Rond de Liturgie.
Voor het Vaderland.
BINNENLAND.
OORLOGSTOESTAND EN LEVENSVER
ZEKERING.
EEN INTERVIEW MET PASTOOR
OFFERMANS.
NIEUWE HftftRLEttSCNE COURANT ™ü£°L°Jb*°
'Aan „De Maasbode" is het volgende artikel
ontleend, dat weergeeft wat wij, en zeker velen
mèt ons, bij het vernemen van het verslag der
jongste Kamerzitting hebben gevoeld!
Een indrukwekkende vergadering van de
Tweede Kamer der Staten-Generaal als die van
'Maandag jongstleden behoort tot de beste blad
zijden onzer vaderlandsche geschiedenis.
Uit de daad der Kamers bleek nu eerst ten
volle, hoe zij begrijpen de vertegenwoordigers
van het geheele volk te zijn.
Een daad van eenheid en een daad van zelf
bewuste kracht!
Doch er werd ook gesproken door enkele lei-
'ders van parlementaire partijen. Anderen zwe
gen, wellicht uit overweging, dat het stilzwijgen
op zulk een oogenblik een bewijs van volledig
vertrouwen in de Regeering heeten mocht.
Dat was juist gezien en ten opzichte der
krachtige daad zal aan het stilzwijgen geen
andere beteekenis worden toegekend.
Maar er was nog eene andere overweging
mogelijk. En die wettigde wel een woord in deze
vergadering.
Het was de overweging, dat zoowel het Ne-
derlandsche volk als de volkeren van Europa
een weêrgalm zouden vernemen van de woor
den welke de Staten-Generaal zouden spreken.
De socialistische fractie heeft met deze over
weging rekening gehouden; de katholieke niet.
De eerste heeft een groot gebaar gemaakt,
misschien wel het schoonste, waarop zij in de
parlementaire annalen wijzen kan.
De andere heeft gemeend, dat het stilzwijgen
thans meer dan ooit een daad van kloeke wel
sprekendheid wezen kon.
Maar niet iedereen, maar vooral niet de
groote menigte begrijpt de welsprekende taal
van een zwijgende.
E11 daarom meenen wij goed te doen met
hier te verklaren, wat dat stilzwijgen der Katho
lieke fractie beteekende.
Indien door haar gesproken was, zou het in
dezer voege geweest zijn
Het uur des gevaars is plotseling gekomen.
Buiten onze grenzen breekt de oorlogsbrand uit
en de fanatieke woede van strijdende volkeren
dreigt de rechten onzer kleine natie te schenden.
In de ure des gevaars leert men zijn vrien
den kennen. Ook thans.
Welnu, van het oogenblik af, dat Hare Majes
teit onze geëerbiedigde Koningin heeft verklaard
dat Nederland zich bevond in oorlogsgevaar,
van dat oogenblik af zijn wij, katholieken, bereid
om de lasten en ellenden van den oorlog mede
te dragen.
Wij staan gereedde Regeering kan over ons
beschikken.
Het katholieke volksdeel durft de fiere wapen-
Spreuk „Je Maintiendrai" mede voor zich op
vorderen.
Wij worden wel eens beschouwd als vader-
landsloozenthans zullen wij opnieuw bewijzen,
dat het Oranjehuis in ons zijn trouwste onder
danen vindt.
Opnieuw, ja.
Want velen uwer weten het: ook in 1830 heb
ben wij dat bewezen. Ook toen hebben wij den
strijd niet geschuwd en de katholieke bewoners
der Zuidelijke Provinciën hebben toen Neder
land behoed voor een grootere afscheuring van
het koninklijk gebied.
Wij zullen het vaderland dienen.
Onze zonen hebben niet geaarzeld, toen de
Regeering hen wegriep van huis en haard.
Vaders hebben hunne vrouwen en kinderen ver
laten, zonen hunne ouders, om Nederland te
verdedigen, desnoods met hun bloed.
Straks, indien wat God verhoede! onze
dapperen gewond nederstorten, dan zult gij
onze priesters, onze pleegzusters aanschouwen
°PWijt zullen het vaderland dienen, ook wij die
niet behooren tot de strijdkrachten des lands.
Gij, die gelooft, dat het gebed van priesters
en religieuzen, dat de schreiend-geuite gebeden
der achtergeblevenen opstijgen tot den Almach-
tige, gij, minister-president, die uwe hoop op
Gods bijstand hier beleden hebt weet het wel,
dat uit onze kathedralen en kerken, onze kapel
len en binnenhuizen voortdurende gebeden om
den vrede omhoog gaan
Maar ook op stoffelijke wijze zullen wij het
vaderland dienen.
De oorlog ontwricht de maatschappelijke ver
houdingen en rukt de stutten der stoffelijke wel
vaart omver.
Welnu, wij, op wie het volk vertrouwt, wij zul
len gaan tot het volk en zeggen: „Steunt dege
nen, die ook om uwentwil de wapenen dragen.
Eerbiedigt den soldaat, ontvangt hem in uw
huisgezin als een heldhaftigen bezoeker, spijst
hem en laaft hem. Steunt de achtergeblevenen
met uw geld en uwe goede woorden, tracht nim
mer misbruik te maken van hun angst en onver
stand Blijft kalm in deze moeilijke uren. Toont
uw vertrouwen in de instellingen, welke uw ver
trouwen waarlijk wel verdienen, onttrekt toch
niet op dwaze wijze aan den Staat wat gij den
Staat verschuldigd zijt!"
Zóó zullen wij spreken en onze dagbladen
zullen onze woorden dragen tot in de kleinste
huisjes der steden en in de afgelegenste hoeven
van het platteland!
En wij durven verzekeren, dat ons woord niet
zal worden verworpen.
Terwijl wij ons aldus inspannen, om aan het
vaderland te geven wat het toekomt, zal echter
in ons land een hevige afschuw blijven leven
naast dit gevoel van liefde en opofferingsge
zindheid.
Een hevige afschuw van den oorlog!
Geloovend in de Voorzienigheid, kunnen wij
aannemen, dat ook een oorlog door de Voorzie
nigheid wordt toegelaten. Maar wij durven het
Bijbelwoord uitspreken:
Het is noodzakelijk dat er ergernis kome,
maar wee hem, wee hem, door wien zij komt.
Zóó beschouwen wij ook den oorlog.
God vertrouwt Iheid in> die »der lieba Herrgott" kwistig heeft
Laat het weten, dat koningin Wilhelmina uitgestrooid over dat onvergelijkelijk stuk na-
vóór dezen aanslag op den gedroomden wereld- tuur, niet zijn teere schoonheid van innig fijno
vrede haar hope op den Christus-vóór-alles heeft en toch zoo weelderig©, kiusche pracht,
uitgesproken en dat wij, indien de strijd ons Over de onverbeterlijke bazaltwegen la
verrast, hopend op de bescherming van den
Christus, den eeuwigen Vredevorst, ten strijde
zullen gaan.
Trouw aan den Christus!
Trouw aan het Vaderland!
Trouw aan de Koningin!
Aldus verstaan wij het stilzwijgen der katho
lieke fractie in de Tweede Kamer, en wij kun
nen en durven verzekeren, dat zij gesproken
heeft naar ons hart!
rijwiel in matig snelle vaart naar Rernkastel.
Daar ligt het knussche stadje voor hen, ko
ket, weggedoken in de omhelzing van den stoe
len bergreus. Dan, pijnlijke ervaring: de brug
over de Moezel is versperd! 't Is oorlog''
Wie kan er zich indenken, als hij dwaalt dooi
de nooit volprezen schoonheid van Gods won
derheerlijke natuur. Oorlog! En in dit sprook
jesland wiekt de poëzie langs heuvelrug en
gouden wingerd en doet do ziele droomen
van ongekenden, nauw vermoeden schoon
heidswellust.
Stram, onbewogen, staan de beide Pickelhau-
ben de bajonet op het met scherp geladen ge
weer, voor de brug. Niemand mag passeeren,
die niet volkomen waarborg geven kan, dat
hij, in deze kritieke tijden, volkomen onschul
dige bedoelingen heeft.
„Waarheen gaat de tocht?"
„Naar Trier!" luidde het antwoord.
„Geht nicht!" was het wederwoord.
Wat nu? 1
Mee naar den burgemeester
Deze, van de verantwoordelijkheid, die op
hem rust, innig doordrongen, vraagt onzen
reizigers hunne papieren.
Het „celebret" der drie geestelijken, door
TBINS HENDRIK TE MAASTRICHT.
Prins Hendrik, die Donderdagavond te
Maastricht is aangekomen, ging dadelijk naar
het Roode Kruis-hospitaal.
Z. Iv. H. sprak zijn hooge tevredenheid uit
over de inrichting. Hij bezocht de zieken en
onderhield zich eenigen tijd met een gewonde
Meeklenburger die in der tijd in zijn regiment
gediend had.
Gisterenmorgen heeft de Prins de Calva-
rienberg bezocht; iater vertrok hij naar Eis-
den. Hij heeft een zijner auto's ter beschikking
gesteld tot dat de Roode-kruistransportwagens hun Bisschop verstrekt en andere papieren, als
hier zijn aangekomen. j hotelrekeningen enz. stellen den braven bur-
D A KUYPFR gervader tenminste zoover gerust, dat hij onze
Dr. A. Kuyper. die zich voor een paar dagen
vaderland
v,vj. uvo v. 0 O
drie reizigers ongemoeid laat, maar hun toch
den ernstigen raad geeft, met het oog op den
oorlogstoestand, Duitsehland zoo spoedig mo
gelijk te verlaten. Hoe dan ook, van voortzet
ting der reis naar Trier kon eenvoudig geen
sprake zijn.
Dies trokken onze drie Limburgers naar
Lieser, over clc Moezel, waar ze geen bewa
king vonden en namen daar een spoorkaartje
naar Daun.
Aan het station te Lieeer .trokken zij de
aandacht van een speurder, die hen aansprak
en hen naar hun legitimatiepapieren, hun na
tionaliteit, hun beroep en, de Hemel mag
weten wat niet al, meende te moeten vragen.
Onze drie vrienden vertelden, dat ze Hollan
der waren en geestelijken, maar onze strenge
speurder, blijkbaar maar half overtuigd, ant
woordde, dat van het priesterkleed in de
laatste dagen herhaaldelijk misbruik gemaakt
was voor spionage. En zoo kregen zc te botoren
dat daags te voren onze geschiedenis speelt
nog- te Münclien bevond, is in het
teruggekeerd.
DE RIJKSPOSTSPAARBANK.
Gelijk wij reeds liebben medegedeeld is 3
Augustus 1.1. een Koninklijk Besluit genomen,
waarin bepaald wordt, dat de termijn van veer
tien dagen, bij artikel 16, eerste lid, der wet op
de Rijkspostspaarbank, vastgesteld voor de
terugbetaling van op Rijkspostspaarbankboek
jes verschuldigde gelden, wordt verlengd tot
zes maanden, met dien verstande evenwel, dat
binnen den genoemden termijn van zes maan
den op elk spaarbankboekje desverlangd terug
betalingen zullen geschieden tot een gezamen
lijk bedrag van ten hoogste vijf en twintig gul
den in zeven dagen.
Het is ons bekend, dat er inleggers bi., de
Rijkspostspaarbank zijn, die meenen, dat zij
voor bedragen boven de 25. steeds zes
maanden op uitbetaling zullen moeten wach
ten. Deze meening is echter niet juist. De be
doeling- van. bet Koninklijk Besiuit is eenvou
dig, dat de inleggers terugbetalingen kunnen
eischen tot een bedrag van 25.in de 7
dagen. Hoogere bedragen moeten evenals
tot nog toe dmmer boven 50.worden
aangevraagd aan den Directeur en deze kan de
uitbetaling uitstellen tot 6 maanden hoog
stens, maar behoeft zich aan dien termijn van
zes maanden niet te bonden, immers hij is be
voegd om, als hem gebleken is, dat de terugbe
taling dringend noodzakelijk is en de tijdsom
standigheden dit toelaten, een korteren en
zelfs een zeer korten termijn te stellen.
Natuurlijk blijft het gewenscht, dat zoo
weinig mogelijk gebruik wordt gemaakt van
de gelegenheid tot bet opvragen van grootere
sommen, in de eerste plaats in bet belang van
de inleggers zelf, wier geld bij de Rijkspost- iucht werd hun toch wat zwaar,
spaarbank volkomen veilig is, terwijl zij in j Het bange voorgevoel Z0u hen niet hedrie-
hun eigen huis moeten vreezen voor brand en gen
diefstal - in de tweede plaats in bet algemeen Een of twee stations-verder stapt een gen-
belang,'omdat de opvraging van spaargelden darm in hun coupe, van top tot teen gewapend,
De Landrat te Doun was een man van be
schaving en ontwikkeling. Hij verstond het
Latijnsche celebret en begreep, dat Pruisi
sch© overijling hier een reuzen-flater begaan
had.
Hij bood onzen reizigers zijn heusehen ver
ontschuldiging aan en gaf' hun een klerk mee
om ze in een goed hotel onder te brengen.
Toevallig of was de brave Pfarrer ook
een beel klein beetje nieuwsgierig naar den
afloop van bet interessante geval toeval
lig dan stond de pastoor voor zijne woning.
En om nu het volk, dat nog altijd de drie
„spionnen" volgde, te ontloopen, gingen de
zwaaxbeproefden den dorpsgeestelijke bezoe
ken. Eenige oogenblikken vertoefden zij on
der zijn gastvrij dak, tot het volk afgetrok
ken was.
Van Doun reisden ze naar Gerolstein, waai-,
tot hun schrik, weer een verdacht heerschap
lien bleef bespieden. Op bet perron komt er
een bun papieren vragen; gelukkig werden
deze in orde bevonden.
Nauwelijks zaten ze te Gerolstein in den
trein, of naast ben stapte een soldaat binnen
met geladen geweer. Tocli liep bel beter af,
dan bet zich liet aanzien. Ongemoeid reisden
ze verder over Euskirclien, Düren, Aken
naar Herzogenrath.
Daar lag het lang beloofde, lang gewenscb-
te land voor ben. Daar eindelijk wenkte het
gastvrije Rolduc hen tot zich, hoog op den
berg, veilig voor spionnenvrees, Pruisische
gendarmen met stalen boeien, en Duitsche
soldaten met geladen geweer. En met blij
gemoed stapten onze reizigers het station te
Herzogenrath uit, de welbekende straat af,
rechts 0111 langs bet hotel Zu Scbaumburg
Lippe tot bij bet spoorwegviaduct. O schrik,
daar staat een wacht met de gevelde bajonet
op het geladen geweer. De dappere Pruis
hoerde onbewogen het relaas hunner weder
waardigheden aan, maar gaf geen pardon,
't Kon wel waar wezen, meende bij, wat ze
'hem vertelden, maar, als ze naar Rolduc wil
den, dan moesten ze maar over Vaals naar
Holland en Rolduc reizen. Rolduc! Daar lag
bet voor ben, tien minuten verder!
Aan het station Herzogenrath was de
Hauptwacht, misschien waren ze daar ge
lukkiger, dus naar de Hauptwacht. Maar der
Herr Hanptmann, een piepjong luitenantjei,
was er niet. Met bet vuur der wanhoop be
pleitten onze pleizierreizigers bun zaak: im
mers, ze streden, zoo al niet voor hun leven,
dan toch voor hun vrijheid. En waarlijk, even
straalde er een sprankje van hoop.
Nadat ze een kwartier aan de Hauptwacht
vertoefd hadden, werd de wacht afgelost en
t i Ji 11 J!l.
CCXX.
DE LITURGIE DER ZIEKEN.
„Als ten liefhebbende moeder", zegt Dom
Cabrol, „komt de H. Kerk nederzitlen bij
het ziekbed, waarop eou harer kinderen
strijdt en lijdt. Zij vertroost bet, wiegt het
bij den klank barer gebeden, fluistert woor
den van eeuwige hoop aan zijn oor en brengt
bet de hulpmiddelen haTer vindingrijke en
onuitputbare liefde."
Door die liturgie der zieken boezemt zU
ons de echte gevoelens in, die een dhristeur
liart bij ziekte en dood moeten vervullen:
bet is een baast blüdc kreet van gelaten
heid en troostende hoop.
De hulpmiddelen du. aan de zieken ge
schonken, kunnen verdeeld worden in: le. de
zegening der zieken en der geneesmiddelen;
2e. de Biecht; 3e. de H. Teerspijze; 4e. de ee-
remouiën van het H. Olisel; 5e de volle Af
laat in bet uur des doods; 6a de gebeden der
stervenden.
Elke priester, wien de zielzorg is toever
trouwd, moet de zieken, wier geestelijke be
langen hij te behartigen beeft, bezoeken. Zoo
wel de behoeften ziiner onderhoorigen als de
door hem op zich genomen verplichtingen
en het gebed der Kerk vorderen dien liefde
dienst.
Ook wil de H. Kerk dat hij zich niet slechts
dan eerst naar den zieke spoede, als zijn
dienstwerk ingeroepen wordl. neen Zij eisebt
van zijn liefde voor den naaste, dat hij zich
zooveel doenlijk vèrgewisse. wie door ziekte
zijn aangetast, dat bij ook zijn parochianen
op bet hart drukke hem de namen hunner
zieken op te geven en hem liever te vroeg
dan te laat te waarschuwen, als een of ander
hunner huisgenoot en op het ziekbed is ge
worpen. Hieruit volgt, dat de bezorgdheid
van bet hoofd des bmsgezins en de offervaar
digheid van den priester moeten samen wer
ken, opdat elk gevaarlijk uitstel vermeden
en reeds bijtijds de gewenschte maatregelen
getroffen worden om in den geestelijken nood
der zieken te voorzien.
Schieten bloedverwanten, vrienden of bu
ren aan dezen plicht te kort, dan is ieder
ander krachtens het gebod der naastenliefde
verplicht een tijdige waarschuwing aan de
pastorie te doen hooren.
landsclie Bank èn de Staat èn het geldverkeer
kan piet meer ontvangen dan 10 pCt. van dit
bedrag.
Een der grootste binnen]andsche maatschap
pijen ter verzekering op het leven heeft de ex-
tra-premie voor de non-eombattanten op 3 pet.
en voor de combattanten op 6 pet. van bet ver
zekerde bedrag gesteld, welke bedragen ineens
moeten worden voldaan.
Wij teekenen hierbij aan, dat bijna alle le
vensverzekeringmaatschappijen bijzondere voor
waarden stellen in tijd van oorlog, en het dus
voor belanghebbenden gewenscht is, hunne
maatschappij van on(^er dienst zijn kennis
te geven.
LAND GEARRESTEERD.
Onderstaand verhaal vernam de N. Limb. K.
uit den mond van een Roermondschen geeste
lijke, die als verdacht van spionnage in
Duitsehland gearresteerd werd.
Ze waren met z'n drieën per fiefe op reis
door de heerlijke dalen van Rijn en Moezel.
De een was kapelaan te Roermond, de ander
leeraar te Rolduc, de derde student te Utrecht.
't Was een genotvolle tocht langs de roman-
-laiv-VIA^niö VC1 IUT. IU muiui/nj v - -
op Zondag 2 Augustus to Trier een een soldaat, vriendelijke, gemoedelijke, dik
monnik getracht heeft de streng bewaakte wangige Gevmanenzoon, ging met hen mee
brug óver de Moezel te passeeren, door den be- naar de grens. Eindelijk daagde dc vrijheid,
waker om te koopen. De pseudo-monnik werd Prijs nooit den dag, voor bet avond is, zegt.
gegrepen, werd als Fransch officier herkend bet, spreekwoord. Ter namveruood honderd
en op de plaats neergeschoten. pas van het douanekantoor, komen hun twee
Zoo'n verhaal van angstig snel oorlogsrecht militairen per fiefs tegemoet lijden. Kl
is, natuurlijk, niet geschikt om je koelbloedig- scheen geen gevaar te duchten, ondanks iet
heid te sterken en je moed te verhoogen. scherpe onderzoek uit wantrouwige soldaten-
Onze drie reizigers bevrachtten dan bun oogen. Daar eensklaps springen de beide krij-
fietsen op den treinen namen een kaartje gers van bun stalen rossen en.... vervlogen
om den welgemesndcfi raad van Bsrukastel's was de droom van gulden vrijheid. „Nach
burgervader zoo snel mogelijk op ba volgen. Holland? Daim rnüesen Sie fiber A aals, hier
Dan, ondanks al hun goeden wil, zou do kommen Sie nicht durch!" Aber Herr Leut'-
rampspoed pas beginnen! nant, wir mochten...." „Ueber Vaals! Ver-
Een paar stations verder verlaat een reizi- standen?" En de Hen- Leut'nant draait hun
ger den trein, ma-ar de Argusoogen van een den-rug toe en laat zc staan.
Pruisischen gendarm hebben liem gezien; de Dan maar, in 'shemelsnaam, over Vaals,
reiziger wordt beetgepakt en weggevoerd, 't De electrisebe tram naar Aken vloog m
Is een Fransche spion beet bet. - j snelle vaart over de kleine strook Neder-
Reeds sloop de stille angst, de zwarte zorg landsch grondgebied, tot ze stopt bij de Duit-
j in hun anders zoo blijde harten en, al wilden sehe douane. De Zollbeamte vroeg hun papie-
i ze 't zich zeiven niet bekennen, de Duitscheren en toen hij hoorde, wie onze reizigers
waren en wat ze geleden hadden, toen sjirak
zijn goed hart voor de zwaar beproefden zoo
vol meelij dat hij hen onmiddellijk den wagen
deed verlaten om ze over de grens op Neder-
landsch gebied in vrijheid te brengen.
En het jubelt in hun borst: „Fröheit, die
ich meine, die mein HerzHalt! Als eeii
zweepslag trof bet hen. Zon nn die Pruisi
sche soldaat, op nog geen steenworp afstands
van de Nederlandsche grens, wreed zi.ch stel
len tusschen hen en de vrijheid? De wanhoop
ten prooi kijken onze martelaars naar den
braven Zollbeamte met bet goede hart en n
hun blik lag zooveel vertwijfeling, dat zelfs
een Duitsche soldaat in oorlogstijd en een
Pruisische gendarm er door geroerd zou wor-
„Durchlassen!" roept eu wenkt de douanier
enzonder beu nog met een blik te ver
vaardigen stapt de fiere krijgsheld langs hen
been. „Durchlassen!" na dat woord waren
onze drie Hollanders voor hem enkel lucht.
De booze wereld vertelt, dat de dn© reizi-
gers toen op een drafje de enkele meters heb
ben afgelegd, die 'hen scheidden van de va
derlandsche grens. Maar als eerlijk verslag
gever moeten wij, der waarheid getrouw,
deze bewering als onjuist tegenspreken.
Hier eindigt bet verhaal van drie Nooi d-
Limburgsche lieeren, die bun vacantiereisje
maakten in het Rijn- en Moezeldal, terwijl de
Duitsche adelaar reeds zijn breede vlucht
uitstrekte over de oude slagvelden van het m
angstigen twijfel verbeidend Europa.
Pastoor Offermans, de stichter van het beken
de R K Pensionnaat voor boerendochters te
Lierop, die zich op verschillend terrein onzer
K. S. A. beweegt, zooals boerenbonden enz., had
dit jaar op eigen gelegenheid een pelgrimsreis
naar Lourdes georganiseerd met ongeveer 30
deelnemers. Deze bedevaart werd ondernomen
- en na een korte ondervraging blijkbaar
in groote moeilijkheden brengt; en ten slotte VCQr d,,n yom klinkt- barsch het bevel: „lm
in liet belang van het personeel der Rijkspost-1 jjame des Kaisers, Sie sind verbaftet."
spaarbank, hetwelk door de algemeene mobili- "\yje beschrijft den schrik onzer drie Lim-
satie zoo gekrompen is, dat bet slechts met burgers! Gevangen als spion! Maar toch, hun
moeite deti nu reeds zeer verzwaarden dienst blijmoedigheid begaf ben niet en met komi-
kan gaande houden. «'he berustingsclnktenzij zich in hun nieu-
™vr we rol van gevangen spion. Een hunner werd
MOEILIJKHEDEN BIJ 1)E BOLRENLEEN- zejfs je machtig en door voor het coupé-
BANKEN. raampje te gaan staan, trachtte liij de hei-
Het schijnt dat vele boerenleenbanken ook melijke vroolijkheid, die zijn lachspieren
al in moeilijkheden verkeeren. De boerenleen- prikkelde te bedwingen. Maar hij bad buiten
/-v. Ti j- j,,,. hooft den waard, d.w.z. buiten de waakzaamheid
bank te Sloten (N-H.) die een dei osxto heeft gerekenA
van 5000 by do Centrale bank te U treem»,
«ia ucn XiUimw
Sitzen blibe, onder ich sehiesse!
Daar spot je niet mee en gehoorzamen is
de boodschap.
Papieren worden gevraagd en getoond, de
namen vail de drie helden van ons verhaal
worden genoteerd, alle denkbare vragen wor
den gesteld, alle inlichtingen gevraagd, meer
dan een gewoon nienschenkind vermag te
geven. Hoe ernstig ook, toch was de situatie
vrij komiek.
Hadden onze drie reizigers geweten wat
nog boven hun onschuldige hoofden hing!
Te Doun, aan de statie, werden ze opge
wacht door vier gendarmen met geladen ge
weer en boe het zoo vlug bekend was ge
worden! liet beele dorp was aan bet sta
tion en trok joelend en dreigend aöhter den
stoet aan, toen de etruische gendarme onze
drie beteuterde reizigers wegleidde naar den
t6 f?GV6G. vij. jc? oc ii ie v««j - vi ii vf;,
xtaatitv t TUfnTTurQrnF 1 Faiidrat. En angstig© v or twijfeling kwam op
imrfffKïSra DUlVsCH-het bloei end-goedig gelaat van een der drie,
LIJKEN ALS SPIONNEN IN D BL oren darm heel fleermatiek met, een
Loo oescnouwen wij ook aen ooriug. ocu geuuivuuo uuuuu mugc
En nu een lid der socialistische fractie het'tische oevers van den Rijn en de idyllische
ferecht heeft gezegd, dat wij den moord betreu- j boorden van de Moezel. Maar de verbijsterend-
ren die Zaterdagnacht te Parijs is gepleegd, nusnel opvolgende gebeurtenissen der laatste da-
wenschen wij ook openlijk te verkondigen, datgen zou hun vacanticreisje op wreed© en toch
wij iederen moord afschuwelijk vinden, doch ook humoristische wijze verstoren.
'UUUll.il Xliwvxv*
vooral, ja, onuitsprekelijk-hevig den massa
moord van een modernen oorlog verafschuwen.
De Gerechtigheid Gods zal de schuldigen
eens treffen!
Laat Europa weten, dat ons Jcleine volk op
Hoog aan den diep-blauwen hamel, in stra
lende pracht, stond de Augustuszon en wekte
levensblijheid en overmoedige levensvreugd
in de harten onzer drie zorgelooze touristea.
Met volle teugen dronk hunne ziel de schoon-
toen een gendarm heel flegmatiek met een
paar stalen braceletjes zijn beide polsen sie
ren wilde. Dat was toch al te erg. Eerzaam ^,XXr aA™«rnnte hedevaart welke
Hollander, van geen kwaad bewust, opge- eenige dagen vóór de giwtebedgMrt, weiKe
bracht, geboeid, als spion, gevolgd door een verleden week Woensdag js vertrokken.
joelende volksmenigte, die je toeschreeuwt,
dat je morgen je laatste Mis zult lezen en
dan zult worden doodgeschoten 1 Maar a la
guerre comme a la, guerre!
Zoo trekt de stoet het huis van den Land
rat binnen en daar blijkt wat de oorzaak
was, dat het beele dorp en vier Pruisische
gendarmen onze eerzame reizigers aan de
statie van Doun zoo'n schitterend geliede
bood. Er was een telegram aangekomen, dat
eT drie Fransch sprekende monniken in den
trein zaten 1 Drie als monniken verkleed»
Fransche spionnen!
En bet niet altijd even welluidend Noord-
Limburgsch dialect hadden de brave Hén
voor het zoetvloeiende Fransch aangeboord!
Het Dagblad van N. Br. heeft den pastoor
nu, na zijn terugkeer, geïnterviewd.
Verleden week Woensdag reeds vermoedde
pastoor Offermans, die toen in Lourdes was, dat
de terugreis groote bezwaren zou opleveren, rlij
seinde daarom van uit Lourdes naar Holland,
dat men hier de groote bedevaart zou aflasten.
Dit telegram is hier echter niet te bestemder
plaatse aangekomen.
Pastoor Offermans gevoelde, dat de toestand
in Frankrijk van uur tot uur spannender werd
en Zaterdagmiddag, toen een telegram uit Pa
rijs kwam over de dreigende verhouding van
Duitsehland en Frankrijk de pelgrims kwa
men juist uit het Lof gaf hij last onmiddel
lijk in te pakken en af te reizen.
Nog juist op het nippertje konden zij te 8.40
in Lourdes een trein pakken naar Bordeaux. Tot
daar ging de reis goed en zonder ongemakken,
doch toen begon het lieve leven.
Een beschrijving te geven van de reis Bor
deauxParijs, die eenigszins overeenkomt met
de werkelijkheid, is onmogelijk, aldus Pastoor
O. Onderscheid tusschen le, 2e of 3e klas be
stond niet meer. Alles kroop en wrong den trein
binnen, vooral Duitschers die nog naar Duitseh
land trachtten te ontkomen. In den trein ont
stonden aldra twisten tusschen Franschen en
Duitschers, welke overgingen in formeele ge
vechten. Onze Hollanders zaten daar tusschen
en begrijpelijkerwijze liepen ze ook de noodige
stompen en klappen op. Of al dan niet gepro
beerd is van de noodrem gebruik te maken, kon
Z.Eerw. niet zeggen.
„Ze waren te beduusd."
Hoe graag ze ook naar Holland teruggingen,
toch waren ze blij in Parijs den trein te kunnen
verlaten. Nog liever in Parijs in de «rije lucht,
dan in zoo'n trein naar het vaderland!
De drukte en wanorde in Parijs waren onbe
schrijfelijk. Voor een automobiel van Paris Su
naar Parijs Nord vroeg men maar eventjes bon
derd francs. Hoe ze er gekomen zijn en wat he
gekost heeft, wist hij niet meer, doch Zondag
avond laat vertrokken ze uit Parijs Nord.
Ook nu weer herrie en lawaai in den trein
dat hooien en zien verging.
In Maubeuge, kort bij de Belgische grens
werd dc trein nauwkeurig geïnspecteerd. Eer
Hollander werd voor Duitscher aangezien en o;
men al lamenteerde of niet. de pseudo-Duitschei
moest er uit. De trein wachtte niet. Pastoor Of
fermans liet zijn gezel echter niet in den steek
Hij liet de anderen doorreizen naar Feignie
en bleef met den pseudo-Duitscher te Maubeugi
achter, om voor dezen doortocht te krijgen, het
geen ten slotte gelukte.
In Feign ies het laatste station voor België
haalde hij zijn gezelschap in, dochde treii
ging niet door naar België.
Dan maar te voet. En toen begon een ech
middeleeuwsche reis. Met de bagage op d
rug, dat ging niet langer en toen maar zei
draagtoestellen gefabriceerd. Latten, bezemst
len, zelfs een riek en een schop deden diens
Zóó hebben de pelgrims drie en een half uu
gemarcheerd.
Toen bereikten ze het eerste Belgische statior
dat hun door België heen naar Esschen tran
porteerde. Van Esschen in karretjes, chaisen, ee
auto, met fietsen naar Roosendaal. Daar snaj
ten ze den mailtrein naar Bokstel, vanwaar d
reis verder per fiets via Eindhoven en Helmon
naar Lierop eindigde.
Geen wonder, dat pastoor Offermans er aa
toevoegde, dat deze reis hun nog lang heuge
zou! -
Voor menschen, aie zoo vreeselijk beang:
zijn voor stijging van prijzen der levensniidd
len zij hieraan nog het volgende toegevoegd.
Pastoor O. deelde mee, dat in zijn streke
de prijs der boter op het oogenblik 35 cent pt
pond bedraagt en die der eieren 1 cent per slti
Brand. De boerderij van den heer G. K
te Wognum, nabij Hoorn, is door hooibroei
brand geraakt en geheel in vlammen opgegaa
Alles verbrandde. De inwonenden konden zi
slechts met moeite redden.
Hulpvaardigheid. Een aantal militair
te Staphorst die aan de noodige levensmidd,
len gebrek hadden, werden onmiddellijk d
de bevolking van brood, eieren en koffie voo
zien. De manschappen lieten het zich go
smaken.
Leeljjk schadepostjc. Een smid op
Elandsgraclit te Amsterdam ^heeït bij de
lïtie aangifte gedaan, dat ^ij In een cafó^
het Rembrandtplcin een portefeuille met 25
aan bankbiljetten is kwijtgeraakt.
