Bomeinsche Kroniek.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
m*
ui
Overwinningen van hefc
Christendom.
gen
i5r'
scbt
leelt
;hen
ver-
ver-
bur,
Rome, 1 Juli 1914.
Zoo ai en toe verleent de Paus weder audiën
tie in den Damasus-hof. Dit is voor velen een
UflKk Vo'doening, die anders nooit gelegenheid
neoben Z. H. te zien, wijl in de groote ruimte
n. de open lucht het op een honderd meer of
nmder niet aankomt. De meest-sympathieke,
•«rdigste dier audiënties is die in Juni geweest,
12.000 kinderen, die de le H. Communie
leuaan hadden den Pauselijken zegen kwamen
ontvangen. Verder hebben verschillende pelgri-
Waadjes dit voorrecht genoten. Hoewel minder
talrijk dan ten vorige jare, blijven deze nooit
l"t. Spanje zond reeds driemaal een gezelschap
geloovigen. De laatste groep op hun terugweg
tan het H. Land, waarheen jaarlijks een of meer
Pelgrimstochten gaan. Voor hen is het zeer
aangenaam dat Spanje weder door een gezant
ril den Pauselijken Stoel vertegenwoordigd is.
j e tegenwoordige titularis, grande le classe,
s een zeer aangename persoonlijkheid en even
ts de Gravin de la Vinaza uiterst vriendelijk.
I01' elke pelgrimage geven zij eene receptie in
aas- iet bekende gezantschapspaleis op het Spaan-
-geO sche plein, en begeleiden deze bij hunne audiën-
e op het'Vaticaan.
.e Rumenen krijgen nu op hun verzoek ook
'"'-r hun college; de Paus schonk hun eene kleine
erk en daaraan belendend huis. In de breve
^aarbij hun verzoek werd ingewilligd, legde de
aus er nadruk op, dat door een nieuwe kerk
I weder van een anderen ritus dan de reeds
uier bestaande, de universaliteit der Kerk in
"are eenheid op nieuw in het licht treedt.
'n mijn vorig schrijven maakte ik melding
)a" het vernielen en plunderen van verschillende
Q ker'ïen in de Romagna en in Ravenna. Eene op-
<vr> '"erkelijke bijzonderheid kwam ter mijner ken-
96J "isse. in Alfonsino loste het gespuis tal van
_U *"v°lverschoten op een madonna-schilderij. Toen
üge (i'J "ttrokken bleek dat vele kogels de lijst had-
awfl getroffen, doch geen enkele de beeltenis der
'.Maagd geraakt had.
t^adat de school voor gewijde Muziek ter eere
nieuwe Kardinaals eene welgeslaagde uit-
M- gering had gegeven van polyphone muziek, werd
door den Directeur P. de Santi S. J. eene eerste
tortmg gedaan der gelden ingekomen ter ves-
'ging van die school in een eigen gebouw al-
emoodzakelijkst waarvoor Z. H. de Paus
Pe"i bij schrijven van Kardinaal Merry
"v Val, hartelijk dank betuigde, tevens
welgevallen uitsprekend over het uit-
tf hintend onderwijs in die school verstrekt, blij-
i ^"d uit wat zij nu en dan ten gehoore brengen
hein aanmoedigde op den ingeslagen weg
°rt te gaan.
av-
ni vorige week woonde ik de zeer interessante
p chtigheid bij van het afscheid van zestig
r"nciscanessen-missionarissen van Maria, die
t'?".naar China, Indië, KI. Azië, Congo en Na-
Fr §aven- Na een roerende toespraak van een
(je.atlCls£aner Minderbroeder, defileerden de an-
1fr.' zusters voor de vertrekkenden en kusten
H- r de voeten (gezegend zijn de voeten van hen,
I "'e het Evangelie verkondigen) terwijl het koor
)ü- de „hymne der scheidenden" zong. Een kardi-
;en aaal gaf daarna den zegen met het Allerhei
ligste. Onder de vertrekkenden zijn verschillen-
i i, nay'es ve"tegenwoordigdFransche, Italiaan-
J iche, Oostenrijksche, Spaansche, een Chileensche,
twee Noord-Amerikaanschen, twee Poolschen,
®ea Hollandsche, twee Chineesche. In Marseille
ulien zich een tiental bij haar voegen. De vreug-
en- de der vertrekkenden was werkelijk treffend. Ik
i I rrCfin,ner 111'i' wa^ c"l betreft, iets wat eenige jaren
1U' I Rieden de generaal-overste mij vertelde bij een
I "ezoek dat ik haar in haar klooster te Grotta
ej'rata bracht. Er waren er juist tien in eene
"'issie vermoord en toen rondgevraagd werd wie
"•'de gaan om de gevallenen te vervangen ston-
den allen op. Allen wenschten de martelaars-
-roon te verwerven. Het lot heeft toen moeten be-
issen. Als regel worden ze niet ouder dan vijf-
lift r' "Keen de missies met hun gewoon-
ven Il100rdend klimaat, maar geheel het verstor-
sip i,,ven ^at z'i Kiden armoedig voedsel,
k<n h '3ec'c'en zijn niet bevorderlijk voor een
z0^eh^onëleSaiie der Riten heeft nu het onder-
Malieevgonnen inzake de Zaligverklaring van Z.
heeft in111!116! Kind Jesus Carm., en de H. Vader
Mons. Laf6 laatste audiëntie door Z. H. aan
verleend a)ntaine. de secretaris dier Congregatie
delen der zaak°estemming gegeven tot het behan-
teekend Z Terp611 kort ciaaroP het rescript onder-
»Q„i. i wordt dus nu Venerabel en de
kn
Zaak kriirrt )ini worat aus nu
^krijgt het gewone verloop.
Op Zondag den 21 en had, begunstigd door
prachtig zomerweer na een hoogmis, in de kerf
van den H. Sebastiaan aan den Appischen weg,
ter eere van het feest van Corpus Domini, eene
processie met het Allerheiligste plaats op den
Appischen weg tot aan het grafmonument van
Cecilie Metillo, alwaar de zegen met het H. Sa
crament werd gegeven aan de velden en lande
rijen. Na terugkeer iu de Basiliek werd het Te
Deuin gezongen. Eene groote menigte woonde
de plechtige processie bij. 's Avonds had in de
Duitsche kerk bij het Campo Santo (waar
Schaepman begraven ligt) een plechtige herden
kingsplechtigheid plaats der Kruisiging van Pe
trus en den dood der eerste martelaars, eindi
gend met de processie van het H. Sacrament
over het kerkhof, zoo dicht in de nabijheid van
de plaats waar de Apostelvorst zijne zending
door den marteldood bezegelde. Het was de
eerste mooie zomeravond van dit jaar. Marucchi
vergastte zijn gehoor met eene uiteenzetting
der onjuistheid als eerste martelaars twee bis
schoppen van Nepi aan te nemen, waartoe eenige
christen-archaeologen gekomen waren door Clau
dius Caesar, in hunne acta genoemd als den eer
sten van dien naam, Nero's voorganger, te be
schouwen. In 't jaar 51 kon van geen groote chris
tenvervolging sprake zijn, ook waren er toen nog
geen bisschoppen in Nepi. Deze zijn dus onder
den tweeden Claudius (268) den marteldood
gestorven en de eer als eersten in Italië hun
bloed voor Christus vergoten te hebben blijft aan
hen, die Nero ter dood veroordeelde op de be
schuldiging Rome in brand gestoken te hebben
en 'die afgemaakt zijn in de Neronische tuinen,
die den Vaticaanschen heuvel besloegen.
De kerk was met slingers van Maagdepalm
versierd en na het eindigen van den dienst daar,
schreed men met het H. Sacrament door de
kelkhofpaden. In de stille avondlucht maakten dit
en de kaarsen die de stoet droeg, doch ook die
welke op muren en vensters geplaatst waren een
stemmig effect, terwijl roode vlammen op de hoo
rnen bevestigd een soort bengaalsch licht -
de processie in rooden gloed hulden.
Als eerste vrucht van den val van 't Bloc gin
gen op dien Zondag van verscheidene kerken pro
cessies uit met het H. Sacrament en schreden
door verschillende straten. Op de trappen van
'n kerk bij de Trevi-fontein was zelfs een altaar
opgericht en werd daar de zegen gegeven.
Den volgenden Donderdag ging eene talrijke
processie uit van de kerk der XII Apostelen
Deze processie werd door een treffende plech
tigheid voorafgegaan. Deze Basiliek der Apos
telen is n.l. de zetel der Alg. Vereeniging der
Pages van het H. Sacrament en voor het eerst
hadden deze hunnen Eucharistischen dag. In de
verschillende parochies werd de dag begonnen
met een H. Mis en de algem. H. Communie der
pages. Daarna had in de Apostelkerk eene ver
gadering plaats van alle pastoors, alle geestelij
ken die zich met het werk der Pages bemoeien
en der Zelatrices, onder voorzitterschap van
Mgr. Falieri, assessor van het Vicariaat en alg.
Directeur van het vrome werk der Pages, in
welke vergadering nogmaals het nut en het doel
en de vruchten van dit werk door verschillende
sprekers werd uiteen gezet. Tegen den avond
werd het Allerheiligste uitgesteld en had de.
aanbidding plaats der Pages, terwijl door twee
priesters een warme toespraak gehouden werd.
Het was een hartroerend gezicht, die ruim dui
zend kinderen, jongens en meisjes, de laatsten
meest als bruidjes, in aanbidding heel devoot en
stil te zien nedergeknield. Niet minder treffend
was de processie dier kinderschaar, elke groep
hunne banier dragend, gevolgd door de scholas
tieken van het College der Conventueele Min
derbroeders, veel geestelijken in superpli en stool
en eindelijk het baldakijn met het Allerheiligste
door Mgr. Falieri gedragen, omringd door
twaalf pages in Spaansch costuum. Onder vroom
gezang en het plechtig luiden der klokken werd
de ommegang volbracht. In de kerk terugge
keerd, zongen de pages na den Zegen met het
Allerheiligste hunne twee liederen: Christus is
opgestaan" en „Wij willen God".
Er komen telkens nieuwe onthullingen omtrent
de administratie van het gevallen Bloc. Dezer
dagen omtrent het groote Liefdadigheids-Ge
nootschap (Congregagimi della Carite), eens
heel rijk, gevormd door legaten en stichtingen
van voorname katholieken. Nadat eerst de admi
nistratie aan de kerkelijke autoriteiten onttrok
ken was en het kapitaal genaast, werd door het
Bloc de bevoegdheid aan de passtoors ontnomen
om armen aan te bevelen terwijl toch niemand
beter dan zij de behoeften en de identiteit der
armen kennen. Dames van goeden roep, meest
tot de Vincentius-vereenigingen behoorend,
boden zich toen aan onderzoek te doen. Voor
een korten tijd nam men daar genoegen mede
en toën werden zij bedankt en door een zeker
aantal mannen vervangen alle vrijmetselaars.
Zelfs al waren zij dit niet geweest, zouden ze
toch allerminst geschikt zijn geweest het ver
trouwen der armen te winnen, of tijd gevonden
hebben plaatselijk onderzoek in te stellen. Aller
lei plagerijen met papieren en documenten kwa
men voor, zelfs waar het de opname van kleine
kinderen in een kinderhospitaal, op den Panicu-
lus gelegen, betrof, zoodat de moeders na een
langen lijdensweg den berg op, dikwijls met het
stervend kindje terug werden gezonden. Een
paar legaten, bestemd voor katholieke bruiden,
met de bepaling dat zij haar doopceel moesten
toonen, werden gebruikt grootendeels voor jood-
sche bruiden. Wie zijn doopceel meebracht kreeg
niets. Nooit is zoo iets gezien als misschien in
Frankrijk. Gesteld een rijk Israëliet of Maho-
medaan vermaakte een legaat voor bruidsgift
aan zijne geloofsgenooten, nooit zou iemand het
wagen dit aan katholieke of protestantsche
meisjes uit te keeren. Maar voor katholieken
gold, bij het' Bloc, niet eens het elementaire
recht.
De vorige week is Nathan weder in Rome aan
gekomen. Eigenlijk is het jammer dat hij zelfs
niet eens genoeg stemmen verkreeg om als raads
lid zitting te nemen. Het wanbestuur van het
vorige stadsbestuur zal natuurlijk vaak ter
sprake komen en gehekeld worden, terwijl ook
onderzoek zal ingesteld worden naar allerlei
verdwenen en misbruikte gelden. Dien blaam
te hooren had men hem zoo van harte gegund.
Vijf Italiaansche fabrikanten deden eene inzen
ding voor de Panama-tentoonstelling. Voor
dezen, mitsgaders voor Nathan's mislukte reis,
besteedt het Gouvernement twee millioen frcs.ü
Als bewijs hoezeer de Kon. Commissaris Aphel
de sympathie heeft weten te verwerven in den
korten tijd van zijn bewind, diene dat hem door
350 beambten van allerlei rang in de ViHe
Borghese een banket werd aangeboden.
Tusschen den H. Stoel en Servië is nu een
concordaat tot stand gekomen en de vorige week
bekrachtigd. De H. Stoel zal nu een vertegen
woordiger hebben bij het Servisch hof en dit een
gezant bij het Vaticaan afvaardigen. Een verhaal
door de Temps de wereld ingezonden omtrent
verhandelingen tusschen de H. Stoel en Bulgarije
is een fabel en van alle waarheid ontbloot.
(Slot volgt.)
SPANJE EN HET 'FERRERBEELD TE
BRUSSEL
In een corespondentie uit Brussel aan „De
Tijd"' is het volgende ontleend:
Ieder vreemdeling, die een weinig op de
hoogte is en die België bezoekt, weet, dat hij
komt in een land, dat voor het meerendeel
katholiek is, waar de regeering katholiek is;
in een land, dat bekend staat als gewoonlijk
uitmuntend door nuchter, practised gezond
verstand Waneer hij o.a, Brussel! bezoekt, be
vindt hij, dat de Belgische hoofdstad een stad
is: sciioon, koket, aesthetiscli wel aangelegd,
met fraaie monumenten en standbeelden ter
gedachtenis aan groote of tenminste hoogst
verdienstelijke mannen. Hoe groot en begrij
pelijk is zijn verbazing, wanneer hij op een
druk plein ©en beeld ziet van een symboli
sche al te naakte figuur, eeQ man. die met
beide handen een lichttoorts in de hoogte
houdt. Dit moet wel de symboliek zijn van
beschaving, wetenschap, booge kunst, nieuw
licht, van vrede of voorspoed! Naderbij geko
men leest hij met ontzetting den naam, niet
van een Belg, maar van een vreemden avou-
turier, in zijn land veroordeeld tot de dood
straf, die ook aan den booswicht is voltrok
ken geworden, den naam van den beruchten
Spaansclien boosdoener Ferrer. Verbeeldt
u, dat die vreemdeling een Spanjaard is,
wat moet bij denken van België, van het
land dat hij zoo hoog leerde schatten? Niet
iedereen toch kent de Belgische staatsinrich
ting en begrijpt, hoe zulk een onding moge
lijk is in zulk een land. Zeker, wat dit beeld
betreft kan Brussel bogen op een unicum in
de gansehe wereld, muur een unicum, dat te
vens een monopolie van dwaasheid en gebrek
aan sociale levenswijsheid om niets anders
te zeggen, bevat. Waar ter wereld vindt ge
nog een standbeeld voor Ferrer? In diens
eigen land? Men zou het niet wagen en toch
daar heeft de man geleefd, daèr toch zou men
hem moeten kennen en waardeeren. Maar
geen spoor ervan in Spanje. Geen spoor er
van in Frankrijk, waar toch regeeringsman-
nen als Caillaux mogelijk zijn; waar aan liet
hoofd van de regeering een man staat die
het licht aan den hemel wil uitdooven en
door zijn nieuw licht vervangen. Dit doet
wel denken aan het Brusselsehe beeld met
zijn lichttoorts. Geen standbeeld van den be
ruchten anarchist zult ge vinden in het van
anarchisten wiemelende Rusland, in het zoo
naburige Portugal, een land, dat ten onder
wordt gebracht door geestverwanten van den
Spaanschen Oproerstoker. Neen, bet kalme,
rustige, voor-spoedige België, waar de gods
dienst bloeit, waar de monarchie is geliefd
en op hechten grondslag rust, daar durft men
op een openbaar plein een beeld oprichten
dat een rechtstreeksche kaakslag is voor
Spanje. En niet alleen dat, maar jaarlijks
heeft er naar dit potsierlijke bronsstuk een
soort van vrijdenkers-bedevaart plaats, die
echter, gelukkig door de reputatie van Bel
gië, geheel aan het verloopen is. Hier wil ik
terloops iets opmerken over zoogenaamde
neutrale bladen. Ge zult zeggen, hoe komt dit
hier in eens bij te pas? Ge zult zien. Hier in
Brussel bestaat zulk een blad, dat bij elke
gelegenheid zich met boogen ernst neutraal
noemt tot in den dood. Dat neutrale blad nu
is een van de groote stootgevers en voorstan
diers geweest van deze betreurenswaardige
Ferrer-verheerlijking. Hierdoor schendt het
ten eerste de economische neutraliteit van
België, dat hierbij partij kiest tegen beslui
ten en handelingen der Spaansche regeering;
de politieke r/ïutraliteit, omdat hier partij
wordt getrokken voor een vrijdenker, god
loochenaar en bespotter van den godsdienst.
Ziedaar hoe men neutraliteit verstaat.
Niet allieen, dat België zich belachelijk
maakt bij vreemdelingen en ook bii welden
kende landgenooten met zijn treurig stand
beeldje, maar de zaak heeft nog andere kwa
de gevolgen. Zoo meldt men dezer dagen uit
Madrid, dat verschillende Mauristisdhe bla
den, zooals de „A. B. C.", de „Tri buna" en
andere een campagne ondernemen, om het
hatelijk beeld te Brussel te doen verdwijnen.
Men heeft dus in Spanje de beleediging ge
voeld. Deze bladen stellen voor, aan den Mi
nister-president van België te verzoeken, dit
beeld te doen verdwijnen en deze in brons
gegoten beleediging voor Spanje weg te ne
men. Mocht geen voldoening bekomen wor
den, dan wordt er voorgesteld België onder
opzicht van handel en tourisme te boycotten,
't Is dus ernst.
OPOFFERING ZONDER WAARDEERING.
Albanië heeft reeds een groot en zwaar of
fer gekost. Zal het hierbij blijven?
Men is er blijkbaar, volgens de N. E, Ct.,
niet best over te spreken, dat de Nederland-
sche commandant en de Duitsche en Oosten
rijksche vrijwillige artilleristen zich wederom
aan het grootste levensgevaar hadden moe
ten blootstellen. Dat twee der vrijwilligers
ernstig gewond waren, en zij en ook de Ne-
derlandsche majoor als koeli's hadden moe
ten werken om het geschut en de munitie te
redden, werd allerwege als een schandaal
gebrandmerkt. De gezant van een der incest
geïnteresseerde mogendheden bii liet Alba-
neesbhe geval sprak zijn verontwaardiging
daaromtrent dan ook luide uit in de volgende
kernachtige woorden, waaraan ik wel niets
meer behoef toe te voegen; „Het zoo kostbare
leven van die uitstekende Nederlandsche of
ficieren op zulk een roekeloos baldadige wijze
op te offeren, die officieren met geheel on
vertrouwbare krijgers en onvoldoende krijgs
toerusting als het ware in den dood te ja
gen, is niet alleen onrechtvaardig, onbehoor
lijk en ongeoorloofd, het is eenvoudig mis
dadig."
En werd die zelfopofferende toewijding
voor een andermans zaken nu maar behoorlijk
gewaardeerd, vooral door hen, voor wien men
steeds weer leven of gezondheid blootstelt,
dan hadden de officieren tenminste daarvoor
eenige voldoening Maar zelfs dat is niet bet
geval Na het sneuvelen van overste Thom
son, wien het gelukt was het onbegrensde ver
trouwen van prins Willem te winnen en die
daardoor ook door het hof werd hooggehou
den, terwijl hij bij de regeering eveneens in
hooge eere stond, begint ten Paleize de op
merkzaamheid ten opzichte van de officieren
der gendarmerie weer te verflauwen, en
treedt in de toonaangevende Albanreecho
kringen weer dat echtrOoatersche streven'
aan den dag om hune verdiensten te verklei
nen door anderen tegenover hen te stellen,
teneinde zich alzoo ten hunnen opzichte niet
zoo geheel verplicht te gevoelen en te voor
komen dat ze een te groote en gewichtige ro]
zouden kunnen spelen.
De inlrigues van vroeger beginnen dan ook
alweer, en degenen die men ben als spaak in
't wiel wil steken, zijn nu de buitenlanders
die als vrijwillige artilleristen onder hunne
bevelen dienst doen.
KIESCHE LEUKERDS.
Onder dezen titel schrijft de Rotterdammer:
„Het Antitariefwet-comité werkte met grof
geld.
Toch was er geen cent vreemd geld bij.
Het kwam alles van vrijhandelminnende Hol
landers.
Dat bleef men volhouden, in weerwil van aller
lei feiten, die iets anders zouden doen verwach
ten.
Mr. Kooien publiceerde het compromitteerende
stuk van de Duitsche regeering toch heeft
Duitsche invloed niet gewerkt.
Wij herinneren aan de geboorte van liet Ta-
riefwet-comité uit den Internationalen Bond van
Handelsagenten toch was het een door en
door nationale actie.
Holland had met zijn Hollandsche guldens
Kolkmans wangedrocht vermoord.
Vreugde bij de ware Hollanders enbij de
Duitschers.
Dat hebben de Duitsche industriëelen en koop
lieden deze week getoond.
De bloem van den Duitschen handelsstand is
naar Holland gekomen.
Kostelijk hebben de heereii gefuifd.
In het Kurhaus te Scheveningen werd een
schitterend banket aangericht.
En nu gebeurde er iets wonderlijks!
Komen anders hooge gasten uit den vreemd»
bij ons, dan treedt Nederland als gastheer op.
Maar thans organiseerden de Duitschers een
heerlijk banket te Scheveningen en noodigden de
Nederlandsche autoriteiten uit.
Allerhartelijkst waren ze
Natuurlijk, het kon lijden.
Voor de artikelen „made in Germany" bleef
Nederland zijn grenzen ruim open zetten.
Met een heldhaftig gebaar had het verleden
zomer alle belemmering van den Duitschen in
voer afgeweerd.
Die heldendaad is wel een dinertje waard.
Zoo kwamen de Duitsche importeurs dan in
Holland de bloemetjes buiten zetten.
Natuurlijk spraken ze over den vrijhandel
geen woord.
Kiesche leukerds dat zijn ze."
't Geval is echter nog „leuker", dan de „Rot
terdammer" schrijft, teekent de Residentiebode
hierop aan. Zooals we immers meldden, hebben
de autoriteiten voor deze feestelijkheid bedankt.
Het pleit voor hen. Ze hebben het toch niet aan
gedurfd, na eerst meegedaan te hebben om den
Duitschen handel tot bloei te brengen, thans
dien bloei mee te befuiven. Heeft het geweten
gesproken en beginnen ze in te zien, wat kwaad
het liberale stelsel voor ons land wat goed het
voor Duitschland brouwt?
Ken verbaal uit de allereerste tüden der
Christenheid.
18.
drfj!" dö2e outboezem:ngen werd door de be-
e„ „.n^en en verweusebingen der soldaten
"u's eia ,e &emaakt. Op een wenk van Qui
"Har l'^Ken de soldaten hunne schreden
m "Kaar, maakten zic'h daar van Po-
Ga Eobald en Serotinus meester, en
hie], k0P naar den Prefect. Doch deze
Waa z.1Jn blik strak gevestigd naar den kant
vnti - vrouwaa gezeten waren. De spieren
R 2lJn ..fe'olaat werden krampachtig bewo-
i bad y11 z^ue pogen gloeiden van woede. Hij
"ltaa;°Ten de rijeD ^er vrouwen bij het
a si» Amanüa en Modesta bespeurd. Niet
geVolff 0111 b.e<laard te overdenken wat bet
Va,;l zijne handeling zou kunnen zijn,
- M .0Dmacbtig een enkel woord te uiten,
'"n cTfi11- ,Uwe zuster, uwe dochter? waagde
ay at *e stamelen.
I 06 Uw Plicht, kond! antwoordde Qui-
1 v°en r'Iif j Krong midden door de rijen, en
"al hi; deeta en Amantia genaderd was,
°^en vergezellen hem naar den prefect
j 11 iet in het volbrengen van uw
woordde Amantia op waardige
toon; de smadelijke handelwijze waartoe gij
gedwongen wordt, valt op uwen gebieder
terug.
Toon Amantia voor 'haren broeder stond,
sloeg deze onwillekeurig de oogen neder,
want het verwijt, dat uit hare oogen straal
de, kon hij niet verdragen. Doeh bet duurde
niet lang, want het was hem alsof Nerse»
met zijn hatelijken glimlach op de lippen
voor hem stond en hem een lafaard noemde.
Elke meuschelijke gedachte moest wijken
voor den haat tegen den Christelijken gods
dienst, die zoo geheel streed tegen zijne na
tuurlijke neigingen, tegen den zuiveren le
venswandel der Christenen, die hem een on
gerijmdheid toescheen, omdat zijn bedorven
hart daar geen begrip van had. Hij wilde
dien godsdienst zooveel in zijn vermogen
was uitroeien en zijne vereerders en belijder-»
vernietigen. „Soldaten! riep bij, breng die
vrouwen naar de openbare gevangenis, en in
bet donkerste vertrek, want zij zijn straf
baarder dan de anderen!"
Zich daarop tot Potentianus en de beide
diakens wendende, liet bij er op volgen: „en
ook deze verleiders, die de openbare rust
verstoren."
Terwijl dit bevel door eenige soldaten
ten uitvoer werd gebracht, liet de prefect
door de andere nog een menigte Christenen
gevangen nemen en bedreigde de overigen
met de vreeselijkste straffen, wanneer zij het
durfden wagen nogmaals in de grot bijeen te
komen om hunne bijgeloovigheden te plegen.
Op hetzelfde oogenblik waarop de gevan
genen weggevoerd werden, verschenen Bibu-
lus en Nenses op de noodlottige plaats. Om
de Hopen van laatstgenoemde speelde nu
j werkelijk de hatelijke glimlach, welke Qui-
rinus eenige oogenblikken (e voren meende
te zien. „Ik zie toch dat gij krachtig weet op
te treden, wanneer znh{S noodig is, prefect,"
sprak hij.
Die opmerking is Z0(T vleiend voor mij,
antwoordde Quirinus, blijkbaar door de woor
den van Nerses beleedigd.
Mijne goedkeuring is echter niet zou
onvoorwaardelijk, als gij 'wellicht meent, her
nam Nerses; ik kan de wijze waarop gij te
werk zijt gegaan, niet geheel en al billijken.
In welk opzicht zou ik dan niet goed ge
handeld hebben. Ik kan van deze plaats toch
geen bloedbad maken?
In geenen deele; ik zie wel dat ik mij
duidelijker moet verklaren. £eg mij, wat is
uw voornemen ten opzichte van de gevan
genen?
Er zal hun een proces worden aangedaan
als vijanden van de romeinsche heerschappij
en van den staatsgodsdienst.
Waartoe al die omstandigheden? Zijn
niet de duidelijkste bewijzen voorhanden?
Maar de wet?
De wei? Ligt de toepassing der wet niet
geheel in uwe band? De edicten van keizer
Claudius zijn nog van kracht, want niemand
heeft ze herroepen. Voor het minst is in deze
aangelegenheid eenige verstandhouding met
de Druiden te bewijzen. Wat. kan n dus te
genhouden om ben ais schuldigen te straf
fen, en die straf, naar de in het edict, voor
geschreven bepalingen, op de plaats te vol
trekken waar het misdrijf gepleegd is.
Maar het i6 de doodstraf, waarvan gij
spreekt!
En gij zoudt evenals de zwakke vrouw.
voor de toepassing van die straf terugdein
zen, omdat zij wellicht ook de uwen zal tref
fen? Gij beeft? Dat is schandelijke lafhar
tigheid; een man van de wet moet rechtvaar»-
dig zijn!
De gelaatstrekken van Nerses drukten, toen
bij dezo woorden sprak, zooveel verachting
uit, dat Quirinus, die aanvankeliik scheen
zich ernstig tegen de bloeddorstigheid van
den jongen man te willen verzetten, van
schrik als het ware verlamd was. Het duurde
lang alvorens hij een woord kon uitbrengen,
en eindelijk gaf bij aan de soldaten een tee-
ken dat zij de Christenen zouden wegvoeren.
Toen bij zieli echter insgelijks scheen te wil
len verwijderen, hield Nerses hem terug en
zeide: Thans is het oogenblik gekomen, pre
fect, om te bewijzen dat gij geestkracht bezit.
Wat verlangt gij dan toch van mij? vroeg
Quirinus.
Dat gij uwen plicht zult doen,
Kunt gij dan van mij verlangen dat ik
mijne dochter en mijn zuster aan een smade-
lijken dood zal overleveren?
Waarom niet? Heeft Brutus ziin eigen
zoon gespaard toen hij hem op do daad be
trapte?
Maar die bad werkelijk een misdrijf wil
len plegen, door de vrijheid van Rome te
belagen!.
En deze vrouwen, voor wier leven gij
zoo angstig bezorgd zijt, wat doen zij anders
als de zoon van Brutus? Zij treden de beve
len des keizers met voeten, zij verachten de
goden van het keizerrijk.
Bedenk dat Modesta, ten minste naar
mijn wil, uwe bruid is.
Zü 'heeft mU met verachting afgewezen.
Een kerkdief. Men meldt uit Ettcn aan
de Msb.:
Dezer dagen trad een als heer uitziend
persoon de R. K. Kerk te Etten (N.-Br.) bin
nen en nam de schijn aan daar te willen bid
den.
Dit duurde echter zoolang slecbis, tot hij de
zekerheid meende te hebben, dat niemand
meer in het kerkgebouw aanwezig was. Hij
had echter buiten den waard (in dit geval
den koster) gerekend, die zich op bet zang
koor bevond. De vrome man keerde nu te
rug tot achter in de kerk, baalde een soort
balein uit den zak, bestreek ze met een kle
verig goedje en wilde daarmede de offer
bussen gaan bewerken. Nu achtte de koster
ziju tijd gekomen, vioog de trappen af en
sloot de deur der kerk.
Dan spoedde bij zich naar de maréchaus-
sées, die fluks dezen brutalen inbreker inre
kenden. Geboeid werd hij naar de maréchaus-
goes kazerne gebracht. Ofschoon liij alles ont
kent, zullen de koster, de baleineu en bet
kleverig goedje hem in deze geen dienst be
wijzen.
De man gaf voor monteur en reiziger in
naaimachines te zijn, Duitseher van geboor
te, maar reeds langen tijd in Holand.
Drie-en-een-lialve cent werd in zijn bezit
gevonden.
Bali! Uit Zevenhuizen wordt aan het
Vad. geschreven:
Meer dan twintig jaar woont in eon buis
je in de kom onzer gemeente een gezin, be
staande uit een broer en een zuster. Beiden
zijn ongeveer zestig jaren oud. In al dien
tijd is de reinigende hand van de vrouw nog
niet aan bet werk geweest. Inmaakpotten en
pannen werden voor privaat gebruikt en
nooit schoon gemaakt. De vrouw kwam nooit
de deur uit. Overdag sliepen zü meestal en
's nachts komen zü op. De menschen leven
van liefdegaven. Nu is op last van het hoofd
en ikgij moet dat weten, Quirinus
ik heb nog nooit eene beleediging vergeven!
Bij de laatste woorden namen de gelaats
trekken van Nerses een waarlijk duivelach
tige uitdrukking aan, zoodat zü die in de na-
bülieid stonden, vol ontzetting terugdeins
den. Toen Nerses zag dat Quirinus echter ab
tüd nog wankelde, naderde hij hem en fluis
terde hem in bet oor: Verneem dan toch op
dit oogenblik het geheim mijner geboorte)
ik ben een zoon van Cnejus Domitius Oeno-
bardus en van de zuster van Bibulus
Hoe? gij zpt.
De broeder van Nero.
De prefect werd als ijs zoo koud. Hij ge
voelde dat bij een verloren man was, wan-j
neer hü niet naar den wil van den jongen
Romein handelde. Hü wenkte de bijl drager^'
dat zü nader zouden komen, en gaf bevel da(
bet bloedige werk onmiddellülc een aanvang
zou nemen.
Doch zelfs de beulknéehten schenen nicl
te begrypen dat zoo iets ernstig gemeend kou
zijn. Zü bleven onbeweeglijk staan, totdat
het bloedige bevel herhaald was. Amantia erf
Modesta werden in de grot teruggebracht erf
knielden voor bet altaar om den Heer te!
smeeken, dat Hij bet offer van haar leven!
welgevallig zou aannemen. Hoe zou bet baar(
ook aan moed hebben kunnen ontbreken, daar,
de Heer haar had gewaardigd om in 'tvlek-
kelooze doopgewaad getuigenis van haar ge
loof en liefde af te leggen. Hare harten had
den zich reeds geheel van al bet aardsche los
gemaakt, toen zy met den glimlach der za
ligheid op het gelaat het hoofd voorover bo
gen om den doodelijken slag te ontvangen.
(Wordt vervolgd)
HIEUWE HflflRLEmSCHE COURANT ™5£E.J5LAD
i K I IIQ 0 fyprYl Q Q lz f A n nan lr t,o« D,.
