DERDE BLAD
De oorlog.
Saïïtó ïï-ï: sssrs,1»
.BI N NN L A PS Dt
Landbouw en Visscherij.
FEUILLETöft.
^ATE^DHG 21 NOVEÜB ER 1914
Jen zich steeds van strooken gaas, die het
^cht opzuigen, maar alleen zoolang tot zij
rzadigd zijn
£t°otWee, idit nadee- tö rnfr Tt 1;at twneel,\stirmuugsbi]der, dL™rei8WL°gdê
DE GEVOLGGEN VAN DEN OORLOG.
AANHOUDING VAN NEDERLANÜSCHE
SCHEPEN.
10)
NIEUWE HAARLE/ASCHE COURANT
NIEUWE BEHANDELING lijka. Maar langzaam wijkt do spanning. En
VAM iOTTfi'!il'\üE WON- alles gaat weor zijn gewonen gang. Na twaalf
J I minuten valt liet schot van liet tweede stuk.
In «ie oorlogsbywi 'V£m de Müncliner Medi- Steeds weer begint 't afgrijselijke spel en aj^to-
nische Wochenschrift wordt melding ge- matisch gaat hot voort.
aakt tan een nieuwe manier om opene, etto De Belgen wisten de opste Jmg van liet ge-
ida wonden te behandelen. Van eenvoudige schut, en trachtten den aanvoer van ammunitie
Pr wegingen uitgaande, kwam men tot even te verhinderen door een paar wilde treinen met
poudige gevolgtrekkingen en daarmede tot zand beladen los te laten, in de hoop daarmee
i behandelingsmethode, die eenvoud, goed-jden spoorweg te vernielen; maar de aankomst
IPt«, zindelijkheid en do beste kans op sue- van dien trein was gesignaleerd en door losse
t in zich vereenigde. Om het wondvocht, dat dwarsliggers over de rails to leggen, gelukt
in bacteriën wemelt, en dat het organisme tot het tijdig een ontsporing te veroorzaken,
jortareaetie dwingt, to verwijderen, bediende
Zij vertelden me.... dat zoo juist een Duit- jde duisternis oen bajonêtaanval gelast op eonlionderden meters van elkaar teruggevonden
sche verrader was gegrepen, die een toga] sterke Duitsche stelling. Het zal er heet toe-kftmen en gflan vfin en uaar Ant.
^aan' t i welpen aangaat kan worden vastgesteld, dat
De grijze kolonel naar voren en hoger bic i ©enigszins tot normale verhoudingen
is teniggebracht.
droeg en mijn papieren. Natuurlijk was ik
in de. wolken. Ik kreeg alles weer terug en
was langen tijd het middelpunt van tal van
militairen, die belangstellend luisterden naar
mijn avontuur.''
WORDT AMERIKA DOOR DEN OOR
LOG GEBAAT OE GESCHAAD.
Praciisch zijn dp Yankees, dat staat vast.
Terwijl da Italiaansehe, Zwitsersche, Scan-
'Van dat oogenblik af werkt het verband ver- dinavisohe en ook do Hollandsche bladen vol
oppond op de wond en het vocht, dat daardoor staan met allerlei oorlogsellende en ooriogs-
«en gehouden wordt, veroorzaakt een verer-leed» beperkt zich de Amerikaansehe pers
lering van den ziektetoestand. De nieuwe het nieuws, of dat er zou kun-
1 s on<i van de overweging, dat de lucht mm- Amerikaansehe pers geen plaats. Die oorlo»s-
g<*T* bbe smetstoffen bevat dan het eRende gaat men in de bioscoop zien, voer
tv ore vocht, do wond open.. Het gipsverband zoover men van drama's houdt. Er is zelfs
iaat op de plaats waar de wond is een venster door een handig Amerikaanscll componist een
open of wordt, zooals aan do gewrichten, ge- oorlogsopera gemaakt, Maubeuge, die, als er
f'eel onderbroken en door gewelfde, in het niets in den weg komt, mot Kerstfeest opge-
overige gedeelte van het verband boven en voerd zal worden. Do pers moet nieuws be-
beneden de wond ingegipste ijzeren banden ver- 'Vatten, practischö dingen, 0611 enkel OOrlOgS-
vangen. i snufje, maar geen drama's of preoken.
Do zieke wordt. zoo gelegd, dat het wond-L klaar dagelijks leest men nu in do Ameii
vocht weg kan loopen - bij schoten in de kuit >bla^n laRSe artikelen, -waarin Uit-
biivonvK 11 t t," t i gemeten wordt, of Amerika van den oorlog
voorbeeld ligt hy eenvoudig op den rug -me6r voordoelen dan nadoelen heeft. Men
ann «Va ®e" kunstmatlSe opening gemaakt hoopt 'natuurlijk, dat de voordeelen het win
ded 0 e"jjde van het gekwetste lichaams- !nen. Maar men is het er niet over eens. Het
aali den arm of aan het been, is eep 'feit, dat er meer Europeesch geld
waaruit de afscheiding in een daaronder staand in do nieuwe wereld zifc dan andersom. Men
etterbekken loopt. j vreest nu, dat na 'den vrede do rentevoet
Het- bleek, dat etterlngen die op deze wijze noS zal worden verhoogd, omdat er Haft im-
behandeld worden, met den'dag beter werden, merf Seld noodig is om de verbrande steden
•dut de koorts onmiddellijk wok bleef en dat do Xl*d?. A Vei^W WOf °P .te b°uwen, enz.
genezing mjna zoo snel ging als van n,et. b«-j gCTOn gvaag 6 pet. Er worden zelfs 7i/3
«e te wonaen. bovendien spaarde men nog een'Jet. obligaties uitgegeven, omdat men ge-
enigte verbandstof. Behandelt men do opon looft, dat over een half jaartje er geen geld
.PC ouden wonden met warme lucht, dan zijn de te krijgen is, al zou men ook 10 pet. bieden.
r«-,>uitaten bepaald verrassend. Al kan men deze i Over die geld-kwestie maakt de Amerikaan
whandeling ook niet by alle wonden zonder on- 7<iC;k wel ongerust, en do finanöieele positie
derscheid toepassen, toch is zij in oen groot aan-van menig geldman moet uiterst zwak zijn.
tal gevallen geschikt, vooral bij do tot nu toe Maar overigens denkt Amerika door den oór-
ïoo.gevreesde etterende schotfracturen. lo? i& w°rden gebaat, zoodat er wel een
DE 42 c.M.
Dr. Arthur ilünzer schetst in een bericht aan
hot Berlijnsche Klinische Weekblad, de werk-
}:;-amheiti der Duitsche 42 c.M. mortierbatto-
rijen.
„Daar zijn nu op een niet heel groote ruimte,
voliede ingemetseld, twee stukken opgesteld.
Kiet ver daarvan af liggen de rettzenprojeo-
iifdon. waarvan er juist een speionderwijze op-
koh'eschen wordt. We zijn toevallig in een vuur
schip met Kerstcadeautjes op 'kan overschie
ten. Groote Amerikaansehe ondernemingen in
consumptie-artikelen, dio totnogtoe niet. naar
Europa leverden, zenden thans hun directeuren
naar Engeland en Dtuitschland om filialen te
planten, en men lean er zeker van zijn, dat
in 1915 Europa zal worden overstroomd met
nieuwe Amerikaansehe artikelen.
EEN EIGENAARDIG GEVAL.
Men schrijft ons uit Eindhoven dd. 19 Nov.:
Wij hadden heden gelegenheid met ©en
bauze aangekomen en wachten met spanning goeder to ^eken. die uit een Belgisch
cioin, j klooster naar Holland was gekomen, en ginds
e de dingen die komen ,zu en. Maar eerst heb-T&n een 7ijjner medebroeders, die achter de
'6n we gelegenheid den opbouw van het ge- j vuurlinie aan den Yser als brancardier in
''"Ut te bewonderen. We hadden ons alles mo-dienst is, het volgend avontuur vernam:
taïijk nog machtiger en reusachtiger voorge- j By Dixmuiden was ik zoo vertelde de'
6told, dan het werkelijk was, door de vele ver-broeder-brancardier, werkzaam, en ik droeg
talen, die we er al over haddon gehoord. j natuurlijk het onderscheidingsteeken der
Thans nu we do monsters in werkelijkheid -Roode Kruis-so ld at en. Plotseling werd ik ge-
zagen leek het ons allemaal el erg natuurlijk, JMP®n en vóór ik van mijn ontstel teniswas
Allen da star opwaarts gerichte loop scheen op
komend onheil te duiden, dreigde mot dood en
vei'dei f. Een aantal hoogere officieren liepen
in druk ge oe lieen en weer en manschappen
waren bezig met het uitladen van ammunitie.
Uit groote zorgzaamheid werden wij ook van
wmton voorzien, waarmee het oor tegen een
*d te zwaren knal werd beschut. Wij stonden
°P een afstand van zoowat 20 meter van het
'tuk, dat het eerst zou vuren.
Daar op eens kwam het! Een onderofficier
torn man deert: Klaar! Een man op het platform
v»n het kanon heft de hand op, het moment
ton spanning is ten hoogste gestegen. „\uur!
Er, dan gebeurt hot, het onbegrijpelijke! Uit den
loop van het mortier springt een gewéldige
vuurzuil, die een oogenblik lang tot in het
oneindige zich schijnt te willen verlangen een
geweldige knal, een heftige schok voor die in
do buurt staan, en dan een sissen en suizen in
de lucht, dat wel een eeuwigheid schijnt te
duren. De loop van het gesihut buigt zich ter
8arde, rook en walm stijgen eruit op. Eerst
staat men verstomd, als voor iets onhegi'ijpe-
bekomén, stond ik, in een kring van Dmt-
eeherfi.
„Was mlissen Si© da?" Ik maakte hen er
attent op, dat ik bet werk van brancardier
vervulde. Maar de Dnitschere meenden in
mij een spion to zien en bielden mij vast.
Mijn papieren redden mij uit de netelige
positie. Toen de Duiteeliers die zagen, staken
zij ze haastig bij zich en gelastten mij mijn
toog uit te trekken. Daarop werd mij beduid
dat ik heen kon gaan.
Na een angstigen tocht bereikte ik de voor
posten .der Belgische troepen, waar ik mij
pieidde en lret geval aan een officier mede
deelde. Deze scheen mij niet te gelooven en
gaf.... last mij te bewaken en weg te voe
ren. Hoe stellig ik ook verzekerde, dat ik
de dupe was geworden van de achterdocht
der Duitsehers, bleef men mij met wantrou
wen bejegenen en werd ik als een spion ook
Lier opgesloten.
Ik vertelde, hoe mijn papieren er nit za
gen, in de hoop dat de autoriteiten er in
zouden slagen de waarheid mijner verkla
ringen vast te stellen. Dat duurde gelukkig
niet lang. Na eenige uren reeds, kwamen of
ficieren hij mij om mij geluk to wenschen.
NAASTENLIEFDE IN HET
VIJANDELIJK LAND.
Onder bovenstaande opschrift maakt de
„Vossische Zeitung," volgens het Hbld., mel
ding van een brief dio een grenadier een
„Einjlihrig-Ereiwilliger" uit Hamburg van liet
slagveld in Frankrijk aan zijn familio zond.
,,Met een patrouille kwaiu ik aan oen verlaten
boerderij, totaal stuk geschoten, verbrand en
verkoold, het gebouw en de oogst. Uit een klein
nevengebouwtjo waarschijnlijk een verblijf
voor losse arbeiders stijgt rook uit den
schoorsteen. Een tceken tenminste dat er daar
nog een levend wezen is. Voorzichtig nader
ik het huis. Voor de deur ligt het lijk van een
man in zijn hemdsmouwon, mot doorschoten
borst, zijn jachtgeweer krampachtig omkneld,
de trekken nog van haat Vertrokken in woede
verstard. Een frana-tircur. dia zijn strijdlust
met zijn leven heeft geboet!
Ik treed binnen. Wel een aanblik! In oen
soort kouken, tusschen een hoop stukgeslagen
keukengerei en omvergeworpen meubelen zit
een vrouw, tamelijk Tong nog' en niet tegen
staande de verwaarloozing nog mooi. De haren
hangen haar verward om het gezicht. Ze is
slechts half aangekleed en- hoeft een kind aan
de borst. Drie, vier kleino kinderen kruipen
bij mijn binnenkomen nehter haar kleeren weg.
Op het fornuis pruttelt iets in een allervuilste
pot. Het is water, met wat hardo, witta boonon
Als ik de aanrecht nader, begint do vrouw
de eehtgenoote van den franctireur, die buiten
ligt, in de nieening dat ik het laatste wat zij
nog bezit za^ meenomen, luid te weenen. Ik'
raap al mijn kennis van Eransch bijeen en slaag
erin de vrouw, te kalmocren. De stumperd-s zit
ten reeds eenige dagen zoo, zonder iets to eten.
Haar man is dood, hij kan niet meer helpen.
Do vrouw zelf is zwak en. do kleinen beletten
haar iets uit te voeren. Aan vluchten valt niet
te denken. Waarheen zou ze ook gaan? Naar
do zwarten of naar de vijan len, die haar echt
vriend doodden?
Do weinige levensmiddelen, die in voorraad
waren en die niet verbrand zijn hebben vriend
en vijand achtereenvolgens weggehaald. Haar
geheelo bezit bestaat uit wat witte boonen.
Een oneindig medelijden en erbarmen komt
over mij. ïk troost haar zoo goed ik kan en geef
haar een halt' brood en een hoeveelheid koffic-
boonen, die ik toevallig bh' me heb. De arme
vrouw wist vair louter dankbaarheid niet wat
ze zeggen zou en wilde me de handen kussen,
hetgeen ik afweerde. I)en kleinen gaf ik een
stuk chocolade.
Toen ik wegging, lag de arme vrouw op de
knieën en bad innig. Ik och ter verheugde mij
ook eens een goede daad te hebben verricht.
In de kompagnic deed ik mededeeling van
wat ik gezien had en onze goede, kleine luite
nant bepaalde, dat aan de vrouw eiken dag een
stuk brood en eten zou worden gebracht."
„DE OUDE."
Illustration' vertelt, hoe een oud-soldaat-,
die in tonkin had gevochten, de verleiding niet
kon weerstaan om bet oude metier weer op te
vatten, toen het vaderland riep.
Hoewel vijftig jaar oud en huisvader, sprak
het soldatenbloed te krachtig in hem. Zaken en
gezin liet hij op een goeden dag in den steek
en hij meldde zich op een recruteeringsburej.il.
Hier wilde men hem eerst niet aannemen als
te oud. .Maar de wakkere oudgediende wist zoo
goed te praten, dat men Do n eindelijk zijn zin
gaf.
Half September kwam hij aan het front. Hij
was natuurlijk als gewoon soldaat bij zijn regi
men ingedeeld maar acht dagen later was
hij al korporaal en na tien dagen sergeant. Als
er „vrijwilligers voor" werd geroepen, trad „de
oude" het eerst naar voren met een kort „pre
sent," Begon oen Duitsch scherpschutter nl te
gevaarlijk te worden dan belastte ,.de oude"
zich ermee om hom onschadelijk te maken. Deed
het regiment een stormaanval, dan was „de
oude" in de voorste rij. Met zijn dapperen kolo
nel, wist hij het heele regiment te bezielen.
De oude was allen een voorbeeld de jongeren
vroegen hem raad en vreesachtigen vergaten
hun vrees, als de oude erbij was.
Op een goeden dag wordt bij het vallen van
tusschen de mannen aan de spits daar bc.
merkt hij „den oude," het geweer in de hand,
scherp uitkijkende.
„Wat duivel, ben jij daar weer?"
„Natuurlijk,koloncd."
„Op jouw leeftijd? Je hoort hier niet.
„U ook niot., kolonel."
„Zwijg ik maak je adjudant."
Velen zijn gebleven in den strijd, maar de
stelling werd genomen, „Do oude" was helaas
geen getuige van do overwinning. Op 120Ö M.
van de stolling, schoot hij een verdachte scha
duw neer: do artillerie infanterie en mitrail
leurs antwoordden een granaatscherf nam de
kepi van „den oude" weg en schram»te langs
zijn schedel. Het bloed vloeide hem in de oogen.
„Vooruit, jongens, z.it or -op. En als ik val,
denk or om, verlies do richting niet: ginds op
die groop boomen aan. links van do maansik
kel."
Een kogel verbrijzelt hom den reeli Ier-onder
arm. Hij valt,
.Liggen laten. hoor. En denk er aan: links
van de maansikkel."
De „oude" kan nu niets moor uitrichten, hij
sukkolt, zoo goed en zoo kwaad als het gaat,
door de akkers terug, naar do ambulance.
Eenmaal in don tuin, krijgt „de oude" zijn
goed humeur terug. „Kom, kom, dat z.al wel
losloopen, onkruid vergaat niet. Met twintig
dagen is dat zaakje weer in orde. Eu trouwens,
ais adjudant draag ik geen geweer. Ik hpop ze
nog eens om de ooren te hoorou fluiten.
Aan ieder station kust „de oude galani don
Bood en Kruiszusters, die versnaperingen uit-
deelen, de baud.
Maar plotseling versombert zijn gezicht
hij wrijft zich nadenkend over hét voorhoofd:
„Duivels, wat zal moeder de vrouw zeggen als
ik thuis kom?"
BARTEL SYMEN.
Het Dbld. v. N. Br. schrijft:
De lïngelsche Regcering diende een dadelijk
aangenomen wetsontwerp in tot het aangaan
eener leening van 4200 millioen gulden tegen
3%
Onze Regeer ing wil 275 millioen leen en tegen
5
Veel te. duur.
Want die 5 moot door Bartel Symen wor
den qpgebracht en die zal in de volgende jaren
toch al niet weten, hoe rond te komen.
Voor die 275 millioen zal hij moeten op
brengen een rente van 2G1/3 millioen gulden.
Hij is nieuwsgierig naar de wijze, waarop
hem dat geld uit de zak zal worden geklopt?
't Is gauw gezegd.
Opcenten over de geheele lijn, man.
Opcenten op het personeel, op de bedrijfsbe
lasting, do grondbelasting, het gedistilleerd,
gij kunt geen belasting uitdenken, waar de
heer Treub geen opcenten op legt
Dat valt U tegen, niet waar?
Moest Berling daarom weg?
Had hjj ook best kunnen doen.
Genialiteit is in Treub's duitenkloppevij vérre
te zoeken.
Alen meldt ons nit Zeeland:
In Zeeland ondervindt men blijkbaar oak
op andere wijze dan invasie der vluchtelin
gen, de nadeelige gevolgen van den oorlog.
Op versdl.'i 11 ende werkplaatsen en fabrieken
is verkorting van den arbeidsdimr ingevoerd.
Zoo o.a. op de bekende pianofabriek der fir
ma Anthone Mes te Middelburg, welke 30
jaren lang aan tal van gezinnen een goed
loon waarborgde. Er wordt slechts van 8—1
nur gewerkt, terwijl zulks vroeger van 77
uur was.
Geheel Walcheren is onder den indruk
van het drama te West-Capelle. De ijselijk-
ste bijzonderheden van de wijze waarop de
stukken der lijken gevonden werden en aan
elkaar gepast moesten worden om erkend te
worden, vertelt men elkaar.
Welk 'een uitwerking zulk een mijn heeft,
hlijkt wel hieruit, dat eenige dijkwerkers die
op een honderdtal meters afstand van de
plaats des onheils stonden te werken, zich
letterlijk moesten bergen voor de stukken
hout on vleesdh welke over hun hoofden
vlogen.
Dinsdagmorgen zijn nog deelen van lijken
aangespoeld aan den ijzeren toren te West-
Capelle. Als een merkwaardigheid deelt men
mede dat de vier pooten van een 'hond op
Een minder hoopvol gegeven deelde mij
een zakenman, die uit Antwerpen terugge
komen was. mede. Deze verklaarde, dat vele
kooplui hun goed voor een appel en een ei
van de hand -trachten te doen. om na- dien
algemeenen uitverkoop hun winkels te 6lniton
en voorloopig in Nederland hun heil te zoe
ken. Er is dan ook geen sprake dat men
Antwerpen niet meer uitinag. Gisteren zijn
te VI i f>8 in gen nog een tweetal Belgische en
een tweetal geïnterneerde militairen binnen
gebracht. Het, varen op de Schelde geduren
de den avond en 's nachts is verboden.
De correspondent dor N. Tt. Ct.. te Athene
schrijft
Allo Grioksche bladen schrijven over de twee
Nederlandscho schepen, de Achilleus (kapitein
Visser) en de Deukalion (kapitein Buys), beide
bohoorende aan de Kon. Nod. Stoomvaart-Mij.,
die door de Turken, in strijd met de interna
tionale tractacten, in de haven van Smyrna
vast worden gehouden.
Beide schepen zijn in de Tnrksche haven ge
komen, vóóral de oorlog van Turkije met Rus
land, Frankrijk en Engeland uitgebroken was.
on waren al gereed om te vertrekken, ioen hun
plotseling verboden werd weg te varen.
Allo protesten van do gezagvoerders, den
agent en den Nederlandschen consul-generaal
waren vruchteloos, het feit, dat de schepen
onder de vlag voeren van een mogendheid, dio
met Turkije steeds in vriendschappelijke be
trekkingen heeft gestaan, scheen geen indruk
te maken.
Do schepen waren in Smyrna en moesten ci
blijven, evenals een paar Engelsche en Griek
sche schepen. Later verontschuldigden de Turlc
scha autoriteiten zich, door te zeggen, dat cl..
schepen wel tot een neutrale natie behoorde?
maat goederen inhielden, die naar een land g>».
zonden werden, dat met Turkije in oorlog was
Dat is echter niet het geval.
De Achilles was bestemd voor Pireug en had
slechts papier, kaas. sigaren, enz. in, en dó
Deukalion was op het punt 'om naar de Ver.
Staten van Amerika te varen.
IIET VLUCHTELINGENKAMP TE
NUN SPEET.
Wy vernemen dat het Regeeringskamp voot
vluchtelingen te Nunspeet, dat het kamp te 01-
debroek zal vervangen, tegen het einde dezer
maand gereed zal zijn en dat het plaats zal bie-
den voor 10.000 vluchtelingen.
Grensavontuur. Op een avond kwam bij
een Duitsche wachtpost in de buurt van Vaals
een Duitschen auto. de Roode Kruis-vlag voe
rend. In de auto bevonden zieh twêe hoeren,
met den Rooden Kruisband om den arm. De
Duitsch ers hielden overeenkomstig hun consig
nes, den auto aan en vroegen naar de papieren,
der hoeren. Tegelijkertijd hoorden ze een ver
dacht geluid in den auto. Zij onderzochten den
wagen en ontdekten twee vette varkens. Smok
kelaars, auto en varkens werden aangehouden,
DE LANDBOUW IN HOLLANDS NOOR
DERKWARTIER.
Op eena 'te Hoorn gehouden vergadering
van do vereenigjng tot ontwikkeling van den
landbouw in Holland-s Noorderkwartier is be
sloten om lid te blij ven van cle Kon. Ned.
Landbouwvereeniging.
Als plaats voor de Maart-vergadering werd
aangewezen, op voorstel van het bestuur, de
gemeente "Wieringerwaard.
In plaate van den heer D. O. Rezehnan, dij
1 Januari 1915 aftreedt en niet herkiesbaar
is, wordt als voorzitter gekozen de heer J,
Best Nz.
Als leden van de commissie tot het onder
zoek dor rekening van 1914 en de begroo-
ting voor 1915 worden gekozen de heeren
Jb. Kaan Kz., A. D. Groneman, te Wierin-
gerwaard, en K. A. Kaan, te Anna Paulowna
En als leden der commissie tot wétssherzie
ning de heeren P. Buis Jz„ D. Brander Tz., J
J. Winkel, K. de Boer Oz., en J. Koopman
Nadat eenige rapporten waren uitgebracht^
sloot 'cle voorzitter onder hartelijken danl,
voor de groote belangstelling, en, nadat dij
heer Winkel namens alle leden hulde gebracinj
had aan de wijze, waarop de aftredende voorn
zitter zijn taak steeds vervuld had, onder aps
plaus de
vergadering.
De gravin de Trémazan vroeg zacht aan
Laar echtgenoot:
Gelooft gij, Louis, dat zij de koningin
«uilen durven veroordeelenï
Somber antwoordde de graaf:
Zij hebben den koning wel ter dood ge
bracht.
Maar een vrouw! Denk eens na. dat zou
toch inderdaad afschuwelijk zijn en ik kan
tat niet gelooven. Wanneer zullen wij haar
*°t kennen?
Spoedig.
Hn met een zucht voegde de grijsaard erbij:
Te spoedig misschien.
^Mij was een forscb gebouwd, krachtig man.
ü.'to men het goed kon aanzien r]at j,j]
<C'ls als landsedelman had geleefd, te mid-
r0'' van velden en bosschen met het bcotu-
jae, 'ran zijn grondbezit ais bezigheid en de
(V.t als eenige uitspannin£-
oor to-hoon hü meestal te paard zat, kon hij
hij yt° voet verre afstanden attcggen, want
mcptaoorde tot dat onvermoeibare ras, waar-
Corsikaan, Napoleon Bonaparte», die
omstreeks dezen tijd als kapitein der artil
lerie zijn eerste groote wapenfeit volbracht,
do terugname van Toulon op de Engelschen,
en daarmee op 24-,jarigen leeftijd den gene
raal srang verwierf, als overwinnaar geheel
Europa door zou trekken.
Eenste-us keek hij raar buiten en riep:
Bezoek!
Inderdaad vertoond© zich een ruiter aan
het einoe van de kastanjelaan, nog te ver
we£»# men zijn gelaat kon onderscheiden.
Hij bereed een Bretonsch paard, welk ras
met uitmunt door groote snelheid, maar
daarentegen een bijzonder uithoudingsver
mogen heeft en als bestemd schijnt om on
schatbare diensten te levyzen in een land
van rotsen en heide, zooals Bretagne.
De ruiter was gekleed naar den laatsten
smaak en met veel zorg, waaraan men on
middellijk kon zien dat bi, niet in deze af
gelegen .streken woonde, want de meusdben'
liier waren eenvoudig en bekommerden zich
om geen mode.
Bezoeken waren zeldzaam in dezen gedrak
ten tijd en vader, moeder en dochter keken
vol .nieuwsgierigheid door het venster naai
den naderenden ruiter, die door Rose het
eerst werd herkend, want zij riep:
Hubert Nollan!
Hij was het werkelijk.
Aan den toon, waatop zij dien naam uit
sprak, was duidelijk merkbaar, dat deza be
zoeker Rose verre van aangenaam was, in
tegendeel, die toon drukte misnoegdheid uit.
Op den graaf en de gravin bracht deze
naam een zeer verschillende uitwerking te
weeg.
Zijn gezicht klaarde op, terwijl de uitdruk
king van het haro nog bezorgder werd en
zij zich met zekere ongerustheid afvroeg:
Wat komt hij hier doen?
Verstandiger of minder lichtgeloovig dan
haar echtgenoot, had de gravin een instinct-
matigen alkeer van den dokter, wiens ver
fijnde manieren haar te veel herinnerden aan
Darijs, vanwaar alles was gekomen, dat zij
als een onheil voor bet land beschouwde.
Hubert Nollan praatte, naar den geest van
dien tijd, veel over wijsbegeerte,hü kleedde
zich naar den modernen smaak, hii had al-
lerlei manieren aangenomen, di© jn Bretagne
onbekend zijn en daaïorn beschouwde de gra
vin hem ©enigermate als een afvallige, voor
wien men zich in acht moest nemen, of
schoon zij hem geen enkel bepaald feit ten
laste leggen kon en om deze laatste reden
had zij hem ook steeds vriendelijk ontvangen.
De graaf wendde zich met een glimlach
tot zyn vrouw en zeide:
Gü wildet zooeven gaarne berichten heb
ben; nu zullen wij ze wel krijgen.
Hij opende de deur van do keuken, een
vertrek, dat alleen meer ruimte bad dan
menige burgerwoning teParijs en riep:
Gagnard! Bonnet. Komt eens hier, wü
krygen bezoek!
De beide mannen stonden op. de eerste
vlug, de tweede loom.
Gagnard was de boschw&ehter van La
Guyonnière, een man van omstreeks 30 jaar,
met. levendige oogen, mager maar gespierd
en lenig en vlug in al zün bewegingen.
Bonnet daarentegen was een kort, dik man
neke, wien het was aan te zien, dat hij een
afkeer had van vermoeienissen.
Hij was minstens tien jaren ouder dan zijn
kameraad Gagnard en bekleedde de post van
tuinman op La Guyonnière.
Zün uiterlük was niet gunstig te noemen,
er was zelfs iets terugstoofends in zün ge
laat, maar dat belette zijn meesters niet om!
hem als een uitmuntenden bediende te be-
schouwen.
Al meer dan 25 jaren was hü in hun dienst
cu nog nimmer hadden zij hem iets ernstigs
tc verwü'ten gehad.
Hij was werkzaam en kende zijn vak vol
komen, zoodat hü het huis met zün talrük
Geen grooter genoegen kende hü dan ach
ter een flesch krachtigen wün te zitten, ter-
wül hü ook een vurig vereerder was van den
brandewü'n, die men op La Guyonnière zelf'
stookte nit appelen^ die er overvloedig groei
den.
De hoschwaehter en de tuinman gingen
naar huiten om den bezoeker te ontvangen,
die juist het voorplein van het kasteel op
reed, waarby Ihij van zün paard sprong en
den teugel toewierp aan Gagnard, die heit
op stal bracht.
Toen Hubert den tuinman zag, riep hu hem
toe: Zoo, züt gü daar, Bonnet?
Om u te dienen, dokter.
Eri nog altijd een liefhebber van d«
flesch?
De tuinman had den tijd niet om te ant-!
woorden.
Reeds was de graaf de Trémazan op den
drempel van de vestibule verschenen en dt
dokter trad met uitgestoken hand op hent
toe.
De gastheer beantwoordde krachtig den
dienstpersoneel ruimschoots voorzag van de handdruk van zün gast en zeide met de har»
beste groenten en prachtige vruchten, ter- telükheid van een oud vriend:
wül de bloementuin, die zich aan de andereWelkom, Hubertl Z'ijt gij weer eens itf
zijde van het kasteel bevond, in den goeden;het land?
tijd een lust voor het oog was.
Slechts één gebrek had Bonnet, een leelük
gqhrek, maar dat tot dusverre geen slechte
gevolgen had gehad: (hij dronk.
Zooals gü ziet
Reeds lang?
Dat weet gü wel beter, dan zbu ik
al vroeger bezocht hebben.
