Gewroken.
I
tl s
De Oorlog.
Brieven uit Parijs.
Brieven uit Duitschland.
BINNENLAND.
Nederlandsche Bisschoppen.
FEUILLETON.
1Z. D. H. de geloovigén om de vastenavonddagen
00 vaiten-mandementen dor niet in ongebondenheid en uitspatting door te
11.
D. 11 Mgr. W. van de Ven, Bisschop van
VHertogenbosdi, s,aa,5m bij
D. H.:
wereld
omstandigheden waarin wij ons
naar aanleiding daarvan vraagt
«int de tegenwoordige op
v0]V 7a tegen het andere opstaan, het eene rijk
CL het andere. Er zullen hevige aardbevingen
voorkomen- op verschillende plaatsen en pest
ziekten en hongersnood? Er moeten vele rampen
voorafgaan, zegt de H. Gregorius. om te kun
nen aankondigen de tamp, die geen einde heb
ben zal, dat is, het eeuwig verderf. Maar zijn
die vermelde rampen geene voorboden van deze
laatste tribulatie? Wat er gebeuren zal en wan
neer, weet God alleen. Maar hebben genoemde
teekenen geene overeenkomst met heigeen, waarop
de Zaligmaker gewezen heeft? En hebben wij die
laatste tribulatie misschien nog zoo spoedig niet
te wachten, rampen en ellenden, als onze buren
ca zoovele andere volken in dezen laatsten tijd
hebben ondervonden, zijn zij diet verêchrikkelijlc
genoeg, om ons den angst in het hart te jagen
en ons tot nadenken te stemmen voor de toe
komst?
brengen, maar in plaats daarvan van God nieu
we genaden en zegeningen voor de toekomst af
te smeeken.
liet gebed van dengene, die zich vernedert,
zegt de H. Schrift, dringt door de wolken, en
het rust niet voordat het gekomen is tot den
troon van God, en het gaat niet heen, vooraleer
de Allerhoogste er genadig op heeft neergezien.
Zulke gebeden moeten er gestort worden deze
dagen t-i in mennde door het bijwonen van de
H. Mis. Laten wij ons bidden en smeeken voort
zetten en verdubbelen, opdat ook moge gebeuren
wat met de Niuivieten gebeurd is: En God zag
1 —»e werken, dat zij zich bekeerden van hunne
!\ooze wegen, enHij kreeg mededoogen ten op-
zichte van het onheil, dat Hij gezegd had, hun
te uilen doen, en Hij deed liet niet.
Bidden wij deze dagen, onder meer zegt
Z. D. H. ten slotte op de eerste plaats voor
Onze Moeder de H. Kerk, die zucht en weent
over hare kinderen, opdat hare droefheid eerlang
moge in vreugde veranderen veel ook voor haar
zijn verdedigers, alle moeite om het misdrijf door
hem gepleegd in een gunstiger daglicht te stel
len. Maar tot dusver zijn al hun pogingen afge
stuit. 't Heette eerst dat de talrijke pakkisten
aan mad. Béchoff gezonden afkomstig zouden
zijn van wat Desclaux, die een kleine eter is,
overhield van de hem toebedeelde porties. Dit
toch al vrij zonderlinge argument verloor'heele-
maal zijn kracht, toen spottend de vraag gesteld
werd door een der bladen:
En de koe, die Desclaux gedurende de eerste
maanden van den oorlog uit het „camp retranché
de Paris" verduisterd en naar het landgoed van
madame Béchoff gezonden heeft, was dat ook
een overschotje van zijn porties?
Daarna heeft men gepoogd aan te toonen dat
Desclaux eigenlijk geen militair is en dus voor
een civiele rechtbank gedaagd zou moeten wor
den.
Dat zou inderdaad iets gewonnen zijn, want de
burgerlijke rechtere zijn nog wel eens voor een
accoordje te vinden. Meer dan ééne cause celèbre
is daar, om het te bewijzen. Dired daarop is de
Figaro komen aantoonen, dat Desclaux sinds
1901 geregeld promotie in het leger gemaakt
zichtbaar Opperhoofd, Z. H. Paus Benedictus
XV, die gebukt gaat onder zoo moeielijke en heeft en dat hu wel degelijk door den krijgsraad
zware lasten, opdat de Heer Hem beware, met behooit geoo deüd te worden. W at dan ook wel
zijn Geest beziele, Hem gelukkig make op aarde geoeiu en 7.a.
en niet overlevere aan den moedwil zijner vyan- Intusschen neemt de zaak steeds grooter ver
den. Bidden wij ook veel voor ons dierbaar i houdingenjian
vaderland en voor Hare Majesteit, onze Geeer- Men spreekt van een groot aantal subalterne
biedigde en Geliefde Koningin, die met kloeke .medeplichtigen en onder anderen is de soldaat,
n n vv;a{ en moederlijke zorg het geluk van haar volk die de voor madame Béchoff bestemde pakken
Dan vraagt Z. D. H. aan zijne u-. |naar best vermogen behartigt en betracht; veel aan hun adres bezorgde reeds gearresteerd,
moeten wgdan doen,of wat m koni'im:1, ook voor Hoogst-Derzelvef Koninklijke Dochter Niettegenstaande de-officieel gegeven verzeke-
ma lpnLeht worden? Ten hoogste moeten «1 Gemaal en het geheele Koninklijke Huis. ring dat Desclaux niet beschuldigd wordt van
Bidt ook voor Ons en allen, die in overheid ge- spionnage, blijven er hardnekkige geruchten in
steld zijn, opdat Wij m vrede en geluk mogen dien geest loopen, vooral nadat het bekend is
leven en onze zending mogen voortzetten volgens geworden dat Desclaux met madame Béchoff
Gods heiligen wil
rillen tiid verwacht worden? Ten hoogste moeten
wh God dankbaar zijn, antwoordt Z. D. H., dat
Hij ons in Zijn oneindige goedheid al de ram
pen en ellenden der oorlogvoerende volkeren tot
hiertoe gespaard heeft. Dankbaarheid is dus
onze eerste plicht, maar ook het middel om Gods
tevredenheid te winnen over hel verledene, en
nieuwe gunsten voor de toekomst. Onze dank
baarheid nu kunnen wij niet beter toonen, dunkt
ons, dan door een braaf en godsdienstig leven.
Door te laten wat God mishaagt en te doen, wat
Hem behaagt. Wij moeten, zegt Z. D. H., de
zonden vermijden en het goede doen of de deug
den en góede werken beoefenen. Wij kunnen,
gaat Z. D. H. voort, dankbaar zijn, vooral door
het bewaren en bevorderen van den vrede en de
onderlinge liefde. Zalig zijn zij, die vrede stich
ten, zegt de Zaligmaker, want zij zullen kinderen
Gods genoemd worden. Dankbaar niet minder
door beoefening van de gerechtigheid tegenover
elkander, door een ieder naar vermogen, met
zorg het zijne fe geven en te gunnen.
Wij kunnen dankbaar zijn door onze gods
dienstplichten getrouw en met ijver te vervullen,
de H. Mis bij te wonen en door ondergeschikten
ie doen bijwonen, niet alleen op Zon- en Feest
dagen, maar op andere, als daartoe geschikte
gelegenheid is; dikwijls op waardige wijze tot
e H. Sacramenten te naderen en in al deze
zaken elkander door het goede voorbeeld te stich
ten en aan te moedigen. Het goede voorbeeld is
die stille predikatie, die altijd werkt ten goede
en overal en in alles, die veel krachtiger is dan
het gesproken woord. Woorden wekken, maar
voorheelden trekken. In dit verband vestigt Z.
D. H. de aandacht op de toeneming der Heilige
Communiën in zijn Bisdom. Is alzoo dankbaar
heid de eerste plicht en het eersie middel om
Parijs, 9 Febr. 1915.
't ls toch wel jammer, de wanklank die de
affaire Desclaux brengt in het unissono van
vaderlandsliefde, dat nu sedert zes maanden
door alle partijen was aangeheven en volgehou
den! De verduisteringen, door dezen boogge-
plaatsten administratieven officier gepleegd,
dezen zomer per auto een reis door Duitschland
gemaakt heeft
Deze affaire, die vermoedelijk »og heel wat
verrassingen zal brengen belooft weer eens een
schandaal te worden zooals men die alleen in
Frankrijk kan bijwon». f pETILLON.
BESCHOUWINGEN UIT VERSCHILLEND
OOGPUNT. BROODKAARTEN.
Berlijn, 14 Februari 1915.
Toen Keizer Wilhelm IE van westo'
brengen alle tongen en pennen in beweging, dejjj]- oorlogsterrein kwam, om eenige «lagen
journalisten werpen zich met hart en ziel in de in Berlijn te vertoeven vóór-de inspectiereis
beweging, want er zit „copie" in 01 dat is meer jiaar Polen (de keizer bevindt zich thans
dan van den oorlogstoestand gezegd kan worden,! weder. te Berlijn) kon men kort daarop een
Dank zij den lieftigen ijver der Parijsche repor- courantenberichtje lezen dat niets anders be
ters lekken telkens allerlei nieuwtjes uit. I helsde dan de mededeeling dat de keizer zich
Zoo had nauwelijks madame Béchoff, die zoo-'naar Willielmshaven had' begeven. Zeer
al# men weet een der hoofdpersonen in de zaak kort, waarschijnlijk slechts weinige uren,
M^ngr?i?geVen,.iaM ?3ar de heeft het bezoek daar geduurd en toch zal
snelheid te vei huizenhaar. men den bal wél niet misslaan, wanneer
buren gaven meer blijk van onwelwillende be- men het ervoor houdt dat dit bezoek sa-
langstelung can. haar aangenaam kon zijn mehhing met het spoedig daarna verkondig-
oi de journalisten zaten haar op de hielen, zoode en thans genoegzaam bekende besluit
goed als trouwens een viertal agenten van de der Duitsche.regeering de kustwateren 0111
oureté génerale. Want madame Béchoff, dieGroot-Britannië en - Ierland eu het Kanaal
tiouwens al is afgedaald tot „la femme Béchoff",1 als oorlogsterreiu te verklaren,
heeft de aanzegging ontvangen zich ter beschik- Onder den titet: Een reddende daad of
king van oe justitie te houden en kan dan ook,een schitterende bluf? bespreekt de bekende
geen voet verzetten zonder gesurveilleerd te leider der centrumspartij van den Duitschen
Rijksdag Erzborgei' in „der Tag" van giste
ren dit plan. Hij spreekt van hot Engelsche
- voet verzetten
Gods barmhartigheid te winnen en te blijven worden.
winnen, daarbij moeten wij het niet laten, getuigt Die verhuizing heeft trouwens aanleiding ge- vail
Z. D. H. verder. En dan doet hij uitkomen, dat geven tot een heel relletje, waarbij de Parijze- wereldmonopolie dat Duitschland breken wil
boete en gebed steeds de groote middelen waren naars die het bijwoonden zich natuurlijk hoo-eene actio, die niet alleen noodweer is, doch
om den Heer gunstig te stemmen en Zijne barm-J gelijk geamuseerd hebben. Eerste bedrijf, boks- steunt op het beginsel van zelfbehoud. Hij
hartige goedheid te verwerven. Boete, zegt Z. partij met een vijandig gezinde buurvrouw m de herinnert er aan dat de deskundige voor
D. H. wordt 00! van ons verlangd om Gods lift men ziet, zekere dames uit zekere kringenMarinezaken der Times het bestaan van het
toorn 'te stillen, Zijne gramschap te bedaren en! zijn als liet er op aankomt ook geen katjes omberuchte Engelschegeheimbevel wat het hij-
Zijne straffen te onigaan; boete voor onze zou- j zonder handschoenen aan te pakken waarbij schea der neutrale vlag betreft, niet alleen
den. Want ook wij hebben gezondigd, en heeft madame Béchoff vrij gehavend uit den strijd te toegeeft, doch het zelfs rechtvaardigt. Hij
God ons tot hiertoe Zijne straffen bespaard, wie voorschijn kwam. Tweede bedrijf: sortie van ma- verwondert er zich over dat de neutralen
onzer zal durven beweren, dat wij ze niet hebben dame Béchoff onder een stortvloed van venven- niet protesteeren tegen deze frivoliteit, die
schingen, scheldwoorden en keisteenen. Deze: een benadeeling van hun handelsvaart be-
hulde was haar toegedacht door de voor hetduidt. Hij vraagt of alle staten zwijgen moe-
huis verzamelde bewoners, voor het meerendeel ten wanneer Engeland het recht schendt of
bewoonsters van de buurt, die duchtig en in
ronde woorden van hun ineening blijk hebben ge-
gegeven. Derde bedrijf- vertrek, onder geleide
verdiend? De Vastentijd is daarvoor meer bijzon
der geëigend.
Een vermorzeld en vernederd hart, zegt de
Koninklijke Profeet, wordt door den Heer nooit
versmaad. God zelf noodigt ons uit, om langs
dezen weg tot Hem te komen en Zijne gunsten
en zegeningen deelachtig te worden. In den aan-
genamen tijd, zoo zegt Hij door den mond van
den grooten Apostel op den eersten Zondag van
Vaster), in den aangenamen tijd heb ik u
Ieho?nA °E.°P den dag der zaligheid heb ik u
is hefPtkLc;le' ,nu is het de aangename tijd, nu
van dezen tifri zbli«heid. Maakt dus gebruik
Heercn te ÏCSJ des
„ker thans de y m
profiteered van de bamhartioe soedhekt Oodl
die ons wordt aangeboden. Wij zi{ten
In bangen nood en wij weten niet, Wat ons non
wacht Wij moeten gelijk de Ninivieten terug-
keeren van den verkeerden weg, bidden met aan
drang en ons een en ander laten welgevallen,
wat misschien minder aangenaam voor ons is.
Boete en gebed, vooral in den Vastentijd zrj dus
ons tweede middel. In de derde plaats vermaant
wel, of hot protest misschien eerst dan volgt
wanneer. Duitschland in naam der vrijheid
aller andere staten een antwoord op deze
van twee agenten per fiets, aan weerszijden van Engelsche frivoliteit geeft. Wie in den oor-
de taxi, en twee inspecteurs die met madame, log een machtsmiddel te zijner beschikking
Béchof in de auto plaats namen. hoeft en het niet met onverbiddelijkheid aan-
Het schijnt dat de arrestatie van haar vriend wendt, begaat een onverantwoordelijke mis-
en het gevaar dat zij zelf liep niet geheel onver- j daad jegens zijn eigen volk In overeenstem-
wacht voor madame Béchof zijn gekomen. Men ming met deze these .wijst Erzberger erop
moet den tijd gehad hebben haar te waarschuwen dat in dezen strijd voor Duitschland slechts
nog vóór te Parijs het bericht bekend werd, eri j zulke overwegingen don doorslag kunnen
daardoor is het haar mogelijk geweest een kist geven die het belang van ilet Duitsche volk
met, naar beweerd wordt, zeer compromitteerendedienen. Op de belangen der Neutralen let-
papieren naar het huis van haar moeder teten kan Duitschland slechts voor zoover zijn
transporteeren en te verbranden. oorlogsdoeleinden daardoor geen gevaar loo-
zijn kant moet Desclaux ook den tijdpen. Zoo zullen ^^transporten voor de
t ,„0Russisch-Polen
worden
I lijke middel der blokkade noch lichtvaar-
jdig noch onvoorbereid aanwenden zal. De
vraag, die de titel van het opstel stelt is
daarmede beantwoord.
I ,Wat Nederland betreft, liet kan niet an-
ders dan afwachten." Eén gezichtspunt mis
ik in de beschouwingen der Nederlandsche
bladen over den maatregel die heden over
een week een tijd van nog grooter spanning
[zal doen aanbreken. Vervult niet elke maat
regel, die een kans ,op verkorting van dezen
vreeselijken oorlog biedt nog een andere
taak dan de naastbij liggende? Is het niet in
wijden zin humaner weinige menschenlevens
te offeren wanneer dit noodig mocht zijn
dan de duizenden bloeiende levens van de
beschaafdste volkeren, die thans dagelijks
(men vergete het t®eh niet!) weggemaaid
worden? Is daarom niet alles, wat den oor
log bekorten kan omdat het wellicht een
radikaal en snel werkend middel is daarom
alleen al voor ons allen, tot welke nationali
teit wij ook belmoren, tenminste niet geheel
en al verwerpelijk?
Zwaar, misschien nog het zwaarst, lijden
onschuldigen in dezen, in plken oorlog. Is
het niet hetzelfde of de burgerlijke bevol
king sterft onder het artillerievuur van
de eigen troepen die een dorp om strate-
Sgisclie redenen platschieten, of door dat van
den vijand die het om precies dezelfde rede
nen bombardeert? En, kan de strijd ér snej
door tot een einde gebracht worden dan is
I het ten offer brengen' zelfs van de niet
oorlogvoerende bemanning van eenige Engel
sche handelsschepen veel. meer volgens do
wetten der menschelijkheid dan het
voortzetten der kekatomben van levens die
dagelijks vallen moeten wanneer het zoo
doorgaat. Doch ik weet dat de kwestie van
j liet al of niet verwerpelijke van den Duit
schen maatregel niet opgelost .wordt door
deze beschouwingen, daar men van te vo
ren ipimers niet oordeelen kan over het ef
fect. En ik geef nu reeds toe, dat men de
gansche, zaak van nog veel meer kanten
kan bezien. Zooals gezegd, ik noemde één
gezichtspunt.
De dienst voor hot vaderland roept. Niét
slechts zij die te velde trekken volgen deze
roepstem. Lasten en plichten rusten ook op
de thuisgeblevenen en steeds meer wordt er
van hen geëischt. Doch men hoort niet mor
ren. Eocli heeft men naar maatregelen gegre
pen die gansche groepen der bevolking tref
fen. Molenaars, meelhandelaars en bakkers
hebben geen gemakkelijk bestaan mëer. Dc
laatsten trachten met moed de rozen tus-
sschen de doornen der regecriagsvoorschrif-
ten te winden. Een tentoonstelling van
!„Ki'iegskuchen" die eruit ziet om van te wa
tertanden en die behalve Hindenburg-lieer-
'lijkheden van allen vorm en grootte onder
anderen de verleidelijkste taarten met an-
nanas en geleienvulsel omvat, bewijst hun
[Vindingrijkheid. Rijstemeel en maizena ver-
i vangen wat er aan tarwemeel ontbreekt,
daar zich in oorlogsdeeg hoogstens 10 pCt.
van dit laatste mag bevinden,
j Het „Kriegsbrot" zal ons eerst van 22
iFebruari af met de mondjesmaat van vier
pond per week en per hoofd toegedeeld wor
den. I11 beginsel natuurlijk door den staat,
in laatste instantie echter doorde huis-
eigenaars. De politietaak dezer armé lieden,
die tot nog toe slechts een controle uitoe
fenden wat aankomst in en wat vertrek uit
het huis betreft, en wier taak zich overigens
beperkte tot hot vaak niet gemakkelijke
slechten van twisten tusschen de huisbe
woners onderling, voor zoover zij niet zelf
in onmin leven met een of meer der 120 zie
len die vaak een Eerlijnsche huurkazerne
bevolken, is daardoor zeer uitgebreid.
Om alle misbruik te vermijden worden de
broodkaarten per hoofd, niet per gezin ver
strekt. Restaurants krijgen geen brood voor
I hun gasten, hotels volgens een bepaalde be
rekening. Het nooit gedacht verschijnsel zal
zich dus voordoen dat de bezoekers van res
taurants hun eigen sneedjes meebrengen eu
elk huisgezin zij n gas ten zal moeten ver
zoeken hun quantum „Kriegsbrot" niet te
vergeten wanneer zij een invitatie aannemen.
de dagen geen afvaarten van de Maatschaf'
pij Zeeland en van de Batavierlün naar Er."
geland plaats vinden met hunne poseagierF
schepen.
VERHOOGING VAN DEN MEELPRIJS.
Met ingang van Donderdag ,18 Februari h
in afwijking van de voorgaande regelingen
in verband met .de zeer belangrijke stijging
der graanprijzen., de prije van tarwebloem- j
(inlandseh) uitsluitend één soort, bepaald oj
20.80 per 100 kilo; van ongebuild tarweinee
'op 17 iier 100 K.G.
Deze prijzen zijn berekend netto, conlan
aan fabriek, molen of magazijn, voor bak",
kers en dergelijke verbruikers.
Aan tusscbenpersonen moet op verzoek 2
pet. korting worden toegestaan.
In verband hiermede zijn maximum brood 1
prijzen vastgesteld, op 24 cent per kilo voo' f
gebuild tarwe-waterbrood; 25 cent per kil",-,
voor gebuild larwe-waterbrood, gebakker
onder rabbinaal toezicht; voor andere soor
ten gebuild brood naar evenredigheid; 20 et
per kilo voor bruinbrood.
Een dure klok. Iemand te Hoorn heef
ouderwetsche staartklok verkocht voo-V
fabelachtigen prijs van 20,000. 'm
Viseb als volksvoedsel. Ter tegemoetko
ming in de volksvoeding ten gevolge va-
het steeds duurder worden der levensmidde
leu, zal van Donderdag a.s. af voortaan t
Weesip van gemeentewege iederen Donder
dag een vïsdbafslag worden gehouden voo
het waaggebouw.
■ren
den
Diefstal op een fort Op het fort Mar
Van
dw;;n"K^?ad verschillende papieren tè doen ver- Belgische bevolking en voor Russis
waarfrx- rvl! ',s nu 20°'n wonder niet. De clique en koper voor /w eden doorgelaten woruen
machtig en wifdJl ?n,.,zi|n vrienden behooren is De ammunitietransporten uit Amerika zul-
ertakt genoeg om in geval van leu echter niet m dit voorrecht deelcn. Het
dreigend gevaar de
71)
Burgeres, zei de zij, daar is burger Barras.
Barras! riep Annette verwonderd uit.
Ik meende dat hij afwezig was.
Hij ie zooéven gekomen, maar bij heeft
Slechts eenige oogenblikkeu tijd.
Het is goed, ik ga er heen. Waar is hij?
In de serre,
Alleen?
Ja.
Zij ging heen, terwijl zij den graaf mee
nam, tot wien zü zadbt zeide:
Gij moet terugkomen. Ik wil allee we
ten. Voor het oogenblik, lnister goed naar
hetgeen ik u zeggen zal. Ik zal u een be
schermer geven. Ik zon mij al zeer moeten
vergissen, wanneer de man, aan wien ik u
zal voorstellen, niet binnenkort de machtig
st# man van het oogenblik in Frankrijk
■werd. Hij is een kracht,
En tegen Jeanne Legner zeide zü:
Blijf bij ons.
In de serre zat, op een rieten fauteuil, een
r.^ch gebouwd man, met een gladgeschoren
gezicht, aangename trekiken, een glimlach op
e lippen, eenigszins ironisdh en minachtend.
Hij zat in aéhtelooze houding
Zijn kleeding was goed verzorgd P„ nf
schoon hij met rijker was gekleed dan dé
andere gasten, merkte men toch onmiddel
lijk in hem den man van stand op.
Toon kjj Jeannei zag, die hem tegemoet
kwam, stond hij haastig op en zeide:
Mijn groet aan de burgeres Lange,
E11 iets zachter vroeg zij:
Wie is die jongeman?
Een ongelukkige, antwoordde Annette,
wien» geschiedenis ik u zal vertellen en die
mij om een gunst kwam vragen.
Uw liefde?
Neem hü had mij nog nooit te voren
gezien, maar hij heeft hnlp, bescherming
noodig geen geld want inderdaad heeft
hij duldeloos geleden
Waardoor?
Hij had ouders, bloedverwanten', en bij
heeft ze verloren. Hij was rijk en men heeft
geheel zijn bezitting verbeurd verklaard.
Waar?
Op do place de la Revolution.
Een ci-devant dus?
Waart gij dat zelf ook niet, mynheer de
burggraaf de Barras?
Stil.
En zegt men nog niet in de bergen' van
Fro ven ce: Edel als Barras?
Het is mogelijk, maar ik zweer niet sa
men tegen de regeering.
Eensklaps wendde Dij zich tot der graaf
1. [artikel eindigt niet er dqn nadruk op te leg-
dus gen dat de Duitsche regeering het vreese-
HET KAMERLID OOSTERBAAN.
Naar de N. Haagsche Ct. verneemt, is de
toestand van het Kamerlid Oosterbaan nog
vrijwel dezelfde. Hoewel het gevaar nog niet
geweken is, maakt de patiënt het naar om
standigheden vrij wel. Gisterennacht deden
Zich no-g kleine bloedingen voor, die edhtcr
tot staan gebracht werden en niet terugkeer
den. Indien er ziek geen complicaties voor
doen, is herstel niet uitgesloten.
HET PAjSSAGIERSVERKEER MET
ENGELAND GESTAAKT.
Naar men verneemt Bullen de eerste olgen-
r
ken-binneu is verleden week ten nadeele var
'het Rijk uit een houten geldkistje, dat ii
de officierskamer stond, een bedrag vai
'j 230 aan bankbiljetten ontvreemd. De dief
stal werd Vrijdagmorgen ontdekt door dei
officier, die met het financieel beheer belas
as. Deze was een paar dagen met verlof ge
weest en Donderdagavond laat thuisgeko
men. Voor zijn vertrek was dé kas door dei
j kapitein in orde bevonden. Het onderzoek i
iu vollen gang. Omtrent ue resultaten is eek
ter nog niets bekend.
Opgepast! Bij een winkelierster op der
Goudscthenweg te Rotterdam kwam een<
'vrouw, die vertelde dat zij een vluchteling*
•uit België was, ©en paar kousen koopen. Ni
Ihet koopen der kousen maakte zü een praatje
en verzocht guldens met het, jaartal 1P73 U
mogen zien. De winkelierster voldeed aai
haar verzoek eu zocht in haar geld naar dean
guldens. Daarbij heeft de onbekende vrouw
haar blijkbaar ongemerkt geholpen, want m
haar vertrek uit den winkel miste de win
kei ie rster 5.
Twee menschen verdronken. Op de OoS 1
terschelde, ter baagte van Garishoek, is dc
vrouw van schipper J. de Nood. van VIis
singen. doordat zij een slag Van bet schoot
zeil kreeg, overboord geslagen en verdron
'keu. De zoon van den schipper, baar achter
na springende, kon helaas zün moeder niei
meei' redden, doch werd eveneens een proo
der onstuimige zee. Schipper de Nood, hé
vaartuig aan zichaelve overlatende, sprout
In de roeiboot, doch was niet bij machte
'helaas zijn vrouw en zoon te redden. He'
vaartuig was intusschen op een zandplaat
geloopen.
Angstige «ogenblikken. Men meldt uit
Veenhuizen:
Dezer dagen geraakte een rijtuig, waarin
mej. Wijngaard, een dochtertje van den rijks-
veldwachter Hoogenberk en een verpleegde
voerman waren gezeten, door onbekende oor-
zaak in de Koionievaart nabij „Flink
vlug", halverwege het le en 2e gesticht.
Het paard zwom met rijtuig en al naar
de overzijde, doch kon er daar wegens den
koogen walkant niet uitkomen, maar den
koetsier gelukte het den wal te bereiken.
I Daarna zwom het paard nog steeds mei
rijtuig en passagiers achter zich, naar den
anderen kant terug, waar het aan de inmid
dels toegeschoten hulp mocht gelukken-, al
len behouden op het droge te brengen. Ook
het paard werd nog gered.
Dat de inzittenden zeer angstige oogen-
blikken hebben beleefd, behoeft niet te wor-
den gezegd, doch gelukkig zijn allen er met
den schrik en een nat pak afgekomen.
Was het rijtuig bij het in de vaart rijden
en
gekanteld, dan zouden er ongetwijfeld men
schenlevens te betreuren zijn geweest, daai
het kanaal thans boordevol water staat.
Een mooi legaat! Op 11 Februari is te
Breda overleden mevrouw A. E. R. Oükoop
--Genis, weduwe van den heer K. G. Oü
koop, in leven wethouder der gemeente Bre
da. Deze dame heeft aan Breda f 58.000 ge
legateerd, waarvan f 50.000 besteed moet
worden tot restauratie van het gemeentehuis,
te verwerken in 10 jaar, en de rente der
en
vroeg:
Uit welk land Komt gjj, jongmensch?
Uit Bretagne» burger.
Een provincie, dm in geen goeden reuk
staat op het oogenblik.
Wat zal ik u 'z<'ggen? De Bretainers
rijn koppig en z'j hechten aan de oude ge
woonten.
Uw naam?
Ik wil tegenover u met uegen, ofschoon
de waarheid mij bel leven kan kosten. Ik
ben Jean de Tréni»zan- voor de agenten der
Nationale Conventie evenwel ben ik Jean
Rocher, zoon van een landbouwer uit den
omtrek van Ploërxnel-
Dit hliik van vertrouwen scheen Barras
te vleien, want. hü glimlachte vriendelijk te-
gign (jgjj jonsföii jXLBHf "wiens moed liy l>0woii-
derdse
Na een korte pauze hernam h«:
Er wordt stevig gevochten In het Tand,
van waar gij komt-,
Ik ben daar met.
Maar als gü waart?
Dan weet ik nog met, wat er gebeuren
zou.
Dat wil zeggen, dat gü bet maar al te
goed weet.
De graaf antwoordde met,
Hü kende de kunst niet om zün gedachten
te verbergen.-
Barras vroeg verders
1— Wat doet gij te Pariiri
Niets, waar de Regeering belang bij
heeft. Ik zoek bewijzen tegen een lafaard,
die de plichten der vriendschap heeft ver
laten.
Zü rijn ook soms zoo moeilijk te ver
vullen, merkte Barras op.
Dat waren zij niet voor hem. Men had
hem niets gevraagd en niets dwong hem te
doen wat hü gedaan 'heeft.
En wanneer gij die bewijzen gevonden
hebt?
Dan zal ik met mijn geweten te rade
gaan en den weg volgen; dien dit mij zal
aanwijzen.
Barras zag hem met zij ti doordringende
oogen aan
Wat deedt gü in Bretague! vroeg hü.
Voor den dood van den koning leidde
ik er het leven van een onbezorgden land
edelman; ik viechte, jaagde, oefende mij in
het gebruiken van de wapens, onder leiding
van een ouden gepensioneerden officier, reed
paard en vermaakte mij met miiu vrienden-.
En daarna?
Sedert den dood van den koning heb ik
veel nagedacht. Die van de koningin vooral,
waarvan men mü vertelde, heeft mij ver
vuld met afkeer van een regeering, dio zoo
veel bloed noodeloos vergoot. Toen ben Ik
naar Londen gegaan.
Om samen te zweren met de prinsen?
Om eerst- te zien, wat daar voorviel.
Gü zult wel teleurgesteld rijn over de
wanorde, die gü daar moet hebben aange
troffen?
Dat is zoo. Geheel ontmoedigd keerde
ik terug, na te hebben ingezien, dat de zaak
van het koningschap verloren was, niet
waard, dat men zieh daarvoor nog in gevaar
begaf. By mijn terugkeer trof mii een ver
pletterende tijding. Mijn vader, mijn moo-
dër en mün zuster 20 jaar oud, mijnheer!
.}YarcQ gevangen genomen, omdat zij gast-
vryheid hadden verleend aan een onzer
bloedverwanten, den voorma)igen baron d«
Guern, die in ons huis gestorven is.
Ik weet het. Uw ouders ziin ter dood
veroordeeld en terechtgesteld, uw zuster wen?
vrijgesproken.
En ie eenige dagen geleden in vrijheid
gesteld, terwijl ik nog niet weet, waar zü ge
bleven is. Wat mü betreft, men waant mi}
dood en rij gelooft, dat, zooals iedereen, bet
arme meisje. Men zegt, dat ik verdronken
ben, toen ik in een stormachtigen naoihi
trachtte nabij Saint-Malo te landen met de
boot van een smokkelaar. Onze goederen
zün verbenrd verklaard en verkocht.
Barras herbaalde:
Ik weet het. Ik houd mij van allee op'
de hoogte en heb een goed geheugen.
Pierre Lasson was naderbij gekomen op
een wenk van Annette Lange, «We Iheni voor
stelde:
De twee onafscheidelüken.
Wie rijt gij? vroeg de Provenoaal.
ff
Ij
II
!L
li'
li1
NIEUWE HAARL.EMSCHE COURANT ™S°fJSb*JP
I/ 11 iVlL'i. M,v 1 1
««arvan ÜC «-« j„,.„ „„daan liet pene ril 1
A Z.ie. nil ie lluf An o nn .rstt-t otnn +Jt/i rt11
A.
'HWl JLyCÖClctUA UVA UCii IJIU LU IA
Ij}
»l'
Ui
fa
tul
I)
U
I
