vt
ma
L
m
n m
mxm
8
W+m*M
H
Ui
1
8
m
11
BLHjj
ALLERLEI
SCHAAKRUBRIEK
ANECDOTEN
wm mê
f n
BIJVOEGSEL VAN DE ►NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT—
In den Spoortrein.
Yoor plezier uit.
i
li ijl
m^m
-M
i!
i.
c
GIJS.
Vraag.
J
W. John.
Zwart: D. Janowski.
e2e4
1.
c7c5
Pglf3
2.
Pb8c6
d2—d4
3.
c5xd4
Pf3xd4
4.
Pg8—f6
8
7
6
6
4
s'
iH
f
s
'M
1
b
<1.1,
-
Wm Ï7 F F7 V
MAANDAG 15 NOVEMBER 1915
TWEEDE SERIE
40STE JAARGANG No. 8902
mislvkfc pogingen om een heuscne papieren boot bruid, en kijk nu eens naar miT, en zeg me dan
te construeeren, heeft Yokoyama verscheidene op
buizen gelijkende luchtzakken vervaardigd, en
deze op .de manier van een vlot naast eikaar
geplaatst. Dit heele vlot neemt slechts een kubie
ke voet ruimte in beslag, wat met het oog op
de beperkte ruimte in de onderzeebooten zeker
een groot voordeel mag heeten.
EEN NIEUWE EXPLOSIESTOF.
De bekende Zweoósche ingenieur NormeJli te
Christiarua heeft een ammoniumnitraat explo
sies tof gewonden, waarvan de explosieve kracht
25 grooter is dan die van de tegenwoordige
gxanaatecxplosies. Het preparaat heeft den naam
Normelli gekregen.
eens, wat je van je kapitein denkt?
DAT ZAL JE GEBEUREN!
Peperman had z'n vrouw begeleid naar den
uitverkoop in het warenhuis en was daar in de
drukte zijn vrouw kwijt geraakt.
Een half uur al had hij op de plaats waar'
trappen en liften uitkwamen, gewacht, tot hij
eindelijk, moe en nijdig op. een der winkelchefs
toeliep.
Mijnheer, riep hij verontwaardigd, mijn
heer, ik heb m'n vrouw verloren.
Derde verdieping, links, achteraan; afdee-
ling rouwartikelen, luidde het antwoord.
HOE DE RUZIE TUSSCHEN MAN EN
VROUW MEESTAL AFLOOPT.
Maar vrouwtje, de man is toch de baas in
huis
Zeker ventje, maar de vrouw is de bazin, niet
waar?
De man is de koning van 't gezin.
De vrouw is de koningin.
De man is de kroon des huizes. f
SPOORWEG-BIOSCOOPTHEATERS.
De Amerika&nsche spoorwegmaatschappijen
doen alles om het den reizigers zoo aangenaam
mogelijk te maken. De nieuwste vinding is het j yr()uw hef. dsrf daar5o
spoorweg- bioscooptheater. Hiervoor zijn twee gfaa^
waggons naast elkaar geplaatst op parallelloo- j Hou je mond, de man heeft het meest te zeg-
pende spoorlijnende aan elkaar grenzende gen.
wanden zijn weggenomen en de ruimte daar-
tnaschen gevuld door de zolderingen tegen el
kaar te laten loopen. Het resultaat is ©en uit
stekend lïohtbeeldentheater met 4 rijen makke
lijke stoelen. De zaal is 21 voet groot. Er wor
den geïllustreerde leringen gehouden over de
steden en landen, die de trein passeert.
EEN VERZOENINGSAVOND VOOR
ECHTGENOOTEN.
Het gereehtshdf voor familiezaken (Domes
tic Relation Coumt) te New-York bezit een
origmeele instelling. lederen Maandagavond
bT houdt de rechter zitting voor klachten over
De vrouw heeft het taaiste woord.
En daarmee is de ruzie dan meestal afgeloo-
pen; ze hebben beiden dan het hunne gezegd;
en de vrouwheeft het laatste woordI
ZIJN TOEKOMST.
Vader (boos)Jongen, je slentert altijd langs
de straat, wat moet et zoo van je worden?
Veelbelovend zoontje: Ik wil politieagent wor
den, vader.
November 1915.
Verzoeke alle stukken, betrekking hebben-
huwelijkstwistem in ontvangst te nemen en zoo i de °P ^eze Rubriek, te adresseeren
mogelijk vrede te stichten tusschen de strijden-1 Wa„f ^en Schaakredacteur van de Nieuwe
u~r» rw, .wuaw.uen ae suryucn Haarl. Courant, Nassaulaan 49, Haarlem-
den. Deze „verzoeningsavond eerst als proefRe noodig alle schaakvrienden beleefd uit,
ego n, estaat nu reeds vijf jaren en heeft dezo rubriek met hunne welwillende nsle
de verwachting volkomen beantwoord. Het zijn werking te willen vejeeren, door het inzenden
meerendeels gehuwden uit den arbeiders- en van gespeelde partijen of het toezenden van
middenstand, die van deze instelling gebruik problemen en eindspelen, welke In deze ru
maken. Aan de zitting is verbonden een bureau briek steeds eene welkome plaats zullen in-
voor werkverschaffing. Het was nd. gebleken.,!13® n" T
dat die meeste twisten, die in een scheiding j g r
dreigden te eindigen hun oorzaak vonden in (Mannheimer Tourncik 7e ronde den 28en
maatsohappeiyke moeilijkheden: de man had i
ig-een werk of was aan lager wal geraakt. Voor
Amerika .met zijn hevige „echtscheidingsepide-
mae." moet deze verzoeningsavond een ware
Uitkomst geweest, zijn.
Juli 1914.)
MILLIOENENCIJFERS HIT LONDEN.
Op 4g7—gG speelde Maroczy5. c2
Ondanks den oorlog eehijnt alles in Londen c^'j ^186. Lel©3, PgSf6, 7. Pblc3,
zijn normalen gang te gaan. Een Engelsch tijd- F üh 8. Lfl ©2, 0 0. 9. f2 f3 g©volgd
echrift toont nog steeds möHioenencijfers uit <x)r Co ^5'
'de hoofdstad. Alleen aan huur wordt in Londen
dag gemiddeld 2400.000 betaald; aan be-
jper
last
6 mallioen gulden. De verzekeringssorrmen rijn
gedurende den oorlog geweldig gestegen. Drie
jaar geleden bedroeg het totaal der Lcndensche
Verzekerde eigendommen juist een milloen pond,
'dus 12 millioen gulden. Deze som is nu echter
bijna tot het dubbele gestegen. De Londensche
post bezorgt dagelijks 4 millioen zendingen. Het
(aantal misdaden is sinds den oorlog van 1000
per week verminderd tot 54, de gevallen van
dronkenschap daalden van 1000 op 786 per.
week.
VOORZORG VOOR LEED.
De nieuwe commensaal: Mijn goede juf
frouw, ik kan het u verzekeren dat mijn vorige
juffrouw, toen ik de kamers verliet, schreide.
Verhuurster: Zoo! Nou ik zal 't zoover niet
laten komen je mot hier vooruitbetalen.
IN KLEUREN,
Zeg me kort en goed hoe de zaak zich heeft
toegedragen, zei de rechter
Wel, antwoordde de beklaagde, hij wou mij
zwart op wit geven dat ik een gek was en toen
heb ik hem bont en blauw het tegendeel bewezen.
DE KAPITEIN,
Liefste, sprak de bruigom, nadat het huwe
lijk voltrokken was, denk je, dat ik een goed
stuurman zal zijn?
O. ttjfett&end, antwoordde de practische
Pbl—c3 5. £7—g6?
D© tekstzet is een foutzot, waardoor Zwart
aan Wit door 6. Pd4xc6 het betere spel geeft.
ast mg wekelijks bijna 6 millioen gulden. De Waarschijnlijk was Janowski dit vergeten of
hondenbelasting brengt van 200.000 dieren had hier een vergissing plaats. 5. d7d6 was
90.000 op. De rijbewijzen voor óutomobielen hier de beste zet geweest. Ook eo kan ge
en. motorfietsen geven een totale inkomst van speeld worden.
Pd4xc61 6. b7xg6
©4—e5 7. Pf6gS
Door den ziet e4—e5, wint Wit een ge
wichtig tempo, daar Zwart voor Pf6 geen
goed veld meer heeft en het naar zijne oor
spronkelijke plaats g8, terugtrekken moet.
IJh5 denkt Zwart niet over, nog minder over
Pdö, waardoor Wit hem met Pc3xd5 een
dubbel pion bezorgt.
Lfl— c4 8. d7d5
eöxdó.e.p. 9. e7xd6 "I
Ddl—f3 10. d7d5
10Dc7. 'gaat niet op loor 11. LI7
Ke8d8. 12. Lf7xg8 en Wit heeft een
pion gewonnen. 11..... Df7; vervolgt Wit
met 12. Dc7:-f-' en wint de qualiteit.
Pc3xd5! 11- c6xd5
Le4xd5 12.
Stand na den lOen zet van Zwart.
O
Wit neeft lier betere spel en een aanvat
die niet meer te houden is.
12. Dd8©7-H
Lel— e3 13. ,Ta8—b8
0—0 14
14. 0—00 en Phi—el was nog sterker.
14. L7S—g:7
Le3—f4? 15.
Eleganter en sterker was de zet Le3—-c5f
(Dcö: 16. Df7:: -f Kd8. 17. Dg7;[)
15. Tb8b6
Ld5-c6-f 16. Tb6Xc6?
Lc8—d7 was d©' zet geweest.
Df3Xc6 17. De7d7
Of 171/17 18. Da8+; Dd8 19. Da7
Lb2: 20. Pal—bl, D(f6 2L Do3- j-, Fe7 22.
Tb2Db2: 23. Lieö enz.
Til-el 18. PgS—©7
18...., Kd8, gaat niet wegens mat in twee
rrrxi fpn
Telxe7-fl 19. Ke8Xe7
Tal—el-f- 20. Ke7—f8
Lf4d6-j— 21. Kf8-g8
Tel—e8-£ 22. Lg7—f8
He8xf8+ 23. Kg8—g7
Dc6c3~H 24. Zwart geeft op.
PROBLEEM No. 3.
Henry Bristow te Londen.
(Wiener Schachzeitung.)
WMm
Wit 'geeft in twee zetten mat.
Stand der stukken:
Wit. Ke6, Te7, Tf3, Lb6, Lg4, Pb3. pion:
c2, c4, dö en g3.
Zwart. Ke4, Fd4, Le8, Pdl, pion: c3, c7,
d6, g4 en g7.
PROBLEEM No. 4.
V. Marin te Barcelona.
(Ie, Prijs Skakbladet).
a b c defgh
Wit 'geeft in drie zetten mat.
Stand der stukken
Wit. Kh2, Dd2, Tb8, La8, Ld8, Pg5. pion:
b2, c4, d4. e5, f2, f7 en g6.
Zwart. Kd7, Tc3, Pa2, Lg4, Lh6, pion: a7;
b4, hB.
EINDSPELSTUDIE.
No. 1.
J. Jespersen.
(Nordd. Allg. Ztng.)
Wit is aan den zet en wint.
Stand der stukken:
Wit. Ke3, La8, pion: a5, b2 en h3.
Zwart. Khl, pion: g2, h2 en h4.
Oplossing volgt over 14 dagen.
..■ij&sseÊ
Oijs noemt zich ongodist
En roemt zich daarop heftig.
Waarom? Als gij 't niet wist:
„Verlichte" klinkt zoo „deftig!"
Men zegt: „daar is geen God:
De wetenschap baart wonderen;
Ay! laat die fiere leus
Door gansch de wereld donderen!"
Achongodist, ge draagt wel
Op uw „verlichting" roem:
Verklaar me dan een zaad jen,
Of maak dan eens een bloem
JAC. VAN D.
dergelijks. Alles zou uit geweest zijn. Het zou te laten arresteeren. Ik wilde bij het verlaten van
zelfs voorzichtig, raadzaam zijn geweest. Ik weet den trein hem zelfs op spottenden toon toeroe-
zelf niet wat me bezielde, toen ik met een glim- pen: „Bonsoir, Monsieur!"
lach van protest het ongelukkige antwoord gaf:Maar ik bedacht nog tijdig, dat dit niet slim
Wel neen! Integendeel! Ik ben heel gelukkig zou wezen. Hij zou dan ongetwijfeld maken,
o-eweest." dat hij uit de voeten kwam, en dit moest voor-
Zij liet een zonderling „Ah!" hooren. Ik was komen worden. Ik opende dus het portier en
echter niet zó'o dwaas om de fraaie goudstukken groette hem gewoon, alsof ik niets bemerkt had.
voor den dag te halen, die ik in mijn vestzakjesToen ik in de nabijheid van den chef kwam,
had gestoken; maar ik was er zeker van vroeg ik mij af,_ of ik hem wel zou^ aangeven
zij voelde, zij raadde, zij wist het, dat ze daar
zaten, want zij liet haar oog van mijn gezicht
naar mijn vest dalen en keek nu even strak naar
de zakjesVervolgens haalde zij het raampje
van het portier op. Ik verwonderde mij hier
over, want het was warm en het had volstrekt
niet'getocht in den coupé. Het kwam niet bij mij
op haar dit te doen opmerken, maar ik begon
mij slecht op mijn gemak te gevoelen. Een onbe
stemde vrees maakte zich van mij meester. Sinds
mijn onvoorzichtige uitlating was het, alsof de
Ik had op een dag m Italië goede zaken ge- V£m cleze vrouw ais lood op mij woog. Ik las
blaakt. Welvoldaan was ik 'naar het station c^en ongeduld en sarcasme,
feegaan, om met den trein van 10.55 naar Nice
te vertrekken. Het was leeg aan het station.
[Daar ik in de coupé's voor rookers geen gezel-
Échap ontdekt had, dat mij aantrok, was ik in
ten ledige gaan zitten en zat onder het genot
yan mijn sigaar te peinzen over het mij te beurt
feevallen fortuin.
Ik had het uitzicht op de zee en zag de volle
Zeer langzaam weer, op een toon, waarin iets
dreigends sprak, hernam zij:
„Er was niemand in den trein. De waggon
was
Wat beteeken den deze woorden? Ik begreep
er niets Yan. Hoewel ik er volstrekt geen lust in
had, begon ik te lachen. Uit zenuwachtigheid
zeker. Geheel onder den indruk van haar raad
De chef scheen het zeer druk te hebben en er
was geen gendarme te zien, en zoo kwam ik tot
het besluit om het zaakje zelf in handen te
nemen. Zou ik de glorie van een gevaarlijken
schurk te ontmaskeren aan een ander overlaten?
Zoo begaf ik mij dan te midden der uitge
stapte reizigers en hield mijn als vrouw ver-
kleeden man in het "oog. Hij stapte langzaam
uit de wgon, zijn klein zwart taschje aan den
linkerarm, met de hand voorzichtig de japon
ophoudend. En, wat zag ik nu?.
Op het perron kwam een heer, een jonge
vrouw met twee mooie kleine meisjes, Engel-
schen, allen onberispelijk, keurig gekleed, op hem
af, staken den schurk de handen toe en riepen:
op hartelijken toon: Goeden avond, lieve tante.
En hij, of liever zij, want de gevaarlijke reis-,
genoote was eenvoudig een oude, goedhartige
Engelsche dame, kuste en liefkoosde het geheele
maan oprijzen aan den helderen hemel, en op seiacHtige opmerking keek ik haar op mijn beurt
Ide onmetelijke vlakte een breede zilveren streep k aan -roen voer mjj een rilling door de
de onmetelijke vlakte een breede zilveren streep
werpen, -die in de richting van den gezicht-ein
der hoe langer hoe breeder werd en iets gezel-
strak aan. Toen voer mij een rilling door de
leden.
Hoe was het mogelijk, dat ik het met dadelijk
Iigs bijzette aan het min of meer tooneelachtige, ^ezien hadDie scherpe, als uit hout ge-
dat deze omgeving kenmerkt. sneden gelaatstrekkendie blik, thans hard en
Iedereen had zijn plekje uitgezocht en de koud; die hoed met bloemen op een haardos,
locomotief had het sein van vertrek reeds 'a-ei1 Welke blijkbaar niet vast zat aan het hoofd; die
hooren, toen een vrouwelijke verschijning van schouders onder den mantel; die
'de treurigste soort, met een buitenmodel hoed groöte banden onder de boa; er was geen
'op, een langen donkeren mantel om en een boa m0gelijk I Het was geen vrouw, met wie
Van.§eknakte en gehavende veeren om den hals, te doen ha(j maar een mail, een schurk,
Lte. l::a 1^-msv weer rr\\ in 7fri1 RratV -. 1 _i_
na een tijd lang, onzeker waar zij in zou stap
pen, op het perron heen en weer geloopen te
hebben, het portier open trok en mijn coupe
binnendrong. Ik kon een onwillekeurig gebaar
die met slechte oogmerken zich bij den alleen-
zittenden reiziger had gevoegd..
Het was een critiek geval. Wij zaten in 'de
yan weerzin over deze stoornis niet bedwingen, acbterste wagon, die, zooals de kerel terecht had
en zeide, onder het doen van eenige zware halen gezegd) geheel ledig was. Hij kon mij naar de
aan mijn ordinaire sigaar op een eenigszins ,el vli'egeneen dolk in het lijf stootenmij be-
bngeduldigen toonstelenmijn stervend lichaam uit de coupé wer-
„Pardon, mevrouw, het is hier een rookcoupé, j pen^ zonder dat ik er iets aan kon doen, daar
Met een verweerde grove stem, die zij zooveel ik nietSj wat op een wapen geleek bij mij had.
Mogelijk trachtte te verzachten, antwoordde zi] j_jet was ongetwijfeld een dier gevaarlijke dieven
jen het was aan haar accent te hooren, dat zij zooa]s er jü het zuiden vele rondzwerven, schur-
jgeen Fransche was: ken, die moeilijk te betrappen zijn en wier mis-
„O, dat komt er niet op aan U kunt gerust drjjVen in den regel ongestraft blijven.
Naar zijn voorkomen te oordeelen moest hij
sterker zijn dan ik. Ik dacht er dus over om het
troepje en zei kalmpjes^weg:
Goeden avond,
gehad.
een aangename re»
(N. K.)
tooken."
i Zij zette zich op haar gemak in het hoekje w
Vlak tegenover mij, legde een zwart leoeren a]arms;gnaai ;n beweging te brengen, maar hij
1 IWH Wt V I VA XA1 *J C5
[taschje naast zich, en stak haar vrij groote han
[den met slordige handschoenen dan onder de
[uiteinden van de lange boa, die op haar knieen
lagen. Vervolgens ging zij mij strak zitten aan-
kijken.
Ik hield haar voor een niet heel fijn opgevoede
(vrouw. Zij was geweldig leelijk en de flauwe
glimlach om haar geblankette lippen, die over-
Gerrit Bommel was ondanks zijn verlach
ten naam een bezadigd man. Hij ging graag
met zijn vrienden naar de sociëteit, diei hij,
ook al ter oorzake zijner bezadigdheid, niet
gauw verliet; maar overigens hield hij niet
van rumoerige drukte.
Tegen Vastenavond kreeg Gerrit een hnni-
neuzen inval.
„Hoor eens," zei hij tegen een van rijn
vrienden, „ik denk met die dagen uit de
stad te gaan; ik kan dat heidensch rumoer,
niet velen; je kan geen voet buiten de deur
zetten of je loopt een gemaskerden kerel
tegen het lijf en des avonds op de soos
maken de lafbekken het je nog lastig en
zitten je voor den gek te houden."
De vriend was het heelemaal met Gerrit,
Bommel eens, hij had ook wel zin om die
dagen elders door te brengen, en vóór de
week om was hadden zich nog een paar
vrienden met het idéé van Gerrit vereenigd
en besloten samen een pleizierreisje te maken.
Maar waarheen!
„Als we eens naar Keulen gingen? (Eten
mooie stad, prachtige dom."
„Keulen, Keulen, ja, maar daar heb je nu
ook die drukte met de .Vastenavonddagen,"
sprak Gerrit.
„O, daar gaat het heel anders toe dan hier.
't Is daar deftig in besloten kring.' En boven
dien, je hebt daar een prachtigen optocht,
en de Duitsche prinsen, die te Bonn stu-
decren, zijn er ook allemaal bij; 'tis daar,
chic, heel chic."
Er werd besloten tot de Keulsche reis en
mijnheer Bommel was er goed mee inge-'
CUCUll-UMgllClC*! All. lV- AAlCVCéi. AAlj
zou er mij den tijd niet voor laten. Zoodra ik op
stond, zou hij zich op mij werpenIk nam
mij voor om in een anderen hoek te gaan zitten,
zoo, dat ik in staat was om mij te verdedigen,
het raampje te openen, onder het voorgeven, dat
ik behoefte had aan frissche luchtMaar
wat zou mij dat alles baten?En dacht ik,
0zou ik vrees toonen?Ik hernam dus al spoe-
fechaduwd werden dooi een kneveltje was om dj^ mjjn jcajme houding, strekte mij nog een
iemand uit zijn vel te doen springen. Daar haar we;njg- gemakkelijker uite stak zoo ongedwongen
Warende blik mij hinderde, wendde ik het oog mogefijk een versche sigaar op, draaide mijn 1IJ1J1JITOO* m
van haar af en nam een houding aan, die te j<neve] op en ^eek hem stijf in de oogen met eenj nomen; want hoewel hij niet van drukte hield,
kennen moest geven, dat ik niets van haar wilde spoftende glimlach. bezocht hij toch graag eens ©en groote stad'
weten en vast besloten was geen praatjes met: Merkte hij, dat ik hem doorgrond had? Werd en was al verlekkerd op het heerlijke Duit-
baar te maken. hij door mijn ongedwongen houding in de war |schö bier en den frisschen Rijnwijn.
De trein liep met volle vaart langs de zee. Nu gebracht?Ik zag hem met de oogen knip- j Juffrouw Bommel pakte het valies van
en dan snelden wij een kleinen tunnel door en pen achter het sluiertje; hij wendde het hoofd haar man in, want dat was iets, waartoe hij
Werd buiten alles pikdonker, totdat de maan durfde mij blijkbaar niet meer aan te kijken nooit in staat was geweest. Hij had a'lles
Weer zichtbaar werd aan den helderen hemel en en sjeide z;ch tevreden met steelsche blikken op opgegeven wat hij noodig had en vrouwlief
baar weerglans op de kalme zee ons volgde.. mjj je werpen, alles ongetwijfeld in afwachting had hem alles nog eens goed afgevraagd,
j van een gunstige gelegenheid, den doorgang zoodat. het hem aan niets zou ontbreken.
Wij zaten dus recht tegenover elkaar, zij van een tunnel b.v., om zijn slag te slaan. j Welgemoed stapte hij naar het station, waar
achterover leunende, de handen onder de boa, ik De weinige minuten, die nu volgden, leken zijn vrienden hem wachtten, en vertrok,
zoo gemakkelijk mogelijk de beenen over elkaar, mij even zoovele eeuwen toe.
Mijn reisgcnoote verbrak het eerst het stil- Ik verwachtte niets anders dan eensklaps een
Zwijgen, daf een weinig benauwend begon te stuk staal tusschen de schouderbladen te gevoe-
worden en zei langzaam, op een min of meer Ien, of een slag op het hoofd te krijgen,
aanhalerigen toon: Doch hij was dóodstil blijven zitten Wij kwa-
^,U ziet er niet vroolijk uit. Hebt u slechte men nu juist, uit den tunnel, vlak bij Nice en aan
zaken gemaakt?" bet station. Eerst dach ik er over om het perron
Ik had op deze verraderlijke vraag kortweg op te vliegen, den chef en den gendarme te
boeten antwoorden: „Ja!" of ..JuisU" iets waarschuwen en dien als vrouw vcrklceden kérel
■Douane-stations zijn vervelende instellin
gen. Als je niots hebt aan te geven, kijken
de kommiezen je als wilde diqren aan en
ola je valies of koffer bij je hebt, is 't ook
niet goed. Dat ondervond ook Gerrit. Een
oiud van hem vandaan werd een groote
'voffcr doorzocht en kwam er een berg vuil
linnengoed uit, waar geen mensch mee noo
dig had. «Verderop deed een jonge 'dame wan-
