news Oil DEK OMTREK
Sociale Berichten.
Leger en V!oot.
Letteren en Kunst.
Van overal.
Staten-Gsneraa!
KERKNIEUWS.
scheldwoorden. De "wethouder werd door den
veldwachter geverbaliseerd, en toen de "wet
houder gekalmeerd en de overige raadsleden
van den 6chrik bekomen waren, werd num
mer één,der agenda aan de orde gesteld.
Onderling vermaak. In het rijijkskrank-
linnigehgesticht te Medemblik is door eenige
patiënten een gezelschapje gevormd met het
doel, zoo nu en dan een soiree, waar o.a. ko
mische voordrachten zullen worden gehou
den, hun mede-patiënten aan te bieden.
Heeft Cats niet gedicht:
„Hij is eerst verstandig man,
Die voor gek goed spelen kan"?
EERSTE KAMER.
(Yervolg der zitting van gisteren.)
Begrooting van Waterstaat.
De MINISTER komt vervolgens tot de
«godsdienst-circulaire" van den heer Regout,
eijn voorganger.
Spreker heeft nergens gezegd, dat het de
bedoeling van den heer Regout is geweest,
de aanhangers van ©enigen godsdienst te
bevoordeeien. Er is hem van dit streven
Üan ook niets gebleken.
Toch heeft hij dadelijk de circulaire in
getrokken en wel omdat hij die in strijd
achtte met de hooge positie, welke de re
geering tegenover den go i-dienst moet aan
nemen en zelfs in strijd met de Grondwet.
Zoodra de Staat onderscheid gaat maken
ten aanzien van godsdienst, dan weet men
niet, meent spr., waai' hij eindigt. De gods
dienstige geschillen zouden wel er mee wor
den verscherpt. De heer Regout heeft al
leen gesproken van Katholieken en niet-
Katholieken en is gaan uitrekenen of eerst-
genoemden hun evenredig aandeel hadden
in de benoemingen, maar als nu eens alle
anderen gingen doen, zooals in de eerste
plaats de Israëlieten en andere kleine'kerk-
ge nootschappen
Volgens de Grondwet mag de regeering
mot weten van godsdienst bij benoemingen,
zij moet de burgers behandelen als behoor
den ze tot één godsdienst.
Spr. beroept zich hier op wijlen Minister
Heemskerk cn op Prof. Buys, die van pre
cies dezelfde meening zijn.
Nu de nachtarbeid van vrouwelijke amb
tenaren.
De heer Regout nam als voorbeeld de
„Bonneterie", maar hij vergat naar de par
ticuliere H.U.S.M. te gaan, waar vrouwe
lijke ambtenaren ook des avonds, vaak tot
half twaalf werken, naar de Telefoon, waar
meisjes nog om elf uur eerst in dienst ko
men. Waar de arbeidswet dit niet verbiedt,
oordeelt spr. het niet goed, dat de Staat
dat aan eigen ambtenaren verbiedt.
Ten aanzien van den kindertoeslag wil
gpr. gaarne de geleverde beschouwingen,
waarvoor hij wel voelt, nader overwegen.
Ock daarover wacht 6pr. een rapport.
De heer REGOUT repliceert dat zijn cir
culaire werd gemotiveerd door den abnor-
rna'en toestand, die onbillijk was voor de
belijders van een bepaalden godsdienst. Die
abnormale roes:and rechtvaardigde den bui
tengewonen maatregel.
Wat den nachtarbeid van vrouwen aan
gaat; de eigenlijke nachtarbeid bestaat bij
de spoorwegstations niet, wel avonddienst.
•Bij de telefonie zijn alleen vrouwelijke
ambtenaren in dienst en kan men bezwaar
lijk alleen voor den nacht mannen aan
steken. In Duiischland wordt bij de poste
rijen niet door vrouwen gewerkt.
De MINISTER dupliceert, waarna de be
grooting wordt aangenomen.
Ka goedkeuring van een paar tractate®,
fe de
Ecg rooiing van Bnitenl. Zaken
aan do orde, waarbij de heer ZIJLMA, dan
kende voor de toezegging van het publicee-
ren van de vers lagen van den landbouw-
eonsulent in Londen, aandringt op het be
noemen van een landboawconsulent voor.
DuitscMaud met het oog op de snel toene
mende landbouwrelatios met dat rijk.
Be heer VAN KOL waardeert ten zeer
ste, dal het arbitrageplan-Bryan door on
zen minster belangrijk veribeterd is over
genomen.
Hij klaagt over geringe belangstelling en
achting voor, zelfs bekendheid met het be
staan van ons land in het verre Oosten,
speciaal met ons land als koloniale mogend
heid.
Vervolgens bespreekt hij de kansen van
de derde vredesconferentie, de regeering
aansporende, die te bevorderen.
Hij hoopt, dat in zake Timor niet zal wor
den toegegeven. ALs het betwiste stuk grond
aan het Portugeesche wanbeheer wordt uit
geleverd, is het te wachten, dat veel be
rooide inlanders op ons gebied zullen vluch
ten. Spr. waarschuwt voorts tegen de Ban
ket oog verliezen, totdat mij elke hoop op ecu
vergelijk ontnomen is, waarbij alie opschud
ding wordt vermeden, en dan....'
„Nu 1 U kunt wel terstond zeggen, v at dan?
want znlk een vergelijk bestaat er met. Dus,
wat dan?"
,-Dau zou ik, zeer tot mijn spijt genoodzaakt
zijn, de twee gendarmen, nie reeds hier be
neden post hebben gevat, naar hovun te roe
per om hun uwe dochter met de noodige in
structies over te geven."
Een kreet van woede ontsnapte aan de borst
der rijksgravin. Ook Aaèie verschrikte; dat
overtrof dan toch de stoutste verwachtingen,
„maar iu heb niemandal tegen mijn cchtge-
nooii" zeide Adèle angstig.
„Ban is de zaak eenvoudig afgedaan; wees
zoo goed met mij mee te gaan."
„ellendeling! Ontaardef kreet do rijksgca
ving buiten zich zelve.
Maar moeder!" zeide Adèle sineekend.
„Mijn vloek zal je vervolgen!"
De procureur-generaal haalde onmerkbaar
zijne schouders op, terwijl Adèle radeloos
hare handen wrong.
Op dat oogenblik verscheen de hofmaar
schalk, wiens hulp de oude gravin had inge
roepen.
„Mijnheer von Momiers," riep ze hem te-
Et moet, „bescherm mij tegen dezen ellende
ling, d;e mi, ia m'n eigen huis beleedigt!"
„Ik schrijf veel ten goede toe aap de opge-
v. .veilheid, waarin uwe doorluchtigheid ver
keert," zei thans de procureur-generaal koel
en afgemeten, „maar ik meet u verzoeken,
uwe woorden in een minder beieedigenden
verin te kleeden, wilt ge niet de ondervin
ding opdoen, dat geen maatschappelijke m-
Lslamietische beweging. Door de Jong-Tur-
ken worden millioencn beschikbaar gesteld
om onrust te stoken in landen waar islamie-
tische bevolking is. Ook voor ons is dat van
het hoogste belang!
De Min. van Buirenl. Zaken, 'de heer LOU
DON, antwoordt, dat de werkzaamheid van
den Londensclien landbouw-consulent geens
zins is verhinderd. Spr. zal alles doen om
juiste berichten omtrent Nederland ook in
het Oosten te doen verspreiden. Het eind'-
epS op J.OOA pjtuioQ "poyj; qeq u«a ^loddn.t
Vredesconferentie hoopt spr. in Maart te
ontvangen. Overigens is de Minister al in
onderhandeling met verschillende Staten, in
de eerste plaats met Rusland. De zaak-Ti-
mor is in handen van arbitrage. Hij kan
daarover dus weinig zeggen, maar zal een
onderzoek doen instellen naar de gepubli
ceerde gruwelen. De aandacht blijft geves
tigd op de pan-islamietische beweging.
De begrooting wordt hierna aangenomen.
De Kamer gaat uiteen.
EEN PRAATJE UIT SCHOTEN.
Hé, zco zal men zeggen, een praatje uit
Schoten, dat hebben we nog niet gehad. Neen,
waarde lezer, dat is zoo, en toch wordt er
op Schoten zooveel gepraat, door iedereen
en over iedereen.
Daar hebben we allereerst do kwestie tus
schen den heer Verkooy en den ontvanger.
Velen met mij zullen zich afvragen, of het
nu wel bepaald noodig was, om direct met
zulk grof geschut te beginnen on bovendien,
de raad heeft toch reeds besloten om binnen
kort die kwestie van ontvangen en uitgeven
geheel te herzien en is slechts wachtende
op hetgeen B. en W. in dezen zullen doen.
M. i. maakt de heer Verkooy zich hierdoor
zeer impopulair, wat hij zelf toch niet gaar
ne zal wenschen. Zoo heb je 1915 en als
de bom dan eens verkeerd springt, wat dan?
Want iedereen voelt toch, dat er in bene
gemeente, die in zulk een korten tijd zoo
ontzaggelijk gegroeid is, wel eens fouten zul
len voorkomen.
Op do 2c plaats is de a.s. raadsverkiezing
hier het onderwerp van alie gesprekken. Nu,
belangrijk is ze zeer zeker. Reeds van 2
partijen is bekend wat ze zuilen doen. De
S, D'. A. P. meent dat die 3 zetels haar toe
komen. Natuurlijk, een brutaal mensch heeft
de halve wereld. Meer nog, de candidaten'
zijn er ook reeds. Het oude stelletje.
Dat ze met eere mogen sneuvelen, wat trou
wens niet erg zal zijn!
Daar zijn er meer die een mensehenleeftijd
candidaat zijn geweest.
Verder hoor ik, dat ze alle samenwerking
met de vrijzinnigen hooghartig hebben afge
wezen. Ze denken er alleen wel te kunnen
komen, wat ik sterk betwijfel, gezien de rare
sprongen, die de S. D. A. P. gemaakt heeft
in de bekende portefeuillekwestie. Dat allé
kiezers dat toch eens goed inzagen. Naar ik
verder verneem, stellen de vrijzinnigen maar
één candidaat. Dat lijkt mij beter gezien.
Rest dus nog de vraag: Wat zullen de recht-
sche partijen doen." Zullen ze 3 of 2 plaat
sen bezette::.
Voorwaar een moeilijk geval, waarbij bij
mij direct twee vragen naar voren komen en
deze zijn: Is rechts onredelijk om deze plaat
sen op te eischen of niet? Het is wei waar,
links denkt er zoo niet over, wiant als
ze rechts er kunnen uitknikkeren, zullen ze
het heusch niet laten, daar hebben we op
Schoten wel de voorbeelden van! Maar rechts
moet ook het voorbeeld geven en we hopen
toch ook al onze candidate:! gekozen te krij
gen, daarbij zooveel mogelijk principieel blij
vend. Daarom, laten alle rechtsche kiezers
nu eens allen medewerken, om hun leger
zoo groot mogelijk te maken. Wie zijn belas
ting nog vóór 1 Maart betaalt en zijn biljet
ten raadhuize toont, komt nog op de kie
zerslijst. Rekent erop, de strijd zal hevig]
zijn en niemand kan en mag gemist wor
den. Wellicht komt over eenige dagen wel een
besluit van de reditsche partijen, waarover
dan wel eens gepraat zal warden door
OBSERVATOR.
HEEMSTEDE.
Annhesleding. Bij de Maandag gehouden
aanbesteding van het verdiopeu van de van
Merlenvaart is .ingeschreven door: Gebr».
Goossens te Haarlemmermeer, voor 563; B.
van Groningen te Nieuw-Vennep voor 518;
B. de Blauw voor 647.25; A. van der Lin
den voor 495; R. van der Putten voor ƒ595;
de drie laatsten alhier.
Het werk is gegund aan A. van der Linden.
IJttUIDEft.
Van zeilschip tot motorboot.
Een mooi werkstuk op het gebied van on
zen vaderlandscheu scheepsbouw is Zater
dag j.l. voor Fransche rekening afgeleverd
geworden, schrijft het „Hbld."
sitie zóó hoog staat, om ongestraft ean amb
tenaar in de uitoefening zijner bediening te
mgen smaden."
„Maar, lieve hemel, waarde heer von Wil-
lersdorf, wat is er voorgevallen," kreunde de
hoveling.
„Het spijt mij, heer hofmaarschalk het Is
mijn geheim met; doch vraag het aan me
vrouw de gravin. Zij kan het u zeggen," gaf
de procureur-generaal ten bescheid.
„Die daar," begon eindelijk de oude gravin,
terwijl ze met een gebaar van onuitsprekelij
ke verachting met den duim over haren
schouder naar achteren wees, „die daar wil
mijn dochter met geweld wegvoeren
„Maar, m'neer von Willeredorf, waarom
wilt n
„Omdat er een wettig gegrond verzoek tot
mij wordt gericht," antwoordde deze koel.
„Ja, maar dan...."
„U weet nu genoeg, heer hofmaarschalk»"
sprak nu de ambtenaar beslist, „wanneer u
de dames een dienst wilt bewijzen, breng dan
mevrouw de rijksgravin aan 't verstand, dat
in Beieren iedereen zich aan de wetten heeft
te onderwerpen. Begrijpt zij dat binnen vijf
minuten niet, dan ga ik over tot het gebruik
maken van maatregelen van geweld."
„Maar, lieve hemel!" jammerde de hof
maarschalk, wien tegenover zulk een nooit
beleefden staat van zaken het zweet uitbrak.
„Ik heb zulks willen vermijden uit respect
voor de maatschappelijke positie van me
vrouw de riiksgravin. Ik ben daarom persoon
lijk gekomen, om zeker te zijn, dat alle denk
bare discretie zou worden beoefend. Daar ik
echter zie, hoe mijn inachtnemen van alle
vormen wordt beloond, trok ik mii om
DieU dag 's middags pon 12 uur koos de
motorboot „Jules Henri" te IJmuiden het
ruime sop en kwam na een proefvaart van
ruim 12 uur behouden te Vlissingen aan.
De „Jules Henri" is oorspronkelijk een van
de weinige nog bestaande aeiltankschepen ge
weest, behoorende Yimonts reederij te Mar
seille.
De directie vond het echter ten slotte voor-
deeliger om het schip van moto: en te voor
zien. Om echter het schip dezelfde laadruim
te te doen behouden moest het ook vergroot
worden.
Onder de scheepswerven, die aangeschre
ven werden, waaronder verschillende Engel-
sche, was ook Wiltons Scheepswerf te Rotter
dam, die verklaarde in staat te zijn binnen
den door de reederij gestelden korten tijd
het schip weer af te leveren.
Het vaartuig, dat een lengte had van 76
meter, werd nu, na van de masten ontdaan
te zijn, eenvoudig in tweeën gezaagd en in
het midden werd er een gedeelte van 17 me
ter tusBchen gezet. Do Nederlamdsehe Fa
briek van Werktuigen en Spoorwegnmtorieel
te Amsterdam plaatste In het nieuwe gedeelte
twee Diesselmotoren, elk van 500 P.K. De
aldus verkregen motortankboot meet 93 bij
12.25 meter en heeft bij een diepgang van
5,80 meter een laadvermogen van 3000 ton
olie.
Het vaartuig vertrekt van Vlissingen eerst
naar de Zwarte Zee en zal verder geregeld
loopen tusschen Europa en Amerika.
EERBIED VOOR DEN PAUS!
Uit den Vastenbrief van Z.Em. Kardinaal
Kopp, welke gewijd is aan het loeren van
meer eerbied voor eu onderwerping aan den
Paus en het Pauselijk gezag, citeeren wij
hier eenige zinsnede, die ook voor ons land
van belang zijn-
De kardinaal zegt daarin:
„De Katholiek verneemt uit de stem van
den Paius de ingeving van den H. Geest, en
daarom vraagt hij niet naar net „hoe" en
„waarom", maar volgt de vingerwijzingen,
van den Paus met Onvoorwaardelijk vertrou
wen. Hij laat zich daarin niet van zijn stuk
afbrengen, al mag ook dé wereld daarover
smalen en lioonen. Hij trekt Zijn woorden niet
in twijfel met de opwerping, dat het slechts
zijn raadgevers zijn, waarvan het bevel uit
gaat; hij beweert niet met haastig oordeel,
dat de Paus niet goed onderricht is, als zijn
eigen gebrekkig inzicht niet spoedig de be-
teekenis van een pauselijk bevel vermag te
vatten; want hij weet, dat met dergelijke uit
vluchten meer dan eens de ongehoorzaamheid
en de opstand begonnen zijn.
„Daarom aanvaardt een goed Katholiek de
woorden van den Paus, zooals Hij ze gespro
ken heeft en wil zien verstaan; hij tarnt er
niet aan, noch verwringt hij ze naar zijn in
zichten, maar hij aanvaardt ze met oprecht
en kinderlijk geloof. Hij vraagt niet, of de
vingerwijzingen va® den Paus "ook voor hem
gelden, hij weet, dat de Paus voor allen
spreekt. Hij beperkt niet de grenzen, bin
nen welke het woord des Pausen te beslis
sen heeft, het kinderlijke vertrouwen kent
deze niet;. Hij vit niet op het Pauselijk woord,
noch zoekt onbekende raadgevers, maar met
Vreugdevolle bereidwilligheid onderwerpt hij
zich aan de leiding van het éóne opperhoofd
der Kerk."
DE 64STE AFDEELING VAN DEN NED.
R. K. VOLKSBOND.
Te Maassluis is de 54ste afdeding van den
Ned. R. K. Volksbond gesticht. De instal
latie-vergadering zal plaats hebben op Zon
dag 8 Maart.
oorlogsoefeningen.
Bij het 4e regiment veld-artillerie te Eden
is een belangrijke oefening begonnen, die tot
27 Februari zal duren. De 3e batterij van dat
korps onder commando van den kapitein Boom
houdt eene mobilisatie-oefening waarbij de
batterij op sterkte zal worden gebraoht met
gehuurde paarden, waarbij zooveel mogelijk
de oorlogstoestand zal worden nagebootst.
Gisteren voor 4 uur moesten alle paarden
(plm. 130) aanwezig zijn; de aangekomen
paarden worden dadelijk beslagen en apge-
tuigd; met de oorlogsharnachementen. Heden
zou de batterij een niarsch van 85 K.M.,
houden en Donderdag e®110 schietoefening met
scherp.
VISCH VOOR HET LEGEïfc
Daar een bij de brigade grenadiers en ja
den wachtmeester der gendarmerie in mijn
plaats verder te laten handelen."
De hofmaarschalk greep den procureur-ge
neraal nog juist hij z'n jas, toen hij reeds ln
de deur was.
„Maar, m'n waarde von Willerdorf! Hoe
kunt gij 't hare doorluchtigheid aanrekenen
mijn hooggeachte mevrouw de gravin.
fils d©
„Laffe vent!" prevelde de oude vrouw, wier
Grieksch bloed zich nog maar altijd niet wil
de verloochenen en tot bedaren komen. „Ik
zwicht alleen voer geweld; gebruik dat, als
ge er brutaal genoeg toe zljt. Ik zal de be
scherming des konings inroepen.'
„Mevrouw von Helmberg", zeide de procu
reur generaal, terwiji hij schielijk en vast
beraden op Adèle toetrad, „wilt n mij vol
gen, of wilt ge het op de tus-schenkomst der
gendarmen laten aankomen?"
„Ik volgde u", gaf Adèle ten antwoord, na
een schuwen blik op hare moeder te hebben
geworpen.
„En ik verloochen je! Ik vervloek je!" riep
de gravin woedend.
„Maar mama, wat moet ik dan doen?"
„Ik heb u geen raad te geven," merkte de
procnreur-generaal aan, maar het schijnt mij
het verstandigste toe, dat u naar nwen echt
genoot terugkeert, dien ge nooit had moeten
verlaten."
„Bemoei je met je zelf", riep de oude gra
vin, die in de opgewondenheid alle maat van
wellevendheid scheen te hebben verloren.
De procureur-generaal wierp haar slechte
een medelijdenden blik toe.
„Welaan, ik hen bereid," zeide Adèle.
De gravin stompte met cte hand den
gers genomen proef met de verstrekking aan
de manschappen van zeeviseh in plaats van
vleeseh of spek bij het middagmaal goed
heeft voldaan, zal ook hij de overige korp
sen van het leger dergelijke proef worden
genomen en zoo die Inkt, is definitieve in
voering van dit voedingsmiddel te verwach
ten.
TWEEDE GEVELWEDSTRIJD TE LEIDEN.
Men meldt uit Leiden aan het „A. H.":
Vanwege het gemeentebestuur zal als twee
de gevelwedstrijd in het eerste kwartaal 1916
een beoordeeling plaats hebben van de gevels
der huizen welke in het tijdvak tusschen 1
Januari 1914 en 1 Januari 1916 binnen de
gemeente Leiden zijn voltooid.
Van eiken gevel zal- de waarde uit een
aestketisch-bouwkundig oogpunt beoordeeld
den, beschouwd, zoowel als onderdeelvan
het gebouw als in verband met zijne om
geving.
De wedstrijd zal omvatten drie rubrieken
en wel: a. dienst en utiliteitsgebouwen, b.
woongebouwen, c. arbeiderswoningen of com
plexen daarvan. Gebouwen opgetrokken van
overheidswege zijn van mededinging uitgeslo
ten. De beoordeeling zal geschieden door een
jury van drie leden, die rechtstreeks noch
zijdelings bij den bouw van een of moer der
mededingende gevels mogen betrokken zijn.
De bekroningen zullen worden toegekend
aan den ontwerper van den gevel en aan hem
voor wiens rekening de bekroonde gevel is
gebouwd en do bekroningen zullen bestaan
in verguld-zilveren, zilveren en bronzen me
dailles, benevens eervolle vermeldingen.
ESPERANTO.
In den loop van het vorige jaar zoo
meldt de „Msb." vroegen eenige arbei
ders-esperantisten in Stuhlweissenbui'g ver
gunning om een propaganda-vergadering te
beleggen, doch het hoofd der politie weigerde
die vergunning, zeggende dat, Esperanto' een
dieventaal was. Dit verwekte een storm
van verontwaardiging, niet alleen onder de es
perantisten, doch ook onder andere staatsbur
gers, die hierin een schending zagen van het
vereenigingsrecht. óm welke roden zelfs een
interpellatie in het parlement is ingediend
door Mgr. Giesswein. Het politiehoofd is dan
ook wel op zijn besluit moeten terugkomen, en
de vergunning is kort daarop verleend. Maar
't gevolg van dat alles was een prachtige pro
paganda v-oor Esperanto in geheel Hongarije
en vooral in Stuhlweissenburg, waar nu een
piaar honderd personen den cursus volgen, die
op den propaganda-avond .is gevolgd.
De gestolen schilderijen uit het Ikit-
sehe museum. In het „Hbl. v. Antw." le
zen we, dat de man, die te Parijs is aan
gehouden wegens het plegen van een schil
derijendiefstal in het Britseh museum te Lon
den, drie jaar geleden deel genomen heeft aan
een schilderij diefstal to Brussel, op do En-
trepotlaan. Die man heet Raymann.
„Een zijner vrienden, zekere Talbot, werd
eveneens te Parijs aangehouden, en Vrijdag,
rond den middag, hield de politie van Brussel
nog drie personen aan en 't eerst zekeren. Gas
ton Godcniu, die per depeche uit Parijs aan
de Brusselsche politie gesignaleerd was.
„Men moest zich haasten: immers, de mor-
geimitgave der Parijzers bladen ging te Brus
sel aankomen en de leden der bende, die te
Brussel verblijven, zouden er de aanhouding
te Parijs in lezen en dan stellig hunne maat
regels nemen.
„De policie-officier Claessens liet geen tijd
verloren gaan. 'Hij ontdekte welhaast, dat
die G-odeau niemand anders was dan een juwe
lier van de Zuiderstraat. M. Claessens ging
er naar toe en vond hem inderdaad in zijnen
winkel zitten lezen in een Parijzer blad.
Ik ben officier der rechterlijke politie,
zeide hij. Ik kom
Dat doet mij plezier, was het antwoord
van Godeau. Gij komt mij zeker nieuws bren
gen van mijne portefeuille? (Godeau had na
melijk onlangs op den trein Parijs-Brussel zij
ne portefeuille verloren). Hij lachte tevre
den.
Dat juist niet, antwoordde de policie-
officier; ik kom u aanhouden.
„Godeau liet zijn gazet vallen en de vrouw,
die zich in zijn gezelschap bevond, viel in
zwijm.
„Toen de commissaris verder inlichtingen
vroeg, zwoer de juwelier bij hoog en laag,
dat hij Raymann nauwelijks kende.
„De officier wist hem echter nog eenige
inlichtingen te Ontlokken en kwam zoo in eens
alles te weten, wat hij weten moest.
„Godeau en zijn gezellin, de 39 jarige Ame-
siok voortdurend op den vloer, met. den an
der sloeg zij haren waaier voortdurend op
de leuning van den stoel. Heur gezicht was
hoogrood, liare oogen stonden wiid open en
waren met bloed beloopen. Hadden ouder
dom en lichamelijke zwakte haar niet aan
den stoel vastgekluisterd, dan zou zij wellicht
in haar woeste energise vergeten hebben, dat
zij niet meer leefde in den kring van haren
volksstam, wiens vorsten een gewelddadig
optreden tot hunne gerechtigde eigenaardig
heden telde. Wat de hofmaarschalk betrof,
die stond versteld. Freule Adèle von Falken-
horst was opeens mevrouw von Helmberg,
zonder dat zelfs hij wist, hoe of wat!
Adèle stond op en wankelde meer dan zij
ging naar de deur; de procureur-generaal
was vlak achter haar.
„Als je den drempel overschrijdt»" riep de
gravin hijgend, „dan verbreek je eiken hand
tusschen u en mij."
Adèle stond aarzelend stil. De procureur-
generaal vatte bare hand; zij voelde zich een
oogenblik zachtjes voortgetrokken; de deur
sloot zich achter haar; van binnen weerklonk
een rauwe gil; toen werd er driftig aan de
hel getrokken.
„Laat mij los! Ik wil naar mama!" fluis
terde Adèle, door een angstig voorgevoel ge
kweld.
„Niet meer ln deze kamer, geaohte me
vrouw", gaf de procnreur-generaal ten ant
woord. „Wanneer u meent, dat uw mama een
ongeluk is overkomen, dan zal ik daarnaar
informeeren. Wanneer u echter naar binnen
gaat, staat zulks gelijk met een herhaling van
hetzelfde tooneel"
lia Chargeais, worden aangehouden én toen
ging Mo politie naar zekere Jeanne Willems,
Deze loochende niet Raymann te kennen.
„Te meer, men vond in haar bezit eene me
nigte juweelen en zilverwerk en eindelijk
op den bodem eener kist een ontvangstbewijs
voor de huur eener brandkast in eono bank.
„In die brandkast vond men eene nieuwe
partij horloges, stempels, tabaks- en snuifdoo-
zen, medaillons en andere juweelen met dia
manten en paarlen bezet, kortom, goed genoeg
om een juweelenwinkel te openen.
Waar kom: dit alles vandaan? vroeg de
policie-officier.
Dat "weet ik niet. M. Raymann heeft
mij gevraagd dit alles te bewaren, in af
wachting dat hij er zelf thuis plaats voor
heeft.
„Daarop werd de juffrouw eveneens aange
houden.
Nu ging men naar de woning van Raymann
Rozendalgang, en daar vond men schilde
rijen, zilverwerk en Belgische en Fraasehe
bergbricfkens, voor een» waarde van 1500 fr.
Bij den juwelier Godeau werd niets ver
dachts gevonden. Men heeft zich bepaald bij
het opmaken van den inventaris van alles,
w.afc er in den winkel was.
Godeau, Amelie Chargois en Jeanne Wil<
lems werden zooals we reeds gemeld heb
ben, onder aanhoudingsmandaat opgesloten.
Een griezelige bagage. Do volgende ge
schiedenis, die eeu overtuigend bewijs levert
voor do eigenaardigheid der Ohineezen,
wordt door Russisch-Oost-Aziatische bladen
medegedeeld:
De conducteur van een tusschen Charbin
en Kuantschendse loopenden trein, van den
Mandsjoerijschen spoor, ontdekte in eeu com
partiment derde kiaose eeu hem verdacht
voorkomend, zeer groot pak, dat onder een
zitbank geschoven was. Toen hij het van on
der de bank weg wilde 'halen, bemerkt© bi;
dat het zeer zwaar was en tegelijkertijd ver
wijderde een dicht bij het pak zittende Chi
nees zich op verdachte wijze uit do eaupe
Deze werd echter door do conducteur aange
houden, die bij het eerst volgende station
een gendarme riep, om het pak te onderzoe
ken. Bij liet openen van het pak kregen de
nieuwsgierige reizigers iets te aanschouwen
dat slechts voor sterke zenuwen bestemd
was. In de deken bevond zich het verminkte
lijk Van een Chinees, waarvan de ledematen
van den romp gescheiden waren. Om de lijk
lucht te verdrijven, waren de ledematen ge
schroeid en met tabak bestrooid. Bij deeen
OTitzettenden aanblik ging een luide kreet
uit de aanwezigen op. De arme Chinees, aan
wien het pak toebehoorde, werd gearresteerd,
want men dacht begrijpelijkerwijze a" n een
afsehuwelijken moord. Bij het verhoor van
den Chinees bleek echter, dat dit niet het go-
val was. Tc Charbin was de oom van den
zonderlingen reiziger een natuurlijken dood
gestorven. Zijn bloedverwanten te Moekden
besloten den overledene in zijn geboorte
grond te hegraven en zonden zijn neef naar
Charbin, om het lijk tc halen. Teneinde het
gewoonlijk zeer kostbare lijken transport te
vereenvoudigen, was de neef op het denk
beeld gekomen, het lijk te mutileeren eu ge
deeltelijk te verbranden. Bij zijn verhoor
bleek dat reeds zoo menig Chineezeniijlc op
deze wijze vervoerd was geworden, waardool
ook de arme Ofimeezen luinnê familieleden
oen begrafenis konden lal en ten deel vallen,
zooals hunne leer dit voorschrijft.
Oplichterij. In Frankrijrijk heeft mort
een aantal personen gearresteerd, die be
schuldig:! worden van oplichting, waarvan
een groot aantal fabrikanten en kooplieden
liet slachtoffer zijn geworden. Uit een onder
zoek blijkt, dat zij in den tijd van 18 maande®
meer dan een mfllioen francs door deze op
lichtingen hebben verkregen. Meer dan 60P
aanklachten zijn bij den rechter, die belast te
met liet onderzoek, ingediend. De bende heef*
zijn zetel te Parijs. Door advertenties steldi
zij geld ter beschikking van kooplieden, dié
hun" zaken wilden uitbreiden. In elke stad
bevond zich een medeplichtige, die de perso
nen, welke hierop -ingingen, in corresponden
tie bracht met een kapitalist, die zijn geld
nuttig wilde beleggen. Deze eieéhte dan een
onderzoek van de boeken door den deskun
dige, rlie een som, varieerend van 560 tot
10,000 francs, voor zijn dienstén vroeg en het
rapport van zijn onderzoek aan den geld
schieter zond.
Eenige dagen daarna ontving de geldyra-
ger van' dezen een brief, waarin lui zijn ver
ontschuldigingen aanbood, doch verklaarde
niet op de zaak te kunnen ingaan, daar het
rapport hem was tegengevallen. Om vpiv
trorrwen te wekkeu sierden de oplichters zich
met de rosette van het Legioen van Eer,
Vele arrestaties worden nog verwacht.
Naphta-reservoirs in brand. Reuter
meldt uit Bakoe: De brand in de ïuiphta re
servoirs van de JBakunitwerke" duurt voort.
Reeds zijn 18 reservoirs met meer dan 500 00(1
heeft gelijk," zeide Adèle na even t«
hebben nagedacht.
Niettemin hieven heiden nog eenige minu
ten in de voorkamer, totdat Adèle yau de
dienstboden had vernomen, dat haar mama»
na een oogenblik bewusteloos te zijn geveest*
weder tot bezinning was gekomen.
XVI.
IRMA VON HELMBERG.
Deze storm was nochtans niet de eenige,
diie op dezen voor de gravin zoo noodlottige®
dag over haar zou losbarsten. Weldra had
haar krachtige geest de zwakheid overwon
nen, welke aan haar gebrekkelijk lichaam hei
bewustzijn had ontnomen.
De procureur-generaal had Adèle gebracht
naar het hotel waar de majoor ven Helm
berg haar verwachtte. De procureur-generaal
bleef nog eenige oogenblikken, om de laatste
formaliteiten te vervullen; nadat zijn proces^
verbaal onderteekend was, liet hii de twe£
zoo lang geseheiden echtgeuooten aan hu®
zeiven over.
Aanvankelijk droegen' de gezegden des ma*
joors den stempel van een zekere be
schroomdheid. Hij wist niet of Aaele den ges
weldadigen stap, dien hij ten leste gedaan
had, als een beleediging opnam. Hij trachtte
daarom dien te rechtvaardigen door de nood
zakelijkheid, door den dringenden toestand
vóór den oorlog, en door het onheusch ont
haal, hem door haar mama te beurt gevallen»
(Wordt vervolgd.J
imjuuuj_ii.Miaii«-üjiiw■nnn TLT
