BINNENLAND
VERSPREIDE BERICHTEN
ran in ManLsjoerije en China toegeworpen
|en goed gegrendeld. Slechta voor den Japan-
echen invoer blijft 'de gelegenheid open. De
[Euiopeeschö zeemogendheden en de Ver-
eenigde Staten zijn hiermede gedupeerd.
Daarbij doet zich het probleem voor, van de
Japansche immigratie. Amerika en de En-
jgelsche koloniën weren de Japansche land
verhuizers. Zoo wordt de tegenstelling tus
schen Japan en Engeland en Amerika ver
scherpt en worden deze staten naar elkan
der gedreven door gemeenschappelijke be
hangen. Japan zal Rusland waarschijnlijk
:niet met troepen te hulp komen; lag dit in
izjjn plan, dan had het dit al lang gedaan.
D« nauwere band van Rusland met Japan,
die de Russische politici in het uitzicht stel
len, heeft dus betrekking op de toekomst van
den oorlog. Rus'and moet Engeland als bond
genoot van Japan vervangen en met zijn hulp
:.wit Japan hcerschen in Noord- en Oost-Azië.
DE STRIJD AAN HET
WESTELIJK FRONT.
Van officieele Fransche zijde wordt gemeld,
rdat sedert een maand een reeks krachtige acties
in de Vogezen plaats hebben om bet bezit van
oenigo overbeeischende posities in het Linge-
cojj plex, w aarvan zij (de Franaeben) bet groot
ste gedeelte, ondanks een hardnekkig verzet,
namen. De tnalc was bijzonder moeilijk, omdat
bet- terrein, waarop de aanval plaats bad, bui
tengewone zwarigheden, opleverde.
De aanvallen begonnen den 28 Juli en duur
den ook de volgende dagen voort. De troepen,
die den aanval van 27 Juli deden, bestouden
grootendeeeis uit jonge soldaten, die voor de
eerste maal aan een werkelijk gevecht deel
namen.
De bevelvoerende generaal zag dat zij zich
met zoo groote onstuimigheid in het vuur van
den. vijand wierpen, dat men er, zooals hij zcide,
van trots van zou huiveren.
Den 29sten J uli, zoo gaat het bericht verder,
was de aanval speciaal gericht op de Linge-
positie, waar de vijand krachtig verschanst was.
Een onzer compagnieën bereikte de ijzerdraad
versperring, die echter, doordat de beide linies
te dicht bij elkander lagen, niet door geschut
vernirid kon worden. Zij hield zich daar staan
de onder een hevig vuur op korten afstand van
de Duitsche loopgraaf. Do kapitein zond toen
lijn collega van de naastbijzijnde compagnie bet
volgende briefje: „Ik ben aan de ijzerdra ad-
versperring, ben gewond door een kogel. Wij
verschansen ons ter plaatse. Da Duitsehers zul
len ons niet ve-drijven. Leve Frankrijk."
De compagnie bood onder net zingen van de
„Marseillaise" weerstand aan een Levi gen
tegenaanval. Vruchteloos gesommeerd hieló zij
'gedurende 36 Uren stand, waardoor de naburige
eenbeden bunnen opmarseh konden voortzetten.
De vijand deed daarna een wachopigen aan
val op al onze linies en verschoot 40,000 bom
men. Onze soldaten bieden tegenstand zonder te
verzwakken. Op 17 Ang. hervatten wij de onder
broken voorwaartscbe beweging en installeer
den wjj ons op de veroverde positie aan den
Barrenkopf en de Linge.
Na een maand van. hevige gevechten, zoo
wordt ten slotte medegedeeld, was bet doel
bereikt.
De volksstemming der Nationaliteiten.
Rrof. Lujo Brentano, hoogleeraar in de
staathuishoudkunde aan de universiteit te
Munchen, schrijft in het Berliner Tageblatt
over „een kardinale fout van het pacificis-
me."
De Engelsche Vereeniging voor Democra
tisch Toezicht beeft den „kardinalen eiscb"
gesteld: „Geen provincie zal door deneenen
6taat aan den anderen worden overgedra
gen, zonder dat de bevolking door een volks
stemming of op andere wijze haar toestem
ming geeft." Verder verlangen de Engel-
Bchen, dat dit beginsel voor Elzas-Lotha-
ringen terugwerkende kracht zal hebben.
De Franschen denken er anders over. Zij
willen EIzas-Lotharingen onvoorwaardelijk
terughebben, zegt prof. Brentano, eenvou
dig omdat het, volgens hen, gestolen goed
is. Waartegen Vernon tee, een van de
.woordvoerders van de genoemde Engelsche
Vereeniging, opmerkt, dat dat dezelfde recht
vaardiging is, die de Duitsehers in 1871
voor de inlijving van Eizas-Lotharingen heb
ben laten geiden, want, zeiden zij, Frankrijk
heeft op het eind van den dertigjarigen
oorlog EIzas-Lotharingen van Duitschland
gestolen.
Nog treffender is de houding der Italia
nen. In alle steden, die Italië sedert 1859
heeft ingelijfd, vindt men een zuil of een
tafel, waarop het aantal inwoners gemeld
is die bij plebesciet voor of tegen de inlij
ving hebben gestemd. Hier dus instemming
met den eisen van de Engelsche vereeni
ging. Maar in Tripoli hebben de Italianen
zich om dat beginsel niet bekommerd, ge
lijk over het algemeen de democratische
volken van Europa hun beginselen plegen
te vergeten, zoodra zij met volken van een
ander ras te maken krijgen, tenminste wan
neer deze niet, gelijk Japan in Azië, ster
ker zijn. Verder hebben de Italianen aan
Oostenrijk den oorlog verklaard, omdat zij,
behalve het gebied met Italiaansch spreken
de inwoners dat Oostenrijk hun aanbood,
nog Duitsch Tirol tot aan den Brenner en
de Slavische kustlanden Istrië en DalmatiS
tegen den wil van de bevolking wilden in
lijven. „Aangezien geen van de buitenland-
sche vredesvrienden", vervolgt prof. Bren
tano, „in den naam van het pacifisme tegen
dat optreden van de Italianen hebben ge
protesteerd, schijnt het bijna, dat die eisch
van de Engelsche vereeniging slechts van
kracht moet zijn, waar hij tegen Duitsch
land kan worden toegepast.
In Duitschland hebben velen met dien
eisch hun instemming betuigd, ofschobn daar
niemand, ook de sociaal-democraten niet, van
terugwerkende kracht op Elzas-Lotharingen
wil weten.
Maar, vraagt nu prof. Brentano, is die
'eisch uitvoerbaar, en is hij wel democra-
1 tisch?
i De voorstanders van den kardinalen eisch
[gaan uit van de vrijheid van den enkeling.
jZij zien in de toewijzing van inwoners van
j den eenen staat aan den anderen, zonder
hun toestemming, een groote onbillijkheid
tegenover hen. Dat is het ook, maar niet
i meer dan dat eik ingrijpen in het recht
van zelfbepaiing van den enkeiing, ten gun-
sie van het geheel een overweldiging is.
I Consequent doorredeneerende zou men met
jdien vrijheidseiseh belanden bij het primi-
Jtief Germaansche beginsel, waarop wetten
j alleen bindend zijn voor wie er hun instem-
ming mee hebben betuigd. Daarmede is ont-
wikkeling van den staat uitgesloten; het is
een anarchie die de volken ontbindt. Van
daar dat in de geschiedenis het meerder-
j lieidsbeginsel het heeft gewonnen. Vooral
kunnen socialisten en al wie evenals zij de
belangen van het individu nog meer dan
reeds geschiedt aan het algemeen belang
ondergeschikt willen maken, met dien eisch
niet meegaan.
j Zoodra men nu het meerderheidsbeginsel
aanvaardt geraken zij, die een inlijving zon-
der toestemming van de bevolking verwer-
pen, met zich zelf in tegenspraak. [Want bij
elke inlijving, die een meerderheid goed
keurt, is er altijd een minderheid die er
tegen is, en die wordt dan overweldigd. Iloè
jgrooter de provincie of het gebied is, hoe
meer menschen, die tegen hun wil van staat
I moeten veranderen. In Elzas-Lotharingen
b.v. zou, hetzij de meerderheid voor Duitsch-
jland, hetzij zij voor Frankrijk stemde, het
aantal tegen hun zin meegesleepte inwoners
zeer groot zij n. Zou men echter de stemming
over kleine streken laten houden, dan kreeg
men in Elzas Lotharingen door elkaar heen
streken, die deze bij Frankrijk, geene bij
Duitschland hoorden. Daarmee zou de voor
cle welvaart van het volk onontbeerlijke
I staatseenheid uiteenvallen. Juist van demo
cratisch standpunt komt men zoo tot geen
[bevredigende oplossing. |Wel echter wanneer
men uitgaat hetzij van een anderen tegelijk
individualistischen en democratischen stel
regel, die doorgaans aan den naam van den
wijsgeer Bentham wordt verbonden, maar
die veel ouder is, n.l. dat het grootst moge
lijke geluk van het grootste aantal in de
politiek den doorslag moet geven, hetzij
van de erkenning, dat alle politieke instel
lingen hun rechtvaardiging niet vinden in
het recht van den enkeling, maar in hun
uitwerking voor het algemeen.
Opmerkelijk is Ret, hoe dan verder prof.
Brentano Bismarck, die gewoonlijk als te
genstander van de inlijving van Elzas-Lotha
ringen geldt, ais verdediger van die inlijving
laat spreken.
Bismarck toonde in den Rijksdag aan, dat
Elzas-Lotharingen in Frankrijks bezit een
voortdurende bedreiging voor Duitschland
is geweest en het zou blijven. De verleiding
om die uitmuntende plaats van aanval te
gen Duitschland te gebruiken zou Frank
rijk niet altijd kunnen weerstaan. ;Te eischen
dat er geen vestingwérken zouden mogen
worden aangelegd, zou een blijvende kren
king van Frankrijks onafliankelijkheidsge-
voel zijn. Er een onzijdigen bufferstaat van
te maken, ware een voor Duitschland scha
delijke, alleen voor Frankrijk voordeelige
waan. Er bleef dus niets anders over dan
het land met zijn sterke vestingen voor
goed bij Duitschland in te lijven, het te
gebruiken als een bolwerk der verdediging
tegen Frankrijk, en daarmede het uitgangs
punt van nieuwe Fransche aanvallen eenige
dagmarschen achteruit te verleggen.
Deze overwegingen overwonnen de groote
bezwaren, die ook Bismarck zelf om de
aanhankelijkheid van de inwoners voor
Frankrijk tegen de inlijving had. Niet uit
veroveringslust werd er toe besloten, maar
tegenover den wensch van iets moer dan een
millioen Elzaasers en Lotharingers stond de
behoefte aan bescherming van ongeveer
veertig millioen Duitsehers. Juist op het
democratische beginsel van het grootste ge-
luit van het grootste aantal was do inlijving
gerechtvaardigd.
Ook van het positivistische standpunt, 'dat
allo maatschappelijke maatregelen in hun
uitwerking op. het algeméén hun rechtvaar
diging moeten vinden, was, volgens prof.
Brentano, de inlijving gerechtvaardigd.
Want, gelijk Bismarck in Mèi 1871 heeft
uiteengezet, was het in Europa's belang, den
dikwijls wederkeerenden strijd tusschen
twee groote beschaafde volken tegen te hou
den. „De inlijving heeft dien strijd ,44 jaar
tegengehouden en zou ok den tegen-
woordigen oorlog niet veroorzaakt hebben,
indien niet Engeland en Rusland de in
Frankrijk bijna ingeslapen revanche-gedach
te weder kunstmatig in het leven hadden
geroepen."
„Met den grond echter zoo besluit
prof. Brentano - dien Bismarek voor de in
lijving van Elzas-Lotharingen heeft aange
geven, is ook de grens van de rechtmatig
heid van inlijving bepaald. Zdj berustte, ge
lijk Hugo Preuss in zijn werk Das deut-
sche Volk und die Politik nog onlangs weer
heeft uiteengezet, op de eenheid van volk
en staat. Men kan, zooals Talleyrand heeft
gezegd, met bajonetten alles doen, alleen
niet er op gaan zitten. Waar de eenheid
tusschen volk en staat ontbreekt, is de poli
tieke toestand steeds moeilijk te handha
ven." Ruim 50 jaar geleden heeft Heinrich
von Sybel, een van degenen die het meest
hebben gedaan om het Duitsche Rijk voor te
bereiden, in de inleiding van zijn beroemd
geschrift Die deutsche Nation und das Hai-
serreich', de ellende, die het Duitsche volk
eeuwen lang heeft doorgemaakt, verklaard
uit den veroveringslust der oude Duitsche
keizers. En nog meer geldt het voor den te-
genwóordigen tijd de geschiedenis van
de laatste tientallen van jaren heeft het
geleerd dat de heerschappij van het ge
weld niet duurt. Zij heeft in Ierland voor de
IIome-Rule-beweging moeten buigen; in Po
len is zij gevallen en ook in Duitschland
begint men hen, die men tot nog* toe slechts
als voorwerpen van wetgeving heeft be
schouwd, als volksgenooten te behandelen,
Prof. Brentano denkt aan de wijziging der
wet op het recht van vereeniging en de ver
anderde houding van de regeering tegenover
de vakvereeniging.
„Daarom ook", zegt hij, „is verdere in
lijving bij het Duitsche Rijk slechts dan
gewenscht, wanneer het gaat om gebied,
welks inwoners gaarne tot ons komen, en,
waar zij verder voor de veiligheid vap het
rijk noodwendig schijnt, moet zij beperkt
worden tot gebied, dat wij op; militair-stra*
tegischen grond moeten hebben. In dit geval
zou echter voor de onwilligen in het inge
lijfde gebied de landverhuizing door schade
vergoeding vergemakkelijkt moeten worden.
Dat is in het belang van den enkeling,
van den vrede en van ons rijk. (Want de
eenig blijvende grondslag van de sterkte
der rijken is de eenheid van volk en staat."
50.000 vluchtelingen te Pskow»
De correspondent te St. Petersburg van de
Berlingske Tidende geeft een beschrijving
van de verschrikkelijke toestanden, die ont
staan zijn door den grooten stroom van'
Poolscke vluchtelingen in het binnenland
van. Rusland. Wederom, zoo meldt bij, heelt
men een groot aantal vluchtelingen overge
bracht naar het eiland Oesel, dat door de
Duitsche kanonnen bestreken wordt. Te
Pskow zijn 60.000 vluchtelingen onderge
bracht; Minsk is zoodanig door vluchtelingen
overstroomd, dat zij daar geen onderdak
hebben kunnen vinden en de grootste mas
sa hun tenten onder den blooten hemel heb
ben moeten opslaan.
De avonturen van den „Emden"-comman-
dant.
Kapitein von Miicke, de dappere comman
dant van de „Einden", heeft eon! boek ge
schreven, waarin hij vertelt van de avontu
ren die hij en zijne bemanning beleefden op
hun toont met den, buitgemaakten schoener
„Ayesha" van de Cocoseilanden naar Hodei-
da, en gedurende bet gevaarlijke zwerven
door de wildernis, temidden van vijandelijke
Arabieren-stammen. Hij heeft het boek ge
noemd met den naam. van het schip dat hem
en de zijnen het leven redde: „Ayesha".
Naar korten en krachtigen zeemanstrant
wordt „Ayesha" verteld van de meest ge
vaarlijke ondernemingen en wat daarbij on
dervonden werd. Op een keer lag het schip
jna een hevigen storm in een totale wind
stilte, zoodat men niets kon beginnen. Plot
seling werd aan bakboord vooruit een rook
pluim gezien. Daar wij, z°o vertelt v. Miicke,
ver van alle vaste vaartroutes, waren, kon
er alleen sprake zijn van een schip, dat even
als wij, reden had de gewone roxites te mij-
den. Eerst dachten wij dat het misschien ons
j kelen,sohip Exford of de Buresk kon zijn, die
de „Eaiden" voor het gevecht bij Keeling
bad achtergelaten en die nu wellicht van
plan waren ook Padang aan te doen om daar
inlichtingen in te winnen. Het kon echter
jook een vijandelijke kruiser zijn die na het
geveeht Keeling had aangedaan en nu naar
I ons zocht, na bericht te hebben gekregen van
óns vertrek.
ozoniseeren van water uit vijvers en vlieten,
Feitelijk stonden ons, om van Keeling weg toestellen, die 800 liter
te kómeïi, maar drie wegen open: naar Ba
tavia, naar Padang of naar Afrika.
Het me eet voor de hand lag Padang of
Batavia. Voor eenJ snellen kruiser was het
een kleinigheid ons op den weg naar beide
plaatsen te zoeken en te vinden, want hp Pen> zomede bij de burgerlijke bevolking in de
kon, bij onze afhankelijkheid van den wind, I bezette gebieden. Een groot aantal ervaren b\
zuiver water per uur
leveren, ingeval er geen minerale wateren voor
handen zijn. De militaire geneesheeren honden
voortdurend toezicht op de opzichzelfstaande
gevallen van epidemische ziekten bij de troe-
vrijwel precies nagaan, welken koers wij
moesten loopen en waar wij ons zouden be
vinden.
Natuurlijk stelden wij alles in het werk
om vast te stellen met welk sehip wij te doen
hadden. Maar ook, vanuit de toppen der
masten konden wij niets zien! dan een rook
wolk. Een manoeuvre om nit te wijken was
met de „Ayesha" niet mogelijk, want er was
geen wind, en wij lagen dus onbewegelijk.
Na eenige onprettige uren verdween de
rookwolk gelukkig weer.
Zal Roemenië optreden?
Uit de berichten door den redacteur-cor-
giëmsten staan ter beschikking van het Duit
sche leger; goed uitgeruste veldlaboratoria
makeu snolle bacteriologische analyses ingeval
zich verdachte verschijnselen voordoen. Ge
dwongen inenting tegen typhus heeft groote-
lijks bijgedragen tot bestrijding van deze ziekte.
Dit was ondoenlijk gedurende de mobilisatie;
het werd gedaan toen het leger te velde was en
thans is do inenting afgeloopen.
Dezelfde voorzorgsmaatregelen werden op het
Oostelijk front genomen tegen dysenterie. Alge
meen bestond groote vrees voor het eholerage-
vaar, dat de Duitsche troepen in Rusland liepen
respondent van de Voss. Ztg. te Boeeharest Inderdaad is do cholera er zeer verbreid onder
|aan zijn blad gezonden blijkt tot toenemen- de burgerbevolking ten Oosten van den Weich-
de pessimisme omtrent de houding van Roe- sel, doch de maatregelen, door de militaire
menie. Hij seint onder anderen: de presidentautoriteiten genomen, zijn doeltreffend gebie-
van de Kamer van afgevaardigden, Phere- ken. Choleragevallen zijn nergens op groote
kyde, verklaarde voor eenige dagen, dat heti i
nieuwste verdrag tusschen Roemenië en I 8chaa ^rgekomen Moeilijker was het hier
entente het ingrijpen van dit land voorzag j ^oor zu,ver drinkwater „e zorgen. - v*-ral wer-
vóór 15 Augustus, echter met verlenging van den ]fng9 den weg tbeeschenkerüen geopend,
dezen termijn tot 15 September. Deze uit- Inenting tegen cholera heeft ook gted gewerkt,
'spraak klinkt als het bericht van een vast- Over choleragevallen, die door zieden an ge-
staand feit, dat in verband beschouwd moet I wonden naar Duitschland werden (-veige
worden met de mededeeling, dat de Roe- bracht-, behoeft men zich niet ongerust te
meensche minister van oorlog van 14 Sep- 1 maken. De ervaring heeft geleerd, dat gevallen,
ÏT.ZZ hlkkm£ over het geheele j die onmiddellijk worden herkend, zich later, or,
spoorwegmateriaal voorbehield. Daarbij v- n v n *1
dient opgemerkt te worden ,dat Britaniu zelf dcl'd™kk™* ^^us behoeft evenmin or-
het amht van minister van oorlog waar- i g°riistiiejd te baren. Deze ziekte, door do uis
neemt. Terloops zij opgemerkt, dat bet offi- i °P menseheüjk lichaam overgebracht, is veel
cienze door den generalen staf uitgegeven 1 verspreid in Rusland, doch* de Duitsche tree-
militaire blad, voor welks inhoud Bratianu pen zijn er totdusver goed afgekomen tenge-
verantwoordelijk is, daar Carpi's dagblad
„Moldawa" herhaaldelijk openlijk "beschul-
volge van do uitgebreide maatregelen tot rei
niging van het lichaam en kloeder-ontsmetting.
digd werd van stelselmatige veryalschingen 0p marsch worden honderden draagbare bad-
f:!lO0rL°^T^ien.' i k,liPen en stoomontsmettingstoestellen meege-
tianu verplidhtingen tegenover de Entente
op zich. Onder de gegeven omstandigheden
is het echter uitgesloten, dat hij die vervul
len kan.
De vervanging van het liberale kabinet
door een conservatief zou stuiten! op groote
binnenlandsche politieke moeilijkbeden. De
conservatieven zouden! slechts kunnen regee-
ren, zoo zij den, staat van beleg afkondigden.
Overigens wordt daarom de reorganisatie
van het kabinet-Bratianu, door het aftreden
van Bratianu, Kostinescu en Aughilescu, die
vervangen zouden worden door anti-Russi
sche bladen. Doch. ook deze. zouden, zoo zij
aan hét roer kwamen, wegens de buitenge
woon opgewonden openbare meening met
uiterst krachtige band moeten regeeren.
De puttees als beenbokleeding afgekeurd.
voerd, om de soldaten van do Russische insec
ten te bevrijden. De pogingen der Duitsche
wetenschap om een speciaal geneesmiddel tegen
vlektyphus to vinden, schijnen spoedig met suc
ces bekroond te zullen worden.
DE GRAAN- EN MEELHANDELAREN ZTJN
ONTEVREDEN1
Door het Bestuur van den Ned. Bond van
graan- en meelhandelaren is in een adres aan
den minister van Landbouw enz. geklaagd dat
door de door den minister genomen maatrege
len, betreffende de distributie van tarwe, rogge
en bloem dermate de zaken van do handelaren
In de afgeloopen winter kwamen bij het j benadeeld zijn, dat deze thans met verlies ge-
Engalsche leger vele gevallen van bevroren dreven. worden en voor een groot deel geheel
voeten, zgn. „loopgraaf-voeten" voor, waar- j gtilliggen-, waarvan behalve sohade voor henzelf,
door een groot aantal mannen voor korter of j jiet onmiddellijk gevolg zal zijn, dat zij hun
langer tijd voor den dienst ongeschikt werden, j personeel geheel of gedeeltelijk zullen moeten
Vele lijders aan dit euvel moesten zelfs uit
den dienst ontslagen worden.
Prof. X) ©lép ine Hoeft clit verscHijnsel in op-
dracht' van de leger-autoriteiten onderzocht en
bevonden, dat de putteë, die vlak onder de knie
stijf moet worden aangetrokken, in dit opzicht-
zeer schadelijk werkt. De door het aantrekken
veroorzaakte belemmering van den bloedsom
loop in het onderbeen en den voet, leidt tot
groot warmteverlies in die lichaamsdeeleu, dat
neg grooter wordt door het staan in hét water.
Prof. Delépiue heeft nu1 proeven genomen
en raadt aan, de soldaten te voorzien vau uit
gewaste taf gemaakte kousen, die daarna met
oen Wollen kleedingstuk zouden worden be
dekt.
ontslaan, voor. zoover dit reeds niet heeft
plaats gehad. In verband daarmede wordt aan-
gedrongen, op Het aanbrengen van ©Gixig© nade*
Omschreven wijzigingen.
MAATREGELEN TEGEN PLICHTVER
ZAKENDE OUDERS.
In een buitengewone vergadering van den
Ned. Bond tot Kinderbescherming, Zaterdag
18 dezer te 'sGravenhage te houden, zal bet
onlangs bij dien bond ingediende rapport-
van een commiesie van onderzoek omtrent
maatregelen tegen plichtverzakende ouders,
behandeld worden. Inleider op die vergade
ring zal zijn prof. mr. J. A. van Hamel.
UITVOERVERBOD VAN SCHAPEN-
VLEESCH.
Bij Kon. besluit van 2 September ia de
De prijs der kousen zou niet bijzonder boog
behoeven té zijn, n.l. ongeveer 8 ah. per Paar-uitvoer van achapenvleeficb~verbpdeii.'
De autoriteiten hebben verklaard, dat zij het j
Voorsel in' ernsige overwegiug zullen nemen,; r,
i j Geen muziek in de tremen. De directie der
zoodat voor den komenden winter waarschijnlijk i
,r i i - i S.S. heeft het personeel met nadruk herinnerd
een. nieuwe voetbekleeding zal worden inge-l
aan: het .destijds uitgevaardigde verbod met be
trekking of het maken van muziek in de treinen.,
Nogmaals wordt aan het personeel opgedragen
nauwkurig toe te zien, dat het .beroep van
voerd.
Gezondheidstoestand bij de Duitsche troepen,
i Door Prof. von Sohjexning, chef van den go-
neeskundigen dienst Van het Duitsche leger,
is in een interview mot de Vosaieohe Zeitung
over. den gezondheidstoestand der Duitsche
troepen verklaard* dat deze zoowel op het Wes
telijk als Oostelijk 'front voortreffelijk is. De
troepen zijn voor ernstige besmettelijke ziekten
gespaard gebleven. Het aantal typhus-gevallen
is thans op het Westelijk front zeldzamer ge
worden dan laatstleden herfst, als gevolg van
de groote verbeteringen in de hygiënische om
standigheden, verzorging en voeding van het
leger. De nauwlettendste zorg is besteed aan
zuiver drinkwater. Het departement van oorlog
heeft 300 draagbare toestellen beschikbaar ge
steld voor het zuiveren, koken, afkoelen en
spoorwegmuzikant niet worde uitgeoefend.
Overtreders van dit verbod zijn op het eerst
volgende station uit den trein te verwijderen
en zoo zij voorzien zijn van eene abonnements
kaart dan deze in te trekken.
i De geheimzinnige brandstichtingen te
yiissingen. In den nacht van Woensdag op
Donderdag is wederom getracht te Vlissingeu
brand te stichten. Ditmaal aan de jaloezieën van
een woning in de C lij ver straat, van welke
woning de ramen gesloten waren. De jaloezieën
verbrandden gedeeltelijk. De politie en de bur
gerij loeren er op den dader op heeterdaad te
betrappen, maar men kan hem maar niet te,
pakken krijgen.
lief-te en edelste schepseltje, dat ooit ge
leefd hoeft. Dit is al wat ik van Raar weet.
Het is een kort verhaal, oude jongen, maar
verduiveld romantisch, niet waarf'
Marksman gaf eerst g'een antwoord. Hij
had met ingehouden adem naar de weinige
woorden, die Jack gesproken had, geluisterd
herhaalde ze, dacht eenige oogenhlikken
na en zeide daarop:
„Waarom wil hij aan niemand vertellen
wie zij is?"
„Hgü zou ik dat weten! Dat is zoo'n gril
van hem. Maar hoor, eens, Mat, laat ik je
een wijzen raad geven zoo gij daar weer
heen wilt gaan, en haar wilt leeren kennen,
vraag dan Blytb nooit wie zij is, of laat bij
toch vooral niet bemerken, dat gij het weten
wilt. Hij is zeer teergevoelig op dat punt;
ik weet niet waarom, maar hij is het. Ieder
neeft zijn gevoelige plek, en dat is nu Biyth's
gevoelige plek; pn zoo gij er soms eenige
toespeling op maakt, dan-weet ik wel dat gij
er nooit meer in huis moogt komen, dit durf
ik u verzekeren."
De heer Marksman luisterde nog steeds
aandachtig naar elk woord. Zijn oogen wa
ren t-trak oy bet gelaat van zijn jongen
vriend gevestigd en hij herhaalde alles wat
Jack zcide.
„Muar zeg eens, gij hebt toch wel bemerkt,
dat bet arme schepseltje doofstom is," ver
volgde Thorpe. „Zij is dit van kind af ge
weest. Zij heeft een ongeluk" gehad, ik geloof
dat zij gevallen is. Maar haar verstand is
er niet door gekrenkt. Zij ie zoo gelukkig als
de dag lang is en dat helpt baar veel."
„Arm schepsel, en zij gel ijkt^zo-oveel op
haar; het was vreeselijk do doode weder le
vend te zien zij hield haar hoofd evenals
Mary ach, arm ongelukkig schepsel!' Hij
fluisterde deze woorden bij zichzelven; hij
leeerde zijn gelaat af, en zijn oogen hield hij
naar den grond gericht, met een kommervol
len vragenden en verwarden blik.
„Kom, kom! Wees nu niet zoo treurig!"
riep Jack lachend uit, en klopte zijn vriend
(hartelijk op den mg. „Den wanhopenden
(minnaar te spelen is volstrekt niet geschikt
voor uw karakter. Kom, wees vroolijk! Wij
zijn allen op haar verliefd; gij vaart in het
zelfde schuitje met Bullivant, Gimble en
nog een aantal meer; en gij zuli er langza-
merband aan gewend raken evenals alle an
deren. Ik zal een edelmoedige medeminnaar
zijn, broeder Mat!" Hier nam Jack een he-
[reïeke houding aan. „Gij zult al mijn ender-
vinding en raad kosteloos bekomen, en onze
'lieve schoone naar alle vormen belegeren.
Hoe zult gij haar het hof maken! Hebt gij
wel ooit zoo'n Amerikaanseho schoone be-
'mindï.... Waarachtig, het zal mijn dood
nog zijn, als ge zoo sentimenteel blijft kijken*
„Zij is zijn vrouw niot, en ze is ook zijn
dochter niet, hij wil niet zeggen* waar bh
baar gevonden beeft of wie zij is." Terwijl
Mat dezo woorden zeer snel en op half flnis-
terenden toon herhaalde, geraakte hij hoe
(langer hoe meer in gepeins verzonken. Hü
sloeg op Thorpe geen acht meer, en scheen
(ook-niet naar hem te luisteren. Hij dacht
'slechts aan de woorden van Johanna Grice,
(te Dibbledean de mededeeling dat Mary's
kind levend ter wereld gekomen was.
i „Kom, word eens wakker, Mat! Gij zult
evengoed als wij eenige kans hebben; en ik
zal het op mij nemen u te leeren !hoe een
beschaafd man iemand het hof maakt," ver
volgde Jack, onmeedoogend zijn scherts
'voortzettende. „Bedenk vooral dat ge met uw
hartstochtelijke bewondering vooral bij bet
eerste bezoek, op een eerbiedigen afstand
;moet blijven. Bij bet tweede bezoek moogt
gij een verliefd gelaat zetten in de huiska
mer; gij moogt u houden, alsof gij aan din
gen denkt, die ge niet durft uitspreken. Bij
bet derde kunt ge stoutmoediger zijn, en!
trachten haar een presentje te geven. Wel
twaalf hebben dat al voor u gedaan. Gimble
beproefde, en Bullivant deed het ook; maar
Blyth wilde het niet hebben; en ik was van
plan haar eenDat is waar ook, ik moet
u nog wat van belang vertellen". Bij deze
woorden barstte Jack weder in lachen nit,
daar hem het .gesprek, dat hij met juffrouw
Beckover in de gang gehad had, te binnen
schoot. „Weet wel, dat gij alles aan. haar
moogt geven* behalve één ding: namelijk een
haren armband. Daaraan moogt ge niet den
ken. Hola! Zeg, wat deert u nu!" Jack
hield plotseling op met lachen* want Mat
bad eensklaps zijn hoofd opgeheven en zag
hem strak in het gelaat met zijn doordrin
genden blik'— terwijl een uitdrukking-van
verbazing en nieuwsgierigheid, zonderling
vermengd, op zijn gelaat te lezen! stond.
„Gij zijt toch niet boos op mij dat ik eenige
van die oude aardigheden verkocht heb!"
zeide Jack. „Kom, ik heb toch niets gezegd
ja, toch, ik heb wel iets gezegd, maar zon
der er hij te denken. Gij zaagt mij zoo zon
derling aan toen ik u zeide, dat gij haar geen
haren armband geven moest; en tien tegen
één wed ik, dat gij dacht, dat het een zin
speling was op het haar dat gij niet hebt.
Is het zoo niet! Zeg, oude jongen, ge weet
toch wel dat ik zoo slecht niet hen om met
uw ongeluk te spotten. Ik dacht niet aan u,
noch aan uw hoofd, noch aan die vreeselijke
geschiedenis, toen ik dat zeide. Geloof mb,
het werd mij wezenlijk verboden. Kijk nn
maar niet als een oude wilde, Mat, want ik
kan het je bewijzen. Luister maar, ik wilde
haai* een baren armband geven van mijn
haar en dat van Blyth en nog* anderen. Ook
dat van een goede oude vrouw, die, evengoed
als Blyth zelf Madonna schijnt te kennen
(Madonna noemen wij haar.) en zij vertelt
evenmin iets van hetgeen zii weet; maar. eens
versprak zij zich tegen mij in de gang. Zij
praatte allerlei onzin en zeide ook zoo iets
van een haren armband; die zou Madonna
ongelukkig maken volgens haar. Daarop
deelde zij mede dat zij er reeds een bad, maar
ik mocht aan Blyth niet vragen of het waav
was, want zij zou vreeselijk ongenoegen met-
hem krijgen, zoo ik dit deed en hem nog meel!
vroeg, waarmede ik u niet eeüs lastig wn
vallen. Maar ik heb genoeg gezegd niet
waar, om u te bewijzen, dat ik niet aan jé
daoht, toen ik daarover schertste. Kom, goo-
d© vriend, geef mij de hand- Gij zyt toch nm
niet meer boos op mij» h*u ib n ailes uitgelegd;
L1dat gaf hem d« hand, maar
als iemand, die in de duisternis rondtast. Hij
dacht aanden brief over den haren aim-i
band dien hij in de doos vau Johanna Gxioe
gevonden had. i
„Een haren armband!" vroeg hij eensklaps^
'„Wees nu niet zoo koppig!riep Jack uil
en klopte hem op den schouder.
„Een haren armband.... dat jonge meisje
in het ongeluk storten.... en zij, heeft e»
reeds een (hij herhaalde peinzend elk woerd!
dat Jack gesproken had) „wat ia het er vooé
een!" vroeg hij luid, zich plotseling tot den|
jongen Thorpe wendende.
„Wat, ik begrijp je niet."
„De haren armband."
