
voor den wedstrijd aan de Spoorweg-bureimx
kaartjes voor den goedkoopen trein te koopen,
in plaats van één, twee dagen zal zijn open
gesteld, natuurlijk met inachtneming van de
beschikbaarheid der spoorweg-biljetten. De
Maatschappij kan zich niet verbinden meer dan
het beschikbare aantal kaarten verkrijgbaar
te stellen, wanneer de voorraad op den eersten
dag reeds uitgeput is.
Ook laat de dienstregling niet toe, een twee
den extra trein te laten loopen, waarmede men
bij bet koopen van wedstrijdkaarten wel re
kening gelieve te houden.
Men boude derhalve de volgende bijzonder
heden in bet oog.
Te beginnen met Woensdag 18 Februari zijn
in bet bureau van den Nederlandseben. Voet
bal Bond, 29 Van Boetzelacrlaan te 's-Graven-
hnge, entréekaarten tegen de volgende prijzen
verkrijgbaar Overdekte tribune ƒ3.zit
plaatsen om bet veld ƒ2.50 staanplaatsen voor
en naast de overdekte tribnne ƒ1.50; overige
staanj laatsen ƒ0.50.
Entréekaarten worden alleen toegezonden na
ontvangst van het verschuldigde bedrag per
postwissel, vermeerderd met de portokosten
voor toezending per post. Daar de N. V. B.
geen verantwoordelijkheid kan aanvaarden
voor zoekraken bij de post, wordt aanbevolen
10 cent extra voor toezending onder aangetee-
kend cour eft bij te voegen.
Men geve duidelijk op. op de postwissel-
strook, welke plaatsen men wenscht, en aan
welk adres ze moeten worden toegezonden.
De Hollandsche IJzeren Spoorweg Maat
schappij zal een goedkoopen trein laten loopen,
waarvoor de vrachtprijzen bedragen: Van Am
sterdam, Haarlem en Leiden naar en van Ant
werpen, retour tweede klasse ƒ3.20; retour
derde klasse ƒ2.05. Van den Haag, Delft,
Schiedam en Rotterdam retour tweede klasse
2.60; retour derde klasse 1.05.
De vertrekuren worden op de aanplakbil
jetten der Spoorweg Maatschappij bekend ge
maakt en voorts in dg Officiëele Mededeelin-
gen van den Nederlandschen Voetbal Bond.
Plaatskaarten voor den goedkoopen ticiu zijn
uitsluitend voor bezoekers van den wedstrijd op
vertoon van bet van te voren bij den N. V. B.
gekochte entróebiljet verkrijgbaar op Maandag
9 Maart en indien cr nog biljetten v
zijn op Dinsdag 10 Maart.
maatschappij welke het veld exploiteert, niet
door betere reglementen, aanstelling van meer
beambten en verbetering van allerlei inrich
tingen behoorlijke voorzieningen tegen de
herhaling van zulke .ongelukken getroffen
heeft.
De Pruisische minister van oorlog stelt,
j naar aanleiding van een interpellatie die dr.
j Müller uit Heiningen in het Huis van Afge-
j vaardigden ingediend heeft, naar de „N. R.
O." verneemt, een nader onderzoek in naai
de oorzaak van die ongelukken en zal ver-
S moedelijk binnenkorrt zelf op de interpellatie
antwoorden.
MILITAIRE ISRAËLITISCHE KEUKENS.
Aan de Israëlietische miliciens, die zulks
wensehen, wordt de gelegenheid geboden het
middagmaal buiten de kazerne te gebruiken,
waarvoor dan een kwartje per dag vergoed
wordt. Aangezien hiervan een zeer ruim ge
bruik wordt gemaakt, is onlangs de vraag ge
steld, of het niet wenschelijk zou zijn afzon
derlijke Israëlische militaire keukens te stich
ten, welke dan ook op de terreinen der ka
zernes zouden verrijzen. Door generaal We
ber, commandant van de IVe divisie (Amers
foort). werd eenigen tijd gele
den deze zaak commissoriaal gemaakt Be
doelde commissie heeft thans haar ra-pport
uitgebracht, waarin uitvoerig uiteengezet
wordt, welke ritueels eischen gesteld worden,
waarna de commissie tot de conclusie komt,
dat het vooralsnog géén aanbeveling verdient
over te gaan tot 't bouwen van Israëlietischa
militaire keukens.
voorradig
HET HOOGTERECORD.
Wij lezen in de ,,„nt>", dat Legagneux
gehandhaafd zal blijven als wereldhoogtefe-
cordhouder. De A'rgentijnsche luchtvaartver-
eoniging heeft nl. aan de internationale fede
ratie meegedeeld, dat Newbery een hoogte
heeft bereikt van 6220 M. En nu zegt het
reglement dat, om een hoogterecord geho
mologeerd te krijgen, het minstens 150 M.
meer moet bedragen dan het vorige. Dit nu
is niet het geval, want de door den Argen-
tijnschen vlieger bersikto hoogte is maar 100
M. maar dan het re oord van LegagneuX, zoö-
dat deze laatste houder blijft.
HET VLIEGVELD VAN JOHANNISTIIAL
De militaire overheid heeft, op grond van
de herhaalde ongelukken die officieren op het
vliegveld va.n Johannisthal bij Berlijn over
komen zijn, voor hen een verbod tot vliegen
boven dat veld uitgevaardigd, zoo lang de
De gouverneur-generaal komt.
Zaterdagavond halft.ien. Op de Willemskade
te Soerabaja voor de kazerne lieerscht diepe
stilte als in een doodenstad. Slechts de regel
matige pas van den schildwacht weerklinkt
flauwtjes door de nachtelijke duisternis. Bin
nen in de kazerne keerscht eveneens rust, de
kommandant van de wacht is zachtkens inge
sluimerd eu slaapt den slaap des vermoeiden.
Aan een tafeltje zit de adj.-ondeioff.-iestruk-
teur Gr., die belast is met e-.-a onderzoek inzake
een gestraften fuselier en de rustige avond
uren benut voor zijn minutieus werkje.
Plotseling wordt de „rustige rust" verbroken,
vertelt het Soer. Hbld., door het schellen van
de telefoon. Gr., den wackt-kommandant in
slaap vindend, begeeft zich naar de telefoon,
en de toeluisterende soldaten volgen met stij
gende verbazing den volgenden „monoloog
Hallo. Ja, hier hoofdwacht. Wa Wa Wa
Wat zegt U, j j j j ja Ek Ek Ek Excellentie,
ik zal er onmiddellijk voor zorgen. Goeden
avond, Excellentie, neemt Uw Excellentie me
niet kwalijk dat ik niet in groot'tenue hen
j Gr. belt af en met doodsbleek gelaat blijft
hij eenige oogenblikken als versuft tegen den
j muur leunen. Daarna belt hij opnieuw het te
lefoonkantoor op en buldert den mandoer toe;
j Simpang sembilanratoes.
i Twee minuten later is hij verbonden met
den plaatselijken kommandant. De overste, die
uit een belangrijk artikel uit zijn krant geroe-
pen was, roept kortaf: Hier plaatselijk koin-
ruandant. Overste, ik moet u even mededee-
len, dat de gouverneur-generaal in Soerabaja
is en morgen inspektie zal houden over de troe
pen Morgenochtend om acht uur moeten alle
manschappen in groot tenue aantreden. Ke
rel, bij je dronken? Ben je het zelf, Gr.? In
eigen persoon, overste, de gouverneurijgeneraal
heeft me zelf zooeven opgeheld.
De overste laat den kommandant van de
wacht aan de telefoon komen en vraagt dien
Zeg, sergeant, wie staat daar naast jou?
Adjudant Gr„ overste. Is hij het zelf?
Ja, overste. Laat hem nog eens aan de tele
foon komen.
Gr. komt aan de telefoon. Zeg, Gr„ je belt
onmiddellijk den gouverneur-generaal nog eens
op en vraagt waar hij logeert. Weet je het num
mer? Ja, overste, nummer 403. Overste
kijkt in het boekje en ontdekt dat de land
voogd verblijf houdt in het inlandsclie café
Darmo.
Even later wordt hij opnieuw opgebeld door
den snuggeren adjudant, die hem mededeelt:
Overste, ik heb Zijn Excellentie nog eens opge
beld en hij heeft me danig uitgevloekt, omdat
5k hem niet onmiddellijk heb geloofd.
De overste zegt, dat het goed is en dat de
inspektie, ondanks de bevelen van Zijn Excel
lentie, niet doorgaat. Hoofdschuddend keert
I Gr. naar zijn werk terug en denkt: Moet-ie
zelf weten.
De overste vertelt zijn vrouw van den gou
verneur-generaal, die plotseling naar Soera
baja was gekomen, om op Zondagmorgen in
spektie te houden en die gevloekt heeft.
Maandagmorgen bracht de snuggere adju
dant-onderofficier-instrukteur in het bureau
van den plaa+ blijken kommandant een be
nauwd half uur door.
Wie die onbetaalbare mop heeft uitgehaald,
is de overste niet te weten kunnen komen.
N. R. Crt.
Voor den inliond deter Rubriek stelt ds
Redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt den inzenders de copie nie'
teruggegeven,
R. K. SCHOOLVEREENIGING ONZE
MIJNSTREEK.
Met groote dankbaarheid inogeu wij op th
afgeloopen week terugzien. De goede God
zegende ons moeilijk werk zichtbaar. Van alk
zijden kwam steun; moreele en stoffelijke hulp
De Parochie Horst-Meterik gaf een prach
tig voorbeeld. De scliaalcollecto aldaar bracht
670 op. Waarvoor hartelijk dank!
Gisteren werd in alle H.H. Missen te
Gulpen, Tegelen, Reuver, Swalmen en
Spekholzerheid een liefdndigheidspreek ge
houden.
Geen vrees, ook daar, in Noord en Zuid
Oost en West der Roermondsche diocese zal
men begrijpen, wat er in het Mijndistrict op
het spel staat: het behoud van het Katholiek
geloof door de Katholiek'e School.
Maar tot dat inzicht, Gode zij dank, komt
geheel Katholiek Nederland hoe langer hoe
meer.
Van alle kanten vloeien gaven en bijdragen
toe: groote en kleine!
Men vergete echter niet, dat er ontzettend
veel noodig is.
Nog dit jaar moeten wij met drie Dbomsclie
Jongenseholen beginnen, maar daarbij kan bot
niet blijven; minstens een dozijn dergelijke
scholen zijn noodig. Met den dag breidt zich
de bevolking uit.
Dè Protestanten te Heerlen hebben zich
reeds hunne Protestantscbc school verzekerd.
Katholiek Nederland zai het zich lot eere-
plicbt. achten mede le werken aan de stickling
van Roomsebe Jongensscholen in liet bedreig
de Mijndistrict: dan alleeu blijft waar: Lim
burg aan Christus.
Bijdragen zende men (bij voorkeur) aan der
heer J. Du pont, penningmeester der R. K.'
Schoolvereniging „Onze Mijnstreek" of aan
ondergeteekende,
Rolduc. Dr. van Gils, R. Tv. Pr,
TE VERKOOPEN.
Dinsdag 17 Februari.
HEEMSTEDE ten Raadkuizo 11 'A
uur Verpachting bloembollengrond.
8 pCt. Prem.ieloten van Parijs van 1912.
Trekking op 5 Februari 1914.
Hooge prijzen.
582168 fr. 50,000, 435301 fr. 10.000, 22289 621S6
406284 547916 en 648768 fr. 1000.
De volgende nummers met frs. 500:
84065 435369 500163 616529 184216 508367,
305319 254061 493924 717280 229626 184202)
299711 709880 63210 541113 440263 180884,
708426 149748 549156 338256 254399 405714
490506 523021 318370 461551 198299 149129
112548 708726 466996 120374 417778
4 pCt. Premieloten van Parijs van 1875.
Trekking op 5 Februari 1914.
Hooge prijzen.
250442 fr. 100,000, 347789 fr. 50,000, 76640 342048
en 465809 fr. 10,000, 84078 191015 338644 ea
456515 fr. 5000.
De volgende nummers met fr. 1000.
12710 69483 82387 83252 437076 313275
395527 343787 176227 161272 130510 145829.
371954 254226 466369 523290 312277 32416T.
203591 428591 215428 381958 392050 40-1695
voor de verleende toestemming kwam dan
ook per keerende po6t de naam; de dame heet
te Adèle von Falkenhorst, die in Zeier-en
aanzienlijke bezittingen bad liggen. De partij
was-tins, wanneer men positie en vermogen
in aanmerking nam, niet alleen van gelijke
afkomst, maar zelfs een zeer goede. Onge
lukkig was er een bankje aan de zaak, en wel
in de persoon der moeder van Adèle of juis
ter gezegd in bare antipathie tegen den jon
gen officier en vooral tegen diens papa, den
enden baron von Helmberg. Dit was name
lijk aldus: De moeder van Adèle was een
Grieksche, met wie graai' von Falkenhorst,
als gezel van prins Otto, in Griekenland
huwde. Hij zelf stierf vroeg en zoo kwam
.ie Grieksche gravin Alexa, met haar eenïg
kind, beur dochtertje Adèle, naar Duitech-
Innd. In de kringen van den hoogen Beier-
schen adel werd zij aldra met weinig gun
stige oogen aangezien, want ze was grenze
loos trots en hevig hartstochtelijk in haar
manier van doen. Daardoor was zij het voor
werp van menige hatelijke opmerking; voor
namelijk de jonge adel wreekte zich vaak
door bijtende ironie over de minachting,
waarmede mevrouw de gravin, die zicli toren -
hoog: boven dezen verheven waande, hen be
handelde. Zoo ontving zij op zekeren dag ba
ron Helmberg. den papa van den jongen
officier, met de tot de naast haar zittende
dame halfluid gefluisterde woorden: „Maar
een baron!" Baron von Helmberg heeft zich
echter gewroken. Eenige dagen daarna deed
in alle salons der its identic df ineetlote de
ronde, dat men betwijfelde of zij wel in rechte
lijn afstamde van den ouden koning Lconi-
das! Een boosaardige mond vertelde dit over
aan de rijksgravin Alexa en van nu af be
stend er een doodelijke vijandschap tusschen
haar en baron von Helmberg; want men
doodverfde liem algemeen als den uitvinder
van die aneedoie. En nu zou de zoon van
dezen zelfden baron von Helmberg bij de oude
rijksgravin de hand barer dochter vragenl
Dat was een groot struikelblok! Wel is waar
■waren er sedert vele, vele jaren voorbijge
gaan; maar de oude baron vreesde, dat zulk
een hoogmoedige vrouw zich die zaak nog
wel zou herinneren. Hij schreef daarom ter
stond aan zijn zoon, hoe het tusschen hem en
de moeder zijner verloofde gesteld was, opdat
hij niet onvoorbereid zoude wezen. Maar de
brief van den ouden heer von Helmberg
kwam te laat. Een bediende, die dat schrij
ven op de post moest bezorgen, had het drie
weken lang in z'n zak gehouden. Met de va
derlijke toestemming in de hand had de jonge
von Helmberg niets beteT weten te doen, dan
om Adèle's hand te vragen. Hij werd ver
hoord, ja meer dan dat: Adèle, in wier ade
ren zuidelijk bloed vloeide, drong aan op een
spoedige echtverbintenis. Van de toestem
ming barer moeder meende Adèle, die even
min als haar verloofde, de jonge Ednard von
Helmberg, iets af wist van de gezworen vij
andschap der ouders, zeker te zijn.
Aangezien de formaliteiten tot het aangaan
van een huwelijk in Engeland buitengewoon
eenvoudig zijn. waren die twee reeds man en
vrouw, toen de waarschuwende brief van den
ouden Helmberg en de vloek der rijksgravin
Alexa, Adèle's moeder, in de jachtvelden aan
kwam.
Terwijl papa von Helmberg den oppasser
wegens het niet tijdig bezorgen van den brief
drie weken arrest gaf en overigens zijn zegen
met volle handen uitstortte, schreef Adèle
oen roerende brief aan bare moeder, waarin
zij vergiffenis verzocht wegens een stap, wel
ke zij gedaan liad in de stellige verwachting
van bare toestemming.
Daarop kwam van de rijksgravin het lako-
nieke antwoord, dat Adèle oogenblikkelijk
thuis moest komen. De brief was niet geadres
seerd aan „mevrouw von Helmberg", maar
aan „Gravin von Falkenhorst,"
Adèle was inmiddels ietwat bedaarder ge
worden, en durfde het toch niet wagen met
hare moeder geheel te breken. Al bezat de
rijksgravin ook vele grillen, ze was en bleef
niettemin Adèle's moeder; zij beminde baar
eenig kind en ook Adèle bewees aan hare
moeder bet noodige respect. Daarbij kwam
nog iets. Eduard von Helmberg was ge
trouwd, zonder als officier het daartoe noo
dige verlof bij den koning te hebben aange-
vaagd; ook dèt moest nog in orde gebracht
worden.
Uit deze heide overwegingen besloten de
jonggetrouwden, vooreerst gedurende een
korten tijd van elkaar te gaan. Adèle zou
zich naar hare moeder begeven, om deze tot
bedaren te Krengen, terwijl von Helmberg
middelérwijlhet militair consent zou aanvra-
gen. Daarbij wilden zij, totdat alles geregeld
zoude zijn, hun huwelijk nog geheim houden
j en het niet openhaar maken, dat zij reeds
j eenige weken getrouwd waren. Zij hoopten,
dat het verlof des konings op die wijze ge-
j makkelijk zou worden verkregen.
Toen Eduard. bij zijn tussehenkomst zijn
j papa van alles onderrichtte, schudde deze zeer
bedenkelijk het hoofd. „Ik ben .een oud sol-
daat," zeide liij, „en wat jelui daar gedaan
hebt, is mij veel te diplomatiek. Dat jelui zoo
op stel en sprong getrouwd zijt was een
dwaasheid en een schending van alle vormen,
waarvoor jelui een kastijding badt verdiend
Wanneer de koning je vier maanden tijd had-
de vergund, om er rijpelijk over na te denken,
wat de officier zijn vorst schuldig is, dan
t zoude ik zulks ten zeerste goedgekeurd heb-
jben. En als de rijksgravin haar dochtertje
met de krasheid barer voorvaderen de les
(bad gelezen, zou zulks niet het onnoozelste
geweest zijn, wat zij in haar leven gedaan
had. Maar nu zijt jelui man en vrouw en be
hoort' hij elkaar. Zij moet ook voor de we
reld je vrouw zijn, gelijk zij dat is voor God.
Wanneer de oude gravin ouder eu kalmer
wordt, dan zal ze verlangen naar liaar kind
en kinds-kinderen, en als ge haar dan vrien
delijk tegemoet komt, dan zal zij haren vloek
in zegen veranderen. Maar op die manier zult
gij voorloopig eenige onaangenaamheden ver
mijden, om weldra een opgehoopte maat daar
van te krijgen!"
Bij Eduard ging alles voorspoedig. Op
grond dat het benoodigde vermogen (om een
[vrouw te onderhouden) aanwezig Vv-as, werd
bet gevraagde verlof zonder bedenking ver-
leend.
Adèle daarentegen Lad een veel benarder
'positie; toch hoopte zij heur doel te bereiken;
Met een waarlijk blinde hardnekkigheid be-,
'weerde de oude rijksgravin, dat het huwelijk"
|van Adèle-voor haar niet bestond, ja, zij dul-'
jde niet, dat Adèle den naam van haren echt-
'genoot voerde! Adèle schikte zich naar dit
verlangen van de verbitterde moeder in de,
hoop, dat daardoor ten slotte de verzoening
1 zou begunstigd worden.
De oude von Helmberg was er niet weiuigj
gebelgd over, dat zijn zoon zijn eigen vrouwi
in zijn briefwisseling moest beschouwen als
niet met hem getrouwd. „Vraag je trouwakte!
op, Teis er mee naar Müncben en haal ja
vrouw, met gendarmen, als het wezen moet!'*
Maar Adèle stond al reeds te zeer oude?
den invloed barer moeder, die met haar dolh
wilskracht elke pogiug tot verzoening me
voeten trad, terwijl zijn in al het overige ziel
tegenover heur dochter gedroeg als ware e:
niets voorgevallen. Daardoor bleef Adèlej
voortdurend in hoop leven, dat er toch nog
een verzoening tot stand zou komen. Zij|
wachtte zich zorgvuldig voor eiken, stap, wel
ke hare moeder kon ergeren; zij schikte zich
in alles naar bare wensehen, weersprak nooil
een bevel en schreef aan boren man brievei
van rooskleurig vertrouwen, dat alles we|
goed zou gaan.
(Wordt vervolgd.)
