TWEEDE BLAD
LO O PERS
Madonna.
Zaanlander Brieven.
F. J. JflüSSEü
Ancgang n. Warmoeutr.
BINNENLAND
FEUILLETON
STADSNIEUWS
Sinds Juni 1915 werden door ons de volgende bedragen
aan onze abonnés-verzekerden, die door een ongeval getrof
fen werden, uitgekeerd*
N, N. Haarlem (ongeval met doodeiijken afloop) f 400,—
C. Apeldoorn, Wijk aan Duin (verlies van een vinger) f 15,—
Van Waard, Haarlem (ongeval met doodeiijken afloop) f 500.—
R. H. Dool tink, Haarlem (beenbreuk) f 75,—
Mej. Zwanenburg, Haarlem (armbreuk) f 75,—
P. Zwart, Haarlem (armbreuk) f 75,—
Dij ongelukken, die onzen abonnés-verzekerden over
komen, terwijl zij als betalende passagiers reizen op spoor,
tram of boot, worden de uit te keeren bedragen verdubbeld,
uitgezonderd alleen de uitkeering bij levenslange ongeschikt
heid tot werken,
DE ADMINISTRATIE.
Verdient zij uw steun?
ZATERDAG 2 OCTOBER 1915
Was* bï«l«
't GaesSkoopst adres veer
ia aïaed*
TELEFOON 2610. HAARLEM.
abonnementsgeld.
Totaal f 1140,—
De Katholieke Sociale Actie.
COURANT
We kregen gisteren Tier lekt uit IJmuiden,
dat men aldaar den vorigen dag den meesb-
«unstigen had meegemaakt die er ooit in den
visehhandel voorviel....
Niet minder dan twee en drie kwart ton
gouds, 275,000 gulden, werd er toen aan de
viseklial voor de aangevoerde visch besomdi
de hoogste som die ooit gemaakt werd.
Wij kunnen ons in de welvaart van IJmui
den, d.w.z. in die van de reeders en van do
Percenten-makende bemanningen, oprecht
Verheugen, maar het dan toch betreuren,
dat we hier van al die visch die wordt aan
gevoerd en die zooveel geld kan opbrengen,
•••■niets merken!
Waar blijft ze? x
De vangst is overvloedig, de kooplus ia
^oot.... maar in Haarlem, op een uur. af-
stande van IJmuiden, ie er geen visch.
En niet alleen niet in Haarlem* tie zóó
overal
We hoeren, dat al die visch, duur betaald,
uaar Duitschland gaat.
Dat zal wel.
Maar de vraag rijst, of bet niet een eerste
noodzakelijkheid is, om mi bet vleesch zoo
duur ie, de visch althans wat goedkooper te
doen zijn en de reuzenwinsten der vischhan-
delaren wat te beperken in bet algemeen be-
Het heet, dat de gedragslijn van den mi
nister van landbouw is: in bet land houden
die voedingsmiddelen, die bier noodig zijn.
2oo ten langen le&te zon men toch wel vi&ch
daaronder kunnen rekenen, en zou men
kunnen zeggen, dat de groothandelaren van
IJmuiden nu eindelijk toch wel geld genoeg
hebben verdiend om zich nu eens met een
kleiner winstje tervreden te stellen, en
nan Nederland wat van hun visch af te
6taan!
VII.
Toen ik in mijn vorigen brief schreef, dat er
v°or een plaatselijk comité der K. S. A. in
Zaandam nog heel wat te doen is, vestigde ik
onder meer ook de aandacht op de wenschelijk-
Deid, dat hier een R. K. ziekenhuis tot stand
zonde worden gebracht.
Hierover nu nog een enkel woord. Bij het lezen
jjaa de berichten over ernstige ongelukken, welke
nier toch ook nog al eens voorkomen, treft het
mij altijd daarbij te moeten vernemen, dat de
getroffenen voor wie opneming in een zieken
huis noodzakelijk wordt geacht altijd nog
naar Amsterdam moeten worden vervoerd.
Voor de ongelukkigen is dit in den regel een
ware marteling. Hetzij dat zij per brancard op
®?n der booten worden vervoerd, hetzij per
rijtuig naar Amsterdam overgebracht, duurt
zoo'n tocht in het gunstigste geval toch minstens
ruim een uur. Ik herinner mij, dat eenige jaren
Seleden ik geloof dat het in 1910 of 1911
wS8 aido> waarin een zieke naar Amster
dam werd overgebracht, nabij de overzet-ponten
?au den Hembrugweg te water is gereden. Ge-
'Ukkig kon de auto door een-aantal arbeiders,
ie daar juist in de buurt waren, geholpen door
eenige matrozen van „De Zeven Provinciën",
w®er aan wal worden gebracht en had de zieke
Wonder boven wonder! geen letsel beko-
f1?11- Maar, dat zulk een toestand, waarbij aller-
iei gevaren dreigen, niet langer bestendigd mag
Worden, laat zich toch makkelijk begrijpen.
Is het niet treurig voor 'n stad van ruim 26000
uiivoners, dat wij hier zelf geen ziekenhuis heb-
en dat zoovele onzer zieken, die een behan
deling in een ziekeninrichting behoeven, naar
•Mus ter dam moeien worden overgebracht? Heo
dikwijls is het al voorgekomen en hoevele malen
zul het nog gebeuren, dat in onze stad* met haar
uitgebreide industrie, een arbeider een ongeluk
overkomt, waarvoor verpleging in een ziekenhuis
het meest raadzaam moet worden geacht, maar
van een overbrenging naar Amsterdam bijna
r©i3np,r*ke kaa °I mag zijn, omdatde
ja, misschifnCn ,voor den Patiënt te hinderlijk,
vv,' n, en °ok t» gevaarlijk is!
'eiweer is er in dat opzicht toch heel wat
x aau toe; daar heeft men zichzelf kunnen
««pen en bezit men een inrichting, waarop wij
n**r in Zaandam toch jaloersch kunnen zijn!.
waar nu de gemeente hier tot nog toe in ge
breke is gebleven met de stichting van een ge-
meentelijk ziekenhuis, daar dacht ik zooi moes
ten wij, katholieken, alles in het werk stellar
om Zaandam, zoo spoedig mogelijk, m het bezit
te stellen van een katholiek ziekenhuis, zooals er
zoovele plaatsen al 'n inrichting bezitten.
Van de medewerking der geestelijke overheid,
geloof ik zeker, dat wij ons verzekerd mogen
houden. Immers, wie herinnert zich niet, dat
onze ZeerEerw. Heer pastoor Zwart, onder wiens
bestuur reeds zoovele nut .ige instellingen en ver-
eenigingen hier tot stand zijn gebracht, enkele
jaren geleden zelf zulke ernstige pogingen heeft
aangewend om tot de stichting van een inrich
ting, als wij hier bedoelen, te komen?
De voorbereiding was al vèr gevorderd, toen
plotseling de Fransche zusters onder wier
leiding de inrichting zou worden gesteld en die
al naar hier waren overgekomen weer vertrok
ken en..v de verdere voorbereiding wérd stop
gezet..-.;..
Welnu, ik geloof stellig, dat het comité voor de
K. S. A. hier een zeer nuttig charitatief werk
kon verrichten, door in deze richting plannen
ten uitvoer te brengen. Men zou bv. kunnen
beginnen met een instituut voor R. K. wijkv
pleging, zooals die in vele plaatsen reeds met
succes werkzaam zijn.
Bij de totstandkoming van een ziekenhuis kan
men zeker zijn van den financieelen steun der
gemeente en wanneer er eenmaal een katholieke
instelling is, zal de gemeente haar geen con
currentie meer aandoen, door het stichten van
een gemeentelijke inrichting.
Trouwens, de benarde financiëele toestand der
gemeentekas zal het voorloopig niet dulden, dat
eventueele plannen der gemeente tot uitvoering
zouden worden gebracht.
De toegang tot de Oostzijde, de smalle door
gang, welke Klauwershoek wordt genoemd, zal
dan eindelijk verbeterd worden. Gelukkig! Ein
delijk zal het gevaar, waaraan dagelijks zoovelen
blootstonden, tenminste gedeeltelijk opgeheven
worden.
Wat is me dat onderwerp toch al vaak ter
sprake geweest en telkens met nihil tot resultaat.
Ik herinner mij b.v. nog heel goed de verschil
lende adressen, waarin verbetering van den
hoogst gevaarlijken toestand hier werd ge
vraagd; hoe b.v. onze af deeling van den R. K.
Volksbond er op aandrong, dat de toegang tot
de Oostzijde zou verbeterd worden met het oog
op onze kinderen, die daarlangs moeten om naar
school te gaan en de kerkgangers. Ik herinner
mij, dat de heer Jukkenekke in 1911 zijn geheele
perceel in de Noorderkerkstraat voor 12000
aan de gemeente te koop aanbood om den toe
gang van den Klauwershoek te verbeteren en
hoe in de raadszitting waarin dit aanbod ter
tafel kwam, de meeningen zóó uiteenliepen, vooi-
al met het oog op den prijs, dat er toen mets
VaAlfiknmij goed herinner was het de heer
Francken, die er in die zitting de aandacht op
vestigde, dat de doorgang hier zelfs loopt tot
Purmerend en dat is ook zoo!
Het voorstel van het toenmalige college van
B. en W. om op het aanbod in te gaan, werd
verworpen met 7 tegen 6 stemmen.
Nu is de knoop eindelijk doorgehakt en zal
de toegang dan toch verbeterd worden. Diezelfde
mijnheer Jukkenekke had thans niet zijn geheele
perceel, maar alleen het terrein, uitmakende het
buiten de rooilijn van de Noorderkerkstraat gele
gen gedeelte, groot ongeveer 58 vierk. M., voor
f 5000 te koop aangeboden en op dit bod is de
Raad nu deze week unaniem ingegaan.
Er is ruzie in de socialistische hut van ons
gemeentebestuur
De „broeders" liggen met elkander overhoop.
Men weet, dat de Raad deze weck, na een lang
durige „geheime" zitting, besloot om ter gele
genheid van het feit, dat op 1 October de gas
fabriek 25 jaar in gemeentelijke exploitatie zal
zijn geweest, aan alle ambtenaren en werklieden
aan de gasfabriek en alle overige ambtenaren en
werklieden in dienst der gemeente, die ten hoog
ste 1000 per jaar verdienen, een gratificatie
te verkenen, welke douceurtjes tezamen de ge
meente op een extra uitgave van ongeveer f 4000
zullen komen te staan!
Welnu, in die geheime zitting moet het ge
ducht hebben gespookt. De socialistische burge
meester Ter Laan, die tevens wethouder van
financiën is, en de niet minder socialistische
wethouder Duijs, die het beheer over de gasfa
briek onder zich heeft en ambtshalve voorzitter
is van de Gascommissie, stonden zeer scherp
tegenover elkaar.
Laastgeuoemde, zoo weet het „Weekblad" te
vertellen, dreigde meermalen met zijn ontslag
als wethouder (en misschien heeft hij het wel
genomen 1) Wat den Burgemeester en vele leden
met hem zoo verstoord maakte, was, dat de Gas-
comaissie de gratificaties al zoo half had toe-
zoodat de werklieden er op rekenden,
zóó nin. §ing niet nanhij, burgemeester, kon
S dragen \^«tw°o*deüjkheid voor de finan-
Waar gaan we zoo heen! Wat men
aan den een geeft, k^n den ander niet onthouden
worden. Vandaar zeker ook het voorstel om dan
maar èlle werklieden te beschenken, 't Kost de
gemeente, die al op zwart zaad zit, weer f 4000
Dat de „herrie in de hut" geweldig was, kan
ook hieruit blijken, dat de Raad eerst om over
eenen uiteenging. De heer Duijs moet, zoo men
zegt, reeds vroeger, bitter boos, zijn weggeloopen I
Nu, als het er zoo is toegegaan, dan moet het
er toch gespannen hebben. En nu weet men
alleen nog maar zoo'n kleinigheidje, van wat is
uitgelekt uit die „geheime" zitting.
Zou dit muisje misschien nog een staartje
hebben ea de heer Duijs z'n congé ook nemen
als raadslid?
Het zou een opluchting zijn, ook voor den
burgemeester. Mij lijkt het echter niets bekoorlijk
om in pnzea socialistischen gemeenteraad zitting
te nemen.
PETER.
GEEN SUBSIDIE NAAB
De Nederlander schrijft!
Onze opmerking; over het feit dat, naar wij
meenden te weten, aan de Gazette de Holland®
een subsidie van 8000 per jaar uit de gelden
van het Departement van Landbouw, Handel
en Nijverheid werd betaald, bezorgt ona eene
inlichting over dit geval van.het 'Nieuws
blad van het Noorden. Ofschoon men de ken
nis van de détails waaronder zulke dingen tot
stand komen, allicht niet zoo ver- zoeken zou,
zijn wij toch dankbaar voor hetgeen ons over
de zaak wordt medegedeeld. Dat ia het vol-
„De directeur van de „Gazette de Hollande"
zal niet weinig verbaasd zijn over deze mede-
deeling van het Ghr. Historisch© blad. Met een
subsidie van 3000 p©r jaar zou hij de wereld
te rijk zijn geweest, toen hij onder veel zorgen
zijn kindeke trachtte groot te brengen. En
voor een 200 nuttige trant was de subsidie
waarlijk niet sleoht besteed. Eilacy, die subsidie
zullen snuffelende Kamerleden niet op de be-
greoting vinden omdat ze er niat op staat.
De nederlander is verkeerd ingelicht.
Wel worden een aantal abonnementen op
het blad voor Nederlandsche consuls, die geen
Nederlandsch kennen, en dus blij zijn een Ne
derlandsok blad ia 't Eransoh 0f Engelsch te
krijgen, betaald. Maar dit kan da „Nederlan
der niet bedoelen. Subsidie beteekent steun,
zonder er iets voor terug te onvangen. Welnu
en wij meenen het goed te weten subsidie
ontvangt de „Gazette Hollande" van. onze re-
geering niet."
Dankbaar, zeiden wij. Maar niet voldaan.
Subsidie dus niet. Nu, eigenlijk hadden w« dit
wei vermoed. We hadden, dus van verkapt sub
sidie behooren te spreken. Een subsdie in den
eigenlijken zin staat op de begrooting, en deze
golden zal men er als subsidiepost niet op
vinden.
Maar hier speelde da herinnering aan de
mijn-geschiedenis ons parten. Men heeft toen
van zekere zijde zoo uit den treure over een sub
sidie aan de Kerkgenootschappen gesproken,
dat we aan die terminologie niet hadden kun
nen ontkomen.
De zaak wordt dus, heel onschuldig, terug
gebracht tot „een aantal abonnementen." Maar
als dit aantal zóó groot ia, dat uit één Depar-
tementskaa 5000per jaar daarvoor wordt be
taald want ons i® geleken dat het bedrag
door Landbouw hieraan, gespendeerd nog
2000 hooger is dan hebben gemold en
ala men bovendien hoort fluisteren dat ook
Koloniën, ook Buitenlandscha Zaken, tezamen
precies evenveel abonnementen noodig hebben,
zoodat Het „aantal abonnementen" op de „Ga-
zette de Hollande den lande om en bij
10.000 per jaar gaa^ hosten, dan.wel,
dan meenen we dat d® Directeur van dat blad,
zooal niet „de wereld te rijk", toch buitenge
woon ingenomen mag zlJn met zoo een goeden
klant.
Maar tegelijkertijd h Oven wij van meening,
dat de Kamer over ds esteding van dezo dui
zenden inlichting beho°rt te ontvangen, en zoo
zij ze niet krijgt, beb°01t te vragen.
DE NEDERLANDSEN UlTGEv ERSBOND.
Op de te den HD-J^gehouden algemeene
vergadering van de'1 van Nederland
sche Uitgevers werd011 tot lid van het be
stuur gekozen de O. A. J. van Dis-
hocck (Bussum) en L. Brusse (Rotter
dam); de heer W- e'"sluyg (Amsterdam)
werd uit het volta''0- bestuur herbenoemd
als penningmeester.
Als vertegenwoordigers in den Oentralen Actie te wekken bij den eenling, tot actie
Raad van .Vakbonden in het Grafisch- en J 1
Boekbedrijf werden voor 1916 aangewezen
de heeren Wouter Nijhoff en J. E. Belinfante
(Den Haag), als plaatsvervangers de heeren
W. .Versluys (Amsterdam) en Wi. L. Brusse
(Rotterdam).
Besloten werd na te gaan of het mogelijk
is vrijstelling te verkrijgen van de certifi
caten van oorsprong, gevorderd bij' verzen
ding ook van door Nederlandsche uitgevers
in Nederland in het licht gegeven boeken,
en te trachten de toestemming te verkrijgen
werken van Duitsehen oorsprong naar onze
koloniën te verzenden.
GEMEENTELIJKE GROENTEN-
VERKOOP.
Met den gemeentelijken gr o entenverkoop
aan te sporen, de vereemiging van mensehen!
Actie, door aan te moedigen tot Roomsch
deuken en doen, hier in 't gezin, daar in de
vereen iging, ginds in 't openbaar.
Actie, door ons af te Tichten tot katholie
ken van de daadl
Bij ieder onzer zal wel iets ontbreken van
dieu geloofsmoed, dat heldengedrag en die
opofferingsgezindheid onzer voorouders, de
vurige roomsehe strijders van het verleden,
waaraan de Katholieke Actie van thans eea
weergaloos voorbeeld van geloofsonver»
6chrokkenheid en christelijke dapperheid
blijft behouden.
Dat bezielende voorbeeld van rustelooz*
acfie begeestere ons allen en ontsteke ona
Roomsehe hart in liefde en ijver, opdat wij
worden mannen van de daad, kerels met
in het Waaggebouw te Leiden, die drie we- durf, burgers die hun katholieke beginselen
ken aan den gang is, zoodat men er nu wel ;°P godsdienstig, zedelijk en sociaal gebied
eenigezins over kan oordeelen, gaat het, naar j durven verdedigen als de beginselen, waar-
het L. D. verzekert, maaT zoo'n gangetje. yan veel heil voor do geschokte samen.eving
In de eerste week was het bedrag, dat ver- te verwachten,
kocht werd, even hoven de 40, d© tweed© i Actie voert de K. S. A. om te komen tot
week was het eenige guldens bededen dit georganxseerden stryd van de talrijke
cijfer en deze week zal men misschien ook vereemgingen, die op ieder gebied het pro-
krap de 40 halen.
Dat is voor een gemeente van 60,000 zielen
de moeite eigenlijk niet waard en zeker
voor zoover deze moeten worden gemaakt
de kosten allerminst,
gram van Paus Pius X nastreven: „Alles
herstellen in Christus." Hij is de Koning der
eeuwen en van Hem alleen is heil en red
ding te wachten..
Actie, door een brand te slaan om de talr
Naar men verzekerde, komen er niet de'rijke vereemgingen, zonder aan de zelfstan-
mensehen, waarvoor de verkoop voorname- digheid van alle bestaande of op to ricnten
lijk zou plaats vinden, n.l. de arbeidera-kuto- vereemgingen ook maar m het minste te
kort te doen. De algeiheele vrijheid van iedere
vereeniging blijve ongeschonden gewaar-
obrgd, alleen meer samenwerking tot ea
saainhoorigheid op die punten van het Ka-
moeders,
Enkele mevrouwen sturen er haar dienst
boden en verder zijn bet de omwonenden
die ervan profiteeren.
haar den roman van W. COLLINS.
U (Uit het Engelsch).
„Ik was toen ongeveer tien dagen ver-
van eene haven, waar ik een eerlijk,
bo V'f 2011 beginnen; ik nam mij voor het te
f kr«l0eV°D! deed er mba kest toe en
ij., 9K werk op een scheepstimmerwerf. Maar
«n xWas noK uiet in orde. Ik moest zwerven
y60 dagen later was ik al weder op weg
?ver kewoonde streken, met mijn geweer
ik ÉUS? schouder, juist een vagebond zoo als
•Iijff ®ÖW6eet hen."
storn U(r°uw Beckover hief hare handen in
Jer ee'- vei'bazing ten hemel. Matthew, zon-
h«ai acht er op te slaan, zette zijn ver-
tot zie,°H, gedeeltelijk tot haar, gedeeltelijk
„Het ket woord richtende.
1 Mai-y °et in dezen tijd zijn geweest dat
at'1 jader. en alk» wat met hen in ver*
l*11' mk scheel uit de gedadhton ging.
«en "waarde de twee snuisterijen, die
!m ik hew.» kenk voor haar moesten dienen
lan hid ze> K nadat ik reeds hot
a opgegeven om weder huis
waarts te keeren ik kan nauwelijks
zeggen waarom; tenzij het was dat ik er aan
gewend geraakte om ze te bewaren en ik-den
moed niet had er afstand van te doen. Ook
herinnerden zij mij somwijlen aan vader en
Mary —maar dat was zeer zelden, weet
BA slechts dan, wanneer ik ze van de ©en.e
i-ooa in de andere legde, en er het stof af-
Ci'm Zö z°o netjes mogelijk te houden,
mij viel 6 ®u.der ik werd, hoe moeilijker bet
plaats L.Ulp 1(tts van Mary en mijn geboorte-
tn ne!el t^:,rren- Er ^een een soort
Haar gelaat kon |k /'iju opge6togen-
don a-eest i,,-„ llJ niet meer duidelijk
y l Soma verscheen het
my m een Oioom, wanneer ik alleen mm
het vuur gezeten was, na ep,i
iiei vuiu «w ,Ven vermoerenden
tocht dan stond hot nUl ZOo lh,elclw.
den geest, dat het mta£gst aanjoeg en het
koude zweet mui uitbrak, vvannoer ik dan
ontwaakte, wist ik met of de 6terron boven
mijn vaders tuin te Dibbleuean of boven die
verlaten oorden aan gene zijde van den
Oceaan stondon, en waar men honderd mij
len gaan moest oer men oen lovend wezen
ontmoette. Maar het waren slechts droomen,
jweet ge. Als ik wakker was, dan kon mijn.
geest zich die tooneelen niet meer voorstel
den, oen geheel ander beeld rees er voor mij
jvan haar en vader op. Hoe langer ik mij, in
die fctreken ophield, des te dichter werd de
f nevel die mü scheidde van hen die tehuis I
Het blad vermoedt, dat de redenen, dat de tholiek eociaal program, dat de organisatie»
arbeidersvrouwen niet komen hierin zijn ge- met elkaar gemeen hebben. Minder ver
logen, dat het verkooplokaal te ver van de
deeldheid en meer eenheid onder de strijder»
meeste arbeiderswijken is gelegen en.,
dat de prijzen wat hoog zijn. Deze gemeen
telijke groectenverkoop schijnt dus fiasco te
zullen lijden.
(Ingezonden).
Beslist.
De K. S. A. voort een georganiseerden
strijd.
van hetzelfde vaandel aan te kweeken is de
leuze, want nog altijd blijft Dr. Schaepman'e
woord van kracht: „Denkt er om, in Rome
zijn ze allemaal één."
Is er eendracht, dan i* er werkkracht.
Eén van hoofd en één van hart, één van
zin en één van ziel, is het geheim van ieders
organisatie.
Dat wij loeren één te worden, één te *ij«
onder leiding van de Katholieke Sociale Ac
tie, die de sympathie heeft van Roomsoh
Nederland.
Uit 2 milloen strijders sou het Nederland
sche Roomsehe leger kunnen bestaan, maar
nog laten vele katholieken en vele vereenir
De meeste katholieke vereenigingen zijn bij gingen zioh niet werven om dienst te nemen
haar aangesloten.
Zij telt pl.m. 100,000 leden.
in de armée, die onder hoog© goedkeuring
en aanmoediging van de bisschoppen van
De K. S.'a. heeft de sympathie van ons vaderland staat geformeerd.
Roomsoh Nederland. r, Honderdag 7 October zal hot plaatselijk
De K. S. A. heeft de hooge goedkeuring Oomité de deuren van de „Vereeniging' wydi
en aanmoediging van de bisschoppen van ons °P«nen, om Roomsoh Haarlean te zien bin-
vaderland.
En wie met het Episcopaat vereenigd is,
staat georganiseerd met den Paus en draagt
in zich de zegevierende kracht.
Mag ik dezo woorden Roomsoh Haarlem in
overweging geven? En na een oogeniblik
beraad, daar valt niet aan te twijfelen, zul
len vele harten zich gewonnen geven voor,
vele geesten zich vereenigen mót het ja
woord, dat ik verwachtte op de vraag: ver
dient de K. S. A. uw steun? wa«-
Uw gewaardeerde steun. Zeker, de be tee
kenis van ieders steun, arme en rijke, bemid
delde en onbemiddelde, arbeider en midden
stander, hoogstaande en geestelijkheid is al
nenstroomen, ten einde te hooren de katho
lieke sociale dagorde van de aanvoerder»!
Pater Borromaeus de Greeve en Baron vaa
Wijnbergen.
Dan zullen door het machtig welsprekend
woord der redenaar», vele katholieke roera
ten, de Roomsehe sociale krijgsartikelen!
hooren daveren door de zaal.
Dan zullen wij den gevierden Franciscanes
redenaar, de actie voor Roomsoh Haarlem!
hooren inluiden.
Dan zullen wij van het hooggeachte Ka
merlid Baron van Wijnbergen vernemen,
wat de K. S. A. tot op beden heeft gepres
teerd, wat al machtige werken van haar zijn
groot, als ieder voor zich maar wil toegeven, welk een sociale reuzentaak de
het goed recht van de K. S. A., om het echt A. nog te wachten staat
Roomsehe leven der onzen te bevorderen en
te versterken.
Roomsehe actie, dat is het streven!
En als dan onze voormannen tot besluit
komen, dat een vriendelijk commando het re
sultaat van den avond moet zijn: Roomsoh
na
v
waren aehtergeblev®0, éindelijk werd hij ge
heel ondoordringbaar en bij helderde, voor
zoover ik mij hen»aer>-niet op, totdat ik
weder de zee overstag en in mijn vaderland
voet aan wal zette.
„Maar hoe zijt er?,0.01^ *oe gekomen, om
a zoovele jaren Vv'e 1 terug te keeren?"
roeg juffrouw Befovei\
1 „Wel, ik vördieöf}.6,, "v eel geld met goud-
delven in California," antwoordde hij; „en
mijn makker, met wmn ik werkte, zeide op
eon goeden dag mij: „ik zie geen
kans om het geld dat wij verdiend hebben,
te besteden, ais wij k16r blijven. Wat hebben
wij hier anders dan Mochten brandewijn en
kaarten? Laten wij naar 't. o-ude land terug-
keeren; daar kunnen wij voor ons geld alles
krijgen wat wij willen; en als het op is, laten
wij dan weder terug gaan en meer verdie
nen." Hij drong ©r zoolang bij mij op aan,
dat ik besloot met hem mede te gaan. Wij
kregen twist op het Schip en toen wij aau
land kwamen, gingen wij elk onzen eigen
weg. Maar denk niet, dat ik mij terstond
naar mijn© geboorteni begaf. De nevel in
mw geest, waan, ik u sprak, scheen een
ej Lig op te tre u ik mijn moeder
taal weder hoorde spreken, en mijn lands
lieden weder van aangezicht tot aangezicht
aanschouwde. En toen maakte zich eene ze
kere vrees van mij meesterdo vrees om
weder naar mijn vroegere woonplaats terug
te komen na zulk een langeeen
Maar ik overwon die toch en-beg
paar vïï f.t kefi?
[legde 'waai Idary eu ik dikwijls oüs op,
hielden, en toen ik ^XÏo^iTd
met zijn ouden gevel (ofschoon die geverfd
Iwas en er andere namen boven de deur ston-
I den) toen vergat ik mijn zwervend leven en
'stond mij alles, hoewel er meer dan twintig
jaren voorbij waren gegaan, als de dag van
gisteren voor den geest. Ik las mijns vaders
naam op het kerkhof - en dat had ik ook
verwacht, maar toen men mij zeide dat Mary
nooit ter ug w os gekomen, en er bijgevoegd
I werd at z:.j reeds lang geleden in den vreem-
kalnde 0rVeU WaS> a veEoor- *k mijn©
j ja, geen wonder!"
»Het was toch een wonder voor" mij. Ik
20U een ieder, die mij gezegd mocht hebben
dat ik zoo, ontroerd kon zijn van hetgeen ik
thans vernam, uitgelachen hebben. Ik kon
het mij toen niet hegrijpen en thans nog niet.
Ik gevoelde mij mijzelf niet meer, toen ik
voor het eerst die plek weer zag. En toen
te moeten hooren dat zij dood was dat was
te veel voor mij, zooals ik u reeds gezegd
heb.
Het greep mij nog sterker aan, toen ik de
doos kreeg, waarin de voorwerpen die een
maal aan haar behoord hadden, geborgen
waren. De twintig jaren werden, bij elk voor
werp dat ik van haar in handen kreeg, in
mijne verbeelding hoe langer hoe korter.
„Er stond een prieeltje in vaders tuin*
waarin zij 'a avonds zoo gaarne zat te wer<
ken. Die plek was mij geheel uit de gedacto
ten gegaan. Zij kwam mij weer voor deij
geest en ook haar zag ik weder in dat prieel
gezeten met haar werk en als gewoonlijk
zong zij; en ik vond nog een stuk van haai
werk in de doos, waar hare naald en draaij
nog aanzaten."
„O, goed© hemel!" zuchtte juffrouw Becla,
over, wat zou ik haar toen gaarn© gezien
hebben! Zij was toen zeker even gelukkig
als d© vogeltjes in de hoornen. Maar er ij
toch nog iets, dat ik mij met be^pen kan
voegde zij erbij, „boe zht gu «Uf» omtienl
Mary's kind te weten gekomen?
Alles! Ik behoefde met alles te wetei
toen ik het kind zag.. Het eenige wat ik wu
toen ik weder uit mijne geboortestad terug
kwam, was dat het kind mijner zuster le
vend was. Een kind! Aan zoo iets had il
nooit gedacht op mijne terugreis naar Lon
den. Het was de man di© Mary gehuwd. 1
en verliet, dien ik moest hebben.,.."
(Wordt vervolgd.})
