„Na jaren van scheiding."
ITi TEN L AND.
BINNENLAND.
tie ramp van de „Empress of
Ireland
P
FEUILLETON.
VEitm nderingen.
i:::; v.rv""? *"u upseiogan die
HIEUWE HftflRLE/ASCHE COURANT ™E£«
Voortdurend komen nog tragische berichten
in betreffende deze ontzetttonde zeeramp. Oolsi
de verschillende lezingen, hoe de ramp ge
schied loopen nogal uiteen.
De verklaring van kapitein Andersen.
Een iieuter-tele-gram uit Montreal geeft, bi-
zonderheden uit de verklaring, afgelegd door
kapitein Andersen en andere officieren van
de S tors tad.
De twee schepen zagen elkaar zoo heet
het toen zij nog ver van elkaar waren.
De Empress of Ireland werd gezien aan bak
boordsboeg van de Storstad; haar groen
(stuurboörds-) licht was zichtbaar. Ondei de
ze omstandigheden had de Storstad het recht
li aar weg te vervolgen. De Empress verander
de toen zoo van koers, dat het schip veilig)
kon passeeren. Kort daarop omgaf de mist
eerst de Empress en toen de Storstad. Er wer
den mistseinen gewisseld en de machine van
de Storstad werd onmiddellijk op langzaam
gesteld en toen stil gezet. Haar koers bleef
onveranderd. Er werd aan bakboordsboeg ge
fluit van de Empress gehoord. Daarop weid
liet schip zichtbaar, vlak bij deri bakboords
boeg van de Storstad. Het toonde groen licht
en ging vrij hard vooruit. De Storstad liet de
machine onmiddellijk achteruitslaan en was
reeds gestopt toen de twee schepen elkaar
raakten. Da Storstad, zegt men, had niet
achteruit moeten varen en dus het gat in de
Empress openen. Maar dat heeft, zij ook niet
gedaan. 'Bij de aanvaring werd er op de
Storstad gékommandeerd: machine vooruit!
juist om haar boeg in de Empress te houden
en te beletten, dat er water in doordrong.
Maar de voorwaartsche vaart, die er in de
Empress zat, zwaaide de Storstad om en boog
baar boeg scherp naar bakboord. Vérvolgens
was de Empress uit het gezicht. De Storstad
bleef fluiten. Zij kon echter de Empress niet
vinden totdat het gekerm van de menschen
in het water gehoord werd. De Storstad was
toen niet een mijl ver weg. Het schip was
na de aanvaring niet verder gestoomd. De
Empress ging weg. Kapitein Andersen hoorde
kapitein Kendall na de aanvaring roepen, niet
achteruit te stoomen en antwoordde: Neen, dat
doe ik niet. De Storstad liet al haar booten
te water, ofschoon zij zelf ernstig gevaar
liep te zinken. Do verklaring spreekt ten
stelligste tegen, dat er van de Storstad ge
talmd werd met hulpverleening.
Maandag zijn 188 lijken van passagiers te
Quebec aangebracht. In vele gevallen wast
het moeilijk de lijken te herkennen. Vele wa
ren gewond. Het lijk van een zuigeling werd
door vier mannen als dat van hun kind op-
geëischt.
Onder de passagiers van de Empress of Ire
land waren 143 Skandinaviërs, Zweden,
Finnen, Noren en Denen.
Zondag, nog voor de verklaring van de of
ficieren van de Storstad in Europa bekendi
kon zijn, was men te Kristiania waar
Klaveness, de reeder van het schip, woont
in zeevaartkringen reeds de meening toe
gedaan, dat bij de aanvaring de Storstad stil
lag en de Empress of Ireland in groote vaart
langs den voorsteven van de Storstad is ge
streken. Anders kon men niet verklaren, dat
het stuurboord van de Empress over zoo groo
te lengte van midscheeps naar den achterste
ven, is opengereten. Zoo is het ook met de
Titanic gegaan, toen het schip stootte op den
stilliggenden ijsberg.
De volgende bijzonderheden ontleenen wij
aan de Msb.:
Uit Montreal wordt d.d. 1 Juni aan de „Ti
mes' geseind: kapitein Holdung van het Noor-
sehe kolenséhip „Aklen," heeft aan een ré-
geeringsbeambte de bevindingen meegedeeld
van zijn tweeden officier en den loods, toen
zij de Empress of Ireland op ongeveer der
tig mijlen van de plaats des onlieils voorbij
voeren. De stoomboot „Al-den" stoomde de
St. Laurens op en bevond zich dertig mijlen
van „Father Point", toen de „Empress" ge
signaleerd werd. De loods en de tweede offi
cier stonden op dc commandobrug en zijn
bereid onder cede het volgende to verklaren:
„De Empress of Ireland voer den St. Lau
rens af, toen zij haar op 30 mijlen van Fa
ther Point in liet oog kregen. De Eniprets
naderde de Alden, zonder vasten koers en
wel op zoodanige wijze, dat de loods en de
officier zich ernstig bezorgd maakten.. De
koers van de Empress of Ireland was zoo
veranderlijk, dat men nu eens liet groene
licht, dan weer bet roode zag. De boot voer
zig'-zagsgewijs.
Het ambtelijk onderzoek inzake den ramp
zal 9 Juni beginnen.
Kapitein Tucedie van het oorlogsschip
Essex, die op de plaats des onheils naar lij
ken heeft gezocht, rapporteert, dat het on
mogelijk zal zijn de Empress of Ireland te
lichten. Het wrak levert gevaar op voor de
scheepvaart en men moet het zoo spoedig
mogelijk doen springen.
Droeve bijzonderheden.
In de nabijheid van Rimouski is op de
kust een jonge vrouw gevonden, die onver
staanbare woorden stamelde. Het is een over
levende van de Empress of Ireland, die drie
dagen en nachten op een wrakstuk had rond
gedreven en tenslotte aan land is gespoeld.
De arme vrouw schijnt door de verschrik
kelijke ontberingen krankzinnig te zijn ge
worden.
Vlak bij de levende schipbreukelingen heeft
men ook het lijk gevonden van den beroem
den tooneelspeler Laurence Irving. Het ge
zicht was niet meer te herkennen en de iden
titeit van het lichaam werd vastgesteld dooi
een ring, die zijn initialen droeg.
In een der toegewrongen handen vond men
een stuk kleed, afkomstig waarschijnlijk van
de japon zijner vrouw, die liij bad willen
redden.
Onder de tachtig lijken, welke door de Es
sex zijn opgevischt, is ook bet stoffelijk over
schot van het oud-Lagerhuislid, Sir Henry
Set'on-Karr.
In Rimouski en Quebec, waar de lijken der
slachtoffers begraven worden, spelien zich da
gelijks nog de droefste tooneclen af. Om som
mige kinderlijken, die moeilijk meer te her
kennen zijn, wordt zelfs gevochten. Een man
bijv. herkende onder verschrikkelijke uitroe
pen in het lijk van een tweejarig knaapje,
zijn zoontje Albert, maar een andere man
noemde liet zijn Alfred en zoo ontstond hij
de baar van het kind een pijnlijke strijd.
Op de lijst van den lord mayor van Lon
den voor hulp aan de nagelat enbetrekkingen
der slachtoffers heeft koning Georg getee-
kencl voor 500 pond, de koning.n voor 250.
koningin Alexandra voor 200 en de prins
van Wales voor 250 pond.
De inschrijvingslijst van den burgemeester
van Liverpool bedraagt reeds 15,010 pd. sf.
DE TOESTAND IN ALBANIë.
De heer J M. Sluys, majoor der Albaneeschc
gendarmerie, die Essad pasja gevangen heeft
genomen, is, gelijk wij meldden, hier te lande
aangekomen. Ter kalmeering der gemoederen
(er liepen, zegt het Handelsblad, waaraan wij
het volgende ontleenen, ernstige geruchten, dat
aanslagen op den heer Sluys werden voorbereid,
hoewel deze zelf daaraan nu niet zoo heel veel
waarde schijnt te hechten) hebben de autoritei
ten te Durazzo en ook generaal de Veer het ge-
wenscht geacht den heer Sluys eenigen tijd ver
lof te geven. Het Handelsblad heeft een onder
houd gehad met den heer Sluys, die een uitvoe
rig relaas gaf van de gebeurtenissen te Du
razzo, dat in hoofdzaak klopt met de reeds ont
vangen berichten.
Uit zijn niededeelingen blijkt, dat reeds lan
gen tijd wantrouwen iieerschte tegen Essad
pasja. Uit allerlei kleinigheden bleek, dat deze
het optreden der Nederlandsche gendarmerie
belemmerde. Zoo werd bijv. de munitie voor
Epirus bestemd, niet naar het zuiden gezonden,
maar naar Tirana, een omweg die wel een be-
vreemdenden indruk moest maken; zoo werd de
uitzending van vrijwilligers naar Epirus tegen
gehoudenzoo kwam het voor dat een veertigtal
gendarmen, mannen van Kroja, op zekeren dag
dienst weigerden en deserteerden, een dag nadat
't hoofd dezer lieden met Essad een onderhoud
had gehad.
Dit geschiedde in den tijd dat een oproerige
beweging in de omstreken van Durazzo zich be
gon te openbaren. De aanwijzingen, dat de Jong
Turken daarachter zaten, waren zeer sterk. In
het oosten werkte de Servische propaganda on
der Arif Hikmet, en ook deze beweging breidde
zich geleidelijk naar het westen uit.
De Jong-Turksche beweging werd geleid door
gewezen Turksche officieren. Op zekeren dag
nu kwam het bericht, dat de opstandelingen tot
vlak bij Durazzo waren opgerukt. En te zelfder
tijd werden bij de gendarmerie mededeelingen
ontvangen, dat om het huis van Essad pasja
gewapende lieden rondslopen en dat Essad twee
kisten munitie uit het munitiemagazijn naar zijn
woning had laten brengen.
Majoor Sluys, die met 't bevel over Durazzo
was belast en dus verantwoordelijk was voor
de veiligheid van de stad en van den vorst en
die op grond van verschillende handelingen van
I Essad reeds lang wantrouwen tegen dezen had
opgevat, begreep nu dat niet slechts een vijand
buiten de poort stond, maar dat waarschijnlijk
ook met een vijand in de stad rekening moest
worden gehouden.
Majoor Sluys vertelde dan van zijn woorden
wisseling met Essad pasja over de maatregelen
die getroffen dienden te worden en over de
maatregelen, die getroffen dienden te worden en
over de verwijten, die beiden elkaar deden.
Naar men weet, gaf dit Essad pasja aanlei
ding den vorst ontslag te vragen, als majoor
Sluys niet werd verwijderd.
De vorst, die tot eiken prijs een ministeriëele
crisis wenschte te vermijden, liet daarop ma
joor Sluys door minister Moefid bei verzoeken,
eenigen tijd verlof te nemen. Deze weigerde, hij
zag volstrekt geen reden, verlof te vragen. Later
op den dag werd het verzoek herhaald, met
denzelfden uitslag. Minister Moefid bei deelde
daarop namens den vorst majoor Sluys mede,
dat hij van het commando ontheven was en
dat het was overgedragen aan majoor Roelf-
sema.
's Avonds te tien uur werd de heer Sluys
echter ten paleize ontboden, waar de vorst hem
meedeelde, dat een misverstand had plaats ge
had en hij het bevel hield.
Onmiddellijk keerde de heer Sluys toen naai
de kazerne terug, waar hij het commando van
den majoor Roelfsema overnam. Deze verklaar
de hem, dat hij in verband met de berichten
omtrent gewapende lieden, die rondom Essad's
woning slopen, besloten had een Albanees te
zenden naar Essad, om van dezen de ontwape
ning dezer lieden te eischen en tevens dat hij
bevel had gegeven eenige kanonnen door de
Skodafabriek aan Albanië geleverd zoodanig
onder vuur kon worden genomen. Majoor Sluys
kon zich met deze bevelen volkomen vereenigen
en zij bleven dus gehandhaafd.
Des nachts werden twee kanonnen van de
kazerne overgebracht naar een punt bezijden het
paleis, van waar Essad's woning kon worden
bestreken.
Tegen het aanbreken van den dag begaf ma
joor Sluys zich met een tweetal Albaneezen i
nationalisten uit Durazzo naar de woning
van Essad. Een der Albaneezen kreeg last den
eisch van ontwapening aan Essad's lieden over
te brengen.
De Albanees, Ajed bei, ging de woning van
Essad binnen en keerde eerst geruimen tijd later,
nadat een tweede Albanees hem na was gezon
den, terug. Hij deelde mede dat de berichten
omtrent gewapende lieden overdreven waren ge
weest. Slechts zes lieden had hij in de woning
gevonden. Essad zelf was ter ruste. Niettemin
gaf de heer Sluys bevel dat deze lieden buiten
moesten worden gebracht en ontwapend. Aldus
geschiedde en terwijl men met de ontwapening
bezig was, doken van verschillende zijden nog
een twaalftal gewapenden op, die nu eveneens
ontwapend werden. Terwijl men hiermede bezig
was, werd plotseling een raam geopend, Essad
vertoonde zich in nachtgewaad voor het venster
en riep in het Albaneesch:
Op wiens last moet je de wapenen afgeven?
Op last van dien Hollandschen officier, ant
woordde Ajed-bei.
Ik heb geen vertrouwen in de Nederlandsche
officieren, riep Essad terug. Neem de wapens
oogenblikkclijk terug.
Nauwelijks had Essad dit bevel gegeven, of
de ontwapende lieden snelden op hun wapens
toe, grepen ze en een gevecht volgde. Van Es
sad's mannen werden daarbij een gedood en
twee gewond. De bende werd uiteengejaagd,
maar majoor Sluys, die thans Essad in zijn
ware gedaante meende te zien, gaf nu bevel
aan den commandant der artillerie om het vuur
te openen. Ongeveer zeven schoten werden afge
vuurd, die, daar men nog over een ander huis
heen moest schieten, weinig schade aanrichtten,
maar toch een voldoende moreele uitwerking
hadden. Weldra wapperde van een balcon een
witte doek. Essad pasja gaf zich over en werd
gevankelijk weggevoerd.
Het volgende is nog ontleend aan de me-
dedeelingen door Majoor Sluis aan het Hbld.
gedaan
Terwijl Essad pasja gevangen was geno
men, zoo vertelde majoor Sluys, en op het
Oostenrij ksche schip was geïnterneerd, za
ten de opstandelingen echter niet stil. Er
kwamen thans berichten binnen, dat ook
te Kawaja, zuidelijk van Durazzo, de Turk
sche vlag was geheschen. Dc Albaneesche
gendarmerie was gevlucht, de moefti was
tot gouverneur aangesteld. Een detachement,
ongeveer 100 man sterk, met twee kanon
nen en twee machinegeweren kreeg last
met het aanbreken van den volgenden dag
naar het Zuiden te vertrekken. Echter in
don middag deed generaal De Veer de mede-
deeiing, dat Tirana omsingeld zoude zijn
en dat de vorst de afzending van een de- mindere mate opdragen en overlaten aan de
tachement daarheen gelastte. De uitzending uitvoerende macht..
van het detachement naar Kawaja was dus Het verschil is in hoofdzaak hierin gelegen,
onmogelijk, men beschikte niet over vol- dat in dit laatste geval de volksvertegenwoor-
doende strijdkrachten en men bepaalde zich djging niet rechtstreeks meewerkt nan de tot
dus tot een actie tegen Tirana, Des nachts standkoming der regeling.
te 12 uur ging een afdeeling bestaande uit Men heeft daQ te makeu niet alleefl de
vijftig gendarmen, met een kanon en twee --
machine-geweren en verder versterkt door wet maar ook met de daarbij behoorendc ko-
een 130-tal Malissoren uit Skoetari, onder mr|klijke Besluuen.
bevel van kapitein Sar op inarsch naar Ti- 1 b>e w^ vormt dan, zooals het wel eens uit-
rana. Te twee uur kwam men te Sjak aan, gedrukt wordt, het geraamte, waaraan de
waar eenigen tijd rust werd gehouden. Toen maatregelen van bestuur enz. moeten toevoe-
kapitein Sar daarna bevel tot verder op- gen.
rukken gaf, weigerden echter de 130 Ma- Ook in de in behandeling zijnde Stuadoor?,-
lissoren voider te gaan. Zij verklaarden wek wordt naar een twintigtal algemeene
slechts te zijn gekomen om den vorst te maatregelen van bestuur verwezen.
beschermen; voor een toclit het binnenland t i i - i i
j i i T7i *n het Voorloopig Verslag werd ook nu weer
m waren ze met te vinden. En m troepjes A
dropen deze heereu af. Slechts een van hen, bezwaar erteg«.n ^opperd dat in dit wetsont-
een neef van den bekenden Prenk Bib Dorïa, werP regeling van onderscheiden belang-
rukte met de gendarmerie verder voort. Op rii1;e onderwerpen aan algemeene maatregelen
twintig minuten afstand van Sjak kreeg de van bestuur worden overgelaten. Men achtte
troep plotseling vuur van de omringende daardoor het overzicht van de strekking en be-
lioogten. De paarden van de munitiewagens teekenis van het ontwerp bemoeilijkt. Men.
schrokken en gingen er vandoor. Een ern- noemde het geven van zulk een groote bevoegd-
vo'sde, en door de overmacht }le;d aan de Regeering in strijd met de Grond
wet. En men vreesde, dat de Regeering van
gedwongen moest de colonne terugtrekken
met achterlating van kanon en raaehine-ge-
weren. Inmiddels had kapitein Sar reeds hare ^oeglheid gebruik zou maken om zelve
naar Durazzo bericht gezonden van de de- experiment te nemen, waarvan het bed rijt be-
sertie der Malissoren. Met liet oog op moge- langrijke schade zou ondervinden,
lijke ongevallen gaf daarom majoor Sluys Nu is het niet te ontkennen, dat aan deze
last de hoogten even buiten Durazzo aan den methode bezwaren zijn verbonden,
weg naar Tirana, de z.g. Rasboel, te bezetten.Het groote voordeel van een regeling bij .Ie
Een afdeeling ouder bevel van den oud-Prul- ^et is hierin gelegen dat de regeling dan r t
sischeu officer Gumpenberg werd nitgezon- geschiedt zonder medewerking en prevent:
lino)I1U' /'a^ doe\' maar zij bereikte den Ras- conr^öle der volksvertegenwoordiging,
boel niet; ook deze hoogte bleek door op- i-> i i r Ar-
Btandelingen bezet. Kapitein Sar met zijn D,aarb,J, 18 de ^geinig meer van blijver
(terugtrekkende afdeeling bevond zich dus aard> cr zonder medewerking der Sn.
tussehen twee vuren en moest zich. naar la- Generaal geen verandering in gebracht
ter bleek, te Sjak aan de overmacht overge- worden.
ven. Van diens lot echter wist men te Du- Dit laatste kan echter ook een nadeel
razzo natuurlijk nog niets. Hier vernam men Immers bij voorschriften, die in II -
alleeu dat de afdeeling onder Gumpenberg zonderheden afdalen, en moeten afdalen, en op
(oor de opstandelingen op den Rasboel on- een terrein, waar men veelal in den beginne
der vuur werd genomen en liet bleek daarbij. tastend moPt te werk £jaan is het gewensclit
ctat deze opstandelingen handig gebruik
_,„„i t ii, r. dat wijzigingen, zoo noodig, spoedig kunnen
maakten van de op de colonne Sar veroveroe I
machinegeweren. Van een hoogte hij Durazzo W0Jaeu aangebracht.
was inmiddels door de daar opgestelde ka
nonnen het vuur geopend op den RasboeL
Zijdie de voorschriften geven, moeten in
staat ziju zich persoonlijk op de hoogte te stel-
Een oogenblik aarzelde men hier het vuren len van de toestanden en van de werking der
voort te zetten, omdat men, toen de machine- voorschriften.
geweren begonnen te vuren, vreesde de te- j Het valt niet te ontkennen, dat de leden der
ïugkeerende colonne Sar te beschieten. Deze Volksvertegenwoordiging in het algemeen niet
aarzeling heeft natuurlijk aanleiding gege
ven tot het bericht van ceuig'o buitenlandsene
bladen, dat dë artillerie van Durazzo in eigen
gelederen bad geschoten.
Tot een resultaat leidde het gevecht om den
met al die, plaatselijk al zeer verschillende,
bijzonderheden bekend kunnen zijn.
Terecht wordt daarbij gevoegd, dat ook de
werkwijze der Kamer eene regeling bij dc wet
Rasboel niet, ook hier was de. overmacht te van veel, wat thans aan een bestuursmaatregel
groot en enkele gendarmen, en ook majoor wordt overgelaten, uitsluit.
Roelfsema en een Albaneesch officier wer- Men douke zich b.v. het mjjnreglemen' met
den door de opstandelingen gevangen geno- zjjn ongeveer driehonderd artikelen in sehrif-
maa- "oir 1 lelijke en vooral in mondelinge behandeling bij
De gevangenneming van majoor Roelfsema de j^amer
had plaats, toen deze den gewonden Alba-
neeschen officier wilde redden. De majoor' Overigens is het merkwaardig, dat toen m
ging naar voren om den gewonde uit de het ontwerp-Arbeidswet van 1904 de maatrege-
vunrlinie weg te .halen, maar .hü werd toen len van bestuur werden opgenomen, hiertegen
omsingeld en beiden vielen den oostande.lin- de bedenking rees, dat het toch minder aanbe
velenswaardig was, al die bijzonderheden in
ecno wet op te nemen.
Dc veilige weg ligt. ook liier in liet midden.
De mogelijkheid bestaat, dat te veel of te
weinig door de wet. wordt geregeld, dat te wei
nig of of te veel aan bestuursmaatregelen
wordt overgelaten.
liet zal echter wel ondoenlijk blijven in het
algemeen een criterium aan te geven ter beoor-
deeling van de vraag, wat bij de wet zelve, wat
bij algemeenen maatregel van bestuur behoort
te worden geregeld.
Ieder geval zal op zich zelf moeten worden
beschouwd.
Vooral wat de avbeids wetgeving betreft, zal
men er niet aan kunnen ontkomen de uitwer
king der algemeene voorschriften over te laten
aan de uitvoerende macht.
Al heeft de volksvertegenwoordiging daarbij
geen reehtstreeksche medewerking, indireeien
invloed en toezicht ontbreken haar niet.
DE PESTBESTRIJDING IN INDIA
Men schrijft d.d. 2 Mei uit Mnlang aan liet
„Bat. Nbl."
Gisterenoelitend werden in het bureau voor
pestbestrijding proeven genomen met d im
pregnate van keper met een mengsel van
asphalt en waxresidu voor de aanmaak van zei
len'voor ontzwaveling van pesthuizen.
De heer Van Zijp, apotheker alhier, had in-
gen in handen
Een blinde priester.
De volgende maand waarschijnlijk zal voor
de eerste maal in de geschiedenis der Kerk'
in het Jezuïetencollege te Woodstock een
blinde tot priester worden gewijd. De kar
dinalen O'Oonnell en Gibbons hebben name
lijk den Paus verzocht, voor den blinde,
die reeds 14 jaren bij de Jezuieten stu
deert, dispensatie te willen vcrleenen en men
verwacht, dat de Paus deze wel zal geven.
De blinde is in Boston' geboren cn verloor
bij gelegenheid van oen ontploffing bij na
tuurkundige proeven in zijn college liet ge-
zicht. Desondanks zette liij zijn theologische
studiën voort., die hij thans geheel voltooid
heeft.
HOFBERICHT.
Het tuinfeest ten Paleize Tiet Loo is bepaald
op 15 Juni aanstaande.
WET OF BESTUURSMAATREGEL.
Dr. W. H. Nolenp schrijft in de N. Venl. Ct.
Indien de Overheid eene aangelegenheid re
gelt, kan dit geschieden uitsluitend door de
wetgevende macht.
Deze kan echter ook de regeling in meer of
Eeu verhaal uit den lijd der Kruistochten,
VII.
Een geruimen tijd had Fulco nu reeds in
het christenleger doorgebracht, en ofschoon
hij zag dat de genegenheid van JosceJijn voor
hem van dag tot dag toch aangroeide, maak
te toch een naamloos verlangen naar zijn
geboorteland zich vaa hem meester. Eene
diepe neerslachtigheid, een heimelijke afkeer
van gezelschap, eenzaam ronddolen, waren
aïs zoovele kenteekenen van zijn zielstoe
stand en strekten tot een onomsfootelijk be
wijs, dat Fulco zich niet gelukkig' gevoelac.
Joseelijn, die deze verandering in zijn be
schermeling opmerkte, bad hem hiervan Je
reden gevraagd en Fulco had hem openhartig
verklaard;, dat een langer verblijf in hrX
Hei 1 igG Land voor hem onmogelijk werd, en
t mdieu hij geen gelegenheid vond, om
g'Zaligmaker geheiligd- en door het bloed vau
besproeid; hot grootscne
verloopen was, had hij, ofschoon mot innig
heerlijkste gewestei
gelegen zeehaven doen vergezellen
t ueernjKsre geweo«~~, „c gods
der diensten, de gewoonte"- de zeden der muzel-
Vflll linhR L..1i i
Maar het
.scheen dat liet lot ook nu we
lieni van nabij bekend; hij bad
den armen F uloo zeer vijandig was, en datmannen waren
i w cio, cn tic» u muuuuu tvuicu 4»m
liet nem tegen zm wil, aan dat land wilde- bet zwaard gevoerd v°°r een edele zaak, en
kluisteren, dut hij zoo g'aarne wilde verlaten,zijn geweten zedcle hrni, dat hij zich steeds
1- - i btoll-Tlllilov
kluisteren, UBt nij zno g'aarne wilde verlaten,zijn geweten zedde n nat liij zich steeds
Slechts weinige schepen Magen voor anker, als een braaf clirifeten-nddei van zijue plioh-
en deze konden, hetzij om bijzondere ome j ten gekweten had; hu kon dus met opgehe-
standgheden, hetzij dat zij dringend herstel- ven hoofd zijn vaCler,m de oogen zien en
ling noodig hadden, geen zee kiezen. ('hem toeroepen: "Vadei- uw Fulco
Vruchteloos bleven de nasporingen om bot uwe wijize lessen stc<*111 acht g
gewensehte doel te bereiken; hij bracht zijn zich uw naam waj»l( 'K getoond,
tijd in een ijdcl wachten door, en daar ootc i Dit waren'de den-khee den, die zi
(i'.l ffPfilkK'/inu -I. i I.1"i -f voordeel Oil mi
ïit uwe
acht genomen, en
zich aan zijn
ziieli t e
ooi
van vreugde bij het vernomen dezer Hiding, vole anderen verforen gingen.
f ''V zlch dadelijk naar den kapitein van Dc overtocht was m het begin zeer gcluk-
:I eerr.j), om met dezen over den prijs der kig en werd door schóón weder begunstigd.
■overtocht te onderhandelen, en slechts eenige Hel schip vloog mot de snelheid van een
l dagen daarna had hij het geluk zich met zijn vogel over den irilgo^rekteii waterspiegel, en
getrouwen Walter te kunnen inschepen. hoen men in de verte de Venetiaanscho kust
VN ai zijn hart gevoelde toen lief. trotscbo als een stip in'het oog kreeg, kon men zich
zeekasteel langzaam en statig do oevers vér- met recht verblijden, weldra vasten voet nan
Giet, waaraan zoovele herinneringen warwn wal te zullen zettten. Er heersohte dan ook
verhonden, laat zich niet beschrijven. Met een onder de reizigers en onder het echeepsvdl
VI» fltflllMl VPl'rlnicfnvrl AO o- v.rJmm lvïï mill iwv.v -I'.l ilcr.lv I u i
40 öUJUscnmui VU11U, w'" i V'J' v v Uö 1 HiAJgcio i iitf CjU tl»11\.
I'd zii,m"wiiderei1' dat dau nimmer Betdoor tranen verduisterd oog wierp hij ecu een vroolijke, vriendschappelijke toon, die
leen ten is ,fe',0°i'te zou wederzien. Die gulle laatste blik naar dien grond, waar hij zulke, zelf lüer en daar tot vertrouwelijkheid ovc-
lYUAiiuiiJk aeg - 1.^.7 A 1 f i J 1
OOrd zijner V,CM' «li niiuuitjr n-ct
ibekentenis JS^rte f°u wet1ferzien- «nlle
pnoedigen krij»Cale,,0«« wa« voor (ie." odo1'
middellijk met het velt?8i- oir' '/i,1el' on'
^Falter bezig te honden, en 00
nog een maand
behouden .haven, maar de stuurman had zijn
meester door een wenk, die alleen door hem
werd opgemerkt, te verstaan gegeven, dat hij
van een ibeel ander gevoelen was. En inder
daad had dan ook de kapitein weinig tijds
1 daarna de gelegenheid het meerder doorzicht
vau zijn stuurman op rechten prijs te stellen.
De lucht, tot dusverre zoo helder en door-
schijnend, begon zieh met donkere wolken Te
j bedekken, en de zee begon die zwarte kleur
aan te nemen, die een storm voorspelt. In
de verte lioovde men reeds eeu geluid aan het
geraas des donders gelijk, dat bij tusschen-
poozen herhaald, in het hart der schepelingen
een gevoel opwekte, dat ben waarschuwó.0,
dat hen een dreigend gevaar boven het hoofd
hing. Dc kapitein zag den stuurman met vra
gende Mikken aan, en deze hield zijn oog
voortdurend op een zwarte wolk gevestigd,
die met de snelheid des bliksems scheen te
'naderen. De kapitein, zijn onkunde bewust.
gaf het hevel aan den stuurman over, en
j plaatste zich aan het roer. De laatstgenoem
de nam nu (len roeper in handen, verzocht (Ie
reizigers zieh naar heneden te hegeven en
wees de matrozen hunne posten aan. Elk een
wachtte met een van angst kloppend hart,
het uitbarsten van den storm af. Eensklaps
werd nu echter alles stil; men hoorde het ge
luid der zeevogels, die hunne onheilspellende
kreten aanhieven, en het gedruisch der go -
ven, die schuimend tegen <le wanden van het
schip klotsten. Maar ook slechteteen oogen-
blik duurde die schrikwekkende stilte, toen
op eenmaal het schip eeu vveeselijken schok
ontving en verscheidene reizigers in de ka
juit gezeten, dooi' elkander tuimelden.
De wind stak nu met hevigheid op en loei
de zoo verschrikkelijk en brullend, dat men
'den stuurman, die zijne bevelen met krach
tige stem gaf, niet meer kon liooren. Hemei-
j hoog verhieven zich de golven, en lieten den
gapenden afgrond zien, die zy bedekten.
Het wrakke schip werd op eeu vroeselijke
wijze geslingerd en dook somtijds met óen
voorsteven zoo diep in het water, dat net
roer hoegenaamd geen dienst kon bewijzen.
De groote mast en fokkemast waren reeds
dadelijk als spinrag afgebroken en over boord
geworpen, en de manschappen hadden met
levensgevaar de bijl moeten grijpen, om het
touwwerk stuk te hakken, daar men door
het stooten van hot schip vreesde, een lek
te zullen hekomen en dan alle hoop op red-
ring verloren was. Dit vermoeden bleek wel
dra waarheid te bevatten, toen een der ma
trozen met doodsbleek gelaat het bericht
bracht, dat het water met geweld binnen
drong, en er bijna aan bet stoppen vau het
lek geen denken was.
Bij dit ongeluk voegde zich nog een tweede,
dat nog erger was, en hierin bestond dat men
het roer geen meester kon blijven, en 't schip
in blinde vaart de noodlottige kust naderde^
die met banken en klippen als bezaaid was.
De uitgeputte manschappen, die zich slechts
met moeite konden staande houden, werd nu
door de reizigers afgelost, die met vernieuw
den oed en kracht aan het werk togen, en
door onophoudelijk pompen, :het schip zooveel
mogelijk poogden te verlichten. Men zag in-
tusschen dat al die inspanning onvoldoende
was, dat het water, ondanks het aanhoudend
pompen bleef toenemen, en dat weldra het
ranke vaartuig onder di enlast zou ten gum
de gaan. De stuurman, die geen oogenblik ;:\;n
