W
ena
41
mm
JêsM
RU
1
1
allerlei
m
i
De Zonnewijzer.
De millioenenmenschen
?s g sc
SCHAKEN.
m
ANECDOTEN
jÊÜ
BIJVOEGSEL VAN DE «-NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT*
F«< g- p-'
S-f 8 I
*- f5'
«Oge p*e* voor «en ondersoek naar de be
woners der see. Het water is daar opvallend
helder, wat een waarneming der dieren zéér
vergemakkelijkt. Daar komt nog bij, dat daar
buitengewoon veel dieren voorkomen. Bij
zonder interessant is een dier, dat onder den
wetenschappelyken naam Pyrosoma een zeke
re beroemdheid verkregen heeft
De schoonheid van dit dier te beschrijven,
gaat by na boven iemands krachten. De Py-
rosoma ontwikkelt zich het best in de tro
pische zeeën. Op groote diepte zijn daar exem
plaren van vier voet lang en een voet breed
opgehaald. Door de bizondere gevoeligheid
van 't dier bij aanraking kan mem met den
vinger, bijv. letters schrijven, die dan eenige
seconden als in een vuur schitteren.
De kleuren schijnen verschillend te zijn,
daar zij door den een als zachtgroen be
schreven worden, terwijl ze door anderen
Weer bij vuurroode ijzeren kogels vergeleken,
worden. Zulk. een lichtgevend dier is er eigen
lijk niet één, doch een geheele kolonie, die
hun zelfstandigheid verloren hebben en niet
meer elk apart kunnen leven.
Merkwaardig is ook het lichten van vele
schaaldieren die aan de Californische kust 100, voor grootere fWhen wordt alfa
voorkomen. Een bizonder gToote kreeft, die
daar gevangen werd, lichtte in een verbluf
fend aantal kleuren, waarvan rood, blauw,
purper en groen bizonder in het oog vielen.
Zoo zijn er weer andere visschen, die dik
wijls kettingen van 2 tot 6 meter lengte
vormen, terwijl zij een zilverachtig, rood
of blauw licht uitstralen.
DE SCHEEPSBOUW IN AMERIKA.
De scheepswerven in de Vereenigde Staten
hebben het tegenwoordig zeer druk.
fljka voor een bedrag van 510 millloen galden
aan leer uitgegeven. Een soldaat heeft echter
niet alleen schoenen, maar ook patroontas-
schen, sabelkoppels, zadels en nog zooveel an
dere leeren voorwerpen noodig en we schatten
dtts zeker niet te hoog, wanneer we het totale
Jaarverbruik in de oorlogvoerende landen op
ruim een milliard berekenen.
GEBREK AAN WIJNFLESSCHEN.
Ofschoon naar alle waarschijnlijkheid de
wijnoogst in Frankrijk dit jaar slecht zal uit
vallen, lijden de eigenaars van wijnbergen on
der een gebrek aan het benoodigde fleaschen-
materiaal. Tengevolge van de mobilisatie zijn
de glasfabrieken in Zuid-Frankrijk zoo goed als
ontvolkt, terwijl de glasfabrieken in Noord-
Frankrijk in handen der Dutschers zijn en
daarom niet in aanmerking kunnen komen. In
Zuid-Frankrijk werkt op het oogenblik nog
slechts één fabriek en die heeft nog met groote
moeielijkheden te kampen. De prijzen der fles-
sohen zijn enorm gestegen. De gewone Bor-
deaiixwijnflessehen kosten nu frcs. 10 17 per
29
SO frcs. gerekend. De vereeniging van wijn
handelaars van de Gironde heeft zich met een
adres tot den Franschen minister van handel
gewend mot het verzoek een voldoend aantal
glasblazers tijdelijk van hun dienstplicht te ont-
heffen.
HET ZWEVENDE WONDER.
Een Italiaansch ingenieur heeft een toestel
geconstrueerd, welks eigenschappen absoluut
mdruischen tegen alle tot dusver bekende wet-
aanhouw^dÏcfampTomverfhSt^de^racht SftT natu"kaT'lda en ^ica. Deze vinding
gekregen 2 passagiers- en vrachtbooten te bou- probieem- hoe vnj en zonder motor
wen, elk 325 voet lang en met een inhoud van mJJ8 cht te zweven> opgelost.
4000 ton. Deze zijn bestemd voorde vaart in de apparaat verheft zich tot een hoogte
Golf van Mexico Bovendien zijn op die werf ,van 6001000 houdt dan plotseling stil en land gewerkt had, de volgende anecdote: Ik
nog tien andere schepoi in aanbouw, waaronder 18 dan volkomen onbewegelijk, zoolang de be- hield een lezing in een fabrieksstad. Ik had
^iwvfl 5 torpedojagers. stuurder dat verlangt. Het kan zich echter ook een glas whisky op den katheder staan en liet
in een zekere richting voortbewegen en be-
vrouws humeur zeurde, dat zie je overal. Maar
vertel me eens:
Houden ze hier autot
Ja, wij bebben er een. Zij vliegen.
TE KLEIN 1
Die stadslui, zei boor Hannes tegen zijn
vrouw toen hij boven aan de deur der kamer,
die hij dezen zomer voor een paar weken ver
huurd had aan een echtpaar, dat zijn vacantie
op 't platteland doorbracht, twee paar schoenen
had zien staan die stadslui, Trui, hebben heel
wtft ruimte noodig, nou is de kamer nog te
kleinI 'r Schoenen kunnen er niet eens in.
REVOLUTIE-BOUW.
Heb je 't al gehoord nog voor ze aan
t dak waren is het huisje van X., dat hij op
een koopje laat bouwen, ingestort.
Hoe ie dat gekomen?
Een dor metselaars had kou gevat.
En kreeg een formidabele niesbuit en
toen donderde 't in elk aar 1
BIJ DEN KAPPER.
Kapper (na een tijdje geschoren te hebben):
Mes in orde, meneer?
Klant: M'n beste man, als je er niet van
gesproken had, zou ik niet geweten hebben dat
er een mes op mijn gezicht was.
Kapper (buigt gevleid): Dank u wel,
meneer.
Klant: Nee, zoo bedoel ik 't niet ik.
meende dat 't een vijl was.
AVERECHTSOHE PROPAGANDA.
In een drankbestrijdingsorgaan trof de
Msbde de volgende anecdoten:
Op een lezing voor een Maria-ver een iging
vertelde de Zeereerw. pater, die jaren in Enge-
De „New-York Shipbuilding Co." te Londen
heeft 15 contracten afgesloten, o. a. voor 4 oor
logsschepen en verscheidene kolen- en tankboo
ten.
De eerste schepen, die voor het buitenland in
Amerika gemaakt worden, zijn in aanbouw op de
werf Starland Stollingworth te \VUm'meion
Van 1 Juli 1914 tot 1 Mei 1915 zijn in de Ver. der \TOta.
Staten 877 handelsschepen met een inhoud van
179,450 hruto ton gebouwd en geregistreerd.
MILITAIRE STIPTHEID.
Graaf Wilhelm von Schaumburg-Bückeburg,
de beroemde generaal en grondlegger van het
daarin een levenden worm langzaam zakken.
Het dier hield op, met stuiptrekken: het was
door d!e whisky gedood.
Patrick had dit gezien en stond zeer naden
kend. Op mijn vraag: „Ziet ge wel, Patrick,
van bet magnetisme en de hoe verderfelijk die whisky is?" antwoordde
-T Patrick-. J&, herwaarde, bet ia kras. Ik zal
Het toestel is staafvormig, 4 M. langj® 75 j dadelijk een flinke whisky nemen: want ik heb
zoo'n last van wormen."
reikt dan een snelheid van 200 K.M. per uur.
Dat heeft plaats zonder eenige motor of
andere machinerie. Het heele systeem berust
op de explotatie van de aantrekkings- en af-
stootingekraebt
c.H. in doorsnee. De draagkracht is 45 K.G.
EEN WICHELROEDE VOOR GELADEN
GRANATEN.
Zeer vaak gebeurt het, dat granaten met,
heele moderne artilleriewezen, had eens met zooals hun plicht is, uiteenspatten, doch dat
enkele officieren een onderhoud over de werking
van kruitmijnen en sprak daarbij de meening uit,
dat zulkè mijnen absoluut waardeloos waren,
wanneer hun explosie niet op de minuut af bere-
kend kon worden. Dit werd door de officieren
voor onmogelijk verklaardeen dergelijke stipt- j
beid was van personen, maar niet van levenlooze
voorwerpen te verwachten.
Eenige dagen later ontvingen dezelfde heeren
een uitnoodiging om bij graaf Schaumburg te
komen dineeren. Het diner werd geserveerd in
een tuinhuis en de gasten deden de talrijke gan
gen alle eer aan. Na het dessert stood de gast
heer op, haalde zijn horloge te voorschijn en
merkte koeltjes op: „Binnen twee minuten zal ik
u bewijzen, dat men ook van voorwerpen mili
taire stiptheid eischen kan. Ik moet o verzoeken,
mij snel te volgen." De verschrikte officieren
volgden den graaf naar een heuveltje in den tuin
en zagen vandaar het tuinhuis in de lucht vlie
gen. De mijn, waarop ze gezeten hadden, was
met „militaire stiptheid" geëxploseerd.
EEN REUSACHTIGE KLOMP GOUD.
Te Atlm, in Briteeh Columbia, ia een klomp
goud gevonden van 38 daim lan& 18 duim
breed en 2 duim dik. De waarde wordt op een
ton geschat. De klomp ia naar Sam Francisco
gezonden en wordt daar op de wereld-tentoon
stelling geëxposeerd.
HET LEEROEBRUIK IN OORLOGVOE
RENDE LANDEN.
Een Amenka&nach vakblad publiceert een
statistiek over het loer gebruik in de oorlogvoe
rende landen- Wanneer men bedenkt, hoeveel
leer een aoldatenui trusting bevat, rijn de cij
fers niet eena boo bijzonder hoog. De atatiatacna
neemt aan, dat eer op het oogenblik 20 milliocn
menaohen onder de wapenen rijn. Elk ran hen
gebruikt minsten# 8 paar schoenen per jaar,
dat wordt dus voor alle soldaten 60 mallioen
paar. Rekent men nu voor elk paar schoenen
f 8-50, dan .woedt al lean voor schoeisel jaa«-
zij diep in den grond dringen en pas later,
wanneer de aarde in hun nabijheid wordt omge
spit, vxplodeeren. Dit vormit natuurlijk een.
niet gering te schatten gevaar voor den land
arbeid, wanneer de vrede weer eenmaal daar
is. Door mannen van de wetenschap ia dan ook
gezocht naar een middel, om zulke granaten
op te sporen. Professor Camille Curton heeft
onlangs in gezelschap van een vertegenwoor-
diger der Franeche Regieering in de nabijheid
van Nancy proeven genomen met een door
hem voor dit doel uitgewonden wichelroede.
Over het resultaat ia men zeer tevreden. Tot
op een diepte van 40 e.M. worden er granaten
mee gevonden.
de barrevoetsmhjjonn atr
La Amerika stierf onlangs Bardon Clem-
nxma op negentigjarigen leeftijd. Hij bezat
meer land dan één landeigenaar in „The Blos
Grass-regions" van Kentucky, en had «1
geld. aan zijn eigen kraehtigen. oadememii^.
geest te danken.
'm Zomers placht nooit schoenen ha dra
gen, maar wandelde geregeld barrevoets. "M~r
geld aan kleeren dan hoog noodig was, vond Mj
onzin: nooit droeg hp een horloge; nooit kocht
hjj een. krant of een boek. En geen dokter werd
ooit door hem geconsulteerd. Het nmign»
hp ontzaglijk verf van Meld, was south?warm-
te, zonnelicht.
Toen men hem, korÉ voor dat hp1 <fe oögon
Moot, vnoeg, of hp den komenden geslachten niet
ieta te zeggen had, was het antwoord: „laat
iedereen zich zpn eigen zaken aantrekken en
er zich mee bemoeien."
EEN VERSTANDIGE JONGEN.
„Waarom huil je?" vroegen ze aan een jon
gen op kostschool. „Heb je soms heimwee?"
„Neen, dat niet, maar ik huil om den os, die
doodgeslagen ia voor het kleine stukje vleesch,
dat ik op mijn bord heb."
GOED BEDOELD, MAAK
Een spekslager tot een schilder:
„Hier hebt g» een uithangbord, schilder er
in groote letters mijn naam op en daaronder
een vet varken, dat de menschen goed kunnen
zien, wat ik ben."
NEET VLEIE ND
Nee? (pea m een betrekking): „Mpn voor.
ganger was een volslagen nul."
Nichtje: „Dan moet het je weinig moeite
koeten, hem to vervangen."
Oplosaiiig van probleem no. Jt
[Wït
Cd
ei
Zwart
b3
KbS
Wit
Ta5
TOEKOMSTBEELD.
Jan, de nieuwe huisknecht, kwam de keuken
in. Hij informeert naar een en ander, bp
Jaantje de keukenmeid.
Nn ja, ïrf Jan, toen Jaantje aam. ma-
Probleem na. IS.
«wart-
■ïm
0<~ IHSSSlf PR I to
- - &.S a s-3 2
DINSDAG 5 OCTOBER 1915
TWEEDE SERIE
40ste JAARGANG No. 8868
De dorpsklok had de boeren vaak gebruid,
Door nu eens vóór, en dan weer na te loopen;
Kwam 't volk ter kerk, soms was geen deur
nog open,
En somstij da weêr was 't voorgebed al uit.
De koster had aan die verwarring schuld;
Het was zijn plicht de klok gelijk te zetten;
Hij had tot gids, om goed op 't uur te letten,
Een schaduwnaald, met randen rijk verguld.
Dit was een stuk, waar heel zijn hart aan-
hing;
t Pronkte in zpn' tuin van ouds als zonnewij-
zer;
Maar door den tijd was nu de roest aan 't ijzer,
En 'tuurgetal gesleten uit den ring
Geheel het dorp vernam der boeren klacht;
Zp" legden staraks hunai' iwensch dien koster
open:
Hij moest (sprak men) 't gebrekkig uurwerk
sloopen,
't Welk alles had in rep en roer gebracht.
„Neen!" riep hij uit, „*tgeen h tot klagen
noopt,
„Kan nooit de schuld van d'oudan wijzer wezen;
„Sinds vijftig jaar wordt hier zpn deugd ge
prezen
„'t Is vast de zoo, die ongeregeld loopt."
IBs D woonde Jan Romijn in de Kat-,
tens teeg. Een tamelijk breed straatje, waar
in huis aan huis affaire werd uitgeoefend.
Romijn verhandelde en (verruilde) over zijn
toonbank koloniale waren en alle artikelen,
die zicfy onder dien naam in den handel
hebben laten doopen. Hij was getrouwd,
maar had geen kinderen. lederen morgen
stond hij des zomers om vier uur op; des
winters ten half zes. lederen avond, winter
en zomer, dook hij met vrouwlief ten tien
uur onder de woL Zij waren zeer gelukkig.
Op, een morgen stak een man zdjn hoofd
door de deur van den winkel.
„Bern ik hier bij Johannes Romijn?" En
Jan, achter zijn toonbank, antwoordde:
„Ja vadertje."
„O, dan mot dit hier .wezen. Asjeblief."
De man met een groote portefeuille bij
zich, waarin een vrachtje aanslagbiljetten
lagen, had er een uitgenomen en reikte
het den winkelier over.
Romijn veegde aan zijn sloof de handen
af, 'die wat kleverig waren, daar hij juist
met stroop bezig was, en nam het biljet
met de toppen van duim en wijsvinger aan
en legde het op een lessenaar tja
Hij knikte tegen den man met de porte-
j feuille en op een toon, alsof de brenger
Ivan het biljet een klant was, die bjj| hem
gekocht had, sprak hij:
„Dank-i-weL Goeie morgen!"
De man met de portefeuille verdween. HQ
wist niet dat hij een flater begaan had.
Machinaal, als zoovele menschen van zijn
soort, deed hij' zijn werk. Het aanslagbiljet
in de grondlasten ten name Johannes Ko
mijn, hoorde niet bij Johannes Romjjta in
do Kattensteeg thuis, maar bg oen zekeren
Romeijn, gep. O.-L ambtenaar, die pas te
D... was komen wonen. Ddt belette niet,
dat de man met de portefeuille te zijner
tijd een waarschuwing in do Kattonsteeg be
zorgde. Toen een aanmaning, eindelijk een
dwangbevel.
Men had in de Katteosteeg die lieve druk- I
Roven Jan Romijn woonde een klerkje,
dat bij de stoomboot-maatschappij de vracht
jes inschreef en nu en dan hielp bij het
afwegen der goederen.
Dez» man vma de pen, die wel een ont
wikkeld memch moest zijn, daar hij schreef
alsof het gedrukt stond, sprak:
„Sapperloot, Romijn, je bent waarachtig
grondaigonaar geworden. Dto goederen zui
len hier in do buurt, in het dorp O... lig
gen. Het biljet komt van den ontvanger te
O... Hebt ge daar ook soms familie?"
Jan plaagde zijn hersens. Eindelijk schud
de bijneon.
De vrouw nam het woord.
„Wel, zijn daar de zusters van neer Ger-
rit zaliger indertijd niet naar toe getrokken,
Deentje en Pietje? zouden die oude zielen
naar den hemel zijn?"
De baas antwoordde.
„Juist, juist. Maar had die Gerrit zoo
veel geld?"
De raad van boven sprak:
„Op die ouderwetsche menschen kan men
niet op aan. Dat potte vroeger maar en
hield zich van den domme. Maar," ging hij
voort, „voor ge de belasting gaat betalen,
moet ge naar O.,., gaan en zien of dat
alles klopt."
Romijn sloeg een vragenden blik op. den
raadgever
„Hoe meen je dat?"
„Gaan zien ó'f het land er is en of alles
is, zoóals het hier op de papieren staat."
Den volgenden dag reed het karretje over
den steenweg naar OReeds voelden de
echtlieden Romijn zich gegoede menschen.
Do raad van boren had. het gezegd; Als
het is, zooals hier staat mensch, dan
benne jullie rijk, dan hebben jullie geld
als slijk! En 't moest wel zoo zijn zei
de raadgever -7- 't stond duidelijk op schrift
en er bestond in de heele stad maar één
Romijn en daarom: het was zeker maar
toch, het is voorzichtig eerst de zaak te
onderzoeken.
Veel twijfel bestond er eigenlijk niet meer
bij Romijn; bij zijn vrouw stond de zaak
vast als een muur, maar zij deden wat hun
gezegd werd. Rij menschen, die duizenden
zoo goed als in de kast hebben liggen,
zat het er aan, vonden zij. En daarom wa
ren zij niet naar Ogeloopen, maar
waren zij bij een stalhouder gaan pingelen
op. een vrachtje naar Oheen en terug.
De rijtuigverhuurder vroeg drie gulden. Jan
bood twee. Zijn vrouw deed, toen de rij
tuigverhuurder er niet van wilde Jtooren
nog vijftig cent bij. Zoo zaten zij voor
slechte f 2.50 in het rijtuig naar Oheen
en terug. Het mocht eens onverhoopt niet
waar zijn! dachten zij toch en in de Kat
teosteeg zijn twee kwartjes zoo gauw; niet
verdiend.
Dien dag bleef de winkel gesloten.
En in de buurt liepen er al aardige
praatjes, toen gelukkig de raad van
boven hier en daar ging vertellen, dat Jan
Romijn door een erfenis van de zusters van
zifa vrouws neef Gerrit zaliger, schatrijk
geworden was. Men had in de buurt wel
nooit van de zusters van Gerrit zaliger ge
hoord, doch, naarmate het gerucht zich ver
spreidde, zwol het op. Romijn en zijn vrouw
werden niet weinig benijd.'
den .Vergulden
De keeteier hield voor
Owtokop te Ostil.
RomQn stepte met zijn vrouw aan den
arm het dorp in. Zij waren op zijn Zon-
dagsch. De boeren groetten hen. Jan Co.
knipten eeo oogje tegen elkaar.
„Moed«r, ze weten hier reeds iete!" zei
Jan.
De vrouw, erg nieuwsgiarig om de bezrt-
ftnpen te siea, sprak:
Vraag nou eens, Jan, waar 'fc ligt. Die
wei ken aangenomen en bij elkander gelegd, boer daar giada, die is daar heel alloea in
soms tusechen man en vrouw er over ge- da wei. Daar luietert ona niemand at."
sproken, maar verder het er bij gelaten. En het echtpaar stapte in hooge hanen-
Maar het woord dwangbevel had Romijn doen «tappen door bet malsche gras, dat. wat vooh-
sehrikke». Het werd nu tijd om eens goe- tig wa«, naar den boer, dia op bat weiland
den raad in te winnen. En deze raad kwam stond te drooinen.
van boven.
er bij:
„Wij wilden graag weten, waar 'die goe
deren liggen."
De boer bekeek zeer lang het biljet
alsof hij het van A. tot Z. wilde spellen,
Hij las echter slechts én met moeite het
woord „Romijn."
Daarop sprak hij:
„O, 'dé gedoei van meneer Böm'ijln, da'a
daor achter de meulen van Driekke. Dat's
'n schon gedoei."
D© boer staarde de twee luitjes aan. Hij,
vervolgde op lijmigen toon:
„Zoo hedde-gij-dé gekocht? Non dan heddo1
bb ook zat!"
Moeder groeide van plezier.
„Vriend, kun je ons mijn goed niet eens
wijzen?"
"De boer antwoordde niet, maar begon
langzaam dwars over het weiland te loopen.
Jan en Co. liepen zwijgend achter hun
cicerone.
Deze wees eensklaps met een hbofdgfe-,
baar
„Doar heddet, ginder achter die buskes,
meneer en juffrouw."
■puoiS troSio do oz norma. exptoM.'
De boer bleef staan, prees het land en
zei, dat er geen beter was in O.
De vrouw van Jan kneep haar man in
den arm. Jan drukte den arm van zijn
vrouw stevig tegen zich aan. Zij hadden
het wel willen uitkraaien van pret.
„O, doar hedde ginder Peer van Kessal,
die woont op 't eerste huis van nllie goed;(
doar aan den kruisweg".
En de boer schreeuwde Peer tegemoet:
,Dè is het naj' volk, dé het goed heet
gekocht."
Peer kwam nader.
Hij had niet van een verandering van
eigenaar gehoord, maar ook kende hij den
O.-L ambtenaar niet, die zelf nog nooit
te O. was geweest. Dus het kon goed in
andere handen zijn overgegaan. Het pacht
geld inde de notaris.
Peer deed zijn pet af en vroeg;
„Lostte-gullie geen bekske koffie juf
frouw?"
Moeder Romijn had er wel ooren naar
en nadat Jan den boer-geleider zijn congé
had gegeven, door hem een dubbeltje in de
hand te stoppen en een sigaar te geven
toog Jan en Co. en Beer van Kessel naar
„'t eerste huis".
Bet zon 'geld waftrd zijn geweest voor!
e*n bewoner ven de Katteosteeg, om hier,
bQ Van Keesel, Romijn en zijn vrouw, óp
den troon te hebben zien zitten.
Op de tafel lag een krentenbrood en een
halve kaas. De koffie, zwart als inkt stond
te dampen in de boordevolle kopjes,
De vrouw van Peer zei:
„Maar eet dan toch juffrouw. *t Is oq
gegund dé wittel Doar, Liesko, doar hedd'
er eeae."
Mot reikte zij aan een deerntje een bo
terham toe. f
Maar vrouw Romijn kwam tusschenbeide.
23j hield innig van kinderen, zei ze. En,
Jan ook. En de kinderen moesten bij dé
nieuwe „heer en juffrouw" blijven, zaten,
op don schoot der vrouw uit de Kattensteeg!
en trokken d»a hoer uit de Katten steeg aan)
ajjn horlogeketting.
JSén dag te voron zou hij voor geen geld
tor wereld het hebben toegelaten, dat men
aöfi.r zijn ktotiag wees, die hij acht jaar
geleden voor twintig gulden 88& oent had
gekookt op 00Q erfhuis.
De jongst» jongen van Van Kastel vist
eensklaps op den grond en hield in zijn
baadje de bei/t van den Iwfcthsg van Romijn.
Ds andere helft bengelde aan Lkxnjin" verf).
Romijn lacht».
Daar verscheen eensklaps ten man aan
de deur. Een oude man, die eerbiedig groette
«w zijn klompen Mj den ingang uittrok.
Op de sokkon kwam h£ werfegen
de Wel en ate:
„lk ben Grades, dl® dertig joar op dó
Kolder woont. Ik hoop dó meneer me ai
l laot» wonen. Voor 7 of 7 d'balf honderd goL
i Jan liet zijn aanslagbiljet uien. Hij voegde don. Als 't kos zón, nog wè minder, want
<rt- **3 -T" Ét- C- O <J> T T
<3 3 <c: £3 pr*
CO £3
O. I t«
1 r; w uj 0-
O
O
ter
- i i
VOOR D
