ATTE
mm
tSeufPPken.
BIJ SE VRUZiüïHGE CGiCEffTlATlE
P. J. JANSSEN
DE 00RL06
Snze Srails-Ongetekksn-Verzekerinjj
4d0
15
BINNENLAND
korte berichten
FEUILLETON
Anegang h. Warmoesstr.
Goedkoopst adres.
105
100
00
- ftÉÉKNH ;:h
VERSPREIDE BERICHTEN
verlies van een
drie jaren later.
NIEUWE HAARLE/ASCNE COURANT
■■SlL'.JlL-
Ooi, i.ij vrijzinnigen is het, evenmin als
bjj d«> soe-dom., al pais en vrêe. Het gaat
ondfi- d<- coueentratiegenooten hard tegen
hardDe vrijz.-dem. en de Unie-liberalen
houden den Vrijen liberalen .voor, (lat het
hun niet genoeg ernst ie om aan de invoe
ring van het algemeen kiesrecht, thans mede-
te werken.
Zoo betoogt de Vaderlander*', een orgaan
der Uni©-liberal©n, dat liet- mei den vrij-libe-
ralen kiesrecht-ijver nu niet bepaald (schit
terend staat. En, na een herinnering aan de
ontrouw, door vrije liberalen aan de kies»
reebtparagraaf van 't Ooncentratieprogran»
gepleegd, namelijk door de heeivn Orion en
Ter Spill, toen dezen bet ontwerp-Cort van
dor Linden betreffende „tijdelijke afwijking-
van de kieswet" beknibbelden, gaat liet blad
voort.:
„Dat zoo iets het vertrouwen van de beide
andere Concentratie-partijen, dat alle vrije
liberalen in de Kamer hoogen ernst makenl
met de kiesrechtparagraaf in het Ooncen-
tratieprogram, niet kaai versterken, behoeft
geen betoog. En evenmin de genadige ver
klaring ran „Do Fakkel", „dat ale do oni-
elandigllieden er toe leiden dat dit vraagstuk
(d»i. het kieerechtvraughtuk) 't eerst in de
Kamer juin de orde k-omt, ook de Vrije libe
ralen tot een definitieve regeling zullen
medewerken, geheel volgens de afspraak.
En wij verbazen er ons ieder en dag meer
over. dat „De Fakkel" hef. voor zidb een aan
gewezen taak acht, telkens meer de goede
stemming in de Concentratie te verstoren.
Als dan het, besef, dat bet „bedreigde libe
ralisme, dat rich te veer stelt", andere ge
dragslijn eischt, niet tot den ons onbeken
den redacteur van dit Vrij© Liberale V ek-
blad kan doordringen, laat bij zicb dan her
inneren, dat verscheiden door de. Vrije Li
beralen in 1913 veroverde distrieten alles
behalve vaste burchten zijn, en dat, hoe bij
daarover ook moge denken, de Concentratie
deze wenseht te behouden".
Als dit laatste beroep niet helpt om" de
Eenheid te bevorderen^ dan baat niets meer
aldus teakeut- de Res.b. hierbtt aau,
Hebben we toch niet in 1913 gezien, dot'bm
'de lieve zeteltjes alles, zelfshet alge
meen kiesrecht op den voorgrond1, werd aan
vaard» Het dreigement van de „Vaderlan
der" zal dan ook de vrij-liberalen wel tot
inkeer brengen. Maar dat neemt, niet weg.
dat nog eens duidelijk, ondanks den oorlog,
aan het licht is getreden, dat de liberalen1 in
1913 bij elkaar gebracht zijn, niet. om eenig
positief programpunt, maar om met de
„Fakkel" te eprekeni
„omdat, de reebtscbe ongerechtigme-
den alle vrijzinnigen, alle liberalen weer
baden doen- beseffen, boe nauwe geestelijke
band bent allen toch te zamen hield, boe bo
ven alles toch de liberale bouw en de liberale
Sfeer- van Staat en Maatschappij allen ter
hart., sring-".
M.a.W. de negatievo leuze: tegen de rech.-
Herzijdc. oftewel anttoleriealisine. Ata de
Kechtsoihe Begeer in g maar weg avh», dan
zou men wel verder riem
Wii maakten, zooals men weet, onlangs een
'dergelijk© opmerking!
Van den: kant. der vniz-dem. richt me
©veneens scherp© verwijtenl aan bet adres
der Vrij© liberalen. Zoo zeide een hunner
Woordvoerders, mr. Murebant, op een dezer
dagen te Den Haag gehouden vergadering,
dal het voor zijn geestverwanten „al moei-
fijker werd aan de vroegere oprechtheid dei-
Vrije Liberalen te blijven feelooven."
De Nieuwe Ot., 't orgaan der vrije libera
len, heeft daar vuur op gewat, en in vrij
krasse bewoordingen beduidt zij den vrij'/.-
d©in„ dat „het politiek geknabbel aan den
goeden naam der Vrije liberalen, nu maar
«ens een einde moet nemen! Ze schrijft:
„Ons dunkt, men moest van vrijzinnig-
'democratiscben kant niet voortgaan met Wét
Verdacht maken van hen, naast en met wie
Slew iu 1913 ter stembus is opgetrokken en
ie sinds dat jaar nimmer e en ige ï'edenl
hebben gegeven tot wantrouxven aan hun he-
rckVwilllghcid om van die samenwerking de
Consequenties t© helpen voltrekken. Men zou
Zicll anders licht blootstellen aan een ander©
Verdenking, van nog veel leelijker aard, n.l.
11| i i* n in'.wii..ms
deze, dat men, een mislukking van het kies
recht-program in deze periode vooral entóe en
daarvan nadeelige gevolgen voor de vrijzin
nige linkerzijde duchtende, het terrein maar
vast ging voorbereiden om in 1917 tegenover
de kiezers do schuld van zoodanige misluk
king op i do minst „vooruitstrevende" der
linksere fracties te kunnen werpen en te
trachten, wat aan Kamerzetels te redden
viel, oy> deze groep t© verhalen".
En ten slotte zegt zo nog in eigenaardige
beeldspraak:
„De drie vrijzinnige paarden, staan gereed
om zien voor den kiesreclitwagen van het
Kabinet te laten spannen. Dat het eene zich
den tijd; van wachten door brieschen, hinni
ken en trappelen kort, terwijl het andere be
daard waelit. tot, de voerman van stal komt,
ligt aan verschil van temperament, maar zij
voor het Mttiger dier geen reden om zijn
minstens even krachtige» kameraad onder
't wachten een trap te. govern Aan zulk een
tijdkorting zou het niet alleen' geen pleirier
brieves* maar het zon er de kansen1 moed
willig «looi- verminderen om den wagen te
brengen naar 't gezamenlijk bepaalde doei
Bijzonder vriendelijk zijn alzoo de concen-
traliegenooten tegen elkander niet. Hecht en
vast aaneengesloten is de vrijzinnige concen
tratie niet meer. Het scheurt en het kiaakt.
DE PRINS YON WIED A AN
HET WOORl).
De correspondent van liet „Berk Tagebl." iu
het. Oostemijk-Hongaam-he oorlogvperskwsr-
tiei' beeft een ondfrhoud gehad met- d.eu prins
von Wied, die als Duitsch© adjudant aan den
opperbevelhebber van het Oosten rijk-I fongaar-
sehe Znidteger is toegevoegd.
D© prins gaf zijn groot© bewondering te ken
nen. oper hetgeen .de Oostenrijk-Hongaarsehe
troepen gepresteerd hadden, en in bet bijzonder
over hetgeen hij den Uszok-pas gedaan was. Het
is bovemnenscheljjk, zeide. do prin.8 wij' do strijd
niet met do Bussen, maar niet do natuurkrach
ten gevoerd wordt. Ik kwam uit Frankrijk- Fit
een lento keerde ik terug naar den winter met
zijn ontzettende vermoeienissen en inspannin
gen. De Oostrurijk-IIongaarsche en Duitsch©
soldaten moeten zich met schop en houweel een
Afeg banen, eu bij een stormaanval tot a«n de
kfcieëu door sneeuw en modder waden.
Zware', ueer zwav© gevechten staan ons nog
wadrten, maar ik hoop, dal wij, nu de natuur
ous gunstiger eu de wegen begaanbaar rijn,
een definitieve overwinning zullen kunnen for-
eeeven. Voorloopig bobben wij het geruststel
lend© bewustzijn, dat, niettegenstaande de
slecht© wegen, onze troepen goed verzorgd zijn.
De trekdieren brengen tweemaal per dag warm
eten naar de loopgraven. De vernielde bruggen,
en viaducten zijn hersteld eu op sommige plaat
sen rijden de treinen tot. vlak bij d'o loopgraven.
Op do vraag, hoe liij over den vijand dacht,
antvcoorddte do prins; De gevangen genomen
Kussen, dj© men hier ziet, zijn stille rustige
ïnenschen. Hun: vandalisme is onbegrijpelijk.
Jk kan mij de woede der Fransc-lien vogvstellen,
diö vol z-i.in van hun. rftvanchc.-i<J«e£nevenals
den baat der Engelse-hen; die do aUeenheor-
sobappij ter zo© nastreven. Maar «loden van
Russische barbaarschheid-, als in Memel zijn
voorgekomen, blijven mij een raadsel. Zij ver
wekten den indruk, dat' de Russische soldaten
tot gruwelen aangespoord worden.
De Russische gevangenen, die ik bier ont
moet heb, zijn meestal zonder geweer, en wer
den vlak achter het front gedurende zeer kor
ten tijd en oppervlakkig afgericht. Velen kadi-
den een stuk hout, in plaata van een geweer,
waarop dan een stuk staal, dat den naam van
bajonet moest dragen, bevestigd was. Zulke
manschappen dienen slechts als kanonnen-
vleesch bij een aanval. Ik heb persoonlijk met
gevangen Russen gesproken, die gedurende den
gebeden oorlog nog geen schot, gelost hadden.
De prins von Wiect verklaarde verder, dat
liij' innig medelijden had met de Roetlieensehe
bevolking, die door den oorlog tot de diepste
«Bende vervallen is. Wel zendt de Oostenrijk-
seho regeering- mais, rijst en zout naar die stre
ken. om ze onder de noodlijdende bevolking te
verdoelen, en heeft do prins zelf een hulp
comité voor de votriing der kinderen, ondier
Avie de sterfte ontzettend is, ingericht. Doch
dat alles is niets tegeuover de ellende, die nog
te lenigen blijft.
De Russen van hun kant doen niets om de
van honger stervende mcuseheu in de door hen
bezette streken te ondersteunen, ofschoon zij
1 ïmii»1 ujwat»
onophoudelijk verklaren, dat do Roethenen als
Slavische broeder» bij Let Otwrenrijk moeten
ingelijfd worden. t,
Ken «vond ©p het slagveld.
Een officier v«n gezondheid beschrijft, ia
den „Berliner Lokal Anzeiger" hoe hij met
twaalf hospitaalsoldaten, tegen het vallen .van
den avond, eon slagveld in Russisch Dolen
naar gewonden afzoekt
Ik had den weg 0p mijn -kaart geteekend.
Hij was niet moeilijk te vinden. Ik liet mijn
braaf paard draven, jStom volgde de afdeeling
hospitaalsoldaten. Eerst ging het een heuvel
op, daarna door een dal. Toen zag ik reeds
als een donkere, silhouet van den avondhe
mel den rand van het bosch en rechts daarvan
begon het slagveld. Gelukkig was de lucht
bolder en de maan stond reeds tamelijk hoog.
zoodat, men z.ieh oriënteeren kon.
Allengs zagen wij de sporen van den slag.
.weggeworpen geweren, ransels, patroontas
sen, potten, (ioode paarden, een veriaten ma-
ehniegeweer en doode Bussen. Als zandzak
ken zagen zij er ujy jn schemerlicht in
hun aardkleurige mantels. Het aantal doode'n
werd steeds grooter. Ik moest afstijgen. Het
paard wikte niet verder. .Waar ik ook wondde,
steeps meel het staan, jk liet hall houden, po
wogen moest achterblijven. .Vier draagbaren
Averden er af geliaald. Ik Het de mannen zich
A-erdeelen over een zoo breed mogelijk front,
ongeAoer vier meter 'tusschen twee mannen
cu i.aartussclien een draagbaar, zoodat wij een
keten vormden van 50 mèfer. Htap. voor stap
gingen wij voorwaarts.
Re. Avas boel vermoeiend en moeilijk, het
ging verschrikkelijk langzaam. Alle paar mi
nuten liet ik stilhouden en dan luisterden we.
Niet anoers hoorden avc dan het vtrre
schreeuwen van eenig© kraaien. In het .wes
ten was nog een bloodroode streep te zien
van het avondrood eu achter ons zagen wij
het schijnsel van het bivakvuur onzer troc-
pen. Alles stil op hot veld des doods.
5,P.? ('1' 1,11 schreeuwt er een!"
Wij luisterden. Ja. de onderofficier had ge
lijk. Heel zadit, maar duidelijk te hooien
trol ons oor een zacht klagend geroep. Wij
hielden hall. En ik liep met twee dragers in
do neming van hefc geluid. Iets donkers tee-
kgnde zich af legen hot gele zand. Toen wij
dichter bij kw amen zagen wij dat het een
haag was. liet gejammer klonk steeds na-
deioij, lijkbaar aan den anderen kant van
de haag, Avaardoor eerst een doorgang ge
ntaak i. moest Avorden.
„'Hier! hier!" riep e'en schorre stem. Een
paar pas nog en wij waren er. De electrisch©
lampen branden op en een wasbleek gezicht
staarde ons aan,
/Water, water, au, mijn been."
Dikke tranen rolden over de bleeke wangen
van den armen man. «Vlug kreeg hij een kroes
thee. Het was een van onze dragonders. Een
scherf van een granaat had zijn linkerschou
der verbrijzeld en een twreed© ijzerstuk hhd
het paard gedood, dut met een opengescheurde
buik zoo gevallen was, dat het een been van
don soldaat ónder zijn last begroef. Wij moes
ten nog andere mannen roepen om het paard
voorzichtig op zij te schuiven. De enkel was
tweemaal gebroken en de arme kerel leed
gruwelijke pijnen. Een groot*- dosis morphine
bracht hem weldra ln een vasten siaap en toen
wij terug gingen snurkfo hij. reeds voor twee.
Toen Avij zorgvuldig verder zochten, kwa
men vvij aan een kleine begroeide plaats.
Hol schoen de maan er op. Plotseling zie ik
rechts van me een geknield©» man, hefc ge
weer aan den schouder. Ik weifelde. Zou hef,
een gezichtsbedrog zijn? JJe inaan speelt ons
dikwijls parten. Wat wilde hier op het void
des doods een knielende schutter? Ik moest
.den wat het waS. En liet de anderen wachten,
ging in een boog om den schutter, om uit het
bereik van het maanlicht in do schaduw te
kernen. Op vijf pas afstand riep. ik Item toe.
Hij verroerde zich niet. Met tAvee sprongen
was ik bij hom. Het avus een van onze scherp
schutters.
jerwijl (htij het geweer aan den schouder
hield gereed om te schieten, trof de doodeiijkö
kogel 1 Vun in het hart. Hij zou omgevallen
zijn, indien zijn bajonet, die zich tegen zijn
middel plantte, hem met tegeugehoudbn had.
Wij legden hem onder een boom, dekten hem
met takken toe eu bonden zijn zakdoek om
een der lakken, opdat de begrafeniscommissie
hem morgen zou vinden. Wij moesten verder
om te redden wie er nog te redden was.
Wi: kwamen reeds dicht, bij de rivier, toen
•wij duidelijk om u p hoonden roepen. Niet
jammerend, klagend, doch niet a-oIIo, krachtige
stem. liet was een Henijner, Jtij iaf, met een
stuk geschoten voet te midden van Bussen.
„Goddank, dat ge komt, dokter. Zooiets zou
ik niet graag nog ceus beleven 1"
Ik keek naar de wond. Het voetgewricht
ËoLteii verbrijzeld en wel door den «lag niet
de kolf van een geweer.
„Hoe kom Je hier tusschen al die Russen?,"
,/WiJ kregen bevel een stormaanval te doeu.
En wij hebben de bende nagezeten. Hier dezo
mannen om mij, jieb ik om zeep gebracht,
loon heeft me een A-an die kerels op niijn voet
getrapt, dat ik bleef liggen'. Hoe is het, hebben
wij gewonnen?" 1
„Ja, oudo vriend, gewonnen en ongeveer
ÖOOÜ gevangenen."
„Dat ie prachtig, 'dokter, dat verheugt mij.
Neen, geen morphine. Ik houd het zoo wel uit.
Maar daar ginds, daar moeten er ook nog een
paar liggen. Een poosje geleden heb ik hooien
steunen 1"
Wij vonden deze gewonden. En toen we te
gen elf uur doodmoede in het bivak aankwa
men, hadden wij in den wagen acht en op de
baren drie érnstig gewonde Duitscbers en
Bussen.
MeDnaigjcbrek iu Engeland.
Engeland heeft Duit-schland een zwaren slag
pogen toe te brengen door den toever van ko
per en andere metalen uit Amerika naar
Duitsehland I© belelten. Naar het heet moet
echter in Duitsehland voor het leger nog vol
doend© voorraad voorhanden zijn.
In Engeland begint groot gebrek aan zink
te lieerschen, Avat het duidelijkste blijkt uit
de prijsstijging.
Reeds vóór lief begin van den oorlog was
de prijs van zink in Engeland zeer hoog,
gemiddeld 23Vz Pond Sterling. De hoogste no-
tewing, tien jaren geleden was 2S:i'i
Fond Sterling.
De prijs van den Jaatsfen lijd aaus in Lon
den 803/i. Een hoogte als nooit le voren.
Do oorzaak van het gebrek aan zink in
Engeland is niet moeilijk op te sporen.
Duitsehland en België leveren zink aan Enge
land en dekken in vredestijd de behoeften van
Groot Brittanuië. Deze toevoer is natuurlijk
goueeJ opgehouden.
Thans levert Amerika ruw zink aan 'Enge
land, maar 't schijnt van de gelegenheid ge
bruik te maken en den dubbelen prijs te Ara-
gen, Amerika kan echter in de .behoeften voor
zien Afgezien van de blokkade der EnseGcbc
kust.
De rooDomist-ltc politie van Noorwegen.
H©t veelgelezen eu zeer geziene Noorscb'e
economische weekblad „Norsk Naeringliv" van
24 dezer bevat een hoofdartikel over don invloed
van den tegenwQordig-en oorlog op bot inter
nal ionaal handelsrecht en de handelsmoraal be
nevens over dc'politieke verhouding van Noor
wegen tot Engeland. In het artikel wordt ge
zegd, dat op het oogenblik het, vuistrecht ter
zee weder in vollen omvang wordt beoefend.
Engeland heeft zioh tot- e*?u zeepolilie opge
worpen; de neutrale schepen moeten hel maar
goed vinden zich naar de Britsche havens te
laten sleepen om daar doorzocht te worden.
Soms worden schepen, er zoo lang opgehouden,
dat- men het voordeeligev lioeft gevonden de
lading iu Engeland, tegen do daar geldende
prijzen, te verknopen. Hef begrip neutraliteit
bestaai niet- meer, aangezien de neutralen door
dien oorlogvoerenden worden gedwongen om uit
een oOgpunt van handelspolitiek partij te
nemen. Voor iedereen ia het. duidelijk, dat
Noorwegen in hoog© mate van Engeland afhan
kelijk is, dat het op alle pun-ten van gewied: t
Alle betalende abonné's op dit blad, die ïn
het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn vol
gens de bepalingen op de polissen vernield,
tegen ongelukken verzekerd voor
SÖÖ GULDEN bij
hand of voet.
GULDEN bij levenslange onge-.l
schiktheid tot werken.
GULDEN bij overlijden.
i'
GULDEN bij verlies van één oog.
GULDEN bij verlies van één duim.
GULDEN bij verlies van één wiis
vmger.
GULDEN bij verlies van één
anderen vinger.
De uïtkeering dezer bedragen wordt gega
randeerd duur de MaatsckappU „BOLLAND-
SCHE ALdEMEENE VERZEKERINGS
BANK" te Schiedam.
zijn voorwaarden kan stellen, vooral nu _d»> j Haar
tegenwoordige regiering weinig geschill j te D
uit: de hooide. Juist dezelfde tactiek volgden
tl© Engelse-keu reeds op Teuedos. Een Grioksche
gendarmerie-kapitein die om opheldering vroeg
over de lauding van de Engelsoli® contiugen-
1en op Griekseh territorium iverd uit dm liezotte
zone weggevoerd en hoffelijk maar beslist- ge
vraagd zich iu de toekomst alleen met zijn
eigen zaken to bemoeien.
De Australische troepen. Een bericht uit
Xonstantinopel aan d© „Frankf. Zeil," meldt:
Van betrouwbare zijd© verneem ik uit EgypU-
dat de Australische troepen in Fgypte onge
veer 23.00(1 man -— afgelost zijn en naar hui3
gezonden. Hunne denioraliseerbig had zulk eeu
boogie bereikt, dai ernstig gevüfti- bestond, dar
zij ook mmr de andere troepen zou overslaan.
Engelsche verzinsels. De „Daily News and
Leader" ineldde d.d. 6 dezer uit Buenos-Avres
dat 11 Februaïi op de Cliileensche kust eeu
gevecht Lreft plaats gehad tusschen den Engel-
scheu Inilpkruisér „Orama" en den Duitschen
hulpkruisev „Navorra." Het. gevecht was kort
maar lievig geweest en natuurlijk geëindigd
mot een Engelsohe overwinning. De Duitsch©
bemanning zou als krijgsgevangenen naar de
Ealklands-eilanden zijn overgebracht. Wij kun
nen ons begrijpen, zoo legt "Wolff hiertegen-
over, dat de „Orama" trotsch zal zijn owr dit
wapenfeit, wij moeten echter tot onze spijt vast*
stellen, dat zij met oen spookschip moet, gevoch
ten hebben, want het llapag-stoomschip „Na
vorra", dat als hulpkruiser was ingericht, werd
reeds 10 November vrijwillig door dén kapitein
tot zinken gebracht. Het schip werd door En
gelsche kruisers achternagezet en de kapitein
wild® zijn schip liever doeu zinken dan het aan
den vijand over te geven.
SOCIALISTEN EN REVOLUTIO
NAIREN,
aan „'Het Volk" wordt meegedeeld,
schikt- schijnt, den eevbiéd van Engeland voor
de rechten van Noorwegen te doen stijgen. Een
Volledig® blokkade van d'e kust van Noorwegen
is weliswaar niet mogelijk door te voeren,
maar reeds een verbod van uitvoer van steen
kool van de rijde'van Engeland zou een gewei-
lig*- uitwerking op d© Noorsch© industrie
oefenen. Noorwegen mag blijde wezen, wan-
neer geen gebrek aan tarwe ontstaat. liet leeft
tegenwoordig van do genade van anderen eu
wordt, ook op dien voet door auderen behandeld.
Op het oógenhlik is de Britsehe gezant iu Noor
wegen zeker oven machtig al* de minisler-pre
sident van het land.
De actie in de Dardanelles Dit, Konetanti-
nopel wordt aan de „Frankf. Zeit." gemeld:
De Engolsohen zijn van plan, belialvo de tot
nu toe bezette eilanden Lcmnos, Imbros en
Tenedos ook Mytilène en Chios te bezetten.
Alle noodiveuilige voorbereidingen voor troe
penlandingen Avorden op deze beide eilanden
eu Haag tol de oprichting eener re
volutionaire socialistische propagandaolub
besloten. Daartoe was een vergadering be
legd in het 'gebouAv van het Eaagsoh Vak
comité, Avaar Tribunisten en gewezen leden
der b'. Di. A. P. over de noodzakelijkheid
dier oprichting het woord voerden.
Uit <1© discusies moet zijn gebleken, (lat or
over -die vraag, op welke wijze de club liet
beste aan haar doel zal beantwoorden, heel
vut. ineeningsverecbli bestaat.
Le Tribunisten verlangden den Aveg te zien
ingeslagen, welke door hen van meet af word
gevolgd, n.l. strijdvoeren tegen de S. IX A. P,
Do anderen waren daarentegen van meening,
dat de propaganda zich zonder meer had te
bepalen tot het brengen van revolutionair
inzicht onder de massa.
Zooals gezegd, ondanks de meeningsver-
seliülen werd de oprichting- dei- club een
vohlongen léit.
Tot de olub kunnen toetreden Tribunisten,
anarchisten, syndikalisten enz.
Ecuderdagavond vond opnieuw een ver
gadering plaats in het gebouw van de ge-
nieenteiverklieden-org-anisatie.
Een der leiders van de S. IX P- verklaarde,
dat bij, indien de re vol u tionnai re propaganda-
club in het land eeu zoodauigen opgang maakt,
ervan een duizendtal
getroffen, Begeleid door den En gelachen, con
sul-generaal van Smyrna, bezichtigde overste j dat het aantal leden
Dawley Mytilène en Chios. Daw ley behandelde j bedroeg, zijn partij-organisatie iu ernstige,
daarbij de Grieksclm autoriteiten geheel van everweging zou geven, om te pogen tot fusie
,124)
Wij «Hen.
En de justitie 1
-- Zij heeft een onderzoek gedaan, wat
biete «au het liellrt gebracht heeft.
Gij zijt doortastend© lieden, ik maak n
fr'bu compliment." En wat wilt gij nu doen?
B'errp antwoordde:
Wanneer gij mti niet verder noodig
#e"t> burger-.directeur, dan zou ik mij gaarne
Verder met miju eigen zaken gaan bezig
houjem
Kn niet ecu weinig vleierij voegde hij er
toe;
Wanneer gij mij ook in het vervolg uw
»f<U€8enhei(l wilt, schenken, dan zult ge inij
.^"'"gelukkig maken eu ik zweer u dat gij
«een getrouwer dienaar zult hebben dan mij.
V i* voor ons, voor Jean zoowel al© voör
lei ST°ot geluk geweest, u te hebben
r*yren kennen, dan dat wb dat ooit zouden
*^heu vergeten.
1 «arra© weudd© zleh tot den graaf d« Tré-
ftznn en vroeg;
w ^'•i' J^an, wat ziin uw plannen?
'■■ii kent ze.
Wilt ge soldaat worden?
Nog- altijd.
Gij liebt uw zuster lief?
Vim gaiifccher harte.
Zij ie nu rijk, gij hebt uw goederen te
ruggekregen.
Het verlies daarvan heeft mij Jiet minst
getroffen.
Zijn stem beefde.
Hij heet zich op de lippen om zijn ontroe
ring te bedwingen.
Pierre Laseon wisselde een blik van ver
standhouding met Barras.
Die blik wilde zeggen: Ik zal n later alles
ophelderen.
Barras hernam:
- Wat kan ik voor u doen? Ik hen bereid
tot allee wat ge mij zult vragen, voor zoo
ver het in mijn macht staat.
Ik wil tei-ugkeeren naar generaal Bo
naparte.
Gij blijft due bij uw besluit, soldaat te
worden?
Ja, burger-directeur!
Ban-us schreef het volgend© briefje:
„Waarde generaal,
Ik beveel u bij vernieuwing mijn be
schermeling Jean d© Trémazan aan, doe
voor zijn toekomst al wat gii kunt.
Uw toegenegen
BARRAS." i
Na dit briefje aan Jean gegeven le heb
ben, zond hij hem en /AI" vriend Aveg, mei:
*ie woorden:
Tot weerziens, jongelieden .vergeet niet
dat ge in mij steeds eu onder alle omstan
digheden een vriend zu:t hebben, terwijl ik
ook op uav vriendschap blijf reken-eu. Lydie
Mauon en Annette Dang© zullen er wel be
lang in stellen, dit laatste avontuur to a er-
nemen. Mag ik liet haar vertellen.?
Alles wat gij Vüi' burger-directenr.
Barras .leed hun uitg'feide tot aan de deux,
waar liij met een Jiartdijken JmmWrnk at
scheid van hen naiu-
Eenigo dagen latei' verliet Jean de Tré
mazan bet kleine hotel aan de rue du Bac,
waar bij eenige d'e Sh'u had licfgc-
kregen en waarvan hu mot moede scheidde,
had vaarwel gezegd: Jeanne Legner en
haar echtgenoot, in»r«lef. J ca'i d Argouges-,
d© barones do Frévent, dx© naar Parijn was
teruggekeerd en' zijn zuster Rose, op wie hij
all© liefde voor ®bn lamih© had saanigc-
trokkenw
Pierre Lasson vergezelde hom.
Hij ging naar de post om een paard te
huren, waarmee hij de reis naar Nice, waar
generaal Bonaparte was, zou aanvaarden.
Toen bet oogenblik van scheiden daar was.
zeidc Jean:
Vaarwel, mijn Pierre, bii mijn vertrek
laat ik u alles achter wat ik liti'Mb, wie
weet el wd elkaar nog zuilen avc er zien.
I Hij sprong bi den zadel en wendde het
gelaat af, «m de tranen te verbergen, die
iu zijn ©ogen opwelden.
j Daarna gaf hij «bö paard de sporen en
riep: Vooruit!
Pien-o bleef hem nakijken, totdat liij uil
het gericht Avas verdwenen, nadat zij elkaar
nog- herhaalde malen hadden toegewuifd.
XXII.
Het was in Fruc-tidor van het jaar' VI
der republiek, Aiiguetus-Septcmbee 1797,
volgers de oude jaartelling.
Om 7 uur 's avonds wild© de barones de
Frévent zich aan tafel begeven m 'h«ay
kleine hotel uan de rue du Bac te I arij© met
den markies Jeau d'Argouges en Jeanne
Legner, zijn vrouw, die hun woning hadden
iu liet hotel der barones, dat eenigszins was
vergroot 6edert den terugkeer van den bal
ling «jn den val van liet schrikbewind.
Do markies en de barones vormden één
gezin. Eu nog van een tweede gezin maakt©
zij deel uit, de goede, oude dame, die zooveel
ongelukken in baar leven had te doorstaan
gehad.
Dat tweede gezin was van Pierre Lasson
eu Ros© de Trémazan.
Zü waven nu twee jaren getrouwd, maar
Iloso wilde de vrouw niet verlaten, die haar
als kind bad aangenomen.
Toen zü met Pierre Lassou huwde, /had zü
er de voorwaarde aan verhouden, dat hij
haar beschermster als eeu moeder zon be
schouwen, een voorwaard©, die hij met
vreugde liad aangenomen.
Hij had ook zijn woning iu het hotel aan
Je rue du Bac, ofschoon hij verscheiden©
I huizen te Parijs in eigendom bezat.
I Zijn vader had dat zoo gewild.
De oud-graaukooper had-, met, zijn <ioop-
maiïöveruuft, begrepen, dat dp buizen te P/u-
rijs aanzienlijk i" waard© zouden «rijgent
dus dat men op geen1 betere wii?© riin gekt
beleggen kon.
I Op dit oogeublik waven Bos© en haar ma»
afwezig Zij waren eenige, dagen geleden
naar Yaudreuil gegaan, om den ouden La*-
son eu zijn vriend, vader Canteleu. te betM*
ken en verve1 gen* zouden zb eenige weken
gaan doorbrengen op het kasteel La, vkiyon-
nière, dat Pierre genocl had laten herstellen
en in bewoonbaren staat brengen.
Er hadden heel wat gebeurtenissen i>laa'*
gehad, sedert Jean d© Trémazan naar Nice
was vertrokken, om zich onder de bevele"
van generaal Bonaparte t© stelten.
Het Directoire was nu gevestigd.
Barras was de oppermaehüge 1»J
riifcj maar bij had gram»en.
mgte moeiHjk'hedent dfe stee"*
