mm m uwmm
Opruiming
Madonna.
DE OORLOG
P. J. JANSSEN
Gcedkoapst adras.
pw f S". A -fe-Sfffi ftkrts. 'eer
FEUILLETON
Anegang h. Warmoesstr.
Naar de roman van w. COLLINS
VERSPREIDE BERICHTEN
NIEUWE HAARLEflSCHE COURANT PSS*™0
Intrnnidii^ van hft' H HsrtW811 tweehonderd Kardinalen, Aartsibis- gras achter die gemarkeerde veldwaclitposrties?schietgaten vliegt iets te voorschijn, dat de
lilli UHbitiU J Vail iiüi f"**1 Hschoppen en Bisschoppen, waaronder ook De daaraohterliggende Beieren tuurden scher-fonkelende tandenrij van een ontzaglijke
Vflll 1(17113 in dfl HulSnSZiSinBR.'Nederland6clh'e' zooals de Bisschoppen van'per tusschen do opgestelde struiken door. Geen 'ancien kam gelijkt en een uit rookstralen
Haarlem en Breda, welke laatsten in een|twjjfei meer! Geluidloos als slangen zoo kro- §«vlocliten bek.
schrijven aan den Z.Eerw. Pater Overste derjpen de vjjanden in een lange linie op de veldJ Be onzen zijn reeds dicht bii de sohans,
(Ingezonden).
Den 27en April 1.1. schreef Paus Benedio-
Daroianusstichting van Grave, ordebroeder j +A„ werpen zich neer en dekken zich. Nu volgt
i van Pater Mateo, de Intronisatie hartelijk 1 wachtpositles toe' wreed werk van kortlin<r 5ota W1
tns XI een brief aan een Pater vón j toejuichen en tevens den wenseih uitspreken»S®1®**611 te hei halen. Bliksemsnel verhief zich de o0gen het niet kunnen volgen. Fit
,v. 4dm* FTTl H arTon Psit.ov Alnton -r-,i t nsm.fi opu ■nnnh'f hmrov,lh'4! J F1,
Congregatie der HH. Harten, Pater Mateo,
die weerklank beeft gevonden in vele har
ten, en die ook in Nederland de aandacht
heeft gaande gemaakt. De H. Vader felici
teert daarin den kloosteling, die reeds ge
durende acht jaar met veel ijver» en buiten
gewoon goeden uitslag de devotie predikt,
nog iets heel snels, zoo snel dat de verbaas
de
CCLXIX.
WIJDING VAN LECTOREN OE LLZER
Als de tweede Les na het Kyrie eleison gel
zen is, worden de wijdelingen door den Aart
wejuri/m/u on vu v vno KjtL ouruu iniwpiv«v/H» naalrf 1-» V'J? 'x 1 x. 1 Jl,tnuiu.ou V Jb lit ZCll lb. W UI UU1 UC W IJ UClIllgv-li UOOi U LU x .dl l
dat zij ook in hun Bisdommen tot bloei ge-j raakt bovenlijf uit het liooge gras, vijandelijke stelling komen armen en hoof-1 diaken omgeroepen en knielen zij neer voor de
om na een paar sekonden nauwkeurig rondspie-j den te voorsehijn, geweren gaan naar hone-j Bisschop' die gemijterd in het midden
I A r\ i root ttJ T\..! .l.F'l. 1. _S A1l
rake,
Wie zon hij dit alles nog ongevoelig blij
ven en niet mede apostel van deze devotie
worden?
De huidige Maatschappij lijkt in een af
grijselijken chaos veranderd, waarvan 't ein
den direct weer te verdwijnen. Duidelijk had den en bewegen zich. altaars "nederzit en hen aldus toespreekt:
men het vreeselijke wapen, de kockri, in de op- Nu verschijnt scherp afstekend tegen den „Veelgeliefde Zonen, die tot Lectoren in Goc
geheven hand zien bliksemen. Eindeloos duren- j beid eren hemel op de b.nogté van de schans buis verkoren zijt, leert uwe bediening kennc'
de sekonden verstreken. Daar bewoog zich hetear,11e kleine figuurtje van een soldaat jen vervult haar. Want God is machtig, om i
gras in de onmiddelijke nabijheid van de zooge-in srusb.lauw.De volgende seconde zijn liet u Zijne genade ter eeuwige volmaking te ve
naamde slapers, als katten sprongen talrijke 6r ™et'8 Z°' 80' ,100' en allfU l u4tf P
1 s weren naar omlaag, schieten en stooten in
welke hekend is onder den naam iau „In-d,e menschelijker wijze nog niet te bezien is.
iromsatie van het Ailerh. Hart van Jesus qm eig-en Vaderland zweeft steeds tusschen „_0+„u„„ - i weren naai uuuaag, s
tn de w oningen en door den l ans liet ge-]loop en Vrees. Waar zullen wij dan toch j r 1 0 'tsende messen zwaaiend, de vijandelijke loopgraven en springen den
fcbiktste ied" en geneesmiddel voor t.czeii jj^p zoeken jn dezen onhoudharen toestand? i opn °3-. Russen op hot hoofd. Overal op liet- wijde
tijd genoemd wordt (qua nihil ad liaec enl" Luistert naar het woord van Paus Leo XIII: Pat was bet juiste moment voor de loerende veld stormen de aanrukkende roservetroe-
pora cpportumns). „VVij sporen u aan, om heden ten dage wordt aan de wereld Beieren. Als de weerlicht stortten ze zich var 'pen in looppas naar de schansen,
avet onverdroten ijver in dit werk te v oi-1 op:njeuw een goddelijk teek en van voorhe- alle kanten op de overrompelde vijanden. Een! Een gedonder, gebliksem en geknetter in
harden, zegt de Opperpriester, want door de j d(üidin gegeven: het Allerheiligst Hart van
Intronisatie, goed verstaan, geneest en ve.r"|Jesus, waarboven het kruis, uitstralend tns-
edelt gij'het huisgezin en door het huisgezin-^en een ecliitterenden vlammengloed. Op
de Maatschappij. dat Hart moet aller hoop worden gevestigd.
Sedert dit schrijven hebben vele leeken
geluidlooze, hevige strijd van man tegen man
ontspon zich. De razende Beieren gaven noch
vroegen pardon. Voor zooverre zij de kleine
Indiërs in lichamelijke kracht overtreffen,
de lucht, een regen van vijandelijke shrap-
rtells overstelpt de onzen. Maar het gaat
steeds voorwaarts.
Wear ik ook heenkijk, overal zie ik er
feedert tut scnrijven neouen veie ieei»e dat Hart moet het heil der menischen 1 d;t struik el en en vallen. Een lange strook gras
zoowel als priesters zich met dit belangrijke wordten afgeemeekt en verwachtM ^Igladde bewege- ve](] ^or(]t hwMt met de vcle Kewonden.
vraagstuk bezig gebonden, wat èn bun eer
bied voor liet Pauselijk woord èn hun liefde
tot bet Goddelijk Hart wel duidelijk aan
toont.
Kort na den Pauselijken brief versobeen
bij G. Mosmans Zoon te 'sBosclh over het
zelfde onderwerp een hrochuretje, waarin
de oorsprong, de groei en bloei der Introni
satie worden besproken.
Zooals in dat hoekje gezegd wordt, be-
Btaat de Intronisatie in het plaatsen onder
plechtig ceremonieel, zooveel mogelijk in
tegenwoordigheid van een priester der
P. JOACHIM SS.CC.
Grave, Damianue-Stichting, 15 Juli 1915.
lijkheid van de Ghoerkas vereffend.
Altijd meer van die lenige vijanden sprongen
uit het gras op; onvermoeibaar hielden de woe
dende Beieren met hen een vreeselijke afreke
ning. Toen stormden ook nog de reserves aan,
en daarmede was het lot der Ghoerkas beslist.
In het verbitterde geluidlooze handgemeen gin
gen zij den vijand met de kolf en de bajonet te
V DE BEIEREN IN GEVECHT
MET INDIËRS.
Een officier van het 181ste regiment ver- lijf. Slechts aan weinige Indiërs gelukte het te
haalt in de „Neue Vogtlandische Ztg."; j ontvlieden. Vergeefs! De Beieren waren niet
Het was in Noord-Frankrijk, dat het waak-degen te houden en stormden hen na in hunne
zame, scherpe oog van Beiersche alpenjagers posities. Een laatst gevecht van man togen man
Hebban I V°°r d® ®erste maal d® bruino gezichten der begon en toen waren de Beieren meester in deze Dnitschen kruiser i-Dreeden". ToeTde ÜL
liet H? Hart toewijdt. Deze Intronmatie is ,Wreede 2011611 van Nepaul'a bergen voor oogen stelling, waarin geen Indiër meer in het leven j (]en Van ad'miraal Spee bet bevel gekregen
die zidh niet meer roeren of zich slechte
met moeite bewegen. H» kan liet. niet meer
aanzien en, moet de ooger. sluiten. Plotse
ling wekt mij een juichend geschreeuw en
duizenden Aommen roepen do zegepraal uit.
De hoofdstelling van den vijand is genomen,
Lemberg is ons!
DE BEMANNING VAN DE
„DRESDEN".
De Vree. Ztg. ontleent aan de Mereurio
te Valparaiso ecu beschrijving van de lot-
i gevallen der bemanning van den kleinen
es-
een akte van eerherstel, een protest tegen
den oproerkreet der goddeloozen: wij willen
j kregen.
bleef.
bad zich terug te trekken, kou zij dank
„Wat bennen dat voor apen?" zoo ging bet Een honderdvoudig donderend hoera dreunde zij de snelheid van haar machines
aan
de vijandelijke overmacht ontkomen .Zij liep
TT„_ de kanalen van Vuurland, binnen, waar zij
HEMBERG GENOMEN.de meest ontoegankelijke boezems opzoelM.
WERD. jDe geringe diepgang van het schip gaf den
De „Mnncher.er Neueste Naehrichten" he- kapitein (gelegenheid plaatsen te bevaren
vatte deeer dagen een verhaal .van Von die bepaald gevaarlijk waren. Het was een
knap'zeeanaEÉStuk. De Chileen che torjiedo-
niet dat deze over ons regeere. Daarom lachend van mond tot mond. Doch maar al te in den nachtelijken sterrehemel omhoog.
moet ook deze plechtigheid niet iichtzinnig spoedig moesten de Beieren inzien, wat voor
gedaan worden, als een voorbijgaande than- j listige vijanden zij tegenover zich hadden.
deling of oefening van weinig belang. Op twee punten van de Beiersche linie lagen
aus Benedictus XV wijst er zelf met na- j vooruitgeschoven veldwachtposten. De door hen
lire op, dat het hier niet ga,at om de me- 'uitgezonden manschappen, die ieeteren avond p,0i.nfPr over t
mei teele plechtagheid alleen, hoe schoon en j i i i Gangnoiei (n ei Le bestorming van Lem-
trefferd ook, maar dat het laatete d<£l der far do «ompagnie kwamen, om het eten voor b(Jg. waaratin het T0]g0ndo is ontleend: JW „Dynch" werd naar het Zuiden gezon-
Intronisatie is: standvastige en werkdadige 0 veldpostfn ^te halea' bleven uit, evenzeer de i-:en paar minuten voor vieren in den [den om op de neutraliteit van CluJie te pas
liefde tot Onzen Heer
die gegrondvest zij op
MlnwpMll I Het uïï""ilen even onvevkla.rb.er, koe de» unifc (mknmr van vogeïe en een wild j klejrnto^heBen hnnto K een nMMt
Wanneer ,„e„ dit ateeds voor o.Ee„ kondt Indidr, de„ „oord „ogelül. aewee.t IXJrhT'feV™ wj'Sênhn.S„S'S
wilde zwenkingen, duiken soms verslagen vast te stellen. Het was d« „Dresden", welko
vastige en werkdadige veiaposxen re naien, Dieven uit, evenzeer ue r.en paar minuten voor vieren in den 'Oen om op ue neutraliteit van onuie te pas-
Jesus Christus, liefde, elkerl av°nd af te zenden rapporten. Toen men vroegen morgen valt achter ons het eerste sen. Op een dag was de commandant van
'n diepere kennis van de zaak nauwkeurig naging, vond men de lijken kanonschot. Andere kanonnen gaan mee-,'deze torpedojager zeer verrast toen hij in
iet liidp-n en de mal pk- dier dapperen. I doen. Boven ons in de lucht is een eigen- oen heel kleine inham die slechts voor de
en wanneer de Intronisatie na voldoende der eenig geluid daarbij te veroorzaken. De w
Ss" dre6 woo?dlndX Ka?dinaaal l°ï' d®nd® f-o luieo ,^^0^ nameen avönhnSkè vaaH'daaTeL' So-
Sn heeS werk", of vügZ Jt oM wtJd taï .bu? tam")e ^moedi«heid- en omzwermen ^en was. De Iluite be zeelieden werden aan-
van veradlicidene bisschoppen: „een uitman-naclltelijke posten en patroeljes> met ncht-ehra^ komen. lf Vei"
meerderen. De Lector moet lezen voor dengen
die predikt, de Lessen zingen, het brood en al
nieuwe vruchten zegenen. Tracht alzoo Goc
woorden, namelijk de lessen der H. Schriftuu
duidelijk, klaar, tot verstand en stichting de
geloovigen, naar waaiheid en onvervalscnt,
doen hooien, opdat de waarheid der goddeliji
Lessen door uwe onachtzaamheid niet verba'
terd worde, in plaats van uwe toehoorders i
onderrichten .Gelooft met het hart en vei vu
in uwe werken, wat gij met den mond voorlees
opdat gij uwe hoorders door leer en voorbeel'
tevens onderwijzen moogt. Staat daarom, terwi
gij leest, op een verheven plaats in de Kerk, of
door allen gehoord en gezien te worden. Dit zr
een afbeelding wezen, hoe gij op een verheve
trap van volmaaktheid behoort te staan, om aa
allen, die u hooien en zien, tot een toonbeel
van een hemelsch leven te verstrekken. Hetgee
de Heer u door Zijne genade verleenen moge!
Twee plichten vooral zijn het, die blijkens dez
aan de Wijding voorafgaande Vermaning de.
Lectoren worden opgelegd: vooreerst op waai
dige wijze het woord Gods voorlezen en zingei
en ten twreede liet brood en de nieuwe vruchte,
zegenen. Deze laatste bevoegdheid werd hut
eerst in latere eeuwen geschonken en mag vol
gens het tegenwoordig Kerkelijk Recht allee;
door den priester uitgeoefend worden. Voora
een deugdzame levenswandel wordt den Lecto
ren op het hart gebonden, opdat er geen tegen
spraak zij tusschen hetgeen zij leeren en doen
Na de Vermaning geeft de Bisschop hun eer
boek (missaal, brevier of H. Schrift) in de rech
terhand, zeggende: „Ontvangt dit en weest ver
kondigers van Gods woord. Zoo gij uwe bedie
ning getrouw en vruchtbaar vervuld zult heb
ben, zult gij deelachtig worden aan het loor.
dergenen die van den beginne af het woord
Gods behoorlijk bediend hebben."
Dan, zich keerend tot de aanwezigen, bidt hij
plechtig: „Geliefde Broeders, laat ons God den
almachtigen Vader bidden, dat Hij goedgunstig
Zijn zegen f over deze Zijne dienaars gelieve
uit te storten, die Hij onder het getal der Lezers
wil opnemen, opdat zij duidelijk mogen voor
lezen, wat in Gods Kerk gelezen moet worden
en hetzelve ook in hun werken nakomen. Door
onzen Heer Jezus Christus, enz. Amen."
Ten slotte wendt hij zich tot de wijdelingen
tend werk", „een providentieele godsvrucht".', ^D® ^fste vijandelijke shrapnells komen. Haten wat zij ook deden. Zij .hadden zich ICU ölullc wcuul ilLU Wl uc wlJucllu„m
„het eenige hei-vormingsmiddel van huisige- kogelpistolen voorzien, verdubbelden hun oplet; De eerete En&sische granaat. Niemand letdaar lang opgehouden terwyl zij gebrek aan met deze woorden: „Heilige Heer, Almachtige
zin en maatschappij", „een anker der hope". tendkeHl. Luisterpatrjoeljes lagen overal op de erop. Aller oogen hangen aan de vijandelijke 1 leversmid del en en kolen hadden. Om aan
Dit alles is reeds overduidelijk door feiten loer. Niemand dacht er dien nacht meer aan om stelling, waarin do Oostenrijkische projec- jlcvensmidelen te komen, moesten de matro-
bewezen. Eén voorbeeld tot staving hiervan, 'te gaan slapen de verbittering was te groot, tielen bij series inslaan, nu eens in de dek- zen steeds visschen, waardoor veel werd ge-
Eens hebben twee Paters d'er HH. Harten in I Docli de sluwe Indiërs stelden bet geduld der kingen, dan weer in de hindernissen. Toren
drie weken tijde in 2000 huisgezinnen de Beieren op een harde proef. Zij hadden mis- hoo« springen hoornen van rook en fontei-
Intronisatie geleid en mochten daarbij 80 schien wel in de gaten> dat de vjjand zorgvuldig flen vau aaixl° on.l.oog, onder en naast el
bekeeringen hoeken van christenen, die se- m - - K
dert 20, 40, 60 jaar
meer ontvingen. Men
tt van enrisienen, cue se- Popdo was Traac- slonpn do vnlo-endp LCJ'VC, "'Oii .luwuuui uci mo
de HH Sacramenten niet f hoede was, aag lopen de volgende K0^01]e fclllzeu van de projectielen een diep
en leze liet hoekie wanr- nachten voorbij geen vijand was te bespeu- nl£;c]jtig. gcluid) en iederen keer. wanneer
en leze net Doenje, wa.ar t„j;™ ^.i» l»» do vmodoiui-o .x T -,.„u x i
spaard. Als bramlstof gebinikten zij bout,
dat zij uit de boeswdien haalden. Zü verlie
ten dien infliam met. de bedoeling naar Tal
aar. Telkens hoort men tusschen het mo-1 ca hu an o te gaan, cm zieh daar te laten
interneeren.
waai-, o Kapitein Ludecke ving echter clraadlooze
van hierboven sprake is (niet om de'letter-i ren' Iadien overdaS ln de vijandelijke posities ]iet begint en aanzwelt, zegt naast mij een berichten op, "waaruit hij zag dat Engelsclie
kundige schoonheid, waaraan ik geen oogen-Het af en toe een bliksemsnel opduikend en ver- kalme soldatenstem: „Nu komt de oude", ^orlogesehepen hem vervolgden. Hij moest
blik gedacht heb), en men zal verbaasd staan dwijnend bruin gezicht gezien ware, had men Eat is een granaat van de motormortieren, dus van koers veranderen. Men moet daarbij
en in-eers voor de Intronisatie gewonnen kunnen gelooven, dat de Indiërs bun stelling Waar die neervalt, is de foei daarginds meor in bet oog bonden, dat de ketels van de
zijn, w elke door den wereldberoemden god- j hadden ontruimd. Nauwelijks een sekonde lang dan hel geworden, en een reusachtige zwart- „Diesdeii dooi liet lange gebruik en door
geleerde Kardinaal Billot S.J. genoemd vertoonden zich de kroeskoppen. Zij wisten bruine zuil van walm, die waaiervormig in de voortdurende hcoge druk bijna geheel
wordt: „de zuivere, de eenvoudige, ondubhel-L]r.mmeis „oed hoe precies de vband schoot, en de ]™ht cn hoog springt, is omgeven van j verbrand waren. De „Dresden ging nu naar
zinnige devotie tot het H. Hart, zooals zij dat^ ondanks de meerdere honderd meters rondvliegende halken, stukken muur. gewe- Jiwm Fernandes, waar zij, zooals hekend.
tot ons is gekomen in de openharingen der "dt, liIJ" ueT7C'U.U'°T ren en dikke voorwerpen, waarnaar men vernield werd.
gelukzalige Margaretha-Maria, zooals de bedra&eild'en afstand wel nauwelijks miste. J niet wil raden, wat ze zijn. De commandant van de kruiser was in zes
Kerk haar bekrachtigd heeft door Haar 0p-180n.open' eerH'k schuttersgevecht kon men den j Zoo duurt liet een uur lang, het wordt maanden niet uit do kleeren gekomen. Hij
pengezag, zonder een trekje meer, noch een Indiërs wel niet teleijf komen, en hunne schiet- steeds erger, steeds wilder en geweldiger. Is w as de ziel van alle ondernemingen get
iota minder. Vaardigheid kon zich ook in de verste verte niet het nog mogelijk, dat daarginds in die brul- j weest en verstond hot, zijn mannen steedts
't Is clan ook niet te verwonderen, da.t met de Beiersche meten. j lende hel nog leven woont, nog een men-, weer nieuwen moed in te gieten.
Pi us X de Intronisatie uit ganscher harte i Het was een sterreheldere nacht. Om de In- schei horst ademt, nog een vuist een wapen Nadat de zeelieden op het eiland Quiri-
gezegend heeft en baar voor Chili, waar zij diërs eindelijk eens uit hun stellingen te lokken kan vasthouden? Ik z.ie hoe overal hoofden quirm geïnterneerd waren, begonnen zij on-
haar triomftocht begon, met verschillende i.„d aqn df> tnt nl, +OP n;(q meer bezette loopgraven en dekkingen uitgerekt wor- middellijk lnin verblijf te verbeteren.De
aflaten verrijkt heeft, en dat Paus Benedio- vpmwnpi1tmv.tpr, lrlplne deebts den en met den helm vooruit staren naar barakken waren buitengewoon goed inge-
tus XV baar zoo warm aanbeveelt, en de voormal>° veMwachtppsten kleine, slechte dg doQr vuur en aarde omdcrvelde stel- richt, maar bet was de matrozen nog niet
aflaten, door Pius X verleend, tot allo huis- ev®" gunmen e vuur jes handig aan ge ogd. jjn„ op den vjjand. In lange rijen duiken genoeg. Met de energie van Iran ras gingen
i1-1 if i_ tj. - limtnrm rrp> Ir porto etrnnnnnriati I n o-on mol ttot* ox. -
gezinnen der wereld, die de Intronisatie zou- unM°rm gekleede stroopoppen lagen niet ver
den doen, heeft uitgestrekt
Buiten deze allerhoogste aanmoedigingen
■kunnen wij nog wijzen op den uitbundigen
lof, die haar werd toegezwaaid door meer
ra»
ze op, honderdduizenden, en beginnen te
van het vuur en verbeelden slapende manschap- rennen
pen. Zonder geweer, slechts met een hartsvan- j Drie,' vier, viif linies gaan achter elkaar,
ger, het Beiersche nationaalwapen, gewapend, Velen struikelen en vallen, maar de anderen
en tot den stoot bereid in de gespierde vuisten gaan voorwaarts, in lange rijen steeds voor-
geklemd, lagen daar de rjjen der Beieren, voor-1 waarts. Tegen de hH aan den oostelijken
treffelijk verscholen achter meegenomen struik- morger.hemel steken ze af als kleine, merk-
zij aan het werk. Er was op het eiland een
waterleiding, welke echter niet te gebrui
ken was. Men was haast vergeten dat do
huizen nog in den grond lagen. Zoodra de
matrozen daartoe verlof gekregen hadden,
haalden zij do buizen uit de aarde, wat een
groot werk was en bracjiten ze geheel in or-
uitstekend
Middernacht was allang voorbij. Rondom was g yan prikk€]draad, De stormloopemie
alles doodstil. In de rugwaarts gelegen loopgra
ven lagen, tegen den voorsten wand geperst, de
reserves met opgestoken bajonet gereed om on-
middelijk in te -grijpen.
Daar! bewoog zich daar niet het hooge
17 (Uit het ICngelsch).
Daarop ging hij zitten en schreef hetgeen
bij gezegd had en stak het bij zich, om het
den anderen morgen in het dagblad te doen
opnemen. „Zoo er niets op komt, geloof ik
Wel dat ik, wat het begraven betreft, van
een liefdadig genootschap alhier iets zal
kunnen vragen. Ik zal het op mij nemen en
n laten weten als er eenig antwoord op de
advertentie is gekomen." Ik weet niet waar
om, mijnheer, maar ik hoopte maar dat er
niets op komen zou. Ik kon het mij niet
verbeelden dat het kind, dat, zooals de moe
der die ik een kus op de wang had gedrukt,
11 °g vóór zij stierf, mij nu juist zou worden
ontnomen. Ik had er om moeten denken, hoe
arm wij waren en hoe zwaar het ons moest j
vallen het kind groot te brengen. Maar hoe
aet kwam, daar daeht ik volstrekt niet aan
ook Peggy niet noch Jemtmy; zelfs dien
?®cbt niet, toen wij het wichtje bij onze
iLleine in bed legdvjfe
„Nu moet ge wetèn, mijnbeer, dat eenige
dagen later de advertentie met den brutaal-
sten brief beantwoord werd, dien ik ooit
onder de oogen heb gehad. De predikant
bracht hem mij. Dien avond was hij bezorgd
door een vreemd persoon, die onmiddellijk
was verdwenen. Hij beval zijn knecht hem
te volgen, maar het was reeds te laat hij
was reeds niet meer te zien. De brief was
zeer kort en wij meenden dat hij door eene
vrouw geschreven was „een verdraaide
hand", zeide de predikant. Hii was niet on-
cleekond cn geen datum stond aan het bo-
gin noch het einde. Binnen in lag een bank
biljet van tien pond, en de persoon, die den-
brief geschreven had, .zeide dat dit voor de
begrafenis was van de jonge vrouw. „Het
is beter dat zij dood is dan dat zij leeft",
vervolgde de brief. De gemeente moest het
kind maar tot zieh nemen, zoo niemand an
ders het zich wilde aantrekken. Het zou
tot niets leiden zoo men den vader opspoor
de of weder een advertentie plaatste. De
vader van het kind was verdwenen); men.
wist niet waarheen en men kon in geen be
trekking staan met hem.
„Dit is al, wat ik mij uit den brief herin
ner, mijnheer. Een wreede en onchristelijke
brief, zeide ik, en de predikant stemdle liet
mij toe.
„Zij werd begraven op de algemeene be-
graiHrdaats. Zij merkten de plaats, ingeval
ze reeds dicht voor het vreeselijke dool-
van
rijen gli.'en uit elkaar, sluiten zich tot vijf,
zes dichte zwermen hijeen en dringen dan
door de gaten, die de granaten in de hin
dernissen hebben geslagen.
Uit de lange etreep van viiandelijike
men ooit kwam opdagen, met de letters M.
G., en de datum waarop zij stierf, op een
houten plankje hoven het graf. De predikant
gaf mij de bracelet en den zakdoek, en zeide:
„gij meet dit even zorgvuldig bewaren als
het kind, want zij kunnen ons later nog zeer
goed te pas komen. Il< zal dien brief verze
gelen (die aan mij geadresseerd is) en hem
in mijn brandkast leggen." Hij vroeg mij
eerst nog, of ik wel wist welk een verant
woordelijkheid ik op m ij nam, door voor het
kind te willen zorgen. Ik antwoordde daar
op, dat ik beloofd had voor haar te zorgen,
en die belofte wei:echte te volbrengen en
voor liet overige op Gods goedheid wilde
vertrouwen. De predikant was een zeer goe
de man en liet een lijst voor bet kind rond
gaan; en Peggy Burke, die nog een bene
fiet-voorstelling gaf voor het circus Bang-
bury verliet, gaf de helft van het geld, dat
zij daarmede verdiende, aan het kind. Ik heb
tot nu toe nooit meer iets van de familie
van het kind gehoord, en ik weet nu event-
min als toen, wie haar vader is. Ik ben ook
zeer blijde dat hij zich nooit heeft heleend
gemaakt maar misschien nnoest iik dat
niet zeggen. Ik bewaar de bracelet en den
zakdoek zorgvuldig, 'zooals de predikant mij
verzocht beeft, zoowel ter wille van de moe
der als van het kind. Ik heb wel eenige zorg
meer gehad, sedert ik haar als mijn kinid
aai.nam, maar ik heb er haar te liever om
drinkwater heeft. Vele wegen, welke vroe
ger bijna onbegaanbaar waren, hebben zij in
uitstekerdei! eient gebracht. In het geheel
zijn er 865 matrozen op het eiland geïnter
neerd, waarvan er dagelijks honderd hocron-
Vader, eeuwige God, zegen f deze uwe die
naars tot de bediening van Voorlezer, opdat zij
door het gestadig lezen bekwaam worden om uit
te spreken, wat gedaan moet worden en het in
hun werken ook te volbrengen. Door Jezus
Christus uwen Zoon, Die mei LI leeft en heerscht
in de eenheid des H. Geestes God, in alle eeuwig*
lieid. Amen
De brand van B-orysIaw.
Do oorlogscorrespondent van den „Ber<
liner Börsen-Courier" in Galicië schrijft:
Daarginds staan de naphta-bronnen in
lichte laaie. Zij branden dag en nacht, sedert'
zes dagen en zes nachten. Zwart stijgen,
reeds wanneer men Drehebyez verlaten heeft
de rookwolken, rooktorens en rookvulkanen
naar den wolkenloozen hemel. Dicht bij de
ongelukkige stad Boryslaw beginnen dan de
donkere stoomkolossen in de diepte te schit
teren en te verblinden: nog steeds schieten
de gouden flarden en de gouden wolken uit
den grond op ,uog steeds laait de olie. Nooit
is op zoo groote schaal brand gesticht als
in Boryslaw, waar de Russen op hun te
rugtocht de naphtha in brand staken.
Zij stichtten drie dagen lang brand, den
lien, 12en en 18en Mei. Drie sotnies Ko
zakken, die haast bij het werk moesten ma
ken, onnlat de Honveds, die zij op voor hen
verschrikkelijke wijze hadden leeren ken
nen bij den Uszokerpas, hen op de hielen
zaten. De drie sotnies Kozakken, naar Bo
ryslaw gecommandeerd om brand te stich
ten, namen een halve sotnie Russische dra
gonders mee. Deze moesten de nagaika tegen
het volk gereed houden, indien dit zich
verzetten zou tegen liet vernielen van re
servoirs en putten, van ketels en boorto
rens. Maar niemand \yaagde er iets tegen
werk verrichten, terwijl de oyerige militaire fe doen. Het gerucht deed de ronde, dat,
oefeningen houden. behalve do pelrolcumscliachten, ook Borys-
on heschoüw den dag, toen ik haar het eerst
zag, als een gelukkigen dag voor ons heiden.
„Meer weet ik u niet te vertellen, mijn
heer, van de wijze waarop ik het kind het
eerst zag; en ik wenselhte dat ik het op een
betere manier had kunnen mededeclen
HOOFDSTUK VII.
DE GESCHIEDENIS.
TWEEDE GEDEELTE.
Toen de vrouw van den clown haar ver
haal geëindigd had, werd er door haar toe
hoorders geen opheldering meer gevraagd.
Zij waren allen te veel getroffen, om een
woord te uiten. Mevrouw Joyce had reedis
verscheidene malen hare tranon gedroogd.
Haar echtgenoot mompelde eenige woorden
van sympathie en dankte op een toon, zooals
mcu niet van hem gewoon was. Valentijn
zeide niels meer, maar ih(j schoof zijn stoel
dichter bij juffrouw Book o ver en wendde zijn
gelaat van haar af, alsof hii niet wilde dat
zij er de'uit dr uk king van zou zien, nam hare
hand in de zijne en streelde die met de an
dere. Een oogenlblik lieerschte er volkomen
stilte in de kamer. Daarop draaiden allen in
dezelfde richting, alsof een'gedacbte hen be
zielde en wel: de tuin.
Op een belommerde plaats, juist door de
hoornen zichtbaar, en op liet koele gras, za
ten dochters van den rector en de kleine
Mary met den Newfoundlander aan lhare zij
de. De beide meisjes schenen een krans te
vlechten om den hals van het kind, terwijl
zij lachend een bouqnetje aan Leo gaf, om
daaraan te ruiken. Het was een rustig en
eenvoudig tafereeltje, maar ieder stelde er
veel belang in vooral na het verhaal dat)
allen zoozeer had bezig gehouden, die het
gehoord li&dden. Zij zagen een tijd lang in
een diep gepeins verzonken naar 't groepje.
Mevrouw Joyce was de eerste die het woord1
weder opnam.
„Zou 'het te veel van u gevergd zijn, juf
frouw Beckover", zeide zij, als ik u nog ver
zoek ons mede te deelen, waardoor 'f anno
kind voor baar gehcele leven ongelukkig ia
'geworden? Ik weet dat er een verhaal ia
'omloop over is in de affiches van het paar-
'dieiispel, maar
„Dat is het afschuwelijkste rcn walgelijkste
ding, dat ik ooit gelezen heb!" viel de heef
Blyth haar verontwaardigd in de rede. „TTij
die dit heeft geschreven, moest opgeftiangei*
worden. Ik heb nog nooit lust gevoeld ooi
iemuud een klap te geven maar ik weet
zeker dnt hel mij genoegen zou doen, zoo ik
dien Jubber een pak slaag geven kou."
„Bedaar, Valentijn bedaar." zeide ds
rector.
„Ik denk, lieve vervolgde hii tot me
vrouw Joyce dat wij madame Bcekovet
niet meer lastig mogen vallen om ons een
