CHINA MATTEN
:zs. iïKr-it
JUOMME,
i,Prijzenpolitiek of dnnrte-toesiag"
fi. JANSSEN
FEUILLETON
de toestand in belgie
i BE OSBLOQ
Anegang h. Warmoesstr.
«^•«•koopsl adres.
In de „Vryzinnig-Dcmocraat" betoogt dr.
dat 'bij veel meer dan van Regeerings-
maatregelen waardoor goedkooper levene
middelen ter beschikking van hot volk ge-
w°rden, verwacht van een algemeen en
'•rang 0m J(]oonen eil salarissen in ovtreen-
6 temming te brengen inet de tegenwoordige
nutnnrlijke prijzen en den levensstandaard
l£\v t. «'gemeen daarnaar te regelen."
t is makkelijk gezegd, maar als men aan-
oert dat het niet kan, dat er in versehillen-
e bedrijven weinig wordt verdiend en dat
r z,''e. werkloosheid is, zoodat loonactie
noenyk blijft voorloopig, dan vraagt dr. Bos
op zyu beurt:
„Maar is dat overal het gevalt
in den landbouw wordt veel geld verdiend-
-Met weinige fabrieken zijn er in ons land.
c ie tegenwoordig goede resultaten verkrij
gen en ook het aantal der andore onderne,
mingen men denke ook aan de kuituur
ondernemingen - welke goede uitkomsten
W 16 met gering. Kan daar aan
us verhooging niet worden gedacht?
ni 0vendxen zijn er tal van openbare licha-
mi m i meb den gestegen priis der levens-
dpr. il?n,n°e^zakelijk rekening moeten hou-
f ..Pittig van de loonen en sala-
Ihct»;*1' i Z,j tijdelijk door duurte-toeslagen.
toetzy duurzaam door verhooging."
or me .f. aaD]eiding hiervan doet de de Rsb.
.i,' tken, dat zoo lieel gemakkelijk als dit
i« t? aeerges<Jhreven is, dat alles echter niet
d lllogen enkele fabrieken ziin. die goe-
oe zaken maken, we gelooven niet, zegt zij.
in 1 11?eD 'D 'I «Igemeen kan zeggen, dat de
16 ple er mooi voorstaat, zoo mooi, dat
je zelf6 kan deuken aan loonsverhoogiug.
'ij den landbouw is het niet veel andere.
moeiDTf? iWb dus gaat z" voort de
"tlKneden voelen voor verhooging van
'ainen, toch meenen ook wij, dat er iets voor
'et plan-Bos te zeggen valt. En wel in dien
Zln, dat men niet alles moet afschuiven óp
de prijzenpolitiek der Regeering. Als er ei*-
gens kans is de loonen in overeenstemming
te brengen met den natuurlijken levensstan
daard van thans, aelit enook wii dat beter,
dan de prijzen kunstmatig laag te houden
en daar al 'bet overige naar te verwijzen,
zooals de schrijver zegt:
„Reeds kan men het hooren van den Mi
nister van Oorlog, toen het ging over de
i pwenechte hoogere uitkeeringen aan gemo-
'hseerden, wegens de gestegen prijzen, daar
Zo£gt minister Posthnma voor.
En als de rijksambtenaren hetzelfde vra
gen, krijgen zij het antwoord: daarvoor zorgt
de prijzen-politiek der regeering.
Toch ziet men steeds meer. dat particu-
'iere werkgevers ontvankelijk zijn voor het
£oed recht der werklieden van verheuging
Van loon, in dezen tijd.
&n daarom riekte men todh daarop veel
.('"'V'aandacht dan op die zoogenaam-
«*henkon?~imegemi ,dje geen bevrediging zal
Bjkheden zal kideu.^ 0t 6teede meer moei'
Ons dunkt, dat da i
andersom moet gaan Men weg ^uist
•tig af: waar kan L m" 7ra*€ zich erI>-
worden, opdat weer wat va K .gegeven
Vl"g kan vervallen? onisopdry-
^raPop ddCn, h6er B0S gaa* i-
▼«rband met den lan^ k,we6tl? bekijkt in
den overgangstijd, die toeb^T F f"6'8 eD
bomen. Zet men vooi-otih»* moeten
la 2eer bijzondere omstandii^ede vle,iUU
z°ndere mantrcgeleu nooilie ',e V"
®r tegen die kunstmatige DriisMttinl"11
zooveel aan te voeren. a niet
Abnormale tijden vragen
delen. De werkloosheid ie g10ot de lo nud~
middelen zijn buitengewoon duur en toch
moeten do meuschen leven. De ItegeeX
was en is daarom tot krachtig en spoedig
grijpen verplicht. Dat wil evenwel niet
van die abnormale maatregelen
etand mnoP Wachlen i6- Die abnormale toe-
en hoe eer .U^h 1? ee" llorma'ei1 overgaan
bodig zijn, hoe tteT116 middf!e>' over-
er niet aan wennen. mensehen moeten
Be regel, dat ieder voor P;„.„ j i. j
draagt, „oga KV'te
ver weer toepassing vinden. LoonsverhoP
ging. voor zoover die mogelijk is. kan daar
toe bijdragen en geleidelijk de normale toe
standen voorbereiden
Wij vinden daarom het artikel van dr. Bos
niet zoo dwaas als het van socialistische zij
de is uitgekreten. De socialisten zouden het
misschien best vinden, als het volk voort
durend op vader Staat kon leunen, maar
reëels staathuishoudkunde en gezonde econo
mie vorderen toch iets anders. Niets wat van
fataler uitwerking is op het volk. verklaart
het blad tonslotte terecht, dan dat het maar
aldoor op anderen moet leunen en met niets
doen aan den kost komt.
Er is gedurende de oorlogsmaanden wel
eens verwondering uitgesproken over de ge
makkelijkheid, waarmee allerlei maatrege
len, waardoor vader Staat voorzienigheid! e
wil spelen, door alle partijen aanvaard wor
den. Die verwondering ging dan uit van
dezelfde gedachte aan de verslappende uit
werking dier maatregelen. Intusschen feit is.
dat door velen die maatregelen slechts
schoorvoetend en noodgedwongen goedge
keurd zijn, al ging bet dan in versnelden
pas vanwege den nood die aan den man as.
Hoe eer er mogelijkheid is er af te komen.
Ihoe beter het voor velen ziin zal. Daarom,
als er op andere manier iets te bereiken i,S.
b.v. in sommige vakken döor loonsverhoo-
ging in evenredigheid met de duurte, dan
zullen wij dat toejuichen. En zeer zeker zul
len ook de beste elementen, die nu gesteund
moeten worden, zelf zulk een oplossing be
ter vinden.
Zü hebben niet dan met tegenzin dien steun
aanvaard en wilden liever hun kost zelf ver
dienen. Laat men zorgen, dat een noodzake
lijke tijdelijke verlichting der eigen zorg hun
met gewoonte wórde, die makkelijker aan-
dan afgeleeid wordt.
(Van onzen Brnsselschen correspondent.)
Brussel, 22 Mei 1915.
Het mag vreemd lijken, dat in Brussel en
andere plaatsen, welke buiten het directe oor
logsterrein tot liet bezette gebied van België
belmoren, zooveel aan vermaak gedaan wordt en
zooveel afleiding en ontspanning wordt gezocht.
Het is er mee als met de brave Brusselaars,
die ondanks den oorlog, desalniettemin, nochtans
enz. geregeld de café's bezoeken en als met de
dames, die in kleurige toiletten over de Boule
vards f lanceren. Ondanks, alhoewel, in weerwil
van enz. enz. den oorlogstoestand, de soldaten,
die hun bloed vergieten, enz. enz.
Past dat vermaak, is die ontspanning wel
kiesch, enz.Zóó naar ik verneem
schrijft en zegt men ten uwent: zoo spraken
vooral mijn beste landgenooten dieveilig
en pleizirig bi] u in Holland risideeren.
Welnu, wij, die er hier middenin zitten, pas
sen ons aan den toestand liever wat aan!
Velen Belgen en Brusselaars beginnen al en
we zouden zeggen, gelukkig anders er over
te denken en nog meer zijn er, die allang hebben
ingezien, dat ontspanning, ook voor het volk,
noodig is. Vooral omdt de oorlog en de
oorlogstoestand zoo lang duurt. De menschen
kunnen niet blijven kniezen en de W. Belgen zijn
veel tc levenslustig om dit niet in te zien en 'in
nractijk te brengen zonder overdrijven. Wij maken
een ijzeren tijd mee en hebben recht om te zorgen
dat de fut om te leven, - het leven, dat meer
geestkracht eischt, - er met uitgaat. Wij hebben
daar liet recht toe, evengoed als en veel meer
dan de uitgewekenen in Holland en Engeland,
die het financieel doen kunnen, in afwachting ue
gebeurtenissen zien geschieden, betrekkelijk ru -
tig hun „ballingschap" beleven en toezien hoe
hun landgenooten zich tegenover dc bezetting
houden Niet enkel toezien, maar ook critiseeicn
doen ze, van uit de verte, hoe de achtergebleve
ne? ^Vrachten te bolwerken met de tegenwoor-
hpfvfa g€n van ons vaderland, dat toch ook
ik dnrraad.n°g aliiid is van de uitgewekenen.
zult hebben L"" vorigen brief> dien ge wel
schouwburg- ?7 tangen> ov'er den omvang van
bioscopen-theaters spden en V00ral VaU 06
ter?e^nvan°het'vólkVne °Pzicbten hct uitgaans-
voelt spoedig en dien n gu00te massa, het volk
dan oik
het gemoed van e dieP mgnipen op
volkfin ieteJf°ne volk. En het is dit
zóó als meer ontwikkel der??fonien> dat zich niet
hebben, op gepaste wijze kaÓLhón gelegenheid
IT"1 i°°' etk,"oliK,ri 3 ergs(e°gébuit
Zulk een toestand kan onmoiypiiiir Kr*
duren. En sterken van geest zijn dan nood® om
het volk op te heffen uit dien staat, PPf
natuurlijk gevolg, dat kan ook niet anders, van
tegenslag. Dezen hebben, en misschien wel on
danks zich zelf, ons land een dienst bewezen
met te zorgen, dat niet alleen het normale leven
zooveel doenlijk terugkeerde, maar ook dat
gepaste uitspanning nieuwe geestkracht, voor het
herstel van dat normale leven noodig, brengen
kon. De Duitsche overheid heeft ook dit niet
weerstreefd, maar het integendeel in de hand
gewerkt, wel wetend dat het helpen zou en
moest ter opbeuring van wat in het ongereede
was geraakt. En het volk zelf heeft hieraan,
soms misschien geheel onwillekeurig, meegedaan.
Want een tijd van neergeslagenheid vraagt zelf
naar ontspanning, welke nieuw leven brengen
moet. Niemand, die onbevooroordeeld is, zal
tegen dezen natuurlijken drang, natuurlijk
zijnde zoolang hij gepast blijft, iets inbren
gen. En met name niet zij, die het met ons België
goed meenen, ook tijdens' dezen vreemden tijd,
die meer kracht van geest vraagt dan normale
gebeurtenissen met zich brengen.
De meer ontwikkelden volgen van zelt, oi zor
gen voor nieuwe geestkracht op hunne manier
en niet hunne ontsnanning. Be schouwburgen
en theaters biedenhun eveneens gelegenheid.
Daar komt dan nog bij, dat uit de meer ontwik
kelden de grootste stuwkracht en de wetenschap
moet komen om van het land te maken wat er
nog van te maken is. Reeds vroeger mocht ik
er op wijzen, hoe gelukkig het voor België is, dat
dezen het streven van het generaal-gouvemement
weten te beseffen en ook te waardecren.
Waarom dus zou, waar de omstandigheden
dit toelaten en waar gepaste ontspanning moge
lijk is, niet door uitspanning nieuwe geestkracht
mogen worden gegeven? Het is duidelijk, cat
niemand er aan denken zai om losbandige jolijt
te maken of om zich uitbundig te vermaken bijv.
daar, waar onmiddellijk de oorlog woedt, iets
anders echter is 't, den volksgeest weer m even
wicht te brengen omdat de zenuwen niet 'taan
den en maanden gespannen kunnen blijven, c
natuur eischt ook daar hare rechten en niemand,
die onbevooroordeeld is zal er op tegen kunnen
hebben om dit gepast in de hand te werken
voor land en volk beide Vandaar dat velen hier
niet goed konden begrijpen waarom b.v. de schepe
nen van Antwerpen weigerachtig bleven om
den Nederlandschen Schouwburg weer open te
stellen. Zij, die anders willen en den toestand
anders begrijpen, zijn daarentegen druk in dc
weer om met het nieuwe seizoen voor Brussel
en Gent met een Hollandsch Tooneelgezelschap
zwaren tihfrn België ™ak{ nu cenmaal ee"
meer geeÓtkrS maar in dkn tijd "10et V°01'
mfddefenis gepaste°rf geZ°rgd en,e? der
in liet streven pha?{(L^spanning om te helpen
en bevorderen n°rniale leven te herstellen
nemenf'Ms^thans^n611 bet »Gcneraal Gouver-
en woonhuizen h-gehcel ierste,d- A1Ie Plaatsen
nie11w nenr!fn?; en dit gebied zijn bij het
niV I<n'w A e postnet van het Duitsche
n?' Lj eSraa*beheer in België aangesloten.
p!,k i - omva* de provincies Antwerpen,
Brabant, Limburg, Luik, Luxemburg en Namen
en uitgezonderd Henegouwen, het arrondisse
ment Doonnjk. Bij dit gebied zijn dan nog
gevoegd de Fransche landstreken van Givet en
Tumay, niet de postkantoren Aubrives, Tumay,
Marquies, Haybes en Vireux-Molhaiu.
Deze Fransche landstreek behoort, hoewel onder
het Generaal-Gouvernement staande, zoowel als
de provincies Oost- en West-Vlaanderen, tot de
veldpost der westelijke Duilsche legers.
Velen in België, en niet enkel de direct
betrokkenen, hebben met vreugde vernomen, dat
misschien zal kunnen worden overgegaan tot de
uitbetaling van de ouderdomspensioenen voor
1914 aan de personen boven de 65 jaren Het
is duidelijk, dat vele oudjes die 65 francs iuist
in deze tijden gaarne zouden ontvangen!
O.
1)En
Een bijzondere correspondent van het Ber
liner -Tageblatt e?n*-^2iÖ heeft een
langdurig onderhoud g- d niet de beide be-
houden terugg^keei t ificieren van de
JSmden". Deze hebben hom allcdei verte]d>
wat ook achteraf nog belangwekkend ie.
„Van de 23 schepen, «16 gehaperd heb
ben, zoo vcidelden v. ben de meeete op
het eerste teeken fitil gebonden. Was dit niet
het geval, dan gaven i J ee„ los ftchüt af.
Dan stopten zy fj'ebts één schip, de
„Clan Mattesen had sen scherp scihot voor
den boeg ®oodlg*+;even a" Tcle automo;
hielen en locoul?B officieren zee, P1'd6 gui'
Meestal waren de L en zeer beleefd en
lieten zü ladders euen. Lrenige uren
latoSren zü b«frd. Wii
zijn nooit in hun r'u.on- Vaak pak
ten de officieren /-u seindou den
inbond van bnn P Phaciden nlleDen ons toe'
welke lading zü 111 e commandant
besliste dan of wij het schip zouden nemen
of laten zinken. Van de ladinsr namen wij
ai les mee, wat wjj noodig hadden. Vooral
proviand.
Verder vertelden de officieren: Oo de „Ka-
iiinga bad de kapitein zijn vrouw en zijn
zoon nee. Eerst was hij stil.
„Wat doet geniet ons? Laat ge ons in de
booten op den Oceaan driiven?"
Later werd hij vertrouwelijk, zooals alle
kapiteins, noemde^ ons „old cap", gaf den
luitenant een mooie niouv.e oliojae, en toen
wij de „Kabinga" vrij lieten, schreef hij een
dankbrief en zijn vrouw vroeg om een lint
van een matrozenmuts en om een knoop. Bij
bet vertrek brachten zij drie hoera's op ons
uit.
Over de beschieting van Madras vertelde
de commandant: Op 3000 meter afstand van
de stad stopten wij, alsof het vrede was. Toen
beschoten wij de petroleumtanks. Drie of
vier laaiden op en verlichtten de stad. Er
werd ook geantwoord. Ik heb eenige, zij het
ook volkomen wild afgevuurde, schoten met
zekerheid geconstateerd. Onze aanval was
sluuktö op de tanks gemunt. Een paar bladen
hebben beweerd, dat wij bi.i bet wegvaren de
dCliten doofden. Het tegendeel is waar. Wii
hebben de bakbooi-dlicliten omhoog gebaald,
om te laten zien, dat wij naar het noorden
gingen. Eerst later hebben wii naar het zui
den koers genoemen. In den nacht, zagen wij
de vlammen van den brand en, nog bij dag.
konden wij meer dan negentig zeemijlen ver
vuur en rook waarnemen. De vuurtoren op
den pier brandde echter lustig verder.
Alles ging goed, maar wii hadden niet veel
kolen meer. Op een avond zeggen wij tot el
kaar: „Nu ontbreekt ons nog een schip met
500 ton goede Cardiff-kolen". Den volgenden
avond hadden wij het al. Het was de „Bu-
reresk", die geheel nieuw van Engeland op
een proefvaart naar Hongkong was.
Den 20en October lieten wii bet kolenscbip.
dat ons steeds vergezelde, varen, omdat bet
leeg was. Vervolgens zetten wii koers naar
het zuiden, naar Deagazia, ten zuidwesten
van Colombo. Ten zuiden van de Lakadieven
op Deagazia kwamen Engelsehen aan boord,
eenzame farmers, die slechts om de drie
maanden door schoeners verkeer met de bui
tenwereld hebben. Zij wisten niets van den
oorlog, hielden ons voor een Engelsch oor
logsschip en verzochten ons. hun motorboot
te repareeren. De kapitein kreeg een varken
ten geschenke. Wij zeiden niets en noodigden
hen in de kajuit. Toen hieven zii plotseling
volkomen verbluft voor liet portret van den
Keizer staan. „That is a German ship". Wij
zwegen nog steeds. „Waarom is uw schip zoo
vuil?" Wij baalden de schouders op. „Wilt ge
brieven voor ons meenemen?" „Dat is ons
tot ouzo spijt onmogelijk. We weten niet in
welke haven we zullen aanloopen." Toen gin
gen zü van boord. Van den oorlog hebben
wij hun geen woord gezegd.
Op En gels eb e schepen gevonden kranten
leerden ons, dat wij sterk vervolgd werden.
Onze vervolgers moesten ergens een basis
Ihebben. Penang lag voor de hand. 'sNachts
zijn wij er heen gevaren. Den 28en hebben
wij onzen praetischen vierden schoorsteen
geheeehen. De haven van Penang ligt in een
kanaal, moeilijk bereikbaar, 's Nachts ging
het niet, het moest bij bet aanbreken van
den dag zijn. Met groote vaart zonder licht
voerden wij binnen. Op een tomedoboot, die
op wacht lag, sliep men rustig. We voeren
die voorbij. Daar binnen lag een zwarte, don
kere massa. Dat moest een oorlogsschip zijn.
De. gezochte. Fransche schepen waren 't niet.
Plotseling kwam een licht te voorschijn en
toen zagen wij aan het silhouet, dat het de
Rus „Sj om tsj oer" was. Daar lag hij en sliep
als een rat. Door de engheid van de haven
moesten wij dicht in de buurt blijven. Op 400
M. afstand gaven wij een torpedo af. Toen
kwam er leven op bet slapende oorlogsselhip.
ij namen onmiddellijk bet ruim voor de
bemanning onder vuur, steeds viif granaten
na elkaar. Na de vierde granaat sloeg de
vlam uit. De eerste torpedo, die van te nabij
was afgeschoten, had het sehin te diep ge
troffen. Een tweede torpedo trof beter. De
vijand gaf slechts zes schoten. Toen was hij
weg. Nu werd van een ander sehin beschoten.
Dit was bet Fransche sdliip de ..Diberviile",
waarop wij nu onmiddellijk toedraaiden.
Eenige minuten later werd een binucnloo-
pende torpedojager gemeld, die ons niet in
de nauwe haven mocht vinden, anders was
het met ons gedaan. Het was echter maar
oen gewoon schip, dat de handelsvlag toon
de, en aanlegde. Onmiddellijk daarop echter
komt de Iransche torpedoboot „Mousquet"
op. ons toe. Hoe dat mogelijk was, begrijpen
wij niet, want ze moeten toeh het schieten
hebben gehoord.
Een opgevisehte officier vertelde ons later,
dat zij eerst te laat hadden gemerkt., dat wij
Dnitschers waren. Tocli hield de Franseh-
DONPERPAG 27 MEI 1315
man zich echter heel goeu. accepteerde he
gevecht, schoot, maar was met drie salvo'
afgedaan. Het heele gevedbt met beide sche
pen duurde een half uur. De eommandan
van de torpedoboot bad bij bet eerste 6alv
zijn beide beenen verloren. Toen liii zag da
een gedeelte van de bemanning overhoor
sprong, riep bij: „Bindt mij vast. ik wil uie
overleven, dat de Fransehen hun schip ver
laten."
De dappere kerel is aan den mast gebon
e.a* ea 1Jjei. zijn schip onder gegaan.
,y, 'eu dertig zwaar gewonden opge-
2 dr,e mar! stierven onmiddellijk. Wij
daarinnfi,.e1fpt Che v,aftr' kick)en ze
/cc zinkou Tw" Ze rnf:t a!'° zeemanseer in
.co zinken. Dat was ons eenige gevedht. He
tweede, dat voor de „kimden" noodlottig is
geworden, heb ik niet meegemaakt, verteld
von Mucke. Dit was het gevecht tegen de
„Sydney loen was Lij, zooals bekend is
met een gedeelte van de bemanning aan hJ
op do Keeling-eilauden. d
VERSPREIDE BERICHTEN
De Duitsche vertegenwoordigers bfj het
Vatikaan.
Men meldt ons:
Het vertrek der bp den Heiligen Stoel
geaccrediteerde diplomatieke vertegenwoor
digers van Duitscbland ie volgons een hP
shut van de Duitsche Regeering geschied"
omdat hun verder verblijf te Rome S S
tikaan moeilijkheden zou kunnen bereiden
die de Duitsche regeering wil vermijden I'ii'
zonderlqk geldt dit voor den Pruisisöhen gï
zant, wiens woning buiten het Vatikaan li<-t
en wiens verdere werkzaamheid daardoor
zeer zou zijn bemoeilijkt.
Dat de terugroeping zou zijn geschied ten
gevolge van den druk van den Pauselijken
oloel, is onjuist. De Italiaansche gezant Bol-
lati verscheen Maandagmiddag od het mi
nisterie van Buitenlandsche Zaken en vroeg
om zijn geloofsbrieven, welke hem onmiddel
lijk werden overhandigd. Te half één had hü
Uit Kome telegrafiselien ]ast daartoe verkre»
gen, omdat de Duitsdbe gezant Prins Von
Bulow zijn pas had gnëischt en gekregen.
Daarmede zvn voorloopig dc diplomatieke
betrekkingen tusschen Duitscbland en Italië
afgebroken, doch dit beteekent nog niet oor
log. De Italiaansche regeering laat zelfs
rondstrooien dat een oorlogsverklaring ha
rerzijds aan Duitscbland niet zal volgen.
Prins Von Bülow.
De Köln. Ztg. wijst op de zware taak,
welke Prins von Bülow ais ambassadeur ir
Italië beeft gehad.
landD «Ul07n u?7?cl in het binnen
in mn f r buitenland hooggeacihtes
s ou L Ten badVbeeft' *eliik bekend
1°P de ^fPstem des Keizers, dezen in elk
geval, hoe bet ook loopen mocht, ondankba
ren plicht op zich genomen. Zou het hem
gelukken, ertoe mee te helpen dat Italië roet
groote stukken Oosteririjksch gehied stilge
houden werd, dan had h« later, na de mot
zekerheid te voorziene overwinning van de
legers der verhonden Keizers, het odium to
dragen gehad, een misschien onnoodigen zeer
pijnlijken gebiedsafstand door Oostenriik
Hongarije in de hand gewerkt te hebben En
indien zijn pogingen niet tot het doel voel
den, n.l. om den vrede te hewn i on
hij gevaar loopen, dat de onveretandigen hem
gingen verwijten, dat hij zijn ambiTr„
«ejmet dc „o„diK bcUL'S FJlZ
Tot onze voldoening zegt bet blad ver-
uei is gebleken dat in Dnitsdhland geen
domme betweter of vitter ook maar het ge-
nngste verwijt aan het adres van Von Bülow
heeft doen hooren. Het Duitsche volk is vol
komen overtuigd, dut Von Bülow te Rome
alles voor het behoud van den vrede beeft
gedaan, wat een zoo ervaren en toegedaan
diplomaat maar heeft kunnen doen.
Eu na hij naar LhiJt&cblaiid terugkeert
kan bij verzekerd zijn va.n den dank, welke
aan zfju vaderlandslievende offervaardig
heid verschuldigd is. 8
Republikeinen bij deu koning van België.
Een medewerker van het Hbld. schrijft:
Eon interessante anecdote werd me doo*
een voornaam ambtenaar van Koning Al
bert's omgeving medegedeeld:
Onlangs was staatsminister Vandervelde,
de bekende leider der socialistische partij ia
België, van Londen naar De Panne geko
men om met koning Albert over belangrijke
staatszaken te confereeren. De socialistische
minister stelde op dit bezoek Z. M. den be
roemden Belgischen dichter Emile Verhae-
ren voor. Kort daarna werd een ander be
kende voorman der socialistische beweging,
de heer Kamiel Hnysmans, secretaris van
f van het bosch opzochten! 6cbadu"
\°lk?e g!°t0t.C- dansteut wachtte op het jonge
9hder q(, begai', Ook Ivonne bevond zich
,de dan ,!?ieendeil> ]lare ziiden sjerp flad-
Mevrouöwb,ar' dan daar.
tedere dames «'ina" f! ?ich met ««dere
tel, -eat ^ei-gezet i in de EabÜheid
bbkVyl. Ze hafe epeieaoieek naar den dans.
Lk Uit I(A1 I,el|ei°nnaireii geen
"it het oogTèriZ1
van Ivon-
I N;, J c'PkomPT1,i„ d aangezicht achter
IN^nand sloeg er Lt keünmssa verbor^
I gelachen en gesÓf,P °R' er Werd vroolük
J«end aanziep v„„ J Ook toen het drei-
I 'eniei'k)e lipt e.rl hemel sterker werd.
|»aalstr,® bet"leT?d' Allen waren den
D het genoegen meegesleept.
De baron had, hoe ongaarne ook, Ivonne
voor een oogenblik moeten verlaten- eeni™
mflS l, b7" gaan' om 'Zlc|h aan hunne fa-
plaaSenezaten! die de
Ivonne benutte deze oogeublikken. om zich
een weinig dieper in het bosch te hegeven
iDe bom f"0 Tarlok,kend voor baar uitbreidde.
!daaïaÓ wi7ufar v°°fd duizelde, wanneer zij
j daaraan dacht had liaar duidelijk te ken-
tot vi?ngeVen' bb baar ^efkad en Ibaar
jtot zijne vrouw wenschte. Maar was zii daar
mee geholpen? Neen, het mochtTutet zijn hü
beminde barones Von Wert en wie wÓs'zS
O, bet zou een afschuwelijke ondaukbaar-
eid zijn .egenover den ouden baron, zijp va
der, wanneer zij zijn geld gebruikte om hem
don eemgen zoon te ontroovenl En nooit zou
d Hemmen, dat Jacques een arme dieii6t-
nud to 7wUW nam'-" d« dienstmeid zijner
oud-tante! En nooit, nooit kon zü hem ophel-
oermg geven en bekennen, dat zii komedie
h)p,. 8i?6Pe€i onder een verborgen naam
weest wen u11 d©.6Pr<>0kjesprinses ge
mots! WeldraL^hoogvliegende droom, meer
rol af te breken w ee«oodzaakt zijn baar
umt goed fatsoen "verd^
boscbU[>ün® doorloope® meiT eerT'^Hge11don
derslag den grond decdo^]d^en. Ontsteld
bleef zii «taan. Daa u,. reeds eeue
Bclielle btif'i vSta °VK
wiegelende boonitolP olgde een be
vic-R wir.ll een ork°a" \y die met vree-
ige wind een <,n deed dd het
selyk geweld de eide d?
laakte, en den hevigeu schok plotse-
Ivonne was dom gesiingerdi
ling op den alïgst beving haar, hoe moe-
Een doouelyke ^,a6_ Waarheen te vlucliten,
dig zij anders oo.K ^et terUK d,oor het kra-
hoe zich te re. ,iatwelk de woeste elementen
kende bosch, io '«-jugcu en alles door ellian-
vrceseljjk te keer s -
der wierpeu. y de woedende bui afwach-
Ie»waftót »»;»"1
i'Ljve wibüetoot, ftaarin zich duizen-
,ip„ i?eu7he stemmen mengden, wierp haai
en ïaït bet b0sch °P> waar bet vreo
vernielingswerk voortduurde: een ver-
blindepde vuurstraal doorkliefde de lucht
ontvluchten scheen onmogelijk. Zü stiet een
angstkreet uit en tuimelde nog verder terug
een vreeselijke donderslag antwoordde
hierop! Een plotselinge duisternis was inge
treden, nu en dan werd de omgeving verlicht
door vurige bliksemstralen. Zand. hagel en
steen en vlogen als door een onzichtbare hand
geslingerd, tegen haar voorhoofd. Met een
smartkreet zonk zü half bewusteloos op den
grond De storm builde en gierde in bare
ooreo Was waarlijk liet einde der wereld
tl aar,'en moest zij hier eenzaam en verlaten
omkomen? Maar boorwas het een droom?
i.jvonue barones Ivonne!" riep een man-
j uenstem. Acb, deze stem, Ivonne zou haar
nog iu haar doodsuur verstaan en herkend
hebben: Edmond Brandl Zij riep het half
juichend en toeh klemde zij zich vol schrik
aan zijn arm het was toch of zii het hoon
gelach van alle booze geesten hoorde: deze
man, ja deze man!
Hij nam zijn mantel van de schouders en
wierp ikem over Ivonne en kalmeerde luiar
als een kind. „Er zal ons niets overkomen.,
steun op mü en probeer wat ik u bidden
mag, weer op de been te komen." klonk het
in afgebroken zinnen aan haar oor. Zü rielit-
te zich op eu deed eenige schreden, maar
I haar voeten weigerden te gaan. „Ik kan niet,
I klaagde zij, mat en als verlamd van schrik.
„Dan wachten wij nog tot het onweer voor
bij is.... nietwaar, u zult kalm zijn? Des-
tijds op het eiland Hela was het immers ook
zoo'n hevig onweer."
„En wü waren toen op zee", vnlde zij aan.
„Wü hebben nu vasten grond onder de voe
ten. Was u toen ook angstig?"
„Niet erg."
„En nu?"
„Sinds ik u zag, in 't geheel niet meer."
Hij antwoordde niets. Na eenige o genblik
ken zeide zij: „Tk gevoel mij altüd in uwe
nabijikeid zoo gerust, terstond toen ik u zag,
was mijn angst geweken. Waar ziin de an
deren f'
„Zü /uilen zich bij het uitbreken van het
onweer spoedig uit de voeten gemaakt heb
ben. De wagens zyu misschien al büna ill
de stad."
„Hoe komt u dan hier?"
„Ik ben u gevolgd, om n te waarschuwen
en nu heeft het onweer mii zelf verrast."
Ivonne sloeg den mantel terug. De hemel
Iwas een weinig lichter geworden, en zü zag
I zeer goed dat zijn donker droomerig oog met
een bezorgde uitdrukking in de verte keek.
i „Willen we nu beproeven, de boerenwo
ning te bereiken, die daar dicht bii het hosdb
staat?"
„Ja", antwoordde zü zacht.
Eenige dagen later ging Ivonne zooals ge
woonlijk, in liet schemeruurtje naar het luiis
vau mevrouw Brand. Buiten hing een grijze
i regenlucht, stortbuien kletterden tegen tie
spiegelruiten. Het was alsof de koude netts
herfst met geveld het land binnendrong. a
'gene het naargeestige, triestige weer. was e
IJl» firtkoliiken .tooi Wl bol voeler,^
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT DONDERDAG 97 MAI (am
