rijwiel banden
Madonna.
II. J. v. si. ÜEEff,
FEUILLETON
Ooesfkoopsi adres
Sctiach gelstraat 7-9 Ijijdg&iipg.
BRIEVEN UIT DUITSCHLAND
tien Franschen vlieger deu dood gezworen,
lederen morgen om half vijf zit hij bij zijn ka
non en loert cp de Grobrian, die zich maar niet
Wil laten pakken en die hem nog juist ontbreekt
pm zijn half dozijn treffers vol te maken. Lan
ge Heinrich, die uit Pommeren komt, en bijna
twee meter lang is, heeft ons in zijn gemoedelijk
pla-t-Duitsch in vollen ernst verklaard, dat hij
niet naar huis terugkeert voor hij de Grobrian
naar beneden heeft gehaald. Deze past echter
wel voor hem op. want tweemaal is hij reeds
door hem aangeschoten en slechts als door een
wonder ontkomen. Het blijft nu altijd op een
hoogte van ten minste drieduizend meter,, wat
voor ons zeer aangenaam is, daar zijn bommen
overal neervallen, behalve waar zij zijn moeten.
Heeft hij zijn tien knaibonbons afgevuurd, dan
keert de Franschman, die met zijn snellen een-
c kkcr de vermetelste wendingen maakt, tevre
den naar huis.
Zijn'pendant is de stille meneer, die ons iede
re:- avond precies om zeven uur met een be-
zoek vereert. Het is een Fransche tweedekker,
die in aangenaam tempo ons kamp tot op on-
gc-vuur een kilometer afstand nadert, vermoe
delijk' een bocht maakt en weer naar het westen
verdv. Ijnt ik heb als ik hem zie aankomen steeds
het gevoel, dat daarboven in de machine een
Good-gemcedelijke, kleine Fransche rentenier
zit, die zich slechts fantsoenshalve er van over
tuigd, dat de vijand er nog is, die in plaats van
ziju epreverteringswandeling te dooen, in een
Nauwelijks was het DuitseKo geschutvtjjjf
verstomd of een verwoed geweervuur-geknot-
ter begon. De Duitsche linies hadden hun
loopgraven verlaten en vielen die Russische
stelling aan, waaruit zij; hevig beschoten Wer
den, Ook machinegeweren mengden zich in
het geraas. Het was onmogelijk den aanval
der Duitsche infanterie in bijzonderheden te
volgen. Men kon alleen 'gevolgtrekkingen ma
ken uit het feit, dat het langzaam weer be
ginnende geschutvuur steeds meer naar voren
werd verplaatst. Een uur lang hoorde men
dit vuur, nu eens sterker dan weer zwakker,
soms verflauwde het, maar geheel Verstom
men deed het nooit. Des te heviger echter
begon dan weer het vuur der kanonnen.
Het was intusschen geheel dónker gewor
den en de slag leverde het prachtigste vuur
werk, dat men zich denken kan. Onophou
delijk bliksemde het boven Köwno, alsof daar
een vreeseljjk onweer woedde. Onophoudelijk
rolde het gedonder van 'de kanonnen, licht-
kogels blonken en verlichtten het terrein
als bij dag. Raketten vlogen omhoog en drie
ontzaglijke Russische zoeklichten, waarbij
men gemakkelijk van 'de kaart kon lezen,
dö dekkingsplaatsen der reserve! niet JSö-
gélfjk was den slaap te vatten, hokten do
huzaren bijeen in den weerschijn der bran
dende dorpen op den oever van de Dnjestr
en praatten er over, hoe de vrouw; .thuis het
zou stellen, of de oogst al binnen zou zijn
en ef waar was, dat de boekweit zoo duur
was. .Veel huzaren, 'die hier vochten, hadden
zelf geen land. En toch kon niemand slapen,
als er over gesproken werd. Ze zeiden: „Al
die boeren hier zijn in den oogsttijd allemaal
onrustig, net als de wijn in het vat gek
wordt, aLs de jonge wijti bloeit.
HET MUNITIEGEBREK DER
ENGELSCHEN IN DEN OORLOG.
Door de Frankf. Ztg. wordt aan de New-
York Sun een artikel ontleend van den Lon-
denscheri correspondent van dat blad, wian
het gelukt is zijn copie aan de Engelsche
oensuur te onttrekken.
Van het begin van den oorlog is is in
Londen de stemming nog niet zoo pessimis
tisch geweest als in de laatste drie of vier
weken. Deze omkeer is veroorzaakt door de
plotseling opgekomen erkenning, dat de ge
allieerden met een niet te overkomen gebrek
zochtten voortdurend het- geheele terrein af.
Rondom ons begon het te fluiten en to sis- aan munitie te kampen hebben. De Fran
sen. Granaten en shrapnels vielen links en schen hebben dit gebrek veel beter weten te
rechts van ons neer en soms boog men on- verhelpen dan de Engeteohen. Zij hebben al
willekeurig het hoofd in het gevoel, dat ze 1 hun industrieele hulpbronnen aangesproken
Over ons heen gingen. j en hun vakarbeiders van het front terugge-
Uren en uren verliepen, maar bij alle; vree- j roepen, omdat zij in de munitiefabrieken zich
noo- nooit -clijkheid van het schouwspel kon men zich?het nuttigst kunnen maken. Doch zelfs die
eer: naar beneden gegooid. Hij schiet niet erjüot van los maken. maatregelen hebben, niet afdoende geholpen,'
vliegmachine gaat zitten, en verder den oorlog ™.ei
eer.eg laat. De stille meneer heeft nog nooit seil!. ,ei
van hoop vervulde menschen mét ruw geweid uit
hun veelbelovende loopbaan, verwoest steden,
•dorpen en hoeven, en doet de meest trotsche
schepen op den bodem van de zee zinken. En ook
de onedele drijfveeren van het menschelijk hart
tot aan de gevoelens van den meest verbitterden,
onverzoenlijken haat vinden maar al te gemak
kelijk steeds nieuw voedsel en kunnen onheilspel
lend genoeg in deze bewogen tijden tot ontwik
keling komen.
Doch het blijft ook waarwij Duitschers hopen
niet alleen op eèn nieuwe heerlijkheid vóór ons
vaderland uit dezen offerrijken oorlog, maar wij
leven ook in het blijde geloof, dat op de stormen
van dezen tijd een nieuwe en schoonere lente van
geestelijke en zedelijke vernieuwing zal volgen,
waarvan wij thans reeds de voorboden met
vreugde mogen begroeten.
In de oude zoogenaamde Halachias voor
spelling omtrent de elkander opvolgende Pauseh
wordt het pontificaat van Benedictus XV met
de vreeselijke woorden: „religio depopulata" (de
ontvolkte religie) aangeduid, een woord, dat wij
allen sedert de eerste dagen van het nieuwe
pauselijk bestuur In geheel zijn vreeselijkheid
door den oorlog zien verwezenlijken. Dóch" in de
rij der symbolen volgt ook de troostende betee-
kenis: „Flos florum" de bloem der bloemen.
Zulk een nieuwe bloeitijd verwachten wij ook
in Duitschland.
Voorwaar, niet iedereen laat zich bekeeren en
aan menigeen gaat zelfs de vreeselijke bezoeking
van den oorlog zonder uitwerking voorbij.
De anti-religieuse en anti-kerkelijke stroomino-
„zachtmoedig, liefdevol hart. In dezen zin sprak'
„ik tot mijne zoozeer gemengde toehoorders, glad
„en eenvoudig, en niemand Voelde zich gekwetst.
„Ten slotte richtte ik nog tot de kinderen eenige
„woorden, zoo goed en zoo kwaad als het ging in
„het Vlaamsch. Hoe die vlaskopjes toen onkeken
„en verstandig knikten, als wilden zij zêo-o-en*
„Ja, Ja, wij begrijpen U heel goed! Later kwamen
„de kinderen rij aan rij naar voren, knielden op"
„een lange lage bank, die voor communiebank
„diende en ontvingen den Heiland. Over alles lag
„een geheimzinnige, feestelijke stemming. Oók
„daarbuiten viel geen schot. Het was stil en rus-
„tig. Na eenigê óógenblikken van stille aandacht
„begon het gezang: „Jezus voor U leef ik, Jezus
„voor U sterf ik" en de kinderen zonden mee
„zoo frisch en krachtig als wilde de vreugde huns
„hai'ten zich met geweld lucht verschaffen. Toen
„hielden het ook onze soldaten niet meer uit zoo-
„zeer weerklonken de welbekende gezangen in
„hun hart. Eerst bromden zij zacht mede, oni de
„kinderen niet te storen, daarop sterker, steeds
„sterker, tot ten laatste <ie géhëele kerk zich ver-
„eenigde in dat eenvoudige lied lot een gemeen
schappelijke vurige belijdenis voor dén Hef-
„land."
Ook in het jongste nummer van de „Allge-
meine Rundschau" legt een aan liet Wêstfront
werkzaam hooggeplaatst geestelijke een roem
volle getuigenis af voor den religieusen ernst
onzer soldaten: „Ir onze divisie biechten de man
schappen in doorsnede alle drie, vier weken,
„doch zeer velen nog veel vaker. Eiken dag
„wonen 20, 30, 40 en meer manschappen e
hij bombardeert niet kortom hii is een buiten-i Toen het half elf was, begon het geweer- omdat zoowel de Engelsehen als de Russen i nog met verdwenende „s avonds tevoren gebiecht hebben, de H. His,
gewoon fatsoenlijk mensch. Wij doen hem dan vHur v®rsterkt door de machinegeweren op- door Frankrijk van munitie moesten wor-1 worf1f^ j w i "£.'5 Jv&®I®z®n wordt, bij, en gaan
cok r .3. De Isn^e Heinrich snuwf vernchteliik ^n kwrnn tot in don vroegen morgen den voorzien. j V1trjr 0 J*~ 07
ais va-- den stille'' snrake is Dat is niets voor' niet meer zwijgen. Na middernacht werd Personen, die de laatste tien dagen aan 'tj e* 00T^ n?S
hem. Deze tweedekker bepaalt den tijd voor ons I Jet eenigsrfns kalmer. Van de Duitsche bat- Engelsche front zijn geweest, melden dat deref t ^erkzaam zijn naaïheMrnnTfLnn den
avondn I. Zoodra hij weg is, gaan wij eten,terüen verstomde de een na de ander. Alleen Engelschen onder het vuur der brisante grasj JLi 7;i gezonden
Zitten te praten bij eer flesch wijn en gaan daneen Pafr kanonnen vuurden nog. De Russen
v/eer slapen lot in den morgen ons de Grobrian jvaren hardnekkiger. Een groot kanon had het
I worden niet alleen gruwelijk gedecimeerd in het„ter Communie. Het is een verheugenis des har
tot nieuwen arbeid wekt.
IIFTBOMBARDEMENT VAN KOWNO.
.Dr. Paul Michaelis schrijft d.d. 13 Augustus
uit. Mariaropol aan het „Berliner Tageblatt:
De dag van gisteren wa3 in-den strijd" om
Kowno het hoogtepunt van het bombarde
ment. Daar de dag nevelig aanbrak en het
weer ook verder onbetrouwbaar bleef, kon
men er op. rekenen, dat hot niet tot hevige
geve-Alen zou komen, 'a Middags echter hel
derde de lucht iets op. en nu begon eerst
van DuLtseben kant een buitengewoon hevig
ge- ia vuur, waarin later de infanterie zich
mengde. Tegen het invallen van hef donker
begon ook de Russische artillerie met onge
kend' 'hevigheid te schieten. Van vier uur
's mid nga tot in don morgen werd onophou
delijk heen en weer geschoten en toen ik
tegen drie uur 's morgens het gevechtsterrein
veriiet, vielen er nog steeds, zij het ook met
grootere tusschenpoozen, de granaten en knet
terden onophoudelijk de geweren.
Do verschillende vormen en kalibers van
geschut, tot de grootste toe, zijn voor Kowno
le zamen getrokken en trachten elkaar
wederzijds te overstemmen. Onophoudelijk
spuwen de batterijen hun vernietigende gar
ven naar de Russische forten en de daarvoor
en daartusschen aangelegde, met zeer sterke
artillerie bezette stellingen. De Rus weet
zeer goed, wat Kowno. voor hem bet eekent.
Hij heeft evenzeer aan infanterie als aan
artillerie hier allo beschikbare krachten te
bijzonder op onze batterij voorzien. Iedere
vijf minuten kwam een projectiel aan, dat
eerst bromde als een boosaardige horzel, om
dan met steeds dieperen toon te naderen en
met luiden knal in onze onmiddellijke nabij
heid te ontploffen. Wij zochten ten slotte
in een schuilplaats dekking tegen dit ge
schut, dat overigens geen schade, aanrichtte.
Bij het omkijken zagen wij nog steeds deu
Russiscken bliksem, hoorden wij nog eenige
kanonnen donderen en boven het in flets
morgenlicht liggende landschap, laaide het
roode vuur van brandende hoeven.
DE BOEEEN IN DEN OORLOG
AAN HET RUSSISCH FRONT.
Tn do „N. F. Presse" vertelt Franz Molnar
van het front in Oost-Galicië
De vele honderdduizenden boeren in oor-
logs-uitrusting, die hier in Galicië hun bloed
hebben gestort en - nog zullen bloeden, de
Honguarsche, Oostenrijksche, Duitsche en
Russische boeren waren in deze dagen on
rustig, treurig, geprikkeld; zij sliepen niet';
door het heele front ging een siddering, die
„ten, hier zielzorger te mogen zijn."
Dat klopt ook met het dikwijls geuit verlangen
der soldaten, die niet slechts naar liefdesgaven
naten van de Duitschers nauwelijks in staat 1 m?^e,n wof.c'eil' worden zelfs nog door mede- van materiëelen aard, zooals sigaren, verfris
ziin om hun loongraveri te houden of heti "901 Gen ®TBSt van het OOgenblikschragen en dergelijke, doch ook naar prpeste're
krijgsgevangen priester-soldaat den officiers-
de laatste plaats naar lectuur van geestelijke of
religieuse strekking. Het is dan ook noodig ue-
zijn om hun loopgraven te honden of het j *ïie a<?or uen erasr va.n net oogenblik j schingen en dergelijke, doch ook naar geestelijke
vuur der Duitschers te beantwoorden. Zij inkeer komen, nog menigmaal hoonend geschenken verlangen, naar lectuur, en niet cn
beweren, dat.de Duitschers het leven hun- 1RultschS den J"
ner infanteristen in het geheel niet meer op
het spel zetten, doch met de uitwerking hun
ner artillerie op de Engelschen tevreden zijn.
Zelfs als het den Engelschen sems gelukt
door een goede voorbereiding met geschut
vuur hun infanterie te laten stormen, heb
ben zij nog weinig bereikt, want de Duit
schers trekken dan op 'n andere stelling te
rug, om vandaar uit bun schrikkelijk vuur
op de bezette loopgraven te richten. Dan
rang toekent. De Fransche soldaten die wij thans worden, ji<»st voor dergelijke giften in wroolcre
herbergen, zijn volgens de berichten der "krijgs-mate de milddadigheid der geloovigen in te rce-
gevangenen-zielszorg dikwijls atheïsten en Ver- pen, en dankbrieven uit het veld bewijzen, dat
schijnen voor het grootste gedeelte nimmer bij die zendingen best bevallen hebben.
eenige godsdienstoefening. Velen hebben sedert
jaren, misschien wel sedert hun Eerste Heilige
Communie, de H. Sacramenten niet meer ontvan
gen.
En ook in Italië schijnen thans wel alle booze
kunnen de Engelsclien het gewonrien terrein ^ees .n godsdiensthaat en vijandschap
tegen het Christendom losgebroken te zijn men
denke slechts aan de triomfen van de vrijmetse-
niet houden en moeten weer terug.
De Engelsehen hebben echter niet alleen
aan brieante granaten, maar ook aan ma-
öMnegeweren en geweren gebrek. Elk ba
taljon beech ik t slechts over 4 machinegewe
ren, elk Duitsch bataljon over 12. Het gebrek
aan geweren belemmert de africhting van
rekruten. Dan ontbreekt ook de tuigage
Groot is" ook de prestatie aan liefdegaven te<-
behoeve van den ceremoniëelen Godsdienst Nog
pas in deze dagen heeft het centraal bestuur der
Missievereemging van katholieke vrouwen en
meisjes het honderdste veldaltaar voor den dienst
van den zielszorg te velde afgeleverd en naar
Russisch Polen gezonden!
Zooals bekend, konden ook door de weldadigr
laars-oorlogsstokers en van hun declamatorhcid des volks meerdere kapellen-auto's aange-
d'Annunzio. schaft worden. Tegenwoordig worden, omdat uit
militaire oorzaken verdere auto's niet wel in
dienst gesteld kunnen worden en omdat de Mis-
koffers dikwijls te zwaar en te onhandig zijn,
[ransels aangeschaft die alles wat voor een
noodig
Hoe vreedzaam en waardig voltooit zich daar
entegen in Duitschland maand voor maand, week
na week een steeds diepere verinnerlijking van
1 breeden kring In volk en soldaten, die duidelijk
trein.
De schrijver, die de overtuiging der En-
v- geischen, dat ook de tegenslagen der Rus
teer langzaam afnam'en eindelijk verdween; j sen in hoofdzaak aan munitiegebrek zijn te
het^ beleid der officieren, de goede oogst- wijten, deelt, zegt verder: De beteekenis van
berichten in de kranten en de brieven van jgroote voorraden sterk ontplofbare granaten
'na bi achten weer rust in do geplaagde is zoo groot, dat de Duitschers na hun groo-
voor de paarden van de artillerie en den I inzj€n> zll' hun heil slechts in Ood hebben tewaardige viering der Heilige Geheimen
huis
harten. Nu wordt er nauwelijks meer over te overwinningen op de Russen, nu zij zich
gesproken. hebben moeten verwijderen van hun prach-
loen de soldaten over 'de vaak nog, tig spoorwegnet, uit hun successen niet meer
groene Galiciscko akkera marcheerden, alle voordeelen kunnen halen, aangezien men
toeil ze dezo aarde, met onrijp graan \DedelLt, liet daarvoor noodlge aantal granaten niet
zamen getrokken. Ook gisteren begonnen do opgroeven, en loopgraven sneden in haar [meer aan do legers kan doen toekomen.
Russen, nadat zij blijkbaar eerst in hun bom
vrije kazematten de Duitsche kanonnade over
zich heen hadden laten gaan, terug te scble-
liehaam, werd over niets anders gesproken, j Een netelige zaak is ook de toestand aan
Toen hoorde Ik vóór 't eerst, dat zo bij het de Dardanellen. De beschouwingen daarom-
graven, praatten over den vijand. Sommige
ten. Spoedig raakten zij "op dreef en nu nam van hun uitspraken gingen 'van mond tot
het lawaai ontzettende afmetingen aan. Van mond. Zoo zeiden ze b.v'. terwijl ze dekkin-
een hoogte kon men het gevechtsterrein over- j Son groeven voor het Russische artillerie-
zien. Het maakte volstrekt geen dpoden in- j vuur„Zij verdienen daar dien mooien zwar-
druk. Integendeel, a's men eenigermate wist, teu grond niet." Toen ze bij de aanvallen
waar de stellingen, batterijen en loopgraven j tusschen het koren op den buik naar voren
van vriend en vijand lagen, dan kreeg de kropen om op elke tien pas een nieuw gat
schijnbaar vertalen liggende streek een aeer jte graven, om in die kuilen soms urenlang
levandigen inhoud. In het gebied ton zuiden onbeweeglijk te vertoeven, wijl de Russen tTurken voldoende maatregelen van tegen-
van Kowno daalt het vlakke land langzaam oon moordend vuur onderhielden, ondërzoch- j weer hadden kunnen nemen, zouden naar
naar den Njemen in golvende lijnen, maar ten ze, plat tegen den grond gedrukt, het; men dacht de Dardanellen genomen zijn.
zonder werkelijk beheerschen !e hoogten. De groene graan, wreven de aarde tusschen [Do bondgenooten begonnen de expeditie met
toesc houwer heeft daarvan het- voordeel, dat hun vingers fijn eh spraken, nadat de aan- jlhun vloot, maar Yenizelos kon z'n belofte niet
zoeken, dat slechts in Zijn wetgeving een geor-':s, bevatten en door den geestelijke zonder moeite
dende gang van zaken ligt en aat slechts in den j tot naar de voorste posities gebracht kunnen
afkeer van Zijn heiligen Wil het onheil der vol- j worden. Reeds uit dit probeeren van versc'aillen-
keren en dat van den enkeling te zoeken is! j de techniek, van verschillende mogelijkheden kan
Men ga eens in onze kerken en aanschouwe de men opmaken, welk een ijver de goede"gevers zoo-
brave „veldgrauwen", hoe zij bidden en zich tot wel als hen die gaven ontvangen, moet bezielen.
de ontvangst der H. Sacramenten voorbereiden,
hoe zij vervuld van God in het veld rukken 1 En
Met de wereldlijke geestelijkheid en het volk wed
ijveren op de edelste wijze de geestelijke orden en
trent, zoo gaat de schrijver verder, zijn ver- - - -
deeld, maar men is het er over eens, dat de s?ac', dikwijls precies als midden in den vrede,
expeditie is op touw gezet up grond van een Alleen de vele veldgrauwen en de ernstige, ge-
overe-enikom&t met Griekenland, dat zich had s'°ten gezichten doen denken aan den wereld-
verplicht, dadelijk in te grijpen. Men had i 00rl°g- Kino's en café-chantants bloeien hier
de rapporten van daarbuiten kloppen geheel met de congregaties, die niet alleen talrijke krachten
dit beeld. Niet. alsof er ook bij ons'geen lichtzin- v?or den wapendienst, voor den gezondheids-
nigen of karakterloozen waren! Doch welke ge- dienst en voor de zielszorg te velde hebben uit-
leefdl.liefdadigheid voorbeeldig medewerken.' Ook da
Een soldaat te Gent schrijft over zijn vrije i vrouwelijke religieuse instituten hebben oneindig
Zondagnamiddagen het volgende: „Daarbuiten i veel goeds tot stand gebracht. Het thans vei?
golft het Zondagsleven van de decadente groote schenen statistieke werk van Dr. Llese, die voor-
loopig het materiaal van den aanvang des oor-
logs'tot op 1 Januari 1915 behandelt, consta
teert, dat datgene, wat de geestelijke orden in
ziekenverpleging, ondersieunin„ voor soldaten en
er op gerekend, dat liet Griekscflhe leger den ien dc prachtige kerken staan voor en na leeg.v°or lazaretten enz. verricht hebben, tot op 1
aanval van de landzijde zou doen en de vloot i Slechts vrouwen en.Duitsche soldaten knie
der bondgenooten de Grieksche eilanden als
basis zou krijgen. Vóór de Duitschers en de
ieder hooger liggend punt een groot verge
zicht en een algemeen overzicht geelt.
De Russen weten uitstekend van de voor
deelen van het terrein gebruik té maken.
Precies om zeven uur hielden de Duitsche
kanonnen op om de infanterie gelegenheid
te geven tot den aanval. Reeds in den nacht
van 11 Augustus was do infanterie iets voor-
uit gegaan om haar op de vorige dagen ver
overde stellingen aan te vullen. Zoowel aan
den Njemen ais voor Jaeucin was men voor
uit gekomen. Nu wilde men üog dichter naar
de vesting en de Russische loopgraven, die in
den weg lagen, nemen.
val was uitgevoerd, meer over den grond, houden. Churchill, Fisher en Kitchener ach-
dien ze hadden doorboord, dan over de'ten zich bedrogen.
Russen. J Natuurlijk is, toen de Grieken niet mee-
Bij de bestorming van het bruggehoofd deden, overwogen om de onderneming te
van Halycz 't was omstreeks den feest- (staken. De meeningen daaromtrent waren
dag van de H.H. Petrus en Paulus praatte
m'ii vriend B. met de soldaten van een hou
witsers-regiment in de zwarte oeveraarde in
een loopgraaf, die voor dekking bestemd was.
Niemand durfde zijn hoofd er boven uitsteken,
want daarboven bromde de lucht als een
cither door de Russische kogels", maar daar
beneden kneedden de soldaten de vette, zwar
te aarde van den Dnjester-oever tusschen
hun vingers en spraken er over, dat de
zeer verdeeld. Personen, die na het verlies
van de Triumph van de Dardanellen terug- teeren.
len hier en daar voor de verlaten altaren."
Hoe geheel anders is het beeld, dat in de „Köl-
nische Volkszeifung". dezer dagen ontwikkeld
werd door een ijverig Duitsch priester, die naast
de vele werkzaamheden voor zijn soldaten nog
tijd kon vinden, om de arme kinderen van zijn
Vlaamsch dorp te onderrichfen en op de eerste
Heilige Communie voor te bereiden, welke dan
ook in een mooi versierde schuur de prachtige
kerk is verwoest op aandoenlijke wijze gevierd
werd onder groote deelname van Duitsche sol
daten. Ik kan niet nalaten een paar zinsneden uit
de mededeelingen van dezen edelen priester te ci-
Januari reeds de totale getallen van den gehee-
len oorlog 1870/71 overtrof.
Indien op deze wijze de godsdienst en de 'op
godsdienst gebaseerde liefdadigheid werken en
zoo gedurende den geheelen langen, zwaren
oorlogstijd hare zegeningen over onze strijders
uitstralen, en Indien het volk zelf op de aan
doenlijke wijze als tot nu toe meebidt, meewerkt
en meelijdt, is het dan vermetel, als wij na dezen
storm op een nieuwe, frissche, krachtige lente
hopen?
JOH. MAYERHOFER.
keerden, hebben verklaard dat de troepen
der geallieerden verloren zijn. Van de lan
dingsplaats tot de vrij poovere loopgraven
zijn zij voortdurend blootgesteld aan het
vuur der Turksche batterijen. Het zou zelfs
onmogelijk zijn terug te trekken, zonder de
vreeselijkste verliezen te lijden. Om vooruit
te komen zijn groote versterkingen noodig,
Dnjestr daarom soms zoo zwart was, omdatmaar ook dan zal elke duimbreedte grond
do zijriviertjes den zwarten grond nmesleu
ren; ze zeiden, dat het koren hier nog groen
was, terwijl het thuis reeds in de schuur lag,
Ook daarna wprd nog over den oogst gespro
ken, toen 't Russische geweervuur zoo sterk
werd, dat de munitie uit de verte in de loop
graaf moest' worden geworpen, omdat nie
mand dorst te naderen.
met reusachtige offers moeten worden ge
kocht.
EEN NIEUWE LENTE TEGEMOET.
De wereldoorlóg brengt een onafzienbare reeks
In de avonden, wanneer het ook zelfs in van de ontzettendste verwoestingen, rukt tallooze J „Vredesvorst allen zonder onderscheid aan zijn
„Mag ook al de nationale haat de grenzen der
„volkeren oversfroomen en hen dompelen in een
„zee van vuur en bloed, midden in het rollen en
„ruisclien der baren verheft zich, gebouwd op den
„rots van Petrus, een machtige vredesburcht met
„verwèg-lichlend symbool, en daarin woont de
„door zijn eigen volk zoo gehate, door een lans
„doorstoken en door soldaten geschonden Vre
desvorst. Tot Hem richten wij allen onzen blik,
„bij Hem zoeken wij genezing onzer wonden, bij
„hem vinden wij vrede en rust en verzoening.
„Ook deze schuur is een deel van dien heiligen
„Graalsburcht, zij is een vredeszaal in den waar-
„sten zin des woords. Hier zijn wij vrienden, hier
„mogen wij dat zijn. Wij knielen biddend voor
„datzelfde altaar, zij aan zij schrijden wij ter
„communiebank, hier sluit ons de goddelijke
VERSPREIDE BERÏCHTEL
De Fransche kabinetscrisis voorkomen.
Aan de Deutsche Tagesztg. wordt uit Ba
sel gemeld, dat de Fransche kabinetscrisi.
als geëindigd kan worden beschouwd. Ge
beurtenissen van vensdbilldenen aard heb
ben er toe meegewerkt om aan minister Vi
vian! de moeilijke taak te verlichten, den le
vensduur van het kabinet te verlengen. De
gebeurtenissen op den Balkan, het bezoek
van Kitchener aan het front, de duidelijk
uitgesproken afkeer van de Engelsche pers
tegen een eventueele ministercrisis, schijnen
hun invloed op de openbare meening niet te
hebben gemist. Hoe paradoxaal het ook
moge klinken, voornamelijk hebben de
Duitsche succes-en in Rusland Viviani gehot
pen. De val van Kowno verbeterde de po\
sitie van het kabinet, de val van Nowo-Geor-
Naar den roman van W. COLLINS.
.45 (Uit het Engelscb.)
Daarop treedt zij langzaam terug en tast
met baar banden in het rond alsof zij in het
duister is; nog steeds gaat zij achteruit tot
tij den wand der kamer voelt. Daartegen
kan zij leunen, maar zij siddert over haar
gansche lichaam; zij uit geen woord; ba-ar
.Wikle oog en houdt zij strak gevestigd op deu
Baan die tegenover haar staat.
Hij neemt, zonder dat het hem verzocht is,
plaats en vraagt of zij zich zijner nog herin
nert. Geen antwoord volgt er op. Hij vraagt
net nogmaals, en dezen keer op ongeduldi-
gen toon. Zij knikt met haar (hoofd en ziet
hovend111' n0g sPrakeloos, nog altijd
Hij deelt haar mede, wat hij in den winkel
Vernomen heeft; en! met dezelfde Woorden
Van den winkelbediende vraagt hii haar of
het inderdaad waar is, dat de dochter van
ouden heer Grice, die de oorzaak van al
cat hiueelijk leed wae, jreeds lang geleden
gestorven is, ver van haar ouderlijk huis en
zeer armoedig.
Zij werpt hem een trotsehen blik toe, maar
slaat baar oogen voor de zijne neer. Zij buigt
zich voorover in den hoek en zegt daarop
dat zij van dat schandaal niet wil noch durft
spreken.
Hij antwoordt daarop dat hij niets weten
wil; want jaren geleden heeft hij een brief
gehad, waarin alles breedvoerig verhaald
werd een brief dien hij altijd bewaren en
nooit vergeten zal.. Hij moet en wil slechte
weten of het waar is dat Mary (hij noemt
nu haar naam) dood is.
In zijn blikken meent zij iets te hespeuren,
dat het met raadzaam zou wezen hem geen
antwoord te geven. Daarom zegt zij ja en
heeft nog heviger dan te voren.
Hij balt zijn vuisten en laat het hoofd zin
ken; over zijn gelaat schijnen donkere wol
ken te drijven en de litteekenen der oude
wonden krijgen een paarsche kleur. Hij vat
het woord weder op, maar zwijgt plotseling
en blijft eenige minuten sprakeloos.
Hij werd nu minder ruw en gebiedend;
zijn oogen verloren die strengheid; zijn stem
werd weder gemoedelijker, toen hij vervolg
de. Maar toch scheen de vraag, die hij nu
deed, Johanna Grice tot het uiterste te
brengen en haar in het hart te treffen,
zoc.als nog geen vraag tevoren gedaan had.
Haar spieren bewogen zich, ourostior pr» haar
vermagerd gelaat en haar boezem hijgde ge
jaagd, toeu hij vroeg of men het slechts ver
onderstelde of dat het inderdaad waarheid
was, dat Mary met haar kind het huis had
verlaten.
Geen antwoord krijgt hij cp deze vraag.
Hij herhaalt daarom zijn woorden en dringt
op een verklaring aan. Was het een veron
derstelling of waarheid1? Het antwoord
wordt hem op fluisterenden toon gegeven
waarheid.
Was het kind levende?
Op dezelfde wijze wordt bet antwoord we
der gegeven; haar boezem gaat sneller en
sneller op en neder en een donkere blos over
dekt haar bleeke wangen. Ja, levend!
Wat is er van liet kind geworden?
Zij had het nooit gezien, nooit er naar
onderzocht, nooit geweten. Toen zij dit zei-
de, veranderde haar gefluister en vervolgde
zij op scherpen en duidelijken toon. De
vreemdeling mompelde iets bij zichzelf, eeni
ge onverstaanbare woorden, waarin hij de
onbarmhartigheid vervloekte die nooit ver
geeft; daarop zweeg hij weder- Gedurende
dit stilzwijgen werden Johanna Grice's wan
gen nog hooger gekleurd en ging haar on
rustig hijgende boezem in een diepe adem
haling over.
Hp is vastbesloten om meer te weten te
komen. Liet Mary niets achter, toen zij de
ouderlijke woning ontvluchtte? Geef hem
hier antwoord op, want dat wil hij weten en
zelfs nog meer zooveel, tot hij alles weet
Eensklaps schijnt zij een besluit te vor
men, dat hare woede tot kalmte brengt, ter
wijl zij de laatste woorden zegt. Zij strekt
plotseling haar hand uit eu vat hem bij den
arm, ziet hem daarop strak in het gelaat en
in haar oogen leest men een hoosaardige
vreugde. Hij wil alles weten, niet waart Nu,
hij zal het, maar niet van hare lippen.
Laat hij haar slechts volgen en hij za.1 het
zien.
Tusschen de bladzijden van Johanna Gri
ce's hijhei ligt een sleutel, die als toesteek en
schijnt gebruikt te wordén. Zij neemt hem
er uit en geleidt mat met zwaren tred en
de handen uitgestrekt om zich te steunen,
zoodat zij aan de een© zijde den muur eni
aan de andere zijde de leuning van de trap
heeft, die uit de slaapkamer naar de twee
de verdieping leidt. Hij volgt haar en staat
vlak naast haar, toen zij de deur opent. Zij
wijst hem een kamer aan en zegt dat hij ne
men kan wat hij daar vindt en dan weg
gaan, het kan haar niet 6chelen w7aarheen,
ate hij maar weggaat.
Zij daalt de trap weder af, terwijl hij de
kamer binnentreedt. Een muffe lucht komt
hem tegen. Spinnewebben hangen aajj. de
zoldering en alles is met een dikke laag stof
bedekt. De vensterluiken herooven de kamer
van elk zonnestraaltje dat er mocht binnen
vallen. Hij werpt een vluchtigeu blik over
het geheel, maar negens bespeurt hij eenig
huisraad; geen teeken is .er te vinden, dat
hier ooit een levend wezen getoefd heeft,
zelfs dat hier ooit sedert jaren een voet in
gezet is. Hij beziet alles aandachtiger en
ontdekt eindelijk, in een donkeren hoek, een
voorwerp met vuil en stof bedekt, dat den
verm van een kisje heeft.
Hij gaat er mede naar het venster. De stof
stijgt van alle kanten op. Leelijke kruipende
insecten loopen in alle richtingen heen-. Hij
schopt het met zijn voet nog nader bij he?
venster en ziet dat het slechts een houten
kist is met touw dichtgemaakt. Hij be*
'schouwt het nog nauwkeuriger en leest door
de spinnewebben' en door de insecten en vuil
Ivan allerlei »oort den naam van Mary
'Grice.
Bij het zien van dezen naam en het stof
dat hem schier onleesbaar maakt, blijft hij
zwijgend en in gepeins verzonken staan, eu
op hetzelfde oogenblik hoort hij de deur der
zijkamer dichtdoen. Spoedig daarop neemt
hij het kistje van den grond op, vat het bil
het koord en snelt de kamer nit. Toen hij
het koord greep, raakte zijn hand iets aan,
dat niet van hout was. Hij beschouwt cto
doos oplettend hij het licht dat door het dak«
v-ex eter valt en bemerkt dat er op het dek*
sel een brief is vastgespijkerd. Daar staaA
Tets op geschreven, maar het papier ia ook.
..'s avonds tevoren cphWIif Wnkon aC m
6v5i.cu uüuutjw aaacl ai/uucu.u.'ü fttJ-UUiytJIl, p i ,u -1 j-cuioL-unycl:.
1 Vittll* ilAf IZPtlArinftM ,vi, nI 1 1.! i i k..
wnrnati J 1 Jivt -p,
up Ut? WMikW fWFbiaV CU AJLULLLtJIl. XJcllX re "J.
jTOPfPn (lal elprhfo in 7iin vratrrairlnrr onn n,». IS. hevaffptl en (innr dpn nrppcleliiUo TAnUn
Ad ei J a t. i11.
voelige -trekken heb ik weer niet in deze week be- gezonden, doch ook in alle andere SOOltcll van
