Nieuwe Haard. Courant.
Posterijen en Telegrafie,
Rechtszaken.
Landbouw en Vissc erij.
OVER HET PAARDJE GETILD.
Vertrouwd Fnomsch dienstper
soneel krijnt u he? best door een
advertentie in de
Lener en V nnt.
dertijd aangeraden om paraffine te gebruiken
voor de impregnatie, waarna de stof daarmede
in de gevangenis te Soerabaja werd bewerkt.
De heer Van Zijp had echter gehoopt, dat de
paraffine, welke als afvalproduct niet gebruikt
wordt en slechts 3% cent per kilo zou kosten,
aan het doel zou beantwoorden, evenals de aan
vankelijk gebezigde van dertig cent de kilo.
Dat viel echter tegen, daar de afval-paraf-
fine, bekend onderd en naam van waxresidu,
door de zalfconsistentie alleen in aanmerking
kon komen wanneer het smeltpunt omhoog kon
worden gebracht door toevoeging van een
andere stof, die evenals parafine het karak
ter draagt van niet door zwaveldampen te wor
den aangetast.
In asrv alt heeft de- heer Van Zijp deze stof
gevonden: door menging met waxresidu ver
kreeg hii een keurig impregnatiemiddel, van
slechts vijf cent de kilo. waardoor den lande
ren voordeeltje is bezorgd van een groote vijf
tig duizend rwdden. aannemende, tenminste dat
het geraamde aantal aan te maken zeilen van
vi'"T dn 'zend inderdaad voldoende zal bliiken.
De heer Vis, eveneens te Malang, maakte
voor d'o bewerking een eenvoudig en practisch
t-wstol. De proef werd hüsrewoond door den
e-Vf.tpu+-rpsidpnt. epnige doktoren, de heeren
Vis en Van 7,ür> en door den directeur van de
"•-van pen is te »Soerabaja. alwaar de impreg-
ratie in het groot op deze wijze zal worden
voortgezet.
D" heer Van 7h°n heeft zich hierdoor belan-
a 'nas zrer verdienstelijk gemaakt voor de
-''-estrnding.
Fr is on het oogenhlik reeds een flink aantal
-1 Horen ho'ig dp ppstgehiedpn af te reizen en
vaar wosrelvk hulti te verschaffen. Die medi-
sntn hulp beperkt zieh niet alleen tot de pest,
r-nar tot alle mngelëke mankementen-, zelfs
v ondjes en dergelijke. Men bereikt daardoor het
resultaat, dat de bevolking vertrouwen in den
wfdischen dienst gaat stellen, wat weer aan
1 H onvol gen van de voorgeschreven hygiëni
sche maatregelen ten goede komt. De eenige,
d;o hij al dat gome.F ,;neer niet welvaart, is de
militaire aoptheker ter plaatse, die het werk
biina niet meer af kan. aangezien hij er geen
mnnetje hulp bij heeft gekregen. Vermoede
lijk is aan hem niet gedacht, want om het geld
behoeft men het. niet te laten; bij al die duizen
den kan er nog best een assistent-apotheker af
dan wel een toelage voor meerder werk!
Ik hoorde laatst een paar opmerkingen,
waarmede de medische dienst wellicht zijn
voordeel kan doen.
In de eerste plaats moet het voorkomen, dat
inwoners tegen een kleine vergoeding (een om-
kooperij dus!) gewaarschuwd worden, wanneer
hun huis aan de beurt is voor ontzwaveling.
Dan halen ze er te voren al hun hebben en hou
den uit! Wat niet de bedoeling kan zijn. want
in die InlanJsche hebberus en houdens schuilen
ratten en andere ongedierte.
Voorts worden bij een automobielhandelaar
ter plaatse maanaelijksehe rekeningen opge
maakt van een kleine zestienhonderd gulden
per tuffenden dokterDat is werkelijk te gek
in een paar maanden heeft het gouvernement
er op die manier eigen auto's uitgeklopt, als
men daarmede ophoudt, en zelf auto's aan
schaft.
De ambulances 3 en 4, die het Nederlandsche
Roode Kruis naar Indië zal uitzenden, zijn
samengesteld als volgt:
Ambulance no. 3: zuster H. van Harreveld,
hoofdverpleegster; zuster H. Karssen, ver
pleegster; zuster P. C. Nieuwaal, verpleegster.
Ambulance no. 4: zuster G. Joon, hoofdver
pleegster; zuster A. E. M. Kurtz, verpleegster;
zuster A. M. E. Monsees, verpleegster.
Het vertrek is bepaald op 14 Juli a.s. met
den trein van 4,22 nam. per Staatsspoor nit
Deu Haag om te Genua scheep te gaan op de
„Rembrandt."
De „Standaard" schrijft, heel juist gezien,
liet- volgende:
Keer op keer schiet in de Tweede Kamer het
lid Schaper uit, en steekt als ehn muskiet.
Wie dan geraakt is, steekt terug. Zoo nu
weer Minister Treub.
Nu kan 't geen kwaad, dat de heer Schaper
een enkel maal een steek terug krijgt. Die van
Dr. Beumer was kortelijks nog terdege raak.
Maar toch moet men niet te zeer van die
muskietsteekjes notitie nemen.
Vanzelf is de heer Schaper over het paard
getild.
Almeer krijgen we thans ook onder de So-
tegenwoordrgheid van geest had verharen,
gaf nu hevel de sloepen in zee to brengen,
aan welk bevel zoo goed mogelijk voldaan
werd. Hij zelf bestuurde al de bewegingen,
voor eene te groote overhaasting die hij zulke
gelegenheden over het algemeen heerseht
en zoo noodlottig is, en verliet bet laatst van
allen hef zinkende «chip. Het was hoog tijd,
want weldra zag men het zinkende vaartuig
met al hetgeen het bevatte in de diepte weg
zinken. Intusschen lagen vele schepelingen
half bewusteloos, in de boot uitgestrekt,
waarover de stuurman het bevel voerde. Ful-
eo en Walter hadden elke eene roeispaan
gegrepen, en roeiden zoo goed het hunne ver
moeide krachten toelieten, voort. Zoo had
men reeds een groot eind afgelegd, en menig
maal op het punt gestaan door de golven
verzwolgen te worden, toen men op eenigen
afstand de kust ontdekte, die zich met hare
kale en steile oevers aan het oog vertoon
de. De 6tunrman echter goed met do kust
hekend wist maar al te wel, dat indien zij
vaartuig op een der rotsen stootte, die zich
ver in zee uitstrekten, de bemanning dan red
deloos verloren was. Hij deed dus zijn best,
om van de kust af te honden, en de boot ten
andere richting te geven, maar zijne pogin
gen werden door de woedende zee en den he-
vigen wind verijdeld. Pijlsnel gleed hei
vaartuig'immer voorwaarts, en ten speelhal
der golven werd het met onstuimigheid naar
het heiüooze strand gezweept. In het mid
den der branding gekomen, werd het onder
een vreeselijk geraas nit elkander geslagen
ino:i hoorde een luiden hartversehenrenden
r die echter in den storm verloren ging en
ics was afgeloooen
ciaal-democraten de heeren advocaten aan 't
woord, van Troelstra tot Mendels. Maar oor
spronkelijk mocht dat eigenlijk niet. De So
ciaal-democratische woordvoerders moesten
liefst gewezen arbeiders zijn. Heusch gëwezen
werklieden. Selfmade men. Zoo niets geen
producten van de Academie.
Zoo'n man nu, is ook de heer Schaper, en hij
is 't met eere.
Hij is een van die verschijningen uit het la
gere volksleven, waarop ge met aangenaam
heid het oog richt, en u afvraagt, hoe komt
hij er aan.
Dit genre nu brengt vanzelf mee, dat wie er
in gebenedijd is, zichzelf geducht gaat voelen.
En niet lang meer, of dan wordt men over het
paardje getild.
En ook leidt dit er vanzelf toe, dat men
zekere manieren van scherpheid en grofheid
uit zijn vroegere leven in zijn nieuwe carrière
meebrengt. En hoe brutaler een sociaal-demo
craat dit dan tegenover een bourgeois doet,
hoe harder alles in den kring van zijn vrienden
in de handen klapt.
Doch juist daarom neme men hier niet te
veel notitie van.
Geen gezonder medicijn voor den heer Scha
per, dan dat hij van lieverlede zelf gaat mer
ken, dat hooger cultuur over zulke stoppels in
het gras, zonder er notitie van te nemen, heen-
glüdt.
Is hij daar eenmaal achter, dan is hij ge
nezen.
De kerkbrand te Streefkerk. De Gemeen
teraad van Streefkerk heeft naar de Ned.
meldt, besloten, deu onlangs afgebranden toren
in denzelfden stijl op te bouwen.
Een flinke steur. Het gelukte vissehers
der Maasvisscherij te Well (onder Ammerzo-
den) een steur te bemachtigen, die niet minder
dan 2.40 M. lang was en naar schatting zeker
'n gewicht van phm. 250 pond bereikte.
Voorzeker een buitenkansje, te meer, als men
weet dat thans de prijs varieert tnsschen de 70
a 75 cent per pond.
Afgedankt. Ter hoogte van de Vondelin
genplaat tegenover Vlaardingen lag een reus
achtig Engelsch oorlogsschip, waarvan de Ne-
derlandsche driekleur wapperde. Een inder
daad verrassend schouwspel. Op de vraag wat
er met dit schip is, kan het N. v. h. N. het vol
gende antwoordenDezer dagen is de „Resolu
tion" zoo heet het vaartuig door de twee
grootste sleepbooteu van de internationale ver
maarde firma L. Smit en Co. van uit de En-
gelsche oorlogshaven Portsmouth naar zijn
tegenwoordige ligplaats overgebracht. Daar ligt
het nu, eenzaam en verlaten, afwachtend zijn
droevig lot, want de Resolution, behoorende tot
de Royal Souvereign klasse, in 1892 door Pal
mers' shipbuilding and iron Co. gebouwd voor
35.160 pd. st., met 'n waterverplaatsing van
14.150 Ion, een lengte van 410, een breedte van
75 en een diepte van ruim 40 Eng. voet, met
een machinekracht van 13.000 I. P. K. en een
snelheid van 7% knoop, zal, na voldoende afta
keling om de Willemsbrug in Rotterdam te
kunnen passeeren, naar Hendrik Ido Ambacht
gesleept worden, om daar op de werf van den
heer Frank Rijsdijk gesloopt te worden. Het
schip, dat er nog zoo prachtig, luxueus en so-
lied uitziet, wordt afgedankt, omdat de ge-
vechtswaarde voor een modernen zeeoorlog te
gering is. Op bovengenoemde werf zijn reeds
meerdere oorlogsbodems van verschillende na
tionaliteit-afgemaakt, maar ditmaal is het er
een van buitengewone groote, terwijl, behalve
dat de bewapening is weggenomen, alles aan
het schip intact is gelaten. Het is den slooper
te doen om de metalen, waarvan het een over
weldigenden overvloed bevat. Men heeft er.dan
ook nog al een slordig duitje voor moeten beta
len.
Een bouwverordening ongeldig. Een in
woner van Hilversum stond Zaterdag voor het
kantongerecht aldaar terecht wegens overtre
ding der bouwverordening. De ambtenaar van
het O. M. achtte het ten laste gelegde wettig
en overtuigend bewezen, doch eischte ontslag
Walter, d:e reeds te voren het onheil voor
zien had, en meesterlijk de zwemkunst ver
stond, had terstond zijn maatregelen geno
men, en zijn meester geen oogenhlik uit het
oog verloren. Toen de boot verbrijzeld werd,
had hij zich aan zijn vriend vastgeklemd en
hem gebeden geen moed te verliezen. Fuleo,
die door de groote inspanning, die verschei
dene uren geduurd had, geheel verzwakt was,
deed veel moeite, om tegen het woedende ele
ment te kampen. Telkens werden heiden
echter teruggeslagen en Fulco geraakte zoo
uitgeput, dat hij bijna in wezen looze toestand
geraakte. Ook Walter's reuzenkrachten
spoeden ten einde, en deze gevoelde voor het
eerst eene bevreesdheid, die hem geheel on
bekend wa.s. Hij vermande zieh echter, riep
nogmaals al zijne krachten te hulpen, en
eindelijk mocht het hem gelukken, na vele
kneuzingen en wonden hekomen te hebben,
de branding door te worstelen, en met zijnen
dierbaren last, bijna stervend het strand te
bereiken. Hier zonk hij in elkander, en gaf
geen blijk van leven meer.
De strandbewoners, die hii 'den storm in
menigte naar den oever waren gesneld, om
hunne ongelukkige patuurgenooten de be
hulpzame hand te bieden, hadden Walter's
worsteling gadegeslagen, zonder echter fti
staat te zijn, iets tot de redding dier mannen
bij te dragen. Onmiddellijk toen Whiter de
kust bereikt had, waren zij toegesneld, en
een man met een eerbiedwaardig^ gelaat,
wiens grijzen lokken fladderend om zijn hoofd
zwierden, gaf hevel beide mannen naar zijn
woning te vervoeren. In die woning waren
zij het voorwerp der teederste zorgen, en
hadden aan d'ie trouwe verpleging het be-
van rechtsvervolging op grond van het feit, dat
genoemde verordening door haar wijze van af
kondiging voldoet noch aan het voorschrift van
art. 173 der gemeentewet, noch aan dat van
art. 1 van het Kon. Besluit van 28 Juli 1902
(Stbl. no. 160) en daarom buiten toepassing
moet bljjven.
Ter toelichting diene, dat de Hooge Raad hij
arrest van 6 Januari 1914 een inwoner van Bar-
singerhorn, die door den kantonrechter en in
hooger beroep door de Rechtbank, was veroor
deeld wegens overtreding van de bouwveror
dening dier gemeente, ontsloeg van alle rechts
vervolging, omdat, naar de meening van den
Hoogen Raad, deze verordening buiten toe
passing moet blijven om bovengenoemde rede
nen.
De Ililversumsche Bouwverordening is naar
het Hbld. hierbij aanmerkt, op dezelfde wjjze
afgekondigd als die in Barsingerhorn.
Bah! Op de deur van een heerenhuis
te Leiden, aldus schrijft L. D. bewoond door
een dame, aan een onzer vriendelijke kaden,
wordt, zooals meer te doen gebruikelijk is,
wanneer een der huisgenooten ernstig krank
nederlegt. verzocht met bevende hand
g i'hrev: a- om, wegens ziekte, niet te
bellen, maar zoo noodig, „dan hier aan de
bus zacht te klepperen." Dit laatste is iets
nieuws.
Aan dat verzoek wordt natuurlijk vol
daan.
Toch kan eLkeen het maar niet over zich
krijgen heen of voorbij te gaan zonder te
vragen wien deze teedere voorzorgsmaat
regelen gelden. En daarom informeert deze
en gene, melkboer, slager, bakker, kruide
nier, fruitverkoóper, dienstmeisje, loop
knecht, enz., enz,, aan wie zij maar zien,
naar den of de zieke; ernstig, meelijdend,
eerbiedig haast.
Wie er zoo ziek is?Joopie, de hond!
Maar de zieke wordt goed verpleegd en
een knappen dokter is de behandeling op
gedragen.
Niet hellen! Klepperen, maarzacht,
héél zacht s.v.p., met de klep van de bus;
want Joopie is ziek!
Uit een boom gevallen. Te Rotterdam
vielen twee jongens uit eën boom, doordat
de tak, waarop zij zaten, afbrak. Een van
hen is aan de ernstige verwondingen die hij
kreeg overleden, de andere ontving een
hoofdwond.
In brand. In de olicfabriek van de
de N. V. De Schie aan de Westerkade te
Schiedam geraakte van den werkman De
Koning het sloofje, dat doortrokken was
van olie en vet, in brand. Door vlammen
omringd sprong de man in d eWesterha-
ven. Hij werd er spoedig uitgehaald en naar
het ziekenhuis vervoerd, waar zijn toestand
hoogst ernstig bleek.
Boefjes. Dezer dagen deed een con-
fectiefabrikant in de Warmoesstraat te Am
sterdam, zooals het A. H. bericht, aangifte,
dat een vrij dure mantel op onverklaarbare
wijze uit zijn magazijn was verdwenen. Het
onderzoek, dat door de politie werd inge
steld, bracht al spoedig aan het licht dat
een 16-jarig magazijnbediende wel wist waar
de- mantel was gebleven. De jongen werd
aan een verhoor onderworpen en al spoedig!
bekende hij üïêt aMWFWh mantel, Welken
depatroom reeds miste, doch ook nog een
zestal andere te hebben verduisterd. Om de
goederen ten gelde te maken, had hij de
medewerking van een drietal „vrienden",
van wie de oudste 23 jaar. Deze „vrien
den", die allen reeds meerdere malen met
de politie in aanraking kwamen, bepaalden
er zich zelfs niet toe de mantels te ver-
koopen, maar spoörden den jongen magazijn
bediende aan steeds weder nieuwe buit te
bemachtigen. Voor een prikje werden de
mantels verkocht aan juffrouwen, die ambts
halve gaarne mooi zijn.
De jongelui zijn secuur opgeborgen.
Een rijke arme. In de gemeente Smal-
lingerland overleed een oud vrouwtje, dat
zeer schraal leefde, omdat ze weinig inkom
sten had. De erfgenamen vonden nu in het
bedstroo f 14.000 aan papieren.
Gemoedelijk. Men schrijft aan de Tijd:
Voor een paar jaar heeft in uw blad eens
een aardig verhaal gestaan van een onzer
Noordbrabantsche tramlijnen, waarop het
nog aartsigemoedelijk toeging, zóó zelfs, dat
bij zekere gelegenheid, toen het geheele
trampersoneel bij een wisselplaats eens een
gezellig praatje ging maken met de bewo
ners eener boerderij, een paar passagiers,
die met de behandeling van een locomotief
en ook met geldophalen best vertrouwd wa
ren, met den trein er vandoor gingen en het
spul tot zijn einddoel brachten.
Hoe vriendschappelijk het nog op som
mige plaatsen gaan kan bleek dezer dagen
nabij Tilburg. In de wijk Hasselt loopen
Tlr IMP Ill Mill
houd huns levens te danken. Het duurde ech
ter geruimen tijd eer zij weder hunne krach
ten terug hadden bekomen, en zij er aan den
ken konden het gastvrije dak van den pastoor,
waar zij verzorgd waren geworden, te verla
ten.
Met tranen in de oogen namen zii afscheid
vanden waardigen man, die echter van geen
dank wilden liooren, en steeds herhaalde dat
het-zijn plicht was, mannen die hun leven
voor hunne godsdienst gewaagd hadden, te
ondersteunen. En met welke liefde had hij
zich niet van dien plicht gekweten, hij de een
voudige herder, die in het midden zijner arme
kinderen woonde; die evenals zij slechts be-
kommervol kon leven, en toch van het wei
nige dat hij bezat, nog aan den lijdenden
broeder mededeelde. Rijk bemiddeld tocti was
hij in het dorp gekomen, dat te arm was om
een eigen herder te onderhonden. Kerk, wees
huis, armenhuis, alles had hij tot 6tand ge
bracht, en eerst toen zijn eFtene mm delen
geheel uitgeput waren, had hij zijn toevlucht
tot de openbare liefdadighe.d genomen. Ar
moede hij anderen te moeten zien, was een
vlijmend zwaard dat hem door het Ihart ging,
maar de armoede, die in zijn eigen woning
heerschte was hem dubbel welkom. De
mannen, vrouwen en kinderen van het dorp
naderde hem steeds met de grootste liefde.
Geen huishouden was er of hii had er tranen
gedroogd, geen ongelukkige riep tevergeefs
2ün hijstand in. En als de arme vtesehers in
zee waren, om door hun noesten en gevaar
lijken arbeid, het brood voor vrouw en kin
deren te verdienen, en de stormwind dan
hoos en dreigend eensklaps losbarstte, dan
werd het klokje van de vriendelijke dorps-
daar twee stoomtramlijnen, die van Breda
Oosterhout en die van de Langstraat in
elkaar. Een der avondlreinen van Ooster
hout komende en die te Tilburg moet aan
sluiten op den trein naar Venlo mag den
weg niet ten einde brengen of de ongeveer
gelijk aan het verbindingspunt komende
Langstraatsche trein moet voorbij wezen.
Nu komt de Oosterhoutsche, die veel óp-
onthoud had gehad, aanstoomen en daar de
Langstraatsche in geen velden of wegen te
zien is, wordt de machine stop gezet en
gaat men geduldig wachten totdat de Lang
straat arriveert.
Het treinpersoneel bedenkt evenwel, dat
er wel eens passagiers kunnen zijn, dienaar
Venlo moeten en stelt deswege een onder
zoek in en ja, daar moeten er velen naar
Venlo. „Nou, maar dan zou ik u ernstig
raden uit te stappen en te gaan loopen.
Want als de Langstraatsche niet gauw komt,
zijt ge loopende veel eerde raan het sta
tion dan wanneer ge blijft wachten."
Met zulk een vriendelijke waarschuwing
doet men natuurlijk zijn voordeel. Een groot
aantal passagiers stapte uit en vervolgde
den weg met de apostelpaarden. De blijvers
waren toen getuigen van een vroolijk too-
neel.
Arriveerde toch een veldwachter, een
diender of zoo iets en knoopte een praatje
aan met het wachtende trampersoneel. Al
pratende kwam het van het eene onderwerp
op het andere en spoedig was de oorzaak
van het wachten het onderwerp van ge
sprek. Maar nauwelijks had de dienaar van
Hermandad vernomen, dat men op den Lan-
gestraatschen trein wachtte of hij lichtte
in met een: „Wablief? Die is allang ge
passeerd."
Toen ging het dadelijk voort naar Til
burg, waar de voetgangers reeds waren aan
gekomen en werkelijk den Venlosche nog
te pakken hadden gekregen.
VAN ELDERS.
AANVARING „SWIFT" EN „ZEELEEUW"
In zijn laatst gehouden zitting heeft de Raad
voor de Scheepvaart een onderzoek ingesteld
naar de aanvaring op de Noordzee in den
nacht van 23 op '24 April jl. tusschen de
stoomtrawlers „Swift" Y M I (reederij Stoom-
visscherij Mij. Swift") en de „Zeeleeuw"
Y M 29 (reederij Stoomvissoherij Mij. „Dog-
gersbank", beide te IJmuiden.
Aan schipper N. van Pel, van de „Zee
leeuw", als getuige gehoord, is niet geëxa
mineerd, maar vaart reeds 61/2 jaar.
Hij was met een paar anderen aan dek.
Men was visschende. Te 11.30 werden de net
ten gehaald. Er waren vele schepen in de
ouurt; het meest nabij, docli op pl.m. 800 M.
de „Swift".
Toen hij de netten uitgooide, was getuige
aan liet roer; de andere mannen waren aan
de winch. Op de brug zijnde, zag get. dat de
afstand van het andere schip pl.m. 600 M.
was, maar zag tevens, dat een van de touwen
lossprong.
Hij ging van de brug af om te zien of de
andere mannen, die wat vreemd aan boord
waren, goed aan de winch werkten en liet
zich op de brug vervangen.
Aan den matroos Zwart gaf getuige last
W. N. W.-koers to houden. Na pl.m. 6 minu
ten hoorde getuige roepen: „Schipper, hij
zet op ons aanl" Toen zag hij van het andere
schip beide witte vuren en bevat: „Stoppen!"
Dit geschiedde terstond. Hij ging naar achte
ren en liet roer en koers behouden zooals
zij waren. Doch de aanvaring volgde.
De schade was niet belangrijk, alleen was
de verschansing ietwat beschadigd en heti
block, dat dus nogal loszat en daardoor wat
water was binnengeloopen. De schade was
zoo gering, dat na de aanvaring nog twee da
gen kon worden doorgevischt.
De oorzaak van het ongeval zal volgens get.
daarin gelegen zijn, dat het andere schip voor
hem over wilde. Wel ware het misschien niet
geschied, indien hij niet van de brug had moe
ten gaan. Maar hij had geen idee, dat het an
dere schip zulk een wending zou nemén.
Hierna werd door den raad een onderzoek
ingesteld in zake de klacht door den hoofd
inspecteur voor de scheepvaart ingediend te
gen O. Glas, schipper van genoemde „Y. M.
I", in verband met deze zaak.
De voorzitter, den schipper er op wijzende,
dat in geval van schorsing dit een schade van
f 80 'smaands voor hem beteekenen zou,
drukt hem op het hart, de wetten aan boord
te handhaven.
De Raad zal later uitspraak doen.
FAILLISSEMENTEN.
Failliet verklaard:
27 Mei. O. M. Noordendorp, bakker, En
schedé.
p—""thuugMi
kerk geluid; vrouwen en grijsaards stroom
den dan kerkwaarts, schaarden zich om den
grijzen priester en voor ,het beeld der H.
Maagd, de sterre der zee neclergekniekl,
smeekten zij daar die beminnelijke moeder,
door den mond van hunnen herder, om de
voorspraak te wezen van hen, die mogelijk
hun (Eerbare betrekkingen niet weder zon
den zien. E11 had de zee soms eenige affers
geëischt, waren vrouw en kinderen van hun
nen steun beroofd, de priester^ stond hun ter
zijde, en wees met een traan in het oog ten
hemel, om de achtergeblevene de plaats aan
te wijzen, waar de lieveling aan liun hart
ontscheurd, hen met ongeduld verbeidde.
Geen wonder dus dat Fulco en Walter, die
op hunne wandelingen de gesprekken gehoord
hadden, waarvan de priester immer het ge
liefkoosd voorwerp was, zich met weemoed
verwijderden. Zelfs op [het oogenhlik van
hun vertrek toen Fuleo schroomvallig zijne
geldverlegenheid te kennen gaf, had de edele
man een lederen zakje te voorschijn gehaald,
en den inhoud ervan op tafel uitgeschud. Dit
is alles, had hij op vriendelijken toon gezegd,
wat ik bezit, maar neem het mede, mijne
armen moeten dan maar een weinig geduld
hebben; had ik meer ik zou het u gaarne ge
ven, stel n thans met dit weinig tevreden.
Hierop had hij heide pongelingen zijn zegen
en den broederkus gegeven, en had toen zijn
woning verlaten, om zich weder naar deze
of gene hut te hegeven, waar men met on
geduld zijne komst tegemoet zag.
De vrienden hadden hierop hel gehucht
vaarwel gezegd, en in de eeTste stad, die zij
bereikten, had Fuleo, die wist dat zich daar
een edelman bevond, die met, zijn vader goed
28 Mei. A. Blonk, loodgieter en rijwielhan
delaar, Alphen ajl. Rijn.
P. J. van Drunen, zonder beroep, 's-Gra-
venhage, Valkenboschkade 1.
29 Mei. P. Roijers, koffiehuishouder, Rotter
dam, Oostmolenstraat 29.
Geëindigd: door het verbindend worden der
uitdeelingslijst de faillissementen: D. Engels,
verver, laatst binnen Nederland wonende te
Terapel, thans zonder bekende woon- of ver
blijfplaats; J. F. W. Wesselman, rijwielhan
delaar te Utrecht; de nalatenschap W. Moer
man, in leven metselaar te Nieuw Helvoet,
Opgeheven: het faillissement J. H. Büch-
ner, zonder beroep, 's Gravenhage.
OPLEIDINGSSCHOOL VOOR
SURNUMERAIRS.
De opleidingsschool voor surnumerairs, die
bestemd zijn voor den rang van commies,
hoofdcommies en de hoogere rangen bij den
Ned.-Indischen post-, telegraaf- en telefoon
dienst, zal waarschijnlijk te Leiden worden ge
vestigd. Het leerplan zal omvatten theorie en
praktijk van de posterijen en telegrafie in den
meest uitgebreiden zin, aardrijkskunde, be
paaldelijk van Nederl.-Tndië en Maleisch. De
cursus zal, zooals reeds vroeger is gemeld,
met inbegrip van 7 maanden practische op
leiding 23/4 jaar duren.
GROOT TENUE.
Thans is bepaald dat bij de infanterie aan ae
miliciens van de voorjaarsploeg 1914, sedert
Januari onder de wapenen, de tuniek groote
tenue of korte jas moet worden uitgereikt.
Ter voorkoming ven het aanmaken van
nieuwe tunieken groote tenue heeft de min.
van oorlog bepaald, dat ïn de eerste plaats
getracht moet worden korte jassen voor de
groote tenue te doen verstrekken, desver-
eischt nadat deze zoo noodig en mogelijk uit
den voorraad korte jassen, op de kleeding-
kamers voorhanden, voor gemeld doel geschikt
zijn gemaakt; bij gebreke van korte jassen
of van tunieken groote tenue, moeten worden
verstrekt tunieken klein tenue, voorzien van
schouderbedekkingen groote 'tenue.
(Avondp.)
DE BLEEDING DER ONDEROFFICIEREN.
Toen verleden jaar de betalingen en ver
strekkingen onder verschillende vormen aan
onderofficieren ingetrokken werden en daar
voor in de plaats trad een vaste bezoldiging
per jaar, omvattende het totaal der geldelijke
uitkeeringen, plus de indemniteiten voor in
natura verstrekte levensbehoeften, werd ook
een regeling getroffen ten aanzien der afwik
keling van de rekening-courant tusschen het
Rijk en ieder onderofficier, ter voorziening
van diens uitrusting aan kleeding en schoei
sel.
Naar de meening van belanghebbenden is
bij het samenstellen dezer regeling de billijk
heid uit het oog verloren en hebben dienten
gevolge sommige onderofficieren schade ge
leden.
Dit nadoel trof te meer, omdat niet allo
chefs de nieuwe bepalingen op dezehde wijze
toepasten, zoodat hiér de belangen van het
Rijk, elders die van de onderofficieren werden
behartigd, afhankelijk van het oordeel dei-
officieren, vooral van die der administratie.
In verband met bedoelde ongelijke inter
pretatie, doch voornamelijk tengevolge van de
onbillijk geachte overgangsbepalingen, heeft
het hoofdbestuur van „Ons Belang" zieh in
een van een memorie van toelichting voorzien
adres tot den minister van Oorlog gewend,
met verzoek de aangeduide onereuze bepalin
gen op te heffen en waar ze reeds werden
toegepast, de geleden nadeelen te herstellen.
INVOERRECHTEN IN DUITSCHLAND OP
TUINBOUWPRODUCTEN.
Het Ned. Landbouw-Weekblad heeft on
langs medegedeeld, dat tusschen den Duitschen
Tuinbouwbond en den Bond van Bloemwinke-
liers een compromis is gesloten, en alle be
langhebbenden in den Duitschen tuinbouw nu
dezelfde eisehen stellen met betrekking tot
de te heffen invoerrechten bij de nieuwe han
delsverdragen.
Het lid der Tweede Kamer de hear Ooster-
baan heeft thans naar de N. R. O. mededeelt,
tot den minister van buitenlandsche zaken de
vraag gericht, of de mededeelingen van ge
noemd orgaan juist zijn, en zoo ja, wat de re
geering denkt te doen, om dit dreigende ge
vaar Voor onzen tuinbouw zoo mogelijk af
te wenden.
LJIJ1I I 1 ..I. .tl..
bevriend was, zich het noodige geld kunnen
versohaffen om zijne reis te vervolgen. Uit
die plaats zond hij dan ook den pastoor eene
som geld-s voor zijne geliefde armen, en
spoedde zich nu van zijp vriend Walter ver
gezeld, met een opgeruimd hart, naar zijn
geboorteland.
Van toen af zetten zij hunne reis zonder
verdere hindernissen te ontmoeten voort, en
Fulco berekende reeds dat hij nog slechts
een dag reizens van het ouderlijke dak ver
wijderd was.
Hoe dichter ik de vaderlijke woonstede
nader, zeide Fulco tot Walter, hoe angst-
valllger mijn hart in den boezem slaat. Wal
ter, als ik aan mijn vader denk, wordt ik zoo
kleinmoedig, dan maakt zich een diepe zwaar
moedigheid van mij meester. De vrees be
kruipt mij ol' misschien mijn vaderik
kan en ik durf dit woord niet uitspreken;
ihet zou al te vreeselijk zijn, indien mijn ver
moeden waarheid bevatte!
Zet die pijnigende gedachten ter zijde,
waarde Eulco, wij hebben immers zooveel
reden den Heer voor Zijne goedheid te dan
ken. Uit hoeveel gevaren heeft Hij ons niet
gered! Hoe wonderbaar zij" de wegen, waar
door Hij ons geleid heeft! Neen, geen droe-
vige, maar blijde dagen wachten u in het
kasteel uwer voorvaderen,
i En dat geluk, Walter, zal ik aan u ver
schuldigd zijn. Reeds tweemaal hebt gij ml}
bijna ten koste van uw leven liet mijne gered,
(Wordt vervolgd).
