BU1TENLAND
Omtrent het ontstaan van den brand wordt
het volgende medegedeeld, op grond van de
beëedigde verklaring van den geestelijke Prül-
lage, uit Westfalen, dde als vrijwillig ziekenver
pleger op 12 September te Reims bij de Duitsche
gewonden was achtergebleven en zoo in Fran-
sche krijgsgevangenschap kwam. Dadelijk na de
ontruiming van de stad waren de vele Duitsche
gewonden en zieken, die over verschillende hos
pitalen en ziekenhuizen in de stad verdeeld wa
ren, met het Duitsche verplegingspersoneel over
gebracht naar de kathedraal. Ten behoeve van
de gewonden waren groote hoeveelheden stroo en
dekens opgehoopt. De beschikbare ruimte was
spoedig vol, daar er meer dan 150 gewonden
werden gebracht, tot wier verpleging een Duit
sche officier van gezondheid, drie Duitsche
pleegzusters en twee leden van het Duitsche vrij
willige verplegerskorps aanwezig waren.
Op Zaterdagavond 19 September 's morgens
tegen half tien begon het artillerie-duel weer. De
Franschen schoten weer uit de stad, en, zooals
men uit het geluid kon afleiden, in de onmid
dellijke nabijheid van de kathedraal. De huizen
welke, gezien van het standbeeld van Jeanne
d'Arc, links van de kerk staan, werden door dé
de Duitsche artillerie in brand geschoten; ook de
kathedraal zelf werd eenige malen getroffen;
o. a. de linksche toren. Ongelukkigerwijze was
de kerk ten behoeve van herstellingswerk ge
deeltelijk omgeven door houten steigers, die door
de vonken, welke door den harden wind van de
brandende huizen overwoeien, reeds 's morgens
om 10 uur in brand geraakt waren; Door de
leege vensteropeningen dreef de storm de vonken
in het met stroo gevulde schip der kerk, waar
het stroo weldra in brand geraakte.
Zooveel mogelijk werd het vuur overal uitge
slagen. De lichtgewonden begonnen dadelijk het
stroo naar buiten te dragen op het rechts van
de kerk gelegen plein. Natuurlijk moesten de
zwaargewonden van de gevaarlijke plaats ver
wijderd worden. De touwen tusschen de banken
werden dus losgemaakt en de zwaar gewonden
nabij het koor op stroobedden neergelegd.
Aangewakkerd door den hevigen wind, had
echter het vuur intusschen het overige stroo in
brand gestoken, waardoor de kerk met een dich
ten rook werd gevuld. Weliswaar werd getracht
het vuur nog met water te blusschen, maar er
stond maar één pomp op de binnenplaats en er
waren maar enkele emmers bij de hand, zoodat
men het blusschen spoedig moest opgeven. Ook
maakte de dichte, verstikkende rook het adem
halen al spoedig onmogelijk, zoodat allen tracht
ten uit de kerk te vluchten. Wie reeds buiten
was, bleef daar, eenigen gelukte het nog naar
buiten te komen, maar toen klonk plotseling het
bevel: „Allen in de kerk blijven!" en de wacht
sloot de deuren van buiten af
Ongeveer honderd man waren ingesloten, de
overigen waren op het binnenplein, dankbaar
dat zij het gevaar daar binnen in de kerk waren
ontvlucht. Door den verstikkenden rook gedre
ven, trachtten degenen die binnen waren, on
danks de gesloten deuren, een uitweg te vinden.
Ondanks het verzoek van den officier van ge
zondheid om de gewonden elders onder dak te
brengen, hetgeen door den schildwacht kortaf ge
weigerd werd, omdat hij daartoe geen order
had, moesten de opgeslotenen in hun gevange
nis blijven, waar de toestand ieder oogenblik
onhoudbaarder werd. Gelukkig keerden Fransche
geestelijken, nadat zij de vrouwen in veiligheid
hadden gebracht, terug en wisten door bidden
en smeeken de wacht te bewegen, dat de in de
kerk aanwezige gewonden werden overgebracht
naar een in de onmiddellijke nabijheid gelegen
drukkerij.
Dat overbrengen geschiedde onder de onge-
loofelijkste beschimpingen van de bevolking,
waaronder vooral de officieren te lijden hadden;
het regende schoppen, stok- en vuistslagen, hoe
wel de geestelijken alles deden om de gewonden
te beschermen.
Met deze laatsten ging ook de wacht naar de
drukkerij over.
Het schijnt dat deze niet wist dat er In de
bouwkeet op het binnenplein nog gewonden uit
de kathedraal waren.
Vermoedelijk op aandrang van de woedende
volksmenigte drongen de bewakingsmanschap
pen aan om de opgesloten gewonden af te ma
ken op 't aan alle kanten ingesloten binnen
plein, waaruit niemand meer kon ontkomen. Een
grenadier van de garde Middendorf, vluchtte
met een kameraad, zekeren Seiler, in het kan
toortje. Door een raam aan den anderen kant
trachtte hij op straat te komen, maar er werd
van rechts dadelijk op hem geschoten, zoodat
hij geen uitweg meer had. Beiden keerdenterug.
Op het oogenblik dat Middendorf de deur weer
bereikte, werd Seiler getroffen door een schot
van een buiten staanden schildwacht, dat hem
aan den hals verwondde. Hij viel. Middendorf
verborg zich achter een groot half afgewerkt
brok zandsteen en zag dat een burger, een man
uit de heffe des volte, door het raam binnen
drong en zich wierp op den op den grond lig-
genden Seiler. Hij zette hem den voet op den
hals en een soldaat schoot hem daarop door het
venster heen een kogel in het hoofd. Seiler was
dadelijk dood
Toen ontdekte die burger een twaalftal ge
vluchte gewonden, die zich onder een groote
tafel verborgen hadden en wees die den schild
wacht aan, die daarop in den blinde erop schoot,
minstens tien of twaalf schoten. Van degenen
poetste het zorgvuldig met olie op, totdat
juffrouw Beckover ten laatste alle geduld
er bij verloor; en vertrouwende op den in
vloed dien zij meer en meer op hem begon
te verkrijgen, drong zij er nit alle macht op
aan, dat hij thans een einde aan zijn werk
zou maken. Hij gehoorzaamde haar, maar
gaf toch zijn eenmaal genomen besluit niet
op. Hij had gezegd dat niemand hem eenige
hulp zou verleenen bij het werk dat, hjj on
dernomen had, en hij hield woord, want hij
bracht het kruis zelf naar het kerkhof.
Al dien tijd had hij er niet aan gedacht
de lok haar te bezichtigen, die hij ©enigen
tijd geleden gedurig uit zijne portefeuille te
voorschijn had gehaald. Misschien was er
niets gemeens tusschen het zoeken naar Ar
thur Carr en de herinneringen aan Mary,
die alles weder by hem levendig werden,
terwijl hij aan zijn notenhouten kruis ar
beidde. M aar toen het kruis was opgezet,
toen hij het vuil ©n de takken rondom den
heuvel had weggeruimd en een effen, klein
pad daaromheen had aangelegd, toen hij zijn
arbeid van alle zijden had bezien en voor
zichzelven te overtuiging had niete meen: te
kunnen doen om 't te verbeterenschenen d©
werkzame, rustelooze en heftige elementen
in zijn karakter als het ware plotseling we
der te ontwaken.
Zijne vingers begonnen opnieuw in
zijn zak te tasten naar die noodlottige lok
die onder de tafel zaten, is er maar één, zij 't
ook zwaar gewond, gered, de sergeant Heyl.
In een andere bouwkeet waren ongeveer 15
man. De twee aan de andere zijde van de loods
gelegen deuren werden geopend; in elk van de
twee verscheen een infanterist en nu begon het
neerschieten van de vluchtenden. Zonder te mik
ken schoten de soldaten maar in het wilde weg.
Hier werden vier, volgens anderen vijf personen
gedood en velen zwaar gewond. Eindelijk hield
net schieten op en plotseling klonk het: „Allen
naar buiten!" Met duwen en stompen met ge
weerkolven werden degenen, die nog loopen kon
den, op de binnenplaats gedreven en daarna
door de wacht in den tuin gebracht, waar allen
moesten aantreden. In dien tuin stond ook een
hoop burgers, die de gewonden met luid gejouw
ontvingen, hun de petten van het hoofd rukten
en hen schopten. Die scheldpartijen herhaalden
zich bij het verder overbrengen op straat nog op
de ergste manier. Onder het gejoel en de ver
vloekingen van het volk werden de betreurens
waardige slachtoffers door de woedende menigte
met steenen gegooid en met stokken geslagen en
ze dankten aen hemel toen ze eindelijk in een
naburige straat een openbaar gebouw werden
binnengebracht. Den volgenden dag werden zij
van daar in een hospitaal gebracht, tegelijk met
degenen, die bij de gruwelijke gebeurtenissen in
de kathedraal gewond waren, en van wie er een,
die een schot in de keel had gekregen, spoedig
stierf. Op dienzelfden dag begon van daar het
verdere transport.
Het geschrift bevat voorts een bevestiging van
deze feiten door de beeëdigde verklaring van
den reservist Beckmann, een koopman uit Lohne
in Oldenburg, de pleegzuster Alwine Ehlere uit
Berlijn, den officier van gezondheid dr. Pflug-
macher, en ook van een generaal der infanterie,
een overste vau den generalen staf en van den
Duitschen artilleriecommandant, die voor Reims
stond.
heftig de candidatuur van Bettolo, die een neu- D© verliezen der Franschen en Engelschen
VERSPREIDE BERICHTEN
Het vergaan van het linie-schip
„Benedetto Brin."
Van de Italiaansehe grens komende reizigers
melden, volgens de Kölnische Zeitung, dat de
ontploffing van het linie-schip „Benedetto
Brin" onder het Italiaansehe volk diepen in
druk gemaakt heeft. Ook de pers geeft uiting
aan haar droefenis. De Corriere della Sera
zegt, dat het verlies dat de Italiaansehe
marine getroffen heeft, dubbel treft, omdat het
in oorlogstijd geleden is. Elk schip en het leven
van eiken zeeman is nu van waarde in den
i strijd tegen den vijand. Het blad verklaart
dan, dat het verlies van het schip de sterkte van
de vloot zoo goed als niet vermindert en dat er
voor den vijand dus geen reden bestaat, om
overmoedig te worden. De rouw van het volk
geldt dan ook-niet zoozeer het verlies van het
schip als wel de slachtoffers van de ramp.
De marine-medewerker van het blad merkt
op, dat de Italiaansehe vloot tot dusver voor
ernstige verliezen ten gevolge van ontploffing
in de munitiekamers gespaard gebleven was.
De „Benedetto Brin" behoort wel niet tot de
moderne schepen, maar ging terecht voor een
goeden oorlogsbodem door. Toch. «d baar afwe
zigheid in een zeeslag wegens hare onvoldoen
de wapening niet van groote beteekenis zyn.
De Secole herinnert bij deze gelegenheid aan
den brand op een schip in de haven van Genua,
dat voor Rusland bestemd was. Het blad hoopt,
dat de overheid zich er nu van zal overtuigen,
dat grootere voorzorgsmaatregelen noodzake
lijk zijn-
De totdusver ontvangen berichten doen ver
moeden, dat de ontploffing een gevolg is ge
weest van hot ontbranden van den kruitvoor-
raacL
De Sera meldt dat men er ijverig mee doende
is, de zwaro kanonnen en pantserplaten van do
„Benedetto Brin" te bergen.
De geheimzinnige scheepsramp in Italië en de
marine-portefeuille.
De „Frankf. Zig." wijst op den opvallend hef-
tigen toon, waarop Salandra van den hertog der
Abruzzen eischt, om zonder acht te slaan op
personen, de verantwoordelijkheid voor den on
dergang van de „Benedetto Brin" vast te stel
len, teneinde het land en de marine gerust te
stellen. De marine moet en wil weliswaar bloot
gesteld zijn aan vijandelijke aanvallen, maar
niet aan de gevolgen van nalatigheid en zorge
loosheid, die behooren te worden vastgesteld en
bestraft." Salandra nam geen genoegen met de
in het bericht van den admiraal Presbitero ge-
i dane aankondiging, dat een commissie van on
derzoek zou worden ingesteld, maar verlangt een
oogenblikkelijk onderzoek door den hertog der
Abruzzen zelf. Wellicht werpt dit telegram vol
gens de „Frankf. Ztg. ook licht op het aftreden
van den minister van marine Viala, die officieel
I door ziekte wordt verklaard, doch waarvan de
werkelijke motieven tengevolge der censuur tot
dusver nog duister zijn. Onder de candidaten
voor öe portefeuille van marine wordt ook de
vroegere minister van marine, admiraal Bettolo,
genoemd; evenwel bestrijdt de Idea Nazionale
haar, en toen hij juffrouw Beckover el
kander weder ontmoetten, strekten de eerste
woorden die hij tot haar richtte, om haar
zÜn onmiddellijk vertrek naar Dibbledean
mede. te deelen.
Zij was in haar recht op zijn dankbaarheid
gestegen, door voor hem van den rector van
Bangbnry het verlof te verkrijgen, om zich
bezig te mogen houden met het herstellen
van het graf zijner zu6ter, onder voorwaar
de, aan het kerkhof geen gebade toe te bren
gen. Zij had van hem verkregen, dat hij haar
alle bijzonderheden omtrent zichzelven mee
deelde, die hij geweigerd had bij de eerste
ontmoeting bekend te maken. Maar toen zij
hij hun afscheid trachtte uit te vorsöhen wat
jUu zijn voornemens waren, nn hij Bangbury
jzou gaan verlaten met het bepaalde plan om
Arthur Carr te ontdekken, thans staagde zij
'er niet in, hem een enkel woord tot inlich
ting te ontlokken of zelfs maar een antwoord
van hem te verkrijgen.
Toen hij afscheid van haar nam, verzocht
hij hunne ontmoeting niet mede te deelen
'aan den heer Blyth, vóór zij iet© naders om
trent hem vernomen zou hebben, en trachtte
'nogmaals, in de beste bewoordingen welke
hij vinden kon, haar dank te zeggen voor het
medelijden en de liefde, die zij steeds voor
Mary Grice had betoond; maar op het laat
ste oogenblik sloot hy onverbiddelijk de lip-
ipen over dat noodlottig onderwerp: Arthur
tralist is geweest en deswege volgens het blad
uit het openbare leven diende te verdwijnen.
Z. H. de Faus en de krijgsgevangenen.
Zooals bekend is, heeft de Zwitsersche Bonds
raad, op verzoek van het Duitsche Episcopaat,
den Benedictijner-pater Sigismund von Courten,
uit het klooster te Einsiedeln tot het bezoeken
•van de Duitsche krijgsgevangenen naar Frank
rijk gezonden.
Deze heeft van begin Juni tot einde Augustus
1.1. de gevangenenkampen, voornamelijk in Bre-
tagne, bezocht, en den Duitschen gevangenen
zeer belangrijke diensten kunnen bewijzen.
Hij heeft op verscheidene plaatsen het H. Mis
offer opgedragen, gepreekt en biechtgehoord, en
de behoeftigen onder de gevangenen, zonder on
derscheid van geloof, met liefde-gaven geholpen,
die de liefdadigheid der Duitsche katholieken op
verzoek van de bisschoppen hem ier beschikking
hadden gesteld.
Voligens hetgeen de pater gezien heeft, worden
de gevangenen in Bretagne over het algemeen op
bevredigende, wijze behandeld.
Op den 29sten September heeft pater von
Courten zijn tweede reis naar Frankrijk aange
vangen, om nu vooral de gevangenenkampen in
het midden van Frankrijk te bezoeken. Vóór zijn
vertrek ontving hij in opdracht van den H. Vader,
den volgenden brief van Z.Em., den kardinaal
staatssecretaris, Gasparri, die vertaald als volgt
luidt:
Van het Vaticaan, 17 September 1915.
Hoogeerwaarde Pater.
De H. Vader heeft met groote voldoening ver
nomen, dat u met grooten ijver het voornemen
koestert, zoodra mogelijk naar de Duitsche ge
vangenenkampen in Frankrijk terug te keeren,
om dezen ongelukkigen den balsem van het God
delijk Woord en den troost van het geloof en der
Christelijke liefde te brengen.
Deze tijding heeft Z. H. groote vreugde be
reid, daar Z. H. weliswaar met al Zijn zonen op
dezelfde vaderlijke wijze begaan is, doch Zijn
Apostolische voorzorg op een geheel bijzondere
wijze tot diegenen uitstrekt, die onder den druk
van het ongeluk en het lijden zuchten.
Het is daarom de levendige wetisch van den
verheven Opperherder, dat u den armen sol
daten, welke de moeilijkheden van de gevangen
schap te dragen hebben, Zijn vaderlijken en lief
devollen groet zult overbrengen.
Wil hun verzekeren, dat de gemeenschappe
lijke Vader der Christenheid voortdurend over
hun ongelukkig lot waakt, en Zijne geheele op
merkzaamheid daarop gevestigd is, hoe Hij zoo
veel mogelijk hun nooden en lijden verzachten
kan.
Terwijl de H. Vader zich tot bereiking van
dit doel van alle middelen en wegen, die Zijn
vaderlijke liefde en Zijn Apostolischen ijver
Hem ingeven, bedient, houdt Hij niet op, voor
deze lijdenden te bidden en hen aan de bescher
ming van den Heer aan te bevelen. Het is Zijn
voortdurend gebed dat de Bestuurder van alle
lotsbeschikkingen in Zijn oneindige Goedheid
de kracht zal verleenen hun hard lot geduldig
te verdragen en hen met de hoop op de toekomst
te troostendat Zijn Goddelijke Barmhartigheid
den dag des vredes en -der zoo vurig verlangde
bevrijding verhaasten moge.
Wilt ten slotte, hoogeerwaarde heer pater, den
zijn ongehoord. Het plan, om da Fransche
en Engelsche legers in het bekken van Lens
te doen samenkomen, kan nü als mislukt
worden beschouwd, de doorbraak eveneens.
Intusschen wordt nog gerekend op nieuwe
hevige en langdurige gevechten. Ten Noor
den van het kanaal van La Bassée heerscht
slechts hevig artillerievuur.
vatten. Dit antwoord zou hierop neerkomen, d..
Japan slechts dan legers over zee zal zenden,
als Japan direct werd bedreigd, overigens zo*
Japan wel bereid zijn, steun in anderen vonn te
verleenen.
KORTE BERICHTEN
Londen in het donker. Volgens de Es*
Do opperbevelhebber van het leger, de gMsche bladen zijn Vrijdagavond de uien-
kroonprins van Beieren, heeft mij; zooeven we bepalingen omtrent de verlichting, of
ontvangen. Do kroonprins roomdo de dap- j heter gezegd de niet-verlichting van Londaa
perheid en betrouwbaarheid zijner troepen^er voorkoming van Zeppelin-aanvallen, is
en sprak het besliste vertrouwen uit dat hetwerking getreden. Lbnden was geheel in'het
gevecht met een overwinning voor de Duit- i donker gehuld. Do bewoners van de Engel-
schers zou eindigen. De aanvallen, zeide de^he hoofdstad, vatten, ondanks de moét-
kroonprins, zijn wellicht do hevigste, doch hjkheden welke de duisternis hun veroor-
in elk geval de uitgebreidste van den go- j akte den toestand nog al van hujtto-
heelen positie-oorlog bier in het "Westen. Door jTlstlschen kant op.
den aard dezer gevechten ligt het voor de De U-oorlog. De Duitsche regesring heeft
hand dat de aanvaller voorbijgaande plaat- de Zweedsche haar leedwezen betuigd over
selijke successen kan behalen. Intusschen zijn
ze hem stuk voor stuk weer ontnomen. Met
een beslist en hoopvol gebaar, merkte de
kroonprins op: wanneer ze willen, mogen
zo het nogmaals probeeren.
Tegen de groep-Liebkneclit.
Tegen de eenigen tijd geleden gestichte
zgn. Liebknechtgroep is thans van ambte
lijke zijde stelling genomen. Naar de „Bre
mer Burgerztg." mededeelt, hebben een aan
tal sociaal-democraten te Essen, Duisburg,
Remscheid, Dusseldorp en andere plaatsen,
onder ressort van het zevende legercorps,
een aanzegging ontvangen, namens het ge-
neraal-commando, dat zij gedurende den oor
log in openbare noch in gesloten vergade
ringen aLs redenaar mogen optreden. Ook
het verspreiden van geschriften is verboden,
het in den grond boren van het s.s. „Malm-
land en zich bereid verklaard schadever
goeding te geven.
Aardschok in Engeland. Zaterdag 1.1. is
een aardschok gevoeld in de graafschappen
Cumberland en Dumfries. Er is geen enkele
sciiade aangericht.
Geen Ixansche plaatsnamen meer. Een
keizerlijk besluit heeft aan de gemeenten
in Elzas-Lotharingen, welke tot dusver ram
sche namen dragen, Duitsche namen ge
geven.
Correspondentie met Belgieeh© gemlorncoi-
den. In België is het volgende betreÜ'ence
de correspondentie uit België met Beigieeue
geïnterneerden in Nederland, beiüeiki ge
maakt: Daar de misbruiken in de brief
terwijl in geval van overtreding, deze per- phng met de Belgische geïnterneerde so.
sonen voor den gdeheelen duur van den oor- pa/ten in Nederland doorgaan in weerwil va.ij
log, gevangen zullen worden gezet. p publieke waarschuwingen in de nieuv.
Nadrukkelijk wordt verklaard, dat deze "laden, zal ieder schrijven met hen per brn j
maatregel niet tegen de sociaal-democrati- Qj. per briefkaart tot nader order vertxxk
sche partij is gericht, doch alleen tegen de - brieven en briefkaarteu aan d-ez jj
Liebknechtgroep, dat zijn degenen, die het {soldaten gericht, of door hen verzonnen, zu
bekende adres van 9 Juni aan het sociaal- 'elL aan de afzenders teruggestuurd worden-
democratische partijbestuur en de Rijksdag- j Belgisch kolènproductie. De netto produc-
fractie hebben onderteekend. Het verbod |tje Ban kolen van de Belgische mijnen ge
wordt dan ook in elk afzonderlijk geval j durende het tweede kwartaal van dit jaax is
opgeheven, indien de betrokken persoon 'gestegen tot 2,750,000 ton.
schriftelijk aan het generaal-commando of j jn het district Luik is het aantal werken
de politie verklaart, dat hij met betuiging de mijnarbeiders normaal; in die van Ber-
van leedwezen zijn hand teekening terug
neemt.
De economische toestand van Bulgarije.
De bijzondere correspondent Van het „Ber
liner Tageblatt", dr. Leo Lederer, seint
uit Sofia aan zijn blad:
Be Minister van Financiën Tontschef heeft
de goedheid gehad mij in een langdurig
gen en Charleroi wordt vier tot vijf dagen
per week gewerkt.
Maandelijks wo-rden ongeveer veertig dui
zend ton cokes voortgebracht. De gewonnen
kolen worden niet opgebruikt, zoodat de
voorraden steeds grooter worden.
De ontruiming van Minsk. De Russische
onderhoud eenige mededeelingen te doen Orthodoxe Synode heeft, naar de Korr Nor-
ove rden financieelen en economischen toe
stand van Bulgarije. U weet, zeide de minis
ter, dat wij een uitstekenden oogst gehad
hebben, en daar onze financieele positie
uitmuntend geregeld is, kunnen wij ook
met het volste vertrouwen de komende ge
beurtenissen tegemoet zien, en zijn zelfs
in staat bijna alle requisities contant te
den meldt, bevolen, dat de geestelijke mid
delbare- en hoogeseholen van Minsk naar
Rjaesan en Jarcslaf moeten worden overge
bracht. Ook alle kerkelijke huisraad en za
ken van waarde moeten daarheen worden
overgebracht. Voorts heeft de Synode beslo
ten om de geestelijke scholen van Kief naar
Kasan te verplaatsen. De landbouwschool
van Sjitömir werd naar Newo Tsjerkefsk
voldoen, wat wij b.v. in den eersten Bal- „1,4 v>
kanoorlog niet konden doen. Thans wordt I overgebracht. De opper-procurator van de
o,de mobilisatie van Bnlgarfje door handel j kyilOClO Ih-eett bCYOlöIl al il'Ct 1H de lierk^lT-
armen krijgsgevangenen den bovenal kostbaren en landbouw dan ook beter verdragen. ,Wii k loos ter k-ae &en gezamelde goud aail de
troost schenken door de boodschap, d»at de KOOm- - - - - -• l
sche Paus, Die hen'alle onder de breede vleu
gelen van Zijn vaderlijke liefde neemt, hun met
al de welwillendheid van Zijn vaderlijk hart d'en
Apostolischen Zegen schenkt als onderpand van
den hemelschen troost en bijstand.
Gaarne maak ik van de gelegenheid gebruik,
u, hoogeerwaarde heer pater, mijn buitengewone
hoogachting te betuigen.
PIETO KARD. GASPARRI.
De strijd in hot Westen.
Bernhard Keilerman schrijft aan het „Berl.
Tageblatt":
Op twee plaatsen van den Westelijken vleu
gel, ten Zuiden van bet kanaal van La
Bassée, woedt het gevecht met onverminder
hopen ook bij een verdere complicatie van
den toestand en evenals Buitschland, zoó
mogelijk zonder uitbreiding van het be
staande moratorium, dat naast zijn licht-
ook zijn schaduwzijde heeft, te zullen ko
men. U weet dat het moratorium bestaat
voor engagementen die aangegaan waren
vóór het uitbreken van den wereldoorlog.
Het zou niet heel licht vallen gedurende bet
bestaan van een moratorium een geheel
nieuw moratorium in te stellen, ofschoon
daarmede natuurlijk zekere- vergemakkelij
kingen practised verkregen zouden worden.
Overigens zijn ook in' vele gevallen, zelfs
engagementen geregeeld, die onder het mo
ratorium vallen wat toch zeker voor de
gezonde economische kracht van het land
1 Rijksbank ever te maken.
De joden in Rusland. Hoewel de Rus
sische ministerraad, besloten heeft de woon-
beperkingen voor de joden in geheel Rus
land op te heffen, heeft het stadsbestuur
van Kieff, naar de Duitsche bladen melden,
geweigerd, de voortvluchtige joden binnen
deze stad toe te laten. Op bevel dat de be
palingen moesten worden nageleefd, heeft
het tenslotte aan de joden een bijzondere
wijk toegewezen. Ook de gouverneur van
Archangel moet onlangs een besluit hebben
uitgevaardigd, dat hij in zijn gouvernement
geen joden duit.
de hevigheid. Bij &>uchez en Zuidelijk daar- gfz™ae «conornjscne ^acht van m iana
van polen de Franschen- met ate.eL Plelt- ,Ik ma£ ™ggen dat Bulgarye
steeds meer
verwoede aanvaHen" onder het gebruik zoowel op finacieel ala °P economisch ge-
STSXïïSÖ». ll00'' Ued tegen alle mogelijkheden gewapend k
einde de vlakte van D0113 te bereiken. Hun j In Riga.
aanvallen maken den indruk van wanhoeps- p>e Riga verschijnende „Libumus", een
gevechten. Buitengewone inspanning wordt Lettisch blad, verzet zich in een scherp artikel
van 'de Duitsche tro-opon gevergd. Ondanks tegen de verordeningen van generaal Daniloff,
de veelvuldige overmacht gelukte het aan volgens welke de bevolking van het district Riga
de Duitsche dappere rostenten voorwaarts hjj nadering van den vijand het bedreigde ge-
te komen en de verioien gegane, beheer- bied moet verlaten. Het blad roept de Letten op,
schende puaten terug e winnen. De ge- geen gevolg te geven aan deze bevelen, doch op
vechten zijn hevig. hun landerijen en in hun woningen te blijven.
Noord-Westelijk va© on in een bocht blad verwacht, ingeval de bevolking zoü
bij Loos, wierpen de Clexi brigade op ontvluchten, de verschrikkelijkste ellende, zonder
brigade in het vuur eu te vergeefs dat de regeering in staat zou zijn, den nood van
de behaalde voordeel® houden. Zij de vluchtelingen te lenigen,
worden van steunpunt tot steunpunt terug-
geworpen en verlie^on steeds meer grond. Japan en de oorlog.
De hoogten no. 70 en ^0 zijn weer in Duit- Zooals bekend is, heeft Japan tot nu toe geen
sche handen. De Enoe n zijn van den troepen gezonden otn de Entente te helpen. Met
straatweg Lens—La Bassee, welke zij op schijnt echter, zoo men de Duitsche berichten
eenige punten had'^en "^eikt, terugge- gelooven mag, dat onlangs van de zijde der
dreven. Entente weer pogingen zijn gedaan om Japan
Evenals de Franschen zijn ook de Engel- tot het zenden van troepen te bewegen. De
schen bewust van het gewicht dezer ge- Japansche dagbladen moeten namelijk het ant-
vechten. woord van Japan op een dergelijk verzoek be-
SPANJE.
Sympathieën voor Frankrijk.
Melquiades Alvarez, de leider van de repubü- l
keinsche hervormingspartij ia Spanje, die on-.
langs met een aantal politieke vrienden en afg^
vaardigden uit de Cortes te Parijs gewees* is5
heeft volgens een Havas-bericht uit Parijs
verklaard: Mijn uitsluitend doel is, om getuige
nis af te leggen van de onverzettelijke genegen
heid, die het liberale en intellectueele Spanje voor
Frankrijk gevoelt, en om een definitieve overeen
komst tot stand te brengen onder beide landen.
Melquiades Alvarez is door den president van
de republiek ontvangen, ook door de voorzitters
van Kamer en Senaat, door den premier, den
minister van buitenlandsche zaken en door be
langrijke parlementaire persoonlijkheden. Hij
heeft zich met zijn collega's naar de Kamer
commissie voor buitenlandsche zaken begeven. Er
werden vraagstukken besproken van politiek eq
economisch belang met het oog op een toenade
ring van Frankrijk en Spanje, voor wier ver
vreemding door Duitsche intriganten ge werk!
wordt. De levensbelangen van beide landen
eischen een verbond.
Carr.
Sedert veertien duëen ,was bij uit Londen
vertrokken, toen bij w{eoeicm op weg ging
naar Dibbledean, ten ®in e üe 'satete poging
dernalen en uitvluchten op «taanden voet bekend gemaakt; en toen, nadat hij voorop-i
Sr"et kantoer ee„teld had dat M ni»»»d eeer »ld»k«
van den heer Nawby te gaan en aan dezen, zou lastig vallen, ™>gde hy kaïm by, dat)
als rlen offieieelen bewaarder der papieren hij slechte kwam om de papieren van Je"
vaal Johanna ^rtee» verlof te vragen, om de banna Z™ fg
Sn:ar hem AZ verschillende =negm in" te dte d^ p^igste gevolgen voor heb]
zijn onderzoek naar de Pieren van Johan- oude dame^a^.na «m tandigh6den zou de lieeij
na Grice. gen()t onder het oog bracht, dat zulk een Nawby eenvoudig geweigerd hebben in eenri
m De verbazing en den beer ['Xël'"buiten den "rerT ge'onderhandeling met Mat te treden, vóód
Tatt, toen hij Matthew e aks cliënt in ®tap .-d et de gewoonten wik" en zeker Mi «Öno identiteit wettelijk bewezen had*
zyn zoo sehaorscb be'-'111' »antoor binnen- m suiju m °nten was, en
zyn zoo sctiaorseh ln°r binnen- verkeerd eind ïoirt^i nit welk Maar de voorname en welvarende zaakwaari
trad en zich aanmeldde als de tHimge in i6- tot ^njerkecru'mm moest leiden, nit we DibhWlean had een afkeer vad
ven zijnde zoon van den ouden Joshua Grice oogpunt men het ook beschouwde. -fmer Y8* Dibbledean nati een
open baard ezi eh tu een stortvloed van i Terwijl hij nog bezig was dit te betoogen, den on'beschaamden indringer,
gelukwenschen, da W daardoo Seri ijk ging Matthew reeds naar de deur en de heer zyn best hem te benadeelen,
geheel overhlün Weldra echt,',- u-wam Tatt, die niet gaarne zelfs den meest on- dus voor ditmaal een weinig yan de wette^
hij tot zichzelven en tèrwül de heer Tatt n<* handelbaren en onaangenamer cliënt wilde Hjko vormen iH te wyken, tenewde den heej
door zoo kortaf al» aRüd tevze&'gen' dat nu ,veel haat en wrevel koesterde als een rechts-
niet naar Dibbledean gekomen was om g®- {geleerde met mogelijkheid tegenover een an-
'bolpen te worden in het verkrijgen van geld, jder rechtsgeleerde koesteren kan. Het leed.
maar om te worden bijgestaan In zijne po- pen twijfel of bij zou_ dit zeer ongewone
gingen om de papieren van Johanne Grice bezoek met de koelste minachting ontvangen
meester te worden. Die onverwachte mede- hebben, zoo bij slechts tijd bad gehad zyn
deeiing leidde tot e«n uitvoerige opbelde- waardigheid te handhaven. Maar vóór hy
ring en een nog uitvoeriger gedaebtenwisse- nog een woord kon uiten, had Mat, zonder
ling, te midden waarvan Mat zijn geduld den heer Nawby tijd te laten hem het zwy-
verloor en uitriep dat hij alle wettelijke hin- igen on te leggen, zich in zijn waar karakter
Wordt vervolgd.l
iti /Jnr» J i -
«1
«I
311
r ri nit tyio inT n atia I nn rl nr N n «aaar a H It m «m
vA-C/l-1 VA_/ J, l 1 kv„ t ATI rl An "1 -I -1,
1 1_ Hf n A-M /I A
