bevaarl ke Vricndan.1,611 er b^'o°rbe€ld ziker aat,uw p«>i-
Wegens 't afbreken onzer ROTATIE
PERS, die naar de nieuwe Drukkerij
moet worden overgebracht, zijn wij
genoodzaakt in deze dagen de Courant
in eenigszins vereenvoudigden vorm en
vroeger dan gewoonlijk te doen ver
schijnen. Wij roepen de hulp en toe
gevendheid onzer Lezers en Adverteer
ders daarvoor in. Na des morgens
ELF UUR kunnen in deze dagen
onder geenerlei omstandigheden meer
ADVERTENTIES of BERICHTEN
worden aangenomen. De Directie.
BRIEVEN UIT BORNEO.
DE OORLOB
BINNENLAND
ROND DE LITURGIE
P. J. JANSSEN,
FEUiLLtlON
Anegang h. Warmoesstr. Na-
OORLOGS-ALLERLEI.
VERSPREIDE BERICHTEN
en Tochtdekens te kunn^ffi^ werk is te veel mysterie om
hoofdstuk VII-
15
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
!en dat is heel dichtbij bier! Hem, wien ik dacht
'nooit te zullen ontmoeten hier in dit-tranendal,
heeft bij order vhn onzen Overste zijn biezen
Alweer een verrassingVoor zaken en ook om gepakt in Sarawak en zijn tenten opgeslagen in
even uit te blazen, ging ik verleden week naar 't Chineesche Jesselton. Hij zit van de meest-
jesselton. Als gewoonlijk diep ik in missie-tempo onbeschaafdste plaats te midden nu in de be-
4 mijlen per uur de missie op aldaar, schaving. In een stad met mooie huizen en vele
Juist oat ik zonder op te zien de hooge trap Europeanen. Chineezen bij de vleet, een mooie
opklim, schrik ik op door het geroep: „Hallo Missie met 'n negentig jongens in de school,
kwaao, hoe maak jij het?" Wat nou? Daar kan hij zijn hart ophalen aan Chineesch
Een kleine witie gedaante, met licht gezicht, en schoolmeestertje spelen! Het gesjouw in oer-
verdonkeremaand door een klein dotterig, blond woud en bosch is voorbij voor hem. Ik hoop dat
baardje, ja een oude bekende! Versuft stond ik hij nog vele, vele jaren mijn buur mag zijn
op de traptree, totdat mijn bloed ook weer in hier, dat ik hem dikwijls op visite krijg. Zien
zijn gewone tempo door mijn aderen vloeide! en spreken als we gezond blijven, zullen we
Toen éérst, kwam het van mijn bepijpte lippen: elkaar genoeg, want dikwijls klop ik aan in Jes- {risch bloed wordt ëdïracht'm de verschillende
„Vat, jij uier, Pietr Ja, hij was het, de Noord- seltons Missie; en nu vooral zal ik, omdat hij sfaven en in de renir^i ïoMincr van de Enner-
Hollanascüe missionaris, de oude huur P rirnnf mpor in rl*» n o hiil-i£>i A io /vAln/vanlimi-in CClllTHlc lCl
oogenblikkelijk alle bewegingen regelen, is voor
bij. Zelfs de veldtocht van Moltke is kinderspel,
vergeleken bij den tegenwoordigen oorlog.
Hoe komt het, dat zooveel Britsche afdeelings-
staven niet voor hun taak berekend zijn? De
oplossing van deze vraag is niet moeielijk. Wij
hadden slechts een klein leger en een klein offi
cierskorps. Daarbij waren onder deze officieren
om verschillende redenen niet velen met scherp
verstand. Thans is het leger buitengewoon uit
gebreid en dit nieuwe leger moest worden voor
zien met kolonels, brigade- en divisiegeneraals
en met stafofficieren. l5eze zijn bijna uitsluitend
gekozen uit de officieren, die reeds vroeger in het
staande leger dienden. Dit vond zijn oorzaak in
den klassegeest der Britsche officieren, die
maakt, dat eerder de minst bekwame der korps-
broeders wordt gekozen voor de hoogere ran
gen, dan de bekwaamste man onder de buiten
staanders. Een benoeming naar den graad van
bekwaamheid zou immers voor-de korps-officie
ren de grootste gevaren opleveren en velen van
de hoogere rangen uitsluiten. Andere invloeden
op de benoemingen waren goede geboorte en
kruiwagens. Deze drie factoren hebben geduren
secretariaten en overeenstemming van de com
missies van uitvoering. Derhalve geen her
nieuwde organisatie van de sociaal-democrati
sche partij doch een bond van arbeiders-vereeni-
gingen.
DES NACHTS OP GALLIPOLI.
Emil Ludwig schrijft aan het „Berliner Ta-
geblatt" uit Gallipoli: Door de middernach
telijke lucht van Gallipoli waait een stekende
stank. Spookachtig graven gedaanten in d-ri
maannacht. Ik voel, dat het doodgravers zijn.
Zwijgend graven zij en velen denken: dit is
misschien mijn steenen graf.
Zwaar ademhalend klauteren wij bergop.
De stank wordt steeds erger, wordt onvor-
oragelijk. Een soldaat, wiens gezicht plot
seling duidelijker- wordt In de stralen vaa de
maan, wijst in den grond. Daar liggen meer
dan duizend Engelschen. Zij zijn op één avond
gevailen, tien dagen geleden en nog steeds
de den oorlog alleen gegolden bij de belangrtjke den 15 Augustus het doel van den En-el
benoemingen op groote schaal. sehen aanval. Zij namen hem, maar in den-
tr is geen ander middel om verbetering te zelfden nacht verloren zij hem weer onder
brengen dan door volledig met dit stelsel te verschrikkelijke verliezen. 4000 man bleven
breken. In de laatste zestien maanden hebben de er van de 16000 op dezen berg, de Kirëweh
meest begaafde mannen tusschen 20 en 36 jaar Tepe. En toch hadden do Turken maar de
(en zelfs veel oudere) in het rijk voor het grootste helft der reserves naar boven to zenden en
deel geteekend. Zij brengen het bijna nooit hooger renden één reusachtigen aanval tegen het
dan tot luitenant, soms tot kapitein, en zelden of steenen bolwerk op. De granaten sloegen het
nooit tot een hoogeren rang. Zelfs de voortref
felijkste technici worden meestal niet op de plaats
gezet, waar zij hooren en waar zij de beste dien
sten kunnen bewijzen.
En terwijl de onbekwamen zijn opgeborgen bij
den staf, sneuvelen velen der beste koppen in de
loopgraven. Zij, die de troepen aanvoeren, toonen
zich dapper, maar kunnen ongelukkigerwijze
graniet stuk!
„Dat was niet gemakkelijker "dan Spichernl"
had de Duitsche overste gezegd.
Deze mannen op leeftijd leken meer op
herders dan op soldaten, die hier geposteerd
waren ais „gendarmerie van Gallipoli" en
in dien nacht den stormaanval deden. Ik fceb
ze gezien, ze zijn eer schuw dan trotsch.
Kinuta, 16 September,
J. STAAL,
Holianüsche missionaris, de oude buur, P. Groot meer in de nabijheid is, de gelegenheid mijn
van Halfweg. ouden vriend te zien, niet laten voorbijgaan.
't Was laag geleden dat ik hem gezien had, Ad muitos annos, hoor Piet.
ik wist cat hij in Borneo was, doch ver van hier
en daar opééns, zonder dat ik ér eenig vermoe-1
den van heb, staat hij daar voor meEen paar
Hollandsche woorden er uit flappen en toen
converseeten in Engelsen, want Pastoor is een
Tyroler! Nieuws van 1914 van Holland
was gauw verteld; van Mill-Hill, van de
Barant-missie, waar hij een half jaartje gemis-
siouaard heeft In den avond gingen we samen
een straatje om: beiden Noord-Hollander, bei
den van ol van nabij Haarlem, beiden dampend
MINDERW AARDIGHEID
VAN HET ENGELSCHE
LEGER.
Het Engelscüe orgaan „The New Statesman"
geen door hen verloren slag winnen door ookT0®11 Z'J dion morgen hun loopgraven ont-
zelf gedood te worden met hun manschappen, j ruimden, schoot hun majoor Kadri Bey, zich
Het is daarom volstrekt Noodzakelijk, dat er'dood. 's Avonds wreekten zij zijn „trots".
Thans ligt de vijand op do verre heuvels,
zooals vroeger, en ik kan in het middernach
telijk uur hier dwalen. Toenmaals waren er
geen toenaderingswegen, die o:H nu dekking
sche troepen. Dit is voor het Britsdhe leger een
zaak van leven en dood.
Tot dusver is dit alles voor het Engelsche pu
bliek verborgen gebleven. Wie den buitengewonen
moed en prachtigen geest der Britsche troepen
kent, weet, dat deze de resultaten, die daarmede
bieden, en menige granaat scheurde een Turk
aan stukken.
De bovenste soldaten staan zwart voor de
lichte zee. Wij zijn in de bovenste, voorste
behaald moesten zijn, ver overtreffen. Indien geen !oob£ravea- De Engelschen liggen aan den
verbetering komt in de opleiding en benoeming overkant. Soms niet meer dan vijftig meter
der officieren, zal Groot-Brittannië ondanks het van de Turken
gehalte zijner soldaten den landoorlog verliezen.
HALEN WAT JE KUNT!
„De Haagsche gemeenteraad, schrijft
Telegraaf", is ijverig bezig geweest aan"de
Mechelèn.
Men schrijft ons uit Mechelen:
De werkeloozen hebben in Mechelen thans neeren léden zoo mogelijk doeeurtjas te bo-
Borneotabak uit Europeesche pijp; beiden Hol- geeft een beschouwing over wat het blad de wer
landers praten in 't tngelsch! „Komaan Piet, kelijke oorzaken noemt voor het gebrek aan
nou een beetje Hollandsen klappen!" Ik liet hem England's succes op het vasteland4" Dit moet
begaan, doch dikwijls moest ik lachen: 't waren niet, zooals velen doen. gezorhi zorgen.
wel Hollannsche woorden, maar meer niet. fouten van Engeland's diplomaten, maar in hetpuiXjLTpJfruimd«TdTv^rde Vegen de tram- Een vrije tramkaart, zoo
„Neen, neen, Piet, dat is je ware met meer, falen van ztjn leger Wat is de geschiedenis der vrü gemaft Hierdoor u een volledig, maar meenden eenige hoeren, was pen recht, dat
dat is geen Hollandsch!' Hij was het in zoo Britsche legers in 1915 zegt het blad. Het oifen- ook des te pijlllijker overzWlt wrkvogen van de afgeleid kon worden uit bepaling in de
korten i„d alweer vergeten! Och erm! Hij ver- sief is voortdurend in Britsche handen geweest,I verwoesting welke is aangericht »n hJ Cüncessie'voorwaarden. B. en W. waren het
telde mij dat hij ai moeite had om Hollandsche maar alle offensiefstooten zijn geheel of grooten- rlntVt .„dB J b aaannede echter niet eens. Toen kwam een
brieven te pennen. Nu zoover heb ik hel nog deels mislukt. Nimmermeer had het Britsche erachtige Mechelen voorstel op de vlakte, om voor de 45 raads-
pennen gaat nogal vlug genoeg, leger zooals in 1914, den hoofdaanval van een beeft. - Heden dan maar een vrij tram-abonnement te
maai praten ik heb het geprobeerd gaat Duitsch leger te weerstaan, dat tot doel had door Steenweg biedt wer don meest treurigen koopen. Het zaakje zou ongeveer t 3000 per
eer- het front te breken De eenige gevaarlijke aan- aanblik. De prachtigste oude gehouwen en ge» jaar kosten.' Aangenomen werd het ao» ni -t
dagen val, die op den nitspringenden hoek bij Yperen 1 j-
'ol 'm in A nri 1 moe o 1 ocli f c oan lnrrntinffnr.n:„t' j
CCLXXXIV.
DIAKEN-WIJDING.
Na al de voorbereidende eeremoniën en
gebeden, die wij de vorige weken beschreven
hebben, zal de Bisschop er eindelijk, toe over
gaan den wijdelingen het Diaconaat mede te
deelen. Maar gelijk do Kerk altijd aan hei
verrichten van groote geheimen een majeMtu-
euze Praefatie of Inleiding laat voorafgaan
een Praefatie, waarin Zij de harten der ge-
loovigen ten hemel weet op te voeren en
God den Heer dankt en looft voor zijn «n-
eindige barmhartigheden en weldaden zoo
doet Zij ook nu. In een verheven gezang,
de handen voor zich uitgestrekt houdend,
smeekt de Kerkvoogd voor zijn uitverkoren
zonen genade op genade af, en zóó waar
lijk biddend gelijk alleen de Kerk bidden
kan nadert het oogenblik der wijding.
Ziet, zij treden toe tot het altaar, die uit
verkoren Levieten, en nu strekt de Bisschop,
gelijk eenmaal de Apostelen, zijn rechter
hand boven bot hoofd van ieder hunner uit
en zegt tot elk afzonderlijk: „Ontvang den
H. Geest, tot kracht en om den duivel en
zijn bekoringen weerstand te bieden. In den
naam des Heerenl" Dan gaat hij voort, de
rechterhand over allen gezamenlijk uitge
strekt houdend tot het einde der Praefat.e:
„Wij bidden U, Heer, zend den H. Gsest
over hen al en versterk hen door uwe zeven
voudige gave tot de getrouwe vervulling hun-
Der heilige plichten. Dat alle deugden in hen
uitschitteren: een bescheiden waardigheid, een
standvastige kuischheid, vlekkelooze onschuld
en onderwerping aan de geestelijke tuchtl Dat
uwe geboden zich in hunne zeden openbaren,
opdal de geloovigen hunne zuiverheid navol
gen; geef, dat zij ook uitwendig de getui
genis van een goed geweten doen blijken
vast en onwrikbaar in Christus volharden en
door uwe genade waardig mogen worden om
van dezen ondergeschikten rang tot ver
hevener staat, op te klimmen. Door denzelf
den Heer Jezus Christus, uwen Zoon, enz."
Hiermede is de wijding toegediend. Ja
nu zijn zij Diakens, gelijk een Stephanas en
Philippus, gelijk die eerste helden der Kerk.
die door hun ijver en hun geloof, ja door
hun marteldood de wereld nog verbaas! doen
slaan; nu is hun diezelfde macht gegeven en
zijn zij geroepen hun verheven ambt vol ijver
uit te oefenen.
zoo goed niet meer.
Over 14 dagen krijgt hij een paar
vacamie en komt dao naai Papal Ik zal"'m m April, 'was slechte ra jtgenoftalièf, daTtei 5» "«it* ovêrtSjS,VS7iX°ólïVj£[r0éte
zeor sehoonen gevel en dateerpml vnn 1578 en 7, De,)l>€n de heeren zich schadeloos ge-
„De Moriaan" van 1774 zi;!? enSteid Generaal De Meester stelde bij amendt
Ook het oude Sober, 'l verdwenen. nienl. voor, alle raadsleden een gratis telefoon
Panhuis, dat als stadsmu- te bezorgen, dat zou per jaar f 2000 kosten
m werd gebruikt en vóór den oorlog nog Het amendement was al aangenomen, vóór-'
voor een deel verbrandde, j, door eranafttvuur dat het ingediend werd, want het was onder
aan een der hoektorentjes getroffen tct?kend door niet minder dan23 'eien
De oude VleesehhaJ uit de l4e en'het Been-De, he€rt'11 ^arcn er op aangevlogen als eeil
houwerAuis uit do 15e eeuw. zün ^heel ver- gu^ge hondop een been. Met 30 tegen 6
brand en ook de rondom gele!?eD stemmen werd besloten, dat de vroede vade-
tjes, de zoogenaamde Penskraamnie* bestaan z"H®n kr9gea. Dat
Doesoensche Kinuta nóg eens probeeren te klap.
pen op zijn Hollandsch!
Ik laat u natuürlijk weten hoe of we het ge
maakt hebben!
't Deed zoo goed aan 't hart zoo'n heel oude
kennis en vriend te ontmoeten in de donkerte
van dit verre eiland Familie en kennissen en
Hindenburg massale aanvallen leidden tegen
Rusland. Het geheele jaar door was voor ons
een met succes bekroond offensief noodzakelijk en
zoowel in Frankrijk als op Gallipoli zijn hiertoe
ernstige pogingen gedaan, maar- zonder resul
taat. Dit was voor Engeland niet anders dan
een nederlaag, het moedigde Bulgarije aan, ons
oude vriencen, er zijn er heel wat van weerszij aan te vallen ontmoedigde Roemenië om ons bij
gingen en zullen gaan in cinematografische te staan en hield Griekenland er van af zijn
series voorbij 't peinzend oog!!! Trala! bondgenootschappelijke plichten jegens Servië te
Als er nu nog Hollandsche sigaren, tabak en vervullen.
'n paar flesschen Hollandsch bier waren, dan De oorzaken voor dit gebrek aan succes waren
was 't nog beter Maai met naar-de-missie-gaan nóch een tekort aan manschappen, daar de Brit-
laten we ai het goede en ook 't kwade sche legers steeds in de meerderheid waren, nóch
achter, dus geen zeures nu. gebrek aan munitie, behalve in Mei. Ook hebben
't Leven is te scnoon, ook met vele en allerlei onze legers blijken gegeven van groote tucht,
ontberingen Men heelt ze niet te zoeken, ze lig- bekwaamheid en moed. Waar heeft het dan aan
gen voor het OTP0}. ®ch zonder de hand gelegen? Van hen, die in het gevecht zijn ge
er naar uit te Jig .."genoeg. Doch weest, hoort men bijna algemeen: door het
ook genoe geim j t aan alles slechte werk van den staf, en velen, aan wier
n peuleschille j slechts 'n 35 mm getuigenis waarde moet worden gehecht, zeggen,
weg is hier, heel j. .j weg dat in het algemeen aan de bekwaamheid van de
la if..i.Alil<nn w eieren veel ontbreekt. Wij willen den staf van
VclChfSn, Voetzakken a)le ^ofdkwartier niet aansprakelijk stellen voor
geschikten kunm£ £eoordeeld Hetgeen de onder-
- vindt het goedkoopst bij - brigades en div^,«eo?r^eelen> ziin de staven der
het bcsle plan van h.!ncle? k™
I het
1 ken.
Plan Van ui L 01 aeze ,£Uen> kaa OOK
et hoofdkwartier niet geluk-
53 heele slaoveld met veldheer het
niet meer. Over het i8'f fakkeldk/. als beslissen kunt,
j D kan worden ge- en het is geestig, om er dan nog een uezi-nt
öfat, wa a -eidkundige gebouwen bij te zetten als slachtoffer van het al^uè^n
door granaten gespaard werd, op andere wijze belang.
is vermeld. j „De tijden veranderen... 1
Op het oogenblik is men druk bezig met plan-1 »Ec de periode, dat men zich waarlijk ten
nen voor den heropbouw. Hot oudo j!deciieiea bate van 't algemeen een opoffering wilde
zal, het kan moeilijk haast anders,nu ook getroosten, ligt blijkbaar ver achter ons. Al-
wel tendeele gemoderniseerd worden De plan le3 moet thans beloond worden. Ruime pre-
nen tenminste gaan in de richtini? van hree.le ?er;ti,e«eiden en allerloi douceurtjes uit de
enz eM. 5 "™ao openbare kas worden tegenwoordig moer en
si rare Kieer aan ^et raadiidmaatschap verbonden,
fienn socialistische en wanneer men eenmaal begonnen is, waar
r .'-lp Kohri; meer. Jjs dan ^et eind? Als men, in zulke omstan-
De soeiaust - ,m>r Heinrich Cunow digheden,bij een raadsverkiezing gewipt
zegt in de „Hamburger Echo," dat men zal wordt, is dat niet alleen een politiek, maar
moeten afzien van oen nieuwe sociaal-democra- ook een economisch nadeel. Wat wonder dat
tische internationale. Hij voorziet een geheel do heeren zich wanhopig aan hun zetel vast-
andere organisatie van de internationale 8ctie klemmen?"
der arbeid9gomeen9e lap. ij verg-aat daaronder I
"heele slagveld met divromer het ge- de oprichting van internatlona]e arbeidersbori_ - Toekomstbeeld. De Mepp. Ct. verkoopt
heele slagveld met e.gen oogen kon overzij den mot gem^ensehappeh,k9 intfirnat;<)naJe dezen mop:
TELEF. 26IO. - HAARLEM.
Freerk: Wat heb je, Gijs, je kijkt xoo
rjp glunder?
1 Gijs: SstI niks zeggen, 't heb 't Rijk
•beduveld.
Freerk: Hoe zoo, laat 's hooren.
Gijs: Och, met die belasting op de vóór
namen; m'n vrouw wou zoo graag d'r familie
en ik de mijne benoemd hebben en dan
heeft zij van d'r kant nog een ouwe tante,
waar later nog een duit te erven valt
en mijn ouwe grootvader van ver in de tach-
wil nog zoo graag 's weer voor Petertje
spelen.
Freerk: Dat zijn- er juist zes, Gijs. 't
Kan je niet meer dan rond een ton kosten,
want voor eiken naam meer dan een, komt
er, zoo je weet, een nulletje bij.
Gijs: Nee, Freerk, 't kost me niks.
Freerk: Niks???
Gijs: Zoo je weet, heet mijn vader Tho
mas v. d. Veen en m'n moeder heet Grietje;
m n vrouw d'r vader heet Berend en d'r
moeder Liesje; mijn ouwe g-rootvader heet
Kuurt en die ouwe erftante van m'n vrouw
heet Wietske. Ons zoontje hebben we nu
Thogriebelieruwiets v. d. Veen genoemd,
dat kost geen cent en alle zes hebben se d'r
wil.
Freerk: Gefeliciteerd Gijs en meteen een
oorlogs-souvenir, want 't klinkt zoo Rus
sisch.
Een ontmoeting met een hermelQn- In
„De Levende Natuur" vertelt G. A. Posthu-
ma van een aardige ontmoeting met een
hermelijn, of groote wezel (Putoriua ermi-
nea) op een mooi en dag in begin Mei. Het
diertje was natuurlijk reeds in zijn zomer-
klefcd. Hij schrijft:
„Het beest zag me wantrouwig aan. Uit
zijn brntalen snoet zou men zeggen, dat 1 ij
daont: „Jongen6, wat ligt daar in het grasT
Lk vrees dat het die tweebeenige moordenaar
is, die mensch heet. Enfin, gelukkig slaapt
hu, of is hjj dood, er is tenminste in 't geheel
geen beweging in." Nu, ik hield mij dan ook
doodstil, durfde haast geen adem te halen
laat staan mijn brood verder op te eter'
Plotseling vloog er een troepje spreeuwen
over mij heen, waarvan eT eenige luid „tsjot-
tereml op een hek gingen zitten, dat een
zaam:
naar boven, ,,aSr haar kamer
(lp-., nn nntv TT
Svlvia ging ll**xr ,,™r "W kamer.
Zij nas getroffen en "«troerd. Het was een'
nieuwe ondervind g haar, zoo in de
ziel van een ander te lezon.
- ,Ik.,vre.es alle mensehen, die zoo
vriendelijk zijn, zich met mijn zaken te be
rt l"l 1 f -f 'moeien, alles van mij zullen afweten ït-
J sche vriendin er goed van op de hoogte ie. losse onzichtbare ongewoi
U ziet hier voor u een man die zün laat- ticme gesprek met iemand, dien zy M<
I sten stuiver verdobbeld heelt, die met kan nig kende met een vreemdeling, deed
Wfii'nftn on rliö einflG P*PEll im r»»-. A-r 1 1
Naar het Fransch.
Twee uur later gebruikte Sylvia Bailey
de lunch met Anna Wolsky ln het Pension
als ,eea verward kluwen van Malfait.
.tiarion r\-. Het pension, waar Anna logeerde, vorm-
tecreiustelliDfi: mftt iliïl
Zij was hierdoor te meer getroffen, om
dat de Fransehman iemand sdbeen te zijn
van een teruggetrokken karakter. In den
korten tijd dier. zy in de Villa du Lac had
doorgeLraeht, l.ao zij opgemerkt, dat, of
schoon Paal de Virieu al de andere gasten
van het hotel scheen te kennen, hij met
geen van al-en op een in tinmen voet was.
Toen zij op hei punt was de villa weer in
te gaan, b'.ref Syivia stilstaan, en haar don
kerblauwe oogen op de Virieu vestigend, zei-
de zü schuchter:
7* ,Ik moet u nog bedanken voor uw
vriendelijkheid mij te waarcchuven. U weet,
er is een Lngrlsch spreekwoord dat zegt:
„van te voren gewas schuv.d, is van te vo
ren gewapend. Ik zal niet vergeten wat u
mtj gezegd hebt en ik ben u dankbaar voor
het ertrouwen, dat u in mij stelt; ik ver
zeker u, dat ik er geen misbruik van zal ma
ken.
Paul de Virieu bleef haar eenige oogen-
blikken zwijgend aankijken en zei toen Ijinc-
i -- '"ei, san
weren en die reeds sinds geruimen tijd
van de liefdadigheid van zijn familie leeft..
cylvia had nog nooit iemand op zoo bit-
teren toon hooren 6preken.
Het paard, dat u mij vanochtend zag
berijden hij liet zijn stem dalen is
niet van mij; het behoort aan mijn zwager
Ml'n zuster die heel veel van mij houdt,'
zendt het mij eiken dag, omdat zij hang is
dat mun gezondheid er onder zal lijden: aki
ik te weinig beweging neem. Mijn zwager is
iemand die heel royaal »s en graag geeft,
maar toch wil hy my het paard niet geven,
omdat hij baag,18 dat ik het zou verkoopen
om weer geld te hebben om te spelen,
n ontstond een lann-o ,.t
Het leven is a!s d r^ard kluwen var
losse onzichtbare it ongewone in
ticme gesprek me d' f',\en zij zoo wei
nig kende, met ^e11 "'deling, deed haar
inzien hoe weinigchen eigenlijk van
-tK'G ^T€iriin8 mirt u::
Wis
elkaar afw-eten- wist zij bij-
voorbeeld af van dam Chester was
dit missechien omdat inderdaad weinig
van hem af te wete viel? Hoe bitter wei
nig wist zij ook at vam Anna Wolskyl Zij
waren vriendinnen t w >rden en todh had
Anna haar nooit eemge intieme bijzonder
heid uit haar leven verteld. Zij wist zelfs
niet haar adres m en!
Maar Sylvia voe de dat er nu
iar en den Fransehman, dien zij
tusschen
hoar en den Fransehman, dien zij een week
geleden pas voor net eerst gezien had, een
band ontstaan was, die niet licht verbroken
zou worden. Zelfs al z0u 2jj bem na beden
nimmer meer terugzie^ dan nog zou zi=
nooit vergeten, dat hy haar een blik had
laten slaan tot op den bodem van zijn ver
bitterde verwoeste ziel. Hii had pot,
den sluier opgelicht, Wenste v"-
borgen had en hij had dit gedaan om haar
te redden haar, een onbekende van
hetgeen zijn eigen ondervinding hem h»d
Heeren kennen als een vreeseliik Int-
li ww» jl j spelen.
Er ontstond een lange, pynlijke stilte:
toen vervolgde Paul de Virieu op lucfctigen
toon:
En nu, mevrouw, tot ziens, en vergeef
mij dat ik u lastig heb gevallen met mijn
particuliere aangelegenheden! Het is voor
't eerst dat ik 'lat gedaan heb met iemand,
die ik nog zoo kort kende, als ik de eer hel)
u kennen
de een groote tegenstelling met dat van
Sylvia's pension. In de Villa du Lac was
alles even ludbtig en ruim, weelderig en
rustig. De gasten van den heer Polperro
brachten den eersten tijd door in hun ka
mers of in het Casino, terwijl verscheidene
hun eigen autos hadden en dikwijls uit
stapjes maakten, Waarbij zij den geheelen
dag wegbleven. Het waren allen cosmopo-
lieten, waaronder veel Russsen.
iPier Dension Malfait waren haast
alleen Franschen. Er heersebte een gesta
dige drukte en voortdurend hoorde men ge
lach en luid gepraat In het groote huis
logeerden veel jongelieden, die hun dage-
lijksehe bezigheden in Parijs hadden. Ande
ren, zooals Anna Wolsky, waren in LacviDa
voor het spel en verscheidene kwamen altijd
de maaltijden in het pensim gebruiken.
Onder deze laat6ten bevonden zich OOK,
tot Sylvia's bevreemding, de heer en me
vrouw Waehner, het echtpaar van middel
baren leeftijd, dat Anna aan Sylvia had
aangewezen en dat het vorige jaar tegelijk
met haar in Aix-les-Bains was geweest.
Man en vrouw zaten nu vlak tevonovar
Anna en Sylvia aan de smalle table d'Hóte
en weer kwam er een breede, blijde lach op
het gelaat van de vrouw, toen zfj de twee
vriendinnen in het oog kreeg.
Zoo ontmoeten we elkaar dus weer! riep
zij uit met een diep keelgeluid, en zich tot
Anna Wolsky wendend, vervolgde zy: Dit
is heel iets anders dan Aix-les-Bains, vinat
u niet, mevrouwt
Anna knikte toestemmend.
Toch is Laeville een aardig plaatsje en
goedkooper dan meu zou denken. Zy boog
zich over de tafel heen en voegde er op «ach
ten, vertrouwelijken toon bij: Wat ons betreft
mijn man en mij we hebben een klein
viilatje gehuurd; hij heeft genoeg van ho
tels.
Maar u badt tocb ook een viria in Aixt
vroeg Anna verwonderd.
Ja zeker, we hadden er een villa. Maar
to enis one daar iets heel treurigs overko
men. Zij zuchtte. U hebt er misschien
van gehoordf n zij vestigde haar schitteren
de oogjes nitvorschend op Anna.
Anna boog het hoofd.
Ja, ik heb er van gehoord, aeide zy
ernstig. U meent dat geval van dien vriend
van u, die in het meer verdronken is? Dal
moet vree&elijk zijn geweest voor u an uw
man
(Wordt vervolgd)
