Ml
Uit ons Kantonnement,
Oorlog.
Wat anderen zeggen.
ja
FEUILLETON.
ól;
NIEUWE HMARLE/ASCNE COURANT VRIJDAG 18 SEPTEKIBE^lfu
Zaterdagavond....
„Lieb Vaterland fcann ruhig èeinl" Uw bes-
Ie zonen wakea aan de grenzen voor uw
have en goed. Zij waken in hunne posities, in
hun kantonnementen, met een kalme berus
ting in deze droeve noodzakelijkheid, die den
Ned; ï'Landschen soldaat ©ere aandoet. Neder
land mag tirotech zijn op zijne strijdvaardige
zonen. Met heel het volk hopen zij dat het
vaderland, de bescherming van hun have en
goed en van hun dierbaren, niet het offer
van hun "bloed zal vragen. Niet waar, het
jonge leven ontsluiert voor hen nog zooveel
schoons en dan, ook zij hebben dierbare pan
den op a;nde? Zouden er van onze Hol
landsche soldaten wel honderd zijn, die niet
op aarde schatten hebben, waaraan zij hech
ten? Maar toch, vraagt het vaderland offers,
zij beloven u heldhaftigheid, die door den
moed van geen enkele natie zal worden over
schaduwd. Ik ben er vast van overtuigd-
ziek naar bulten ïn den natten avond. Intus-
Bchen komt er een pauze in dien regenval
In de muziektent concerteert dan de staf-
muziek van 't Tiende, op mooien dagen voor
een concert luitgenoodigd. Die Staf brangt een
stemming van Haarlemsche jolijt in het kan
tonnement. De muziek klinkt als het giroeten
van oud© bekenden.
Tegenover de muziektent in een hoek van
den tuin wordt een koord gespannen met drie
electrische lampjes er aan, die hun schijnsel
werpen op inmiddels aangedragen tafels en
een cocosmat. De voorstelling gaat beginnen.
Een beroeps-acrobaat, mr. Charley, met veel
engagementen in circussen en specialiteiten
theaters in binnen- en buitenland achter den
rug nog eens, int dienst vindt men allerlei
soort specialiteiten geeft voorstellingen en
vertoont acrobatische toeren, die den toe
schouwers den adem doen inhouden. Onder
deze laafcsten zijn ook vele burgers en vooral
jonge dames, naar den tuin gelokt door de
muziek, van heb Tiende. Natuurlijk doen onze
landverdedigei's hun best de honneurs bij dezen
naar behooren en ten genoeg© van beide
partijen te vervuilen. Mr. Charley wordt niet
onverdienstelijk gesecondeerd door twee min-
En al blijft ook de vredezonns over onze der© goden. Van tijd tot tijd gaat de k©pi
gewesten glorieën hetgeen ik vast ver
trouw ook dan mag Nederland, zonder
krijgsroem, trotsch zijn op zijn krijders. Onze
gi idcn eeuw is niet voorbij en nog stroomt
rond en offeren de toeschouwers hun obool.
Intusschen Speelt de muziek van Het Tien
de, klatert de piano in de cantine. De musi-
cien de Paris heeft zijn plaats verlaten; een
th.or de aderen het bloed der voorvaderen, korporaal knap pianospeler, neemt haar en
'd e tachtig jaar wisten te worsteeii voor hun speelt pot-pourriess, die heftigen bijval vin
vrijheid. Dat pand, ons door hen nagelaten, j den. Een milicien springt op een stoel en
zullen wij, als het moet, .verdedigen -— als
leeuwen.
Maar toch!.... 't Is Zaterdagavond'
En onwillekeurig dwalen de gedachten van
die honderden tot op mijlen afstand van 't
kantonnement. Z.j zijn huisvaders, wier vrouw
en kinderen, ook op 't moment, deuken aan
den Zaterdagavond van vroeger, den meest
knutsen avond van de weck met den vrijen
Zondag in het verschiet, het nieuwe weekloon
op tafel, en de schoon gewasschen kinderen
op punt naar bed to gaan; zij zijn vrije jon
gens, in de kracht van hun leven, voor wie
de Zaterdagavond meestal een bijzondere be
koring heeft; zij zijn alle jonge, levenslus
tige mensehen voor wie d: Zaterdagavond-
straten van stad en dorp het symbool hunner
vrijheid zijn, in tegenstelling met de banden,
welke het vaderland hen nu oplegt.
Bovendien keerde sinds eenige dagen hettieren "op te zoeken. De taptoe is geblazen,
mooie zomerweer in nare regenvlagen en hul
de
draagt voor..... natuurlijk uitsluitend liedjes
geschikt voor soldatenooren. De piano bege
leidt. Ook valt nu de regen weer neer. De
acrobaten worden druipnat; het water sypert
langs hun gelaatl, totdat een heftige regenbui
èn acrobaten èn toeschouwers naar binnen
jaagt. De Staf van Het Tiende verdwijnt
ook, de groeten van velen naar Haarlem me
denemend.
In de cantine duurt de pret onverzwakt
voort. Er wordt gezongen, gekaart, gedron
ken thee, melk en limonade, vooral
voorgedragen enz. Alleen één kleine inter
mezzo is er. Het is het moment dat de
facteur met de brieven komt, en onder adem-
looze stilte de namen der gelukkigen afroept,
die nieuws en groeten van huis krijgen. Dat
is een plechtig' en muisstil moment.
Zoetjes aan wordt het tijd om de kwar-
hefc zonnige kantonnement in een waas
van droefgeestigheid. Do meeste der hon
derden hier geka 11 ton n eerde soldaten mijme
ren op dezen Zaterdagavond. Zij groepen
samen en praten over het weer, onderwijl
hun oogen dwalen langs de verlichte ven
eters der woonhuizen in ons kantonnement,
die huiselijkheid naar buiten stralen. Het is
Reeds velen kropen in het stroo en tegen
tienen hollen groepjes soldaten door den stort
regen naar hunne op kwartieren afstand ge
legen Jokalen.
Om 10 uur liggen allen in het kille stroo.
A la guerre, comme a la guerre! Mén
heeft den avond zoo prettig mogelijk trachten
te passeeren. E11 het lukte wonder wel. Toch
- slaken allen, vóór zij inslapen op hun ransel
deze ibuisehjkheid, die de doorsnee soldaat als hoofdkussen, don wensch: moge de xnobi-
het moeste mist, Wie neemt het hen fcwa- j lisatie-tijd spoedig tot het verledene behooren.
lijk? Zij praten over het weer en menig j Hier is het goed; maar 'elders is het be-
nartelijk woord van deelneming word! gewijd ter! Dat elders kent iedere soldaat voor
aan onze Belgische, Duitsche, Franache, Én-
gelsche, Ocstenrijksche en Russische wapen
Woo-tiw», <lio in tlitl weer in onz.e oinatandig-
heden leven en bovendien den bitteren oor
log voeren met al de verschrikking en allen-
de van granaten, honger, koude, bovendien.
Wij, soldaten, wij kennen geen voorkeur van
een Bultschen of Belgischen soldaat. Tot nu
toe ten minste niet. Zij, allen, zijn onze
makkers, die ongelukkiger, of gelukkiger, dan
wij, zoo men wil, nu strijden, terwijl wij
nog leven, God zij lof, als op een eiland
drijvend in een zee van bloed.
'tDonkert in het kantonnement! Van alle
kanten komen groepjes soldaten aanzetten
zicli bet beste. Intusschen. ondanks alles, be
rust de soldaat kalm in den tegenwoordigen
tkxjs tanc
HET DRAMA VAN LEUVEN.
Wat er te Leuven eigenlijk -gebeurd is, houdt
begrijpelijkerwijze nog altijd velen "bezig.
Het zal wel nooit met bewijzen uit te
maken zijn, wat de aanleiding is geweest
- van de gruwelijke verwoesting der stad: de
naar het rendez-vous, de cantine en den groo-I Dnitschers houden (wi.i hebben reeds enkele
ten tuin, gelegen bij een der kwartieren.officieele mededeelmgen opgenomen) stijf en
Dit kwartier is in vredestijd een groot© con- strak vol; dat op het Stationsplein, na het
cortzacl een behoeve van de ontspanning van opgaan van een vuurpijl, een geweldige be
llet personeel ©ener groots fabriek. In den schieting uit de huizen is begonnen
tuin staat een muziektent. De cantine loopt j Daarentegen weerspreken de Leuvenaars-
langzaam aan vol met dof gestemde eolda- zelf dat ten sterkste; de HoogE'erw. Pater B.
ten. Plots springt een beroep-musicus, die Mete, die uit Leuven den morgen 11a de be-
zijn carrière in Parijs in den steek heeft schieting wegvluchten moest, schrijft b.v.
gelaten om aan het mobilisatie-bevel gevolg het volgende
te geven men heeft in dienst spécialité!-' j Wat er eigenlijk gebeurd is, is tot nog toe
ten op allerlei gebied Daar springt deze'voor ons een geheim, maar sommige zaken
bcroope-mus.cus voor ds ©enigszins ontstemde j doen jiuiar al te zeer vermoeden, dat er van
piano. Een was van Berger, eeu bekende eon gevecht tusschen burgers en soldaten
opera-ouverture en do stemming- zit er in. geen sprake kan zjju.
Reeds 's avonds te voren zagen velem, en
Steeds voller wordt de kleine cantine. De
„Marselaisse", zoowel als „Die Wacht ara
Rhéin" wordt meegezongen. De biljarttafel is
bekranst, langs de vier randen, met soldaten;
soldaten hangen over het buffet; soldaten
hangen op en aan de stoelen. Drie, vier
hier kunnen wij namen noemen, dat solda
ten in de Stationsstraat de huizen met pe
troleum bespoten. Dit geschiedde met zulk
een kalmte, dat de heer K.... meende, dat
het een oefening gold. Ook zag hij soldaten;
clubjes hebben een tafeltje welen te bemach-in de lucht sdhieten, Prof. Noël verhaalt van
tigen en kaarten. Do meest populaire deun- j soldaten, die in het huis van zijn vriend
tjes wor den de piano ontlokt, en telkens weerdrongen en van uit dat huis moesten sehie-
vormfc vormt zich een koor om de liederen ten. Om ruim acht uur was er op eens een
mee te zingen. j volledig gevecht op de Graanmarkt gaande,
Men dringt elkander een surogaat op voor hoewel daar niets dan eenige rustige fami-
de echte Zaterdagavondstcmining. Het lukt!lifcn, meest dames waren, en verscheidene
Als uit een balzaal klinkt1 de vroolijke mu- huizen verlaten waren; zoo ook in de straat,
waar prof, Noël woonde. Een Broeder der
paters Benedictijnen zag een groo ten troep
Dnitecbe soldaten van den kant van Meche-
len komen en onmiddellijk begon in Leuven
de verschrikkelijke etrijd. Juist de rijke buur
ten zijn verwoest en geplunderd. A1« men
dit alles nagaat, kan men moeilijk aan een
gevecht van burgers en soldaten denken.
Als mien daarbij lange jaren in Leuven heeft
gewoond en vooral in de laatste dagen met
vele hurgeTS sprak, kent men toch wel een
weinig den toestand. Zou men dan niets; zij
het ook fluisterend;, (hebben gehoord van een
beraamd plan? Een Belg kan zoo moeilijk
zwijgen, hij heeft het hart op de lippen.
Welnu, de vrees en angst zaten er in. „Ik
geef maar alles; wat ze vragen', zonder be
taling te eiisOhen/' Velden m/> die houders
van koffiehuizen. Men bracht zelfs onschul
dige voorwerpen naar het stadhuis, die maar
op wapens geleken. De priesters kondigden
op den preekstoel de zwaarste straffen
aan voor het minste verzet. Duitsche solda
ten zag men overal, en toch; zou op één
©ogenblik uit kelders en' zolderramen een
geweervuur op de soldaten gericht zijn. 't Is
eenvoudig ondenkbaar. Op de Graanmarkt
is het zeker niet gebeurd en toch woedde
dóór een strijd. In 't dak van ons klooster
waren vele gaten der kogels, toch zaten wij
allen 111 de kelders.
In den gevel van een huis, waarin een
stok-oude dame en een oude meid woonden,
en waar ons knechtje van 17 jaar dien nacht
doorbracht, waren groote gaten; Men zeide
mij, dat ze niet door gewone kogels kunnen
gemaakt worden, 't Verhaal der Dnitsche
Franciscanessen, die zeiden: „Onze soldaten
trokken jubelend binnen heeft! voor mij
geen waarde. E11 dan, zooals ik hoven schreef,
zeker, nit de huizen is geschoten; maar 't is
ook zeker, dat dit door soldaten is geschied.
Zelfs zou er nog geschoten zijn, toen Mgr.
Coenraets en de superior der Dominicanen
werden rondgeleid.
Ik heb deze heer en gezien; ze waren bege
leid door zeker een 50-tal gewapende solda
ten. Alom brandde het, en toch zou er door
burgers geschoten zijn» (i'e ^an zeber waren
van hun dood? 't Klinkt vreeselijk onwaar
schijnlijk.
Maar wat denkt de correspondent over de
algeheel© verwoesting van Leuven tot Thie-
nen? Wat denkt de Duitsche correspondent
van den ontzettenden priesterhaat? Dit zijn
geen praatjes. Wij hebben het zelf ondervon
den. We boorden niets dan: „vuile hond
zwijnhonden, v olksverdommeji'sf'. Ondanks
onzen pas, ons door den commandant van
Leuven gegeven, werden we na. anderhalf
uur loepen teruggestuurd, nadat de officier
ons eerst anderhalf uur in een stal aan de
willekeur van half-beschonken soldaten had
overgelaten, die ons niet enkel vervloekten,
maar mishandelden.
Wij zagen hoe de pas van twee Belgische
confraters door hen werd stuk gescheurd;
zoodat ze zonder pas naar Leuven terug
moesten. Wat wachtte ben daar?
Zeker, we hebben kennis gemaakt met
officieren; tl io odel© jtionecJieii waren, de
commandant van Thienen en zijn ndjncTant
waren voorkomen en uiterst; beleefd; aan
Baron von Zeppelin danken we onze redding,
misschien ons leven; ook onder de soldaten,
die we met vriendschap in onze kloosters
ontvingen, waren beste, nobele jongens, maar
wat er in 't laatst in België kwam, deed
inderdaad denken aan barbaren.
üeed® in ons bulletin van gieten*
«vond appanomen.
INTERVIEW MET KOINING ALBERT.
Dr. Charles Sarolen, bijzondere correspon
dent van de „Daily Chronicle" te Antwerpen,
had de eer door Koning Albert in een particu
lier onderhoud te worden ontvangen. Hoewel
dit een vertrouwelijk karakter droeg, is Dr.
Sarolea toch in staat de algemeene gevolg
trekkingen van den Koning weer te geven.
De Koning is er vast van overtuigd, zegt de
correspondent, dat deze oorlog niet slechts
per toeval is ontstaan. De Servische tragedie
was slechts een voorwendsel. Welke andere ge
beurtenis ook zou daartoe gediend hebben
Zoovel' Z. Majesteit wist, was de oorlog krach
tig voorbereid. Hij was het directe gevolg van
de reactionnaire geest van het brutale mili
tarisme en het ergerlijke materialisme dat on
der de regeerende klassen en onder de onmid-
delijke omgeving van den Keizer heerscht.
Koning Albert vertelde dat hij de laatste
vijf of zes jaar gedurende zijne reizen en bij
het van gedachten wisselen met vooraanstaan
de Duitschers menige gelegenheid had gehad
het groeiende minachtende en agressieve op
treden van de militairen kaste op te merken.
Z. M. was dan ook tot de slotsom gekomen dat
een nieuwe en gevaarlijke geest Berlijn begon
te beheersehen en dat den aanval van den kant
van Duitsehland verwacht kon worden. Onge
veer 18 maanden geleden verergde de toestand
plotseling en werd zelfs alarmeerend. Zekere
feiten van zulk een dreigenden aard kwamen
aan het lioht dat in November 1912 het Bel
gische Parlement op aandringen van den Ko
ning, eene geheime zitting hield om dringende
voorzorgsmaatregelen te bespreken. Naar de
waarsohuwing van Koning Albert werd geluis
terd. Een drastisch Militair programma dat 80
jaar stil had gelegen en dat Koning Leopold
II tevergeefs had voorgestaan, werd onmiddel
lijk aangenomen.
De heldhaftige tegenstand van het Belgische
leger kan gevoeglijk als het resultaat van deze
hervormingen worden betracht.
Het was duidelijk voor mij zegt Dr. Sarolea,
dat Koning Albert het meest volle vertrouwen
heeft in den#einduitslng. De Koning is over
tuigd van de vele moeilijkheden die nog moe
ten overwonnen worden, doch weet tevens dat
deze slechts overkomen kunnen worden door
een systematische organisatie van alle mate
rieel© en moreele hulpbronnen van de natie
tegen den gezamenlijkcn vijand, door het ver
geten van alle partijvorschillen en door een
medewerking met hart en ziel van den regeer
der met de verkozen vertegenwoordigers van
het volk. Daarom had de Koning ook den raad
van do socialistische leiders ingeroepen. En
Z. M. voegde er bij: „De parlementaire regee-
ringsvorm mag misschien menige tekortko
ming hebben, doch geen onafhankelijk Duitsch
parlement zou de blunder van zulk
een verschrikkelijke catastrophe op zich hebben
genomen
Amerikaansche volk vriendschap en tewonde»
ring betuigde voor het Belgische volk en eer
bied voor hunnen Koning en beloofde het rap
port nauwgezet te overwegen. De President
voegde hieraan toe: Ik bid God dat de oorlog
spoedig moge eindigen; dan zal de dag der
afrekening daar zijn; als ds natiën van Europa
bijeenkomen om een regeling vast te stellen.
KARDINAAL MEBCIER.
MLCHELEN, 17 Sept. Z.Em. Kardinaal
Mercier is gisteren te Mecheien aangekomen.
Z.Em. werd door de bevolking eerbiedig be
groet.
Een belangwekkend artikel van
den oud-minister Colün.
Onder den titel „Het gewapende Volk"
heeft de oud-minister Colijn in een tijdschrift
een hoogst belangwekkend artikel geschre
ven; der overweging teil volle waardig, dat
wij hier voor een goed deel laten volgen:
Nooit toch is er één deskundige geweest, die
voor de weerbaarmaking van ons volk gepleit
heeft met de gedachte dat wij het daarna alleen
tegen een Europeesche grootmacht zouden kun
nen opnemer,.
Natuurlijk indien dat geval zich voordeed, ook
dan zou men hebben te doen wat mogelijk was.
Maar het is niet met het oog op die gebeurlijk
heid allereerst dat onze tegenwoordige weer
macht is ingericht.
Er was een tijd dat men wèl in de eerste
plaats vreesde voor een direclen aanval op ons
land; het was na de gebeurtenissen van 18o4 en
1866; Denemarken en Hannover waren waar
schuwende voorbeelden.
Ons leger was in die dagen zeer zwak. De
mIwet van i861 gaf het een sterkte van slechts
Uit een bron, welke het Handelsblad alles-nVm 50,000 man en dat was alles; want de
zins betrouwbaar toeschijnt, word! aan dat blad "LTf! Z,™deJ; bejeek<m,S vo,or,een,e actieYe
medegedeeld,
VERSTERKING VAN WESTELIJKE
DUITSCHE STEDEN,
dat sedert kort de westeliike 1 oorl°gv°erinK. die daêen dagteekent dan de
p. ij r w ai voor"keur voor de inrichting van verdedigings-
Duitsehe plaatsen Keulen, Dusseldorf, Wesel -- --
en Duisburg in staat van verdeging worden
gebraeht.
EEN RUSSISCHE PROCLAMATIE!
PETROGRAD, 17 Sept. Op last van den
opperbevelhebber is de volgende oproep in de
negen talen der voornaamste nationaliteiten
van Oostenrijk, verspreid in de streken, die
door de Russen veroverd zijn
Volken van Oostenrijk-Hongarije.
De regeering te Weenen verklaarde den oor
log aan Rusland, omdat dit groote rijk, trouw
liniën en stellingen. Met een zóó zwak leger als
wij hadden moest het vestingstelsel wel op den
voorgrond komen en tevens naar concentratie
van de verdediging worden gestreefd. Aan dien
gedachtengang danken de Vesting Holland en
de Stelling van Amsterdam haar ontstaan.
Maar toen de Nieuwe Hollandsche Waterlinie
en de Amsterdamsche Stelling er eenmaal wa
ren, bepaalden zij aanvankelijk tevens het karak
ter van ons verdedigingsstelsel. Die uitgebreide
liniën en stellingen eischten een voorloopige
bezetting, ook al werden ze niet dadelijk be
dreigd en als men dan Iet op haar aan'al en
uitgebreidheid is het ook voor een leek zonne
klaar dat er, na aftrek der provisorische bezet-
aan zijn historische tradities, Servië niet kontingen, voor een actie buiten de liniën niets van
overlaten aan zijn lot en zijrr onderdrukking 1 beteekenis Overbleef.
niet kon toestaan. j De begrippen verdedigingsstelsel en vesting-
Volken van Oostenrijk-Hongarije, nu ik het stelsel dekten in dien tijd elkaar. Men bouwde
grondgebied van Oostenrijk-Hongarije binnen- i de forten voor de mannen en toen zij klaar wa-
treed, verklaar ik u, uit naam van den grooten "■'1 hielden de foiten de mannen vast
Ozaar, dat Rusland, hetwelk herhaaldelijk zijn Intusschen is reeds betrekkelijk spoedig in de
bloed stortte voor de bevrijding van het vreem-,rin^crl deJ vakmannen het inzicht in den aard
de juk, niets wensclit dan het herstel van recht! der ons bedreigende gevaren gewijzigd. De vrees
en gerechtigheid.
Aan u, volken van Oostenrijk-Hongarije,
brengt Rusland eveneens de vrijheid en de ver
wezenlijking uwer nationale wenschen. Gedu-
voor een rechtstreekschen aanval op ons land
nam af. Men begon terecht in te zien, dat wij
niet dat in de eerste plaats te duchten hadden.
De oogen gingen open voor het veel grootere
gevaar van schennis onzer onzijdigheid en het
rende lange eeuwen zaaide de regeering van daaruit voortvloeiende gevaar om in een oorlog
Oostenrijk-Hongarije verdeeldheid tusschen u, betrokken te worden. De enorme militaire
want ze wist, dat oneenigheid tusschen u de
grondslag was van haar heerschappij over u.
Rusland daarentegen heeft slechts het doel
dat ieder uwer zich zal kunnen ontwikkelen en
bloeien met behoud van de kostbare erfenis
uwer vaderen, uw taal en uw geloof. Dat ieder
uwer, verbonden aan zijn broeders, zal kunnen
leven in vrede en in eendracht, met zijn buren,
en hunne nationale rechten eerbiedigend.
Overtuigd zijnde, dat gij zult medewerken
met. al uwe kracht aan de verwezenlijking van
dit doel, noodig ik u uit, de Russische troepen
machtsontwikkeling toch der beide westelijke
continentale grootmachten maakte de bescher
ming onzer grenzen tot een dringende noodzake
lijkheid. Men kan in de Hollandsche Waterlinie
gelegen, wel de vuist ballen en een dreigend
gezicht zetten, maar daarmee houdt men een
oorlogvoerende mogendheid niet uit Limburg en
Brabant.
Hadden de Duitschers in 1870 ongeveer
400,000 man in eerste linie aan het front, wel
dra viel er rekening mee te houden, dat het
drievoud, misschien wel het viervoud dier
macht in eerste Jinie zot' optreden. Natuurlijk
voor uwe beste wenschen.
(get.) De opperbevelhebber
genera al-ad jud ant,
NIKOLAAS.
Uit het Engelseh.
Wij weten, dat de arme* sir Ralph one
Vanuit den hemel zegent! antwoordde Isa
bella.
Mehisine werd zichtbaar bleek en keerde
«ieh zwijgend om. Zij had willen voldoen aan
de eisehen der beleefdheid en men bad. haar
alge-wezen. Onder de gasten, onder die haar
benijdende menschen moest zij zijn. Onder
B*en was het haar niet zoo vreereliik te moe-
e, onder die vreemde menschen was zij niet
«po eenzaam en verstooten als by haar fami
lieleden. En toch vond zij na die drukke da.-
jton snaelrts geen rust, wakend bracht zij
«'en tijd door en dan versdhienen haar in
«aar koorts vreeselijke spookgestalten, die
«ar het verleden voor d*en geest riepen.
In haar prachtig bed vond zij geen rust.
do r bield een verguld engelenbeeld
blauwzijden gordijnen van haar ledikant
<n* ,k 1 togmnekroon tezamen, maar geen
te ontvangen als trouwe vrienden, die strijden inea daarvoor een veel breeder front van
opmarsch noodig dan men 111 1870 in beslag
fenomen had. En daarbij kwam nog iets. De
ransche Oostgrens was sinds 1870 in een ijze
ren wal herschapen. Doorbreken daar zou voor
de Duitschers moeilijk zijn en dus moest wel de
gedachte opkomen dat de Duitsche legers hun
aanvalsfront tegen de Fransche Noordergrens
zouden richten. Maar dat zou niet mogelijk zijn
zonder België's grondgebied te betreden en ge
schiedde dit, dan liep ook het Zuidoosten var»
ons land gevaar.
Uit dat besef zijn de maatregelen voortgeko
men, die èn in België èn in Nederland vroeger
en later genomen zijn. België riep in de tach
tiger jaren de z.g. versterkte Maaslinie (de ves
tingen Luik en Namen met het sperfort bij
Hoey) in het leven. Wij poogden in 1891 tot
DE BELGISCHE DEPUTATIE BIJ PRESI
DENT WILSON.
LONDEN, 16 Sept. Volgens een telegram
uit Washington werd naar Reuter meldt, de
Belgische commissie die naar de Vereenigde
Staten is gekomen om tegen de Duitsche gru
welen in België to protesteeren, in het Witte
Huis zeer vriendelijk ontvangen door president
Wilson, die, 11a ontvangst van het officieele
verslag der Belgische regeering, namens het
engel des hemels hield hij haar de wacht
En het flikkerende licht van de nachtlamp
tooverde op de muren en meubelen allerlei
spookgestalten, die haar dikwijls zoo'n schrik
aanjoegen, dat zij tot 'e morgeus haar hoofd
m-u kusseus verborgen hield.
Het gevolg van die in angst doorgebrachte
nacmen was natuurlijk, dat Melusine er over
dag afgemat, bleek en moede uitzag; ze moest
dus slapen. En nu zocht ze hulp bij den
vriend van zoovelen, wien de slaap ontvliedt,
zij nam cbloraal in, en ofsehoon ze er slechte
kleine hoeveelheden van gebruikte, miste
liet slaappoeder zijn uitwerking op haar ze
nuwen niet.
Lij vermeed elke tête-a-tête met Mouut-
Severn, want hij mocht nooit te weten ko
men, dat zij de compromitteerende brieven
met meer bezat.
Zoo stortte zij zich van het een*e amuse-
rnent 111 het andere en was niet tevreden
voor zij weer iets anders verzonnen had.
Men speelde tooneel, arrangeerde picnics,
deed groote ritten te paard, ja zelfs een wa
terpartij op de nabijgelegen rivier had op
het program geprijkt.
Lady Carlyle dadlxt er in ernst ovér na de
twee jonge meisjes aan dat gezelschap te
onttrekken. Fireder ik Hereford had aange
drongen op een spoedig huwelijk met Isa
bella, maar tante Ihad verklaard, dat de brui
loft vóór het .volgend iaar Mei niet kou
plaats hebben, want de uitzet van haar nicht
had heel wat om 't lijf en dat kon allemaal
niet zoo haastig geregeld worden. En, had
de dame eraan toegevoegd, 'bovendien zal
Hereford-h ouse van onder tot hoven nage
keken en gerenoveerd moeten worden om de
dochter van den huize Hastings-Castle een
waardig verblijf te bieden. Frederik
moest zich hij dat'besluit neerleggen en hij
bekende tegenover Charley, dat hij de res
tauratie van Hereford-house niet dadelijk
kon ter hand nemen, daar hjj de middelen
ertoe niet bezat, een bekentenis, die voor het
eerst sinds langen tijd een glimlach op het
j gelaat des bertogs te voorschijn riep.
Wat een verbaasd gezicht trok de goede
Frederik, toen de hertog hem de som noem
de, die hij Isabella als bruidschat had toe
gedacht een werkelijk vorstelijke huwe
lijksgift.
j Nu zllen jullie ten slotte misschien
denken, dat ik Isabella slechts om het geld
trouw, sprak Frederik, toen hij een beetje
van zijn verbazing bekomen was.
Nu kou de hertog zich niet bedwingen en
brak in schaterend lachen uit.
Frederik, je bent gewoonweg onbetaal
baar, riep hij hartelijk uit, dacht je nu wer
kelijk dat ik mijn eeuige op zoo'n wonder-
baarlijke wijze weergevonden zuster zonder
I eenige bruidschat, zou laten trouwen? E11
vooral met jou niet, beste bi'ave! Neen, God
dank, de tradities van onze familie zijn niet
zoo streng als die van andere majoraten,
waar de oudste zoon alles krijgtwij heb
ben ook fondsen voor de dochters des hui
zesde verloren diamanten zal Isabella
bovendien nog extra van me terugkrijgen.
De zaken stonden er nu lieel andere voor.
Frederik reisde naar Londen om bekwame
vak menschen naar Herefoird-hous© te etui-
ren; hij zelf ging vervolgens ook naar zijn
geboorteplaats om d*e aangrenzende lande
rijen terug te koopen en zoodoende het eeu
wen-oud bezit der ïïerefords weer in den
ouden toestand te brengen,
Toen alles naar wensch gegaan was, schreef
hij aan Isabella: Nu herinner ik me een oude
legende, n.l. die van de hertogsdochter van
Lützelburg, die ook als vondelinge door arme
mensehen werd opgenomen, om er later geluk
en voorspoed in te brengen. Zoo zal jij myne
hertogsdochter van Lützelberg zijn!
Isabella bezocht herhaaldelijk don boeken
toren en liet den ouden Eoy geen rust vóór
de goede man erin toegestemd had Hastings-
Castle met Hereford-fjouse te verwisselen,
want zij wilde den inan, die steeds een trouw
vriend voor haar geweest was. voortaan al-1
tijd in haar nabijheid hebben en hem een
zonnigeu, onbezorgden ouden dag verzekeren.
De kleine geleerde was natuurlijk zéér ont
roerd door de liefde van Isabella, en het be
wijs van toegenegenheid, dat ze hem daar
door schonk. Toen hertog Charley haar ver
zoek mede ondersteunde, had hfi toegestemd
en werkelijk, hij heeft later nooit 6PÜt gehad
van die verandering....
Op een helderen herfstmorgen wandelde
miss Bane in de lango lindelaan van Has-
tings-Castle op en neer. Haar lief gezichtje,
anders zoo frisoh en vroolijk, keek nu ern
stig en bleek. Lady Carlyle had haar be
loofd binnen een week naar Londen te zul
len terugkeeren, en iboe pijnlijk haar het af
scheid ook viel, toch was zij blijde het drukke
leven op Hastings-Castle vaarwel te zeggen.
De hertog kwam een der zijlanen uit en
ontmoette haar juist op de bocht.
Goeden morgen, miss Louise, sprak hij
vriendelijk, en wilt u ons weer zoo gauw
gaan verlaten? U liadt nog wat moeten blij
ven, ik had zoo graag gehad dat tante Anna
het Kerstfeest hier had meegevierd.
't Is beter dat we gaan, my lord, sprak
zij zacht, bet drukke leven hier* vermoeit op
den duur zeer.er blijft geen rustig uur
voor ernstige dingen over.
Lord Isabella zuchtte diep.
Gij hebt maar al te zeer gelijk, auf
woordde hij, ook ik voel me zoo dikwijls
stervensmoede en dan is een ctil oogenblik
aan tante Anna's warmen haard een groote
verkwikking voor me. Maar wat kan ik en
tegen doen, ik kan mijn gasten tooh niet de
