TWEEDE BLAD
ATTEKS
Gevaarlijke Vrienden.
J. JANSSEN»
feuilleton
DE OORLOG
DE TOESTAND IN BELGIE.
«li toen* »pTerw«TÏÏrLfc
^egang h. Warmoesstr.
DINSDAG 23 NOVEMBER 1915
OL, +r.|"l, I I Zoo Christelijk al» we rijn.... de dikwijl»
UnriSteiIJKI zoo gpottend-beduidde „Christelijkheid" die men
Sinds de rechterzijde, na het begin van den van llberaal-radicaal-socialistische zijde on» wil
oorlog, het algemeen landsbelang zonder aar
zelen" heeft vóóropgezet, en hl haar aparte
wenschen heeft terzij-gesteld voor 't geen in
algeméén belang bij politiek bestand kon gedaan
worden, sedert dien tijd is er heel wat
^DaMicêft men zeker niet bedacht, toen bij
het begin der mobilisatie de medeweiking do-
rechterzijde werd gevraagd en.... helaas (zeg
gen wii die een „nationaal ministerie" steeds
hehoen gewenscht) zonder aarzelen werd aan
genomen
De „égards" die men nog heeft gehad in het
eerste jaar, zijn nu zonder eenige nadere ver
klaring weggevallen.
Heette hei in het éérste oorlogsjaar, dat „de
eenheid en het behoud vaH ons vaderland" het
nooGig maakten, dat alle politieke geschillen
zouden moeten stilstaan, en op de handhaving
van ons volksbestaan en van onze onzijdigheid
aller krachten moesten zijn gericht, dit alles
schijnt nü plotseling anders geworden.
De regeering kondigde al in de Troonrede
aan, dat „de gewone wetgevende arbeid" weer
voor zoover als het kon, zou worden aan de
orde gesteld.
En degenen die, zooals wij, van meening
waren dat daarmee alléén zouden zijn bedoeld
een aantal wetsontwerpen die geen uitstel meer
konden lijden, maar binnen de „neutrale zone
in ieder geval bleven, werden spoedig teleur
gesteld^ en als overrompeld, toen de regeering
met hare volstrekt eenzijdige Grondwetsherzie
ning, met hare vernietiging van Talma's sociale
wetgeving, hare buiten alle perken gaande
belastingherziening kwam. Om van de partijdige
benoemingen niet eens te spreken
Het is nü men kan het onzerzijds zonder
aarzeling zeggen wel degelijk geweest een
oorlogsverklaring aan de Rechterzijde, toen de
regeering alsof er geen oorlogsvuiltje aan de
lucht was, en alsof men in den lande over niets
anders dacht dan om nu eens hartelijk den poli-
tieken strijd uit te vechten hare Grondwets
herziening indiende, volkomen naar de radicale
eischen van vóór den oorlog!
En weet men wat nu van liberaal-radicale
zijde schaamteloos wordt gezegd?
Dat de Rechterzijde nu maar, op Christelijke
wijs, in dit gevaarvolle uur de Regeering steu
nen moet.
Op Christelijke wijsjawelI
Het is net, zooals wij te dezer plaatse her
haaldelijk in het laatste anderhalf jaar hebben
betoogd; het is juist, zooals o. m. onze
gewaardeerde medewerker Mr. Bomans her
haaldelijk hier heeft gezegd- deze zooge
naamde „Godsvrede" was er voor de linkerzijde,
om uit te voeren wat zij volgens hMr program
ma wilde doen, zonder daarbij oppositie te
behoeven te vreezen van Rechts.
Als wij het dan eens eerlijk moeten zeggen,
dan moeten wij nü erkennen: wij zijn er-in-ge-
loopen
Wij hebben het mooie, nobele gebaar van
Cort van der Linden en zijn woord te véél
vertrouwd, en we hebben niet gerekend op de
>>stil!e kracht", die zelfs dezen nobelen man tot
Partijdigheid en partijschap kon drijven en het
»godsvrede"-ministerie van 1914 weer kon
"laken tot een politiek kabinet zóó fel van opzet
°ndanks oorlog en ..en gewenschte eenheid, als
er sedert jaren geen was in Nederland!
Het is in de Roomsche pers unaniem, ook in
®ns blad, gezegd: de katholieke staatspartij
[aat zich dan toch ten slotte niet voor den mal
houden.
Wil men in ons land, wegens de ernstige
tijdsomstandigheden, den godsvrede handhaven,
dan heeft de liberale regeering haar partijschap
'6 stellen achter het algemeen belang, haar
fironcwefsherzieningsplannen te bouwen op ge
meen overleg met de Rechterzijde, haar bestuurs-
gedrag in benoemingen, in arbeiderspolitiek, in
sociale maatregelen, te regelen naar onpartijdige
W0\Y/aiien van geliike bedeeling onzerzijds
zullen Dail regeringswege dit niet, - dan
zullen wij, Rechtschen. ons niet verder od sleeu-
touw laf en nemen. p Sleep^
Dan is zeker en ongetwijfeld van ons Reehl
sche kiezersvolk géén medewerking meer të
wachten voor welken maatregel ook, geen in
stemming op welk partij-voorstel dat de Regee
ring deed of doen zal.
opdringen: om ons te laten trappen en uit
lachen, die „Christelijkheid" is de ware niet!
Integendeel: als men van links nu wil dat
wij tegenover onmogenlijke eischen om wille van
den „oorlogs-godsvrede" ons maar zullen schik
ken tot in datgene wat met Christelijk beginsel
onvereenigbaar is, dan bedriegt men zich ten
eenenmale!
En daar het niet lijkt, na alles wat is geschied
en gezegd in de laatste dagen, dat het radicaal-
liberale ministerie-Cort van der Linden werke
lijk ten opzichte van de politieke vragen van
den dag gemeen overleg zoekt met Rechts,
doch daar het zoo goed als zeker is, dat het
tegenwooi d'ge Kabinet aan de Rechterzijde den
handschoen toewerpt en ongeacht den oorlogs
toestand den partijstrijd weer wil doen herleven
in Nederland, daar staat ons Christelijk
beginsel pal en is het Christelijke phcbtom
van nu af den strijd ook onzerzijds principieel
Men schijnt aan liberaal-radicaal-socialisti-
sche zijde door onze echt-christelijke trouw aan
het politiek bestand, vergeten te zijn dat de
meerderheid in den lande Rechtsch is, dat de
Eerste Kamer in meerderheid Rechtsch is, dat
de volksopinie overal naar Rechts weer zwenkt,
dat men in heel het land van de luk-raak-poli-
fiek van ons linksch ministerie den buik vol
heeft 1
Goed, bij de eerste gelegenheid de beste zal
men dat dan weer leeren. Mits onzerzijds om
met Mr. Bomans te spreken, die zoo talentvol en
krachtig dezer dagen reeds in ons blad den weg
wees mits onzerzijds het groote doel in eens
gezinde kracht worde in het oog gehouden en
nagestreefd. Dat groote doel is, wat onze streek
betreft, duidelijkaangewezen: Haarlem en
Beverwijk, te onpas linksch geworden, moet
„om".
Propagandisten van Christeiijken kant,
allen gan nü af daarvoor aan het werk!
Het is nu Christelijke politiek om alles aan te
wenden, bij de eerstvolgende gelegenheid dit
resultaat te bereiken!
Goedkoopst adres voos*
is steeds
Adv.
Brussel, 15 Nov. 1915.
Den laafsten tijd zijn hier in België de arres
taties weer veelvuldiger geworden. En als men
hier tegenwoordig van arrestaties hoort, dan weet
men wel, dat het gaat over die gevangennemin
gen, welke geschieden vanwege handelingen
tegen het militair bestuur.
Vóór eenige maanden nog konden onze land-
genooten enthousiast zijn over de mannen en
vrouwen, die tegen het Duitsche bestuur samen
spanden en in verbinding stonden niet zoozeer
met onze Koninklijke Regeering te le Havre, dan
wel met de geheele alliantie. Na de gebeurtenis
sen van den laatsien tijd en de gevallen veroor
deelingen is dit wel wat bekoeld. Niet enkel om
dat de vrees er met geweld zou zijn ingekomen,
(al werken ten voorbeeldstellingen'altijd min of
meer), maar wel omdat de vreeselijke gebeurte
nissen tot nadenken hebbén gestemd. Men denkt
niet meer aan den heldenmoed of aan de helden
daad alleen. De zaak heeft meer realiteit gekre
gen doordat men tot het besef is gekomen, dat
de spionnage en voorgenomen vernietigingswerk
zeer .ernstig oorlogswerk is met alle gevolgen,
welke daaraan verbonden moeten zijn. En dat
men dus ook de straffen, bij oorlogswet bepaald,
met zeer grooten kans kan oploopen.
Ook hier in de stad Brussel zelf, heeft een
zaak als die van miss Cavell natuurlijk agitatie
verwekt. Maar daarop is gevolgd een neerslag,
een dof gevoel, dat dit een oorlogsoffer was,
waarvoor men de leans van te voren had kunnen
berekenen en ook wel kende. Na de eerste opwin
ding wist mendat niet enkel moest worden
voortgeborduurd op het thema, dat hier een
vrouw werd ter dood gebracht Die vrouw had
den vijand van -den bezetter diensten bewezen.
Zij viel daarvoor ten offer en heeft haar daad
met den dood moeten boeten.
Met de bekende Luiksche spionnage-zaak staat
het al even zoo. Dat zijn harde offers geweest,
vporal omdat men op de werkzaamheden van
<x)r<°wi!f„sche" groote hoop had gesteld. De ver
in het Yow»jr werkten mede om het offensief
doen slagen1' l°°r de ^lieerden beraa*d. te
achier hun f'ront ie°^7u do°r de Lhiitschers
troepen en oorlogsmaand T 01 aanvoer van
mislukken. De san:ensi'aënoLPer ;?00r te doen
vielen ten offer aan hunne ondenf.w11 ontdekt en
zij het gevaar terdege hebbed gekend' D^Bef
a en die in sommice krinm^ UQ "ei
gen, die in sommige kringen van dergelijke
dernemingen wel Iets afweten, maken zelf
e vëroordeelin
va„ een
ook niet zooveel ophef over dëz'e wroordeeJingd"
al tobben zij misschien wel over de - -
zijn toch ook wel geneigd om toe te geven, dat
de Duitschers zich van hun kant en op hun
beurt verdedigen en de oorlogswet toepassen tot
eigen veiligheid. Gf zou er wel één oorlogvoe
rend land zijn naïef genoeg om voor zijn spion
nen en handlanger» vrijbrieven en plein pouvoir
te verlangen?
Een nieuwtje hier h <ie oprichting van een
nieuw model-restaurant. De „Brusselsche res
taurants", eene zeer succesvolle onderneming,
heeft besloten eene nieuwe instelling in het leven
te roepen, waarvan de baten komen aan het eigen
personeel. Er zijn In Brussel reeds 58 van deze
restaurants, waarvan de patroons een overeen
komst met de vereeniging „De Brusselsche Res
taurants" hebben aangegaan. Het „model-restau
rant" moet als proef dienen om eventueel meer
van deze zaken op te richten. Een groot ge
bouw is op de Groote Markt in gebruik geno
men, tussehen de beide huizen, die tot naam
voeren de Wolvin en de Vos. In het restaurant
zullen per dag ongeveer 1000 maaltijden kun
nen worden Weid. Hiervan kunnen 400 ter
plaatse worden gebruikt en 600 worden meege
nomen. En niet alleen worden er de maaltijden
bereid, welke voor 0 35 0f 0.45 fr. moeten wor
den afgegeven, maar ook de maaltijden van
0.75 frcs., welke zonder tusschenkomst van de
openbare macht worden verstrekt. De opening
heeft plaats op den len December.
De goedkoope eetgelegenheden van Brussel
hebben een zekere vermaardheid. Niettemin is 't
toch een bizonder feit, dat ondanks den vreem
den tijd, welke een stad als Brussel meemaakt,
voor nieuwere en beter zaken in dit genre nog
ondernemingsgeest aanwezig Is. Nochtans is het
slechts één feit uit vele
Bij de velerlei vervalschingen van levensmid
delen heeft de overheid de medewerking van de
burgers ingeroepen, omdat dit een der beste mid
delen wordt geacht om dit euvel tegen te gaan.
Voor dit doel worden nu hier in de stad speciale
voordrachten gehouden over de verknoeiing en
vervalsching der levensmiddelen. Deze voor
drachten zijn speciaal voor huismoeders en huis
houdsters georganiseerd om aan te toonen hoe
de vervalschingen zooal' kunnen plaats hebben
en dus ook het beste kunnen worden onderkend.
Vooral de practische middelen om de knoeierij
te achterhalen, worden gedemonstreerd. Het voor
nemen bestaat deze voordrachten ook elders te
doen plaats vinden.
De tentoonstelling Moeder en Kind" in het
Grand Hotel gehouden is zóó goed in den
smaak gevallen, dat nu gevraagd wordt om een
dergelijke expositie in te richten over de ver
minkten in den oorlog De vraag naar een boven
genoemde tentoonstelling is te belangrijker, daar
zij uitgaat van Belgen, die de loftrompet steken
over de onderneming in het Grand Hotel, welke
door Duitschers geheel was op touw gezet. Aan
dit verzoek is bereids in zooverre gevolg gege
ven, dat het Permanente Bureau van den Pro
vincialen Raad van Brabant besloten heeft uit
voering te geven aan het reeds lang vastgestelde
plan om te geraken tot een Provinciaal Insti-
tuur voor verminkten Het zal gevestigd zijn in
de Leerlooiersstraat alhier. Hier zullen de ma
chines worden opgesteld, welke moeten dienen
om de verminkten weer zooveel mogelijk en zoo
goed mogelijk arbeid te kunnen laten verrichten.
Ateliers worden hiervoor opgericht, waaraan cur
sussen zullen worden verbonden. Bij de opening
hoopt men plaafs te kunnen bieden aan een
zeventig-tal personen en mettertijd, bij eventueele
uitbreiding, denkt men ook zieke kinderen van
deze inrichting te doen profiteeren
O.
STUURLUI aan wal.
De militaire medewerker van de Matin"
bespreekt de vraag, waar de Engelsch-Fran-
sche legers den Dmtschen opmarsch naar
het Oosten moeten stuiten. Hii zro-i dnt er
vier punten zijn, waar zulks me| 'een]„cn
kans op succes mogelijk zou wezen.
len eerste zou men zich 'kunnen bepalen
tot de verdediging van Egypte. Een linie
loopgraven langs het buezkanaal is zeer wel
aan te leggen en de Duitschers zouden dan
het nadeel van een lange verbindingslijn on
dervinden. Hiertegenover staat echter het
bezwaar, dat Servie dan aan zijn lot moet
worden overgelaten en dat Duitschland on
beperkt partij ka" trekken van de mate-
rieele hulpbronnen van Turkije en Klein-
.Azië,
Ten tweede zou men tegenstand kunnen
biedoa, midden in byne. Maar dezelfde voor-
deelen als in het eerste geval blijven dan
voor
Duitschland ge'c en en de troepen van
de Entente worden aan al te zeer verdeeld.
Ten derde zou men kunnen trachten den
weg naar Konstantinopel te versperren in
Thracië. Hiervoor zou een ontscheping te
Dedeagatsj noodig ,ZJf' aarmen zou aan
dezelfde gevaren ^taan als in Gallipoli
Ten vierde en dit zal men moeten doen
kan weerstand geboden worden in den
vierhoek, die gevormd wordt door Montene
gro, Servië en Albanië en die ten Zuiden
begrensd wordt door Griekenland.
De schrijver zet vervolgens uiteen, waar
om naar zijn meening in dezen vierhoek
de tegenstand moet worden geboden en wijst
erop, dat de afstand van Santi Quaranta
naar Monastir 260 K.M. bedraagt, terwijl
er tevens een goede weg is. Bovendien ls de
afstand van Brindisi naar Santi Quaranta
door een stoomschip in 10 uur af te leggen.
Indien het mogelijk zal blijken, de sterkste
punten in bovenbedoeld gebied te bezetten,
zullen bovendien 300.000 Servische soldaten
van een wissen ondergang en omsingeling
worden gered. Het grootsche pan-Germanis-
tische plan, om een weg te vormen tus
sehen Hamburg en de Perzische goLf, zal
dan worden verijdeld, want deze weg loopt
over üskub. Do Duitsch-Bulgaarsche ver
binding wordt uiterst précair zoolang zij zich
slechts van den Donau kan bedienen en bo
vendien zal door een snelle uitvoering van
dit plan grooten druk worden uitgeoefend
op Griekenland en Roemenië.
VERSPREIDE BERICHTEN
Naar het Fransch.
,r~ Vertel me alles, wat er gebeurd is, zei
naast haar plaats nemend, op dien tee-
belangstellenden toon, dien hij tijgen
(nand anders aansloeg dan tegen haar.
ïjt v vertelde hem alles, de boodschap die
Mme*7. kekregen, haar bezoek aan het hotel
ten
?dcreen denkt, besloot zjj, dat zij
?eeft v ^a"DO gegaan en haar geld t wijl ik weg was
u^ft er'®reQ. het geld, dat zij gewonnen
d 1 W t fi?eld dat bü z5ch had" En
at C?aar, gauw ia weggegaan, om
Sylvia lachte vroolijk. /|j begon zich wer-
onzinnig? ^mdehnge. Is dat nu niet van haar weet, zou ik denken dat mevrouw
I
HIEUWE HAARLE/ASCHë COURANT
De opening van de Poolsche Universiteit te
W arschau.
De vijftiende November zal wel steede de
eerste lichtstraal blijven in de geschiedenis van.
Polen tijdens den grooten wereldoorlog. Naast
de twee universiteiten in Krakau en Hemberg
ia nu ook de Poolsche hoogeschool in Warschau
getreden.
De Warachauer universiteit werd in 1818 op
gericht, terwijl die van Krakau reeds in de
vijftiende en die van Lemberg in de achttiende
eeuw bestonden- Na de gewelddadige onder
drukking van den opstand in 1831 werd zij ge
sloten en pas in 1802 voor een korten tijd onder
den gewijzigden titel van „Hoofdschool" her
opend. De reactie na den opstand van 1862
leidde tot de verandering van deze „Hoofd
school" in een „Keizerlijk Warscbauer Univer
siteit" met het Russisch als voertaal.
In 1899 begonnen de studentenopstootjes in
Warschau, eerst om het verkrijgen van Pool
sche leerstoelen, daarna als openlijke revolutie
tegen de russifioeering. Op 28 Januari 1905
dus In het heetst van de revolutie, verklaarde
oen plechtige studentenvergadering de Rus
sische universiteit op demonstratieve wijze voor
gesloten; tevens besloot men zoolang te blijven
staken tot in een vrij Warschau een vrije Pool
sche school zou zijn geopend, waarbij de Rus-
te ontzien zou beteeken en de eigen lieden te be-,
nadeelen. De inwoners moésten er uit, hunno
huizen ontruimen. Zij vinden tocb nog hier en
daar een onderkomen in een leeuwenhut, een
maisloods, een zwijnenstal. Daar trokken in een
beperkte ruimte twintig tot dertig pert; n
naast elkaar; op elkaar, een oude man, ke
vrouwen, kleine kinderen. Een ondragelijk®
atmospheer, een overmaat van ellende. En toch,
het is tenminste een onderdak.
Buiten regent het met stroomen
Eamiliën uit Belgrado, uit Seinendrin en
Kragujewatz zijn daaronder, hooge retreerings-iH
ambtenaren, artsen en advocaten. Zij h-V n
het niet beter dan de armste dagloomrs. Of ft-
ciersvronwen zijn er onder. De vrouw van een
stafofficier snelt naar den plaatsel ken oom-,'
mandant. Zij smeekt, zij heeft twee kleine kirt-
deren. „Het doet mij leed; ik kan u niet helpen
Tk kan geen uitzonderingen maken. Daar ltgtjH
het generaalcommando. daar de divi=êestaf. De W.
troepen zijn vier dagen en vier nachten in den
regen geweest.. Zij moeten onder dak konen y
U begrijpt, rij moeten.... Tk kan niet hel-ja
pen. Tk kan het werkelijk niet."
Buiten op den weg liggen z(j in den renen,
lange treinen. Het natte hout wil niet branden.
Zij staan er. liggen huiverend om 't glimmende
en weder uitgaande vuur. Het doet iemand leed
dit te zien. Maar wji kunnen niet helpen. Wat
het land heeft is voor het- leger. Onze troepen
mogen geen honger lijden. Zji mogen niet hui
verend aan den weg liggen, wanneer er een
mogelükheid is. hen onder dak te brengpn. De
mannelijke personen onder de 50 jaar werden
weggedreven. Menigmaal zijn er jongens van
15 jaar bjj. Tn rjjen. in eindelooze riipn hij hon
derden. bij duizenden tnarcheeren zij naar het
noorden, aan beide zijden geëscorteerd dooT
Ulanen met de lans in de band.
De vluchtelingen trekken naar het noorden
naar het gehied fier étanpe waar niet meer ge
streden wordt en voor hen kan gezorgd worden.
Die zoover komen! Want ik zag velen, die aan
den weg bleven liggen. In den stroomenden
regen lag daar half weggezakt in den mod - -r
van den landweg een oude man of een vrouw
of beid© dieht bji elkaar. Zij lagen daar all
levenloos en de regen stroomde neer. 7n waren
niet dood, maar slechts vermoeid. De kramen
vliegen op met zwaren vleugelslag. De hemel if
alom grauw en de laatste gouden bladeren flrufc
deren van de kale boomen in den modder vat
den weg.
Koningin Elisabeth.
Tn het weekblad „Vrij België" schrijft I>r.
Frans van Cauwelaert bji
sïsahe regeering zich moest neerleggen.
In den reactietijd, die op de revolutie volgde,' TanI-,1VauJrfJa®rt bji een portret vaD
a» uJ K™,r,e,n Elisabeth der Belgen:
poogden die Russen een einde te maken aan den
stilstand van het onderwijs. Zoo werd bij" in
schrijving van Bussisch-orthodose leerlingen
niet naar eenig bewijs van bekwaamheid ge-
Zij ie gekomen op een oogenblik, dat ons
volk behoefte ging krijgen aan liefde van
en voor zijn vorstenhuis. Met een glimlach
heeft zij het hart van ons volk verteederd,
vraagd. Dit heeft de leeszalen wel weer ge-jen een groote verwachting was opééns geho-
vuld, doch door dien toevloed van RussischeTea" zonden eepmaal aan bet hoofd van
theologanten is het wetenschappelijk peil er .9"® volksgezin opnieuw een Koninklijke moe
niet sterk op vooruit gegaan. De Poolsche jeugd
der zien!
bleef de IWische universiteit stelselmatig j f"?„rSte'Pte Öift met -Ongekende
boycotten en zocht voor haar audio een de aandacht
vlucht in Gall i ciö, of in den vreemde vooral in toon noch luidruchtigheid. Zü'veilt" de" te
allen eenvoud en innigheid in het Whèi
mateneele opofferingen, die den paleis van de Begentiestraat haar heer-
-i- teke uren van jonge moeder, naast een man.
die zich met heiligen ernst door studie en
inwendige concentratie voorbereidde or» de
grootsche taak welke hem was opgelegd.
De innige kennismaking van ons volk met
zijn aanstaande Koningin gebeurde in de
steegjes van de volksellende. Haar naam Jl
i.Iisabeth en hare afkomst als dochter
van-een groot en menschen vriend getrouw
zocht zij en vond de koninklijke grootheid in
zalven en weldoenEn langzaam groeide
mt ibet volk, het armste eerst, door alle ka
gen van onze maatschappelijke samenstel
ling eenzelfde, eén groote liefde voor haar,
die was geworden de troost en de trots van
ons land!
Met bewondering hebben alle oogen en
harten onze Vorstin gevolgd door a'Ie da
gen van onze groote volkstragedie ven Brns-
-Antwerpen en-van hier naar hel
gevraagd gisteren hij hen te komen .sonnet tell ^ël '- dcrikt ^t hij ftl\d ver'
ren, maar ze is niet gekomen. Hieruit leid i 71 Z]J Y\raehnor denkt f °5>ren-
den we af dat zo Uneville vroes- r™ i Mevrouw >- m»r denkt dat Anna
middag heeft verlaten Ik wou S? llaar aanleiding Ta ,7,3 dat een waarzeg
kan er Wets aa^d^ maarTwoü £t ft 8ter °f fl W?* tekle< ™ordat
gister niet naar Parijs was gegaan hjer kwamen eeft voorspeld, Lao-
Toen opeens voelde zij het tnef W.™ i iville iheeft verlaten.
verzuchting. - ze dezerSylvia teekende peinzend met haar para-
O neen, neen, dat niet rter. t iso1 een figuurtje m net zand.
dig. Zoo bedoel ik het natunrV'i ?n" I Och kom, wat u zegt! Dat ia grap-
voor zoover "dH* mogelijk was.jlk had een aangenomen.een bijzomW «If® riep ^Vchhëë u en^w da,ar eenS
k*n^0Tdel*ken lnhond van den vreemden aangenomen middag en uw zuster was c Van' t VTlandl,n
brief van Ihaar vriendin nan ma- "vriendelijk voor me. Maar linf v i 2 keftigen waarzeg# onsnlteerd, of hebt
>T Mal fait. zoo dat Anna misschien grLL m ^dkooe0eudkoopenT
heden en in geldverlegenhSdT^t
1V1
Zwitserland,
De groote
daarmede gepaard gingen, de afwezigheid der
jongelui, waarvan in een groote stad als War
schau de gevolgen duidelijk te speuren waren,
de noodlottige verbrokkeling van den weten-
schapplijken arbeid zijn alle gronden ter ver
klaring van die gevoelens van blijdschap, waar
mede de Poolsche koningsstad trots alle ellen
de en bezorgdheid den plechtigen terugkeer der
zoo lang afwezige studeereöde jongelingschap
tegemoet ziet
Het ljjden der Servische vin chtelingen-
De berichtgever der „Vossieche Zeiitung"
geeft een schildering van de ellende der Servi
sche bevolking, waaraan wij het volgende ont-
loenert:
Tot in liet dal d.er westelijke Morawa was dia
uit Noord-Servië gevluchtte bevolking geko
men. Zij hadden hunne woonplaatsen verlaten,
waren gevlucht, nauwelijks voorzien van het „n verblijft-
mcest noodige om bier tocb den vijand in ban-1 Echte moeders versagen niet in der
den te vallen. Hier eerst bereikte hun diende nood.... En tienduizenden van moeders, die
het toppunt. De vijand deed hun geen leed, W ons verdrukt land het martelaarschap Tij
maar onophoudelijk trokken er troepen de plaat- den van Rachel, die vruchteloos hare kinde-
sen binnen. j ?t"fsterk ^ar
Hot gen er a al-conim ando kwam, daarna de
divisiesteven. en Uw volk zal verrijzen! En wanneer ril
Na een paar schoone dagen was bet wede terug zult keeren langs de pninen en de
weer geweldig slecht geworden. De roepen kerkhoven van Vlaanderen naar Uw hoofd-
moesten onder dak gebracht worden. Den mand dan zult gij terugvinden vol nieuwen
dat verzeker ik u.... ofschoon ik mij niet
de helft herinner van wat ze heeft gezegd.
En u voorspelde ze?.... Paul hoog zich
voorover en zag haar recht in de oogen.
Sylvia kreeg een kleur.
O, ze heeft me van allee verteld! Zoo
als u zegt: ze weten eigenlijk niet», ze gissen
alleen maar. Mij voorspelde ze onder ande
ren dat ik misschien, of dat ik zelfs zeer
waarschijnlijk nooit meer naar Engeland zon
v W1M« dat de menschen er achter
- komen.
i^elb*ted,ereen denk* het? herhaalde Paul
''5eu wie bedoelt u met
- j, mevronw?
Mfait edoeJ d® meneefhen in het Pension
jv611 de Wachners.
*esDr°hftri»1 do Wachners vandaag nog
Ér volgde een stilte Toon a kelijk een ,beetje Ucht te voelen. Zij
IiopI nmbraj n deed Sylvia op- verwonderde er zich nu zejf over dat zii
eens op „j.T toon een vraag, die nooit met Paul over haar bezoek aan de
volgens Paul mets met het geval te maken waarzegster had i^m-oken. Maar lal
had" aan de meeste Engelse!,0 vronwl l^ T
Gelooft u dan waarzeggers? vroeg zij. slag, was ook haar ingeprent om alW wst
Bent u bygeloovig? hun bijgeloof getuigde, niet Mloo i
Ik ben, zooals iedereen, wel eens hij dwaas, maar zelfs onbelioorliil-
zulke menschen geweest, antwoordde hij on- j - Zij noemde zich madame cëgiiostea,
versehïlhg. Maar als n mijn meening vervolgde zij vroolijk. - Ze berekende maar
daaromtrent precies wilt weten, neen,, ik ge- een rijksdaalder per visite. En we zijn #e-
loof er met aan, ik ben op dat punt een vol- eindigd met haar zeven guldig vijftig te be
slagen scepticus. Die speculanten op de hoop talen. Maar ze gaf ons waar voor ons geld,
Ze won dat we naast elkaar zouden
gaan staan. U moet weten, dat we haar a?
betaald hadden "toen ze on» terugriep. Z#
zag ons met zeeT eigenaardigen blik aan,
en zei dat we Parijs niet moesten verlaten,
en als w® het verlieten, moesten we in geen
geval samen gaan. Zij beweerde dat als w»
dit wèl deden, we ons aan een groot gevaar
zouden blootstellen.
terugkeeren. En hls ik er"ëoU teragkwlm vaaf ,merkt? Paul,
7m, w yifo JLh te oordeelen naar het weimgre wat ik I
AlleronvinniOT-D i x Wolsky de laatste persoon i« om aan zoo iet»
WMr Lnnigst! Zelfs al trouwde u waarde te ibeebten.
weer en al trouwde u dan bijvoorbeeld met Hij wist ternauwernood wat hij zei de. Hij
een Iranschman, dan zou n uw eigen land wenscht® niets anders dan dat Sylvia zon
toen nu en dan wel eens willen bezoeken.... doorgaan met op die ongedwongen, vertrmv-
tenminste dat denk ik. jwelijke manier met hem te spreken. Liev»
Natuurlijk zou ik dat!.... En weer hemel, wat had hij zich den vorigen dag, in
kleurde Sylvia tot over de ooren. (Parijs, ongelukkig en verlaten gevoeld, 'na-
Toen vervolgde Sylvia haastig: 'dat hij haar weer naar het station had ge-
Zij voorspelde Anna ongeveer hetzelfde, bracht.
Is dat niet vreemd? Ik bedoel dat zij zeide Nu, met dat al was Anna toch zeer on-
dat Anna waarschijnlijk niet naar haar eigen der den indruk, vervolgde Sylvia. Verf
land zou terugkeeren. Maar wat ik werke- meer dan ik! Ik weet dat de gedachte nnn
lijk heel vreemd vond was dat ze heelemaal die voorepeiling haar zenuwachtig maakte
met in staat was in Anna's toekomst te le- den eersten keer dat ze gein w"er bj
Tn w? dl' V3». toen de6d ze beel vreemd, proefde aan de speeltafeL En toen ze de eer.
Foen we de kamer mt waren, nep ze ons ste week dat we hier waren zooveel verlor
terug Sylvia zweeg eenige oogenblikken. zei ze; „Dat mensch heeft toch gelijk gehad.'
u, vioeg Paul verlangend. V at V e hadden niet naar Lacville moeten gaan."
e Maar later, toen ze zoo'n buitengewoon ge«
