TWEEDE BEAD
111 Hi
P
Brieven uit België.
Rond de Liturgie.
DftRLAU UMBEIfTIE sevole, tar ton
DE OORLOG.
l/ragen bus.
2 Dl WyülOUW.WIJDHADDEl
ZATERDAG IS AUGUSTUS ISI4
Bor J
je
fpj
a
fc
fte*
Isl
te BORDEAUX, recommandeert
hare WSIraeR van
eigeü Gewas.
Hl Koafdagentuep bijs U, -
FEUILLETON.
NIEUWE
"O
J*
(Van onzen eigen correspondent).
Brussel, 12 Augustus 1914.
Mijn goed humeur begint terug te komen.
Ik zal mu eens schrijven over het leven wat de,
•dot voor den krijgsdienst opgeroepen, Belgen
thans leiden. Ik zal eerst het stadsleven aftee
ken en.
Be winkels zijn geopend, doch men ziet er
bijna geen koopers in. Manufacturen, schoenen
en andere zaken verkoopen voor geen centiem.
Winkels voor levensmiddelen hebben evenzoo
bijna niets te doen. Dezen hebben den slag bin
nen. Zij zijn in de vorige weken overrompeld en
hebben tegen schandalig hooge prijzen uitver
kocht en vele hebben niets meer te koop dan
verpakte artikelen, die niet van dagelijk-
sehe behoeften zijn.
De meeste winkeliers staan aan de deur met
buren of kennissen een praatje te houden.
Van des morgens tien uur af zijn de Boule
vards, bij goed weder, zwart van de mensehen.
Subjectief beschouwd zou men zeggenhet is
hier alle dagen kermis.
De menschen loopen in Zondagseostunvu, al
leen bij de vrouwen is het zichtbaar dat wij in
een ernstigen tijd leven, want al die balnaakte
wezens hebben nu plotseling weer schaamtege
voel gekregen.
De koffiehuizen zijn geregeld stampend vol,
Werken doen de menschen bijna niet. Hunne
handen zijn gebonden door de emotie der laatste
dagen. Zoo zachtjes aan komen de namen der
dooden binnen. Het zijn er niet weinig, maar
ook daarvoor leven wij, helaas 1 in oorlogstijd.
Oh. A. B.
EEN GEVECHT IN DE ARDENNEN, BIJ
WELLIN.
(Van een correspondent uit het Walenland.)
Men schrijft ons uit Belgisch-Luxemburg
omtrent een der eerste kleine schermutselin
gen van den oorlog het volgende
Een goede Waal is thuis in zjjn Ardennen:
ik behoeftde geen permissie te vragen aan de
indringers om te zien, wat ik zien wilde. Al
thans het voornaamste: de angstige, opwinden
de, heerlijke kamp van de Fransche broeders
om ons goed land. Daar gij, mijnheer de redac
teur, wel niet zoo goed op de hoogte van onze
streek zult zijn, vertel ik u even, dat de hooge
weide van Wellin door begroeide toppen wordt
omgeven en afgebroken. De Franschen kropen
fluks langs de Zuidelijke hoogten. Ze hadden
wat Duitsche lanciers afgemaakt en wat in
fanteristen opgejaagd, maar wat al te bont
waren ze voortgerukt. Ze wisten dat het nog
niet pluis was in hun rug, en daarom hadden
Dat gaï «en [goede gelegenheid om de Duit- j familie een der jongens onder de wapenen
schers nabij te komen, van terzijde, zonder hun staat, maar de prijzen der eerste levensbehoef-
ze al hun paarden achtergelaten, tot dekking
maar het is een marteling om er tegenwoordig 1 der verbinding.
te zijn. Iedereen is op dit oogenblik „generaal,j tVellin is haast geen dorp, een herberg en
wat zeg ik: generaal, zoo is het niet, iedereen eerl paar verstrooide boerderijen, maar het ligt
is op dit oogenblik „Commandant van het veld- j aan <Jen weg naar de Oostelijke dalen, en is
leger
op een paar uur rondom minstens de eenige
De menschen weten precies te vertellen, hoe aanvoerplaats van de levensmiddelen, die een
er door het leger gehandeld moet worden. j canipeerende troep noodig heeft. Daarom wil
den de Duitschers het niet opgeven, al moesten
Mem ontmoet onder hen menschen van
positie en die, met het ernstigste gezicht van
de wereld, zich maar niet kunnen begrijpen
waarom Duitschland zich niet, aan België over
geeft. Er zijn toch reeds zooveel Duitschers ge
vallen
Er zijn nog andere soorten ook. Dat zijn de
zo dan ook standhouden aan het, randje van het
plateau inplaats van op den top. Toch hadden
ze de hoogten bezet, die een eind uitstaken
boven de ruggen, waar de Franschen over aan
kwamen. Do Duitsche majoor, Herschei', of zoo
iets maar ik heb er niet al te dikwijls naar
Eeeren die zich niet kunnen begrijpen hoe het] geïnformeerd, omdat ik me liever zoo min tno-
^Ogelijk is dat de oorlog nog niet geëindigd gelijk laat zien had zijn positie goed geko-
ls- of wel het soort die overtuigd zijn dat zen. De bebosclite ruggen aan zijn zijde spreid-
België thans Hollands-Limburg en een gedeelte den wijd uit naar het, Oosten, glooiend in
van Duitschland tot boven den Rijn naar zich d;e richting. Er was geen denken aan dat alles
zal nemen. Denk u. u. b. niet dat, ik spot. Ik
spreek in vollen ernst. Zoo is hier het leven
van den morgen tot den avond. Gelukkig moe
ten de koffiehuizen des avonds om tien uren
sluiten, want hoe later op den dag, hoe meer
geestdrift er heerscht en als die dan aangemoe
digd wordt door gerstenbieren Duitsche of
bieren met een Duitschen naam drinken de ver
ontwaardigde menschen niet meer dan moet
te bezetten, en daaraan dank ik het, dat ik
veilig zat in mijn schuilhoek. Een groote,
zwaarbetakte boom. dien ik kende, groeit tegen
een stijl stuk rots op, maar er vóór staan hooge
Struiken, dik en dicht genoeg om me niet te
laten vinden als ze niet bij toeval z.ieli juist
daarin markeeren wilden. Ik keek door de bla
deren geheel vrij naar buiten, en als er iemand
was, die mij zien kon, dan moesten het de Frnn-
men wel begrijpen dat het uitstekend is om sulicn zijn. Tonnerre! ik hoef niet bang voor ze
hen tegen 10 uur naar huis te zenden teneinde
tiaar te bekomen van de vermoeienissen van
hun theoretisch-legereommando en de pintjes
gerst.
Wat ook iets is, dat, is als des morgens en
des avonds de dagbladen verschijnen. Dan vlie
gen de. menschen op de rondvensters aan. Ieder
koopt een gazet, zonder te vragen naar poli-
te zijn, onze broeders zijn 't immers! Zelf zag
ik niets van hen dan nu en dan de vuurstra
len hunner geweren, want de helling aan den
anderen kant was wel tamelijk laag. niaar on
der het geboomte zaten ze veilig.
Even, in het, begin, had ik een benauwd
oogenblik. Een dikke Duitsche officier, met
een paar lange gesnoeide luitenants bij zich,
tieke kleur. Zoo zie ik des avonds priesters met kroop dicht in mijn buurt. Ik zag ze met Lij
den „Indépendance Beige" of „Etoile Beige" in
de handen, bladen die zij vroeger niet zouden
hebben lezen. Politiek is er uit en is er dus
niets als corlognieuws in te vinden.
Op de dorpen is het veel erger en is het peil
der gesprekken nog veel lager. De stommig-
heden die men daar hoort, zijn niet te beschrij
ven. Onmogelijk!!!
Het is thans gevaarlijk om zonder indenti-
teitshewijs langs den weg te gaan. Tien malen
op een dag wordt men door schildwachten
aangesproken en om papieren gevraagd.
kers naar de Franschen turen, en ik dachtals
ge 't in uw kop haalt het beate uitkijkpunt op
te zoeken, krijg ik zoo meteen een revolver
kogel door mijn borst. Maar ze zwenkten naar
achteren af waarom begreep ik eerst later.
Dat was natuurlijk een duchtig gepoef en
geknetter, vooral van de geweren, want artille
rie hadden ze geen van tweeën veel hij zich,
en de granaten richtten in liet dichte hout ook
betrekkelijk weinig schade aan, naar mij
dunkt. Maar zien kon ik het natuurlijk niet.
Toch konden ze zoo niet, blijven zitten, of het
Die papieren bestaan uit een bewijs afgegeven ware een wederzijdsche indirokte zelfmoord ge-
door denBurgem eester waarin deze verklaart weest. De Franschen hielden het natuurlijk het
van welke nationaliteit en van welken ouder- korst uit, stil te zitten. Daar hadden de Duit-
dom de persoon is wiens naam op het getuig- sobers zeker wel op gerekend? Want slim en
schrift voorkomt. Lr is evenwel niet de minste verstandig zjjn ze, maar zonder natuurlijke
zekerheid dat de houder ook de eigenaar is, intuïtie. Van mijn schuilplaats uit zag ik de
want op velen komt geen signalement voor. Franschen naar beneden schuiven en kolonnes
«n is dan ook niet streng met, het nazien, formeeren zoo goed het ging tusschen de daar
roaar men heeft de moeite om telkens dat vod dunner wordende hoornen. Er vielen daar heel
OP te zoeken, maar daarvoor is het dan ook geen granaten neer opzettelijk? Ik geloof
"'«rtSd. het haast, want- alles wijst erop dat de Duit-
e automobielen die zich langs de wegen sobers hen afwachten. En jawel, daar kwa
bewegen zijn in dienst van het leger of van het men ze los uit het, bosehje. eerst, langzaam, toen
Roode Kruis. De enkele automobielen die niet hard loopend met het geweer in de rechterhand
door het Rijk overgenomen zijn, mogen niet vooruitgehouden, verstrooid natuurlijk om de
meer rijden en toch moeten al de automobielen kogels. Die hieven aanvankelijk wat uit. maar
wel twee honderd maal op één dag stoppen om even hoven den weg naar Wellin, waar de
hunne papieren te doen zien. Zulke maatrege- j Franschen dwars over moesten, daar kwam de
lenzijn goed om na te gaan of er ook spionnen loodregen schrikkelijk neergeslagen. Het ging
21jn. j mij aan mijn hart de brave roodbroeken zoo te
Ik heb van mijn leven nog nooit zooveel zien neerstorten hij tientallen. Onophoudelijk
spionnen zien oppakken, of het evenwel allen hieven ze vooruitstuwen uit het bosch. Maar
spionnen zijn? Het is thans een klein kunstje hoe konden ze zóó ooit de Duitseho posities
om je beste vrienden of vijanden als spionnen nemen?
te doen inpakken. Een onvoorzichtig woord en! Naar het Zuid-Osten. aan mijn kant, huigen
het is net zoo, eene onschuldige vraag en men zich de ruggen verder uit elkaar, vooral de
is er bij. 0nze. Tegelijk stijgt het dal daar aanmerkelijk.
vuurlinie te trotseeren. Indien de DuitscherB
hun geweren en kanonnen daarop richtten,
dan moest de uitwerking door de wijde ver
spreiding zwakker worden. De Franschen dron
gen haastig over het gras voort naar den nabij-
en boschrand, vlak bij mij 1 Ik voelde mijn boe
zem trillen, want het leek me dat ze den vijand
al haast bij de keel hadden 1
Daar kwam opeens van de uiterste linker
hoogte de nhlanen aanzwenken! In gestrekten
draf hollen ze dicht opeen door de dalvore op
de Franschen aan. Mijn hart kromp ineen,
want ik begreep dat geen tiende deel dier dap
pere strijders op niets verdacht en zonder dek
king, zich redden kon naar de bebladerde
hoogten. De afstand was kleiner voor die
vaart; ik zag de voorsten al haast hij de voor-
Bten. Maar het was als in een droom, als de
heftigste aandoeningen bliksemsnel op elkaar
komen. Een gebulder vlak over me, een kogel
uit het snelvuurgesehut strijkt over de dichte
drommen der ruiters neer! Ik begreep onmid
dellijk: ze hadden het voorzien, de Franschen ze
hadden hun flank gedekt met een ratelende
snelvuurbatterijIk zelf was eigenlijk niet
veilig, want ieder oogenblik kou zoo'n kogel-
straal tegen mijn boom slaan, maar ik gaf er
niets om. Ik was zoo nerveus luchtig als stond
ik zelf in den stormenden slag. Vóór mij wrie
melde traag de verwarde klomp van ruiters en
paarden, neergezwaaid door de kogels. De ach
tersten struikelden over de gevallenen. Ik zag
ze verder op hevig aan de tengels trekken, dat
de paarden stijgerden van het inhouden. Tegen
elkaar naast streden ze bij het vluchten tegen
de nakomenden in, en ik weet niet hoe ik^ het
noemen moet hoe ze wegkwamen, de weinigen
die nog konden.
Toen hield niets meer de Fransche charge
tegen. Ik had zelf geen rust op mijn boom en
wrong mij door de struiken den kant op van de
Duitsche posities. Ze waven genomen, dat wist
ik, ze moesten genomen zijn. En ze waren het
ook. Ik schreeuwde maar hoera! en: Frankrijk!
maar hoewel ik de eenige was die schreeuwde
lette niemand op mij. Zoo kwam ik boven in
de verwarring van de overwinning en de ver
volging. met aan *t, eind waarachtig schaamte,
omdat de mannen, die hun leven hadden bloot
gegeven kalmer waren dan ik, de toeschouwer.
De toestand in Duitseliland.
De Berlijnsche correspondent van de „Daily
News and Leader" schetst de stemming in
Duitschland, meer in het bijzonder in de hoofd
stad van het rijk. Hij beschrijft hoe geestdrif
tige scharen van studenten, scholieren en meis
jes Met wapperende vlaggen zingend en jui
chend langs de straten trekken; hoe de solda
ten, die door de hoofdstad trekken, met ge
juich worden begroet en hoe de Keizer wordt
toegejubeld als hij in '/U'n auto Unter den Lin
den uitrijdt.
„lederen middag, zoo tegen 4 uur, komt de
rustelooze beweging op straat tot stilstand. De
menigte wacht, dicht opeengedrongen langs de
trottoirs, wacht soms meer dan twee uur ge
duldig. De politie maakt den weg vrij en zet
het rijverkeer stop. Weldra hoort men de be
ten loopen snel omhoog. De regeering heeft ge
tracht de prijzen vast te stellen van bloem en
rogge, mais en zout, maar niettemin zijn de
prijzen dubbel zoo hoog als anders. De gezinnen
van de reservisten moeten zich op een of andere
wijze trachten te redden. De regeering heeft
maatregelen getroffen, opdat tot armoede ge
komen vrouwen ondersteuning kunnen genie
ten, met een extra-toeslag voor elk kind bene
den 15 jaar. Maar zij hebben niettemin hard te
tobben.
„En dan de oogst. Het graan is rijp en ten
deele in schoven gebonden. Studenten en
schooljongens werken als vrijwilligers om den
oogst binnen te halen. Vrouwen werken dag en
nacht op den akker. Maar door dat alles kan
niet voorkomen worden, dat het verlies aan
voedsel onberekenbaar is.
„Vóór de mobilisatie begon, den 2en Augus
tus waren alle treinen stampvol. Elke gegoede
familie was de stad uit en kwam hals over kop
terug. Alle bagage, als passagiersgoed inge
schreven, is verloren gegaan. Aan elk station J vredesengelen hier komen en elke boos
staan koffers en valiezen m enorme stapels by-aardige tweedracht dit hui» verlate. Verhef,
een. liet station Fried rich tstrasse is zoo over- Heer, ouder ons Uwen {heiligen Naam en stort
CCXXI
ZEGENING VAN EEN VOLWASSEN
ZIEKE.
Niet alleen haren kinderen, die in stervens
gevaar verkeeren, maar ook Utin, die ernstig
ziek zijn, wil de H. Kerk hare hulp verleenen.
Tot dit doel heeft Zij een zegening samenge
steld, die de priester naar het voorbeeld van
Jezus, den groot enZiekenbezoeker, over den
kranke kan uitspreken.
De ziekenkamer binnentredend, zegt hij:
«Vrede zij dezen huize, en allen die het be
wonen!"
Omhangen met den stool, nadert hij den
zieke, biddend:
„Onze hulp is in den naam des Heeren, Die
hemel en aarde gemaakt, heeft. Heer ver
hoor miju gebed En mijn geroep kome tot U.
De Heer zij met u. En met uwen geest."
„Laat ons bidden. Moge, o Heer Jésus
Christus, bij het intreden van mij, Uwen ne-
derigen dienaar, Uwe vrede en barmhartig
heid deze woning binnengaan: dat alle boos
heid des duivels heenvluohte van deze plaats,
vol, dat de bagage op het stationsplein ligt,
blootgesteld aan weer, wind en grijpgrage han
den. Toen ik Dinsdag 4 Aug. mijn reiszak daar
wilde afhalen, deelde de stationchef mij mede
Uwen zegen uit over ons bezoek, Gij, die hei
lig en goedertieren zijt. en blijft leven met den
Vader en den H. Geest, in de eeuwen der
eeuwen. Amen."
d.t d .mii,.. slechts eenv„„ 72,000 w.„ „lle„
te Berlijn verloren gegaan. Den geheelen dag 7jie]<(e defi Iiobaams gekweld word( en ver.
door dwalen de troostelooze bezitters tusschen kwik de ziek die Gjj ge6chapeu bebL opdat
deze bergen van bagage en delven naar hun kjj (zjj) van de kwellingen bevrijd, zich altoos
verloren schatten. Rijtuigen, taxi's en trams moge herinneren, dat hij (zij) door Uwe ont
rijden nauwelijks meer, daar de bestuurders zich terming genezen is. Door Christus onzen
hun regimenten gevoegd hebben en elk Heer. Amen.
„Laat ons bidden. Barmhartige Heer,
Trooster der geloovigen, wij smeeken Uwe
onbegrensde goedertierenheid, dat bij het
hinnentreden van mij, Uwen nederigen die-
l'ij
paard dat nog kruipen kan thans in het leger
tracht mede te draven."
'.n5ir, Gij deze» Uwen dienelkneelit (dece Uwe
In de „Nordd. Allg. Ztg. van 9 Augustus dienstmaagd), die op zijn (haar) bed van
lezen wij: 'smarten neerlegt, wilt bezoeken, zóoals Gij
„Aan de geheele-Pruisische grens van Myslo- do schoonmoeder van Simon [Petrus] bezocht
witz tot Memel was door 't legerbestuur order hebt. Sta hem (haar) goedgnnetg bij, o Heer,
gegeven, goed op alle auto's te letten en dade-opdat hij (zij) de vroegere gezondheid terug-
lijk te schieten, wanneer zij na sommatie niet bekomen hebbend, U in Uwe Kerk moge
gt t j dankzeggen. Die leeft en heerscht God in de
eeuwen der eenwen. Amen."
Ook had men over alle hoofdwegen dikke
Dan houdt de priester zijn rechterhand uit-
ketttingen gespannen en eggen met de punten gestrekt boveu het hoofd vau den zieke, ten
naar boven gelegd, om daar de wagens over te ejade dezen te zegenen. Intussehen bidt hij:
doen vallen, wanneer zij voor de wachtposten „De Heer Jesus Christus zij met u., om
niet zouden stoppen. Door de waakzaamheid u te besehermen; Hij zij in u en om u te
van onze. troepen en der bevolking is het ge- j bewaren; Hij zij voor u en om u te geleiden;
lukt. drie van de goud-auto's, die voor Rus- Hij zij achter u om u te beschermen; Hij
land bestemd waven, op te vangen, den eersten boven u om u te zegenen: Die met den
n.l. bü Hoh«nli..dc en twee bij Sohrau, district j Jader e" de» H' Geest e,V boersdbt UI
de eeuwen der eeuwen. Amen.'
.j_ m-. Den zieke vervolgens met de rechterhand
In Hoheminde bop de auto tegen een neer-
I zegenend, zegt hij: „De zegen van den Al-
gelaten slagboom van den spoorweg op, dm maohtigen God, van den Vader en den Zoon
daardoor verbrijzeld ver4. De auto echter werd j 4- en den H. Geest dale over u en blijve
aangehouden, vier inzittenden in hechtenis ge- steeds hij u. Amen."
Ten slotte besproeit hij den kranke met
wijwater.
nomen en op een groote som gelds beslag ge
legd.
I11 Sohrau werden de twee auto's, die daar
passeeren wilden, door de burgerwacht aange
houden.
Een ooggetuige vertelt daarvan het volgende:
„Wij hadden Dinsdagnacht- een telegram uit'neis cn heb twee kamers verhuurd. Nu beweei t
Rybnik ontvangen, dat langs ons dorp vijf de huurder die de kamers niet betrokken heen,
Vr. Ik ben verhuurder van gemeubileerde ka-
1 i dat hij door ,de oorlogscrisis niet behoeft te be
kende hoornsignalen van 'g Keizers automobiel automobielen „1 razende snelheid wilden pas- Jjk ha(, ongezegeld
en een groote lage auto, met een kroon versierd seeren. Do burgerwacht, ongeveer 25 man 1 -
snelt voorbij. Wij zien een glimp van een man
in een grijze uniform. Naast, hem zit e-'r
papier, en ook eenig handgeld ontvangen. De
vrouw, met een hos witte struisveeren op haar
hoed. De Keizer en de Keizerin. De Keizer sa
lueert voortdurend en buigt en beantwoordt
daarmede het. gejubel dat, TJnter den Linden Daar hij niet wilde stoppen, werd er op den wa-
weggolft met de voortsnellende auto. Men mag gen geschoten,
van hem zeggen wat men wil, hij is een van i De bestuurder werd door den kogel doodeli.jk
's werelds meest opmerkelijke persoonlijkheden, j getroffen, waarop de auto, zonder bestuurder.
Ik wil thans slechts in herinnering brengen dat j de ongeveer vier meter booge glooiing viel.
hij een amnestie afgekondigd heeft, voor alle Toen men de drie andere inzittenden uit den
sterk, werd aangewezen deze auto's aan te hou-1 kuurder js njet dienstplichtig. Moet ik nu hier-
den en zoo noodig te beschieten. De burger- J mede genoegen nemen?
wacht bezette nu dadelijk de hoofdwegen. j Antw. Zeker niet! De huurder is u schade-
Na lang wachten kwam er eindelijk een auto loosstelling schuldig, gelijkstaande aan een be-
op den weg SohrauMaczeikowitz aanrijden, j talingstermijn van de huur.
politieke misdadigers en onvoorwaardelijk.
„Velen hebben zich tegenover mij gesteld," zei-
de hij in den rijksdag- „ik vergeef hun van gan-
scher harte, wij zijn thans allen Duitschers!"
„Wij, burgers van Londen" vervolgt do
correspondent „wü hier in Londen lijden
schade door den oorlog. Maar te Berlijn lijdt den in hechtenis werden genomen. In de daar-
men meer. Niet alleen omdat uit bijna iedere
Vr. Mijn dochter dient voor 1.50 per week.
Zij is nu met f 2.per week naar huis gezon
den, met de boodschap dat de juffrouw haar
roepen zou als zij ze noodig heeft. Heeft zij nog
recht op haar loon?
Anlw. Wij beschouwen deze laatste overeen
komst als een nieuwe verbintenis op anderen
voet. Die f 2.zijn geen „kostgeld" maar loon.
Als u dat niet bevalt, kunt u den dienst op
zeggen.
Vr. Ik ben van de lichting 1908, en ben in
1913 afgekeurd wegens een klein gebrek aan
den linkerhand. Nu zou ik mij toch graag ver
dienstelijk willen maken voor het vaderland,
x - rVmlrT Titwee* u er soms raad °P? Ik kan de wapens nog
opvolgende autos moet men gezien hebben, dat j f]ink hanteeren efi doe\oor de inPfanterisfef
wagen haalde, bleken zij reeds dood te zijn.
Spoedig daarop kwam in duizelingwekkende
snelheid de tweede auto aanstuiven. Toon deze
eveneens na sommatie niet. stoppen wilde, werd
er ook op geschoten en een persoon zwaar ge
wond, waarop hij stilhield en de vier inzitten
de beide eerste hun doel niet bereikt hadden,
zoodat de andere twee of drie auto's hun weg
namen via Orzesohe-Gleigwitz. In de heide
aangehouden auto's werd een groot, hoeveelheid
goud gevonden."
Naar uit Rosenberg gemeld wordt, heeft men
daar eveneens een auto beschoten, maar zonder
niet onder!
Antw. We zouden denken, dat u in dat geval
als vrijwilliger wel zult worden aangenomen.
Vr. Hoe is de naaste weg naar Gouda pei
fiets
Antw. Over de Meer, Oude Wetering,
Alphen.
Vr. Bestaat er hier gelegenheid voor een jong
meisje of jonge vrouw, iets te leeren van de
verpleging om in tijd van nood in een ambu
lance werkzaam te zijn? (Wij ontvingen deze
- vraag in verschillenden vorm niet minder dan-
Duitsche berichten melden, dat, dank /1.1 2g maa]Q{ gr Qok Ue{hebberjj is!)
het, groote getal vrijwilligers, het binnenhalen Anfw Een cursps voor verpleegsters Roode
het Comité voor het Roode Kruis alhier, kan er
misschien wat op gevonden worden.
(fik Til I Ml Ai niyru n 0A van den oogst geen bezwaar meer zal opleve-j Rnjis j8 hier niet. Doch als de gegadigden
III, I- UttüFd» ren. Men hoeft daarvoor zelfs geen krachten willen aanmelden bij Dl". Proot, voorzitter
meer aan te nemen.
Uit het Engelseh.
24.j
Charley eens voorrekendet. Ik lieb daar geen
verstand, van, werkelijk niet!
Mount-Severn deed alsof hij Mvlusine niet
gehoord had.
Na deze uiteenzetting, mylady, ver
volgde hij vertrouwelijk, zult ge het toch
niet vreemd vinden, dat ik tot u, tot de
vrouw van mijn neef kom om u te vragen mij
tot het einde dezer maand een bepaalde- som
gelds te willen leenen.
Melusine wierp haar hoofd achterover en
Wel, hernam hij, waar u zoo goed op de j
iioogto blijkt van alles, wat mijn verleden een beleedigend lachen klonk door ihet bou-
betreft, is ibet zeker ook geen nieuws voor doir.
u te hooren, dat Charley mijn inkomsten be- Dus daar was het om te doen, sprak zij.
perkt heeft. Mijn neef is.... ik moet het wel Neen, air Robert, ik denk er niet aan u ook
«eggen, vrijgevig genoeg.maar het leven maar een cent te leenen! Mijn echtgenoot
'wensoht niet, dat u meer geld uitgeeft en
in Londen.... miju maatschappelijke positie
«n de eischen, diie het „high life" en mijn
mgen liefhebberijen stellendat kost alle
maal veel geldkortom, ik kom met mijn
inkomen niet rond.
En waarom komt ge me dit nu allemaal
vertellen? vroeg Melusine schouderophalend,
ik zou het veel practischer vinden als ge dit
hij zou het ten zeerste laken, wanneer ik u
dan geld zou leenen. Uw attenties waren bo
vendien te opvallend om niet te kunnen eon-
cludeeren tot een lateren aanval op mijn
portemouuaie....
Mount-Severn vloog op, met* bliksemende
oogen en vertoornd gelaat ging hii voor M«-
lusine staan, zoodat deze wel een oogenblikje
bang werd.
U wordt beleedigend, Melusine. riep hij
woedend u't, maar direct daarop wist hij
zich weer te bebeerscben en op zijn gewonen
to-011 vervolgde hij: Ik wi] u met eenige woor
den waarschuwen- Het zou misschien niet
verstandig gehandeld zijn mij tot uw vijand
te maken, want ik bezit een middel om mijn
gekrenkte gevoelens te wreken. En ofschoon
de wraak al heel plebejisch is: ze moet toch
wel zoet zijn.
Pardon sir Robert, sprak Melusine kalm,
ik houd het daarentegen voor zéér dom van
u mij te bedreigen, mij, de vrouw van uw
•neef, 'die door één woord aan u den toegang
tot Hastings-Castle kan ontzeggen. Yoorloo-
pig kunt ge gerust zijn, ik wil een ondoor
dacht woord niet benutten 0111 u van Charly
te vervreemden. Ik hen ook niet te trotsch
om te bekennen, dat ook mijn bemerking
ondoordacht en voorbarig was. Is dat vol
doende?
Geheel en al, mylady, was het antwoord.
Nu dan, riep Melusine half zorgeloos,
half ongeduldig, soyons amis. Cinua! Maar
a propos, wat zoudt ge mij, de hertogin van
Hastings, de dochter van Robert Carl Hol-
well en de weduwe vau den baron van Here
ford willen aandoen? Neem me niet kwalijk,
ik zou het wel eens willen weten.
In Monnt-Severn's oogen glom een ouden
wil zich misschien wel even den 16en Sep
tember herinneren.
Me1u6ine's gelaat werd doodsbleek, maai
zonder iets van baar gevoelens in haar stem
te laten merken, vroeg zij:
Wat wilt ge daarmee zeggen? Ik was
nooit sterk in 't raadsels oplossen, sdr Robert
je moet me de oplossing er maar meteeu
geilde glans en een onheilspellend lachje hij geven,
speelde 0111 zijn lippen. I Acli, mylady, waarom wilt ge u dat mei
Ge waant u wel veilig in uw vorstelijke herinneren? vroe:g Mount-Severn met ge-
waardigheid, mylady, sprak hij, en ten slotte dempte stem, zonder den doordringenden blik
liebt ge misschien gelijk wat zou ik de van haar af te wenden. Den 16en September
hoogwelgeboren hei't-ogin van Hastings kun- had de baron van Hereford toca dat ongeluk
nen doen? Niets. Daartegenover staan echter op de jacht en gij bezwoerd dat toen uw
eenige wondeplekken bij de weduwe van sirverklaringen voorden rechter. Moet ik nu nog
Raliibjmeerzeggen, of heeft mylady mij nu hegre-
Sir Robert, gij wordt onbeschoft! stoof pen?
Melusine op, hoe durft ge zoo iets in mijn Melusine's hand woelde zenuwachtig aosi-
tegenwoordigheid te zeggen! Gij zult u daar- ter de witte azalea's, die op een jardimeie
over bij Charley te verantwoorden hebben!vóór haar bloeiden, maar zij liet mets mer-
Uw verlangen daarnaar zal wel bekoe- iken van wat er in haar binnenste omging en
Jen, wanneer ge weet, wat ilc bedoel, ant- i antwoordde:
woordde Mouut-Severn koelbloedig. Mylady 1 (u ordt vervolgd).
