F. LOS, Damssbappcr.
Depót van Wijnen.
liaison Antonio Agnilar
ÏkatawOekInT
1. J. SC WEI,
De Firma H. J. LAMP, Barteljorisstraat 18,
Tandarts Swaap
BINNENLAND.
GEEN DIVIDEND"
BEZOEK STEEDS I
Staten-Generaal.
Advertentiën.
Margarine van 30 ea 35
Melange van 40, 45, 50
Aikmaarsciie koppen 55
Roomboter 30
Prima Ossenvet 40
Gr. Yersche Eieren 6'|2 ct.
Adwai*iesi*t
3n dit blad.
£iii*erp§stiiiis.
Emwzint.
VKybirt tibldfen
OroginaS tsibletisa
iioiidt één® pos* jaar» gfidisreaid® een
pasG* weken in FeisfHiurS OPIIUliüliBQ
van SERVIEZEN, RESTANTEN KRISTAL,
LEDERWERKEN en vele andere artikelen.
Deze opruiming a contant is heden
hegonnen. -
Im'nstraat 4flf Haarim.
Dejeuners - Lunch Dinars - Soupers.
Effiserwatër.
Café-Restaurant L. JONOKBLOEDT
holpen, fin tte eigeniyfc® triaktifoffew *aa
Bij G. P. V A N 0 E 6 E E R,
Kruisweg 29, Tel. 818.
WARMOESSTRAAT 26,
Telaf. 1883.
VAN
W. L v, DRIL, CAFE „FLORA
HJLLE&OBK.
Leest gaea liberale bladen «aar
Voor l)w taken heeft n deie niet
meer noodig. Gij kant volsteen metf
DE MAASBODE,
Dagblaë vaar fteëerianë nat
Dtbteaë- ea Avaad-aëitie.
G£3ft. LOOTS, Pieteratr. 13-21
TELEFOON 721.
Port, Vermouth, Samos, Madera
a h 0.75 pep flesch
Uitlotingen.
(Pre miélot en van 1888, groot fr. 100).
160e trekking van 20 October 1914. betaal*
baar 15 April 1915.
26 seriën.
2691 5514 7143 7895 8298 10942 13144 15295
20776 24651 27557 27666 28481 30583 31012 32505
36027 42530 50330 50576 53439 54220 55019 5532S
57599 58054
Premiën.
Serie 27557 no. i'r. 2000; serie 50576 no. 23
fr. 1000; serie 57599 no. 4 fr. 1000; serie 57599
no. 12 fr. 10,000; serie 58014 no. 15 fr. 1000.
KLEINE HOUTSTRAAT 125
TELEFQOëi Mo. H30.
en:, enz.
fa. KIIIJPE18, Stationsplein (2, Haarlem.
BETTE DEOiEÜWa - TELEPN. 1BTEKC, 786.
r Eindelijk «meelcU de g» woede, t»rwQl hij
,ljm trouwring afschoof, doe en kuste, an den
Beier overhandigde, dat dei» den ring naar
eijn vrouw eenden moest, en haar en zijne kin
deren hartelijk groeten moest, als hij m na
den oorlog soms zou opzoeken.
Kort daarop ontsliep da stervende. De dap
pere Beier, die zelf niet wist hoe het hem nog
vergaan kon, gaf den ring aan Iemand 'in
Straatsburg, die zich verder met het geval
zoude belasten. Het was een merkwaardig,
tragisch toeval, dat da ring als inscriptie
draagt „22 Augustus 1889," de drager ervan
stierf.op zijn zilveren bruilofsdag.
De Oorlog en het Geloof.
Een herstellende gewonde, leerling van de
normaalschool voor leeraren bij het middelbaar
onderwijs, schrijft aan Mgr. den bisschop van
Bloia
„Inderdaad de aanschouwing van de slagvel
den hoeft ons hervormd. De dagelijkache nabij
heid van den dood heeft ons doen nadenken.
Hoevelen heb ik gezien, die voor hun vertrek
grootijspraken en daar beefden van angst! De
gedachte aan den dood veroorzaakte hun koude
rillingen, daar zij den dood ala het einde van
alles beschouwden, inplaats van er het begin
van het andere leven in te zien. Anderen ech
ter bleven kalm en vertrouwden, omdat zij ge
loofden.
Hoe zouden wij, die ioruggekoman zijn, geen
vertrouwen hebben? Hoe zouden, wij, die begun-
itigd zijn en overstelpt met weldaden, niet ge-
looven in een hemelsche en blijvende gerech
tigheid? Allen, wien het gegeven is terug te
keeren, erkennen hun oude dwaling. Ook kan
men zoggen, dat liet komend geslacht een gene-
ratip van bekeerlingen zal zijn. Do oorlog zal
ons genezen van bet kwaad van de eeuw. Het
kwaad van de eeuw was hot dilettantisme, do
zelfzucht in al haar vormen.
Wij meenden het middelpunt dor wereld te
zijn. Wij wilden niot, wij durfden niet boven
Onze hoofden zien, Een ieder had zijn eigen
wereldbeschouwing, zijn oigen moraal, zijn eigen
godsdienst. Wij richtten onze ideeën naar onze
verlangens en onze grillen. Van die dwalingen
zijn wij gonezen. Wij zullen nu tot den Ood
van onze jeugd terugkeeren, tot den God van
o«a» moeders, tot den goeden God.
DE KLEINE BURGERIJ.!.
I)e Standaard schrijft:
Steeds klaarder komt uit. hoe liet met
name do kleine burgerij is, die in het hui
dige tijdsgewricht dupe van de historie
wordt.
Do wezenlijk armen merken het zelfs zeer
good, hoe in nun nood thans vaak nog he
ter voorzien wordt dan andere. De collecten
krimpen niet in en de inkleding gaat vlot
door. Ook voor de werklooze arbeiders doet
men wat even doenlijk is, door ten deele
zelfs opzettelijk allerlei werk onderhanden
te nemen. Wio clan toch nog hulpeloos zou
staan, wordt door de Steuncomité'», soms
zelfs, als uit een 'hoorn van overvloed, ge-
den oorlog zijn en blijven nog steeds de
kleyno luyden.
Ven 'deze kleine burgen vraagt men op
alle manier extra-bijdragen en giften. In
de belasting moeten ze heel een bedrag
meer betalen. En lijdt nu tegelijk door de
mobilisatie bun bedrjjfsizaak op in 't oog-
loopende wijfce, zoodat concurrenten hen
uitplunderen en hun beetaansbron opdroogt,
dan hondt men toch vol, dat zij bij het Steun-
comité niet mogen aankloppen.
Soms zelfs ontziet men zich niet hun toe
te voegen, dat ze zidh eohamen moesten om
te durven vragen. Dat past en voegt hun
stand niet. Geraken ze iu moeilijkheid, dan
moet de familie bijspringen. Maar iu geen
geval kan er Sprake van zijn, dat ook zij
geldelijke» steun zouden erlangen.
Dit nu ging in de eerste maanden. Toen
teerde men op vroegere winsten. Wie goed
huis hield, hield er wel een spaarpotje op
na, en die spaarpot moest dan nu maar aan
gesproken. Dit is dan oolc geschied. En zoo
is men er mee doorgekomen. Maar nu het
over het half jaar loopt, zijn er geen extra's
meer, neemt het bedrijf aldoor af, en ten
slotte is er geen uitzicht meer hoe men het
steeds zich verbreedende gat zal stoppen.
Dit ware nu niets geweest, zoo men thans
voor het minst zeggen kon, dat het eind
van de ellende nabij wa», en de man en
vader huiswaarts kon kecren.
Nu dit echter niet het geval is; nu de
mobilisatie, ter wille van het land, streng,
straf en strikt moet worden doorgezet; en
nu do kans op verlof al meer wordt afge
sneden, nu klimt de nood.
De spaarpot is leeg. De familie kan niet
meer bijspringen. Er moet die3 hulpa van
buiten komen. En dan ligt het toelh voor de
hand, dat het Steuncomité een streep hoo-
ger zijn lijn trekt en ook deze „lcleyne luy-
denf' gelijk Willem de Zwijger ze noemde,
in hun nood helpe.
Van een gewaande bom. Als historisch
vertelt de „Holdersche Courant" hot volgende:
Ze hadden dat dingetje al zoo lang in do
gaten gehouden. „Ze" waren twee van die echte
jutters, jonge kerels, lang als een boom, de
groote breedgerande hood scheef op het hoofd;
van het slag waarvoor het jutten zoo ongeveer
het hoofdbestaan is, en die dan ook niets liever
doen dan maar langs den dyk dwalen om te zien
of er niets van hun gading drijft of aanspoelt.
Ze hadden liefc dus in liet vizier gehouden
en waren er dan ook als de kippen bij toen
het „ding" aangespoeld was. Wat het eigenlijk
was? Wel, zoo op hot eerste gezicht een dood
onschuldig kistje. Maar in het oog van de jut
ters, wellicht bang geworden door hot mijnen
gevaar. zag het er eenigszins verdacht uit. Met
bot gevolg dat s.y er ook geen van beiden al te
dicht bij dorsten komen laat staan het in de
wacht durfden sleopen. Ze keken er al oena
naar. een volgendon dag nog eens, maar neen,
het leek een te gevaarlijk ding. Je kon toch
nooit weten I Wie weet zat er niet een bom in, 1
of in alle goval iets wat cr op leek.
Eindelijk besloten zij er een dordo in te ken
nen. Dat wil nog al wat zeggen. Want wat met
z'n drieën govomlen worclt moet mot »'n drieën
gedeald. Maat Sal leek Sua toaS a&ats bafor.
Da nieuwe compagnon echter wae al niets
beter dan de rest. Hij schudde zijn wijze hoofd,
en te kwamen niets verder. Dan nog maar
een ander geraadpleegd. En ja, in da „sociëteit"
het wachüokaaltje bij den windwijzer
vonden ze een ouden visseherman, een die rou
tine had in het vak. Zijn meening over het ge
heimzinnige voorwerp en hoe er mee ta hande
len, ward dus gevraagd!
En hij gaf hun den wijzen raad om de kist
voorzichtig open te maken hij zou wel op een
afstand blijven.
Tnsechen al de bedrijven door had het kistje
nu al geruimen tijd tegen den dijk gelegen.
Eindelijk werd dan besloten het toch maar
te piobeeren.
Voorzichtig gingen eb or heen. Nog voor
zichtiger word het opengemaakt. Het deksel
werd er afgenomen, de houtwol die er onder
zat verwijderd, en ze liepen als hazen 1
Wat was het geval? Onder de houtwol zagen
zij een koperen doos. Het Waa om je dood te
schrikken. Dat moest vast een bom of' een ander
vreeselijk moordtuig zyn,
Met hun vieren gingen zij toen naar den
strandvonder. DeEe liet het kistje in beslag
nemen en natuurlijk onderzoeken, wat er in
zat. En wat bleek nu? De gewaande bom was
niets andera dan een dichtgesoldeerd kistje
met rozenolie. Na gedaan onderzoek bleek de
rozenolie zelfs van de beste sooTt te zijn.
Hoe ze op hun neus keken. Ze hadden een
strop! En een groote ook. Want ze weten heel
precies d,e waarde van de aangespoelde voor
werpen. Hoe ze er dikwijls achter komen is een
raadsel, maar weten doen ze het.
En dan zoo'n zoete bom van een twintig
fleschjes rozenolto ieder fleschje bevatte
250 gram hun neus fe zien voorbijgaan en
dan nog to weten dat de rozenolie ongeveer
1.251.50 per gram kost neen, liet was
te erg.
En dan baal je er nog wel zoo'n ouden rot
by zoo een die verstand van do zaken heeft.
Neen. ze waren dien dag niets te spreken.
Maar wat gebeurd is is gebeurd. Den volgen
den dag Hopen ze alweer over den dijk, de zee
afzoekende of er weer niets van liun gading
was vast besloten om niet moer te schrikken
van een bom, die in een kistje aan komt dry ven.j
Een aardige "vondst. Mr. W. Bakker j
G.Gzn. doet in het Pébruari-nunwner van
het Maandblad Amstelodamum mededeeling
van een aardige vondst. Djj Je verbouwing
van bet hui»» Frwloriksplein 41 to Amster-
dam, door onclergcteekende 1 April 1914 ge
kocht, werd door don meubelmaker D. van
der Werff tujaadhen de buitendeur en het
daarop geschroefde paneel het volgende met
blauw timmernxanispotlood geschreven do-
cument gevonden, besloten in een grauwpa-
pieren zak:
„Deze vier laatste gebouwen zijn gebouwd i
door en voor rekening van H. G. Scheltema
timmerman en makelaar aan des-zelfs werk
plaats Keizersgracht bij de Beerenstraat in
de jaren 1870 en 1871.
„Dit briefje is ingeborgen 17 Jan. 1871 op
liet punt dat Parijs moest vallen of zig
uvt'i'gcven stnn tlo iwex^da koniuR vnn Prni-»
Mn, Parijs houdt skh etandvsAÜg tot beden. stolling ala «en® vaozelMieid behoort te be^
„Wij Nederlanders ondervinden de druk- staan, zoodat de regel niet algemeen behoor-
king der buitenlandeefoe oorlogen: 't vleeech do te worden gesteld, maar alleen voor dia'
kostJhodoii 0.45 0.60 kilo, aard- gevallen waarin een vrije school niet ver-A
keert in de omstandigheid, waarop de mi
nister het oog heeft. r
Eindelijk was men van oordeel, dat de mi
nister op weinig duidelijke wijze had om-
appelen 4 h ft 5.5D per mud, boter 0.90
per ldlo.
„Het loon ie niet verbeterd per uur, voor
«en knegt 0.14 cent en voor overwerken,
1 cent korting voor ligt.
„One personeel bedraagt hedeni 80 koppen
waarvan de hoofdpersoon zfijn Albertus Hes,
Marten van Hardeveld» Jb Lurus. Gotmere,
Gerrit van der Broek eni Hermanns Ranch,
onze oude knegt ia ziek O. Scboemaiker.
„Deze deuren zijn vervaardigd door G. van
edhrevon, onder welke omstandigheden da
vrijstelling verleend zou kunnen worden.
Sprekende over do facultatiefstelling van
het godsdienst onderwijs bij gesubsidieerde;
bijzondere scholen; zeide de minister, dat
zulke faoultat iefstellingals algemeen© ver
plichting gold om subsidie te kunnen krij-
den Broek,-Jan Beijer en J. van den Broek gen; maar dat-, indien er tezelfder plaatse
onder toezicht van den meesterknecht, die
zich noemt Albertus He».
„Onze munt bestaat iu koper en zilver
geld benevens munt en banknoten, eerste zijn
K en 1 cent, 2e zijn een 5 eentstuk en 10
een gouvernementssohool van gelijke soort
bestond, dispensatie van kleze verplichting
gevraagd en ook gegeven kon worden.
Tegen een dergelijke illiberal© regaling
kwamen verscheiden leden met nadruk op;
centstuk, waarvan hiernevens een model ia zij achtten die belemmerend voor de ont»
voor den vinder; dan een 25 centstuk en 50 wikkeling van den inlander,
centstuk, 1 gulden of florijn en een rijks
daalder of 2.50 stuk.
De vier gebouwen aan de Keizersgracht,
waarvan hierboven sprake ie, ziin thans ge
nummerd 89, 41, 43 en 45. In n. 39 is een
gedenksteen: 13 Juli 1370. E. 8. H. Gz.
In
stige
STAATSBEGROOTING 1015.
(Vervolg van gisteren.)
Koloniën.
het Voorloopig Verslag worden orn-
bedenkingen ingebracht tegen 's mi-
kaartjes, spaarbong of gratis Paasch-
eie en, welke alle ruim zelf zijn be
taald, maar puik smakende
le 5 on», bij 5 pond I21/, c. korting.
Usirweiktr en hnargolver met
ME.8TLE8 permanent (elactriseh
werkend) goifnpparaat, welker
haargolf bestand is tegen regen.
te 'S.BRAVERHASE.
Gevestigd bij
Fry» per kwartaal f 4.—
Agent veor Haarlem, var reen,
Heewatedf:
Bijkantoor MAASBODE j»
Juusweg S3, Lïstarïmm. i;
TELEFD&iS 2807.
MEarargasa
Landbouw en*.
In de afdeelingen rees de vraag of hel
onmiddellijk afmaken van aan mond. en
klauwzeer lijdende en daarvan verdacht*
dieren wel aanbevelenswaardig ie.
Men vestigde de aandacht op de vroeger
opgedane ervaring bij toepassing vau ^Pt-
zelfde systeem. Een tijdlang kan men daar
door een groote uitbreiding der ziekte tegen
gaan. Maar ten Blotte neemt zij tooh zoo-
danig in omvang toe, dat men wel van de
afmaking moet terugkomen.
Men achtte het meer wensehelijk ontsmefc-
ting aan te bevelen en bepalingen te maken
uister» standpunt bij het mondeling debat ©m te voorkomen, dat de stallen voor i ©der
by de behandeling iu de Tweede Kamer van ©en toegankelijk zijn.
de Indisch© Begrooting voor 1915 inzake dei Ook werd bezwaar gemaakt tegen het af-
z.g. facultatiefstelling van het godsdienst-j maken van vee op Zondag. Zelf» nog des
onderwijs op de gesubsidieerde scholen voor Zondagsavonds werd soms daartoe overge-
inlanders. gaaa> hetgeen toch wel niet noodzakelijk zaJ
De facnltatiefstelling werd door de leden !zjjn.
die met den minister niet konden, meegaan,
op zichzelf niet ongeoorloofd geacht. Ze 5»
in 1913 voor de Hollaudsch-Javuansche scho
len aanvaard en ze kan, zoolang het onder
wijs voor de inlanders nog niet algemeen
verkrijgbaar is, mede toelaatbaar worden
geacht voor al zulke scholen, die een plaats
innemen in het onderwijs-systeem der re
geering, voor scholen dus die openbare sctio-
len vervangen.
Geheel anders staat liet ir.tuasofcen met
die scholen, welke als het ware een toegdt
vormen op het onderwijsgebied; scholen der
halve die cr niot zouden zijn, als particu
lieren ze niet hadden opgeridht en onder
hielden. Als zoodanig zijn nagenoeg alle
scholen to beschouwen die, onder de wer
king van het subsidiebesluit van 190(5, op
Java door de zending worden beheerd. Zulke
scholen die, als ze verdwenen; niet vervan
gen zouden worden door een1 gouvornemerits-
school der 2e klasse, béhooren niet onder de
facultatiefstelling te worden begrepen.
Ook liad men bezwaar tegen do wijze
waarop do minister aan sommige sc'holeu,
in bepaalde omstandigheden, verke-ereilde,
vrijstelling wil verleenen van de als alge-
nieene regel opgelegde facultatieMelliing.
Do vrijstelling zou gevraagd moeten wor
den, terwijl men van oordeel was. dat in het
minister OoOoclflo coval ilo viij-
CONG O-LOTEN.
De volgende nummers met fr. 750.
Serie 5514 no. 16, serie 7143 no. 13. ser. 7148
no. 21, 6erie 7895 no. 4, serie 15295 no. 4, serie
24651 no. 8, serie 24651 no. 16. serie 24651 no.
17, serie 27666 no. 12, serie 27666 no. 17, seri«
30583 no. 5, serie 30583 no. 20, serie 32505 no. 5,
serie 36927 no. 19, serie 42580 no. 18, serie
55019 no. 11, serie 55019 no. 17, serie 55325 no.
7, serie 55325 no. 9, serie 59054 no. 22.
Allo overige nummers vervat
etnande 4 seriën met fr. 835.
Itt
hovend
Dagelijks ta «praksn van 10-41/,, nar
KUMSTTA1DES8 volgens
ftsierik, systeem.
in goud geset van af i 2,50 per tand.
I'orcelein- en goudvullingen.
OjierytiSB pijnloos.
Zij traden binnen. Er zaten eenige bezoe
kers aan tafeltjes.
Een geur van gebraad steeg uit de keu
ken op, die onder de eetzaal lag.
De bezoekers waren menselien uit den
handwerkstand, van beiderlei geslacht.
Alweer merkten de twee vrienden op, dat
'de markies de Clialay de waarheid had ge
sproken en dat hij de gevoelens der menigte
zeer goed kende.
Het volk morde.
Overal werd geklaagd.
De bezoekers aan de tafeltjes waren in
druk gesprek en zij staken hun meening niet
onder stoelen of bankeu
Laat mij met rust! Wanneer men elk,
die klaagt, gevangen wilde zetten, zou men
heel Parijs wel toteengroote gevangenas
kunnen maken.
De (wee vrienden, indachtig de waarschu
wing van den burger Delaunay, mengxlen
zich niet in deze gesprekken, maar zij luis
terden er toch met welgevallen naar.
Inderdaad, er was een verandering in den
toestand op handen.
Na het ontbijt gebruikt te hebben, boga-
veu zij zich naar l'Abbaye, een voormalig
klooster, dat in een gevangenis was her
schapen
Daar wachtte bun reu bittere te'eerst el-
Niemand had werk. De zaken stonden stil. ling. Volgens afspraak trad Pierre Lassen
In de meeste huizen in deze huurt was alleen de momimentale poort binnen, ter-
slechte een portier achtergebleven, de bewo
ners waren voortvluchtig of zaten in de ge
vangenis. Er was niets te verdienen.
"Wanneer zou er eens verandering komen?
op en vroeg:
Wilt gij haar zien?
Dan liadt gij vroeger moeten komen.
Wat bedoelt ge?
Dat go te iaat komt.
Pierre begreep den man verkeerd.
Het was hem, alsof ziin bloed eensklaps
stilstond on met een schokkende stem vroeg
hij: Is zij dood? v
Weineen.
Wat dan?
Zjj is vrij.
Sedert wanneer?
Sedert een uur.
Eu waar is zij nu?
Vertrokken.
Weet gij het zeker?
Natuurlijk weet ik dat zeker, waarvoor
wijl Jann de Tr^mazan op korten afstand
van de gevangen s wachtte
Hot hart van Pierre klopte sneller bij de sta ik anders hier op post. Er kan niemand
gedachte, dat hij Rise de Trémazan zou in- of uitgaan, zonder dat ik hot zie.
Wanneer zouden do goede dagen terug-weerzien, die hij zuc menigmaal ten huize] Waar is. zij heengegaan'?
vroeg weer op zoo vriendelijk mogelijken dan zou zij daar wel hoeren gevonden heh-
toou: ïbeu in den omtrek van La Guyonnière, die
Kunt ge mij niets meer zeggen, burger? v--~"
Neen
Hoe was zjj gekleed?
In het zwart en zij had een pakje bij
zicli, dat niet zwaar leek.
Was zij alleen?
Ja.
Nogmaals hervatte de man ziin waudelng
in do poort en Pierre Lassen oordeelde het
raadzaam, dezen nu niet met verdere vra
gen lastig te vallen, want de antwoorden
werden steeds barseher en daarbij begon dehet gelaat, dat door de misdaad van den
man hem wantrouwend aan te zien. (breeder, met een doodelyke bleekheid wa»
Hij keerde naar Jean de Trémazan terugovertegen en waarop het stempel der eer-
haar hadden willen opnemen, diep niet haar
lot begaau.
Gouray zon gaarne zijn liuis voor haar
hebben opengesteld.
Thórèso Noll an zou haar als een zuster
hebben welkom geheeten.
Thérèse Nollanï
Die herinnering brandde Jen*1 do liema-
zan als vuur op het bart.
Hij kon zijn gedachten met losmaken van,
do engelreine trekken van het meisje, vaa
en deelde liem den uitslag mode.
Mismoedig stonden de twee vrienden -
gouove'r elkaar eu Jean mompelde, meer le
gen zichzelf dan legen Pierre:
Waar is zij?
■HEJa> waar was zu>
kecren. dat er weer levendigheid kwam in van haar ouders bad ontmoet, als hij daar; De norsche schildwacht haalde on verschil- steuii, zonder vriéudou, zom er ami. ie, dia
de zaken, dat men weer schoon© kleeron zijn schoolkameraad Jean een bezoek kwam lig de schouders op. zich alleen op de wei u oimal zy
droeg en in sierlijke rijtuigen uitreed. (brengen. i Dat weet ik niet, antwoordde bij. Als haar vader eu baar m euer naar net scha-
Dat was het onderwerp van alle gesprek. In de poort stond eer. schildwacht, die zij eenmaal buiten de poort is. dan bemoei vot had zien gelen on en niet beter wist, of
ik mij niet verder met haar. Zooveel kan haar broeder was omgekomen, toen hij den
ik u wel zeggen, dat zij nog te Parijs is, voet weer op den grond van Bretagne wilde
want zij mag de stad niet verlaten. zetten.
de ongelukkige, zonder
ken, die op luiden toon gevoerd werden en hem op barschen loon vroeg:
IfWiT I 1 I I llO/l I Atl'/l /V»l J Ja r. «V A,1 A V» -1 nf f i 1 it
foen een der bedienden, die de spijzen rond-
»raolifeu, to-t wat voorzichtigheid aanmaan-
Ie, riep een jonge koopman, die juist had
'feklangd, dat ziin geheel© handel zou vee-
Wien zoest gij?
De burgeres Rose de Trémazan.
De schildwacht, een ruwe, baardige kerel,
gekleed iu esn carmagnole en met een roode
Waar kon zij nu een schuilplaats zoeken?
Waarvan zou zij nu moeten leven, terwijl
rNB alle» wat zij bezeten bad, verbeurd was ver
nam den jongen man van hoofd tot vreten jongeling hield hem nogmaals staande «n i klaard. Kon zii nog naar Bretagne gaan,
Het vragen scheen hem te gaan vervelen,
want hij keerde Pierre den rug toe eu begon
dopen als deze toestand nog lang moest muts op, gewapend met sabel en geweer, in de poort heen ert weer te loopen, maai' de
furei): nnm Hail i n.r\ ar&n mun vro li lionM IaI Trr-oton ïnniyal rtir V.iolfl liarn llG^BDHi In st.flflntlft ATI
locsiheid was gedrukt.
Thérèse har] Eose lief.
Zij was de vriendin harer jeugd ge
weest. Bij haar en den onden Nollan zou de
ongelukkige een veilige toevlucht hebben ge
vonden en troost in haar verlatenheid.
Daaraan twijfelde de graaf niet.
Hij kon den vader en de zuster niet ver
antwoordelijk stellen voor het veraad vatf
dien ellendigen dokter.
Evenwel, hoe had Rose huiten de barrn*
res van Parijs moeten komen, zonder eefl
paspoort, dat niet voor haar. yerkrijgbofta
was?
(Wordt vervolgd).
