MioerzeiBen
Gevaarlijke Vrienden.
sss&rverward «.1
HE CieHLOH
P. J, JANSSEN,
MEötï m-rr r
Anagang h. Warmoesstr.
SOCIALE BERICHTEN
WAT ANDEREN ZEGGEN
UIT DE ZAANSTREEK
FEUILLETON
ROND DE LITURGIE
Ssedkoopsf adres voar
21
NIEUWE HAftRLEttSCHE COURANT 152.Ui™
EEN NACHTELIJKE
LUCIITVERKENNING.
„Die Zeitung Deutscher Luftschiffer" bevat
iet volgende interessante verhaal van een nach
telijke verkenningstocht in een vliegmachine.
Een vlieger-officier vertelt:
Plotseling had ik bevel gekregen mijn twee
dekker gereed te maken om 10.25 uur in den
Svond op te stijgen voor een verkenningsvlucht.
Hot was wonderlijk helder weer. Een licht
neordwestenwindje blies over de zee. De maan
scheen prachtig, zoodat er nauwelijks mooier
gelegenheid kon bestaan voor zoo'n luchttochtje.
Kort na 10 uur kreeg ik bevel naar E. te vlie
gen, een vooruitgeschoven post, 8 mijlen wes
telijker, en daar een waarnemer van den gene-
ralen staf op te pikken.
Mijn toestel sprong voorwaarts over den zan-
digen duingroud, en rees sneller dan ik zelf
verwacht had. Het vliegen was werkelijk een
zaligheid. Boven me de heldere, sterrenhemel
met al die kleine, klare lichtjes, beneden me de
>enzamey maar romantische duinenrijen, alleen
if en toe onderbroken door witte zandplekken.
M'n goede Mercedes-motor ratelde zoo prachtig
in tempo, dat bet een plezier was om er naar
te luisteren. Na korten tijd kreeg ik de landings
plaats in zicht en bereikte veilig en wel de aar
de. Ik was er lang voor den afgesproken tijd,
maar de officier, die me vergezellen zou, stond
al geheel en al gereed. Het wa9 luitenant von
H. Hij gaf me de hand en klom, zonder verder
voel te zeggen in de machine. „De kleine U,"
zooals hij dikwijls in een grap werd genoemd,
is een beste kerel en st.aat bekend zoowel als
een goed strateeg als een uitstekende moppen
tapper. Het speet hem erg, dat hij geen mando
line aan boord had op dezen idyllischen tocht
door het maanlicht.
De grond was oneffen, met gaten en bobbels
en de machine waggelde in het weggaan als een
ooievaar, die door een vijver loopt.
Vlak voor een loopgraaf stegen we op.
„Kleine U." zat vóór me, op de wanrnemerg-
plaats, en ontrolde zijn kaart van den generalen
staf, terwijl hij zich bijlichtte met zijn elecri-
»che zaklantaarn. Ik wist niet waar naar toe
zouden gaanik moest zijn bevelen uitvoeren.
Hij hief zijn rechter arm op en daarna zijn lin
ker, om me de richting aan te wijzen. We vlogen
op een hoogte van 900 voet over platgeschoten
lorpen en eenzame boerderijen, en bemerkten
aan de geluiden van beneden, dat we het front
naderden. Soms zagen we als een witte band een
door de maan beschenen weg, dan weer emere
■en grootere zwarte plekken wanneer we over
boschjes vlogen.
Achter een groot boeeh, goed verborgen voor
den vijand, brandden de kampvuren van de
Duitsche soldaten. De rook steeg tot ons om
hoog en hing nis een wolk over de glorende
vlarfvmen. De vuren geleken op kleine roode
stippen op den zwarten grond. Het dreigende
'geluid van de kanonnen werd al luider en lui
der. En toen kregen we een wonderlijk schouw
spel te zien. In het bosch vóór ons was een
groote gaping, en daar scheen de aarde wel te
geïllumineerd als voor een feest, met duizenden
lichten. Beneden ons, ik hoog uit de machine om
beter te kunnen zien, lekten langs een lang
bloed-roode vlam-tongetjes op. Het was de 1
scbe artillerie-positie. De kanonnen waren ver
borgen achter een bosch. Het geluid nam
tót een donderend gehuil, dat de lucht doe
trillen.
Ver voor ons uit, waar de sterrenhemel de
aarde schijnt te raken, zag ik ook lichtschijnsel,
soms leek de geheele hemel een zee van licht.
Snel flikkert het op in in den donkeren nacht
en dooft dan weer uit. Minuten lang is de hori
zon geheel zwart, dan breekt een verblindend
licht door, als onweersschiobten na een beeten
zomerdag. Daarenboven uit vliegen soms vuur
pijlen, die uit elkaar barsten in duizenden
li oh ten de sterren, die heit slagveld mijlen, ver
doen overzien.
de
Groote zilvere strepen glijden snel over den
grond, onzeker in hun bewegingen, nu hier
dan daar. Als reuzen-armen glijden ze schitte
rend door de duisternis en in de kruitdamp
wolken, die de aarde als een deken bedekken.
En juist onder ons verlichten ze een vijandelijke
loopgraaf. Daar is het een gekrioel van levende
wezens.
De vijandelijke zoeklichten komen in actie.
Ze strijken heen en weer en zoeken de Duitsche
stellingen. Spoedig blijven de zilver-witte stra
len op een punt gericht: zij hebben de Duisobe
geveehtslinie vergeten.
Dan breken opeens duizenden en duizenden
schitterende strepen licht los. Millioenen lieh
tende vlammetjes vliegen over en weer van
lange rechte vuurlinies.
Op enkele plaatsen is er geen onderbreking
indaar moeten machine-geweren aan den gang
7JJWe naderen snel de vijandelijke artillerie
posities, wat te bemerken is aan het steeds toe
nemende geluid.
Daar zijn we opeens midden in een wonderlijk
helder zoeklicht, dat ons volgt en niet wil losla
ten. Ik laat de machine de gevaarlijkste wendin
gen en sprongen maken, en stuur nu links dan
weer rechts, zoodat we ziekyorden van het ge
sehommel. Het geeft niets al dansen we nog zoo
op en neer. De luitenant overhandigt me een
velletje uit zijn opschrijfboekje. Het is door het
ontzettende lawaai onmogelijk te spreken. Ik
neem het papier en lees:
„Amice, blaas als-je-blieft dat licht daar be
neden. nil" J. E. von H.". Zelfs nu liet zijn
humor hem niet in den steek. Maar dat uitbla
zen ging niet zoo gemakkelijk. Het licht ver
blindt ons; we kunnen niets zien. Maar de
motor werkt uitstekend en er is voldoende olie
en benzine. Ik steeg dus. Het werd hoog tijd,
want er begonnen overal rondom ons kleine
wolkjes uiteen te barsten. Maar we ontsnappen
en op 6000 voet, waar we zitten te klappertan
den van de kou, vinden we neutraal terrein.
Een flinke heete teug uit de Thermos-flesch
geeft ons weer moed.
Nu moeten we de stelling der vijandelijke ar
tillerie echter nog verkennen. Dus vol-plané
naar beneden.
Een draad springt onder den geweldigen
druk, de anderen houden het uit. In een paar
minuten zijn we weer op 900 voet. Spoodig heb
ben we de kanonnen weer gevonden. Ik leun
over den schouder van miin metgezel, die de
stellingen snel schetst op zijn kaart. Dan vliegt
een granaat vlak langs de schroef en ontploft.
Het is een shrapnell.
Ik voel een harden klap tegen mijn hoofd,
maar de stalen helm beschermt me prachtig.
Mijn metgezel is leelijker af. Zijn gezicht is vol
bloed. Het loopt echter meealleen een flinke
schram over zijn wang. Hij lacht alweer en
wenkt, dat hij klaar is en we terug kunnen.
Weer kriigt een zoeklicht ons te pakken, en
weer beginnen de wolkjes te barsten- Maar met
onze grootste snelheid vliegen we nu terug en
zijn spoedig in veiligheid. Onze groote vogel is
als een paard dat den stal ruikt. De terugreis
schijnt voel korter dan da heenreis.
We dalen in vol-plané en licht als een veer
komen wij op den grond. Ik zorg dadelijk datj
mijn motor niet te snel afkoolt, en „kleine IJ
rent met zijn teckeningen naar zijn superieuren.
Mijn commandant inviteert me op een glas:
champagne en feliciteert me met de behouden
thuiskomst.
is steeds
TELEF. 2610. - HAARLEM.
TEWERKSTELLING VAN GEÏNTER
NEERDE MILITAIREN.
In het Maandschrift van het Centraal Bu
reau voor de Statistiek vinden we vermeld, dat,
blijkens mededeeling van den directeur dor
Centrale Arbeidsbeurs, thans de volgende rege
ling is getroffen nopens de plaatsing van ge-
Interneerde militairen in do Nederlandsche nij
verheid, ter verkrijging van de noodige zeker
heid, ^dat daardoor de belangen van Nedorland-
^be arbeiders niet worden geschaad.
k°°fd der afd, Interneering zal de aan-
n Van werkgevers om advies stellen in
tenJV"1 ?en. Directeur der Centr. Arboids-
d- aanvrat» <*an deu aanvrager mede, dat
gemaakt bü de distriotaarbeidsbeu™, waaronS
het verblijf van den aanvrager ressorteert, en
wel - zoo het geval daartoe aanleiding gerft
door tusschenkomst van den plaateeüjkcn
correspondent der intercommunale arbeidsbe
middeling.
Kan de districtsarbeidsbeurs door arbeidsbe
middeling in haar district niet aan de aanvrage
voldoen, dan wordt door haar de aanvrage
zoo spoedig mogelijk toegezonden aan de Cen
traio Arbeidsbeurs, die de aanvrage dadelijk
door middel harer dagelijksche circulaires aan
alle arbeidsbeurzen hier te lande mededeelt. In
dien dientengevolge toch bij de districtsarbeids
beurs geen aanbieding van Nederlandsche ar
beidskrachten voor de open plaatsen inkomt,
dan wordt door den directeur dier arbeidsbeurs
eene overeenkomstige verklaring aan den werk
gever toegezonden, die haar doet toekomen aan
den directeur der Centrale Arbeidsbeurs.
De directeuren der districtsarbeidsbeurzen
deelen tevens onverwijld aan den directeur der
Centrale Arbeidsbeurs alle gegevens mede om
trent het loon en andere arbeidsvoorwaarden,
die bij het uitbrengen, van advies van belang
kunnen zijn, benevens alle bijzonderheden, welke
zij aan die mededeelingen meenen te moeten
toevoegen. Ook geven zij den directeur der Cen
trale Arbeidsbeurs onmiddellijk kennis, zoodra
later Nederlandsche arbeidskrachten voor de
open plaatsen beschikbaar komen. De beslissing
berust ten slotte hij de militaire overheid.
EEN LOQNKWESTTE AAN DE HENGE
LO SCHE bontweverijen.
Door de werklieden aan de Hengelosche
Bontweverij is tot een staking besloten, om
dat zij zich met een nieuw ingevoerd loon-
tarief niet konden vereenigen en dientenge
volge dreigt eene uitsluiting aan de overige
Bontweverijen.
Naar aanleiding daarvan zond de heer D.
W. Stork, die naar wij meldden te Ziiricb
ziek ligt, aan de bontwevers een waarschu
wend schrijven. Hij zegt van oordeel te zijn.
dat men op een verkeerden weg is door zich
tegen het nieuwe tarief te verzetten en gaat
dan voort:
Ik heb de vaste overtuiging, dat de Hen-
geloeche bontweverijen, of althans een be
langrijk deel daarvan, zullen te gronde
gaan, indien het tarief niet wordt toegepast.
Onze textielindustrie kan de concurrentie
met Engeland niet volhouden.
Wil ik u biermede nn te kennen geven, dat
ik het eens ben met de wijze, waa.rop bet
tarief is ingevoerd, en met bet contract, be
staande tnsschen de verschillende bontweve
rijen, waaruit het dreigement tot uitsluiting
voortvloeit! Allerminst.
Had bet mijn zaak betroffen, dan zoude
ik het tarief niet zonder voorafgaand over
leg met u hebben ingevoerd en wat de uit
sluiting aangaat, bet contract is buiten mijn
voorkennis en goedkeuring afgesloten en ik
bob heden aan de Twentsehe Bontweverij,
wier president-commissaris ik ben medege
deeld, dat ik als zoodanig mijn ontslag neem
op den dag, dat de uitsluiting in werking
treedt.
Ik hoop echter van gai&eher harte, dat bet
daartoe niet zal komen. Gij zijt op den ven-
keerden weg en zult m.l. daarop moeten
terugkomen. Geschiedt dit en modt het mii
a-eo-even ziin gezond naar het vaderland te-
mig te k^ren, dan zal ik gaarne in overleg
met vertrouwensmannen uit bet werklieoen-
personeel der Twentsdhe Bontweverij be-j
spreken of en zoo ja, op welke wijze aan de
tijdelijke bezwaren kan worden tegemoet ge
komen.
Ik zoude daarvoor tot persoonlijke opoffe
ringen bereid zijn.
ERITSCH „EOODE KEUIS-.pERSONEBI,.
Omtrent de zoov el gerucht makende zaak
van de verpleegster juffrouw Ca veil deelt
„de Toekomst" mede dat zij ©enige was
van het Engelsche veU>leegpersoneel, die de
Duitschers vergunden, toen zij in Brussel
kwamen daar to verblijven om hulp te ver
kenen, en verder merkt het op, dat, nadat
was gebleken, dat zij het hoofd was eenor
wijdvertakte samenzwering, ,.niet om Duit
sche soldaten te veiKorgerp doch om hun in
nieuwe vijanden doodsbeden te gemoet te
voeren" zij sterven moest.
„De krijgsmakkere, dia door het sluipen
van doze ^liefdezuster vielen, in overigens
eerlijken strijd, behoefden niet gewroken,
maar wie te velde stonden, moesten, schrijft
het blad vervolgens, beschermd zijn tegen
herhaling van bet vascbe spel. Onverant
woordelijk ware het geweest om haar te laten
leven. Terecht antwoordcle Baron van der
Lancken, dat zsb-s E en Keizer haar zou kun
nen redden. Van venentwin-ig personen,
die zich schuldig ba tien gemaakt aan het
„toevoeren van somaten aan den vijand,"
waarop onder het stre^ge krijggrecht de capi
tate straf staat, we-r - s echts vijf ter dood
veroordeeld, doch het vonnis over nog drie
hunner is toen opgeschort, praktisch veran
derd in wat in oude tijden het zwaaien van
het. zwaard boven het hoofd werd genoemd.
Dit bewijst zeer groote matiging: zucht om
genade voor recht te laten gelden. Dat aan
nóg een der veroordeelden gratie had kun
nen worden geschonken is mogelijk ech
ter dan toch niet aan de vrouw, die ver
raadde, wie zij beloofde te zullen 'dienen en
alleen de ziel van het complot worden kon
omdat zij hare sluipwegen was gegaan, in
de schaduw van het „Roode Kruis", waar
door van de schoono idee der verpleging
van vriend en vijand de zegenrijke werk
zaamheid geschaad en plaatselijk in gevaar
gebracht is. De waarachtige belangen van het
Roode Kruis zijn door de executie van deze
„verpleegster" uitmuntend gediend."
En verder verklaart het blad:
„De toeleg om eene gerechte strafoefening
als agitatiemiddel tegen de Duitschers te be-
nutten, heeft in Engeland tot eene merkwaar
dige Cavell-vereering geleid. In St. Paul's
werd een dienst ter harer nagedachtenis ge
houden. De Koning en de Koningin spraken
woorden van hooge waardeering en beschimp
ten de Duitschers. De Britsche Opperbevel
hebber, de broeder van de suffragette
French, deed desgelijks. Ministers en Bis
schoppen droegen rouw. Heel een natie kniel
de voor Verraad en riep wraak over wie het
bestrafte. Op treffende wijze wordt niet
alleen geïllustreerd, dat het Engelschs Volk,
door het slecht verloop van den oorlog, dien
het, als geen ander, heeft gewild, in een
hoogst nerveussn toestand is, maar tevens
óp overtuigende wijze aangetoond, dat men
aan de overzijde van het Kanaal niet langer
nog besef heeft van kat verplegingsperso-
neel aan den vijand is verplicht.
„Terzelfder tijd dat men de nagedachtenis
van deze verraderes, als ware zij een van
Er.geland's eerste burgerressen geweest, eert,
ziet men geen vreeselijk kwaad in eene an
dere „liefdezuster", die gezegd wordt eigen
handig Duitsche soldaten te hebben vermoord.
In de „Manchester Guardian" en andere bla
den is, zonder commentaar, of wel als ware
't eene schoone daad, verhaald, dat een zeven
tienjarig Fransch meisje, verpleegster, twee
vijandelijke soldaten in den rug naderde en
doodschoot. Dit bericht is door „een Britsch
officier" bevestigd. Vermoedelijk is geen
woord ervan waarheid en heeft men eenvou
dig met een denkbeeldigen Fransehen tegen
hanger te doen van het werkelijk optreden
van de Engelsche juffrouw Oavell, die toen
juist eene week te voren was ter dood ge
bracht!
„Men krijgt den indruk met massale hysterie
te doen te hébben, die aandacht van "buiten
landse he Regeeringen verdient. Feitelijk
wordt het aldus door de houding van het
publiek, dat in al zijne schakeeringen dag
na dag, twee weken lang, om wraak voor
Cavell roept en den Duitscher moordenaar
scheldt, voor Engelsche verplegers en ver
pleegsters als niet misdadig voorgesteld om
bij gelegenheid Duitsche soldaten te dooien.
„Dit moet vooral daarom effect nomen,
omdat te oordeelen naar de ervaring in
den Engelsch-Afrikaanschen oorlog opgedaan
het ambulance-personoe!, de vele gaeJe
leden ervan niet te na gesproken, grooteu-
deels verre van hoog staat. Het moreel moet
nu vergiftigd geacht worden. Duitsehland zal
misschien moeten overwegen om aan Britsche
verplegers en verpleegsters voor den ver
deren duur van dezen oorlog de hun onder
de Conventie van Genève toegekende voor
rechten, geheel of gedeeltelijk, te ontzeggen.
Het zal een krasse maatregel zijn, welke
echter de instemming verdiende van allen,
die het Roode Kruis als internationaal insti
tuut steeds machtiger ten goede willen zien
werken. Aankondiging je dien effecte mag
misschien het moreel evenwicht, dat bij het
Fcgelsche Volk totaal verstoord blijkt, kun
nen herstellen en zou zeer zeker een indruk
wekkende afwering zijn van de infame po
ging om de bevolking der neutrale landeD
met de Cavell-suggestie te besmetten."
ZAANDAM-
Ontspanning der werkloozen.
Aan het verslag van de werkzaamheden
van het comité tot ontwikkeling en ontspan
ning der werk 1 oozen over het tijdvak 4
Februari tot 15 Juni 1915 ontieenen wij het
volgende;
Op bovengenoemden datum waren er m de
gemeente Zaandam 800 werkloozen. waar-1
van 412 zich lieten inschrijven bllhe,t^™'0'
tor deelname aan de verschillende .ureiLSsea
en tot bijwoning van de voordrachten en
bioscoopvoorstellingen.
Werkzaamheden der Commissie,
a. Cursussen. Ie. Een cursus m de En-
Naar het Fransch.
Graaf de Virieu daarentegen is in een heel
ander geval. Hij schijnt eeu ontwikkeld be
gaafd menseh te zijn. Hij moest iets uitvoe
ren. En daarbij heeft hij zulke onaangename
tmanieren! Bij houdt zich altijd op een af
stand en sluit zich bij nieuiaud aan. Hij
ziet eruit alsof hij iets doet, waarover hij
'zich schaamt. Hij ziet er nooit tevreden of
opgewekt uit, zelfs niet als hij wint
Hij kijkt niet zoo zuur als mijnheer
Waehner, lachte Sylvia.
Mijnheer Wac&nor is in hetzelfde ge
val ale ik, zei Anna kalm. Hij heeft een
beetje fortuin en nu hebben hij en zijne
vr< uw er pieizier in, eeu klein gedeelte van
hun geld met spelen te wagen. Waarom
tonden ze niet?
Mevrouw Waehner vertelde mij van
daag alles van dien armen vriend van hen
die verdronken is, zeide Syl via, het gesprek'
een andere wending gevend.
Ja, dat was eene treurige geschiedenis.
Maar t was dwaas van hen zoo intiem met
hem te worden. Hij logeerde al dien tijd bii
hen! Je weet immers, dat ze een villa had
den vlak aan het meer? En die Rus scheen
erg veel van varen te houden. Het was 'een
geheimzinnige historie en wat 't neg vreem
der maakte, was, dat de vier laatste dagen
vóór het ongeluk gebeurde, niemand hem
meer gezien hnd, noch in de stad, noeh in
het Casino. Er waren menschen die beweer
den dat hij zelfmoord pleegde, maar dat eP-
]oo ik met. Hij had heel veel gewonnen met
spelen. Sommigen veronderstelden, - dat het
geld, dat hy bij zich droeg, hem naar bene
den moet hebben getrokken. - Maar dat Ts
had. Ik heb zelfe n°s nooit een paspoort
gezien!
- 'Neen, zei Anna, lk j,ftb ook geen
paspoort. Ik had1 er een.maar ik heb het
verloren. In een hese an ld land heb je zoVn
ding niet noodig- yMaar ^n Rue m0et altijd
een paspoort hebben, üat ie kij de wet in
Rusland voorgeschreven. Daarom was 't zoo
vreemd, dat zijn paspoort verdwenen was
trouwens de heel© geschiedenis was heel ge
heimzinnig.
't Moet vreeseluk zijn geweest voor mijn
heer en mevrouw vv aenner zei Sylvia naden
kend.
O, ja en heel onaangenaam ook! Geluk-
kig gaat hij heeiemaal 0p in.zjjn onzinnige
Mevrouw Waehner vertel rk systemen en zij e® heel vroolijke vrouw.
men in zijn kamer een groJteTom «Sa - Ja> dat is Sy\V!a lachte. - Ik hen
vonden had, vertelde sf-Ma sc_ W we kennis met hsn hebben gemaakt,
V0 eyma. ,Anua >t lg z00 vervelend als men niemand
kent in een plaats zooal^ deze.
En Anna stemde dit onverschillig toe.
Neen. dat is niet zoo. Men heeft in zijn
kamer ongeveer tweehonderd gulden gevon
den. Dat was alles. Ik geloof, dat de politie
liet mijnheer Waehner moeilijk heeft ge
maakt. De Russische gezant heeft zich met
het geval bemoeid en de Fransche justitie
vond het zoo vreemd, dat men de identiteit
van den armen man niet kon vaststellen. Er
werd geen paspoort gevonden, geen enkel
papier van dien aard.
Heb jy ook een paspoort? vroeg Sylvia.
Mevrouw Waehner vroeg mii of ik >er een
'HOOFDSTUK X. -
En nu begon er voor Sylvia een reeks van
dagen gedurende welke er geen wolkje aan'
kaar gelukshemel was. Voor 't eerst had zij
een gevoel, alsof zij nu pas het leveu leerde
kennen en die gewaarwording vond zij heel
aangenaam.
Noch in de dagen van baar imuremeisies-
tüd noch in haar kort huwelijksleven bad
zij ooit in haar stoutste droomen zich een
voorstelling gemaakt van een zoo interessant
en zoo opwindend bestaan als zij nu leidde!
En dit was misschien ook eenigszius omdat
haar verblijf in Lacville voor haar de beko
ring had die de dingen die feitelijk verboden
zijn, altijd uitoefenen.
'Op een ongevaarlijke manier was Sylvia
Bailey het slachtoffer geworden van de go
din van het spel. Zij had geleerd te verlangen
naar de uren, die zij en Anna Wolsky da
gelijks aan de Baccarattafel doorbrachten.
Maar in tegenstelling met Anna, zette Syl
via nooit een grootere som op 't gevaarlijke
groene laken dan zij kon verliezen, zonder
dit merkbaar in haar beurs te voelen,' en mis
schien juist daarom won zij rver 't algemeen'
veel meer dan zij verloor.
Ill de verhouding der twee vriendinnen
was langzamerhand een verandering geko
men. Zij ontmoetten elkaar nog dagelijks,
maar alleen in het Casino, behalve de enke
le keeren, dat zij samen een wandeling
maakten of uit rijden gingen, maar Anna
loefde nu voor het spel en voor niets anders.
Geheel opgaande in den wisselvalligen
loop van het spel, kon Anna uren lang en
zwijgend zich verdiepen in berekeningen zon
der iets te merken van wat er om Ihaar heen
voorviel.
Zii en de lieer Waehner „vriend Frits".
CCLXXXV.
DIIAKENWIJDING.
Nadat de wijding zelve door gebed en ham
oplegging heeft plants gehad, moeten c
nieuw-gewijde Diakens nog hekleed worde
met de gewaden, welke de Kerk. in den lor
der eeuwen voor deze bedienaars des heili.
doms heeft bepaald.
Als de Bisschop dan gemijterd is neerg
zeten, naderen zij hem en, terwijl zij eerbi
dig neerknielen voor hun Kerkvoogd, han
deze vooreerst den diakenstool over'hun li
kersehouder, terwijl hij zegt: „Ontvang
reine t stool uit de hand Gods en volhrei:
uwe bediening, want God is machtig o
Zijne genade in u te vermeerderen. Die lee
en heerscht in alle eeuwigheid. Amen."
Vervolgens bekleedt bij ben met de daim
tiek, het eeregewaad, dat de Diaken voo
taan zal gebruiken, als hij bij feestelijke g
legenheden zijn ambt uitoefent met dc
priester. Onder het omhangen spreekt
Bisschop dezen zegenwensch uit: ,JDe Het
omhange n met het kleed der zaligheid f
blijdschap en bekleede n altijd met het g
waad der gerechtigheid. In den naam d
Heeren. Amen."
Ten slotte neemt de Bisschop het Evang
lieboek, reikt het hun allen toe en zegt da
terwijl zij het met de rechterhand aanrake
„Ontvang de macht om in de Kerk Gods h<
Evangelie te lezen, zoo voor de levenden a
voor de overledenen. In den naam dea He
ren. Amen."
Overreiking van stool en Evangeliebor
met de daarbij uitgesproken gebeden 6tai
men reeds van vóór de He eeuw; wat t
dalmatiek betreft, van Rome uit verbreidt
het gebruik om dit gewaad den Diakens ov<
te reiken, zich uit over de geheele Wesie
sehe Kerk; todh was 't eerst op het eint
der middeleeuwen overal ingeburgerd.
Tot besluit der plechtigheid keert de Bi
schop zich naar het altaar en bidt daar nc,
de twee volgende beerlijk-scboone en die j
treffende gebeden;
„Verhoor, o Heer, onze gebeden en zen
over deze Uwe dienaare, den Geest af uw.
zefgening, opdat zij, door de gaven dt
hemels verrijkt, de genade Uwer heerlijkhei
verkrijgen en aan anderen tot voorbec"
voor een heilig leven verstrekken mogf-
Door onzen Heer Jesns Christus, enz." -
Amen.
„Laat ons bidden. Heilige Heer. Vader dt
geloofs, der hoop en der genade, stort n
licht in de gemoederen van deze Uwe db
naars, opdat zij tot rein© bedienaars va
jiw H. Altaar uitgerust worden; door Uw
barmhartigheid nog meer gezuiverd, waa
dige opvolgers mogen wezen van hen, di
op ingeving van den H. Geest, met den I
Stepbanus aan bet hoofd, ten getale va
zeven, door de Apostelen werden uitgekozo
en U behagen mogen in het beoefenen va 1
alle deugden, waardoor men U moet diene
Door onzen Heer, enz. Amen."
Hierna begeven de gewijden zich naar hu
plaats, doch sinds de 13e eenw zingt een but
ner plechtig bet Evangelie der wijdingsm:
JJ""IH TTI—I In l
gelsche taal. In den beginne werd er as
deelgenomen door 40 personen, momente,
door 13. Do deelnemers waren hoofdzakelii'
havenwerkers en losse werklieden. De vaka<
beidc-rs waren zeer in de minderheid.
2e. Een cursus in Lezen, Schrijven, R- 'r;<
nen. Aanvankelijk waren hiervoor 8 dee'iu
mers, bij het einde 3.
3e. Een cursus in Houtsnijden en Riet
vlechten. Aan het houtsnijden werd deelgi
nomen door 4 personen, aan het rietviechle
door 3. Deze cursussen zijn respectievelijk gti
eindigd 4 en 3 Mei.
4e. Een cursus in Timmeren. Daar zie
hiervoor slechts 1 deelnemer aanmeldde, i
c«62/Q cursus niet n
b. Ontwikkelingsvoordrachten. Muziek. I-
het geheel zijn er 6 voordrachten eehou
den en wel 3 's middags en 3 's avonds. He
bezoek was gemiddeld 200 k 300 personer
Steeds werden de bijeenkomsten opgeteirer
door pianomuziek.
e. Bioscoop. Eens per week, n.l. Maandag
middag van 24 uur, werd er een bioscoop
voorstelling gegeven. Het gemiddelde bezoel
was 2o0 k 300 personen.
d. Wedstrijden. Gedurende 2 middagen na
men 2-4 personen aan een dam wedstrijd deel
onder groote belangstelling van veel ander
werkloozan.
e. Conversatie-, D**- en Ontspanning,
zalen Hiervoor was afgehuurd de bovenzui
van Ons Huis k t 3.— per dag.
Do R. K. Volksbond had tevens z'n gebouv
beschikbaar gesteld gedurende 4 dagen vai
de week van 9—5 uur. In deze zalen wa
zooals zelfs Sylvia hem nu noemde eche
nen eigenlijk pas te leven, wanneer zij d-
glinsterende goudstukken, waarmee zij ever
zorgeloos omgingen alsof het kopergeló
was, inzetten of opnamen.
Maar het was niet haar zorgeloos, gemak!
kelijk leventje dat de mooie jonge Engclsiht
weduwe dat volkomen gevoel van vrede me
het leven gaf.
Hetgeen het verblijf te Lacville zoo inie^
ressant en zoo aangenaam maakte voor Syl!
via Bailey was haar vriendschap voor Pau
de Virieu.
William Chester had haar wel oprecht lief
maar hij wa6 baar rechtsgeleerd raat-gevei
en haar zaakgelastigde.
Hü was iemand van een eerlijk recht
door-zee karakter en als hij met haar was.
voelde Chester zich altijd gedrongen de rol
te vervullen van een waren vriend,
i Toch had Sylvia hem nooit gelheel de
„drukte" kuunen vergeveu, die hij gemaakt
had over haar pareteuoer.
Wanneer ze echter met Paul de Virieu
was, wist ze nooit precies hoe ze het met
hem had en uoe hij eigenlijk over haar daehf
en mets ie zoo bevorderlijk voor het romans
tisehe als het geheimzinnige!
j Hij behandelde haar altijd met den niter
eten eerbied.
Als William Chester haar verzocht iels na1
te laten waar zij lust in had, dan-verver; de
