Romeinsche Kroniek.
binnenland.
IRMA.
STADSNIEUWS
BUITENLAND,
(Vervolg).
Bij toet laatste decreet van de Index-com
missie in Januari, werden al de werken van
Maeterlinck als verboden verklaard. Aan
vankelijk mag dit bevreemding baren en mis
schien zou het een en ander wel uitgezon
derd kunnen worden, maar juist het subtiele,
bet verfijnde, maakt Maeterlinck's werken
meer schadelijk voor de zielen dan die waar
bet gif bovenop ligt. Het valsche mysticisme,
èot het overdrevene toe, de 6choon6cliijiieiido
moraal, zijn van hetzelfde gehalte die Fo-
gazzaro's Santo etc. op den Index deed
plaatsen.
Nog steeds houden de protestenvergaderin-
gen aan tegen het wetsontwerp bepalend dat
de burgerlijke huwelijksvoltrekking aan de
kerkelijke moet voorafgaan. Van Noord tot
Zuid, van Oost tot West is de oppositie groot.
Bij eene behandeling door een commissie
uit de Kamer, werd het ontwerp afgekeurd,
niet alleen door katholieken, maar ook door
socialisten en liberalen op andere gronden
natuurlijk. Er bestaat dus hoop, dat het ont
werp niet tot wet verheven wordt; men blijft
echter protesteeren en zal het blijven doen
tot het van de baan is.
Een Kamerlid diende een ontwerp tot
echtscheiding in, dat ook wel geen geluk zal
hebben, want tot nog toe is, Goddank, t land,
het volk, er nog niet rijp voor. Een ander
diende een ontwerp in tot onderzoek naar het
vaderschap, dat rechtvaardig is en zal, naar
ik hoop, meer succes hebben.
Woordelijk vertaald is hier een bericht, dat
heden in de Osservatore Romano voorkwam
een nieuw bewijs leverend welk gevaar
den kinderen op de neutrale school dreigt.
Hier in Rome behandelt een onderwijzeres
3e Kruistochten en zegt, dat dit krijgsonder-
nemingen waren om op de Turken Palestina
te heroveren en het graf van een zekeren
Jesus Christus.
„Gelooven jelui aan Jesus Christus)"
„Ja," riepen de meisjes, „wij gelooven aan
Hem."
Daarop gebiedt de onderwijzeres dat wie
aan Hem gelooft, op moet staan.
En alle kinderen stonden op.
„Wel, wel, dat is erg! Ik dacht dat er ten
minste wel eenigen zouden zijn die het met
mij houden", is de spijtige opmerking.
Een ander bewijs 'hoe heerlijk het toegaat
in onder beter opzicht staande inrichtingen,
brengt het feit, dat H. M. de Koningin^ He
lena zóó verontwaardigd was van wat zij, bij
een onverwacht bezoek aan een schoolkolo
nie, die haar naam draagt, en aan welke zij
veel ten koste legt, opmerkte aan wanbeheer,
verwaarloozing der kinderen, de grootste
zonden tegen de hygiëne, enz., dat H. M., na
eerst tegenover het bestuur op strengen toon
hare afkeuring te hebben uitgesproken, in het
paleis teruggekeerd, dadelijk bevel heeft ge
geven haren naam van deze inrichting weg
te nemen. Eveneens heeft de hooge vrouwe
3e meisjes, die dn Ar op hare kosten opgevoed
werden, naar een andere inrichting doen
overbrengen!
Geen woord is grooter spotternij dan: volks
vertegenwoordiging.
In alle landen bijna voeren de Regeerin
gen maatregelen in tegen den wil en den
wensch van het meerendeel der bevolking.
Overal negert de minderheid der slechtge-
ziuden de meerderheid der goedgezinden. In
het geloovige Spanje wordt het volk toch ook
het neutraal onderwijs opgedrongen, waar
tegen druk geprotesteerd wordt. En terwijl in
Europa, waar menige staat in zijn Grondwet
den Christelijken 't zij katholieken, hetzij pro-
testaritschen godsdienst als godsdienst van
den staat verklaart wordt gehandeld in lijn
rechte tegenspraak tegen dit artikel, meet men
met geheel anderen maat, wanneer het een
niet-christelijken godsdienst betreft. Zoo heeft
Italië bijv. den Muzelmannen plechtig be
loofd volkomen vrijheid van eeredienst en on
derwijs, elke publieke uiting van bun gods
dienst enz. enz. Met straf wordt gedreigd
wie hen in hunne godsdienstige functies
stoort of beleedigend optreedt. Een derwisch
is heilig, onschendbaar een zendeling in die
streken, een katholiek priester bier, de Paus
zelfs kunnen ongestraft beleedigd en ge
hoond worden
Gelukkig dat er zoo af en toe berichten
van meer verblijdenden aard uit den vreem
de komen. Zoo stelde Kardinaal Amette,
aartsbisschop van Parijs, die nog liier ver
toeft, aan den Paus o.a. den pastoor vain Bel
leville voor, aan wien het gelukt is in die
volksbuurt in eene parochiale associatie
duizend mannen te vereenigen.
Nog iets anders:
In Valencia, in Spanje, gaf de commandant
van een legercorps, generaal Anrale, toen bij
zijn einde voelde naderen, op grootsche wijze
blijk van zijn christelijke gevoelens. Hij ver
langde namelijk dat 't H. Viaticum hem op de
meest plechtig mogelijke wijze zou gebracht
worden. Boor samenwerking der Kerkelijke
en meilitaire gezaghebbende personen werd
eer. indrukwekkend geleide samengesteld.
Voorop gingen de trompetters der cavallerie,
hen volgden afgevaardigden van allerlei in
richtingen met brandende kaarsen, daarna
kwam liet heilig Viaticum onder een balda
kijn, gedragen door overheidspersonen. Vlak
achter liet; H. Sacrament volgden dames der
aristocratie, eveneens met brandende kaar
sen. Het H. Viaticum werd gedragen door
den vicaris-generaal, en bij de deur van het
commandantshuis gekomen, nam de Aarts
bisschop het van hem over.
De optocht werd gesloten door secties van
twee regimenten cavallerie, met vaandels en
muziek. Allen die tot de huishouding van
den generaal behoorden, woonden de plech
tigheid hij.
Met het gebruikelijk ceremonieel heeft de
nieuwe Spaansche gezant hij den H. Stoel
aan den Paus zijne geloofsbrieven overliau-
digd. Bij zulke gelegenheden ziet men nog
eens onderwetsche praal: staatsiekoetsen met
koetsiers en bedienden in witte pruiken en
gala-livrei.
De Paus ontving den gezant, omgeven
van zijn geheele hofhouding, waaronder ver
scheiden bisschoppen. Na de receptie door
den H. Vader maakte de gezant zijne op
wachting bij den Kardinaal-Staatssecretaris
en begaf zich daarna naar Sint Pieter, om
een gebed te doen in de H. Sacramentskapel,
in die der H. Maagd, en hij de Confessie
het graf van den Apostel-vorst, na eerst den
voet van het bronzen Petrusbeeld gekust te
hebben.
De Congregatie der Riten dit bericht als
slot van mijn verzameling nieuwtjes heeft
een geheele hervorming ondergaan. Behalve
de consulatoren, waren er drie commissies: de
liturgische, de toistoriscli-liturgische en die
voor de gewijde muziek.
Bij Motu proprio zijn nu deze drie
commissies afgeschaft en twee klassen van
consultoren ingesteld. De eerste is die welke
zich met alles wat heiligverklaring betreft
heeft bezig te houden, terwijl de tweede klasse
alle liturgische zaken te behandelen zal heb
ben, alsmede de reliquiën der heiligen.
B. T. P. WASZKLEWICZ
VAN SOHILFGAARDE.
DOOD VAN EEN ALBANEESCHEN
TROONPRETENDENT.
Parijsche bladen melden, dat Juan de Alad-
ro, prins Castrioti, oud-Spaansch gezant, in
zijn paleis aan de Avenue Henri-Martin te
Parijs in den ouderdom van 68 jaren over
leden is.
Het is wel eigenaardig, dat deze „prins
Castrioti" juist overleed op het oogenhlik,
dat de prins von Wied zich te Parijs bevond
om zich aan den prins der Fransche repu
bliek in zijn hoedanigheid van toekomstig
vorst van Albanië voor te stellen. Want
sinds een reeks van jaren maakte prins Cas
trioti aanspraak op den troon van Albanië,
welke hem echter van de meest verschillen
de zijden bestreden werd, merkt de Tel. op.
Meer dan 40 jaren geleden begon hij zijn loop
haan bij de Spaansche diplomatie als attaché
van het gezantschap te Weenen onder den
eenvoudigen naam Don Juan de Aladro, en
eerst later beweerde hij een nakomeling te
zijn van Georg Castrioti, ook Skanderberg
genoemd, die Albanië in de 15e eeuw van het
Turksche juk bevrijdde.
Weener bladen verzekerden toentertijd, dat
Aladro's bewering geen steek hield, dat hij
niet eens een Albanees, 'laat staan een Cas
trioti was. Het schijnt iiitusscben, dat de
Spaansche regeering hem toestond, den naam
en den titel van prins Castrioti te voeren.
Ais zoodanig leefde hij op grooten voet te
Parijs, wat hij doen kon, daar hij een aanzien
lijk vermogen bezat.
Een Katholiek priester in China vermoord.
De Engelsche bladen hebben berichten uit
Sjanghai over het optreden van den roover-
hoofdman Witte Wolf te Lioensjou in de
provincie Anhwei. De N. R. Gt. doet er
mededeeling' van. In die plaats waren vier
katholieke priesters bijeengekomen om er
de Ohineesche nieuwjaarsvacantie door te
brengen. Hoewel het in de stad hij geruch
te bekend was, dat er roovers in de buurt
waren, maakten de inwoners zich niet onge
rust.
De plaatselijke commandant beschikte
over slechts 100 man. Op den 25en Janu
ari werd Lioensjou door de benden van den
Wiitten Wolf aangevallen. Toen de roovers
die 6000 A 7000 man telden meester waren
van de stad, werden drie van de vier pries
ters hij Witten Wolf ontboden, die hen goed
ontving^ De vierde werd, gedurende de af
wezigheid van zijn makkers vermoord. Het
was pater Rich. De gebouwen der missie
waren in brancl gestoken; maar de kerk
bleef gespaard. Witte Wolf zelf was uiter
mate vertoornd over dezen moord, wijl hij
naar hij den anderen priester meedeelde -
geen vijandschap koesterde jegens de ka
tholieke kerk. Ook stond Witte Wolf toe
dat Rich met al het ceremonieel zijner kerk
werd hegraven.
Jegens de stad Lioensjou was de roover
minder mild gestemd, hij ontruimde de plaats
niet voor hij haar had geplunderd en voor
negen tiende verbrand.
Storm in Spanje.
In bijna geheel Spanje blijven heftige stor
men aanhouden, aldus een Reuter depêche uit
Madrid. Te Valeneia rukte de wind het dak
van een wasehliuis weg met het gevolgi, dat
twee vrouwen gedood en zeven gewond werden.
Tengevolge van het omvallen van een toren
werd een vrouw gelood, terwijl ook te Peur-
tollano een persoon gedood en een ander ge
wond werd
Brand in een bioseoop-thcater.
De „lel." verneemt uit Rome: in het bios
cooptheater te Salerno ontstond een paniek
tengevolge van liet in brand vliegen eener film.
De zaal was stampvol bezoekers, die, krankzin
nig van angst, naar de uitgangen drongen,
welke in een minimum van tijd verstopt, waren
door een krioelende massa dringende mannen,
vrouwen en kinderen. Hartverscheurende too-
neelen speelden zicht, daarbij af. In allerijl
werden militairen te hulp geroepen. Toen deze
op de plaats des onheils verschenen, stond het
theater reeds in lichte laaie. Moedig' drongen
de soldaten in weerwil van den dichten rook
de zaal binnen, waar zij nog een groot aantal
in onmacht gevallen vrouwen en kinderen kon
den redden. Hoe heldhaftig de soldaten zicli
echter ook gedroegen, zij konden niet beletten,
dat vijf personen in de vlammen omkwamen
en 16 andere, meest kinderen, min of meer
zwaar gewond werden.
Toen de brand geblusclit was, werden twee
militairen vermist, wier halfverkoolde lijken
later onder de puinhoopen werden teruggevon
den.
DAT IS BILLIJK.
De Bond van R. K. Geëmployeerden in het
Logements- en koffiehuishoudersbedrijf heeft
zich met een adres tot den minister van
Handel, Landbouw en Nijverheid gewend om
te verzoeken, hij de eerstkomende herziening
der wet op de ongevallenverzekering, te wil
len bevorderen dat die wet ook op lien van
toepassing worde verklaard en dat. hun uit-
keering niet alleen worde berekend over het
genoten salaris, maar naar hun aanslag in
de bedrijfs- en inkomstenbelasting.
Wij meenen dat dit niet meer dan billijk
zon zijn, zegt de Geld. De kellner krijgt meest
al geen of zeer weinig loon en moet zijn in
komsten hoofdzakelijk, zoo niet geheel heb
ben van het fooienstelsel.
Waar nu de Staat deze fooien als inkom
sten beschouwt en den man daarvoor in de
inkomsten- en bedrijfsbelasting aanslaat, Is
het niet meer dan rechtvaardig dat hij dit
bedrag ook voor de ongevallenwet als liet
inkomen van een kellner in rekening brengt
en hem naar dien maatstaf rente uitkeert.
Wat aan de eene zijde als inkomsten uit het
bedrijf wordt erkend, mag aan den anderen
kant niet als zoodanig gewraakt worden.
STAATSCOMMISSIE VOOR HET ONDER-
WIJSVRAAGSTUK.
Heden en morgen komt de Staatscommis
sie voor het onderwijsvraagstuk in Den
Haag- bijeen.
LIBERALE BENOEMINGEN.
Het „Dagblad v. Noord-Brabant" schrijft
naar aanleiding van de benoeming van den
ge pen s lope er d en generaal-majoor J. Bruce
tot lid, tevens voorzitter van den voogdij
raad te Breda:
„Met groote verbazing- is hier vernomen
de benoeming van den gep. generaal Bruce
tot voorzitter van den Voogdijraad.
Voor vol worden wij, katholieken, toch
maar niet aangezien.
Deze Voogdijraad zetelt te Breda en zijn
terrein strekt zich over heel westelijk N.
Brabant uit, voor het overgroots deel
Roomsch-Katholiek.
Zeven jaar bestaat hij nu.
De katholieke vereeniging voor kinderbe
scherming verzorgt nu 250 kinderen; in al
de jaren van zijn bestaan heeft de Raad
slechts één protest an tsch-e zaak behandeld.
Al de andere, waaruit dan de '250 nu ver
zorgde kinderen zijn voortgekomen, wa
ren katholieke zaken.
En toch oen protesten tseh Voorzitter.
Een, die heel zijn leven aan de soldaterij
heeft besteed en van ons volk, onze zeden
en gewoonten zooveel kent als een trekvo
gel, die er overheen vliegt.
Een beste man misschien. Een bekwame
generaal waarschijnlijk. Een schitterende
candidaat voor een of andere militaire reser
ve-post, voor militie-commissaris of iets der
gelijks.
Maar Voorzitter van den Voogdijraad
Terwijl er in dien Raad zes katholieken
zitten, in dit land geboren en getogen, man
nen met jarenlange ondervinding, die gepas
seerd werden.
Neen, wij katholieken worden daar in Den
Haag niet voor vol aangezien.
En nog altijd blijven liberale ministeries,
ook zulke, die voor buitengewoon recht
vaardig en verdraagzaam willen doorgaan,
den stelregel toepassen, dat in alle bestuurs
lichamen katholieken mogen worden geduld
als zoethouders, om de publieke opinie
niet al te zeer opstandig te maken, doch
dat. de leiding zooveel mogelijk in iiandten
moet blijven van andersdenkenden.
Als er op leidende plaatsen katholieken
worden benoemd, dan zijn het katholieken,
door liberalen aanbevolen.
Bij elke benoeming, door liberale Regee
ringen in liet Zuiden gedaan, ondervinden
wij dit, knarsen wij op de tanden, stamp
voeten wij en,., verdragen.
Maar boven den Moerdijk moesten alie
protestantsche leden van een Voogdijraad
eons gepasseerd worden ter wille van een
daar ter plaatse overgewaaiden katholieken
militair!
Een spektakel zou er opgaan, dat het Mi
nisterie ervan danste.
Nu goed, wij rijn minder lawaaierig aange
legd. Maar aan de vruchten van liet minis
terie-Gort van der Linden beginnen wij on
derhand den boom te kennen. Men heeft
getracht ei- allerlei buitengewone namen voor
te vinden: zoete namen als ministerie der
paeifikatie, der koncilianten, zwevende na
men als extra of semi-parlementair
Klets.
Het is een doodgewoon liberaal Kabinet,
aan de vruchten herkent men het."
Van liet Carnaval. Aan de haven van
het Eindhovensche Kanaal te Eindhoven
speelde zich op -Carnaval een leuk tooneel-
tje af. De leidekker fL die in „opgewekte"
carnavalsstemming met vrienden langs het
kanaal laveerde, kreeg het opeens te kwaad
met z'n eigen en wilde vechten" zeer tot
hinder van liet wandelend publiek aan de
haven. De rijkspolitie die weldra was
ingelicht over dezen toestand verscheen en
zou onzen vechtlustige)] leidekker in zijn
welbegrepen eigen belang en dat van 't ai-
gemeen maar inrekenen. Hier hadden even
wel de dienaren der wet buiten den waard
gerekend: zoodra onze vroolijke klant zich
achtervolgd zag door de politie wipte hij
leukweg 't kanaal in en zwom proestend
en spattend als een stoomboot door 't wel
wat fiissclie water naar de overzijde. Hier
liep bij naar 't naburige ketelhuis der N. V.
Sigarenfabriek „Juliana" en vroeg een be
scheiden plaatsje in den stoomketel teneinde
zich te kunnen drogen. Aan zijn vriendelij
ke bede kon door den medelijdeviden sto
ker evenwel niet worden voldaan, omdat de
'vuren wederom moesten worden aangemaakt
voor geregelden gang in het bedrijf na de
carnavalsdagen. Goede raad om een droog
pak te krijgen was (nu duur!
Inmiddels was de politoe over de kanaal-
brug om gereden naar het gemeld indus
triegebouw, teneinde haar buit te pakken,
maar... bij het zien van zijn glinsterende,
wielrijdende achtervolgers springt onze
vriend andermaal pardoes 't water ia en
bereikt, na een meesterlijk uitgevoerde duik-
beweging behouden den overkant, vanwaar
hij ijlings over akkers en velden vlucbcts
naar den Tongelréschen weg, teneinde oen
veilige schuilplaats te zoeken en tc
vinden, want de politie zoekt hem nog!!!
De stemming van 't publiek was tijdens
het afspelen van deze niet onvermakelijke
geschiedenis begrijpelijkerwijs verkeerd!
Ontsporing. D>e Betuwsclie stoomtram
van Arnhem naar Huissen is gistermiddag
ongeveer halféén onder Eden ontspoord. De
machine en een goederenwagen zijn omge
slagen en in een sloot terechtgekomen. De
machinist, de 21-jarige 11. B., uit Eist. ge
raakte onder de machine en lieeft brandwon
den gekregen.
Overreden. Te Veur is een 19-jarig*
jongmensch door de stoomtram Den Haag-
Leiden overreden en gedood.
Verrassingen van het lot! Een dame ie
M ormerveer had het geluk bij de trekking
van de loterij ten behoeve van de afdeeling
„Zaanland" van de vereeniging „Tot steun
van verwaarloosden en gevallenen" als pi-ij
le winnen.... een snorrehorsteltje!
Prix fixe! Een goedaardig uitziend bui
ten mannetje met zijn vrouw begaapten de
uitstalling van een onzer groote modezaken
in de Kal verstraat te Amsterdam, op welks
ruiten te lezen stond: Prix fixe.
„Ik kon wellis wat hand en een hoed hier
koopen, Teunis," schuehtert 't vrouwtje.
„Dan gaan we ergens anders, vrouw. Kan
je niet lezen, wat daar staat? Daar staat prie
fiks.
„Welnou, wat is dat dan?"
„Prie fiks, dat is fikse prijzen...."
Tel.
N an sergeant tot onderwijzer. Naar de
O. Ct. verneemt, is de lieer J. Vegter, thans
sergeant hij de artillerie, benoemd tot onder
wijzer aan de christelijke school te Den Hel
der. De benoeming is aanvaard.
Door tal van' Doctoren wordt
NEERLANDIA's BULGAARSCHE
YOGHURT
aanbevolen, omdat het een liebt verteerbaar
Melkpreparaat is, dat de spijsvertering be
vordert, en tevens als geneesmiddel dient
voor Maag- en Ingewandsaandoeningen.
Wordt franco geleverd in flacons van 20
12 en IVi cent.
Uitsluitend verkrijgbaar voor Haarlem er
Omstreken bij
MELKINRICHTING V E R E L,
6 Spekstr. Tel. 91. 2 Kleverparkweg. Tel. 188
(Adv.)
DE GEZONDHEIDSCOMMISSIE VOOR
HAARLEM.
Hedenmiddag vergaderde de Gezondheids
commissie. In die vergadering werd het ver
slag over 1913 vastgesteld. Wij ontkenen
er het volgende aan.
Het heeft der Commissie evenals vorige
jaren niet aan stof ontbroken. Vele zaken wer
den tot een goed einde gebracht, terwijl an
dere werden voorbereid. Een groot deel va»
den arbeid bestond in het onderzoeken van
ingekomen klachten en het adviseeren, bij hef
systematisch woning-onderzoek, omtrent aan
te brengen verbeteringen.
In vele gevallen moc-hl het gelukken door
een minnelijke schikking de reden der klacht
weg te nemen; waar een daartoe strekkende
poging mislukte, werd hot gemeentebestuur
van den ongewenschten toestand op de hoog
te gesteld.
Meerdere malen ook hadden ingekomen
klachten betrekking op aangelegenheden,
waarvan de behartiging niet op" den weg der
Gezondheidscommissie lag; in die gevallen
werd de klager zooveel mogelijk verwezen
naar de autoriteiten, tot wier werkkring de
zaak behoorde, of werd eene onderhandseh6
oplossing bevorderd.
Herhaaldelijk bereikten der Gezondheids
commissie klachten, welke niet onderteeken I
waren.
-
FEUILLETON.
Roman van Philip Laicus.
22.
Zulks was eigenlijk niet noodig geweest,
Adèle kon niet ontkennen, dat Helmberg een
heilig en onaantastbaar recht op haar bezat,
en als hij dat eindelijk met geweld deed gel
den, dan had hij waarachtig lang genoeg
daarop gewacht, het goedschiks te zien er
kend. Maar het voornaamste van diiit alles
is dit, dat Adèle niet meer onder de betoove-
ring barer moeder stond. In deze omstandig
heden viel het niet moeilijk tot overeenstem
ming te geraken. Weldra kwam dan ook het
gesprek op het eenige kind, waarmede hun
huwelijk gezegend was, en het spreekt vanzelf
dat de majoor ook zijn dochter wilde leeren
kennen, die nu al achttien jaar oud moest
Bi,in.
Wanneer hij echter gehoopt had, van zijne
eehtgenoote daaromtrent liiets naders te ver
nemen, dun zag hij zich bitter teleurgesteld.
Dat was ook een zeer duister punt in het le
ven van Adèle; ook zij wist niets anders om
trent de verblijfplaats van het kind, dan dat
haar moeder alle drie maanden een som liet
uitbetalen. Aan wien en waarheen, dat was
en bleef een geheim, waarover de oude mama
nooit een woord sprak.
Nadat de majoor zich overtuigd, had, dat
de oude, verheten rijksgravin enkel en alleen
opheldering over zijn kind kon geven, was
zijn besluit genomen.
Eenige uren na het eerste toonee] bracht
dezelfde bediende, die liet kaartje van den
majoor aan de rijksgravin had aangeboden,
een tweede kaartje van liet binnen. Ditmaal
waagde de gravin het niet meer hem af te
schepen. Zij was hang dat hij opnieuw den
procureur-generaal van den hoogen raad zou
sturen, van wiens onbeperkte macht zij wel
geen helder, maar '11 zeer hoog denkbeeld had.
Want de hofmaarschalk had niets durven
rloeu, eii zelfs het beroep op Zijne Majesteit
had hem geen schrik aangejaagd. De procu
reur-generaal had haar onbeschrijfelijk veel
ontzag ingeboezemd, en ondanks den gloed
van haar wraakdorst, achtte zij het verkiese
lijker met den majoor, haar schoonzoon, te
verkeeren, die in elk geval toch nog eenige
vormen in acht nam, dan met dien verschrik,
kelijken menscli, die het woord „kiesch" in
het geheel niet scheen te kennen.
Maar zij kon er toc'h ook niet toe besluiten,
den majoor te ontvangen. Zij sloeg een mid
delweg en liet hem weten, dat hii zich, wan
neer hij gekomen was om het eigendom zijner
vrouw, moest wenden tot haren intendant.
Zij bezat geen dochter meer en derhalve
mocht hij zich laten uitbetalen, wat zijn vrouw
toebehoorde.
De majoor schreef op zijn kaart, dat_ die
afrekening tot een later tijdstip kon blijven
voorbehouden. Voor heden betrof het een zui
ver persoonlijk doel en hij moest dringend
verzoeken, te worden toegelaten. Nogmaals
wilde de gravin hem afwijzen met de bood
schap wat hij dan wilde; maar de majoor liet
haar kortaf zeggen, dat als zij hem ecu on
derhoud weigerde, zij de gevolgen aan zich
zelve zon hebben tc wijten. Dat hielp. Voor
den geest der rijksgravin rees de proc-ureur-
generaal op, en twee minuten later diende de
lakei den majoor aam
De gravin had baron rolstoel zóó doen
plaatsen, dat zij den majoor bü zijn intrede
den rug toekeerde. Doze deed echter alsof hij
daar geen erg in liad. TI i j mankte tegen de
keerzijde der gravin precies dezelfde eerbie
dige buiging, welke bij gemaakt zou bobben,
wanneer hare doorluchtigheid hem liet gelaat
luidde toegekeerd, en ging toen zonder ver
deren omhaal op zijn doel los.
„Uwe doorluchtigheid zal hot begrijpelijk
vinden, dat ak mijn kind opèiscb," zeide hij.
„Welk kind?" vroeg de gravin op schorren
toon.
„Ik verzoek van omwegen verschoond te
ldijven. Mijn streven, om met uwe doorluch
tigheid tot een goede verstandhouding te ge
raken, behoort tot bet verleden. Nu ik begon
nen beu, met, den bijstand van het gerecht in
te roepen, zal ik niet meer ophouden, zulks
te doen, totdat ik tevreden gesteld ben. Even
min als gij gerechtigd waart, mij mijn eeht
genoote te onttrekken, evenmin heeft n het
recht, mij m'n kind te Onthouden."
„Welk kind bedoeld ge?"
„Dat weet ge zeer goed. Onze Irma!"
„Die is al lang dood."
De majoor stiet een schorren lach uit.
„Dat had ik wel kunnen denken! Wanneer
is zij gestorven?"
De gravin zweeg.
-Hoogheid." zei de majoor op ernstigen
toon en trad vlak voor haar, „het gaat uit!
aan, mij als een ounoozele jongen met een
sprookje af te schepen. U heeft mijn leven
eenzaam gemaakt en het van allo vreugde be
roofd; u heeft mij mijn kind achttien jaren
lang onttrokken, na heur bestaan in een ge
heim te hebben gehuld, waarvan gij alleen 't
geheim bezit. En ge meent, dat als ge mij nu
komt wijs maken, dal m'n kind gestorven is,
de zaak is afgedaan en ik wel weer kan ver
trekken?"
,.Nu, wat nog meer?"
„Wat nog meer? Wanneer u mij n.'cfc zegt,
waar lief geboren, waar liet verpleegd werd,
waar bel geleefd heeft en waar het gestor
ven en aan welke ziekte bet gestorven is, wel
ke dokter liet behandelde, waar het hegraven
ligt. kortom, wanneer u mij niet alle bijzon
derheden, welke gij moet weten, zegt, en ik
uw gegevens niet volkomen bevestigd vind,
dan beo ik grooten lost u aan te klagen van
moord op mijn kind. Hier te lande, Hoogheid,
neemt men die dingen niet' op vnii den ro-
uiantisehen kant, maar beschouwt ze als mis
daad en de kroon met negen tanden .(graven
kroon) beschut hij ons niet voor bet- zwaard
van den heul.
Er lag in den toon van den majoor een
vrceselijk'e ernst, en toen hij daar met drei-
g-eud opgeheven rechterhand, en fonkelende
oogon vóór haar stond scheen hii de gravin
toe als eeu onverbiddelijke wreker van vergo
ten bloed.
Zij werd doodsbleek.
Een minuut bleef de majoor wachtend vóór
haar staan.
„Gii wilt liet dus?" zeide hij, en slapte toen
Langzaam naar de deur.
.Blijf!" lispelde de gravin nauw hoorbaar.
De majoor kerde zich om. „Spreek, ik I Uls
ter!"
„Ik kan u werkelijk niets anders zeggen:
liet kind is gestorven toen het ongeveer viei
jaar oud was."
Deze woorden werden bedaard gesproken;
de majoor twijfelde niet meer aan de juist
licid van hel feit. Zijn hoofd zakte op de borst
en er biggelde een traan over zijn gebruinde
wangen. Hij had zich het wederzien zoo schoor
voorgesteld! En hoe, hoe had hij niet. verlangd
haar zijn kind!
Maar in het diepst van zijn gemoed voelde
hfi, dat hij dit verdiend had. Hij was geen va
der voor zijn kind geweest, en daarom bad
God het tot zich genomen. Ja. de dood was
het beste, wat liet arme kind, dat onder
vreemden, geen liefde vond, kon overkomen.
Maar ook nu nog kon hij zijn kind liefde
.bewijzen. Hii kon weenen op liaar graf, hij
kon dat graf met bloemen sieren, hij kou op
haar graf bidden.
De majoor bad wel is waar nooit. Alhoe
wel niet openlijk ongeloovig, werd hii he
heerseht door onverschilligheid, die onder
het, protestantisme zoo ruim verspreid is en
ten rauwstè met Luther's leer van de recht
vaardiging in verhand staat.
„Waar bevindt zich het graf van Irma?'
vroeg hij na een poos met een diepen zucht
De gravin zweeg.
„Ongetwijfeld is liet uwe doorluchtigheid
hekend, dat hij de geboorte en het sterver
van een mensch allerlei formaliteiten moetci.
vervuld worden. Onder welken naam stond
liet kind ingeschreven?"
(Wordt vervolgd).
NIEUWE MAARLEMSCHE COURANT
