Depót van Wijnen.
Maison Antonio Agnilar
Zondag 2 EHei
H.F C. - HAARLEM
NI. J. SCHIPPER,
Tandarts Swaap
DE VOORDEELIGSTE.
j JAC. LAMP,
Dientengevolge zijn ook alle onze artikelen, in tegenstelling
met andere seizoens, in de étalage van prijzen voorzien.
ATELIER NAAR MAAT,
Rouwgoederen binnen 24 uur
ft
GROOTE HOUTSTRAAT 112, HAARLEM. - TELEFOON INTERC. 302.
Badplaats Noordwijk KMKrfiBiS:
F. LOS, Oamsskappsr.
DE EERSTE DELFTSCHE GRASBOTER.
TELEFOON 659. - TENNISKLEEDI.NG
Un rtentiën.
Emserwatsr.
Emssrpistlilss.
Emserzniit.
Wybtrt tsblstfen
Dragina! tablstlen
Kruisstraat 48, Haarlint.
WARMOESSTRAAT 26,
Telef. 883.
Haarwtrkcr ea haargolver met
NESTLE'8 permanent (elactrlseh
werkend) golfapparaat, welker
jiaargolf bestand ia tegen regen.
VAN
'C&8AVEHHA6E,
Gevestigd bij
W. I V, DRiL, CAFE „FLORA
HILUEBOM.
Vooiverkoop kaarten bij firma J, 600S8EW8,
Groate Routstraai 34.
Prijzen bij voorverkoop Tribune f I,Gereserveerd
terrein f 0,50, niet gereserveerd t 0,25.
Aan den ingang Tribune f 1,25, Geresteerd terrein
f 0,75, niet gereserveerd t 050-
Recht tegenover den uitgang van het Station te Haarlem,
vindt U een vanouds goedb&kendstaand Café Ra&iaa-
rant om te Dinearen en iets ta «jsb!*aiksn.
Beleefd aanbevelend, L. JONCK BLOEDT,
Firma KNIJPERS,
P. S. Restaurant la carte den gebeelen dag.
Speciaal HEINEKEN'S BIEB in de bekende Urqüell glazen a f 0,10
HEDEN ONTVANGEN
i. HO&C.EVEEIK, Breestraat 20.
Tolefoan 712.
KLEINE HOUTSTRAAT 125
TELEFOON No. 8S0.
en enz.
Dagelijks te spraken van 10-41/, uur
KUNSTTANDEN voI^chs
Amorik. systeem.
in goud gezet van ai 12,50 per tand.
Torcelein- en goudvullincen.
Operation lasjnieos.
GERR. LOOTS, Pieterstr. 19-21
TELEF80$ 721.
OUDE BELEGEN BORDEAUX
EN BOURGOGNE WEJftEH.
1 BARTEI ini»imafiAT9R
gasten stjjgt elk jaar belangrijk. Op aanvrage JijstHotels, Pen
sions, Villa's Inf. Bureau .Vreemdelingenverkeer" en „Zeebad",
Adres: Hoofdstraat 88, Hoordwijk aan Zee.
lijke vervolgingen.
Kwam men haar verjagen uit haar schuil
hoek, waar zij zoo lang nietig hadden ge
leefd!
Zy worden spoedig gerustgesteld.
I>e officier sprong van zijn paard, groette
haar eerbiedig en vroeg:
Is mejuffrouw Thérèse Nollan hier?
Een der Zusters antwoordde:
Ja, mijnbeer.
Kan ik haar spreken?
Zij heken elkaar vragend aan.
Tegelijkertijd vertoonde zidhi op het terras
yan het verblijf van vroegere landedellieden
©en. jonge vrouw, die den ruiter naderde en
hem vroeg:
—-Wat verlangt gij?
Thérèse Nollan.
Gij z«t?
Jean de Trémazan.
Deze naam bracht bij de jonge vrouw een
groote ontroering te weeg.
Haar oogen richtten zich met een uitdruk
king van medelijden op den officier en zij
antwoordde:
Wilt gij een. oogenblik wachten» dan zal
Ik haar op uw komst voorbereiden»
Zij naderde den graaf nog dichter en voeg
de er zeer zacht bij:
Wij moeten eenige voorzichtigheid in
'acht nemen, mijnheer, want zij is ziek.
F Mg?'
Misschien.
Zij verliet licm na oemge oeveien gegeven
te hebben aan oen grijsaard, die in den tuin
van het kasteel aan het werk was.
Hij nam den teugel van het paard en ge
leidde het naar den stal, die meer geleek op
den schuur van een boerderij dan op diem
stal van een kasteel.
Jean de Trómazan bleef op 't torras staan.
In de verte hoorde men de klokjes van de
koeien, die uit de weide terugkeerden.
Alles was liter even rustig en vreedzaam,
om hem heen werd slechts fluisterend ge
sproken.
Voor hem log het veld, waardoorheen de
Scorff haar snelle water over do rotsaeh-,
tige bedding hruischond naar de zeo stuwde.
In de verte lagen do heide en do bossehen,
waarboven hier cn daar zich eenigo rotsge
vaarten verhieven.
Aan den andoren kant had men eenige
heuvels, op wier golvende hellingen de ak
kers waren van koren, boekweit, en andere
landbouwvoortbrengselen, die er itegenaau
lagen als vierkante tapijten, groen, geel of
bruin. Nergens eenige versiering, geen bloe
men, een strenge, koele eenzaamheid.
Hier bad Thérèso Nollan nu drie jaren
geleefd, zonder eenige gemeenschap met de
buitenwereld, bijna zonder te .weten wat er
van haar vrienden geworden was, of zij le
vend Of dood waren.
Do jongo vrouw kwam spoedig terug.
Zij wenkte Jean en zeide: Kom!
Het was Suzanne d'Evron.
Rijk en schoon als zij was, had zij volop
de aardsche genoegens kunnen smaken, maar
zij verkoos daarboven liet leven van afzon
dering en gebed.
Zij had een rijzige, slanke gestalte en oen
gelaat, waarop een eindeloozo zachtzinnig
heid lag uitgedrukt.
De graaf volgde haar een granieten trap
oi> naar de eerste verdieping.
Daar opende zij een deur voor hem en zei
met een stem rol droefheid en medelijden.:
Treed binnen, mijnheer.
Een aangrijpend schouwspel wachtte hem.
In een grooten» met fluweel bekleeden
armstoel, gehuld in een zwart kleed, de borst
bedekt met een wollen omslagdoek, waar
van een gedeelte om haar hoofd gewikkeld
was, zoodat slechts enkele lokken van haar
prachtig blonde haar zichtbaar bleven» lag
Thérèse Nollan uitgestrekt, het hoofd ach
terover, tegen den rug van den stoel ge
leund.
Ondanks ziekte en uitputting hadden Ihiaar
trekken de souvereine schoonheid hunner
zuivere lijnen behouden.
Toen zij don vriend van haar kindsheid»
den verloofde uit haar gelukkige jeugd her
kende, die tweo passen van haar af was
bliiven! slaan, kwam ©r op haar. roods ver
stramde gelaat, een glans van hemelscbe
vreugde.
Jean de Trémazan beschouwde haar met
weemoed, met wanhoop.
Iloeds was ©r geen kracht, geen warmte,
bijna geen leven meer in dit nog zoo jonge
en schoon© lichaam, van haar, die, met den
moed oeuer heldin en martelares, de wreede
straf had ondergaan voor misdaden, die ©en
ander had gepleegd.
Zij trok hem tot zich. met de macht van
haar blik en mompelde:
Eindelijk.
Jean boog zich over haar heen.
Ja, gij zi.it liet, ging zij voort. Wat ben
ilc gelukkig. Nu kan ik in vrede sterven.
Sterven?
Mijn toestand is hopeloos, dat weet ik.
Al zoolang heb ik God gesmeekt, my tot
Zich te nemen,
Suzanne, die begreep welk droevig tooneel
hier zou worden afgespeeld, was'haar ge
naderd en zeide met tranen in de oogen:
Ik ga heen, Thérèse, maar straks kom
ik terug Hebt gij niels moer noodig?
Neen, dank n, nu niets meer.
Zy verwijderde zich stil.
Jean was neergeknield» In zijn handien
hield hij de doorschijnende handen van zijn
Titerèse. Hij bedekte ze met kussen en zeide
daarop:
-—Nu bau «Jt hier en ik zaT u niet meer
verlaten.
Wat deedt gü, zoo ver van mii?
Heb ik het u niet goschrevon? Ik ben
soldaat geworden. Ik was wanhopig, daar
om hen ik vertrokkou en heb ik altes ver
laten. Ik trachtte te vergeten....
Myï
Het was onmogolylc. Ik heb miin plicht
volbracht. Ik was dapper. Ik heb be verdol
riug gekregen.
Gij zijt officier?
Kolonel. Ik worstelde tegen de gedacht
te aan u, dat was een dwaasheid, ©en liopO
looze worsteling. 0, Thérèse, koe heb ik zoö
kunnen dwalen, hoe heb ik dit hart voor
kunnen sluiten, dat ik u met zooveel vreug'
de zou geschonken hebben? Ik wilde uv'4
beeltenis uit mün geheugen wisechen, inaM
zü volgde mij overal. Zou ik dat hebben
kundi? Zou ik dat hebben gewild? Nooit. Lhf
ver zou ik duizend dooden gestorven zir'
Miin eenig geluk was aan u te denken» >ll~
te verdiepen in inyu herinneringen, mij o"*
beloften, de eeden, die wü elkaar g
hebben, te herhalen. Ten slotte ben ik ib4<f
met myzelf over eens geworden, dat
ons mocht scheiden, dat <le misdaden!
anderen de onzen niet zijn, dat do j
tenissen zich hebben aaneemgcschalcelü
een geheimzinnige macht, waarlcgon:
niets vermogen.
fWnrdi ver-olgaj
VOETBAL-WEDSTRIJD
Wij geven de Dames beleefd in overweging,
thans hare inkoopen ten onzent te doen.
Vanwege de tijdsomstandigheden stellen wij
ons met een ZEER KLEINE WINST tevreden,
om zoodoende onzen omzet niet te zien ver
minderen.
n
AU LOUVRE
U3
