IRMA
De qemeanten en de
Ouderdomswet
BUITENLAND.
BINNENLAND.
FEUlhLtTüN.
NIEUWE HflARLEMSCHE COURANT
Le Gemeenteraad te Velsen was de eerste,
van deze wet zal voor de gemeenten ongetwij-1 ^bben dat de reporter die de rubriek „gods-
feld tengevolge hebben, dat de werkkrachten I dienst» te behartigen heeft, m het magomeke
ter secretarie moeten versterkt worden.
Dit wordt dus de tweede fiuantieele last, die
op de schouders der gemeenten wordt gelegd.
Had do regeering nog een vergoeding voor ad-
1 ministratie-kosten in uitzicht gesteld, dan zou
tiie benreeu welk lasten den Gemeentebesturen
zouden wórden opgelegd, wanneer Minister menig gemeentebestuur zich daarmede hebben
Treub zijn plan, om 't U-jarigen van Staatswege
een toelage te geven, indien zij niet bedeeld
worden, kan doorgevoerd krijgen. De heer Ver
meulen, wethouder van Velsen, geeft nu in j
„De ltotterdammer" aan, welke overwegingen
bij hem en zijn medeleden hebben gegolden
voor hun petitionnement aan de i woede Ka
mer, waaraan gelijk men w7eet, reeds enkele
gemeenten in onzen omtrek adhaesie hebben
betuigd. Uit adres heeft geen politieke be
doelingen. .Personen van bijna alle politieke
richtingen besloten er toe met algemeene
stemmen. Zij overwogen daarbij in hoofdzaak
Let volgende:
Zooais net wetsontwerp thans luidt, is het
tamelijk wel zeker, dat een deel der kosten,
uit dit wetsontwerp voortvloeiende, zullen wor
den afgeschoven op de gemeenten.
De Wet spreekt wel, dat aan sommige ge
meenten een extra-bijdrage kan worden gege-
enen, maar daaruit blijkt reeds, dat niet aan
»lle gemeenten zal worden gegeven.
Dovendien blijkt volstrekt niet, dat deze bij
lrage genoegzaam zal zijn om de uitkeering te
kunnen dekken.
Het tegendeel moet worden verwacht. Im
mers om de Gemeentebesturen niet ai te royaal
net de Rijksmiddelen te laten omspringen, is
leze regeling gekozen, zóó, dat de gemeenten
»r zelf belang bij hebben, wat zuinig te werk
«,o gaan. Welnu, zoodra de Regeering op eenigs-
zins ruime schaal extra-bijdragen zou gaan
jeven is de waarborg voor een zuinig beheer
loor de gemeenten zoek; ergo de regeering
moet steeds zorgen, dat de gemeenten min of
meer zelf in de lasten mededragen, dus aan
het kortste eind trekken.
Waar het nu van jaar tot jaar duidelijker
blijkt, dat de vraag, hoe het finantieel even
wicht in de gemeente-finantiën te bewaren,
♦leeds moeilijker oplosbaar is, en derhalve her.
naaldelijk wordt aangedrongen op herziening
Ier Gemeentewet, zoodat het Gemeentelijk be
lastinggebied verruimd wordt, daar behoeft het
weinig betoog, dat ernstig bezwaar moet wor-
len gemaakt tegen eene regeling, die wederom
yroote offers van de gemeentelijke schatkist
zou vragen.
Al meer is in de laatste jaren de uitvoering
van verschillende rijkswetten voor een belang
rijk deel aan de gemeenten opgedragen, zonder
dat het Rijk daarvoor aan de gemeenten eene
tegemoetkoming heeft toegekend, zoodat de
grens van hetgeen ten deze redelijkerwijze van
de gemeenten mag worden gevorderd, naar
veler oordeel reeds lang overschreden is.
Bovendien kan verwacht worden, dat de las
ten op de gemeenten zeer ongelijk zullen druk
ken en dat met name de gemeenten met een
groote arbeidersbevolking en een gering be
lastbaar inkomen, zooals Velsen er eene is,
«oor belangrijke uitgaven zullen komen.
De vrees, in uw driestar uitgesproken, dat
jommige rijkere gemeenten systematisch het
binnenkomen van min-gegoeden zullen tegen
houden, deelen wij niet.
Hier bestaat de vrees niet, omdat de ervaring
reeds heeft geleerd, dat onder bestaande om
standigheden rijke gemeenten als Bloemendaal
dit thans reeds doen. Dit kan dus alleen een
weinig erger worden!
De tweede overweging is deze geweest, dat
de gemeente-secretarieën weder met een be
langrijke hoeveelheid administratie zullen wor
den opgeknapt.
In tweeërlei opzicht heeft de regeering hier
bij een min of meer naief standpunt ingeno-
nen. De redeneering is blijkbaar aldus ge
weest: Wanneer de regeering zelf de admini
stratieve werkzaamheden laat verrichten, dan
is daar een belangrijk corps ambtenaren voor
noodig, maar wanneer we dit door de gemeente
iaten doen, die hebben hun ambtenaren toch en
die kunnen het er nog wel bij doen.
Maar deze redeneering is toch wel wat heel
♦impel. De gemeenten kunnen met hun beperkt
♦antal ambtenaren ook maar een bepaalde boe
veelheid arbeid verrichten, en de uitvoering
getroost, ofschoon het ongevvenseht moet wor
den geacht, te veel rijkswerk aan de gemeente-
jesturen op te dragen. Maar van vergoeding is
reen sprake en zonder twijfel zullen de lasten
ook hier drukken op de gemeenten, die dit
hel moeilijkst kunnen dragen.
De tweede naieveteit is alsof ten plattelande
weinig onderzoek noodig zal zijn naar de
levensomstandigheden der rentetrekkers. Voor
zeker in groote gemeenten als Amsterdam en
Rotterdam komen bezwaren voor, die nien al
thans in de kleine gemeenten niet kent, maar
toch valt het ook op het platteland in de uit
gestrekte gemeenten lang niet mee om de
ri rodige betrouwbare gegevens te verkrijgen,
liet is niet zoo eenvoudig, als het zich laat
aanzien.
Maar bovendien, wanneer we de bevolking
der steden bijeentellen dan komen we reeds
tot een belangrijk percentage van de geheele
bevolking van ons land, en voor de besturen
dei steden gelden de bezwaren van onderzoek
toch in ieder geval even zwaar als voor het
Ilijk.
Ofschoon bovenstaande overwegingen hoofd
zakelijk hebben gegolden voor het adres, zoo
wordt daarmede niet bedoeld, dat dit de
eenige bezwaren zijn voor de gemeentebestu
ren.
Afgezien nog van het gevaar van een oara
ge'matig toepassing der wet, zij hier als voor
beeld nog slechts gewezen op één zéér groot
bezwaar, n.l. de moeite tussehen de gemeenten
onderling.
Ieder, die als lid van een gemeentebestuur
weet welke massa's schrijfwerk, onderzoek, enz.
blad, een geheime bron voor uitstekende inlich
tingen aan het Vaticaan bezat.
Maar Februari kwam, verstreek reeds groo-
tendeels en van het consistorie vernam men
niets.
Toch moet de lezer op sleeptouw gehouden
worden en 't mocht niet blijken dat het bericht
absoluut onjuist en zonder eenigeu gron 1 was
geweest, wan dau zou het vertrouwen in het
blad geschokt kunnen worden.
„Uit een bron die naar wij verwachten mo
gen, volkomen betrouwbaar is, schreef waar
dig, ook voorzichtig de schrijver van de „Note
Vatioane' in de „Messaggero'', vernemen wij,
dat het Consistorie in de plaats van midden
Februari zal worden uitgesteld tot in het voor
jaar. De reden van dit uitstel moet worden ge
zocht in het feit, dat de geneeslieeren, die den
leest men onder het hoofd „Een zelfmoord in
een klooster" het volgende sclioone bericht dat
ook wij ontvingen, doch natuurlijk ter zijde
hebben gelegd
„MADRID, 27 Febr. (R. B.) Op vreeselijke
wijze heeft in het klooster San Josepha de
Chuny, te Vigo, een 35-jarige zuster zelfmoord
gepleegd. Zij sneed zich met een keukenmes
de keel af, zoodat het hoofd bijna van den romp
was gescheiden. Zij verzamelde hare laatste
krachten, sleepte zich naar het venster en
stortte zich in den tuin. Men gelooft dat onge
lukkige liefde haar in den dood heeft gedre
ven."
De tussehen haakjes geplaatste letters be
teeken en, dat liet bericht afkomstig is van de
„Reportage Beige", een nieuwsbureau dat zijn
producten ook via Amsterdam aan Nederland-
sehe bladen levert die daardoor zoo gelukkig
waren de schrikkélijkë mare ook over Hollands
Paus behandelen, dezen hebben aangeraden, gouwen te kunnen verspreiden,
zich gedurende dezen tijd van hevige koude j Wij bleven er onkundig van, zegt de „Tijd"
niet bloot te stellen aan een langdurige hande-1 omdat wij niet op den dienst van België ge
ling in een moeilijk te verwarmen zaal. j nbonneerd zijn; maar nu kunnen wij door mid-
„De gezondheid van Pius X, hoewel de ruw- del van onzen particulieren kabel naar Vigo
beid van het jaargetijde niet kunnende weer
staan, veroorzaakt zijn familie geenerlei onge-
rustneid.
„Het Consistorie zal dientengevolge plaats
hebben tegen of misschien wel omstreeks
Pasehen."
Aannemelijke veronderstellingen naar men
ziet, en weinig belovende voorzieningen.
Eenige dagen later borduurde de „Gods-
iiienst"-redaeteur van de „Tribuna" op het
zelfde stramien. Hij gaf zijn artikeltje een in
slaand opschrift en plaatste er boven: „Be
zorgdheid over de gezondheid van Pius X". Met
dezen titel tot inleiding schrijft hij dan: „Wer
kelijk, allen die dezer dagen den Paus gezien
hebben, bevestigen, dat hij goed gezond is, en
dat er geen reden is, om bezorgd te zijn.
„Wel had men opgemerkt ging hij voort,
dat de Paus vermoeid uit zijn oogen zag, en
at op oogenblikken van gewone kracht soms
„Een kard'naal van de Curie, die deze waar-
vaak moeten worden verricht, om uit te maken
tijden van grooie zwakte volgen,
welke gemeente ingeval van armlastigheid of, kard;naal vnn
krankzinnigheid tenslotte betalen moet, zal
bevroeden dat hier de deur wordt opengezet
voor een geschrijf en gewrijf, waar geen
einde aan is. Houdt de Regeering de admini
stratie voor het Rijk en uitkeering eveneens,
üau doet het er niet toe in welke gemeente
iemand woont of gewoond heeft, en blijven i
alle administratieve rechtspraken over quaes-
ticn tussehen de gemeenten achterwege.
En waar de Wet nu nog velerlei andere be
palingen bevat, waarmede de gemeentebestu
ren straks rekening zouden moeten houden,
daar is het gewis niet ondienstig, dat thans,
nu er nog tijd genoeg is, alle gemeentebestu
ren deze zaak onder de oogen zien en in ge
val zij tot het zelfde resultaat komen als Vel
sen, door een adhaesie-betuiging medewerken,
om te trachten deze bezwaren van de gemeen
ten af te wentelen.
toch het volgende er aan toevoegen
„De bewuste non is een zuster van de be
kende Maria Monk, van Krakau, en een nicht
van Mees, den vermaarden Hollandsehen wa
felbakker, wiens voorzaten indertijd bij gele
genheid van de St. Elisabeths-vloed naar
Spanje zijn gespoeld.
„Nadat haar hoofd door den zelfmoord met
het keukenmes tot op een dun velletje na van
den romp gescheiden was, heeft zij niet alleen
haar laatste krachten, maar ook het gezegde
hoofd verzameld en bij het springen in den
tuin medegenomen. Gedurende den sprong ver
zamelde zich de heele burgerij van Vigo rond
het zwevende lijk, dat een toespraak hield tot
de verzamelde menigte, eindigende met de
kreet: „Koopt en leest „Het Volk." Attentie!
Attentie!"
Tegelijkertijd is ook in Duitsehland een
nieuwsbericht neergevallen en verspreid door
de „Wartburg." Dit luidde als volgt:
„De Duitsche Katholiekendag van het jaar
Verzonnen berichten over do gezondheid van
Z. H. den Paus.
Het is nog niet lang geleden, dat onrustba
rende geruchten over den gezondheidstoestand
van den H. Vader eeu toertje rondom de wereld
maakten.
Wil men weten hoe deze geruchten ontston
den en waaraan ze hun ontstaan te danken
hadden
neming zou hebben gedaan, zou vervolgens ge- 1S14 te Munster zal, naar de „Italia" van 5
vraagd hebben aan degenen, die met de zorg ,Tan. officieus uit hot Vaticaan verneemt, een
voor de gezondheid van den Paus zijn belast, bijzondere beteekenis bekomen door het bezoek
wat de oorzaak was van dit verschijnsel. En nat de Keizer en do Keizerin aan de ver 'ade
men zou hebben bevestigd, dat de Paus soms ring brengen zullen (per la visita che vi fa-
opwekkende inspuitingen om de audiënties te 'anno 1' Imperator et 1' Imperatrice.)
kunnen geven, die bij ondanks alles wil houden. I De „Kölnische Volkszeitung," d'e op zoek
„Wat er waar is van deze berichten, kan is gegaan naar een courant die „Italia" heet,
n:et met zekerheid worden vastgesteld. Aan het is daar niet in geslaagd, maar heeft niettemin
Vaticaan verklaart men, dat de gezondheids
toestand van Pius X zeer gewoon is en dat,
wanneer het Consistorie niet zoo spoedig wordt
gehouden als wel verondersteld werd, men dat
moet toeschrijven aan een buitengewone voor
zichtigheid, om den Paus niet bloot te stellen
aan de temperatuur in de „loges", die allicht
kouder zou zijn, dan die in de andere nu sterk
verwarmde zalen.
Men ontkent, dat van de opwekkende inspui
tingen een dagelijksche gewoonte wordt ge.
maakt."
In het verhaal van de „Tribuna" herkent
men het weefsel van de „Messaggero" rijkelijk
opgesierd. Met alle soorten van de bewonde
renswaardige voorzichtigheid en van diploma
tiek voorbehoud beweert hij, dat de Paus zich
staande houdt, dank zij de wonderbaarlijke in
spuitingen; aan het geheele betoog weet hij
een quasi-officieel tintje te geven.
Gewed, schreef „La Croix", dat dit bericht
voor meer dan een telegram stof heeft gege
ven, en "dat op den huidigen dag groote Ame-
Het is een even vermakelijk als leerzame
geschiedenis, zegt de N.Tilb.C. Na de verschil- "kaansche bladen sensat oneele meuwsber.ch-
lende sterfgevallen, die het H. Collego hebben i Jen ann hun lezers voortzetten van ongerust-
getroffen, is bij iedereen de gedachte opgeko- J»_«d der Curie, betreffende den gezondheids
men, dat er binnen kortereu of langereu tijd
een consistorie zou worden gehouden. Niemand
weet echter nog wanneer.
Maar enkele reporters lieten het niet bij
deze onvolledige gegevens, die nog geen enkele
aanleiding tot een bericht gaven en distil
leerden een mededeeling om in hun blad te
vermelden.
De „Messaggero" was do eerste, die wist te
vermelden, dat sinds eenige weken de datum
waarop hot consistorie zou worden gehouden,
was vastgesteld en wel op medio Februari. In
dien ,per combinazione" het bericht bewaar
heid was geworden, zou het er wel op geleken
toestand van Z. H. den Paus.
Z. II. Paus X beschouwt deze fantasiën met
een zachte ironie. Aan iemand die hem naar
zijn gezondheid vroeg, atltwoordde hij lachend:
„Ik gevoel mij zeer wel, dank zij de zeer ge
lukkige inspuitingen, die men zich steeds ge
reed houdt mij toe te dienen, op mijn eerste
vraag...." En hij voegde er onmiddellijk aan
toe, en de opmerking Js zeer raaic dat
hij, ongelukkig voor deze berichtjesfabrikan
ten, nooit in zijn geheele leven een inspuiting
had gehad....
Een schrikkelijKe en een niqfle m.'uc,.
In verschillende bladen o.a. ook „Het Volk"
het bericht van het niet bestaande orgaan
vaar bevonden. Het kan er zelfs het volgende
aan toe voegen
„Wij kunnen het Romeinsche blad verzeke
ren, dat de Keizer en de Keizerin op den Ka
tholiekendag met hun geheele Huis tot de Ka
tholieke Kerk zullen overgaan. Het plan be
staat, dat de Paus bij deze gelegenheid zelf te
Munster zal komen om aan de opname van den
Huize Holienzollern in de Katholieke Kerk
door zijne tegenwoordigheid bijzon3eren luis
ter bij te zetten. Over het daarbij in acht te
nemen ceremonieel worden onderwijl tussehen
Berlijn en Rome onderhandelingen gevoerd,
van welk resultaat het afhangt of de Paus te
Munster zal kunnen verschijnen. Berlijn maakt
tot dusvti nog bezwaar daar de Keizer voorals
nog niet te bewegen is, 's Pausen stijgbeugel
vast te houden. Men hoopt echter een uitweg
te vinden."
Zoo kan men alles in „Het Volk" krijgen en
ook in de Wartburg". Vastenavond. Attentie!
Attentie!
R. K. BLINDEN-INSTITUÜT TE GRAVE.
Wij ontvingen het 27en jaarverslag van
het Instituut voor R. K. Blinden te Grave
over 1913.
Het is een lust dit boekje door te blade
ren en dan te zien hoe mooi en heerlijk
zich daar te Grave de Katholieke Charitas
ontplooit, door die ongelukkigen, die nooit
het licht mogen aanschouwen te onderwij
zen in alles, wat hun nuttig kan zijn op
dat zij met kennis en vaardigheid, in dit
Instituut opgedaan, toegerust nuttig kun
nen werkzaam zijn in de maatschappij.
Het is wel eigenaardig dat deze heer
lijke instelling blijkbaar zoo onbekend is
bij onze tegenstanders, dat bij de behande
ling der begrooting in de Tweede Kamer,
de aandacht van den minister gevestigd
moest worden op het degelijke onderwijs,
dat de blinden te Grave genieten.
Zij kunnen er echter weinig aan doen,
die onwetenden, dat zij zoo bevooroordeeld
zijn, zegt de N. T. O. Zij vernemen slechts
laster en onwaarheid omtrent de katholie
lieken, bijvoorbeeld, terwijl het vele, dat de
onzen tot stand brengen niet door hen wordt
opgemerkt. Daarom is het goed wij heb
ben dat reeds meer gezegd dat wij het
licht niet onder de korenmaat houden. Het
moet integendeel boven op den kandelaar.
En bijgevolg is het nuttig om op een jaar
verslag als dat van het R. K. Blindenin
stituut de aandacht te vestigen.
Ook omdat het liefdewerk der behoeftige
blinden zoo ruimschoots den steun onzer
katholieke geloofsgenooten waard is.
In het jaarverslag lezen wij dat bijvoor-
beeld in het St. Henricusges.icht 90 blinde»
aanwezig zijn, waarvan het kostgeld, hetz^
geheel, hetzij gedeeltelijk door het Blinden-
fonds wordt betaald. En wanneer meer geld
beschikbaar was, kon dat getal zeer worden
vergroot. Er blijft ook hier dus voor de
katholieke liefdadigheid nog gelegenheid to'
verdienstelijke tusschenkoms..
Het aantal vrouwelijke blinden bedraagt
45; dat der mannelijke 89.
Uitvoerig wordt in liet verslag gespro
ken over de verschillende bezigheden en
de ontspanning der blinden.
Correspondent voor Haarlem van het In
stituut is de heer A. F. H. v. d. Vaart, Jans
straat 73 alhier; voor Beverwijk Mej. M
v. Noort, Schans; voor Heemstede C. A.
Braam; voor Hiilegom Mevr. v. d. Schoot—
Blom, villa „Bloemenheuvee"; voor Hoofd
dorp M. H. Pompe; Castricum; J. Mooij;
Noordwijk J. de Groot Lz.; Overveen en
Bloemendaal Mej. A. M. W. Kouwenhoven;
Sassenheim Mevr. P. v. DeursenHeems-
ker en Mej. M. J. v. Niekerk; Schoten: Mej.
Nelly Rotteveel; Spaarnwoude M. P. Rochx;
Uitgeest B. E. Zurlohe; Vogelenzang: F. G.
Christoffels; Warmond Mej. Helena Papot
en L. I. C. Papot; IJmulden N. J. Zwager;
Zaandam: G. H. Willenborg.
NOORDEE BANK TE ALKMAAR.
Aan het jaarverslag over het 19e boek
jaar uitgebracht door den directeur, den heet
D. C. J. van Dijk, ontleenen wij het vol
gende:
Gok nu weer kau gewezen worden op ge-
stadigen vooruitgang der zaken, Het getal
rekeninghouders nam geregeld toe, de om
zetten der kasrekening en wisselrekening
werden grooter, terwijl niettegenstaande da
slapte der effectenzaken het totaal der ef-
fectencommissies zelfs een nog iets liooger
bedrag aanwijst dan in het voorafgaande
jaar.
Er werd een netto-winst gemaakt van
f 15.302.71. De onroerende eigendommen der
venootschap staan te boek voor f 17.500.
Debiteuren in rekening courant en tegen
accept komen voor tot een gezamenlijk be
drag van f 841.277.75vL Ze zijn meereu*
deels gedekt door hypothecaire zekerheids
borgtocht en officieel genoteerde fondsen.
Het in blanco verstrekt crediet beloopt eet
som van f 92.180, werd slechts tijdelijk toe
gestaan en is verdeeld over 76 posten. Van
verliezen op dit hoofd bleef de vennootschap
dit jaar verschoond.
De eigen fondsen bedragen f 30.017.42. De
deposito's bedragen f 262.775.77 en bestaan
voor het grootste gedeelte uit voor een jaar
vast geplaatste bedragen.
Het reservefonds bedraagt f 19.000 of
ruim 13.50 pet. van het geplaatst kapitaal,
i Voorgesteld wordt als dividend aan aan
deelhouders uit te keeren 6 pet. of f 20 per
geheel aandeel.
DRANKBESTRIJDERS NAAR ROME.
Zooals door Sobriëtas reeds werd bekend ge
maakt, wordt er door de Internationale Ka-
tbolieke Vereeniging' tegen het Alcoholisme
onder leiding van haar Protestor Z. E. Kardi
naal Mercier eene reis naar Rome georgani
seerd, waartoe ook de Nederlaudsche drank-
bestrijdersCsters) zijn uitgenoodigd.
Over deze reis heeft Sobriëtas than3 nadero
mcdeelingen gedaan aan de Besturen der Dio
cesane Bonden
De door de I. K. V. bij Z. H. den Paus aan
gevraagde audiëntie zal plaats hebben tussehen
22 en 30 April.
De reizigers uit de verschillende landen zuL
len dus uiterlijk 21 April te Rome moeten aan
komen.
Roman van Philip Laicus.
26.
„Het spijt mij, freule," gaf deze ten ant
woord, „drie rol heeft niet alleen veel van
verklikken, maar het zou ook eeu inmenging
.ijn in uwe innigere familieaangelegenheden."
„Dat koiuc er niet op aan,", zei Irma, die
hoe langer hoe radder sprak.
„ik verzoek u er om..., ter wille van den
vrede.... het is werkelijk beter, als mijne
ouders te voren een weinig onderricht zijn
omtrent mijn persoon en mijne gebreken....
wanneer ik hun het zeg zouden er misschien
uiaaugename tooneelen uHt volgen; waut weet
o, mijnheer de domeinraad, ik ben niet meer
hei kind, dat klappen krijgt, als het geen
twee Ihaiers bijeengebedeld heeft."
„Maar freule, wat moet dat? Wat gaat mij
dat alles aan!"
„U is met mijn papa bevriend.... Zeg hem,
dat ik bet niet gedoog, wanneer men mij in
mil naeuw thuis wil vervreemden van dat,
het» eik ik tot nu toe bewoonde en liefheb."
„Daar is geen sprake van!"
„U wilt afrekenen met oom Willifred....
heeft de schouders opgehaald! Ja ik heb
dat gezien! Zeg hun, dat ik eerder* al m'n
bloedverwanten verlaat, dan dat het hen ge-
lukke?' zal, één band te verbreken van de
honderden, die mij aan de familie Willifred
verbinden. Hier, m'neer de domeinraad,
hier staat mijn moeder!
De parasol vloog in den eenen hoek, het
handtaschje in den anderen, en Irma zelf aan
den hals van juffrouw Willifred. De houtves
ter knipte weer met z'n vingers, en daarbij
bleef hij het boscli beschouwen, dat zich voor
de ramen onafzienbaar uitstrekte.
De domeinraad bevond zich in pijnlijke ver
legenheid. Hjj krabde ztich niet alleen liet
hoofd, maar veegde ook zijn gouden bril af.
Docli hoe zorgvuldig hij daarmede ook te
werk ging, hij was er veel eerder mee klaar
dan met het vinden van een denkbeeld, om
dezen staat van zaken ook maar tot een
eenigszins bevredigende oplossing te brengen.
Irma wond zich al meer en meer op. „Wan
neer ik de zaak bedaard overweeg
Irma sprak van bedaard overwegen, terwijl
zij van. opgewondenheid haast geen volzin
kon voleinden „dan zoude het 't beste we
zen, dat u nogmaals naar mijn ouders terug-
keerdet en u mijn omstandigheden blootlegdet.
Willen ze mij niet als juffrouw Willifred
zien, dan zou het misschien beter zijn, dat ze
mij maar in 't geheel niet zagen. Ik kan mij
toch niet in die hooge kringen bewegen,",
voegde zij er bij, terwijl zij hare schouders op
trok, wie zou mij zulks hebben moeten lee-
ren! Mijne ouders heb ik niet gekend, door
de voorzorg mijner bloedverwanten kwam ik
bij een koorddanser id de leer en voedde deze
mfi op. Misschien, als ik mij eenige moeite
gaf, zou ik nog op de gespannen koord kun
nen springen of tussehen eieren dansen. Deze
goede menschen hier, die nu hun kostgeld
met interest, zullen terue* ontvangen, hebben
mij nog van allerlei geleerd: ik kan wasschen,
strijken, naaien, boenen, schrobben, schuren,
koken, lezen, schrijven0> ai6 juffrouw
Willifred zou ik mijn post zeer goed vervul
lenmaar hoe moet ik mij als freule von
Helmberg, als baronsdochter gedragen!!
M'n waarde heer domeinraad, weet u, wat
het beste is!Gaat u maar alleen; i lc blijf
hier!.
Eu nu nam zij inderdaad bedaard baren
hoed af. Deze wending van het gesprek, deze
verandering van toon had haar de heele ge
schiedenis in een zoo te zeggen belachelijk
licht doen zien.
„Dat zal ik ook inderdaad doen," zeide de
domeinraad, die nu eindelijk ook boos werd,
wanneer niet de houtvester met een beslist
woord aan dit verzet een einde maakte. Uit
pure dienstvaardigheid om den baron von
Helmberg een genoegen te doen, heb ik een
taak op mij genoemen, waarvan ik kon ver
wachten, dat alle partijen over de uitvoering
zouden tevreden zijmls zulks niet het geval,
dan gaat de zaak mij verder niets aan. Mij-
nentwege blijft ge hier of ge gaat mee. Ik ga
vertrekken."
„Ik heb het u immers reeds gezegd: ik blijf
hier; reis gerust af!'
j De gehechtheid van Irma beviel den hout-
vester zeer. Toch was hij niet van plan, Irma
af te houden van haren terugkeer naar het
ouderlijk huis. Hij had zulks in lange, smar
telijke uren wel overlegd en zijn gemoed stond
onder de heerschappij van zijn verstand. Nu
was het oogenblik aangebroken om tussehen
beide te komen en de houtvester aarzelde
niet en zijn gelaat vertoonde weder opnieuw
*den weemoedigen ernst, welke de natuurlijke
uitdrukking van zijn uitwendige gevoelens
was.
„Zet je hoed weer op, Irma", zeide hij kalm
en bedaard, „je zult je aan de hoede van de
zen heer toevertrouwen en m'neer de domein
raad zal u naar uw ouders brengen."
Irma keek den houtvester met verwijtenden
blik aan; hare oogen vulden zich met tranen.
„Ge jaagt me weg!" sprak zij met half ver
stikte stem.
De houtvester trad op haar toe en greep
hare beide handen. „Het zou me zeer hebben
gedaan, kindlief, wanneer je koel uit dit huis
waart vertrokken, dat je zoo lang een toe
vlucht bood. Het doet je zeer, erg zeer, jou
en ons anderen niet minder; en dat de een
de smart des anderen ziet, zulks lenigt de
zijne. Maar het is je plicht, de roepstem van
je ouders te volgen, en wii mogen daarom
niet vragen of dat grieft, je moet. Je gaat
echter niet heen zonder troost. Dezelfde we
gen, welke van hier naar het huis uwer
ouders voeren, leiden ook van daar hierheen.
Maak eens kennis met je nieuwen stand. Ge
voelt ge u ginds ongelukkigwelnu Irma,
je bent geen slavin, over eenige jaren ben je
volkomen meesteresse over je besluiten; je
ouders verkeeren niet in een staat, dat ze je
hulp behoeven. En wanneer ge u dan geluk
kiger bier voelt, wat belet je, hierheen te
komen!"
I „Oom Willifred!" gaf Irma op smeekenden
toon ten antwoord. „Ik ben gelukkig genoeg!
Ik wil hier blijven!"
„Dat is nu niet mogelijk, kind! Het is je
plicht, aan de roepstem van je ouders te go-
j hoorzamen, en die plicht houdt eerst dhn op,
'wanneer het je voor God en je geweten dui
delijk is, dat je ouders van plan zijn je geluk
op te offeren aan een gril. Kom dan naar
den houtvester van Hohenwalden, Irma; je
zult zijn huis open en zijn hart warm vinden.
Maar nu.... ga!"
j Bij de laatste woorden was de stem van
den houtvester schielijk buitengewoon leedet
geworden. Hjj keerde zich af en begaf zich
naar de zijkamer.
„Vertrek, kind", zeide juffrouw Willifred
kalmeerend. „Oom heeft het gezegd, zóó is
het 't hoste."
Zonder iets te zeggen nam Irma haren hoed
en zette dien op.
„Daar ligt nog de omslag met het vermo
gen van Irma", zeide de domeinraad.
„Laat dat maar stil liggen," zei Irma op
de lippen bijtend; oom Willifred kan dat voor
me bewaren, totdat ik weer thuiskom."
j Eenige minuten later rolde het rijtuig heen.
Juffrouw Willifred stond aan de poort met
haar zakdoek te wuiven, tot het rijtuig deD
hoek omsloeg. Toen trad zij luid snikkend in
huis. Zij vond haren man, die niet meer te
voorschijn gekomen was, voor ziin schrijftafel
zitten, met het voorhoofd op beide vuisten
steunend. Toen juffrouw Willifred binnen
trad, keek hij haar met ontstelden blik aan.
„Ach, je weent, Marie! Je hebt gelijk, een
dierbaar kind van ons is heden gestorven!
Wie had dat kunnen denken, toen zij be
bloed, gewond en ontdaan bij ons kwam, nu
I tien jaar geleden, dat het eenmaal zóó ledig
zou zijn, wanneer ze weder vertrok!"
En opnieuw viel zijn hoofd op beide vuis
ten, en hij hervatte zijn mijmering.
(Wordt vervolgd.)
