Romeinsche Kroniek.
£=>Iïen, damoyei. ,,e»?svïrïï
Overwinmngen van het
Christendom.
BUITENLAND
BINNENLAND.
FEU I LLETON.
NIEUWE HflflRLEMSCNE COURANT TW1!°L.?LAD
Rome, 15 Juni 1914.
Gisteren hadden de verkiezingen voor den
Gemeenteraad plaats en het laat zioli aan
zien dat het Blok verslagen is, dank zij de
samenwerking van Constitutioneelen en Ka
tholieken. De eersten, in den aanvang af-
keerig van eene fusie met de laatsten, be
grepen nog intijds dat alleen daardoor eene
overwinning op het Blok en de radicale
anarchisten mogelijk zou zijn, terwijl de Ka
tholieken alleen ook veel te zwak nog
'zwakker dan de Constitutioneelen alleen zou
den geweest zijn. Het blijkt nu hoe provi
dentieel de laatste werkstaking is geweest.
Deze heeft de oogen geopend van velen,
vooral van den winkelstand, die telkens door
die stakingen terdege benadeeld wordt. Het
zijn dan ook de goedgezinden met het leger
of de politie, die den derden dag een einde
aan de staking maakten door eene groot-
sche manifestatie, een optocht van een
100.000 man, die voor het Ministerie van
Binnenlandschc Zaken, voor het Quirinaal
enz. enz., manifesteerden en wier strijd
kreet was: Leve het leger! Leve hot huis
van Savoie! Ook in Napels heeft de burge
rij, door een optocht van 200.000 man, aan
het oproerig gedoe van het anarchistisch
gespuis een eind gemaakt. Het heeft an
ders overal in Italië gespannen en nog is
het niet rustig. In de Romagna vooral had
dit een bepaald revolutionair karakter. In
Ravenna en elders zijn kerken vernield en
werden met hun houtwerk barrikaden ge
bouwd. Daar de staat van beleg nergens af
gekondigd is, hebben de troepen nergens
tot vuurwapenen de toevlucht genomen, be
halve voor het schieten in de lucht, terwijl
zij zelve liet mikpunt waren voor steenen,
keien, pannen en andere projectielen. Ge-
(vonden zijn er veel, maar dooden zijn, in
jme althans, niet gevallen.
Gisterenmorgen werd wel weder met sta
ing gedreigd; mijn koetsier waarschuwde
til ij ten minste waarschijnlijk niet te kun
nen inspannen, maar 't liep met een sisser
af en alles is heden rustig. De gewapende
macht heeft gisteren gewaakt dat bij geen
der stembureaux de goedgezinden, de
geestelijkheid vooral, zou lastig gevallen
worden er was zeer veel cavallerie op
■de been en een truc van het gespuis om
lijsten te vervalschen en namen van can-
didaten op die der Katholiek-constitutionee
len door anderen te vervangen, werd intijds
ontdekt en ontzenuwd.
In Milaan heeft het oproer ook aan de
Constitutioneelen de zege verzekerd bij de
provinciale verkiezingen. Omtrent het stads
bestuur verkeert men nog in onzekerheid.
Het gelieele- land heeft enorm veel econo
mische schade opgeloopen: het vreemdelin
genverkeer is zoo goed als opgehouden. Wie
waagt zich, met uitzondering van hooge
noodzakelijkheid, aan een reis, wanneer men
least dat overal treinen niet doorgaan, aan
gevallen worden, ruiten ingeworpen of sta
tions in brand gestoken?
Hier in Rome was het verkeer alleen
mogelijk voor privé-auto's en privé-cou-
pé's. Noch de chauffeurs der garages, noch
de koetsiers der maandrijtuigen waagden
int te gaan. Kardinaal van Rossum, die in
een volkskwartier woont, werd toen Z. E.
•Van eene zitting van liet H. Officie terug
kwam Woensdag, uitgefloten, zoodat Z. E.
het onraadzaam achtte Donderdagmorgen in
he kerk van „Corpus Domini" waar de jaar-
l'jksche Novene van eerherstel begon, te
gaan celebreeren voor de algemeene commu
nie. 's Avonds toen dit besluit aan 'de Zus
ters werd meegedeeld, was nog onbekend
dat te middernacht de staking geëindigd zou
verklaard worden. Het was een verademing
dat men op den H. Sacramentsdag rustig
ter kerke kon gaan en uiterlijk althans
in de gemoederen zal dit wel niet zoo ge
weest zijn alles weer pais en vree was.
Zooeven lees ik in de Osservatore Roma
no het bericht dat Nathan te New-York
zich ingescheept heeft en weer huiswaarts
keert. Het ware te wenschcn dat dit be
richt op waarheid berust. De Parijsche edi
tie van den New-York Herald bevatte dezer
dagen het volgend telegram:
„Een groote beweging, die op een werke
lijk boycotten van de zijde van de geeste-
hjkheid en der Katholieken in 't algemeen
her Panama Tentoonstelling neerkomt,
irengt groote ontsteltenis teweeg bij het
estuur dier Tentoonstelling, die dus voor
bedreiging van enorme verliezen staat,
veroorzaakt door het feit dat de Katholie
ken weigeren in San Francisco hunne con
gressen te liouclen.
De reden van dit boycotten is de benoe
ming van Er nest Nathan ex-sindacus van
Rome', als commissaris-generaal van Italië
naar de Tentoonstelling. Het boycotten heeft
een concreten vorm aangenomen toen de
„Bond der Leeken voor Sociale Studies" een
dagorde heeft gestuurd zijne leden uitnoo-
digend op 'geenerlei wijze aan de Tentoon
stelling deel te nemen. Genoemde Bond is
een der sterkste Katholieke leekenorganisa-
tios en heeft 'Kard. Farley Aartsbisschop
van New-York als Eere-President. De dag
orde zegt o.a. dat, Nathan een verklaarde
vijand van do kerk is en als zoodanig een
ongewenscht persoon voor de 16 millioen
Katholieken der Ver. Staten."
Mooi zoo! Dit is een beau geste der
Amerikaansche Katholieken, en indien nu het
vertrek van Nathan werkelijkheid blijkt te
zijn, zoo geven zij daardoor een navolgens
waardige les aan de Katholieken van overal,
zoo dikwijls huiverig om voor hun opinie
uit gn voor hunne rechten op te komen en
steeds geneigd zich de kaas van het brood
te laten eten. In Amerika bloeit voor (lo
Kerk eene schoone toekomst. Meer dan ooit
is het noodig dat de Katholieken toonen haar
op de handen te dragen. De andere leggen
het toch onomwonden toe op het verdelgen
dor Kerk (wat hun natuurlijk niet gelukken
zal) non praevalebunt en het
ontkerstenen der maatschappij. Een der ba
nieren, die dezer dagen rondgedragen werd
had tot opschrift: De v ij anden van Godl
Men wist het trouwens toch wel, dat vijand
schap tot God de drijfveer al hunner handelin
gen is, maar dit zoo onomwonden uitgesprot-
ken te zien, en nog wel in Rome, menschen
schepselen Gods zich te zien scharen
om de banier van don aartsvijand Gods, doet
toch pijn
De Katholieke Vrouwenbond is Zondagmor
gen door den Paus in gehoor ontvangen, en de
presidente legde in haar toespraak vooral na
druk op dat het aan den bond gelukt is
Catechismus onderricht te kunnen geven op do
gemeente-scholen. Hiervoor werden zij door
den Paus uit den grond Zijns harten gepre
zen en gezegend. Het is wel ongeveer het
beste dat zij kunnen doen, onder het vele
nuttige dat zij tot stand zien te brengen.
Hot is te begrijpen, dat dit jaar, met de
staking ter nauwer nood geëindigd terwijl men
de vorige dagen had geleefd onder de drei
ging van het afkondigen van den staat van
beleg, niemand er aan gedacht heeft op H.
Sacramentsdag eene processie buiten de kerk
muren te organiseeren, hoe buitenaf eene pa-
ïochie ook gelegen moge zijn. Des to aan
genamer doet dus het bericht van dat uit
Munchen tot ons komt. Wat hier den Heer
aan hulde noodgedrongen onthouden werd,
kon daar tot uitdrukking' komen. Het zette aan
liet feest niet weinig luister bij dat voor
het eerst, een Beiersch kardinaal het Aller
heiligste in de plechtige processie dragen kon,
die reeds sinds honderden jaren op dien dag dei
straten van de hoofdstad doortrekt. Volgens|
oud gebruik neemt de vorst met al de prin
sen van den bloede, heb geheele Hof en de
militaire autoriteiten aan de processie deel,
terwijl de troepen in groot-tenue met vlie
gende vaandels langs de straten geschaard
staan. De huizen zijn rijk versierd met bloe
men, festoenen van groen en veelkleurige
draperiën, terwijl er vier mooi geornamen
teerde altaren worden opgericht waar het
Evangelie gezongen wordt. Aan het baldakijn
waaronder h'et Allerheiligste gedragen wordt,
gaat een langen stoet vooraf, gevormd door
de leerlingen der scholen, der gymnasia, le
den van arbeiders- en werkliodcn-vereenigin-
gen met hunne karakteristieke middeneeuw-
sche banieren, leden van alle Katholieke Ge
nootschappen en clubs, de wereld- en kloos
ter geestelijken. Het baldakijn wordt geës
corteerd door den generaal-commandant van
het garnizoen te paard en zes koninklijke
kamerheeren houden de koorden vast. Vlak
achter het H. Sacrament volgt de koning te
voet en draagt, evenals de prinsen, een bran
dende kaars in de hand. Het gevolg van den
koning bestaat uit de generaals van het gar
nizoen, officieren en beambten van den hoog-
sten tot den laagsten rang. De militaire mu
ziek speelt gewijde liederen en feestelijke
marsehmelodiën en zoo begeeft men zich naar
do schilderachtige Ma.riënplatz, waar het
Evangelie gezongen wordt Daarna wordt, on
der het gebulder van het kanon en het luiden
van alle klokken, aan de onafzienbare, devoot
knielende menigte de zegen met het Aller-
Hen verhaal uit de allereerste tijden der
Christenheid.
5-)
Minicius liep intussehen onrustig in het
Paleis heen en weer, onzeker als hij was van
eu goeden uilslag van zijn waagstuk. Hij
"j^ld0 lievig, toen lui den Centurio en de
«toin kü ter zijner beschikking ge-
zrma met verwilderde gelaatstrekken en
Excelsa, de zaal zag binnentreden.
,.ai' KÜ?.... waar is de priesteres?
VIOeS' hij haastig.
Zij is dood!
toïr riep de proconsul schier buï-
ZlGh zalven van woede. Gii hebt haar vev-
htoordf Gij hebt het gewaagd tegen zijn be-
Ik he.b haar geen leed gedaan, stamelde
da, ,au&8tigde Centurio. Zij heeft zich zelve
Minuci^k®11 sloot toegebracht,
beide l-ln^LZou'r °P zÜn z©tel neder en bracht
C Li™ aau het brandende hoofd. Dat
Wacht. Thans S hö Biet
*>er in de stad <StenhlJ wf kebjk een op-
verzuimen om hem deL^ C,at ™f" "'f
twijfel.
Het binnentreden van een andere schaav,
stoorde hem in het beramen van plannen,
welke hij het doelmatigst achtte. Het waren
de soldaten aan wie hij Diadumena had tos-
vertrouwd. Zij verlangden van hem de toe
gezegde belooning voor de inhechtenisneming
dezer vrouw, en hun ontslag van de verdere
bewaking. Zij wilden geen gevangenbewa-
kers genoemd worden. Had da vrouw zich aau
een misdrijf schuldig gemaakt, dan verdiende
zij naar den kerker te worden gezonden, zoo
niet, dan diende zij in vrijheid te worden ge
steld. In alle geval waren zij geen cipiers.
Het is waarschijnlijk, dat deze soldaten
reeds van het gebeurde met de priesters on
derricht en daarover verontwaardigd waren,
daar zij zich anders wel gewacht zouden heb-
ben om den gebat en proconsul zoo driest aait
te spreken. Minucins zou ook ongetwijfeld la
zijne gramschap dë weerspannige soldaten
streng gestraft hebben, doch de verschijning
van een man, die zooeven voor het paleis
van zijn paard as gestegen, bracht eensklaps
een groote verandering te weeg.
Leodorich! riep Diadumena, die zic'li te
midden der soldaten bevond.
Leodorich! herhaalde de ontstelde Minu
cius nauwelijks hoorbaar.
Leodorich! klonk het uit aller mond.
Diadumena lag op hetzelfde oogenblik in de
armen van haren gemaal en dacht niet mee*
aan den angst dien zij had doorgestaan. Leo
dorich ontwrong zioh aan de vreugde des wc,-
derzieus en wierp ernstige blikken rondom
zich. Hij had een voorgevoel van lietgeeu had
plaats gegerepen, ging met vasten trted naar
den proconsul en riep met een slem die van
urn median si dderde;
heiligste gegeven. Daarna begeeft zich de
ptrocessie in de Kathedraal, geheel met groe
ne planten en boomen versierd, en ten slotte
wordt uit volle borst het Te Deum gezon
gen. Te verwonderen is het niet dat do ko
ning bij het verlaten der Metropolitaan-kerk,
onder de itioonen van het volkslied, geest
driftig door het op den Mariënplatz opge
taste volk Wordt toegejuicht. Gelukkig landt
waar zulke manifestaties mogelijk zijn!
Uit Frankrijk komt een bericht van geheel
anderen aard.
In Montauban werd de Bisschop door de
gendarmen verhinderd de kerk te verlaten
voor de processie. En in een plaatsje, niet
ver van Brest, zijn door driehonderd gen
darmen, begeleid door politieagenten en sme
den, drie, zegge drie overgebleven nonnen
uit een kloostertje gehaald en op straat gezet.
Dertig deuren zijn opengehakt, vóór men ze
vond. De burgemeester heeft ze op zijn kas
teel gastvrijheid aangeboden
Het weder blijft ongunstig. Men herkent
Rome in Juni niet; de heldere blauwe hemel,
kenmerkend voor deze maand, laat zich mis
schien een enkele maal 'e morgens even zien,
maar dan komen de wolken weer opzetten.
Bijna geen dag is zonder regen, zij het ook
niet altijd veel, en de temperatuur blijft laag.
Men 'heeft ons in Holland dus weinig te be
nijden, hoewel het hier toch altijd wel iets
heter zal zijn dan bij u.
Het nieuwe gemeentebestuur komt juist te
laat om een daad van schandelijk vandalisme
te verhinderen. Reeds een paar maal sprak
ik over de Solariapoort. Nadat men eerst
hare doorgangen voor voetgangers gebroken
had en de antieke grafmonumenten ver
plaatst, komt men tot het besluit, dat daar
mede toch niet voldoende ruimte voor het
vermeerderd verkeer verkregen wordt, en nu
wordt de poort, op het midden der 17de
eenw door Vespagiani gebouwd en een werke
lijk mooi bouwwerk eenvoudigweg afgebro
ken, enkel en alleen om den grootmeester van
het Groot-Oosten in het bezit te laten van
het stuk gemeentegrond, dat hij niet ruimen
wil. Indien dit mij, vreemdelinge, reeds ter
harte gaat, hoe moet dan een echte Romein
zich daaronder gevoelen! Maar geen protes
ten liehben geholpen, en nu is het te laat.
16 Juni. Het pleit is beslecht Het Blok is
overwonnen, de partij van de vrede en van
de eerlijkheid komt op het kussen. God goye
dat nu een eind zal komen aan tal van mis
standen. Maar er is een ware augiasstal te
reinigen.
In den Provincialen Raad zijn tien consti
tutioneelen tegen vijf demagogen gekozen.
De definitieve cijfers voor den gemeenteraad
zijn nog niet hekend, maar de overwinning-
is toch zeker. In Milaan twijfelt men aan het
goede resultaat. In Genua, Turijn en Ber
gamo daarentegen is het Blok verslagen.
Wat vooral het vuur deed uitbreken in de
Romagna is, dat door opruiers werd uitge
strooid dat in Rome de republiek was gepro
clameerd! Nog- is het niet rustig. Iu Parma
is de kerk van liet H. Kruis verwoest en
geplunderd; in Bologna opnieuw spoorweg
staking geproclameerd.
Er is groote kans dat in Rome Prins Pros-
pero Colonna weder burgemeester wordt.
Deze zag zich, zeven jaar geleden, genood
zaakt zijn ontslag te nemen, daar hij met een
radicale meerderheid in deu gemeenteraad
met regreeren kon. Uier worden n do T)iir-
gemeester niet door de Kroon aangesteld
doch komen uit den boezem van het gemeente
bestuur voort.
Colonna heeft nu het grootst aantal stem
men op zich vereenigd. Wèl heeft hij zich
geen vriend der Kerk getoond, door het eerst
een demonstratie bij de bres van Porte Pia te
houden, doch hij heeft verder goede princi
pes, is Romein van oud geslacht en een gent
leman.
Voor de katholieken beteekent de uitslag
der verkiezingen opheffing van het gevaar
dat steeds onderwijs en godsdienstoefening
dreigde. Dal is wel niet veel, maar toch iets
gewonnen. Heiligschennis zal niet meer als
prijzenswaardige daad worden beschouwd.
Eigenlijk heeft het geen zin mij hier over
'nteinationale politiek uit te laten, maar nu
kolonel Thomson gevallen is als offeT van
het drijven der mogendheden om, uit naijver,
met kunst- en vliegwerk een Albaneeschen
staat te scheppen van een volk dat éénheid
noch kent noch wenscht, kan ik niet nalaten
uit te spreken ,hoe onzinnig dit geheele drij
ven geweest ts. terwijl een land als Polen,
dat wél oen homogene bevolking heeft, door
diezelfde mogendheden in drieën gescheurd
en geknecht is. Gerechtigheid en rechtvaar
digheid is hier hen eden niet te vinden! „Dat
is een waarheid als een koe", zal men zeggen.
Dit zij zoo! Maar ;tschaadt niet. dit hier
nogmaals te herhalen.
B. T. P. WASZKLEWICZ
VAN SCHILFGAARDE.
Tegen de kloosterorden.
Een decreet van het ministerie van binnen-
landsche zaken, dat nog de onderteekening
Malvy draagt, gelast de sluiting van 29 katho
lieke scholen in Algiers, wijl ze door kloosterlin
gen bestuurd worden.
In de provincie Algiers heeft men voortdu
rend gbrek aan leerkrachten voor de staatsscho
len maar dat deert niet.
EEN HELDENDAAD!?) DER LINKER
ZIJDE.
De linkerzijde heeft eens getoond, dat zij de
maebt heeft.
De sterkste is.
En dat ze volkomen in staat is een kleri
kaal liefhebberijtje den nek om te draaien.
Och, die heldhaftige jongens.
De kerkbesturen in Zuid-Limburg, katho
lieke eu protestantsche kregen sinds 1909 met
z'n allen 38 honderd gulden subsidie, omdat
daar in die streken een staatsmünbedrijf ont
staan was, dat plots het land vol nieuwe ar
beiders geworpen had, waardoor de kerken te
klein waren geworden.
De kerkbesturen wisten met al die men
schen geen raad.
En de Mijnraad voelde, dat hij geen arbei
ders genoeg zou krijgen, als deze geen plaats
konden vinden in de kerken.
Dus is hij naar Minister Talma gegaan en
heeft om een beetje subsidie gevraagd.
Let wel: toen was die Mijnraad in meerder
heid vrijzinnig, zegt het D. v. N.-Br.
Maar hij deed, zooals de heeren Ruys en
Nolens uiteenzetten, wat ieder verlicht groot-
werkgever tegenwoordig doet: hij zorgde dat
de bestaansvoorwaarden der arbeiders gun
stig waren. Onder (leze belmoren toch ook de
verzorging der godsdienstige belangen?
De Kamer heeft deze post, die op de begroo-
ting voorkwam, als „algemeene onkosten
mijnbedrijf' steeds zonder discussie aangeno
men, maar de heer Treub heeft ervoor ge
zorgd, dat de kans kwam op verwerping.
Psst, heeft hij tot de linkerzijde geroepen.
Ziet gij dien post: algemeene onkosten?
Dat is een subsidie aan de kerkgenoot
schappen.
En heel de linkerzijde aan 'tdansen. Dat
was 'n ontdekking! Een subsidie aan kerkbe
sturen!!! En ze hadden meer stemmen dan
rechts! Dat werd een pracht van 'n kracht
proef! Duys sprong als 'n kikker iu 't rond.
Van de jool, van de joo-o-ool.
Na zijn „psst" tot de linkerzijde, keerde
Minister Treub zich met een heel ernstig ge
zicht tot de Kamer en verzocht hij de post
maar aan te nemen. Nu ja, 'hij zou zoo'n post
niet op de Begroeting hebben gebracht, maar
het ding stond er nu eenmaal op en de kerk
besturen in Zuid-Limburg hadden op het sub
sidie gerekend.
De linkerzijde wist na 's Ministers psst
wat zij van zoo'n slappe verdediging te
denken had en de Rechterzijde voelde dade
lijk waarheen liet ging. Jlir. Ruys en Dr. No-
lens verdedigden den post, Duys ketterde fel
tegen de clericalen en daarna werd de post
met 38 tegen 31 stemmen verworpen.
Helden hé?
Och, die mannen van het „breede inzicht"
zijn zoo hekrompen als het gaat om belangen,
die een streep huiten hun eigen straatje lig
gen.
Intussehen kregen ze Woensdagmiddag nog
hun trekken thuis.
Er was toen aan de orde een subsidie van
500 voor „de Nationale Vereeniging voor
Vrouwen arbeid".
Kijk, zei de heer Beuraer van Kampen, die
den eigenaardigen indruk van zijn eerste op
treden (over het woord „saluut") allengs weg
neemt, kijk, zei de lieer Beunier, tegen dit
subsidie zouden de vrijzinnigen precies het
zelfde kunnen aanvoeren, als tegen het sub
sidie aan de kerkbesturen.
De liberalen keken sip.
De socialisten echter 'hadden met de „da-
en toen Beumer zijn rede eindigde met
mes" van „Vrouwenarbeid" niks aan de pet,
maar ik zal geen stemming vragen, riep
Duys overmoedig: vraag stemming, wij stem
men ook tegen.
Dan vraag ik stemming, riep de heer Rut
gers.
En de post viel met de stemmen van Rech
terzijde en socialisten.
Boontje whs gekomen om zijn loontje.
Een hondenbeet. Vrijdagnacht trachtte
de 32-jarige werkster Petronella Willemen,
wonende Klaversteeg 5 te Rotterdam, haar
hond, die met een anderen hond aan het vech
ten was geraakt, tot zich te trekken, waar
door de vreemde houd haar eenige beeten iu
de linkerhand toebracht.
Maandagmiddag was bloedvergiftiging ont
staan en moest de vrouw worden opgenomen
in het ziekenhuis.
Kleine oorzakenVoor eenige dagen
had de 32-jarige kellner J. W. F. de Roode,
wonende te 's Gravenhage, het ongeluk zich
met een vermoedelijk vuil mes. de rechter-
had te verwonden. Hierop niet lettende, was
hij zijn arbeid blijven verrichten, tot Woens
dagnacht eene vergiftiging was ontstaan,
en zijn opname in het ziekenhuis noodza
kelijk werd geacht.
De jongeling W. de Jager te Stellen
dam bekwam een onbeduidend, wondje aan
een hand, door een wrat open te stooten. Na
eenigen tijd zwol het lichaamsdeel dermate
op, dat geneeskundige hulp noodzakelijk ge
acht werd. De geneesheer constateerde bloed
vergiftiging.
Ziekcljjk. Dezer dagen kwam in het Haag-
scho „Vaderland" - een groote annonce voor,
waarin een inwoonster van de residentie aan de
betrokken dierenvrienden dank bracht voor dt
geboden hulp bij de „redding" van een tweetal...
ezels.
De dankbetuiging gold „mede namens" de
beide viervoeters, terwijl ten bewijze daarvan
het portret der langooren naast den tekst stond
afgedrukt.
In hetzelfde orgaan troffen we nu weer een
ingezondea stuk aan, waarin een klaaglied
wordt aangeheven over het feit, dat men een
paar bloeiende kastanjeboomen heeft omge
hakt. En de inzender vraagt, of men niet reeds
lang wist, dat ter plaatse zou worden gebouwd,
zoodat men de boomen had kunnen wegruimen
voordat de nieuwe lente zo in bladertooi stak.
Een konterfeitsel van den beklagenswaar
dige kaarsendragers blijft den lezer hier geluk
kig gespaard.
Met dat al lijken beide uitingen van (Jen zie-
kelijken geest, welke in sommige kringen
heerscht, ons teekenend genoeg, om er toeloops
de aandacht op te vestigen.
Het zijn wel krasse staaltjes van de moderne
overgevoeligheid merkt, de Msb. terecht op.
Urnen gevonden. Op de onder Barneveld
gelegen hofstede Sehaffelaar. waar thans de
bekende opvoedingsgestievhten zijn verrezen,
zijn bij bet. omspitten van den grond twee ur
nen, gevuld met asch, gevonden. De urnen, die
bij het uitgraven gebroken zijn, waren bedekt
met keien. Verder zijn daar bij de plek, waar
vermoedelijk het landhuis van Jan van Sehaf
felaar gestaan heeft, een paar muntstukken in
den grond gevonden, waarvan het eene het
-jaartal 1588 draagt.
Een pseudo-sergeant. Twee korporaals
van het Groninger garnizoen kwamen te Assen
in do Infanterie-kazerne.
Een milicien-soldaat, die ze zag naderen,
wilde een grap uithalen, vertelt het Ctr. Hij
schoot vlug een sergeants-tuniek aan en ont
ving de korporaaltjes. 't Nieuwbakken sergcan-
tje commandeerde, alsof hij 't. dagelijks deed.
Ilij deed ze in den houding staan, salueeren en
omdat ze '1 niet miiitairiseh genoeg deden, nog
eens overdoen.
De korporaals begrepen er niet veel van en
dachten elk het hunne van den veeleisehenden
vreemden sergeant, totdat de toeziende mili
ciens het spelletje ineens bedierven, door in
luid lachen uit te barsten. Toen kregen de kor
poraals in de gaten, dat zij er tusschen gi •"!-
men waren, maar de sergeantsstrepen en de
krijgstuclitelijk voorgeschreven absolute gehoor
zaamheid. door ieder minder aan den meerdere
verschuldigd, had lien beet. genomen.
Tegen den Köpeniclcer-milicien werd rapt^rt
opgemaakt en het grapje kostte hem 16 dagen
politiekamer.
Groenteventei's en kweekers. Men meldt
ons uit Harlingen:
De staking der gioentensli.ilers is geëin-
Gij zult het verantwoorden, ellendigo.
Gij liebt het durven wagen een vrije, edele
Gallische vrouw gedurende de afwezigheid
van haren echtgenoot ie beschimpen?
Minucius stampvoette van woede over deze
beleed! ging.
Wie geeft u het recht om de handelingen
van een romeinsclien consul te beoordeel en?
riep hij, en zich daarop tot de soldaten wen
dende, liet lui erop volgen:
Neemt dezen man m hechtenis!
Minucius heeft geen recht meer hier he
velen te geven, riep de Galliër den soldaten
toe. Ziet hier, Minucius...Claudius César
heeft uw ontslag onderteekend, gij zijf geen
proconsul meer.
Dit zeggende» ontvouwde de Galliër het
keizerlijke bevelschrift, waarbij Minucius van
zijn post ontheven en tot verantwoordig naar
Rome geroepen werd.
Wien heeft dp keizer tot mijn opvolger
bestemd? vroeg Minucius op vrij wat minder
Imogen toon.
Mij, antwoordde Leodorich.
Het bleek nu dat de proconsul toch nog
vrees kon koesteren, want bij viel als door
den bliksem getroffen in zijn zetel. Met een
enkelen slag was niet slechts zijn aanzien en
macht vernietigd, maar had hij ook de wraak
te duchten, niet slechts van zijn opvolger te
gen wiens gemalin hij zich schandelijk bad
vergrepen, maar ook van liet volk, dat, naar
hij voorzag, zijne woede over den dood der ge
vierde priesteres niet zou beteugelen. Er was
nog meer wat hem iu dit oogenblik door Ihet
hoofd woelde. Zijn vermogen en ook zijn le
ven stond op het spel bij de ongenade van een
man als keizer Claudius, wien» beter bewust-
jzijn nu en dan uit den zwijmelroes der harts
tochten ontwaakte, om de vertreden rechten
zijns volks te wreken.
Ben ik in deze stad nog vrij? vroeg hij
na eenige oogenblikken.
Gij zult tot aan uw vertrek onder toe
zicht gesteld worden.
En wanneer ik Senones mocht willen
verlaten, om onmiddellijk naar Rome te ver:
trekken?
Dan zat ik u door mijne wacht tot aan
de grenzen der provincie doen brengen.
Minucius was zoo zeer gehaat, dat de solda
ten met vreugde gehoorzaamden, toen Leodo
rich het hevel gaf dat Minucius onder geen
voorwendsel zijne woning mooht verlaten.
Reeds den volgenden rlag begaf de cx-prs-
feet zich op weg naar Italië.
Diadumena, op zulk een onverwachte wijze
aan het gevaar, waaraan zij blootgesteld was,
onttrokken, maakte haar gemaal deelgenoot
van hetgeen in de laatste dagen was voorge
vallen. Toen zij hem hare vrees over het let
van Excelsa te kennen, gaf, trad de nog aan
wezige Centnrio nader en verhaalde haar het
versehrikkeijke tooneel waarvan hii getuige
geweest was.
De indruk dien deze mededeeling te weeg
bracht was onbeschrijfelijk. Diadumena wist
haar echtgenoot te bewegen om haar onmid
dellijk naar dep tempel te vergezellen. Wel
licht, sprak zij, leeft mijne vriendin nog, en
is het mij voorbehouden haar te redden.
Leodorich voldeed aan het verzoek zijne
gemalin en begaf zich met onderscheidene
officieren naar den tempel. Daar heers elite
de grootste ontsteltenis en opgewondenheid.
I)e priesters eu bewakers liepen verward
door elkaar. Middelerwijl sommigen toebe
reidselen maakten om de vlucht te* nemen,
stonden anderen onderling to beraadslagen.
Het ontslag van den prefect Minucius was
reeds bekend geworden, en diegenen onder
de priesters, die bcm meer gediend hadden
dan zij met hun geweten en plicht overeen
kouden brengen, hadden alle reden om te vree
zen dat zij door zijne vervolgers, wegens liet
gebeurde niet de priesteres, gestreng gestra lt
zouden worden.
Waar is Excelsa? vroeg Leodorich.
Niemand antwoordde.
Op zijne herhaalde vraag wees een der die-
naren naar bet gewoon verblijf der priester
res. Doch tot zijne groote verbazing vond Leo
dorich wel sporen van bloed op den marmy.
ren vloer, maar van Excelsa was niets meer
te ontdekken. Nu niet anders kunnende ver
moeden dan dat men baar levend of dood
naar de woning haars broeders had vervoerd,
spoedde hij zich met zijne gemalin naar het1
huis t an Vietorinus.
Deze kwam hun met den glans der vreugde
op het gelaat tegemoet, Hij meende dat Leo
dorich hem zijn gelukkige terugkomst uit Ro-
me kwam mededeelen. Spoedig zag hij echte#
aan den angst welke Diadumena liet bliikeiqi'
dat er eenjg ongeluk had plaats gegrepen. 1
Wat is er gebeurd, mijne vrienden? vroeg
hij.
Waar is Excelsa? sprak Leodorich, da
vraag met een vraag beantwoordende.
Hoe kunt gij haar hier zoeken? öfschooiJ
haar broeder bier woont, heeft zij nog noolf
dezen grond betreden.
Waar is Gennorix.
.Vietorinus liet hem roepen. De nieuwe pr«<
