Karpetten
Gewroken.
DE OORLOG
P. J. JANSSEN
Ingezonden Mededeeling S
FEUILLETON
Anegang h. Warmoesstr.
Goedkoopst adres.
VERSPREIDE berichten
Klein gesnap over
een greet middel?
OVERZICHT.
toestand in Memel is nog niet duide-
schrijft het officieelo Duitsehe bericht.
a' lijkt veel op galgenhumor! Want het is
v°°i' iedereen zoo duidelijk als de dag, dat
°®danks Von Hindenburg's groote overwin-
^ügen, ondanks de verplettering van het
Russische leger en de terugwerping van
M tweede 10e leger, de Russen bezig zijn
eeu derden inval in Oost-Pruisen.
Ze hebben blijkbaar uit hun onuitpnttelij-
keii mensc hon voor raad weer een nieuw le
tter uit den grond gestampt, en ze pro beer en
ket nu van het noorden uit, en den uiterst-
hoordelijkon hoek van Oost-Pruisen.
Dat zal voor de Duitscbers, die steeds Von
ïündenburg's overwinningen „beslissend"
Benoemd hebben, een léelijke pil zijju
Ook in Midden-Polen rukken de Itussen
Weer voorwaarts, en de Duitscbers bezetten
daar nu dezelfde stellingen als een maand
Beleden. Intueschen wordt iu N.W. Polen he
rig gestreden: Ossowiecz schijnt nu formeel
belegerd te worden.
In het Westen is er geen nieuws te melden.
Maar zooveel te meer van de Dardanellen,
waar de Turken met goed succes den gewel
ven aanval der Erigelsch-Fransche Arma-
i&eren!
Nadat gisteren al gemeld is dat het Pran-
H'he slagschip „Bouvet" was gezonken, mel
den ze nu, dat twee grooto Engelsche slag-
Hepen, de „Irresistible" en de „Ocean" even
ts in den gTond zijn geboord!
Dat zal een vreugde wezen in Konstan-
^Hopel! v
De bemanning van de «Bouvet» blijkt met
^et pantserschip-zelf in den grond te zijn
®e6aan.
Dr zijn geruchten in omloop dat de «Karls-
*fhe», Duitsdhlaud's eenigste reservekruiser
°P den Oceaan, vergaan is: men zie hier
onder.
Ten slotte zij nog gemeld, dat het meer en
Öicer waarschijnlijk wordt dat Italië ten
slotte toch woordbreuk zal plegen en tegen
8tin eigen bondgenooton aan het vechten zal
B»an.
DE DARDANELLES
jn,po° fens,hftt Turksche agentschap Milli zijn
ee tngclscgè pantserschepen van het type der
J'^istible en Africa, die reeds waren bescha-
Ka, vannacht door het vuur der Turksche
atterijen tot zinken gebracht.
Over het gevecht van gisteren in de Darda-
*}eUen wordt nader gemeld: Een smaldeel van
,,es Engelsche en vier Fransche linieschepen
®eeft gisterochtend om half twaalf een aanval
gedaan op drie verdedigingswerken in de zee-
terwijl andere schepen van de vloot der
Ij dgenooteu in de Golf van Saros opereerden.
een hevig vuurgevecht trokken de vijande-
'■Jke schepen om half drie 's middags terug. Een
ötel van het eskader zette het vuur op grooten
Bfetand n0g >3 middags vijf uur voort.
net Fransche linieschip Bouvet liep 's mid-
«ags half drie nabij den ingang op een mijn en
zonk m arte mmuten. Een Engelsche torpedo-
boot werd m den grond geschoten
Het Engelsche linieschip Irresistible werd
'buiten gevecht gesteld, een ander linieschip
«waar beschadigd.
eu officiëel Engelsch bericht bevestigt dit:
admiraliteit deelt mede, dat de Britsclie
afschepen „irresistible" en „Ocean" en het
^ransche slagschip „Bouvet" in de Danlanellen
j P mijnen zijn gestooten en gezonken. De Brit
se -verliezen aan mensch en levens zijn niet
'k'^otde bemanning van het Fransche schip
v<un vrijwel geheel om het leven."
^'olff seint verder:
Op uitnoodiging van den minister van oorlog
hebben de Amerikaansche gezant Morgenthal,
de Oostenrijksch-Hongaarsche militaire gevol
machtigde generaal-majoor Pomainkowsky, de
Turksche minister van justitie Ibrahimbey, de
senator maarschalk Foead pasja en de afgevaar
digden Ali Baidar en Hidat de Dardanellen
bezichtigd en alle verdedigingswerken van be-
teekenis in oogenschouw genomen. Zij hebben
geconstateerd dat alle forten en alle geschut
volkomen ongedeerd zijn en dat de geest onder
de officieren en soldaten die de zeeëngte verde
digen voortreffelijk is.
DE «KARLSRUHE».
Het Duitsehe oorlogsschip «KaïJsruhe»,
waarvan we zóólang niets hoorden, dat wij
het al vergeten hadden, zou volgens berich
ten uit Amerika reeds lang zijn vergaan.
Reuter seinde uit Kopenhagen eenige me-
dedeolingen hierover:
„De Duitsehe kruiser Karlsruhe, zoo meldt
een Deenseh blad, is einde 1914 of begin 1915
nabij de Amerikaansche kust gezonken. De
bemanning zat op een avond aan tafel, toen
plotseling een ontploffing plaats greep, welke
het schip in twee stukken scheurde. Een ge
deelte zonk dadelijk met een groot aantal
leden van do bemanning. Hot andere stuk
bleef nog een tijd drijven, zoodat 150 k 200
koppen van de bemanning door een "hulp-
schip, dat den kruiser vergezelde, konden
worden gered. Dit stoomschip slaagde erin
met de overlevenden een Duitsehe haven te
bereiken. Den geredden werd op poene van
zware straf bevolen, geen woord to kikken
over de ramp."
De maritieme medewerker van de «Times»
teekent bij dit bericht Ihet volgende aan:
„Reeds weken lang zijn er verhalen in om
loop geweest over de verdwijnig van de
Karlsruhe tiit de West-Indische wateren,
waar het schip zijn bedrijvigheid had ten
toongesteld. Het bericht, 't welk de meeste
bijzonderheden bevatte, was het volgende:
Den 18den December was een landbouwer op
het eiland Grenada (W.-I.) 's nachts wakker
geschrikt door kanonvuur. Ecu hoog laist-
gedeelte in de buurt van zijn hoeve beklim
mend, ontwaarde hij het geflikker van ka
nonschoten en iets dat op een ontplof Ting
leek. Den volgenden dag waren verscheidene
artikelen w.o. een reddingsboei, de achter
steven van een boot, en andere drijvende
voorwerpen met den naam „Karsruhe" er op
aan wal gespoeld. Ook werd verteld, dat
visschers een groot aantal lijkon van zeelie
den in matrozenpak in het water had zien
drijven."
Daarmee zou dan inderdaad de laatste
Duitsehe zwerfkruiser van de zee zijn ver
dwenen.
EEN ZONDERLING LEGER-
BEVEL.
De Duitsehe staf publiceert een Fransck
legerbevel, door de Dnitschers gevonden bij
een gedooden officier, dat zegt, dat de strijd
bijna beslist is ten gunste der geallieerden,
dat Duitschland op zijn laatste beenen loopt,
en dat het militair, economisch, industrieel,
materieel en moreel vernietigd is
Een soortgelijke opvatting spreekt nit een
boekje, waarin 45 redenen worden aangege
ven, waarom de geallieerden moeten winnen.
Wij weten, dat ook de Duitscher» te pas
en te onpas verklaren dat zij hun tegen
standers zeker zullen overwinnen, maar de
Fransche generale staf maakt het toch wel
wat al te gortig!
Zelfs voor de soldaten te velde moet het te
kras zijn, als ze hooren dat de Duitschers
hun. troepen niet meer kunnen versterken,
terwijl het een feit is, dat door de oproeping
van telkens nieuwe lichtingen ongeoefenden
landstorm en van jonge lichtingen, het Duit
sehe leger voortdurend zich versterkt; voorts
de bewering van de versleten kanonnen en
vooral die kostelijke grap dat de Engelschen
en. EranscTien meer onderzeeërs hebben ver
nield dan de Duitscbers Engelsche of Frau-
scüe koopvuardersl Het aantal vernielde
Duitsehe duikbooten dat in don grond ge
boord werd, beperkt zich namelijk voor
zoover het met zekerheid vast staat tot
vier (do U's 8, 12, 15 en 18), terwijl alleen,
sedert den 9den „Maart er niet minder dan
zestien koopvaarders de prooi geworden zijn
der Duitsehe onderzeebooten!
De Times is wijzer dau de Fransehen: het
Engelsche blad zeide gisteren nog: dat de
resultaten der recruteering geen reden ge
ven tot tevredenheid, on dat zelfs, ondanks
de pogingen van Sir Edward Carson en John
Redmond, de recruteering in Ierland zeier
slecht is
En het blad wijst er op, dat alles wat tot
dusver gebeurd is, slechts het voorspel is
van een campagne, die in het voorjaar ern
stig zal beginnen.
Merkwaardig is dan wel de conclusie waar
toe de Times komt, dat om „het Duitsehe
militairisme" te gaan bestrijden, in Enge
land de verplichting van militairen dienst
zal moeten worden ingevoerd!
Zoo ziet men, hoe de eene put, de andere
meebrengt!
SCHERPE CRITIEK.
Nu het offieieele rapport van admiraal
Beatty omtrent het zeegevecht van 24 Jan.
ie verschenen, komt bij verschillende Engel
sche bladen misnoegen te voorschijn over de
wijze waarop het gevoerd is en niet 't minst
ook over de wijze, waarop de admiraliteit
haar medcdeelingen omtrent het gebeurde
heeft gepubliceerd. Geheel „recht door zee"
is die admiraliteit hierbij niet gevaren. En
ook thans blijven nog ver-schillende punten
in het duister.
Opgehelderd^ is bijv. nog niet om welke
reden de Britsche kruisers de vervolging
van de Duitsehe hebben opgegeven en terug
zijn gekeerd nadat de „Blftcher" tot zinken
was gebracht wat hun voornaamste taak
eigenlijk geenszins was.
Het was inderdaad een groot succes, aldus
de Westminster Gazette, dat men de Blücher
had kunnen doen zinken, maar dat schip
hooi de eigenlijk niet bij het Duitsehe dread-
no ught-esk ader thuis. Om dat dreadnought-
eskader was het te doen en dat heeft men
laten ontsnappen. Men was op 70 mijlen af-
stands van Helgoland en men had nog een
paar uren kunnen doorvechten, alvorens de
mijnenvelden bereikt waren. Al had de ver
nietiging van het Duitsehe eskader den Brit
ten een paar schepen gekost, dan zon de prijs
nog goedkoop zijn geweest. Is dit wel ernstig
beproefd i"
Het rapport van admiraal Beatty werpt
geen licht op dit punt. Wel staat or in het
rapport dat, toen de admiraal zijn vlag van
de buiten gevedkt gestelde Lion naai' een
ander schip overbracht, hij aan het eskader
seinde, dat de Indomitable met de Blücher
moest afrekenen en de andere schepen moes
ten voortgaan met den aanval op de achter
hoede der Dnitschers. Zijn rapport meldt
echter niet, waarom aan dit bevel, wat het
laatste gedeelte ervan betreft, geen gevolg is
1 gegeven. Toen admiraal Beatty op het an
dere schip was overgegaan en zich blijkbaar
bij de vervolging wilde gaan aansluiten,
kwam (bij zijn schepen alweer tegen, die haar
hadden gestaakt. Tusschen de regels van de
verschillende depêches door schijnt men te
moeten lezen, dat het de actie is geweest
van de Duitsehe duikbooten, die de Britten
tot den terugtocht heeft genoopt. De deskun-
dige van de Westminster Gazette wijst er
op, dat in de eerste mcdedeoling van de ad
miraliteit werd gezegd, dat het gevecht had
moeten worden afgebroken omdat een punt
was bereikt waar de aanwezigheid van Duit
sehe mijnen en Duitsdbe onderzeeërs een ver-
dere vervolging onmogelijk maakte. Het
Duitsehe offieieele communiqué sprak van
het afbreken van het gevecht op 70 mijlen af-
stands van Helgoland, di. ver buiten de
grens van het mijnenveld. En nu is het merk
waardig, dat in een volgende, uitvoeriger
Britsche depêche nog wel gesproken wordt
van het gevaar door de Duitsehe duikbooten
veroorzaakt, maar niet meer van het mijnen
gevaarWat, zou men zeggen, een zwij
gende erkenning schijnt in te houden van de
juistheid van de Duitsdbe lezing. De deskun
dige der Gazette neemt die, gelijk men zag,
in zijn beschouwing dan ook als de juiste
aan. v
In het laatste rapport, 2 Februari dagtee-
kende, wordt in het geheel niet meer over
mijnen en duikbooten gesproken
De behandeling van burgen-krijgsgevangenen.
j De „Kölnisclie Zeitung" bespreekt een brief
van een Oosten rijker, die niet zijn zieke vrouw
in een concertratiekmnp in Bretagne liad ver
toefd on daaruit b>tRr werd vrijgelaten. Hij
schrijft o.a.„We hebben bier drie zeer lmrde
maanden doorleefd, en geleden van kou en
vochtigheid, daar de mannen in schuren, waar
wind en weer vrij ®pri hadden, op stroo moes
ten liggen. Er waren zooveel ratten en mui
zen, dat ze ons 's nacbtover het gezicht liepen.
De vrouwen waren van haar mannen geschei
den en in een ander gebouw onder dak ge
bracht, waar het ook zeer vochtig was. Emilie
kreeg tengevolge daarvan een chronische bron
chitis en ik was genoodzaakt haar wekenlang
in hot ziekenhuis te X. te laten verplegen, wat
ons groote offers heeft gekost. Ze is ook nu
nog niet hersteld. In ons concentratiekamp
mochten de mannen en vrouwen elkaar twee
uur per dag spreken, maar altijd onder bewa
king van soldaten, dio overigens tamelijk vrien
delijk voor onS waren. Maar er was een vol
komen gemis aan iedere hygiënische inrich
ting; men werd als 't ware opgegeten door al
lerlei ongedierte, kortom men leefde daar zoo
half als een wilde. Terwijl E. in het ziekenhuis
werd verpleegd, deed ik stappen bij den prefect,
om hem verlof te vragen met haar in de stad te
wonen en haar daar te laten behandelen. Mijn
verzoek werd door den directeur van het con
centratiekamp, een zeer braaf man, onder
steund, en wij kregen het verlof, dank zij de
omstandigheid, dat wij geboortig zijn uit Bohe-
men. Wanneer E. na bet verlaten van het zie
kenhuis naar het concentratiekamp had moeten
terugkeeren, zou het waarschijnlijk haar dood
geweest zijn."
Zooals van andere zijde werd medegedeeld
hebben ook uit Duitschland teruggekeerde
Fransche en Engelsche burgergevangenen zich
meer dan eens bitter beklaagd over de behande
ling in Duitsehe concentratiekampen, waar
't er nu, met name wat de voeding betreft, wel
niet boter op worden zal.
Do socialisten in Duitsohland.
De Rijksdagzitting in Berlijn van Donder
dagmiddag heeft zich gekenmerkt door oen
zeer opmerkenswaardige rede van den socia-
listischen leider Scheidemann, die met veel
klem de saamhoorighcid van alle Duitschers
in dezen oorlog proclameerde en duidelijk
te kennen gaf dat do socialisten wat- den
oorlog betreft, in alle opzichten één zijn
met den Keizer en heel het land!
„Wanneer de honderdduizenden vijandelij
ke' gevangenen naar hun vaderland terug
keeren, zoo zeide \Scheidemann zul
len zij liun landgenooien kunnen vertellen,
dat Duitschland geen bai'barenland is. Zij
zullen dan het zaad kunnen strooien, dat
Duitschland rijken oogst zal brengen. Het
is te betreuren, dat 'Duitschlands voorstel
is geweigerd om de burgergevangenen uit
te wisselen.
De volharding en dapperheid van onze
soldaten wekken de bewondering van de we
reld. (Levendige toejuiching). Wij zijn hun
ontzaglijk veel verplicht. (Instemming van
alle kanten). Wij, volksvertegenwoordigers,
zijn ons bewust van den eereplicht, afdoen
de te zorgen voor üe gezinnen der solda
ten en voor do invaliden.
Noodzakelijker dan iets anders schijnt mij
het vaste geloof in de onoverwinlijkheid van
Duitschland. Vooral onze economische en ze
delijke rusting moet sterk zijn. De over
tuiging ons te kunnen uithongeren zal on-
getwijfold worden weerlegd door de feiten
(toejuiching). Degene, die de maatregelen
voor de levensmiddelenvoorziening tegen
werkt of de levensmiddelen kunstmatig duur
der maakt, doet hetzelfde als spionnccrde
hij voor den vijand Of vernielde hij in den
rug van ons de brugen. (Stemmen: Zeer
juist!)
Wij sociaal-democraten helpen naar beste
krachten mede en willen ook verder helpen.
V'oor het volksgeweten is geweld slechts
gerechtvaardigd, wanneer het dient ter be
scherming van de vrijheid. Een volk, dat
geen vrijheid heeft te verdedigen, lieeft niets
te verdedigen. Daarom moest de kanselier
de taal spreken van een vrij volk en zeg
gen, dat de zaak van de vrijheid, van Eu
ropa toevertrouwd is aan het Duitsehe
zwaard.
Wij wenschen met eerbiediging van de mi
litaire belangen herstel van pers- en ver-
eénigingsvrijheid. Ons volk zal voor- en op
waarts streven. Wij zijn vol vertrouwen en
kracht, en verdedigen thans het vaderland,
opdat dit worde een vaderland van gelijke
rechten en plichten, van vrijheid en wel
vaart!"
Levendige bijval bij de soc.-democraten
volgde op deze woorden, die zeker met be
trekking tot de houding der Internationale
zeer merkwaardig zijn te noemen 1
Eni. Kardinaal von Haitmaiui aan de
kinderen van zijn Diocees.
Z. Em. de Kardinaal-Aartsbisschop van
Keulen heeft een roerenden brief gericht
aan de kinderen van zijn Diocees. De IKeul-
seke kerkvorst beëindigt dit schrijven met
de vermaning, dat ook de kinderen zullep
waken en bidden: „Mijne lieve kinderen van
.Wanneer men in een moeielijke omstan
digheid verkeert en zelf niet weet wat u?
doen om er uit te komen, vraagt men raad
aan zijne vrienden. Het gebeurt zoo wel dat
men een vriend togen komt die zegt: „Ik
heb in hetzelfde geval' verkeerd. Daarvoor)
heb ik dit gedaan en dat is mij zeer goed'
bevallen."
Indien gij ziek, verzwakt, terneergedrukt
zijt, verkeert gij in een moeielijke omstan
digheid, uwe zaken lijden er onder, uw rust
en uw leven worden er door verstoord,
Bovendien weet gij niet hoe een eind aan
uwe pijnen te maken.
Zie hier een bevriende persoon die u zal
zeggen: „Ik heb in hetzelfde geval ver
keerd. Daarvoor heb ik dit gedaan en dat
is mij zeer goed bevallen."
Mevr. Giesbers, geb. itooseaboom, oud 23
jaren, wonende Steendal te Gennep, schrijft
ons: „Sedert eenigen tijd was mijne ge
zondheid in het geheel niet goed. Ik was
bloedarm en in een toestand van uiterste
vermoeienis. lederen dag had ik mij te be
klagen over zware schele hoofdpijnen, over
benauwdheid, over moeielijke ademhaling in
zulk een graad dat het mij moeielijk viel
een trap op te klimmen. Ik was bleek, zon
der eetlust en een klein werk was voldoende
mij krachteloos te maken. Ondanks een uit
gezochte voeding, ondanks voorgeschreven
middelen, ging mijn toestand niet vooruit.
Vriendinnen die van mijn slechte gezond
heid afwisten, hebben mij Üe Pink Pillen
aangeraden, die zij zelveu met succes geno-
hadden. Ik heb de Pink Pillen gebruikt en
in weinig tijd heeft dat goede middel mij de
verloren gezondheid doen weervinden. Ik
sta u dus toe dit te publiceeren in het be
lang van hen die lijden."
De Pink Pillen zijn goed voor allen Üie
lijden aan armoede van het bloed of zwakte
der zenuwen.
het aartsbisdom Keulen 1 Uwe vaders en
broeders staan daarbuiten in het vijandelijke
land in de loopgraven en op de slagvelden
en waken en bidden en strijden en storten
hun bloed en sterven, als 't moet, voor het
vaderland. De volwassenen thuis arbeiden
en zorgen en helpen en geven alles, wan
neer 't noodig is. IWilt gij, kinderen, dan
achterblijven? Zeker niet! Ik zie uwe oogen
glanzen en hoor uwe harten kloppen van
blijde bereidwilligheid. Goed danl Brengt,
wat gij hebt: uw gebed en uwe offers!
.Wanneer dan de klokken God geva
't zeer spoedig! vroolijk en plechtig lui
den bij de volledige zegepraal en den blijven-
den vrede, dan klinken zij voor q nog eens
zoo vroolijk, omdat ook gij uw deel bijgedra
gen hebt tot de zegepraal en den vrede als
brave, Katholieke, Duitsehe kinderen. Ja nog
meerl dan zal uw trouw bidden en offeren,
als een verborgen eereteeken voor het oog
van God en uw [Bewaarengel schitteren in
uwe ziel. En de oefening in het brengen
van offers en het bidden zal u begeleiden
en sterk maken en braaf houden uw leven
fang en deze ernstige, zware oorlog zal voos
u een zegen worden, die nooit ophoudt..."
Goede en kwade Kozakken.
„Kozakken en kozakken zijn twee", zegt de
Frankf. Ztg.; er zijn goede en kwade onder
en niet voor niets beteekent hetzelfde woord
in het Tataarsch een lichtbewapend ruiter
en in het Tnrksch een roofziek landlooper.
De roep, die er van de betrekkelijk fatsoen
lijke soort nog uitging, heeft in bedenkelijke
mate geledeu tengevolge van de kwade erva-
ringon die vriend en vijand hebben opgedaan
waar het de andere soort betrof. Zóó is het
te vorklaren, dat in brieven van het oorlogs
terrein menigmaal de schrijver zijn verba
zing nit, dat hij landstreken bad aangetrof
fen, welke, niettegenstaande troepen kozak
ken er door getrokken waren, niet geheel en
al waren verwoest.
Een Amerikaan, die als oorlogsoor respon
dent bij het Russische leger vertoeft, en met
alles wat Russisch is, ten zeerste is ingeno
men, beschrijft in de Times de beide soorten
kozakken. De Europeesche kozak gelukt over
't algemeen wat zijn aard en zijn wijze van
doen betreft, op den gewonen soldaat uit den
boerenstand. Ze zijn een beetje lni, laten zich
een beetje gaan, maar zijn goedaardig en
ij-.T" Onze pa*tQor verpleegt de zieken, maar
jr-'i moet zich schuil houden, de arme man,
ij^üdat hij zich niet door de nieuwe regcering
-Jj laten beëedigen, 8n als men een onbe-
ïy^igdou priester vindt, wordt hij ter dood
ï^racht. Hjj ia al tweemaal hier geweest en
*1
vandaag terngkomen, als Mi kan.
w^oen ging zij weer op hnai g wonen toon
°°rt:
M(jn zoon is houthakker en. boschwach-
UH en de bosecben, waarin wij zijn, behoo-
«un een Duitscher, die nooit hier komt.
1 naastbij gelegen dorp ia Pierrefitte.
k!" nnaft °°k in de buurtt
neen, dat is minstens 10 mijlen hier
Mifan' V6r ksn ik nog nooit geweest.
B l(w ^>€en deed mij vreeselijk pijn. In
Nit van den dag kwam de pastoor biet,
x** te lande noemt, eon uiebou-
Piet gPPn boeren-heelmeester, die natuurlijk
s^digi.^deorü heeft, maar die een groote
j ,'d heeft in het verbinden van won-
"ten. '"'handeling van gebroken lcdo-
mstoor, die tameliik ervaren was
iii de kruidkunde, zorgde van zijn kant voor
de geneesmiddelen en met hun beiden wisten
zij een vrij goeden geneeskundigen dienst uit
te oefenen, daar heb ik de bewijzen van ge
had. De beenbreuk, die ik had, was vrij ern
stig en de wond in mijn borst nog erger. De
„rebouteux" en de pastoor hebben mij behan
deld op een wijze, die ik slechts loven kan.
Aan hen heb ik het te danken, dnt ik over
eenigen tijd weer even gemakkelijk zal kun
nen loopen als voorheen, wanneer de beul
mij ten minste niet het hoofd afhakt.
Na do gebeurtenissen van 9 en 10 Ther-
niidor is het gevaar daarvoor veel vermin
derd, merkte do barones op.
Wat zal ik u nog meer vertellen!
Maandenlang heb ik in de kolenbranders
hut geleefd, waar ik geen andere- bezoeken
ontving dau die van den houthakker, zijn
moeder en zijn vrouw, een bravo boerin, wier
moed en rechtschapenheid mij een waren
eerbied afdwongen. Hun huisje lag ongeveer
een uur gaans vau mijn lint verwijderd. Mijn
gastheer, die tevens mijn levensredder is,
heet Claude Remy. Soms, als hij naar Barle
Due was geweest cm hout to verkoopen,
bracht hij oen'of ander dagblad voor mij mee,
dat ik met afkeer las, want de berichten, die
er in voorkwamen, strekten sleehls om mijn
angst en mijn verdriet te doen toenemen. Ik
durfde aan niemand schrijven. Een brief kon
in verkeerde handen vallen en dat zou nood
lottige gevolgen hebben gehad voor de men-
scheu, die mij hadden opgenomen. De eer ver
bood mij hen aan eemg gevaar bloot te stel
len De pastoor en de „rebouteux" kwamen
mij zeer dikwijls bezoeken en ik was met die
bezoeken altijd zeer gelukkig. Ik begon zeli-s
mijn omgeving daar lief te krijgen en wan
neer ik niet terug verlangd had naar mijn
vrienden hier, dan zon ik mij wellicht ge
wend hebben aan het stille, vreedzame leven
te midden van die bosschen.
Barones, er zijn nog brave mensdhen m de
wereld en ik wil gelooven, dat de anderen
slechts afgedwaald z«n. Dank zij ilien men-
schen uit Argonne, keert mijn gezondheid
langzamerhand terug. Op het oogenblik, dat
ik getroffen werd, had ik een beurs en gor
del bij mij, die ruim van goudstukken waren
voorzien, waardoor ik in staat was die brave
menschen voor bun moeite te beloonen en
hun de kosten te vergoeden, welke zij voor
mij gemaakt hadden. Getrouw aan de over
eenkomst, die hij met mijn vader had ge
maakt, had Devaux, onze zaakgelastigde te
Parijs, een som gelds, die voor al onze be
hoeften toereikend was, opgezondon aan een
bank te Frankfort en dank zij zijn voorzich
tigheid en zijn goeden raad, heeft mijn on
gelukkige vader nog een deel van zijn ver-
mogen kunnen redden en aen mij nagelaten.
Wie is die Devaux'?
De beheerder der goederen van ecu. an
tal familiën. Hij woont in de rue de TUm-
vers en hij heeft verscheidenen van onze
vrienden zeer belangrijke diensten bewezen.
Vreest gij niet....
O, barones, hij is nog een man van den
ouden stempel, eerlijk en vertrouwbaar. Als
gij hem ziet, zult gij hem uw vertrouwen
schenken, wat hij ten volle waard is. Had
ik bij n geen gastvrijheid kunnen vinden,
dan zou ik mij tot hem gewend hébben»
Neen, mijn vriend, gij blijft bier.
Er heersehte geraimen tijd stilte.
De oude vrouw was ernstig geworden en
zij zat in gepeins verdiept. Haar gedachten
dwaalden terug naar den tijd van tien jaren
geleden. Zij zag de familie d'Argouges rijk
en gelukkig, algemeen bemind, goed voor
haar omgeving, baar pachter» en haar be
dienden.
In de omgeving van Creil, waar zij woonde,
waren de Prevents haar buren.
De beide familiën waren nauw verbonden
aan elkaar; haar zoon, René de Frevent, was
de boezemvriend van Jean d'Argouges, die
eenige jaren jonger was-
Daar deden de eerste verschijnselen zieh
voor van de revolutie, die den troon had om
vergeworpen.
Telkens nam men verschijnselen waar, die
den naderenden storm aankondigden.
De markies d'Argouges woonde te Parijs
en was daar getuige van de
die hem reeds van angst vervulden.
Het volk in de voorsteden, dat honger loedt
trok naar Versailles, waar het hof zich in
weelde baadde en schreeuwde daar om brood»
De gramschap, niet alleen tegen den ko
ning en het hof, maar tegen den gebeehm
adel,-nam hand over hand toe en de markies
d'Argouges, die al meermalen in de straten
bedreigingen tegen zieh had hooren uitent
was naar zijn landgoed in Bretagne terugge»
keerd, om daar rust en vrede te zoeken. Maar
ook in Bretagne was het volk ontevreden)
en voelde hjj zich ook daar, te midden van
zijn trouwe pachters en bedienden, niet vei.
lig meer, zoodat hij, met zijn zoon. naar den)
vreemde was getrokken.
De reis was voor hem spoedig gevolgd doos
een nóg grootere, door de reis, die allen een'-,
maal moeten maken en waarvan niemand!
wederkeert.
Wanhopig, verbitterd gelijk zooveel ande.
ren, had zijn zoon zich daarop aangesloten!
bij hen, die naar Frankrijk wilden terngkeo»
ren, met de wapens in de hand ala vijnnde^
het eigen vaderland binnenvallend, em or dei
gevangen koninklijke familie uit den eiupld,
te bevrijden of haar te wreken.
Ook de barones had veel geleden.
Was het nn geëindigd!.
Jean d'Argouges zeide: Zoo ben ik dan teM
mggekeerd, maar wat zal er thans van mij1
worden, nu ik mijn schuilplaats heb verlaten!,
NIEUWE MAARLEMSCNE COURANT pI,f£LlL,?D
DB GEBEURTENISSEN AAN
Er ifl, meent do aangehaalde marine-des
kundige, en fout bogaau: op het juiste
oogenblik is niet bet juiste besluit genomen.
Men moge niet hard willen zijn in zijn oor
deel, begrijpend hoe ontzaglijk moeilijk het
is, zulk een beslissing te nemen. Maar het
was jammer. „Jammer, dat wat misschien
slechts een voorbijgaande oordeeldwaling ge
weest is, een allerschitterendste victorie
'heeft omgezet in een episode, die. al moge
men haar al niet kannen verbergen, toch
liefst maar moest worden vergeten an epi
sode which, if it cannot be concealed had
best be forgotten).
Zif zijn verkrijgbaar a 11.75 per deaa en {9 per zet doo-
zen bi| het Hoofd-depdt der Pink-Pillen. Dacoatakade
15 hul», Amsterdam. Voor Haarlem en omstreken bi) de
lirma'a J. QSppinger, Gr. Houtstraat 147a, W. A.Schou
ten' drogist teLisse. Cu verder bij verschillende Apothe
kers en Drogisten.
