BUITENLAND
BINNENLAND
UIT DE PROVINCIE
H
steelt.
dus. Het ia een hydroplan. Het toestel daalt
en spoedig ia het zoo laag als ons schip.
Maar plotseling gaat het de hoogte in. Een
vuurstraalIn het heldere water zie Ik
onder den spiegel een zwarte massa. Een
vijand, een duikboot! Een waterzuil spuit
met groote kracht op. Een donderend ge
kraak. De vlieger heeft den vijand gebom
bardeerd. Getroffen?... Komt hij naar bo
ven? Zinkt hij, doodelijk getroffen, op den
bodem der zee? Maar hoor, een scherp,
geluidechoten. Zonder dat ik het merk
te, kwam een torpedoboot om den land
tong. Op een halven kilometer opent hij het
vuur op de plaats, waar de duikboot door
den vlieger aangevallen werd. Met volle
kracht komt dé t»orpedoboot. De schoten
knallen voortdurend. De granaten flitsen
over het water, als de steenen, waarmee
een jongen keilt. De vlieger volgt de duik
boot, die niet getroffen schijnt te zijn. De
torpedoboot komt nader. Steeds vuurt hij.
Be vlieger beschrijft kringen, nu eens
nauwer, dan weer wijder als een roofvogel,
die zijn prooi zoekt. Is de vijandelijke boot
door een kogel getroffen, gezonken? Is het
onder gedoken en ligt het nu, herademend
na het doorstane gevaar, op den bodem
van de zee, waar het tot den nacht blij
ven kan om dan te ontvluchten? Maar
hoe ver dan? Bij de versperring aan den
uitgang van de Dardanellen werd het ont
dekt. De duikboot wilde naar buiten, maar
dezen uitweg wa3 gesloten. Het schip was
gevangen als de muis- in den val.
De duikboot trachtte het versperrende
net te doorbreken. Maar't schip werd er in
gevangen als een visch. En het moest zich
overgeven.
Do duikboot wilde het versperrende net
stuk rammen. Maar het ging niet. Hjj was
gevangen als een visch in het net. Men
liet hem begaan van den morgen tot den
avond, twaalf uren lang. Toen dook hij op,
heesch de witte vlag. De bemanying gaf
zich over. De .laatste, die het schip ver
liet, opende de ventiel, en de boot zonk.
Het net verspert de Dardanellen voor de
log is het nieten van eikaars krachten,
vaarwater naar buit zoeken. Maar de oor-
Eagelsehe duikbooten, die in het nauwe
De vijand zal dus wel trachten het net te
vernielen en dan is de beurt weer aan ons
iets anders te vinden.
celfa de bestendiging; van de Unie. la de Matste mumprijwn .vaartsteilen u»{ strafbepalingen.
twintig; jaren heeft Zuid-Afrika ernstige be
proevingen en zorgen doorgemaakt. Het ie al
leen aan zijn onverwoestbare vaderlandsliefde
en de bekwaamheid van zijn leiden te danken,
dat zooveel uit de ruïne is gered geworden en
dat het werk van den wederopbouw ten «lotte
ia bekroond met de Unie der vroegere kolonies,
hetgeen met trots en dankbaarheid kan wor
den herdacht.
Ik vraag u, volk van Zuid-Afrika, dit ge
bouw te sterken en het tegen inbreken te be
veiligen, om de mooie positie te handhaven',
die wij ons hebben venehaft, om ons» volle
rechten van zelfregeering te verdedigen, die
wij genieten onder een constitutie door ons
zeiven gemaakt, en om voor ons en voor onze
kinderen de bestendiging van een vreedzame,
ordelijke en voorspoedige ontwikkeling te waar
borgen. Een deel van onze bevolking, welkel,
naar ik meen, gelukkig slechts een kleine min
derheid vormt, is op treurige wijze roerig ge
worden door de jongste buitengewone gebeur-
teniesen in Europa; vele geesten zijn daardoor
uit hun evenwicht gebracht door een soort Van
politieke hysterie. Zij zijn niet teruggedeinsd,
voor wat zij gelieven te noemen, gowapend pro
test, hetwelk onze gerechtshoven evenwel als
openlijke rebellie hebben veroordeeld. Zij wor
den bewogen door pro-Duitsche gevoelens, het
geen een slecht voorteeken ia voor het behoud
van onze constitutioneels rechten.
In het verder beroep op alle weldenkende en
voort dis overtreders.
Dat ia gezonde politiek.
Zes weken in een Hollandsche gevangenis.
De Engelsche journalist James Dum, die zes
weken in de gevangenis te Rotterdam heeft
doorgebracht, beschuldigd van „in gevaar bren
gen van de Hollandsche neutraliteit" en door
de rechtbank is vrijgesproken, geeft van zijn
verblijf aldaar, een beschrijving in de „Daily
Mail." W ij ontleen en daar aan
Iedereen was zeer beleefd. De rechercheur, die
me arresteerde, deed me z]ja beste koddige ver
halen, de rechter van instructie was bij bet voor
onderzoek beleefd en voorkomend en de veld
wachter, die me sear de gevangenis bracht,
salueerde, toen ik bij de deur van hem af gin#
Ik ging een ijzeren trap ai werd no. 15 in da
gevangenis te Rotterdam, waar ik gedoemd was
te blijven, tot «en Nederlandsoh gerechtshof
nou hebben uitgemaakt, in hoeverre de neutrali
teit van Nederland in gevaar was gebracht door
mün berichten over de Duitsobe legers en vegv
bsróOd als onib§f en een ko© koffie met ge
smeerd brood als avondmaal. Ook mocht ik voor
een stuiver Leidache kaas koopen, een ei en een
ons boter, j;
Volgens de bepalingen Van t pbrtóle-ay«teem
mocht ik 's morgens en middags uit een aar
den pijp rooken, in de halve uurtjes van oefe
ning op een gesloten binnenplaats. O, die halve
uurtjes I Wij rookten goedkoop® HoUandsohe ta
bak, maar er ward in dat halve uurtje geen
dure sigaar of fijne sigaret gerookt En hoe
trachtte ik altijd de zon te zoeken op de himnen-
commlsSIe van onderzoek naar hef bëheèrt
der gasfabriek aan te nemen voor kenniïs^
geving.
De heer Bies verzocht om dit punt aan'
te houden tot een volgerwie vergadering
dear hij geen tijd Ihad gehad om de zaak tel
onderzoeken.
De voorzitter zeide dat daartegen geen
bezwaar ie.
De heer Magendans deed opmerken,
dat het hem bevreemdde, dat het rapport in'
een paar bladen was komen te staan.
De voorzitter antwoordde dat van B,
plaats! In de zon staan en dan mfa aarden pijp f0,W; ?een Publicatie was uitgegaan en dat
1 Jr.-Va. iiAt fi-fvilr nil J .1 1 1 i i
rooken; het was een paradijs.
Na de eerste week kwam de groots verras
bet stuk alleen voor de raadsleden bad ter
inzage gelegen.
ring: boeken! De bibltotWri» was de ponder-|po?t tïLlAnn ^typttote'te z«£
wijzer, du de onontwikkelde gevangenen lee(dien, hetgeen de voorzitter toezegt te
gaf. Hij was als een engel, die voor mij ver- .«uilen doen onder gesloten couvert,
scheen. lederen Vrijdag kreeg twee boekenj De beer Verkooy deed opmerken, dat
en ik wist nooit te voren, welke het souden zijn. j^t hem had bevreemd dat van het rapport
Dickens of Maria OoreJli, nummers van Punch,!"1 eea Paar bladen iets had gestaan eu dan
of novellen van Breddoa. Ik zag iedoTen Vrij-ten tieele bezijden de waar-
dagmiddug mot spanning tegemoet en als de ge-j' dat kwam weet spr. niet! Maar wèl
vangenbewaarder op do deur klopte en zedde:
dedigingswerken, zooals ze in de „Daily Maal" i "Boe'lrenl" koa bem omhelsd hebben. In de
eerste dagen kreeg een van do bewakers mede
lijden mot me.
„U eet niet genoeg'', zei hij. „U denkt te veel.
Dat is niet goed." Hij bracht me daarom een
hes touw om uit tp pluizen. Ik haalde verschei-
vorschenen waren. Een half dozijn gevangenbe
waarders ontving mjj met een glunderen lach
en hun opgewektheid ontnam de [gevangenis
veel van haar verschrikkingen.
Het begon met een bad, een stortbad. Som
mige gevangenen ondarwe*rpen rich daaraan
dat de gemeentesecretaris in de raadszaal
met een, reporter een uur stond te praten,
in dien tijd voor niemand toegankelijk was.
en den gemeente-ontvanger als een hond aan
de deur liet staan. Dat keurt spr. af!
De commissie had de zaak geheim will mi
houden en spr. had aan een reporter, die
niet dan onder protest en worden in een ronde
welvrcezendcT burgers ^verkl a.art"^ïsffste "mi- veel weg beeft van dB Maag-
nister, dat het aan hen staat, alle ongezonde
rassenhaat te voorkomen, opdat deze in die toe-
denburgsoho maagd, uit de middeleeuwen, maait
Bonder pennen. De gevangene wordt in een kool
komst geen oorzaak worde van verdeeldheid waar Wi geen lid. kan verroeren en de
SPANJE.
De kabinetscrisis.
Voor zoover uit de schaarsche berichten
over een mini3terieele crisis in Spanje valt
af te leiden, gaat het hier oa een omruiling
van de beide voornaamste partijen. Waar
schijnlijk, schrijft de „Temps", zal «en
liberaal ministerie onder Romonones de
plaats van Dato en zijn collega's innemen.
Be crisis is ontstaan naar aanleiding van
een oneenigheid over de begrooting van
oorlog.
De „Temps" acht het waarschijnlijk dat
le wisseling van ministerie geen invloed zal
oefenen op de buitenlandscha politiek eu dat
öpanje de neutraliteit ook verder zal hand
haven. Hoogstens zal de regeering, meeat
het blad, den vrienden van de Entente in
Spanje meer vrijheid van spreken lateu.
AMERIKA.
Do marine in do Vereeuigdo Staten.
Daniëis, de secretaris van Marine, heeft
volgens een Reuterbericht uit Raleigh
to een aldaar door hem gehouden redevoering
medegedeeld, dat de regeering van plan is
bij de uitvoering van het program voor de
nationale verdediging de buitengewone win-
«ten, die door particuliere fabrieken worden
gemaakt, te verminderen door zelf den aan
bouw van schepen, pantserplaten en munitie j
ter hand te nemen. Daniels wees erop, dat
de. regecring enkele jaren geleden nog SO
(Amerik.) cents voor het pond kruit betaalde,
terwijl de marine het thans voor 25 ets. ver-
va aidigt.
De marine bouwt ook torpedo's met mo-
lern materieel, en zij kon, volgens den mi
nister, pantserplaten maken tegen den pry'3
ran 230 tot 260 doll, per ton, terwijl de
fabrikanten 425 tot 460 doll, berekenea.
ZUID-AFRIKA.
Botha en de verkiezingen.
Volgen» een Reutertelegram uit Kaapstad
aan de Engieache bladen, heeft Botha op den
vooravond van de verkiezing een beroep op de
kiezers gedaan, waarin hij o.a. 't volgende zegt:
Dit is de meest kritieke en meest belangrijke
verkiezing in de geschiedenis van Zuid-Afrika,
an elke fout, thans gemaakt ouder de omstan
digheden, welke zich op het oogeublik in Zuid
en zwakte bij het blanke volk, en hij besluit
aldus:
Indien dit rampspoedig gepraat over een
verdere toevlucht tot geweld en een terugkeer
tot een kroonkolonie-regeering krachteloos
moet worden gemaakt, zal het noodzakelijk rij»,
de handen van mijn regeering niet zwakker,
maar integendeel eterker te maken.
ONZE BOEREN-MINISTER.
Miniser Posthuma wordt langzamerhand ge
noemd de bóeren-ministerd. w. z. minister
Posthuma houdt uitsluitend en voornamelijk
rekening met de belangen van den boerenstand.
Minister Posthuma schijnt te vergeten,
aldus de L. K. dat hij aan het hoofd straat
van het departement van landbouw, nijverheid
eu handel. Landbouw is Z.Ex. allerbest toever
trouwd, doch de belangen van nijverheid en
handel dreigen in de klem te komen.
De politiek, die door den minister gevoerd
wordt, ten opzichte van den uitvoer, vindt
steeds meer en meer bestrijding. Nu weten we
wel, dat de belangen van de landbouwers eu
van de niet agrariërs niet parallel loopen; de
boer tracht niet ten onrechte voor zjjn boter,
zijn eieren, zijn aardappelen zooveel mogelijk
geld te maken; de verbruiker daarentegen ziet
iedere prijsverhooging met leede oogen.
Doch wanneer blijkt, dat de minister hierbij
het meeste staat aan de zijde van do landbou
wer», dan kan het niet uitblijven, of vroeg of
laat moet er botsing komen.
De boeren verklaren het ronduit, dat ze nog
nimmer „zoo'n goeden minister" hébben ge
had.
Als Z.Exo. zich voorneemt, over een dag of
acht te grenzen te sluiten b.v. voor den uitvoer
van eieren, dan wordt zulks i officieus tijdig
aangekondigd. De eieren-handelaren hebben dus
den tijd hun maatregelen te treffen. In dien
tusschentijd gaan belanghebbenden naar Den
Haag, en eenige dagen later is bet uitvoerver
bod weer grootendeela opgeheven.
b.v. de minister het plan zou hebben
den uitvoer van aardappelen weer toe te staan,
tien tegen een, dat zulks een week van te voren
bekend werd. En tien tegen een, dat onmiddel
lijk de aardappelen door de boeren en hande
laren werden vastgehouden, waardoor de prijs
van stonde af aan zou stijgen.
Wij willen geenszins ontkennen, dat het voor
minister Posthuma aangenaam is, alle belang
hebbenden zooveel mogelijk te bevredigen,
doch een speciale bevoorrechting van den boe
renstand door Z.Ecx. kan niet worden ontkend.
Het wordt meer dan tijd, dat aan het tegen
woordige systeem, hetwelk aan Landbouw in
Den Haag gevolgd wordt, een eind kome. De
lange, bange winter staat reeds voor de deur.
Kunstmatige prijsopdrijving moet met alle
kracht worden onderdrukt. Den minderen man,
Afrika en Europa voordoen, kon wel eens on
herstelbaar blijken. De gebeurtenissen van het die het toch resds zoo zwaar heeft te veraut-
taatste jaar zouden den ergsten scepticus er
van kunnen overtuigen, dat er ernstige gevaren
rijn, die 't bestaan van een vreedzame en orde
lijke regeering in Zuid-Afrika bedreigen en
woorden, moet de strijd om het bestaan nog
niet moeilijker worden gemaakt.
Niet meer uitvoer dan hard noodig is, onze
eigen voorraadschuren vergrooten, en maxi-
be waardor trekt aan een ketting;. Heit bad was
heel verkwikkend en ondier den kouden ajtroom
floot ik genocgelijk. „Klik", ging d® grendel
van het kijkraampje in die deur en de bewaar
der, die mijn zakken doorzocht, zei: mag
niet fluiten."
Onder de opwekkende douohe zong ik een min
of meer melodieus wijsje, en werd weer onder
broken door het strenge bevel: „U mag niet
zingen."
„Mag ik wel een gonzend geluid maken?"
vroeg ik, maar de bewaarder deed het deurtje
verontwaardigd toe, en ik baadde wedor in
stilte. Na het bad werd ik naar mijn cel ge
bracht en de bewaarder, die kellmer was ge
weest, voor hij bewaarder werd, merkte grap
pig genoeg op: „Het is hier niet hotel doo
rn ans." Toen ik de cel binnenging, besefte ik,
dat de weg voor dien zondaar hard zou zijn. Een
ijzeren ledikant met een stroomatras was aan
den muur geschroefd er tegenover stond een
goedgeschrobde tafel en eem stoel aan een ket
ting. Een kast in den hoek bevatte een mes en
lepel van hout, een waschkom, eetbord en drink
beker van tin;, een kleerborstel, een kam en een
bijbel. Er was ook een zindelijke waschteil met
een paar doeken. Er was ongeveer een meter
luoht te zien en de cel waa juist vier stappen
breed.
„Om half negen" zei de gevangenbewaarder,
„kleedt u zich uit en om negen nur gaat u sla
pen."
„Maar als ik nu eens niet kftn süapeni,* bracht
ik in het midden.
„Om negen uur gaat u slapen,w herhaalde bij
streng en meteen sloot hij de dour en ik ging op
mijn vastgeketen den stoel zitten.
Twee uur lang liep ik op- den steenén vloer
van die oei.
Een, twee, drie, vier, rechtsomkeert.
Om Zeven nur rammeid» er iet» achter heit
kleine luikje in de cel-deur en men overhan
digde mij een pint slappe koffie zonder suiketr
en drie sneden dlroog, bruin brood. Dit waa
voedsel, dat bij de meubels paste en daar ik
niet met een gevangenis-verhemelte begiftigd
was, ging ik hongerig naar bed. De marteling
van dat etroobed! Als ik languit lag, staken
mün voeten buiten de daken en werd ik wak
ker van de kou; wanneer ik miin ledematen
dubbel sloeg, viel het kussen af, en toen de
gevangenisbei mij om zes uur 's morgens wekte,
had ik een gevoel, alsof ik op straatkeien had
geslapen.
Het ontbijt bestond uit verdunde melk en
droog bruinbrood. De maaltijd om één uur was
geheel vegetarisch; hü bestond uit aardappelen,
bieten en boonen. Toen ik in hechtenis werd
genomen, werd mij medegedeeld, dat ik la
pistole," zooals dat heet, voedsel van buiten de
gevangeniskeuken kon laten komen, maar er
ging helaas heel veel tijd overheen, voor het er
toe kwam. Suffragettes! Hier deed zich een ge
legenheid tot voedsel wei gering voor! Uitgaand
van het beginsel, dat ik niets zou eten, waarvoor
ik niet betaalde, bleef ik van Dinsdagavond tot
Vrijdagmiddag zonder voedsel, en ik voer er
heel wel bij. Op en na Vrijdag mocht ik vier ons
vleeecli en twee groenten nemen voor mijn
diner, een kop tbee en gesmeerd wit- en bruin
den® strengen uit, maar mijn vingers gingen inlichtiDgen had ««vraagd, ze ge-
Woeden en daarom gaf ik het op. DenzeHden| Spr. informeert of van het rapport aan
dag bracht men my „The Tretasure of Heaven, Commissaris der Koningin een afschrift
een boek van een bekende novellenach rijf ster en k gezonden, daar hem is gebleken, dat de
na drie hoofdstukken vroeg ik maar weer om Commissaris daar prijs opstelt.
touw.... j De voorzitter vindt hetgeen de heer
De gevangenbewaarder» waren aardige kc- j Verkooy aan 't adres van den secretaris
reis. 'Zij vroolijkten mij op in de lange, sombere zeide niete dan -verdachtmaking en iets zeg-
uren en zij gaven mij nuttige lessen in het f®" ™.van hij niet? weet Iadiei1 de
„v itans met een reporter spreekt, dan betee-
eehoonmaken van myn waaohgerex en van myn j kent dat Mg nietSj acht 6pr.
i n,^e n ren" j De secretaris ie ©en beëedigrd persoon en
waker, die kellner waa geweest, kende een beetje ZOo iemand zal niet een geheim schenden.
Engelach «n werd er door zijn kameraden om]Dat men hem zoo iets ten laste legt, vindt'
benyd. Een joviale, vroolijke bewaarder, die zin epr. zeer onaangenaam.
voor humor bezat, sprak mij altijd aan met i Het gaat niet aan, meent spr., om hier;
„Monsieur James." Van alles wat hij me bracht, j iemand aan te vallen die hier niets mag zeg-
vroeg hij, hoe dat In het Engelsch heette en hij *en- Spr. is overtuigd dat de secretaris niete
herhaalde het woerd als een schooljongen, tot rapport mededeelde, maar dat
dat van anderen kant is gedaan,
dat hy het. op de letter nauwkeurig zei. Op een Spr. had g6en rec]lt om afschrift aanl
keer bracht hij me mijn avond-koffie; hu had ^.en Commissaris der Koningin te zenden en!
in het schoteltje gemorst. Hij weea daar in'moest eerst weten of de raad dit goedvindt.
groote spanning naar «n ik merkte op: „You' Dat is de idee die epr. van zün plicht van!
V0 srpilt it." (Je heb gemorst). Natuurlijk had geheimhouding heeft.
hij de lepel vergeten en hij kwam terug, trïom- j De heer Verkooy dient in een voorstel'
'fantelijk roepend: „Hief is de spiltit."
om het rapport aan den Commissaris der'
Een "bewaarder had een manie voor netheid.te zenden ter kennisneming. Dat]
Een laken moest precies in de plooi gevouwen aangenomep met Ü-4 stemmen Tegen
steden de heeren Hooy, de Vnes, Wolff en
worden, lepels en messen moesten in geome- Schuurman.
trische lijnen worden neergelegd, handdoekenj De boer'Hooy betoogt dat z.i. de heef
en stofdoeken moesten zuivel rechthoekig op-! Verkooy erg lichtvaardig was met diens in-!'
hangen worden. Die arme man werd zichtbaar sinratie aan het adres van den gemeente-!
ouder toen ik onder zün hoede stond. Hü klaag- secretaris en stelt in het licht, dat de heer.,
de over mijn 'manier van lakens vouwen. „Het Verkooy zelf is begonnen met het geheim'
is allemaal verkeerd," zei hij droevig. Ik verze- j de^c^™!te door van *et TaP'!'
kerdc hem, dat men in de heete gevangenissen KoniSf
de lakens altijd zoo vouwde, maar hüi lachte ook ari(iero raa<feleden> niet-leden (lew
medelijdend en wees me hoe de Hollandiers hetcommissie, aanwezig waren,
deden, Ik stond er by en bewonderde het, en diej Verder zegt spr„ dat de commissie wasY
bewaarder heeft mijn lakens drie weken lang overeengekomen, dat de geheimhouding zouf
gevouwen en ik voolde geen greintje vermoeid- geëindigd zijn, wanneer het rapport hü den/
heid komen door er naar te kijken. Ik begon rrud was ingekomen en voor do leden van
werkelijk modelijden met hem te krijgen. Tel-j^en raad ter inzage lag. Hij herhaalt dar
kens als hü In mijn kast keek, mopperde hü en d0keer Verkooy den gemeente-secretaris'
ilichtvaardig beschuldigde.
zette hu de dingen recht De heer Verkooy zegt dat hü meende'.
Tientallen monooben hadden Voor mijn tijd;in confOTentie met den Commissaris den'
no- 15 gebod en alien haddén zu hun voorletters Koningin dien eens eenige „verkeerde en'
in de tafel gekrast. Met een speld, die Ik in de beroerde toestanden in de gemeente" bloot td
wasch vond, voegde ik mijn letters bü do lijst en j moeten leggen en dat de Commissaris, nadatf
ondervond daarbij dezelfde geniepige vreugde 'hü feu en ander had geboord van de geschie-
als oen schooljongen, die voor het eerst appels denis aan de gasfariek, had verklaard dat hi|'
Zooals gezegd, die bewaarders waren goede lui
en iedereen was heel vriendelijk, maar de geest-
doodende aaaiheid van zes weken in de govan-
gaarne van het rapport kennis nemen zou,,
vóórdat het door den raad werd behandeld.''
De raad stapt hiermede van dit punt af.
Weder eene kwestief'
B. en W. stelden voor om aan te nemenf
genis is misschien interessant om eens mee te j voor kennisgeving een adres van den boekJ
maken, maar meer dan genoeg als straï.
h ou de r-k as&e erd er der gasfabriek inzakel
'boekhouding van 1324, die tweemaal iri!
uitgaaf zijn gebracht en geboekt. j
Het geldt hier een geschil tusschen denf
boekhouder en den gemeente-ontvanger ovei!
tweemaal betalen van keien, geleverd dooi!
de gemeente aan de gasfabriek en waarvan!
SCHOTEN.
GEMEENTERAAD.
De gemeenteraad kwam gisterenavond m de boekhouder tweemaaf eenTeteUng^boekta'
voltallige zitting bijeen, j Do heer Pr us oh en dringt aan om eend
Ingekomen stukken, commissie te benoemen om deze zaak te on-l
Na de opening werd besloten in banden Verzoeken, welke aandrang de heer S ch u urn
van B. en W. om advies te «tellen: m a n ondersteunt. 1/
een verzoek van den heer A. J, van Gijn De heer Verton zegt dat B. en W. denl
om aankoop van gemeentegrond. j boekhouder aanschreven, d)at hij dient te zor4
de motie van den heer Hooy aangaande de g.eni dat de fout wordt hersteld. r
instelling van een scheidsgerecht voor amb-j De heer Hooy meent, dat indien de bock-:
ten aren en beambten; j houder is benadeeld, hij maar langs geredi-»1
een adres van P. van Eek en J. Ketelaar telyken weg moet trachten de zaak tot een!
om toepassing van art. 12 der Bouwveror- 1
dering.
Vodr kennisgeving is aangenomen een on
gezegeld adres van G. Wakker en anderen
aangaande den aanleg van duinwater.
B. en W. stelden voor om liet rapport der
oplossing te brengen. Eene commissie kan'
hier niet haten. Van haar zou een Salomons-!,
oordeel worden gevraagdl h
De voorzitter beaamt de laatste opJ
merking.
De heer Verkooy zegt dat het bü hem
Best mogelük zei zü eindelijk.
Na-
waai-op ik nu naar u kijk. 't Is iets dat u ge- had gehad, toe aan een cadeantje, dat zij op I
wend bent te dragen.... jhaar verjaardag van een vriendin had ge- tuurlük zijn onze voorspellingen niet altijd
Ik zie het en toch is 'ter niet, vervolgde kregen, een broche, bestaande uit twee ge- juist. En ik beken dat ik Met goed wijf kan
«ij na een poosjel Ik zie fcet in den vorm ëmailleerde kersjes. Zoolang rij die broche worden uit wat ik vandaag zie. Ik geloof niet
van kleine, lichte balletjes. Kan hét een ket- niet in zee had gegooid, was zij voortdurend dat ik ooit met zoo'n vreemd geval te doen
ting zunT ongelukkig geweest in het spel. heb gehad ais dat van die Engelsche dame.
Sylvia was ten hoogste verbaasd. Einde- Uw vriendin, vervolgde madame Ca- Ik zie zooveel wegen zich voor haar openen,
Mjk gaf madame Gagliostra toch blijk van gliostra zich nu tot Anna en niet tot Sylvia ik zie haar meer dan één weg ingaan. Ge-
Dovennatuurlyke goaven. wendend, moet zich zoo spoedig mogelijk woonljjk ziet men dit niet.
77 Dm kleine, lichte balletjes zijn uw nood- ontdoen van haar ketting, van die kleine,Zü zag er werkelyk uit- alsof zü ten einde
lot! riep zij met vuur. Als-a ze nu aan had ronde balletjes. Zü hebben haar reeds onge- raad was en beek met een verlegen gezicht
t :tomt er niet op aan wat ?.e zün dan Ink aangebracht,-rij hebben haar doen dalen naar de kaarten.
zou ik u vragen ze mjj te geven en ze voor dn de achting van een zeer achtenswaardig j Maar eigen lull, zeide zij opeens, kan ik
B ^xirg?°iieDu tl imeiMchen werkelijk, als zij niet heel heel goed ongelijk bobben. Misschien heeft
tDja<. begon te lachen. Ik geloof voorzichtig is, vrees ik.... en ik spreek niet het halssnoer er minder mee te maken dan
met dat u ze weg zou gooien, zei zij leak. ;op losse gronden, dat zon kunnen eindigen ik denk. Ik weet niet of dat snoer van
Madame Cagliostra scheen de opmerkingmet de oorzaak te worden van haar dood. eenige werkelijke beteeken is zal zün. Als zij
met te hooren. j Sylvia begon zich onbebaaglük te gevoe- den eenen weg. ingaat, kan zij haar parel-
Hebt n wel eens van een talisman ge- Ien. Zy bedoelt natuurlijk mijn parelen, snoer behouden, zonder dat dit gevaar op-
hoordl vroeg zij plotseling. \an een tali»- fluisterde zij. Maar boe dwaas, te beweren, levert. Maar de andere weg leidt regelrecht
man. iets dat geluk aanbrengt aan den- dat zy mij ooit kwaad zonden kunnen doen! n; ar bet Huis van Gevaar,
die het draagt? j Luister eenS) zei Anna op ernstigen
Bylvia knikte van ja. Natuurlijk had rij toon U hebt gelijtk, madame. Myn vrien-
Gevcar myner vriendin? voegde zij er vra- tig. Ik kan zelfs niet zeggen, waar do ket»;
gend bij. 'jting van gemaakt is. Het kan zyn van goudÜ
Het is geen groot huis, zei de waar- Van zilver, van diamanten, van parelen, het1
zegster, strak naar haar tafel kijkend Het kan ook rijn, wat ik het meest geneigd hert!
is een landelijk,lief plekje, dames.ge-denken, van Egyptische scarabeën. Bem
'beel zooals ik mij het ideaal van een rustige hrengen», zooals ti weet, hun bezittere sonui
woning voorstel. Maar er zyn groote ver- vxeesclyke onheilen aan, vooral als zy af«,
se brik kingen in verborgen. O, ik smeek n
Zy zag Sylvia met weemoedigen blik aan,
komstig zijn van mummies. En zooals ik
reeds zei, ik lees in de toekomst, dat die ket
wees op uw hoede voor onbekende plaatsen, ^jng' Ifaaar in groot gevaar zal brengen
en vermijd vooral nw Huis van Gevaar, als -k ïie tem zich als een slang om haar ha'
ge uw parelsnoer blijft behouden. 'kronkelen dien steeds enger en enger ome'
Toe, vertel ons wat meer van het pa- luiten..
relsnoer van myn vriendin, bijvoorbeeld of
het van groote waarde is en of de waarde
de oorzaak is van het gevaar.
Opeens begon zij de kaarten te schudden-
En nu, zeide «ij op een toon van vea4
lichting nu komt u aan de beurt, mevrouwj
Anna Wolsky was zeer nieuwsgierig "aaJ En zij wendde zich tot Anna.
het antwoord, dat rij op deze vraag zon Kiy-i -
gen. O Ij ii a a namenjs 777 feu» .°7 de tatei ai. - d
koesterd omtrent de echtheid van oyivias. ^jj was ongerust en terneergedrukt. 5
o- ixrawioTi t>areiön vrvn I rli;
Iiil» "Al xr 1 O oyivl» OVI
Zy had namelyk wel eens twutel ge- tafei af.
"M w
Sylvia schoof haar steel wat verder v**»|
wel eene van een talisman gehoord.
din is in het bezit van een halssnoer, die
1 £J1J VV CA» WUgtüUO»' O AA W/lUTOIftVUXIXHI-
parelen. Tegenwoordig weiden pfreien zoo vr€em(te voorspellingen waren haar ged®®-
Het Huis van Gevaar? heriiaalde nn iprcelitig nagemaakt, en deze zonnen, als zy
Sylvia. 'echt waren, zulk een groote vaarde verte-
Ja, mevrouw, weet n niet dat alle men-I gen woordigen.
sehen hun Huis van Gevaar hebben? Het j In het begin had bij z» bepaald voor
- - - hnis, welks drempel zy nooit moesten over-1 valsch gehouden, maar langzamerhand was
luk aanbrengen die men zoo te zeggen on- van, dat u er den invloed zoo sterk van voelt, 'schrijden? Achter welks deur ellende, soms ]zy tenminste overtuigd geworden van .31-
•eluKötaliemana zou kannen noemen? nietwaar? Ik verzoek n dringend ons ronduit ook schande voor hen verborgen zijn? 'via's goede trouw- Als zij valech waren, wist
-eer waS het Anna y olsky, die zich de waarheid te zeggen. Want u zegt werkelijk Ja, zei Anna Wolsky, dat is waar, vol- i Sylvia het zelf niet.
vooroverboog en met ernstig gelaat van ja dingen, waar ik niets van begrijp. komen waar. Er is helaas- meer dan één I Maar madame Cagliostra's antwoord stel-
knik.e. Zy 6cnre«f «en reeks van slechte da- Madame Cagliostra wierp baar een raad- Huis van Gevaar in miin leven geweest.'de haar teleur.
geo, dm zy bet vorige jaar aan de speelbank selachtigen blik toe Maar wat voor een plaats ia bet Huis van i Dat kan ik niet zeggen, ziei zij voorzicü-
Nu, dan hebt ge ook wel gehoord van reeds een kleine rof in haar leven heeft ge
dingen, die dengenen, die ze dragen, onge- speeld. Maar 't is niet naar aanleiding daar-
En het was alles zoo verward geweest- 'A
kon zich zelfs nn ternauwernood herinner
wat men haar eigenlijk voorspeld had.
(Wordt_ vervolgd).
