DERDE BLAD
Aan onze Lezers.
c
LOOPERS
Madonna.
P. J. JANSSEN,
ftmstertiamsche Periscoop
Anegang h. Warmoessti".
BRIEVEN UIT BELGIË.
OE OORLOG
ROND DE LITURGIE
FEUILLETON
BRIEVEN UIT LISSE.
V
ZATERDAG 16 OCTOBER 1915
Do overbrenging; van ona bedrijf naar ons
'nieuwe gebouw aan de Nassaulaan beeft in deze
dagen plaats. i
Een verhuizing, terwijl de zaken moeten
■ioorgnau eu noch onze courantdrukkerij, noch
Onze verschillende andere uitgaven, mogen
stilstaan.
Onze lezers weten wel haast allen uit onder
vinding, wat een al kleine verhuizing groote
moeilijkheden en lasten baart, wat het dus
is, nu wij ons groote bedrijf moeten overplaat-
Beu, zal men kunnen gissen.
In deze omstandigheden behoeft het geen be
f toog, dat wjj voor eventueele beknoptheid in
onze nieuwstijdingen de toegevendheid onzer
I lezers cn de medewerking: onzer corresponden-
ten inroepen.
Men zal begrijpen dat de groote moeiüjkhe-
den, aan de verhuizing van een zoo groot be
drijf als het onze verbonden, onwillekeurig moe-
ten gepaard gaan met een zeer moeielijke en
afmattende wijze van werken, waardoor wij op
tet oogenblik niet dat kunnen geven wat we
zouden wenschen en wat onze lezers recht heb-
ben t« verwachten.
DIRECTIE EN REDACTIE.
XV
Eet middenrDamterrein tegenover het ko-
ninklijk paleis heeft nu eindelijk een definitieve
bestemming gekregen. Het groote hotel-café-
restaurant zal er komen en reeds is het kostbare
stuk grond ontdaan van de sierlijke schutting,
waarop notabene langen tijd als versiering de
Amsterdamselie wapentjes stonden zeker om
maar goed te doen uitkomen, dat wat daar aoh-
ter verborgen lag een serieuse gemeente-strop
was.
Of de zaak nu ineens dan werkelijk in het
f reine is' De gemeente heeft zich de noodige
waarborgen weten te verschaffen en dus is er
l goede kans, al zal er op slot van rekening 6n in
het ernstigste geval nog van kunnen komen,
dat de gemeente zelf de geheele onderneming
zal gaan oxploitoeren. Dit kan geredelijk woru
den afgewacht.
De beslissing over deze zaak vestigt onwille
keurig de aandacht op de groote veranderingen,
I welke de omgeving van den Dam in de laatste
i jaren beeft ondergaan. Niet door de uitbreiding
van complexen alleen of door de wijzigingen van
/de gevelrooilijnen. Ik bedoel meer de verande
ring welke in het adspeot en in het vertier van
bet Damrak van lieverlede is ontstaan. En voor-
al bij avond.
De vreemdeling, die Amsterdam binnenkwam,
zal wel nooit een grooten dunk van Amsterdam
als wereldstad hebben ontvangen, wanneer hy
daar het weinig levendige Damrak by avond
voor zich zag. Niet om de steenen-kolos, welke
/'do beurs genoemd wordt, maar wel om het web-
(aig vroolijko aanzien, dat dit stadsdeel geeft.
Het is immers bekend, dat do Dam niet als mid-
denpunt van het Amsterdamshe leven bij avond
moet worden beschouwd. De eigenlijke city,
waar omheen zich het Amsterdamsehe leven
l ooncentreert, ia hot Rembrandplein, dat mis-
sebien wel het eenige punt van de hoofdstad is,
dat eenigszins op een ietsje wereldstad gelijkt.
Da Dam daarentegen bood niets, dat daarmee
ook maar in een enkel opzicht kon worden ver-
t 'geleken. En dit juist is in de laatste jaren zoo
geheel veranderd. Wie nu het Damrak passeert,
bevindt zich eensklaps verplaatst in
een zeer
druk café-leven. De café's zijn daar als paddo-
stoelen uit den grond verrezen, zoodat zich .laar
bij avond een bedrijvigheid heeft ontwikkelt,
welke de doodsheid der straten, door de winkel-
skliting, een nuttige instelling nochtans, ont
staan kan vergoeden. En wanneer het zoo lang
verbeidde hotel het donker gapende vak aan
den Dam zal hebben gevuld, dan is het mis
schien niet onmogelijk, dat de Dam zal werden,
wat hij behoort te zijn,-in alles het middenpunt
en het voornaamste deel der hoofdstad. De ver
ruiming van den Dam zou hierdoor, nog het al
lerbeste aan het doel hebben beantwoord.
Ik dien nog even terug te komen op wat ik
in een van mijne vorige brieven schreef over. de
kermis op het Stadion. Deze kermis is nu ook
in den Gemeenteraad aan critiek onderworpen.
Met den hoofdredacteur van de „Nieuwe Haar-
lemscha Courant" besprak ik wel is waar, at
ik de Amsterdamsehe gemcenteraadszaken als
regel maar gerust zou laten zw®mI?eIl'+™
thans is daarvoor toeheene uitzondering te m*.
ken De Amsterdamsehe burgemeester heeft n.l,
die' kermis, waarvan ik het karakter m een
vorigen „periscoop" in het kort aangaf, met al
den vurigen nadruk, welke m hem is,verdedigd,
De burgemeester, die gebleken ia een graagf-
prater en een veelprater to zijn, heeft dit ge
daan met een stortvloed van woorden. Maar
steekhoudend waren ze allerminst. Het eenige
voordeel, dat we er van hebben is, dat we den
heer Telle gen nu ook van dezen kant leerden
kennen, wat voor de toekomst zijn nut kan heb
ben. De burgemeester ontkend©; dat het, wat wij
noemden een groote hurrie was geweest, om
dat hij op den laatsten Zondag een „steekproef
had genomen, door gezeten in een auto alles
eens rustig gaande te slaan. Toen was er niets
gebeurd, dat niet door den beugel kon. Zelfs
zeido de burgemeesttr door den stortvloed van
zijne woorden heen, dat de politierapporten wel
van „Unanstandigkeit" gewaagden. Het meest
moet echter verwonderen, dat de Burgemeester
als argument voor zijne verdediging gebruikte,
dat alles z'n gewonen normalen gang moest
gaan en dus het gewone publiek ook wel een
verzetje mag hebben. Natuurlijk, daar is ook
niets optogen, alleen in de wijze waarop kan
eenig verschil van gevoelen bestaan en dan zal
het velen hebben verbaasd, dat de burgemeester
een dergelijk standpunt inneemt, Tntussohen be
twijfelen wo sterk of de burgemeester nog ééns
vergunning voor een zelfde kermis geven zou.
Het Stadionbestuur past er voor en het Steun
comité is evenmin geneigd nog erg naar een
percentage van dusdanige kermis-entrée-gelden
te verlangen. In dat opzicht kunnen we dus al
vast gerust zijn. Ondanks den burgemeester 1
A. ONDERWATER.
Goedkoopst adres vooi*
Is steeds
TELEF. 2610. - HAARLEM.
(Van onzen Brusselschen Correspondent.)
Brussel, 11 Oct. 1915.
Niet zonder heel wat moeite en niet zonder
tal van buitengewone maatregelen, is hier
in België van den oogst terecht gebracht
wat er van terecht gebracht kon worden.
De kunstmest immers word. zoo goed als
geheel gemist, daar de stoffen, welke deze
anders moeten samenstellen,voor oorlogs
doeleinden moesten worden gebruikt, öf liet
leven ook vol tegenstellingen en vol betrek
kelijkhëden is! Wat anders wasdom geven
moet, doet nu dienst om dood en verderf te
zaaien. Zonder kunstmest kan onze Belgi
sche landbouwer het niet stellen. Do stal
mest kan in de dichtbevolkte streken op
geen stukken na in de behoeften voorzien.
Dit wordt dit jaar nog nijpender, omdat men
met reeds te weinig meststoffen uit den grond
gehaald heeft wat er uit te halen was. Voor
een nieuwen oogst is dus eene aanvulling
uitermate noodzakelijk. De oorlog zal nog
wel een jaartje duren ©n dit zal een schralen
oogst veroorzaken, wanneer niet op de eer.
of andere wijze zal worden geholpen. Daa
komt nog bij, dat heel wat arbeid zal mo<
ten worden verricht, terwijl de resultaten
zeer schraal zullen wezen.
Wat een der eerste gevolgen hiervan zal
zijn is duidelijk. Als het clen boer slecht
gaat, gaat het ook den stedeling .niet naar
den vleeze. in de stad laat zich onmiddellijk
een sterke terugslag gevoelen. Een reden
te meer dus om naar middelen om te zien,
die wijziging in den toestand kunnen aan
brengen.
Het gaat immers bovendien niet -enkel om
brood oX aardappelen. De mensch heeft ook
nog andere behoeften. Zoo bijv. is er voor
het dagelijks gebruik ook olie noodig En
geland heeft echter den doorvoer daarvan
verbodenZal ons land nu zelf in de
behoeften kunnen voorzien? Ejenigeitnate mis
schien, maar bij lange na niet voldoende.
Het is .wel eene .vreemde samenloop, van
omstandigheden, dat het juist Engeland moet
zijn, dat België in deze opzichten treft. En-
geland wil zlcbi tegen Duitsohlan'd keeren;
dit is duidelijk, maar onze Belgen .worden
daarbij mede de dupe van de historie.
Het is bekend, dat Engeland door tus-
schenkomst van Amerika moest worden be
wogen om toe te staan, dat meel mocht wor
den ingevoerd. De Duitsehers waren onmid
dellijk bereid t© verzekeren, dat deze zen
dingen niet zouden worden gerequireerd en
zij zelf erkennen gaarne, dat ons Belgenland
door deze zendingen inderdaad geholpen is,
al zien zij niet -gaarne, dat de door den .Gou
verneur Generaal genomen maatregelen, wel
ke de buitenlandsche hulp. vruchten deden
dragen, over het hoofd worden gezien of
geheel worden ontkend. Evenmin natuurlijk
als zij zich laten welgevallen het verwijt,
dat zij niets zouden hebben gedaan om den
toestand hier in België te lenigen. Dat is
onwaar en kan slechts aan kwade trouw
worden toegeschreven. Op sociaal gebied en
ook op charitatief terrein is daarvoor te veel
tot stand gekomen.
Iloe het zij, zooals de toestand voor den
landbouw op. het oogenblik is en zooals hij
zich bij de meelvoorziening openbaarde, is
het duidelijk, dat België rechtstreeks alles
behalve door den Engelschen bjondgeuoot
wordt geholpen. Of zou wellicht andermaal de
tusschenkomst van Amerika moeten noodig
zijn om ons land voor den oogst van 1916
van de onontbeerlijke kunstmeststoffen te
voorzien?
In vak-kringen gaan intusschen stemmen
op, die de vraag opperen of geen middel
kan worden gevonden om te bereiken, dat
de stoffen, welke door de riolen verloren
gaan op andere wijze productief worde© ge
maakt.
Zeide ik niet reeds, dat alles in den oorlog
betrekkelijk wordt? Zaken van hygiëne zul
len echter ook hier weieens voor den dwang
der omstandigheden moeten wijken.
Er zal niet gezegd kunnen worden, dat de
overheid de vervalschingen van levensmid
delen niet keeren -wik j>e inspectiedienst van
levensmiddelen en voedingsproducten hier in
do stad Brussel richt een nieuwen oproep
tot het publiek om het er ana t© herinneren,
dat een ieder vrij voedingsartikelen kan laten
onderzoeken. Of het helpen zal? In den regel
toch is het publiek in, dergelijke aangelegen
heden veel te weinig actief om zelfs in het
eigen belang zich eenige moeite te geven.
O.
mannen te vormen welk© de afdeelingj
wisten te besturen, i 11 i ri
Het Eere-voorzitterschap, der R. ES, Kiea-
vereeniging werd mede door hem zeer spoe
dig aanvaard, waar hij' ook menig prak
tische wenk ten beste gaf. Eveneens nam
hij met enkele parochianen het initiatief
tot de oprichting van het Kruisverbond
en de Maria-vereeniging waarvan hij ten
huldigen dage nog Adviseur was.
Trouw kwam hij altijd ter vergadering
van het Kruisverbond en het verdroot hem
alleen maar dat er zoo weinig detiviteit
bij vele leden te bespeuren was en dat zoo
weinig gegoede burgers zich schaarden in
dezen rijen onder de banier van St. Jan
de Dpoper.
Het verwonderde ons dan ook niet dat
de leden van het Kruisverbond op, de avond
van zijn sterven zich gezamenlijk naar het
Kerkgebouw begaven om voor de Zielerust
van hun 'Adviseur te bidden.
.Uit een zekere,- prijzenswaardige piëteit
werd dee op dien avond uitgeschreven ver
gadering verdaagd tot a. s. iWoenadag.
Nog versch ligt in ons geheugen de op
richting eener afdeeling van de R. KL Ver
eeniging voor Volkszang. Ook dit streven
vondt in hem een grooten steun en ook
van deze vereeniging nam hij het Eere
voorzitterschap op zich. ;Wat voor Disse's
Katholieken een aanleiding was in groote
getale zich als lid te doen inschrijven.
Een werkzaam leven, voorzoover wij hem
kenden heeft onzen ontslapen herder alzoo
achter zich. En hiermede is slechts een
tipje van de sluier opgelicht daar onze
pen niet bij machte is de ware verdiensten
van Zijn Eerwaarde te schetsen. Zijn na
gedachtenis zal zeer zeker, hoog in eere
worden gehouden en menig vurig gebed zal
door Lisse's Katholieken ten Hemel ge
stuurd worden om van God af te smee-
ken het loon dat dezen werker in de wijn
gaard des Heeren ruimschoots heeft ver
diend.
Hij ruste In vrede!
Wij meenden dat wij als Briefschrijver
uit Lisse verplicht waren een artikeltje
onder deze rubriek aan den afgestorvenen
te moeten wij'den, daar eene gebeurtenis als
deze te aangrijpend is om stilzwijgend te
passeeren en wij dan voorzeker in onzen
plicht zouden te kort schieten. En al be
hoort dit artikeltje nu niet onder de ge
wone „opmerkingen" teekenen we toch' als
steeds
OPMERKER.
De indruk waaronder wij dezen briei' uit
de pen laten vloeien is, zooals te begrij
pen valt, droevig. Immers een week gele
den was onze Herder nog in blakende ge
zondheid, zoodat hij zelf nog verklaarde in
geen jaren zich zoo uitstekend gevoeld te
hebben, en thans reeds rust zijn stoffelijk
overschot in het kille graf. Een vingerwij
zing voor ons om steeds op dit oogenblik
bereid te zijn! Begrijpelijk is het dat deze
ramp ons, Lisser Katholieken, treft als een
donderslag bij heldere hemel. Roomsch
Lisse is dan ook onder den indruk! ,Wien
ge lonthioet, hij spreekt er over; het is
uit! nïemands gedachten.
Wie dan ook dezen onvermoeid werkzame
parochieherder heeft gekend zal beseffen
wat in hem verloren Wordt.
Wat is er in de ruim i4 jaren zijn
Eerw. onze parochie bestuurde door zijn
initiatief en doorzettingsvermogen en mede
werking al niet tot stand gekomen! Kom
uit de richting Leiden het dorp binnen,
•n uw oog treft een complex van room-
>che gebouwen, waarop Roomsch Lisse
ji'otsch is, maar welks totstandkoming voor
het grootste deel te danken is aan de en-
•rgie van onzen zoo schielijk ontslapen
Herder! Hij was de eidoener der armen
isn deed dit in sti Hij w-as, waar noo-
!ig, ieders raadlgever
Ook in het °Pen Sociaal en politiek
even was hij een n^er- -Nauwelijks toch
was Zijn Eerw. i z© parochie geves-
igd, waar hij °P rdari 1901 kwam,
af spoedig, begin nam hij het initia
tief tot de °PrJC'1 v n eene afdeeling
van den Nederh K* d'ksbond. Zes jaren
was hij hier van de Geestelijken Advi
seur. Niet in naam maar metterdaad.
Wij, die in de ©e - jaien met hem heb
ben samengewerkt 8 af'deeling, weten
tot in de finesse hij heeft gedaan
tot fioszölfs
Vreemd stond n°S ten opzichte
van het vereeniS1 onrt<^waiL0nd?r ziJn
bekwamen leiding richt wist hij
ENGELSCH OORDEEL OVER
SERVIë IN DEN OORLOG.
De „Manchester Guardian" zegt in ©en arti
kel over den Duitscken veldtocht in Servië,
dat het ongetwijfeld Engeland in een nadee-
lige positie brengt.
De troepenmachten van de Duitechens be
dragen 500,000 man, die van de Bulgaren,'
400,000, waartegenover slechts 250,000 Serven
en hoogstens 50,000 Franschen en Engelschen
(uit Rome is intusschen gemeld, dat het ge
tal geallieerden reeds 100,000 bedroeg. Red.)
kunnen worden gesteld. De verhouding is
dus als van drie tot één. Het beste zou zijn,
zegt deze militaire medewerker, dat zoo mo
gelijk de Dardanellen binnen een maand
werden geforceerd, maar de vraag of dit
mogelijk is, kan alleen de opperste militaire
leiding in Engeland beslissen.
Het doel van de Duitsehers is niet alleen
door Servië heen te dringen, maar in het
bijzonder om een goede communicatielijn te
onderhouden en dit is buitengewoon moei
lijk. Wij kunnen verwachten, dat van de
500,000 man, die Servië binnengevallen zijn,
slechts 100,000 man ten slotte door Bulgarije
naar Constantinopel heendringen kunnen.
Dit is nu ons geluk. Wij moeten in de eerste
plaats zorgen, de verbinding van de cen
trale mogendheden met het Oosten te onder
breken.
Wat de toekomst zou brengen indien Ser-
CCLXXXI.
HET DIACONAAT IN DE EERST.-]
EEUWEN.
Was het verzorgen der armen in hoofd
zaak do aanleiding tot het in3tellan van het
Diaconaat, toch hadden de Diakens vaa do
oudste tijden her behalve dit dienstwerk ook'
nog andere plichten te vervullen. Met de
Agapen of liefdemaaltijden hing n.l. in de
eerste eeuwen het opdragen der H. Mis innig
samen; eerst traden zij dan op als tafel-",
dienaars, die het.aardsche brood uitdeelden,,
daarna als dienaars der H. Tafel, het
hemelsch brood aan de geloovigen uitreikend.
Deze betrekking van het Diaconaat tot da
H. Eucharistie is de grootste eeretitel dei-
Diakens, waarop reeds Ignatius van Antiochië
de aandacht vestigt: „De Diakens, welke be
dienaars van de geheimen van Jezus Chris
tus zijn," zoo zegt hij, „moeten zich in aller
welgevallen verheugen, want zij zijn niet
slechts bedienaars van spijs en drank, maar,
ook bedienaars der Kerk Gods." In 't bijzon
der was het uitreiken der H. Communie on
der de gedaante van wijn hun ambtsplicht.
Daarenboven pleegden zij de offergaven in
ontvangst te nemen, de lijsten met de leven
de ©n overleden weldoeners der Kerk voor
te lezen, de orde in het kerkgebouw te
handhaven, het Evangelie te zingen en te ver
kondigen, de doopleerlingen te onderwijzen en
het H. Doopsel toe. t© dienen, da H. Com-
mhnie te brengen aan de zieken. In de Ro-
meinsche Kerk was hun tot aan den tijd van
Paus Gregorius den Groote de solozang van
het Graduale op, de trappen van den ambo
toevertrouwd. De 15e Kerkregel van de Sy
node van Neocesarea (in het jaar 314 ge
houden) bepaalde, dat zelfs een uitgebreide
gemeente slechts zeven diakens mocht heb
ben. Dit traditioneele zevental herinnerde aan
de Handelingen der Apostelen en werd daar
om voor eerbiedwaardig gehouden.
In dé volgende eeuwen zien wij de Diakens
ook tevens als de vertrouwde dienaren der
bisschoppen optreden; zij bevonden zich im
mer in hun gevolg, stonden hen ter zijd© bij
wijdingen, toediening van Sacramenten en
op. de Kerkvergaderingen. Nooit droegen de
Kerkvoogden het H. Offer op, of de Diaken
stond aan hunne zijde. Toen Paus Sixtus
alleen ter marteldood werd weggevoerd, hoo-
ren wij den Diaken Laurentius hem toevoe
gen: „Heilig© Priester, waarheen gaat gij
zonder uwen Diaken? Nooit offerdet gij de
HH. Geheimen zonder heml" .Verder waa
hun ook de zorg opgedragen de belijders en
de martelaars in de gevangenissen bij te
staan; daar moedigden zij hen aan om voou
het geloof standvastig te strijden, daar brach<
ten zij in het geheim den God van liefde eo
kracht, verborgen onder broodsgedaante, daar
doopteu zij menigeen, vooral soldaten, die
als wachters waren aangesteld.
Volgens het tegenwoordig Kerkelijk Recht
bepaalt de ambtsplicht der Diakens zich in
hoofdzaak tot den dienst des altaarspreeken^
plechtig doopen en Communie-uitreiken mo
gen zij slechts in zekere gevallen met ver
kregen of veronderstelde goedkeuring van
priester of bisschop.
van België voor het Belgische volk waa,
België had ten minste Frankrijk achter zioh,
maar Servië kan nergens heen. Indien Ser*.
vië onder den voet wordt geloop© n, zou het
tot den laatsten man ontwapend worden^
zijn geheele uitrusting zou naar Turkije
gaan, zijn grijsaarde en kinderen zouden het
lot deelen van de inwoners uit het noorden
van Servië, die een jaar geleden door de in
vallers werden gedood of weggevoerd. Zijn
dynastie, zijn regering, zijn constitutie, zijn
instellingen zouden weggevaagd worden; het
land zou een onderworpen provincie worded
van Oostenrijk-Hongarije.
Dat het eenmaal weder zou opstaan, is ze-
zeker, maar voor dezen oorlog zou het nieta
meer beteekenen. Indien Servië het onder
spit delft, beteekent dit, dat de weg voo<
Duitsdhland open zon liggen om mannen,
en munitie te leveren aan Konstantinopel
bWK-.lt
in de Tomes over eene belangrijke lezing
over Servië en Servië's idealen, door Seten
Watson gehouden in de Royal L ïctoria Hall.
Watson zeide, dat Servië's lot in do waag
schaal is gesteld als gevolg van Engeland s
ernstige misrekeningen en fouten. Maar Ser
vië's lot is onafscheidelijk verbonden met
de géheele toekomst van de Entente en van
het Britsche rijk zelf. Servië is de laatste
kjje van wapens voorzien konden worden.
De Dardanellen zouden verloren zijn. Het
nieuws van Engeland's nederlaag zou als
eer, vuur loopen door het geheele OostenJ
Engeland's prestige in Egypte zou verdwe
nen zijn, zijn positie in Mesopotamië be
dreigd. Iedere bazaar in Indië zou weep-
klinken van het nieuws en Perzië zou naas
hinderpaal op Duitschland's weg naar de de wapens grypen.
heerschappij Z het nabije Oosten en nog Indien Servie ten onder gaat, zal Duitech-
verder naar Bagdad en de Perz^ehe golf. j land al het katoen van Klem-Azië ontvan-
Een verplettering van Servie zou nog _er ^en, alle petroleum van Perzië, al het kopen
ger voor dit land zijn dan de verplettering van Servie en ook het koren. De geallieer-
11
Naar den roman van W. COLLINS.
83 (Uit het Engelsch).
Men zou het rustige leven, dat hii thans
ter wille van Jack ee» maand lang moesit
geiden, zeker zeecr vervelend hehben gevon
den, zoo niet het bezoek van den rechtsge
leerde uit Dibbledean tneschehbeide ware ge
komen. Ofschoon zijn cliënt hem ondankbaar
genoeg geheel vergeten had, had de heer
Tatt in gseuen deele zijn cliënt vergeten, una, -----
maar zioh integendeel halsstarrig en vol;zeide Mat, toen 1IJaan Valenten
ijver aan diens zaak gewijd. Hij, had ontdekt, joverhandigde. „Ais maitha Beckover oud is
dat Mat aanspraak kon maken, volgens den en niet meer werken kan, dan heeft zij wel
teekenen en hem allerlei' verklaringen te 'hij,
deen en eindigd'6 met zulk een a antal waar-
sckijnlijkheden op te sommen, die plaats kon-
den grijpen, vóór de maand nog uit was, dat
de heer Nawby als executeur testamentair
van de overleden Johanna Grice zich van
de identiteit van den eischer overtuigd ver
klaren moest. Toen Mat dit vernomen, had,
en nadat hij de som welke de rekening be-
droeg, van zijn aanstaande erfenis had af
getrokken, verzocht hij den heer Tatt een
6tuk op te maken, waarbij hij in staat werd
gesteld wjn vermogen aan ©en ander te ver
maken. Toen de heer Tatt naar den naam
van dezen P^on vroeg, kroeg hij ten ant
woord: Martha Beckover.
„Gij z-ijt er nog die voor het kind "van Ma
ry kunt zorgen, en zy heeft geld genoeg van
haar vader om er naar van te onderhouden,"
vergiffenis
verwees
korte maar welwillende woorden, de'om wat genot en kennisdoorroiz m©P te ma als binnen en nam het kind zijner zustea'
mis die hii S^agd had. De brie? Ten in gezelschap vaneen devoor de tweede maal bij de hand, boog zie*
hem verder naar zyns vadem ban-'heer Blyth ook goed'™e. iervyi hy op over het bleeke gelaat en drukte haar een'
kier indien hij ie^ vfn het voor hem be-'deze wijze zijn tijd dooi biach had de schil-jkus op de wangen. „Vertel eens dat ik en
schreven geld noodig had, als hij zijne stu-der een afzonderlijk ondeihoud met. Mat- hare moeder goede speelmakkers in onze
dies in de schoone kunst voortzette of zich'thew Grice, en ^ermnerdie.^zei1 ernstig aan'jeugd waren," zeide hij tot den heer BlythJ
op iets ander® m°cht toeleggen_ Dan vo]gde'Zyn verontwoordclijknciü jepns^zijn jongen!toen hij zich omkeerde om Jack te volgenJ
de dringend© raad zich vooral in alles tot vriend. Daarop amwoorekte Mat op zijn 1 Valentijn vergezelde hen naar het schipJ
den 'h;eer Blyth cmlen, daar deze de eigenaardïgen oom „Ik heb u reeds Toen zij elkaar de band drukten, zeide MaW
beste vriend 'andigste raadgever'gezegmjtawv^-^n ^em^ houd alsof hij tot tbew: „Jack heeft beloofd binnen een jaaii
terug te wezen. Zullen wij elkander weder
zien!"
Mat trok den schilder op zijde, maar ante
moride hem
•2™ "Cïïrt «ffwS, het nfeek-geu
was, dien hij ooit hebben kon. Het slot be-'mijn familie behoorde. Zoo gij het niet ge
vatte een aansporing jbk-wjj]s over zichzelf looven wilt, dat ik vo or hem zorgen zal,
Uitersten wil van 74m vader, op oen fiom van i wat geld noodig om van te leven. Geef k^ar dat er voor het oogenblik overwegende
twee duizend pond, indien zijn identiteit b©- dit als ik vertrokken! ben <m zeg haar dat denen bestonden om zijn verblijf
w©zen waa. Deze uitkomst to bereiken waszij het aan Mary's broeder verdiend heeft, mand bekend te maken, en dat hij niet
Uians het voornaamste streven van den heer
'Tatt. Hy had nu niet alleen het vooruitzicht
fen weinig geld te maken, maar ook, zoo hii
plaagde, zijn naam te Dibhledan gevestigd te
en door vol te houden slaagd» hij ook.
voerde Mat door alle plaatsen; stond er
en zijne bezigheden aan zyn moeder te schrij
ven en deze- brieven voorloopig naar den
bankier te zenden.
Toen Jack van pezen heer vernam, dat
zijn vader het huis in Baregrove-Square ver
laten had, verlangde hij te weten waarom
deze verandering had plaats gegrepen, maar
hij kroeg daarop slechts ten antwoord, dat
voor de gezondheid van zijn vader rust en
afzondering ^ten hoogste noodig waren en
re-
dan kan ik u hierop niets meer zeggen."
mevrouw^Blvfh8 w.erden de kamer van
t© zeggen. Het - da-ar Z**™}
t W86 een treurig afscheid.
i iA waa sedert zijn hezoek bij zijns vaders
d© hij,
V Z.IJU uezocK uy zyus va-uer» hoekje op °plek war zij begraven
r niet aoo vtoolijk gestemd meer ge-houten P m_. eene
aan nie-
den dag toen zij Mary's kind op den weg machtigd was dat zijn zoon Toe të ve?W
'wen.
op
°PjD©Idag van hun vertrek naderde met rass©
schreden. Jack ging zooveel vooruit, diat hij,
©er er nog een week verloopen was, zich in
woest en de overige personen waren allen ligt fj1 J*feD dat haar graf in orde wordt
meer of min aangedaan door het °PhanfIeB^houden. Het zou mij genoegen doen als gij
vf 7 u .1 PP„iE.e dagen bleek het zoudt willen opverven, want ik zal dl©
en kwijnend ofschoon niet wil- plaats nooit weder bezoeken."
de erkennen dat zij zich- ziek «e^td©. Maar Treurig ^en peinzend_keerde Valentijn al^
thans, nu
zij allen rondom zich afscheid zag leen naar huis terug. Hij begaf zich terstond
-u verloor het arm© meisje hare a» t
zelfbehcersching en dit was zulk een: pijnlijk Toen hij de deur opende, bleef hij verbaasd
nemen, nu verloor het arm© meisje hare'naar d© kamer zijner vrouw»
zolfboboorscbins' wels zulk. 6cd pijnlijk ^AAri jt.i
tooneel, dat Jack zeer verstandig besloot,
De dag van vertrek brak aan,. Dien och-spoedig hieraan een einde te maken. Hij vet
tend schreef Jack nog, op raad van Valen- ;iiet het eerst d© kamer, Matthew volgde
Staat gevoelde om den' brief ven zijn. vader tijn, aan zijn moeder, maar deelde haarhem daarop, maar stond plotseling Btil en
mogelaffel hij diens bankier te gaaü halen. Hierin kreeg slechts mede, dat hij een uitstapje ging doen keerde w'eder terug. Hij trad de kamer nog-
op den drempel staan, want hij zag Madon
na aan het bed Iharer pleegmoeder zitten
met het gelaat in haar schoot verborgen e*
de armen om den hals van mevrouw Blyth
geslagen.
NIEUWE
COURANT
in
Dezoejl *4 17"- c-fnat rxrxw»
iuai/ iw uvy i xv ivuJU 111 it XV tv Ui V uifivnia ui ca* vaa ja. - O ""JlCU
r» ,71 f AM - 1. J. AA l.f AA. X A dX Ia A 1 WI 1*1 14 f 1 f I f. 1 V J a J U- a - L 1 1 A d d A 1- A «AA A*M VI A Ai
<11, ,,i - i u.' X' v v Ov v*** J vJjiij aan /j\(JA UlUvilvi p iilu ui UuvXUO 1IU«X uvui v»v»<wx "Jr I o
