TAFELKLEEDEN
Gebroken.
T r»
P. J. JANSSEN
BINNENLAND.
De Oortog,
Anegang h. Warmoesstr.
Foilelijk onjuist!
FEUILLETON.
ou». ..u.-
-j-ua --Z.
ju.. ,.r. -
Tslsf. 2610.
18)
BEZWAREN TEGEN EEN TABAKS.
BELASTING.
Sicardï
NIEUWE HflflRLEmSCHE COURANT
toen herinnert zich hoe bij de laatste Kamer-
r^iezineen om maar het ministerie van rechts
ie *eren en de coalitie afbreuk te doen, aüeiici
^erogene bestanddeelen van lmks zi^ cone^-
reei'den en hoe toen het vermaarde concentratie-
^c-dem^rSdi zich er op, dat zij bij
Je tot siandkommg man
gegeven en dat nu tóe vrgzrnn^
1 >mV°deischen van t concentratieprogram al
bl!MaaT'n,i? heTanti-clericalisme hield de con
centratiemannen te zamen!
hen dei eischen van 't program was: grond
wetsherziening om zoo te konten tot algemeen
viesrecht. Natuurlijk niets voor een partij als die
der vrije liberalen.
Doch ze zaten eenmaal in het schuitje en nu
moesten zij wei volgen. Hoe immers anders kreeg
men het ministerie-Heemskerk weg, indien men
aiet hand aan hand ging?
Endóór was 't toch maar om te doen. Die
«ehate „clericalen" moesten weg! Daar zette
"ten desnoods eigen wenschen en beginselen voor
zij en was men getrouwe slippendragers van
!°c'aiisme
"tmiddels is tot heden door den loop der
msfandigheden nog niet veel van 't kiesrecht,
er! eersten programeisch der vrijzinnige con
centratie gekomen, 't geen, naar wij vermoeden,
rfe vrije liberalen nu juist niet zoo ernstig zul ei
^Naa'r^aanleiding daarvan port liet Kamerlid
Mr Marchant in de Vrijzinnig-Democraat de
tfije liberalen wat op en herinnert hij hun aan
hun verplichting om op de invoering van alge
meen kiesrecht aan te sturen.
Niet ten onrechte! Een man een man, een
Noord een woord. Daar valt voor de vrije libe
ralen nu eenmaal niet aan te ontkomen, al zou
den ze dat dan misschien wel gaarne willen!
/Men zal daar niet op kunnen afdingen! Maar
anders is 't met 't geen Mr. Marchant verder
schrijft:
y™ \e aldus Mr. M. van het verloop der
Eolitieke verhoudingen heeft kennis genomen
em kan niet zijn ontgaan, dat het eenige belang
waardoor de vrijzinnige concentratie onvoor
waardelijk bijeen wordt gehouden, zóó dat er op
le rekenen valt de kiesrechtzaak is. Dit is van
den aanvang het hoofdpunt geweest, en het is
door den loop der omstandigheden meer en meer
het onmisbare bindmiddel geworden."
Wij moeten natuurlijk aannemen merkt het
Centrum hierbij op dat de geachte afgevaar
digde overtuigd is van hetgeen hij schrijft.
Maar dan staan wij toch verwonderd over
«*n zoodanige mate van naïeviteit bij een man
"fin zijn positie en ervaring.
Niet een vurig verlangen naar A. K., maar
anti-clericalisme was voor de Concentratie
cement, het „onmisbare bindmiddel"!
_Met Het Centrum zijn wij dat volkomen eens.
De voorstelling die Mr. M. van de zaak geeft
J0vef'Via<1 •Kf']ecl bezijden de waarheid. Zij
1$ feite lijk onjuist.
Alleen 't anti-clericalisme was het, dat bij de
stembus van 1911 vogels van diverse pluimage
bijeenbracht. En dèt was ook de voosheid der
vrijzinnige concentratie. jij.
Er was slechts heel weinig positiefs, dat de
concentratiegenooten bijeenhidd.ln ^egaieve.
tegen de clericalen, lag hun éénheid. En anders
lergens in!
Wat Mr. Marchant zijn partijgenooten op-
discht van „het onmisbare bindmiddel':8 met
de waarheid geheel in strijd
door gesneden, namen wij tevreden een oogen-
blik rust. Onze hoofden lagen op de gekruiste
armen, we voelden een zware vermoeidheid.
Het was soo verleidelijk hier voor het oog van
den vijand een slaapje te doen. Dwaze gedachteI
dat gaat toch niett
Mijn kameraad stoot mij aan. Aob, daar ko
men ze, twee of drie man moeten het zijn. Ze
naderen volkomen zorgeloos, pratend. Nu moe
ten ze heel dichtbij zijn. Juist, daar «iet men
reeds hun schim. Hun eigen hindernis be
schermt ons. Desniettemin klopt ons hart, maar
een overmoedig gevoel van: jullie vindt ons
toch niet, behoudt de overhand. Daar blijven
de kerels staan, vier pas van ons af. Zorgeloos
praten ze. Onze vingers jeuken om ze neer te
schieten. Maar wij hebben een andere taak,
we moeten ze laten loopen.
j De paar minuten, dat ze voor ons staan, schij
nen ons eindeloos toe. Maar ten slotte gaan ze
verder. Het gevaar ia voorbij. Nadat «e ver
dwenen zijn, volgen we in dezelfde richting,
steeds dicht langs het draad blijvende en er
op lettend, of deze niet bij het ophouden, one
den weg wijst, dien wjj zoeken. Maar het blijft
maar het eene draad na het andere.
I Eindelijk houdt het toch op. God rif dank.
Hier moet ergens de vijandelijke loopgraaf
zijn, waarvan wij weten, dat hij trapvormig
aangelegd is, en een breede vrije plek heeft.
J We gingen eenige meters weer terug om
niet aan vijandelijke patrouilles, die deze pas-
sage gebruiken,' in den arm te loopen. Nu be
gon hot ook nog te regenen. Maar dat was voor
ons slechts een voordeel. Het onvermijdelijk ge
luid van onze bewegingen ging nu verloren in
j het regelmatig suizen van den regen. Op goed
geluk gingen we nu in de richting van de loop-
j graaf, langzaam voetje voor voetje. Onze over-
spannen zintuigen «peelden om menige poets.
We hoorden geluiden, zagen gedaanten: zins
bedrog. Heel vaag zagen we aan beide kanten
de "schaduwen van boomen en huizen. Dat
moest de hoeve zijn in de buurt waarvan wij
de open plek timchen de loopgraven zochten.
Met de spade maakten wjj nu een walletje
waarachter wij onzichtbaar voor den vijand
kranten vastmaakten, die wij hadden meege
bracht. Een paar takken verhinderden, dat zii
wegwaaiden. Dit maakte tegelijkertijd den in
druk alsof deze takjes het rondwaniend papier
hadden vastgehouden. Nu en dan keken wij om,
om te zien, hoe ver onze primitieve vuurtoren
zijn stralen wierp. Waar hij uit het gezicht
dreigde to verdwijnen, bouwden wij een nieuwe
van dezelfde soort. Toen de derde klaar was.
bereikten wij de draadversperring weer. We
werkten er ona door heen. Met onze «ehaar
knipten wjj draad na draad af en maakten op
deze wijze een breed© baan vrij. 1 oen dit klaaT
was, aioegen wij een paal diep in den grond en
maakten daar het eind van een meegebrachten
kabel aan vast. Na ons nogmaals nauwkeurig
georiënteerd te hebben naar ons kompa», ging
mijn kameraad, den kabel afrollende, en deze
met den vinger tn de klei drukkende, naar ons
punt van uitgang terug, terwijl ik langs de
versperring naar de tevoren ondokte doorgang
kroop. Nu Ik wist, waar de plek te vinden was,
was ik er gauw. Ook hier stak ik een paal in
den grond, do kabel werd daaraan vest gemaakt,
en daarna ging ik terug. Kruipend over den
grond, en het draad in do klei drnkkend, aan
vaardde ik den terugweg.
Den volgenden moTgen waren wij in het bezit
van de loopgraaf en van vierhonderd gevan-
DWARS DOOR DE DRAAD
VERSPERRINGEN.
In de „Liller Kriegszeitung" vindt men het
volgende verhaal:
n®ast elkaar kropen wij door hot prik-
6 doorzichtig zetten wjj onze schaar
»P bet metaal, een nauwelijks hoorbare tik
in öan het geluid van het terugverend© af ge
meden draad. Nadat wjj alle draden had/den
w Eij wees hem 0p het levenloos overeohot
ren grijsaard ©n voegde er op vasten
Ook hij is uw slachtoffer. Ik wil, dat
zal rusten hierachter, in den tuin. De
Paster zal zijn graf komen zegenen, met
cui'?ai' voor koofd. Later, als er betere
aangebroken zijn, zal ik hem laten
^G'tengen naar het kerkhof en hem doen
Ve» joggen in het graf van onze moeder.
Hubert
gij wilt alleen blijven in dit hukt
WoojjJ'eM met hem. Op den dag, diat de
weetr g®®pend worden, zal Ik mij
begeven. Vaarwel
0 ond nu hoog opgericht en zag hem
^eken °°gen, waaruit nu alle tranen ge-
Eart I waren» waarin hij een onheelbare
luit. maar tevens een onwankelbaar
tarinrier omdat gij het wilt, maar
Jan Wje «ut ge mijn zuster zijt, de eenige,
kei! uh werkelijk heb gehecht. Vaar-
IN
«feed free,,
Woei
©ging om hem terug te
genen.
DE TOESTAND
CHINA.
Graaf Reventlow schrijft In de Deutsche
Tageszeitung: „Voor ongeveer 5 jaar geleden
schreef de thans veelgenoemde overleden Ame
rikann Homer Lea dat een van de hoofdfouten
der Britsche politiek daarin bestond, dat zij
niet consequent op de versterking van het
Chineesche rijk heeft heengewerkt. Met het
oog op Indië en om vele andere oorzaken ware
het een levensbehoefte voor de positie van
Engeland in Oost-Azië, om aldaar een be
trouwbaren en voldoend sterken vriend op het
Continent te hebben. Deze opmerking getuig
de weer voor den eigenaardigen echerpen blik
van den zonderlingen man wleM moeder overi-
?ena Chineesche moet geweest zijn. Enge-
miv't8'1' thans vruchten te oogsten van die
terur-'iri- Toor het toenmalige doel: De
groot gevaar in ^b h°„ In
Japan ongeveer in eenJuM Wa0t bet bracht
1P eenaelfde situatie tegen-
houden. - '"'■«sill JJ1J njw
Hij nam zijn mantel, sloeg dien
ging been. 611
Eenige minuten later stapte hti weer in
zijn reiskoets, waarvoor vereehe postpaarden
gespannen waren.
'Twee dagen later verspreidde zich het ge
rucht door de oude stad, dat de oude Nol-
lan begraven was in zijn tuin, in tegenwoor
digheid van zijn dochter, den dokter en de
bedienden van het huis.
Den daaraan volgenden Zondag brandde er
's avonds licht aan een venster van de her
berg De Gouden Leeuw. Dat was een afge
sproken teeken.
Om 12 uur, toen er niemand meer op straat
was, verliet Francois Gouray zijn hei-berg,
stak het plein over en opende de kleine tuin
deur.
Thérèse wachtte hem daar reeds, geheel
In het zwart gekleed.
Een brief voor u, zeide de herbergier.
Zjj drukte hem de hand. Geen andere
woorden werden er tuesehen hen gewisseld.
Wat konden zij elkaar nog te zeggen heb
bent
Men had in de stad vernomen van het
korte bezoek van Hubert Nollan aan zijn
vader en zijn plotselinge vertrek, maar men j
kende er de ooi-zaak niet vftn.
Ook wist men, dat de dokter eigenaar was
geworden van de goederen der familie de
Trémazan en van de andere. Dat had te
over het Oo«t-Aziatieche Continent als Groot
Brittanje indertijd na den «lag van Trafalgar
en de nederwerping van Napoleon innam.
Docht met dit ééne groote onderscheid, dat de
Europeesohe mogendheden OP kun verhaal kon
den komen, terwijl China voor en na inwendig
verdeeld bleef en in rijn onmacht voor Japan
een prachtigen buit opleverde. Nu er ln e
laatste dagen uit China bericht gekomen dat
men er ijverig bezig ia met het vormen van
lokale leger., dat men er den
dienstplicht wil Invoeren en v0' g oeien 6
ontwaardiging ateekt over de Japanse
eischen. Dat is alles goed en we
moet wel voor oogen houden ook niet een
voelen» en plannen de j8PaBn01* pen
nooh ook de souvereiniteit en n mp**er-
Ohina door verwachtingen of plannen -
daad waarborgen. Men mag aann en
Japan tot nader order in vorm
Chineesche integriteit en vouvereimteit rooi
onaanastbaar zal verklaren. Doch precies
is het gegaan, toen Indertijd Japan de ona -
hankelijkheid van Korea proclameerde op 1
zelfde oogenblik, waarop het dit land zijn on
afhankelijkheid metterdaad afnam. In zulke
gevallen gaat het met de zoogenaamde „open
deur" al net zoo: die mogendheid, dieomtye"
een of ander land de „open deur verklaart en
plechtig proclameert, wil daarmee inderdaad
zeggen, dat van nu af die deur voor haar^ a -
leen „open" zal zijn, doch allen anderen voor
den neus ia dichtgeslagen.
De Chineesche president Yuanaclnkai is ver
standig genoeg, om te weten, dat hij teg
Japan niet opgewassen h> en dat d® sUus 10
van China zooveel te hulpeloozer tegenover
Japan is, als er thans ook niet één enkele Euro-
peesche mogendheid op diplomatiek gene
tegen Japan kan worden uitgespeeld. Hoe
Yuanshikai zich in bijzondere gevallen zal
gedragen zal nog te bezien staan. Hij kent Ja
pan en de Japansche methoden heel precies,
hij weet, dat de Chineesche revolutionnire be
weging door welke Ohina in tweeën gescheurd
moest worden absoluut terugtovoeren is op
aanstoken en ondersteuning van Japan. Indien
het werkelijk mogelijk ware in afzienbaren tijd
door consequente arbeid een strijdvaardig ge
regeld legsir te scheppen, indien de kraehten
daartoe voorhanden waren, dan zou Yuansclii-
kai ongetwijfeld, niet aarzelen een begin te
maken. Of Japan echter dergelijke bemoeiin
gen zou toestaan indien do Japansche staats
lieden mochten bemerken, dat er met ernst en
met succes gewerkt wordt, is zeer twijfelach
tig.
Nu heet bet, dat In Rusland, en Engeland een
stijgende ongevuetheid kou heereehen wegens
de Japansche eischen. Voor der.e mogendheden
is slechts een enkele mogelijkheid denkbaar,
namelijk hunne positie in bet verre Oosten
weer te herwinnen: als zii namelijk in dezen
Europeoscben oorlog zegevieren. Iedere neder
laag die zij in Europa lijden doet deze ver
wachtingen zinken. Hoe langer de oorlog hier
duurt, des te grooter zal 0ok wel de onge
rustheid onzer vijanden worden ten opzichte
van hun Japanschen bondgenoot.
JAPAN EN CHINA.
Een telegram van de Associated Press uit,
Peking meldt, dat Japan oorspronkelijk nog
veel meer efeohwu aan China gesteld heeft
dan vervat waren tn de mededeeling, welke
U«m ^AA-aorinO'On
geen mijn-concessies verleend zullen worden dat de Maatschappij niet meer kon deelner
aan vreemdelingeny indien een te vormen in industrieel# ondernemingen en syndica
Sino-Japansche maatedhiappij dat niet gelijk kortelings nog geschied was met de
failleerde N. Y. Parfumeriefabriek „Re
oat Japan spoorweg-oonceesies «al krijgen
voor met name genoemde lijnen:;
dat geen vreemdelingen concessies zullen
kunnen verkrijgen voor aanleg van spoor
wegen, havenwerken of exploitatie van mij
nen, als Japan zijn toestemming niet ver
leent.
Voorts meldt het telegram dat China eeni
ge tegenvoorstellen heeft gedaan, en dat het
bereid is om zonder Japan's toestemming I
Louise." Hij verzocht toelichting op de
algemeene vergadering over de verhouding
Lotisioo tot N, V. Haighton «Sc Co. en over
verpanden of cedeeren van hypotheken der
De voorzitter zegde dezen aanwijzingen
opmerkingen zijn belangstellende aandacht t
De heer Sajet vroeg lankmoedigheid voor
ontslagen hoofdambtenaren.
geen haven of eiland aan een and^e~~m£ I J?/T* 'YT
gendheid af te staan, maar dat het dit nietJZrTI*?* ,V&D he"°D ?a" d*
in een bindende overeenkomst wil neerleg-1 Bt^r8tafel aanmerking te willen komen,
gen. ■'Je heer Frijda wenschte inlichtingen o
De Times verneemt uit Washington dat in de voordeelen die voor aandeelhoudt
de Vereenigde Staten de verontwaardiging de conversie der polissen voortvloeide
over de houding der Japanners stijgende is; d-och mr. Denekamp achtte het niet gewenat
men leest in de westelijke staten der Unie daarop in te gaan aangezien die juist een vo<
twee verontwaardigde artikelen jegens Ja- naam punt van zijn pleidooi in de conversiep,,
pan tegenover óón tegen het Duitsehe bar- ceduren den 2 Maart a.s. zou vormen
barisme. Men hoopt dat de regeering maat-j heer Brinkerink maakte bezwaar teg:
regelen, zal nemen die de publieke opinie het ult]eenea van geiden b] waa het het
voldoening kunnen geven, want men vreeet e °1
voor een opnieuw uitbreken van Japanners- i onderPafd aaD lcd«B het bestu
vrees en -haat. idcr Vennootschap.
Voorts seint de Engelsehe correspondentvoorzitter zeide niet te kunnen belov
dan natuurlijk, dat men de Japanseho actie dat i4Ulks in het vervolg niet meer zou t
beschouwt als het uitvloeisel van een Duitse,h schieden en sloot daarop de vergadering,
plan om ruzie te maken tusscheu de Yeree- nl? niïl,.. annmivt?k
nigde Staten en England's bondgenoot in GUlih. GROEN I EN.
het oosten! Jiuismoeders klagen: wat worden
Dooh de berichten, zelfs uit Engelsehe bron, groenten duur!
uit Amerika sedert dien gekomen, hebben alfn tuinbouwstreken daarentegen is men t
duidelijk doen uitkomen, dat, Dnitschland in zonder verheugd over den gang van zake
dezen nu toch heelemaal niets had gedaan. Dank zij de buitengewone vraag uit Duitse
land, steeg aan do Loosduinsche veiling
roode kool in eene maand van 11.50 op
en de savoye kool van 11 op 20.
In Broek op Langendijk maken de tuinde!
zooals het marktbericht doet zien, evenee
goede zaken.
VVij zien gaarne, dat het anderen goed gat
I och zoo zegt de heer O. Smeenk in
„Arnh. Dagblad—r- komt bij ons de vraag ol
bobooien ook de belangen van den Nedq
LOTISICG
Omtrent eene te den Haag gehouden bui
tengewone aJgemcene vergadering van aan
deelhouders van „Lotisico," wordt van niet-
bestuurszijde het volgende medegedeeld:
Het eenige punt van de agenda.: „Bcuoe-
landscJien verbruiker niet beschermd te ti
ming van een directeur aan oe orde gesteld BL"elmu wi
zijnde, wees de voorzitter do heer A. Dirks,
directeur van Stiehtsehe H. B. de hoeren I €l' 00r f011 .geweldigen uitvoer ge.
Meijer en Destréo aan om de notulen met hem re s a'lf f0 ln 0I1S land komej
te arresteeren iMoet althan8 nlet «ezorgd, dat een zeke
Mr. Vos maakte hiertegen bezwaar, daar de ^8'
beide heeren reep. als verkooper van LotisDo-
m ra n stonden slechts e;
verstrekt DaariaJiU china 21 ge-
IA«1- A nnwiiIillilflOII'rl
terwijl er ^fP^die niet gepubliceerd
steld zyn. Tot d«g«fl dez€.
werden, hehoore' - vreemdelingen ge-
dat. OiiM, (iaandedft min.
dat de helft der ^uuitie en ^|".n Japan
China in de toekomst. umlers een wa-
besteld zal worden, lei J u-orden,
penfabriek in Ohona OI).^ werkzaam zul-
waarin Japansche ingenieurs gebruikt
ten zijn en Japansche materialen «en
"Taf Japan zendingen, schoten en^erkeiyn
China aal mogen hebben, m0 oate an-
Boeddhisme te propageeren, juist c]ocn;
dere naties dat niet het Ohr^t .1,^^
dat in bepaaldelijk genoemde landetieKe^
briefjes en als bediende van Lotisico, niet on
bevangen genoeg tegenover de zaak stonden.
De voorzitter wenschte op verzoek van den
directeur dit echter niet te wijzigen.
De heer Brinkerink nite in een breedvoerig
gemotiveerd stuk zijn meening, dat zoowel door
de wijze von beheer,waardoor Lotisico bij faillis
sementen betrokken was van industrieel© on
dernemingen, als door de wijze van polemisee-
ren van den heer Haighton de belangen der
matige prijzen, beschikbaar blijft?
Wij vragen maar.
In breedo kringen van bet Neder]andsol
volk leeft de gedachte, dat men op ons Dept
foment van Landbouw te eenzijdig let op éi,
bepaald belang."
Wij voor ons gelooven «egt de Res.bo
zoo aanstonds niet aan die gedachte.
Maar men' vergete niet, dat hier een moeil'
en gecompliceerd vraagstuk aangeroerd wor
Alle uitvoer verbieden nou ook op dit at
missqhien averechts werken. Als het de moei
Maatschappij zeer geschaad waren, dat. dc aan- Kroen.
deelhouders hom m geen geval moesten herkie- j vorbouwen> 70Ulien ze al evenzeer duur wo
zen. (Jenoemdo heer betwijfelde den vasten wil
d^Ve" £0%lilatLCZta,mia**TiTn r.1!6' vreezen we, dat het ook hier tot ui
«te ,ta«U(air"Sr^len tetfnndco vocrverbo.l zal moeten komen. De verbru
directeur moeten toepa&seu. ïfors bobben ook recüten. Men zy evenwel g
Van dc bestuurstafel werd op de opmerking r.ust' ook 'l'e zulIen c!oor de «verheid in 't v
van den heer Brinkerink niet. geantwoord.
De heer Vos meende, dat alleen doordat de
beer Haighton op zijn plaats bleef, deze zoo
doende te gelegener tijd voor zjjn gestie ver- V maakt zich al op
2aer gehouden worden.
Eén aanwijzing i3 er intusschen, die er
wust dat het wellicht spoedig boter" word
om met
anfwoordelijk kon gesteld worden
Do heer Haighton werd met 44 der 54 aan
wezige stemmen herbenoemd.
Do heer Benjamins© vroeg waarom sinds Mei
van het vorige jaar do beloofde verklaring van
de i edenen waarom het dividend werd gepas
seerd achterwego was gebleven; waarom de
'Slaat8hite?ij Wél op do polissen fabrikanten in Nederland heeft aan
jonge voorjaarsgroenten te komen. De Len
is op til eu daarmee overvloed van jeugdi
giocn. licht, dat daardoor goedkooper prijz
ontstaan.
Het bestuur dcr Yerceniging vau Tabak
rr11- .^0tls'00- echter niet op de obligaties Staatscommissie tot advice imzake Ta'ba
Taighton Oo was toegepast ingevolge Art. j belasting bericht, dqt in hare den 36den d
ïei stukken: Hij uitte ten slotte zijn ver- zer Behouden algemeene vergadering de vei
ontwaardiging over het plotseling ontslag van fe!,Jff?rl8 d« mogeRjkheid tot heffing van ee
den lieer Dcrkiuderen, hoofd agent te Amster- ij °P tabaksfabrikaten onder de ooge
dam en den adjunct-directeur, den hoer Hingst. j"\ 6U al? overtuiging nitg
die zonder voorafgaande bespreking voor ont- Vaten n'tel te wr belasting op tebaksfab
bleek wegens voorgenomen bezuiniging.
De voorzitter antwoordde, dat de beide ont
slagenen 3 maanden salaris zouden ontvangen,
indien zij middelerwijl geen andere betrekking
hadden.
De heer Vos vroog d© commissarissen maaf-
011 tedomnmring van het Bedryf f
wijl geen boffing denkbaar is, die niet on
velen hun middel van bestaan zal ontnemo
j,NUCHTERE WAARHEID."
Het kwaad straft steeds zich zelf.
fc ervaart Het Volk dag aan dag in zü
Polemici en met rte mnnoltn .i^
regelen te nemen het verslag en de belans te 1 me,t d<' °PPOsitie in dó partij.
ver.io„ weer heeft het blad de handen vo
movrmiw TTni.on.A»^
doen af drukken, exemplaren der statuten,
krygkft&r te stel len, maatregelen t-e nemen
Lam hallo «n storm van verontwaardiging
tegen hem ontketend. j.,.
Men schreef dc krankzinnigheid en den
dood van den ouden Nollan toe aan z«n
toorn over het gedrag van zijn zoon en fle
vermoedens, <üe er ook m hem gerezen
moesten zijn.
Zooals d© zuster algemeen hemiaia wae,
zoo drukte de openbar© verachting op den
broeder.
Gouray en Tbérèe© hadden geen woorden
noodig om elkaar te begrijpen. Een enkele
handdruk was bun daartoe voldoende.
Zoodra de tuindeur weer achter den her
bergier was gesloten, keerde Tbérèse mot
haar brief in buis terug en begaf zij'zich
naar haar kamer, die etechts door één kaars
wae verlicht.
Jean d© Trémazan en Pierre Lasson had
den hun pogingen voortgezet om zich van
d« schuld van Nollan t© overtuigen. Do
markies d© Chalay had beloofd, dat hij Jean
de Trémazan inzage zou doen geven van een
dossier tegen rim ouders en vrienden En
hii had woord gehouden. Op zijn raad begaf
Jean de Trémazan, voorzien van een kort
schrijven van den onbekende uit het jacht
buis van Bagnolet, zich den dag, nadat Thé-
rè»e den brief van Gouray bad ontvangen,
naar den griffier der rechtbank, den ex-too-
neetepeter La Bussière, die van alles inge-
lioht ©n in het complot betrokken -waa. Deze
opende nadat Jean hem het schrijven
bad overhandigd, het dossier en toonde hem
aan het einde er van een kleine paraaf: de
tetter K-> <te voorletter van Robespierre, door
zijn vrienden do „Onomkoopbare" genoemd,
w-elke paraaf, aldus voegde La Bussière er
bij, beteekeude, dat over de aangeklaagden
het doodvonnis moest uitgesproken worden.
De eerste bladzijden van het dossier be
stonden uit couranten-artikelen, moerend eels
van Hébert in zijn Père Duchesne.
Het publiek, dat deze weerzinwekkende
taal las, verbeeldde zich een woesten sans
culotte t© booren, ^doch die woorden waren
da aren tegen geseareven door een. deftiger)
jongen man.
La Bussière wecs# Jean verschillende tee-
kens aan van regeeringspersonen, doch de
graaf zeide: Ik zoek er een, die erger is dan
al de anderen»
Wiel
Den lafaard, die hen verraden heeft.
Hem ken ik, hij heeft zijn plicht gedaan
tegenover zijn lastgeefster, de Nationale
Conventie, en hij heeft openlijk gewerkt,
maar er is een ander, die in het geheim ge
wroet heeft..,,.
Nollauï
Gij hebt het gezegd.
mevrouw Snouck Hnrgi-onje.
J, -6 dnmfl ze8t: Ons is altijd geleerd, dat
Gij
behoort tot de onzen, ik mag
niets weigeren.
Hij bladerde in het dossier en nam e
twee hneven uit. 6
De eerste was van Kicard. Deze schree
aan den proenreur-generaal om te voldoe
t»LeeD w c!ie riu handlanger ha
HirieV,nn\T cr20eke Jen naam van dokte
Hubert No lan uit do processen-Verbaal
schrappen, teneinde hem in staat te stelle
aan regeering nieuw© diensten te bewi'
zen, hetgeen hem onmogelijk zou zijn, wa
neer de rol da© hij speelt, in Bretagn© b
keud werd."
De tweede was van dokter Nollan zelf.
Hij schreef aan Fouquier-Tinville:
„Als overtuigd aanhanger van die Nati
aal© Conventie en van het Comiteit v
Openbaar Welzijn heb ik niet geaarzeld
wetten der vriendschap te overtreden, ton
eind© mij jegens de Natie verdienstelijk i
maken; maar dat geschiedde onder de bè
lofte, dat mijn naam er buiten zou gehoud©
worden. De gronden voor een veroordeelin
zijn zoo talrijk en zóó verpletterend, dat mij
getuigenis daar niets aan zon kunnen t-
voegen. Er ia dus overeengekomen, dat
niet voor de rechtbank zal verschijnen e
niet in deze zaak zal worden gemengd» I
zou zelfs gaarne zien, dat mijn naam in he
De oud- tooneelspeler keek hem recht in neheel niet werd genoemd, en ik verzoek
het gelaat, met zijn ««u-Bike oogen en ver- met dien wenseh rekening te boy-ten»
klaarde: i ik toeken,
